Prawo autorskie kazusy 1. P jest specjalistą w dziedzinie

Prawo autorskie kazusy
1. P jest specjalistą w dziedzinie budownictwa. Spółka S. zawarła umowę z Muzeum Narodowym o
wykonanie opracowania projektowo-budowlanego dotyczącego prac remontowych. Przy udziale
osób pośredniczących w kontaktach pomiędzy stronami doszło do podjęcia się przez P wykonania
ekspertyzy budowlanej. P opinię wykonał i przekazał S. Strony nie zawarły umowy w formie
pisemnej. Spółka, w wykonaniu umowy zawartej z Muzeum, przedstawiła inwestorowi własny
projekt podstawowy zawierający opracowanie branżowe zatytułowane ekspertyzy techniczne. W
ramach tego projektu została zamieszczona ekspertyza wykonana przez P., w wersji okrojonej, w
wyniku wyeliminowania istotnych fragmentów, w tym zaleceń. Cały projekt został opatrzony
adnotacją, że rozwiązania w nim zawarte stanowią własność spółki, w spisie zawartości
opracowania została wymieniona ekspertyza budowlana ze wskazaniem, że została ona wykonana
przez P. Czy doszło do naruszenia praw autorskich P. Jakie argumenty mogą przemawiać za, a
jakie przeciwko?
2. K, na podstawie zawartej w formie ustnej, odpłatnej umowy o dzieło zawartej ze Szpitalem
Miejskim opracował materiał pod nazwą "Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia na
ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej Szpitala Miejskiego", który został przekazany
szpitalowi. Strony nie zawierały dodatkowych porozumień. Rozpoczynając procedurę
przetargową Szpital zamieścił stosowne ogłoszenie wymagane przez ustawę prawo zamówień
publicznych wraz ze SIWZ na stronie internetowej własnej oraz w biuletynie informacji
publicznej. Z każdej ze stron plik zawierający SIWZ mógł być pobierany przez dowolną liczbę
osób. K uważa, że doszło do naruszenia jego autorskich praw majątkowych.
„Art. 36 1. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia zawiera co najmniej (…)
2. W przypadku gdy przepisy ustawy nie stanowią inaczej, specyfikacja istotnych
warunków zamówienia zawiera również (…)”
3.
Do 2001r. władze Bochni organizowały obchody Święta 11.11, m.in. organizując „Bieg
Niepodległości”, który odbywał się zwykle na krótkiej trasie, łączącej pomniki upamiętniające
wydarzenia historyczne w centrum miejscowości. W 2001 r. Z. zaproponował miastu współpracę i
współorganizację imprezy sportowej pod nazwą „Bocheński Półmaraton Niepodległości”,
wskazując, że bieg odbywać będzie się na trasie odpowiadającej połowie długości maratonu,
wytyczył trasę biegu po ulicach miasta, uwzględniając warunki topograficzne, różnice wzniesień
terenu, nawierzchnię, tak by bieg był dostępny dla zawodników- amatorów. Wytyczając trasę brał
pod uwagę by nie była zbyt trudna, była ciekawa widokowo, aby były dogodne miejsca
obserwacyjne dla widzów. W zakresie bezpieczeństwa Z uzgodnił trasę z miastem, uwzględniając
uwagi odpowiednich służb. Wyboru ulic dokonał Z, był on znacząco inny od tras poprzednich
biegów. Trasa została utrwalona w postaci mapki z opisem trasy. Z uzyskał atest Polskiego
Związku Lekkiej Atletyki dla trasy. Mapka była reprodukowana na afiszach, ulotkach i stronie
internetowej miasta, w celu promocji imprezy. Imprezy organizowano w latach 2001- 2005
wspólnie przez miasto i Z, w ramach działalności gospodarczej tego ostatniego. W związku z
niedociągnięciami Z przy organizacji imprezy w 2005r., miasto zerwało współpracę i w 2006r.
samo zorganizowało bieg po dotychczasowej trasie, w identycznej formule jak poprzednio. Z
uważa, że doszło do naruszenia jego praw autorskich do trasy półmaratonu.
4.
Anna jest autorką albumu „Architektura powojennej Warszawy” w którym zamieściła zdjęcia
własne i cudze, w tym zdjęcie autorstwa Karola, przedstawiające pochód pierwszomajowy na
Placu Defilad, Anna zdjęcie to zaczerpnęła z wydanego w 2001 r. albumu Karola, na zdjęciu
zamieszczonym w albumie nie ma żadnego wskazania na to, że jest ono chronione prawami
autorskimi. Jest tam tylko informacja, że zostało ono po raz pierwszy opublikowane w Trybunie
Ludów 2. maja 1979r. Karol uważa, że publikując zdjęcie, bez jego zgody Anna naruszyła jego
majątkowe prawa autorskie. Co powinien wykazać Karol dla skutecznego dochodzenia roszczeń
wobec Anny?
5.
Spółka H. była dostawcą stanowiących element umundurowania Policji haftowanych
wizerunków, w tym siedemnastu pochewek na naramienniki z odznakami stopni służbowych oraz orła z
napisem "Policja" na czapki wyjściowe i czapki garnizonowe. Pracownicy H. w ramach stosunku pracy
dokonali opracowania wizerunków odznak na naramienniki i analogicznego opracowania wizerunku orła
na podstawie wzorów otrzymanych z Komendy Głównej Policji i zamieszczonych jako załączniki w
ówcześnie obowiązującym rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 października 1991 r. w
sprawie umundurowania policjantów (Dz. U. Nr 74, poz. 466 z późn. zm.). Niewątpliwie opracowanie
przedmiotowych wizerunków wymagało znacznego wysiłku i nakładów i stanowi osiągnięcie H.
Komenda Główna Policji zamówiła w powodowej spółce wykonanie, a następnie nabywała od niej
elementy umundurowania Policji wykonane według złożonej dokumentacji. Zamówienia były
realizowane w trybie zamówienia z wolnej ręki na przestrzeni kilku lat, później zezwolono komendom
wojewódzkim Policji na udzielanie we własnym zakresie uzupełniających zamówień brakujących im
składników umundurowania. Na tej podstawie pozwana Komenda Wojewódzka w Radomiu dokonała
zakupu spornych haftowanych wizerunków w spółce A. H. pozwała Skarb Państwa – KWP w Radomiu o
zaniechanie naruszeń autorskich praw majątkowych oraz pokrewnych praw majątkowych.