Lampa naftowa, stołowa - Wirtualne Muzea Małopolski

Lampa naftowa, stołowa
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Czas powstania 2. poł. XIX w. Wymiary wysokość: 62 cm, długość: 22 cm, szerokość: 22 cm Numer inwentarzowy MRG PTTK, nr KW 1371 Muzeum Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach Tematy technika, życie codzienne, znane postaci Technika odlewanie, cyzelowanie, toczenie na kole garncarskim, wypalanie, szkliwienie, malowanie Materiał szkło, fajans, żeliwo, farba ceramiczna Prawa do obiektu Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Tagi Ignacy Łukasiewicz, 3D, lampa Lampa z bogato zdobionymi nóżkami o malowanym korpusie zdobionym roślinnymi ornamentami i szklanym kloszu.
Kiedy Ignacy Łukasiewicz wydestylował naftę i współuczestniczył w skonstruowaniu oświetlanej nią lampy, zrewolucjonizował w istotny sposób dotychczasowy styl i komfort życia. Pod wpływem jego wynalazku pojawiły się lampy o różnym przeznaczeniu, sposobie montowania oraz zdobnictwie. Od II połowy XIX wieku stołowa lampa naftowa stała się nie tylko podstawowym elementem mieszczańskiego mieszkania, lecz również integralną częścią wystroju wnętrza. Musiała pasować do mebli, pełniąc obok swej podstawowej funkcji również wtórną — estetyczną. Kolorowe, zdobione lampy stawały się wyznacznikiem zamożności: nie były tanie, zatem pozwolić sobie na nie mogli ludzie bardziej majętni. Lampki skromne, praktycznie niezdobione, trafiały do domostw ludności ubogiej.
Opracowanie: Katarzyna Liana (Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach), Redakcja WMM, © wszystkie prawa zastrzeżone
Ignacy Łukasiewicz w Gorlicach
Ignacy Łukasiewicz przyjechał do Gorlic jesienią 1853 roku. Miał wówczas 31 lat i już całkiem spore doświadczenie w badaniach nad destylacją ropy naftowej. Prowadził je we Lwowie wraz z Janem Zehem, w laboratorium przy aptece „Pod Złotą Gwiazdą”, w której obydwaj pracowali. Na przełomie lat 1852/1853 udało im się wydestylować z ropy naftę, jednak właściciel apteki, Piotr Mikolasch, nie widział praktycznego zastosowania wynalazku.
Łukasiewicz, pragnąc kontynuacji badań w bardziej sprzyjającej eksperymentom atmosferze, trafił więc do Gorlic, miejscowości o dużych tradycjach w wydobyciu ropy naftowej i zasobnych, łatwo dostępnych źródłach surowca. Zatrudnił się jako farmaceuta (dyplom uzyskał na Uniwersytecie Wiedeńskim) w miejscowej aptece wdowy Ludwiki Bartkowej, gdzie po godzinach destylował ropę w prezentowanym na portalu aparacie oraz pracował nad udoskonaleniem konstrukcji lampy naftowej. Wkrótce zadomowił się w nowym miejscu, angażując się również w działania społeczne na rzecz regionu. W czasie epidemii cholery w 1855 roku leczył wszystkich, niezależnie od stanu posiadania, z takim zaangażowaniem, że gdy dwa lata później rozeszła się pogłoska o jego przenosinach do Jasła (z powodów ekonomicznych), Żydzi gorliccy zaofiarowali mu pomoc finansową, byleby nie opuszczał Gorlic.
Opracowanie: Kinga Kołodziejska (Redakcja WMM), CC­BY 3.0 PL
Zobacz: Aparat destylacyjny Ignacego Łukasiewicza
Tagi: Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach, Ignacy Łukasiewicz, wynalazek