JAK SIĘ ZACZĘŁO?

JAK SIĘ ZACZĘŁO?
●
Robert Schuman przedstawił swój plan 9
maja 1950 r.
Co roku tego dnia obchodzimy Dzień
Europy, a jego stałym elementem jest tzw.
parada Schumana.
ETAPY INTEGRACJI
EUROPEJSKIEJ
●
●
1951 r. Podpisanie traktatu paryskiego i powołanie Europejskiej
Wspólnoty Węgla i Stali przez: Belgię, Francję, Holandię,
Luksemburg, Republikę Federalną Niemiec i Włochy.
1957 r. Podpisanie traktatów rzymskich i powołanie Europejskiej
Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii
Atomowej przez te same państwa; obok wspólnej polityki
gospodarczej państwa te rozpoczęły też koordynację w zakresie
pokojowego wykorzystania energii atomowej.
●
1973 r. Przystąpienie Danii, Irlandii i Wielkiej Brytanii.
●
1981 r. Przystąpienie Grecji.
●
1986 r. Dołączenie Hiszpanii i Portugalii.
●
1986 r. Podpisanie Jednolitego Aktu Europejskiego, co
oznaczało wprowadzenie w przyszłości zasad swobodnego
przepływu towarów , usług, ludzi i kapitału.
cd.
●
●
●
●
1992 r. Podpisanie w Maastricht Traktatu o Unii Europejskiej, w
którym przedstawiono etapy wprowadzania Unii Gospodarczej i
Walutowej ( I filar), Wspólnej Polityki Zagranicznej i
Bezpieczeństwa (II filar), oraz Współpracy policyjnej i sądowej w
sprawach karnych (III filar); wprowadzono także obywatelstwo
Europejskie
1995 r. Przyjęcie do UE Austrii, Finlandii i Szwecji
2002 r. Większość krajów UE przystępuje do Unii Walutowej,
czyli wprowadza wspólną walutę-euro
2004 r. Przystąpienie 10 państw: Cypr, Czechy, Estonia, Litwa,
Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry
●
2007 r. Przystąpienie Bułgarii i Rumunii
●
2007 r. Podpisanie Traktatu Lizbońskiego
●
2013 r. Przystąpienie Chorwacji
SYMBOLE UNII
EUROPEJSKIEJ
●
Flaga-autorami projektu flagi UE byli hiszpański
dyplomata Madriaga y Rojo i francuski plastyk
Arsene Hertz. Dwanaście złotych gwiazd
rozłożonych w okręgu na chabrowym tle
symbolizuje solidarność i harmonię między
narodami Europy. Liczba gwiazd nawiązuje do
starożytnej symboliki liczby 12, oznaczającej
doskonałość i całość, i nie zależy od liczby krajów
członkowskich. Koło jest m.in. symbolem jedności.
Na łożu śmierci autor-plastyk wyznał, że tworząc
projekt, wzorował się na obrazie Matki Bożej
Niepokalanie Poczętej, na którym widnieje postać
Maryi na ciemnoniebieskim tle, a wokół jej głowy
znajduje się dwanaście gwiazd w kształcie okręgu.
cd.
●
Hymn-hymnem UE jest „Oda do radości”
muzyka hymnu to fragment IX symfonii
Ludwiga van Beethovena, zaś słowa napisał
Friedrich von Schiller (niemiecki poeta i
filozof)
●
●
Motto Unii Europejskiej: „Zjednoczona w
różnorodności”
Maskotką UE jest Syriusz.
GŁÓWNE CELE UNII
EUROPEJSKIEJ
●
●
●
Promowanie harmonijnego rozwoju działalności gospodarczej
przez ciągły i zrównoważony rozwój gospodarczy.
Tworzenie wspólnej polityki zagranicznej i polityki
bezpieczeństwa przez zapewnienie jednolitej tożsamości UE na
arenie międzynarodowej oraz ochrona praw i interesów
obywateli krajów członkowskich.
Zachowanie i budowa europejskiego dorobku prawnego przy
jednoczesnym zacieśnieniu związków między państwami.
GŁÓWNE ZASADY
Unia Europejska w realizacji swoich celów koncentruje się na
określonych zasadach , spośród których duże znaczenie mają
zasady pomocniczości i solidarności.
●
●
Zasada pomocniczości (inaczej: subsydiarności) oznacza, że
decyzje są podejmowane na poziomie możliwie najbliższym
obywatelowi. W dziedzinach, które nie podlegają całkowicie Unii,
może ona podejmować działania tylko wtedy, jeśli państwa
członkowskie same nie mogą zrealizować celów zamierzonych w
tych działaniach.
Zasada solidarności oznacza, że podstawowe wartości Unii
Europejskiej są nadrzędne w stosunku do interesów
poszczególnych państw członkowskich. Państwa członkowskie
mają się powstrzymać od działań mogących zaszkodzić
realizacji celów Wspólnoty. Nie mogą one także powoływać się
na interesy narodowe lub trudności wewnętrzne w razie
niewykonania prawa wspólnotowego.
NAJWAŻNIEJSZE INSTYTUCJE
●
●
Rada Europejska-najważniejsza instytucja polityczna Unii,
której zadaniem jest inicjowanie dalszej integracji oraz
określanie ogólnych kierunków polityki Unii. Szczegółowe
kompetencje Rady dotyczą wspólnej polityki zagranicznej i
bezpieczeństwa. Rada składa się z przewodniczącego
Komisji Europejskiej, szefów rządów lub przywódców
państw członkowskich, a przewodniczy jej szef rządu
(państwa) kraju sprawującego aktualnie prezydencję w Unii
Europejskiej.
Rada Unii Europejskiej-główny organ decyzyjny i
prawodawczy Unii Europejskiej. W posiedzeniach Rady
uczestniczy jeden minister z każdego kraju
członkowskiego. To, który minister uczestniczy w danym
spotkaniu, zależy od omawianej tematyki.
cd.
●
●
Parlament Europejski-uczestniczy w procesie
uchwalania prawa, ale nie posiada pełni władzy
ustawodawczej jak parlamenty narodowe innych
państw, uczestniczy w tworzeniu budżetu Unii
Europejskiej, powołuje Rzecznika Praw
Obywatelskich. To jedyny organ Unii Europejskiej
pochodzący z wyborów powszechnych i
bezpośrednich. Wybory odbywają się co pięć lat.
Komisja Europejska-organ wykonawczy Unii
Europejskiej, który kontroluje wykonywanie prawa
wspólnotowego przez kraje członkowskie (lub
określone przedsiębiorstwa), zarządza finansami
funduszami europejskimi, posiada inicjatywę
ustawodawczą. Komisja składa się z 28 komisarzy (po
jednym z każdego kraju członkowskiego), ale nie
reprezentują oni swoich państw, lecz odpowiadają za
poszczególne sektory działalności.
Prawa przysługujące obywatelom
UE
●
●
Prawo do swobodnego poruszania się i przebywania na terytorium
wszystkich państw należących do UE;
Czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach do Parlamentu
Europejskiego;
●
Czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach do samorządu;
●
Prawo do korzystania z opieki dyplomatycznej i konsularnej;
●
Prawo składania petycji do Parlamentu Europejskiego;
●
Prawo do zwracania się do Rzecznika Praw Obywatelskich UE;
●
●
●
Prawo zwracania się w formie pisemnej do Instytucji Wspólnot
Europejskich;
Prawo dostępu do dokumentów niektórych instytucji Europejskich;
Inne prawa, np. ochrona przed dyskryminacją, swoboda przepływu
pracowników, swoboda świadczenia usług.
Układ z Schengen
Układ z Schengen, podpisany 14 czerwca 1985 w luksemburskim mieście
Schengen między Belgią, Francją, Holandią, Niemcami (wówczas RFN) i
Luksemburgiem (w tej postaci znany jako tzw. Porozumienie z Schengen,
następnie – od 1990 – tzw. Konwencja z Schengen). Dotyczy stopniowego
znoszenia kontroli na granicach między tymi państwami i wprowadzania
zasad swobodnego przepływu obywateli wymienionych 5 państw i obywateli
reszty członków Unii. Układ uzupełniono 5 lat później i ostatecznie zaczął on
obowiązywać od 26 marca 1995. Do Układu z Schengen przystąpiły
również: Włochy (1990), Hiszpania i Portugalia (1991), Grecja (1992),
Austria (1995) oraz Dania, Finlandia i Szwecja (1996). Specjalne stosunki z
„grupą Schengen” posiadają także od 1996 Islandia i Norwegia. Do układu,
spośród państw unijnych nie przystąpiły Wielka Brytania i Irlandia. Kraje
należące do grupy określa się często mianem „obszaru Schengen”. 21
grudnia 2007 do strefy dołączyła także Polska, Litwa, Łotwa, Estonia,
Słowacja, Słowenia, Czechy, Węgry i Malta. Podstawowe cele układu to
likwidacja kontroli paszportowej na granicach wewnętrznych, zastępowanej
ściślejszą kontrolą na granicach zewnętrznych, wspólna polityka azylowa i
wizowa oraz utworzenie tzw. Systemu Informacji Schengen – SIS.
Ojcowie założyciele
Konrad Adenauer (Niemcy) – pierwszy kanclerz Republiki
Federalnej Niemiec.
Winston Churchill (Wielka Brytania) - były oficer wojska,
korespondent wojenny i premier Wielkiej Brytanii (w latach 1940–45 i
1951–55), jako jeden z pierwszych nawoływał do utworzenia „Stanów
Zjednoczonych Europy” .
Alcide de Gasperi (Włochy) - W latach 1945–1953 włoski premier i
minister spraw zagranicznych. Wielokrotnie propagował inicjatywy na
rzecz zjednoczenia Europy Zachodniej.
Walter Hallstein (Niemcy) – był pierwszym przewodniczącym Komisji
Europejskiej urzędującym w latach 1958-1967, zaangażowanym
Europejczykiem i gorącym orędownikiem integracji europejskiej.
Jean Monnet (Francja) - doradca ds. gospodarczych i politycznych,
poświęcił swoje życie sprawie integracji europejskiej. To on
zainspirował prace nad planem Schumana, który był zapowiedzią
integracji zachodnioeuropejskiego przemysłu ciężkiego.
Robert Schuman (Francja), mąż stanu, dyplomowany prawnik i
francuski minister spraw zagranicznych w latach 1948–1952
uznawany jest za jednego z ojców jedności europejskiej. We
współpracy z Jeanem Monnetem opracował znany na całym świecie
plan Schumana, ogłoszony 9 maja 1950 r., którą to datę uznaje się za
symboliczną datę narodzin Unii Europejskiej.
Paul-Henri Spaak (Belgia) - odegrał on wiodącą rolę przy
redagowaniu treści Traktatu Rzymskiego. Na konferencji mesyńskiej
w 1955 r. sześć rządów uczestniczących w niej państw mianowało go
przewodniczącym komitetu przygotowującego tekst traktatu.
Altiero Spinelli (Włochy) - kierował pracami nad wnioskiem
Parlamentu Europejskiego dotyczącym traktatu w sprawie federalnej
Unii Europejskiej – zwanym także planem Spinellego. W 1984 r.
został on przyjęty przez Parlament przeważającą większością
głosów.
Erasmus
●
●
Program Erasmus+ wszedł w życie 1 stycznia 2014 r. i zastąpił
dotychczasowe programy: „Uczenie się przez całe życie” (oraz jego
programy sektorowe – Erasmus, Leonardo da Vinci, Comenius i
Grundtvig), akcję Jean Monnet, program „Młodzież w działaniu” oraz
pięć innych programów (m.in. Erasmus Mundus i Tempus). Po raz
pierwszy w historii programów edukacyjnych Unii Europejskiej,
wspierane będą również inicjatywy związane ze sportem. Realizacja
programu zaplanowana jest na siedem lat, czyli do roku 2020.
Program Erasmus+ oferuje wsparcie finansowe dla instytucji i
organizacji działających w obszarze edukacji i szkoleń, młodzieży
oraz sportu w Europie. Odpowiadając na wyzwania nakreślone przez
dokumenty strategiczne europejskiej polityki (przede wszystkim
strategię Europa 2020), program ma się przyczyniać do rozwijania
umiejętności jego uczestników oraz zwiększania ich szans na
zatrudnienie, a także modernizacji systemów edukacji, szkoleń i
wspierania młodzieży.
Frakcje Parlamentu Europejskiego
●
●
●
●
●
●
●
Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci) (EPP) – najliczniejsza
obecnie frakcja w PE. Składa się z polityków o poglądach: umiarkowanie
konserwatywnych, chadeckich i konserwatywno-liberalnych.
Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów (S&D) – druga co do wielkości grupa
w PE. Skupia deputowanych o poglądach: socjalistycznych i socjaldemokratycznych.
Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy (ALDE) – trzecia co do
wielkości grupa w PE. Reprezentuje deputowanych o orientacji: liberalnej i
demokratycznej.
Zieloni - Wolny Sojusz Europejski (Greens/EFA) - czwarta co do wielkości frakcja w
PE. Zasiadają w niej deputowani reprezentujący nurty zielonej polityki, pacyfizmu
oraz regionalizmu.
Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (ECR) - piąta pod względem wielkości
siła polityczna w PE. Zrzesza deputowanych o poglądach: konserwatywnych,
konserwatywno-liberalnych, narodowo-konserwatywnych, katolicko-narodowych i
część o orientacji eurosceptycznej.
Zjednoczona Lewica Europejska - Nordycka Zielona Lewica (GUE/NGL) - szósta
pod względem wielkości frakcja w PE. Gromadzi deputowanych o poglądach:
komunistycznych i socjalistycznych.
Europa Wolności i Demokracji (EFD) - siódma, najmniej liczna frakcja w PE. Jej
deputowani to głównie konserwatyści, konserwatywni liberałowie, narodowi
konserwatyści, narodowi katolicy i eurosceptycy.
Fundusze
●
.
●
Europejski Bank Inwestycyjny jest własnością 28 państw UE. Bank
pozyskuje środki finansowe na rynkach kapitałowych i pożycza je, naliczając
niskie stopy procentowe, z przeznaczeniem na projekty służące poprawie
infrastruktury, dostaw energii lub norm środowiskowych zarówno w UE, jak i
w krajach sąsiedzkich lub rozwijających się.
Europejski Fundusz Inwestycyjny ustanowiono w 1994 roku, by służył
pomocą małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP). Jego większościowym
udziałowcem jest Europejski Bank Inwestycyjny, wraz z którym tworzy
Grupę EBI. Europejski Fundusz Inwestycyjny zapewnia kapitał
podwyższonego ryzyka małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP),
zwłaszcza nowym i ukierunkowanym na nowe technologie. Udziela on
gwarancji kredytowych instytucjom finansowym (np. bankom) na pożyczki
udzielane przez nie MŚP.
„Europa dla obywateli”
●
●
●
●
Program „Europa dla Obywateli” na lata 2007- 2013 ma na celu wspieranie
aktywności obywateli krajów Europejskich oraz pomoc w realizacji
międzynarodowych projektów społecznych, edukacyjnych i kulturalnych.
Program adresowany jest przede wszystkim do pracowników administracji
samorządowej, przedstawicieli organizacji pozarządowych, instytucji
publicznych lub pożytku publicznego, którzy rozumiejąc potrzeby
społeczności lokalnej, potrafią najbardziej efektywnie odpowiadać na jej
oczekiwania i angażować do działania jej członków.
Dotacje Programu wspierają zarówno konkretne inicjatywy oddolne o
wymiarze międzynarodowym, jak i działalność operacyjną organizacji
społeczeństwa obywatelskiego, pracujących na poziomie europejskim.
Działający w Polsce Punkt Kontaktowy, udostępnia materiały informacyjne w
języku polskim, prowadzi także bezpłatne szkolenia oraz konsultacje
wniosków o dofinansowanie.
KONIEC!
Opracowały: Justyna Dębska i Lidia Żurańska