życie jak ślizgawka, czyli o interpretacji scen rodzajowych

ŻYCIE JAK ŚLIZGAWKA,
CZYLI O INTERPRETACJI SCEN RODZAJOWYCH
CZY WIESZ, ŻE…
Niektóre sceny rodzajowe zaprezentowane na obrazach można odczytywać na poziomie dosłownym i metaforycznym?
Były one sposobem wyrażania przez artystów refleksji filozoficzno-egzystencjalnej.
1.
2.
3.
4.
5.
Przyjrzyj się obrazowi Jana van Assen pt. „Pejzaż zimowy”.
Zastanów się, w jaki sposób artysta zinterpretował ludzki los?
Wyjaśnij metaforyczne znaczenie: tafli lodowej, łyżwiarzy.
Jak sądzisz, czego dowodzi powtarzalność tego motywu w kulturze?
Uzupełnij poniższy tekst , który jest definicją toposu.
Topos (gr. tópos koinós miejsce wspólne) – powtarzający się …............................…,
który często występuje w obrębie ...............................……. danej kultury, cywilizacji.
Wskazuje na …………….................................…… danego kontynentu czy na istnienie
pierwotnych .........................……….. myślenia człowieka.
Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1985.
Wykorzystaj wyrazy i wyrażenia: jedność kulturowa, wzorce, literatura i sztuka, motyw.
CZY WIESZ, ŻE…
Interpretacja życia jako ślizgawki pojawiała się też u innych artystów.
Pieter Bruegel, Pejzaż zimowy z łyżwiarzami (fragment)
http://www.gnosis.art.pl/iluminatornia/sztuka_o_inspiracji/pieter_brueghel_st/
/bruehel_st_krajobr_zimowy_z_lyzwiarzami.htm
6. Odwołując się do wierszy polskiego poety XVII w., omów inne metafory ludzkiego
życia.
Zbigniew Morsztyn Impreza
CALANDO, POGGIANDO – „TO NA DÓŁ, TO DO GÓRY”
Świat – morze, człowiek – okręt od burzy niesiony,
Przygody – skryte skały, szczęście – wiatr szalony.
Gdzie styr umysł stateczny, gdzie sam rozum rządzi,
Gdzie cnota Cynozura, takowy nie błądzi:
To na dół, to do góry, to w bok wały porze,
Tak pogody zażywa, jako niesie morze.
Nic stałego na świecie, ponieważ i wdzięczna
Pochodnia Tytanowa, błędna twarz miesięczna
Za niebieskim obrotem zachodzą i wstają –
Cóż człowiek, jeśli nieba swą odmianę mają!
Zbigniew Morsztyn Treny żałosne Apollina z Muzami
Zgoła świat-scena, a wszyscy, co żyją,
Osobami są na tej komedyjej,
Jakimi Wielki Gospodarz im każe
I jak w maszkarze taki królem będzie,
Taki cesarzem, co go niewolnicze
Serce i umysł z podłym nie porówna,
A przecie rządz, przecie prawa daje
Wspaniałym sercom (….)
A gdyby jeszcze taka castrophe ,
Jaki i prolog tejże sceny, była,
Ale w okrutne często tragedyje
Te gry się mienią i im kto w najwyższe
Wstąpi theatrum, tym jest podleglejszy
Srogim piorunom i wichrom szalonym….
7. Przywołaj stosowne konteksty filozoficzne, które uzasadnią przywołaną w wierszach koncepcję losu ludzkiego.