BIULETYN PARAFIALNY

1030 – Za parafian
1200 – Za śp. Salomeę w 11 rocznicę śmierci i Jerzego Rogulskich
1300 – Za śp. Lubomira Biłyk w drugą rocznicę śmierci
1500 – Msza św. z modlitwą o uzdrowienie
1830 – Za śp. Kazimierę Chrzanowską gr. 27/30
Poniedziałek 28.01.2013
700 – Za śp. Kazimierę Chrzanowską gr. 28/30
830 – Za zmarłego męża Zdzisława, rodziców i rodzeństwo z obojga stron
1830 – Za śp. Irenę Matus w 3 rocznicę śmierci
Wtorek 29.01.2013
700 –
830 – Za śp. Kazimierę Chrzanowską gr. 29/30
1830 – Za śp. Stefanię Reise w 30 dzień po śmierci
Środa 30.01.2013
7 – Za śp. Kazimierę Chrzanowską gr. 30/30
830 – O uzdrowienie duszy i serca, o potrzebne łaski i błogosławieństwo Boże dla Alicji i
Tomasza Pliszka oraz o uleczenie z nałogu pijaństwa dla Tomasza
1830 – Za śp. Henryka Szpręglewskiego (intencja od sąsiadów)
00
Czwartek 31.01.2013
700 – Za śp. Reginę Ślązak gr. 13/30
830 –
1830 – Za śp. Bonifacego Błaszczak w 25 rocznicę śmierci oraz za jego rodziców
Piątek 01.02.2013
700 – Za śp. Waleskę i Franciszka Gończ gr. 01/30
830 – Za otrzymane łaski i błogosławieństwo Boże na dalsze lata życia dla Genowefy
Brałkowskiej
1630 – Dziękczynno błagalna o zdrowie i potrzebne łaski z okazji 63 rocznicy ślubu Heleny
i Henryka
1830 – Za śp. Reginę Ślązak gr. 14/30
Sobota 02.02.2013
700 – Za śp. Waleskę i Franciszka Gończ gr. 02/30
830 – Za śp. Renatę Mizikowską w pierwszą rocznicę śmierci oraz za jej rodzeństwo i
rodziców z obojga
1000 – Za zmarłego męża Tadeusza w drugą rocznicę śmierci i za rodziców z obojga
stron, za szwagra Jerzego i za Krzysztofa
1830 – O przecięcie węzła zła w genealogii Julii, przebaczenie grzechów popełnionych
przez przodków i uwolnienie od złego
Niedziela 03.02.2013 – IV Niedziela Zwykła
730 – Za śp. Waleskę i Franciszka Gończ gr. 03/30
900 – Za śp. Krystynę w rocznicę śmierci, Stefana Kotowicz oraz Janinę i Edmunda
Kwiatkowskich
1030 – Za śp. Wiesławę Somenfeld
1200 – Za śp. Alfonsa Bonk w 19 rocznicę śmierci oraz za rodziców z obojga stron
1300 – Za zmarłych z rodziny Jankowskich i Szczepańskich
1830 – Za śp. Joannę i Edwarda Kramek oraz za rodziców z obojga stron
BIULETYN
PARAFIALNY
Parafia Niepokalanego Serca NMP
Księża Marianie, ul. Mickiewicza 43, 86-300 Grudziądz, tel. 462 54 56
www.grudziadz.marianie.pl
27 stycznia 2013 r. – III Niedziela Zwykła
Ne 8,1-4a.5-6.8-10; Ps 19,8-10.15; 1Kor 12,12-30; Łk 1,1-4;4,14-21
PEŁNIA OBJAWIENIA
„Duch Pański posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę”
Chrystus, podobnie jak ongiś Ezdrasz, rozpoczyna swoją reformatorską
działalność (bo przecie tym ona była w stosunku do judaizmu) od odczytania
Biblii. Odtąd począł Jezus wyjaśniać właściwy sens Starego Testamentu, a
zwłaszcza to, o czym mówili prorocy, a co zapomniała synagoga, że Mesjasz
musi cierpieć. Ten historyczny szczegół - nauczanie w synagodze nazaretańskiej
- przypomina Łukasz, który przedstawia się nam dziś na początku swego dzieła
jako badacz solidny i dokładny, opierający swoją ewangeliczną relację na
wypowiedziach naocznych świadków słów i czynów Jezusa.
Błogosławiony Jerzy Matulewicz, biskup
Jerzy urodził się 13 kwietnia 1871 roku w wielodzietnej rodzinie litewskiej, we wsi
Lugine koło Mariampola na Litwie. Oboje rodzice umarli, gdy był małym dzieckiem. Był
wychowywany przez swojego starszego brata Jana. Pomimo kłopotów zdrowotnych i
materialnych - często nie miał za co kupić podręczników - uczył się dobrze dzięki swojej
niezwykłej pilności i pracowitości. Po kilku latach nauki na prawach eksternisty w
gimnazjum (od 1883 r.) zachorował na gruźlicę kości. Musiał posługiwać się kulami.
Choroba ta gnębiła go do końca życia. Już w gimnazjum pragnął zostać kapłanem.
Jednakże dopiero w 1891 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach.
Wówczas też zmienił swoje nazwisko z Matulaitis na Matulewicz. Zapamiętano go jako
kleryka pełnego spokoju, wewnętrznej równowagi, otwartego i pracowitego. Gdy władze
carskie zamknęły seminarium, kontynuował naukę w Warszawie, a następnie w
Petersburgu. Tu przyjął święcenia kapłańskie 31 grudnia 1898 roku. W następnym roku
ukończył Akademię Petersburską jako magister teologii. Doktorat uzyskał na
uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim. Powrócił do Kielc, gdzie podjął zajęcia jako
profesor seminarium (do 1904 r.). Postępująca gruźlica kości spowodowała, że musiał
poddać się ciężkiej operacji w jednym z warszawskich szpitali. Po kuracji rozwinął
działalność społeczną w Warszawie, zakładając m.in. Stowarzyszenie Robotników
Katolickich oraz gimnazjum na Bielanach. W 1907 roku objął katedrę socjologii w
Akademii Duchownej w Petersburgu. Dojrzał w nim wówczas zamiar odnowienia i
zreformowania zakonu marianów, skazanego przez władze carskie na wymarcie. 29
sierpnia 1909 roku, w kaplicy biskupiej w Warszawie, złożył śluby zakonne na ręce
ostatniego żyjącego marianina ojca Wincentego Senkusa. Rok później ułożył nowe
konstytucje dla marianów, którzy odtąd mieli być zgromadzeniem ukrytym. Jeszcze w tym
samym roku Pius X potwierdził regułę. Pierwszy nowicjat odnowionej wspólnoty złożony z
2 profesorów i jednego ucznia został utworzony w Petersburgu. W 1911 r. we Fryburgu
Szwajcarskim powstał drugi, następnie dom zakonny w Chicago, a podczas I wojny
światowej dom na Bielanach pod Warszawą. W 1911 roku został generałem zakonu,
którym kierował do śmierci. Po zakończeniu działań wojennych ojciec Jerzy powołał
Zgromadzenie Sióstr Ubogich Niepokalanego Poczęcia NMP, które szybko
rozprzestrzeniło się na Litwie i w Ameryce. Założył również Zgromadzenie Sióstr
Służebnic Jezusa w Eucharystii oraz wspierał zgromadzenia założone przez bł. o.
Honorata Koźmińskiego. W 1918 roku Benedykt XV mianował go biskupem wileńskim.
Udało mu się umocnić katolicyzm w diecezji. Na własną prośbę został zwolniony z
obowiązków biskupa w sierpniu 1925 roku. Pragnął poświęcić się całkowicie kierowaniu
zgromadzeniem marianów, lecz już w grudniu tego samego roku został mianowany
wizytatorem apostolskim na Litwie. W ciągu dwóch następnych lat nieludzkimi wprost
wysiłkami udało mu się zorganizować życie katolickie w tym kraju i naprawić stosunki ze
Stolicą Apostolską. W trakcie prac nad zatwierdzeniem konkordatu, ojciec Jerzy umarł
nagle po nieudanej operacji 27 stycznia 1927 r. Beatyfikowany został przez Jana Pawła II
w 1987 roku podczas uroczystości z okazji 600-lecia Chrztu Litwy.
KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO (8) - Kanon Pisma Świętego
Spotykając się z przedstawicielami innych wyznań chrześcijańskich albo ze
Świadkami Jehowy, możemy dowiedzieć się, że wszyscy oni uważają Pismo Święte za
księgę, przekazującą Boże Objawienie. Kiedy jednak porównujemy nasze i ich
egzemplarze Biblii, okazuje się, że występują między nimi różnice. Dotyczą one nie tylko
przekładu, lecz także listy ksiąg, wchodzących w skład Pisma Św. Słowo „kanon” bywa
używane w różnych znaczeniach. Mówimy o kanonach kultury czy sztuki, istnieją też
kanony prawne. Słowo „kanon” pochodzi z języka greckiego i pierwotnie oznaczało
przyrząd pomiarowy lub wzorzec. Zgodnie z tym znaczeniem, nazwy „kanon” zaczęto
używać na określenie jakiejś normy lub standardu. W historii kanonem nazwano też zbiór
świętych pism religii żydowskiej i chrześcijańskiej, uważanych za natchnione przez Boga.
Księgi natchnione powstałe przed narodzeniem Jezusa Chrystusa nazwano Starym
Testamentem, te zaś, które opisywały Jego życie i działalność, a także wyjaśniały Jego
naukę, zyskały miano Nowego Testamentu. Księgi, które nie weszły w skład kanonu,
zwane są apokryfami. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że „tradycja pozwoliła
Kościołowi rozpoznać, jakie pisma powinny być zaliczone do ksiąg świętych. Pełna ich
lista została nazwana «kanonem» Pisma Świętego. Składa się on z 46 ksiąg Starego
Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu”. Skąd zatem wzięły się różnice w określaniu,
które z ksiąg Pisma Świętego wchodzą w jego skład? Aby to wyjaśnić, trzeba sięgnąć do
historii. Trudność z określeniem kanonu Starego Testamentu polegała na tym, że Żydzi
żyjący w starożytności poza Palestyną, opierając się na greckim przekładzie Biblii z III
wieku przed Chrystusem, zwanym Septuagintą, uznawali za natchnione o kilka ksiąg
więcej, niż Żydzi z Palestyny. Były to głównie księgi napisane po grecku, bądź znane
później tylko z wersji greckiej. Księgi te noszą miano „deuterokanonicznych”, czyli jakby
„powtórnie zaliczonych” do kanonu Pisma Świętego. Księgi uważane za natchnione przez
Żydów żyjących w Palestynie, noszą natomiast nazwę „protokanonicznych”. Chrześcijanie
pierwszych wieków, tworząc biblijny kanon Starego Testamentu, oparli się - podobnie jak
Żydzi spoza Palestyny - na Septuagincie, czyli przekładzie greckim. Tym samym uznali
wszystkie wchodzące w jej skład księgi – w liczbie 46 – za natchnione. Problem różnic
pojawił się w XVI wieku, wraz z powstaniem wyznań protestanckich. Tłumacząc Pismo
Święte na języki narodowe, protestanci przyjęli za podstawę tłumaczenia Starego
Testamentu Biblię hebrajską, czyli tę, którą posługiwali się Żydzi żyjący w Palestynie. W
swoim przekładzie pominęli więc księgi deuterokanoniczne, co z kolei stało się przyczyną
różnic w kanonie Biblii katolickiej i protestanckiej. Znacznie mniejszy problem stanowiły
księgi Nowego Testamentu. Wszystkie wyznania chrześcijańskie uważają za natchnione
27 ksiąg nowotestamentalnych. W dziejach chrześcijaństwa pojawiały się także
wątpliwości co do relacji między Starym i Nowym Testamentem. Niektórzy wyznawali
błędny pogląd, że Nowy Testament doprowadził do przedawnienia Starego Testamentu,
inni zaś, tak jak Świadkowie Jehowy, nie podzielili Biblii na Stary i Nowy Testament, lecz
nadali jej nazwę „Pisma hebrajskie i greckie”. Pierwszy z powyższych poglądów należy
odrzucić z uwagi na to, że przymierze Boga z Narodem Wybranym (tzw. Stare
Przymierze) nigdy nie zostało odwołane. Obie zatem części Pisma Świętego: Stary i
Nowy Testament, są natchnione i zachowują trwałą wartość. Stary Testament
przygotowuje Nowy, a Nowy wypełnia Stary, obydwa zaś wyjaśniają się wzajemnie i są
prawdziwym słowem Bożym. Błąd Świadków Jehowy polega natomiast na tym, że nie
uznają oni w Jezusie Boga, przez co uważają, że Jego zbawcza Ofiara nie wnosi niczego
nowego do Starego Przymierza. Tymczasem krzyżowa Ofiara i zmartwychwstanie
Jezusa, będącego prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem, jest potwierdzeniem
zawarcia całkowicie Nowego Przymierza, którego owocem jest życie wieczne.
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
1.
Dzisiaj w niedzielę 27 stycznia o godz. 10.30 Msza św., a potem spotkanie członków
i sympatyków Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich z Ojcem Władysławem – ks.
Janem Mikołajem Rokoszem MIC. Natomiast na Mszy św. o godz. 18.30, jak w każdą
ostatnią niedzielę miesiąca, w łączności z grupą Odrodzenie, działającą przy naszej
parafii, naszą modlitwą pragniemy objąć wszystkich ludzi uzależnionych. Serdecznie
zapraszamy.
2. Także dzisiaj o godz. 15.00 Msza św. z modlitwą o uzdrowienie, której będzie
przewodniczył ks. Józef Kiełpiński, egzorcysta.
3. Również dziś o godz. 18.00 spotkanie świąteczne Rady Parafialnej.
4.
W poniedziałek 28 stycznia wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora
Kościoła, w czwartek 31 stycznia wspomnienie św. Jana Bosco, prezbitera.
5. W tym tygodniu przypadają Dni Eucharystyczne: pierwszy piątek i sobota miesiąca.
W piątek spowiedź dla dzieci i młodzieży od godz. 16.00. Msza św. dla nich o godz.
16.30. W sobotę różaniec o godz. 8.00.
6. W sobotę 2 lutego Święto Ofiarowania Pańskiego (Matki Bożej Gromnicznej). Jest to
także dzień życia konsekrowanego. W tym dniu Msze święte o godz. 7.00, 8.30, 10.00 i
18.30. Błogosławieństwo świec na każdej Mszy św. Ofiary będą przeznaczone dla
klasztoru Sióstr Karmelitanek w Łasinie.
7. W przyszłą niedzielę 3 lutego będzie zbiórka do puszek na Grudziądzkie Centrum
Caritas.
8. Zakończyliśmy odwiedziny duszpasterskie naszych parafian. Składamy serdeczne
Bóg zapłać za życzliwość i gościnność podczas spotkań kolędowych oraz za złożone
ofiary na potrzeby wspólnoty Kościoła.
9. Po przerwie kolędowej zapraszamy na nabożeństwa sprawowane o godz. 18.00: w
poniedziałki – za zmarłych, w środy – do M.B. Nieustającej Pomocy, w piątki – do
Miłosierdzia Bożego oraz na czwartkową Adorację Najświętszego Sakramentu, która jest
po Mszy św. wieczornej.
10. W minionym tygodniu odeszli do Pana śp. Irena Angowska Młocicka z ul.
Malinowskiego i śp. Krzysztof Kujawski. Wieczny odpoczynek...
INTENCJE MSZALNE
Niedziela 27.01.2013 – III niedziela Zwykła
730 – Za zmarłego męża Władysława Rożko z okazji urodzin
900 – Za śp. Tadeusza Czecholińskiego