Edytor tekstu vi

Edytor tekstu vi
Wraz z każdą dystrybucją systemu Linux rozprowadzane są różne edytory tekstu. Jednym z najpopularniejszych jest edytor vi (ang.
visual) i jego następca — vim. Edytor ten mimo pracy w trybie tekstowym oferuje opcje znane z rozbudowanych graficznych
edytorów tekstów, takie jak kopiowanie, zaznaczanie bloku tekstu, kolorowanie składni w przypadku edycji kodu źródłowego itp.
Praca w trybie tekstowym początkowo wydawać się może niewygodna, jednak po zapoznaniu się z programem można korzystać z
niego w sposób bardzo efektywny.
Edytor vim pracuje w trzech trybach — trybie wprowadzania tekstu (tryb edycji) lub trybie poleceń, w których przeprowadzane są
operacje na wprowadzonym tekście, oraz w trybie wizualnym, który pozwala na operowanie na blokach tekstu.
Aby uruchomić edytor tekstu, należy użyć składni vi nazwa_pliku. Otworzy się okno programu z wczytanym plikiem do edycji.
Program uruchamia się w trybie poleceń, na ekranie wyświetlana jest zawartość edytowanego pliku.
Aby rozpocząć wprowadzanie danych do pliku, należy przejść w tryb edycji poprzez naciśnięcie klawisza i (od ang. insert — znaki
wprowadzane są w miejscu, w którym znajduje się kursor) lub klawisza a (od ang. append — znaki wprowadzane są w miejscu za
kursorem). Po ich wybraniu na dole ekranu pojawia się nazwa trybu — insert lub (wprowadzanie). Wprowadzanie tekstu odbywa się
w sposób intuicyjny poprzez klawisze alfanumeryczne, które nie pełnią innych funkcji tak jak w przypadku trybu poleceń. Nawigacja
po tekście możliwa jest dzięki klawiszowi kursora.
Aby wrócić do trybu poleceń, należy nacisnąć klawisz Esc. W trybie tym przeprowadzać można zaawansowaną edycję tekstu za
pomocą odpowiednich poleceń. Najważniejsze z nich, pozwalające na zakończenie pracy z programem i zapis pliku, to:
www.zsp1.eu - 1/3
:w — zapisuje plik.
:w nazwa_pliku — zapisuje zmiany w pliku pod nową nazwą.
:q — zamyka program.
:q! — zamyka program bez zapisania zmian.
:help — pomoc
Polecenia można łączyć z sobą, na przykład:
:wq — zapisuje plik i zamyka program.
Inne polecenia dostępne w trybie poleceń związane są z edycją tekstów:
i — przejście w tryb edycji (dopisywanie danych od miejsca, w którym znajduje się kursor).
a — przejście w tryb edycji (dopisywanie danych za kursorem).
A — przejście do trybu edycji z dopisywaniem na końcu linii.
R — przejście do trybu edycji z nadpisywaniem znaków.
o — tworzy nową linię pod linią, w której znajduje się kursor, i przechodzi do trybu edycji.
O — tworzy nową linię nad linią, w której znajduje się kursor, i przechodzi do trybu edycji.
r<iitera> — zmienia literę znajdującą się pod kursorem.
h — przesuwa kursor o znak w lewo.
j — przesuwa kursor o linię w dół.
k — przesuwa kursor o linię do góry.
l — przesuwa kursor o znak w prawo.
w — przesuwa kursor o słowo do przodu.
b — przesuwa kursor o słowo do tyłu.
G — przechodzi do ostatniego wiersza.
www.zsp1.eu - 2/3
<liczba>G — przechodzi do wskazanego wiersza.
x — usuwa znak pod kursorem.
dd — usuwa bieżącą linię.
yy — kopiuje bieżącą linię do schowka.
p — wstawia dane ze schowka.
u — cofa ostatnią operację.
Ctrl+r — powtarza cofniętą operację.
/wzorzec — wyszukuje wzorzec w dokumencie. Nawigację po kolejnych i poprzednich wynikach umożliwiają klawisze n/N.
:s/tekst1/tekst2 — zmienia tekst l na tekst 2.
v — przechodzi do trybu wizualnego, który pozwala na zaznaczanie danych. Zaznaczenia mogą być kopiowane, przenoszone,
usuwane itp.
:sp <nazwa_pliku> — dzieli okno programu na dwie części i otwiera plik w nowej części okna.
Ctrl+w — przenosi kursor między kolejnymi oknami programu.
www.zsp1.eu - 3/3