Streszczenie. Katecheza IV. Ks. Jan Klinkowski. Obietnica Chrystusa

Streszczenie. Katecheza IV. Ks. Jan Klinkowski. Obietnica Chrystusa zesłania Ducha Świętego i jej
urzeczywistnienie.
1. Duch Święty w Biblii.
W Starym Testamencie Duch Święty jest ukazany jako moc Boża, która działa w świecie. Duch
uczestniczy w akcie stwórczym, działa przez osoby powołane do przekazywania woli Bożej. I tak, Duch
działa poprzez Mojżesza, działa w epoce sędziów, królów i proroków, którzy bronią tożsamości
religijnej izmagają się z niewiernością ludu Bożego. Duch działając w czasach Starego Testamentu
przygotowuje przyjście Mesjasza.
W Nowym Testamencie, Duch Święty zstępuje na Maryję. Duchem Świętym napełniony zostaje Jan
Chrzciciel, jeszcze w łonie Elżbiety. Duch objawia światu Jezusa w czasie chrztu w Jordanie, działa
w słowach i czynach Jezusa. Jezus raduje się w Duchu Świętym po powrocie uczniów z misji.
Zapowiadając swoją ofiarę wyjaśnia uczniom, że po Jego odejściu przyjdzie Pocieszyciel, którego On
pośle. Zapowiada też prześladowania, jednak podkreśla, że to właśnie Duch Święty będzie umacniał
wtedy uczniów. Duch Święty nazywany jest również Duchem Prawdy, bo będzie prowadził do
poznania Ewangelii. Zmartwychwstały Jezus obiecuje, że dar Ducha Świętego stanie się dostępny
całej wspólnocie. Słowa te potwierdzają się w Dniu Pięćdziesiątnicy „… I wszyscy zostali napełnieni
Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2,4). Ducha
Świętego nie można dotknąć, rozpoznaje się Jego pojawienie w znakach, słyszy się Jego głos.
Najczęściej działa przez jakąś osobę. Powołana osoba może otworzyć się na dary Ducha, które
wyrażają się w mądrości, umiejętności wykorzystania rozumu, udzielania rady, męstwa w realizacji
woli Bożej, zdobywania wiedzy, życia w łączności z Bogiem i wyjątkowej pobożności. W ten sposób
wyznawca Jezusa staje się świadkiem Ewangelii.
Pierwotny Kościół również odwołuje się do Ducha Świętego. Czyni to przy wydawaniu wyroków,
wyboru do posługi charytatywnej. Apostołowie wkładali ręce na wierzących, prosząc o dar Ducha
Świętego. Paweł wielokrotnie podkreśla, że w chrześcijaninie mieszka Duch, który sprawia, że
człowiek żyje Ewangelią. Zatem Duch Święty działa w Kościele i powołuje każdego z nas do
budowania wspólnoty wiary uzdalniając go odpowiednimi charyzmatami.
2. Urzeczywistnianie obietnicy Ducha Świętego w naszym życiu.
„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie
i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1,8).
To świadczenie o Jezusie, urzeczywistnianie się obietnicy Ducha Świętego dokonuje się poprzez wiele
naszych postaw w codziennym życiu.Duch Święty nie tylko przez sakramenty i posługi uświęca
i prowadzi lud Boży, ale także poprzez szczególne łaski czyni nas zdolnymi do podejmowania
rozmaitych dzieł, mających na celu rozwój Kościoła. Dlatego też, wszyscy w Kościele powołani są do
świętości. Świętość Kościoła powinna ujawniać się w owocach łaski, które Duch rodzi w wiernych.
Powołanie do świętości oznacza życie według Ducha, włączenie w rzeczywistość doczesną i poprzez
uczestnictwo w działalności ziemskiej. Świeccy powinni dążyć do przemiany rzeczywistości świata
według zasad Ewangelii. A mogą to czynić poprzez eliminowanie zła i grzechu, poprzez krzewienie
poszanowania godności osoby ludzkiej. Do istotnych zadań należy zaangażowanie się w życie
społeczno-polityczne, wspierając oficjalne nauczanie Kościoła własną postawą. Świeccy powinni
włączyć się w posługę charytatywną Kościoła, wspierać różne formy wolontariatu. Szczególnie
w dobie wielkiego bezrobocia należy przypominać, że praca jest dobrem, za które odpowiedzialny
jest każdy człowiek, przypominać kryteria etyczne, które winny kierować rynkiem i gospodarką, aby
na centralnym miejscu zawsze był człowiek. Ważnym elementem świeckiej duchowości jest
uświęcenie siebie przez pracę. Codzienne obowiązki należy łączyć z modlitwą, a centrum życia
duchowego świeckich powinno ogniskować się w Eucharystii, która staje się źródłem mocy
ewangelizacyjnej.Należy również zwrócić uwagę na propagowanie kultury.Swoje zadanie w tym
zakresie mają w sposób szczególny ruchy i stowarzyszenia oraz szkoły katolickie. Istotną rolę odgrywa
tu także turystyka, sport, rekreacja, które nie tylko rozwijają ciało, ale uczą także wytrwałości.
Ważnym elementem jest też promocja odpowiedzialnego korzystania z proponowanych treści
w mediach. Pogłębianie znajomości prawd wiary, daje możliwość prezentowania stanowiska Kościoła
na portalach społecznościowych. Nie ulega wątpliwości, że formacja do apostolstwa powinna
rozpoczynać się w rodzinie i trwać przez całe życie. Stowarzyszenia i grupy nie powinny koncentrować
się tylko na własnych celach, ale określać wspólne cele dla wszystkich wspólnot w parafii.
Przestrzeni działania Ducha Świętego w Kościele jest o wiele więcej, dlatego też, każda wspólnota
Akcji Katolickiej powinna odczytać w swoim środowisku potrzeby ewangelizacyjne. Następnie
wydobyć możliwości, otwierając się na charyzmaty potrzebne do realizacji przyjętych kierunków.
Duch Święty z pewnością przeniknie swą mocą wszystkich, którzy z pokorą otworzą swoje serca na
Jego obecność.A kiedy nasze uczynki przepełnione będą miłością, radością, pokojem, cierpliwością,
uprzejmością, dobrocią, wiernością, łagodnością i opanowaniem (por. Ga 5,22), to wówczas
poznamy, że nasze działanie jest faktycznie urzeczywistnianiem się obietnicy Ducha Świętego.