Jak doszło do powstania Polskiego Stowarzyszenia Sportu po

LEKARZ Z PASJĄ
Transplantolog
Transplantacja to często szansa na drugie życie. Wielu ludzi udowadnia, iż może
to być życie wyjątkowo aktywne. Wystarczą tylko chęci i wsparcie takich osób,
jak prof. Andrzej Chmura
Jak doszło do powstania Polskiego
Stowarzyszenia Sportu po
Transplantacji?
Prof. dr hab. n. med. Andrzej Chmura:
W 2003 roku angielski chirurg-transplantolog Maurice Slapak, który był jednocześnie
prezesem Światowej Federacji Sportu po
Transplantacji, zwrócił się do mnie z propozycją zorganizowania w 2005 roku Zimowej
spartakiady dla dzieci i młodzieży po przeszczepianiu narządów, pod nazwą Nicholas
Cup (znaliśmy się, ponieważ pracowałem
z nim przez 2 lata w Anglii).
78
MEDYCYNA I PASJE 1/2013
Po porozumieniu się ze swoją pacjentką
po przeszczepieniu nerki, Krystyną Murdzek, o której wiedziałem, że jest trenerem
sportów zimowych, podjęliśmy się wspólnie
tego zadania i zorganizowaliśmy wspaniałą
imprezę w Zakopanem, z udziałem 50 małych
sportowców z całego świata. Ponieważ w Polsce nie istniała organizacja sportowa osób
po przeszczepieniu, postanowiliśmy założyć
Polskie Stowarzyszenie Sportu po Transplantacji, w którego Komitecie Założycielskim
znalazło się grono Komitetu Organizacyjnego Nicholas Cup.
na medal
Jaki jest najważniejszy cel
Stowarzyszenia? Czy do tej pory
jego działalność przynosi efekty,
a jeśli tak, to jakie?
sportowców po transplantacji,
działa pan w Stowarzyszeniu
i wiele więcej – co nakręca pana do
działania?
Głównym celem Stowarzyszenia jest prowadzenie działalności sportowej, rekreacyjnej
i rehabilitacyjnej dla wszystkich zrzeszonych,
a także promowanie idei przeszczepiania jako
najlepszego sposobu leczenia niewydolności
narządów.
Stowarzyszenie od I Mistrzostw Polski
w lekkiej atletyce w Kielcach w 2006 roku
organizuje regularnie co roku letnie i zimowe
MP, które wyłaniają najlepszych sportowców
do reprezentacji narodowej na europejskie
i światowe igrzyska osób po przeszczepieniu.
Każdorazowo przy okazji MP organizujemy
wykłady dla młodzieży i mieszkańców miast,
w których odbywają się zawody propagujące
ideę transplantacji.
Stowarzyszenie liczy obecnie 190 członków, w tym 118 po transplantacji, 4 dializowanych oraz 68 członków wspierających
(lekarze, rodzice, inni).
Nasi sportowcy zdobyli na międzynarodowych zawodach 150 medali, w tym 62
złote, mimo że nasza reprezentacja, z uwagi
na ograniczenia finansowe, liczy zazwyczaj
poniżej 10 osób (przy nieraz ponad 100 osobowych reprezentacjach z Anglii, czy USA).
Na ostatnich Europejskich Mistrzostwach
osób Dializowanych i po Przeszczepieniu,
9 naszych sportowców zdobyło 27 medali,
w tym 13 złotych, zajmując 7 miejsce wśród
28 startujących krajów.
Od wielu lat, oprócz działalności zawodowej, angażuję się w działalność propagującą
transplantację, informacyjną i szkoleniową
dla personelu medycznego. Mój kontakt ze
sportowcami po przeszczepieniu pozwolił
mi poznać ich znacznie lepiej, niż to możliwe
w codziennej pracy, a ich sukcesy sportowe
dostarczają mi wielu emocji sportowych
i wzruszeń nie mniejszych, niż w normalnym sporcie o wymiarze europejskim czy
olimpijskim.
Jest pan Kierownikiem Katedry
i Kliniki Chirurgii Ogólnej
i Transplantacyjnej, Konsultantem
wojewódzkim ds. transplantologii,
team-menedżerem polskich
Z PASJĄ O ŻYCIU
LEKARZ Z PASJĄ
Jest pan niewątpliwie fanem
sportu. Którą dyscyplinę lubi pan
najbardziej?
Przez całe studia byłem w reprezentacji AM
w siatkówce oraz lekkiej atletyce, natomiast
po studiach namiętnie grałem w tenisa. Byłem
nawet kilkakrotnie mistrzem Polski lekarzy
w swojej kategorii wiekowej. Uprawiałem
także regularnie narciarstwo i windsurfing.
Gdyby miał pan taką możliwość,
z kim chciałby pan się zmierzyć na
korcie?
Z Federerem, Nadalem lub Diokowiczem.
Ma pan dużo obowiązków jako
lekarz. Co lubi pan robić w czasie
zupełnie wolnym od pracy?
Ponieważ z powodu kontuzji nie mogę grać
w tenisa, jestem zapalonym wędkarzem.
Wymarzona podróż byłaby do…?
Oczywiście do Afryki na bezkrwawe safari
lub na Alaskę.
MEDYCYNA I PASJE 1/2013
79