Program” PAT (Profilaktyka a Teatr)

Grażyna Jaśniowska
Scenariusz godziny wychowawczej
Temat: Występek a może brak wyobraźni?
Poziom nauczania: gimnazjum
Czas trwania: 90 minut
Cele:
Uczniowie:
 inicjują działania zmierzające do poprawy bezpieczeństwa
uczniów w szkole,
 integrują się wokół problemu przemocy,
 wypracują możliwości interweniowania w sytuacjach przemocy
i zapobiegania jęj,
 szukają sposobów unikania przemocy (negocjacje, obrona przed
atakiem, rozwiązywanie konfliktów)
 działają przeciwko przemocy i negatywnym zjawiskom zachowań,
 rozwijają poczucie odpowiedzialności za siebie i innych, przewidują następstwa własnych działań,
 wczuwają się w położenie drugiego człowieka w sytuacji napaści przez agresora,
 wskazują konieczność przestrzegania ustalonych norm społecznych, regulujących zachowanie w szkole.
Środki dydaktyczne: arkusze papieru, plecak, książki, ćwiczenia, MP3 (lub rysunek MP3), adidas chłopięcy,
Metoda: drama
Forma pracy: zbiorowa, zespołowa
Przebieg zajęć:
1. Uczniowie oglądają rekwizyty: plama krwi, adidas chłopca, plecak, książki,
ćwiczenia, które wypadły z plecaka, rozbite MP3 (rysunek) .
Odpowiadają na pytania;
- Co to za miejsce?
- Jakie wydarzenie tu zaszło?
- Kto mógł brać udział w wypadku?
Ustalają, że jest to np. szkolny korytarz, na którym miał miejsce wypadek, a w
wydarzeniu biorą udział dwaj chłopcy. Nadają imiona bohaterom zdarzenia (np.
Kuba – chłopiec poszkodowany, Mateusz – chłopiec agresywnie zachowujący
się).
2. Ustalenie przez uczniów okoliczności wypadku.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy i prosi o ustalenie okoliczności wypadku.
Nauczyciel w roli „dziennikarza”.
N. mówi uczniom, że teraz wchodzi w rolę „dziennikarza”. Przeprowadza
wywiad z jedną osobą z każdej grupy. Świadek opowiada o wydarzeniu, a
pozostałe osoby ustawiają się żywym obrazie. (np. uczeń z klasy …. Zepchnął ze schodów kolegę, który upadł na podłogę. Rozbił sobie głowę, był
przez moment nieprzytomny. Wezwano karetkę pogotowia.
Uczniowie z pozostałych grup krótko komentują zdarzenie.
Rzeźba na temat przydzielony im przez nauczyciela (agresja, lęk). Uczniowie pracują w grupach. Jeden z uczniów jest rzeźbiarzem. Ustawia pozostałych, pokazuje im postawę, mimikę. Uczniowie zastygają w bez ruchu. Nauczyciel ożywia po kolei jedną grupę, która ogląda pracę kolegów i nadaje
tytuł rzeźbie. Po skończonym zadaniu zespół zastyga.
Dyskusja kierowana przez nauczyciela na temat głównej przyczyny, która
doprowadziła do zaistniałego wypadku. W odpowiedziach uczniów pojawiają się jak agresja, przemoc, zaczepka, napaść, atak, prawo pięści.
Rozmowa na temat: Co czujemy wobec osoby agresywnej?
Uczniowie nazywają emocje: np. złość, gniew, irytacja, wzburzenie, zdenerwowanie, pogarda, rozdrażnienie, obojętność, strach, litość.
Nauczyciel pisze na szarym papierze wszystkie określenia. Młodzież podchodzi i umieszcza czerwona kropkę przy określeniu emocji (zastosowanie
techniki nominalnej). Rozmowa na temat, które z odczuć dominują w naszej
grupie.
Ćwiczenie dramowe – „Pomagamy POSZKODOWANEMU” i „ATAKUJĄCEMU”.
Uczniowie zaplanują w grupach projekty pomocy.
Uczniowie w grupach zapisują na dużym arkuszu papieru prośby, życzenia,
jakie mają w stosunku do ich otoczenia POSZKODOWANY i ATAKUJĄ
CY.
Nauczyciel wchodzi w rolę „kolegi agresywnego chłopca”.
Mówi o Mateuszu, że ma on kłopoty z zachowaniem, ucieka z lekcji, chociaż
jeszcze dwa lata temu był dobrym uczniem. Kiedy jest w szkole denerwuje
go tłok na schodach, korytarzach. W domu pyskuje mamie, nauczycielom w
szkole. Jest nerwowy. Stwierdza, że nie wie, jak mu pomóc. Ne chce już
więcej uciekać z nim z lekcji. Prosi, aby wszyscy zastanowili się jak pomóc
jego koledze.
Uczniowie roli pomagających w tych samych grupach losują kartki, na których jest napisane, w jakiej roli wystąpią: rodzina, nauczyciele, rówieśnicy,
koledzy. Po naradzie w grupach, wg przyjętych ról (radzą, pomagają) - odczytują swój projekt pomocy.
Ćwiczenie dramowe – antycypacja: „Życie …..po udzielonej pomocy i bez
tej pomocy.
a) Nauczyciel zachęca uczniów, aby narysowali, jak wyobrażają sobie,
co będzie się działo z Mateuszem wtedy, kiedy jemu pomożemy oraz
wtedy, kiedy nie udzielimy pomocy.
Uczniowie omawiają rysunki.
9. Uczniowie ustalają:
 Czym jest przemoc i gdzie się z nią spotykają?
 Jakie emocje towarzyszą agresorowi oraz ofierze przemocy?
 Czy Kuba, ofiara przemocy mógłby być każdym z nas?
 Jak nie stać się ofiarą przemocy?
 Jak można zapobiegać przemocy?
 Jak można interweniować w sytuacjach przemocy?
 Dlaczego jesteśmy wobec siebie agresywni?
Słoneczko. Uczniowie określają cechy agresora. Zapisują je na kartkach i układają wokół wyrazy: AGRESOR. Powielone te same cechy tworzą najdłuższe
promienie.
10.Prowadzący zajęcia rozpoczyna dyskusję na temat przemocy na forum ogólnoszkolnym.
Nauczyciel uzmysłowi uczniom, że należy panować nad trudnymi
emocjami złości, gniewu, nienawiści, itp., nie prowokować i nie odpowiadać
na zaczepki. Przemoc to słabość, bezsilność.
11. Podsumowanie zajęć. Klasa wraz z wychowawcą wypracuje możliwości
interweniowania w sytuacjach przemocy (powiadomienie zaufanej osoby,
nauczyciela, wychowawcy, rodziców).
12.Ćwiczenie improwizowane – przedstawianie scenki: „Co zrobię, gdy........”
 Jestem świadkiem atakowania chłopca przez starszych.
 Kolega ze szkoły naśmiewa się ze mnie.
13.Uczniowie głośno kończą rozpoczęte zdanie. Będę bezpieczna/ bezpieczny
w szkole, jeżeli…………
14.Kończenie rozpoczętego zdania napisanego na arkuszu papieru.
Agresja to.............
Podsumowanie: Agresja to występek, nieprawość, naruszenie prawa, napaść,
wykroczenie, zaczepność, ale też brak wyobraźni.
---------------------------AGRESOR
--------------------------
AGRESJA TO …….