przewodnik dydaktyczny - Warszawski Uniwersytet Medyczny

Transkrypt

WARSZAWSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY
PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY
DLA STUDENTÓW II ROKU
I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Kierunek zdrowie publiczne
specjalność AUDIOFONOLOGIA
Rok Akademicki 2010/2011
Opracowanie edytorskie i druk:
Oficyna Wydawnicza Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Zam.332 / 2010
nakład 50 egz.
tel. (022) 5720 327
e-mail: [email protected]
www.oficynawydawnicza.wum.edu.pl
Spis treści
.
WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO..........3
.
PODZIAŁ ROKU AKADEMICKIEGO 2010 / 2011........................................4
3.
SKŁAD ZARZĄDU SAMORZĄDU STUDENTÓW WUM
W KADENCJI 2010-2012.................................................................................5
4.
Plan studiów na rok akademicki 2010/2011.................................6
5.
JĘZYK OBCY (język angielski)........................................................................ 9
6.
WYCHOWANIE FIZYCZNE...........................................................................11
7.
INFORMATYKA I TECHNOLOGIE INFORMACYJNE...............................12
8.
METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH...................................................13
9.
PSYCHOLOGIA...............................................................................................14
0. DEMOGRAFIA.................................................................................................15
. EPIDEMIOLOGIA............................................................................................16
. NADZÓR SANITARNO-EPIDEMIOLOGICZNY..........................................17
3. ORGANIZACJA RATOWNICTWA MEDYCZNEGO....................................18
4. ŻYWIENIE CZŁOWIEKA...............................................................................19
15. ELEMENTY NAUKI O JĘZYKU....................................................................20
6. FONETYKA I FONOLOGIA JĘZYKA POLSKIEGO....................................21
17. KULTURA ŻYWEGO SŁOWA........................................................................22
8. ROZWÓJ MOWY DZIECKA...........................................................................23
9. METODY WSPOMAGAJĄCE KOMUNIKACJĘ...........................................24
0. WPROWADZENIE DO NEUROPSYCHOLOGII...........................................25
. BIOLOGICZNE PODSTAWY ZACHOWANIA..............................................26
. PSYCHOLOGIA OSÓB Z WADĄ SŁUCHU..................................................27
3. WPROWADZENIE DO AKUSTYKI...............................................................28
4. WPROWADZENIE DO PSYCHOAKUSTYKI...............................................30
25. BIOSTATYSTYKA...........................................................................................31
6. MIĘDZYNARODOWE PROBLEMY ZDROWIA..........................................32
27. PODSTAWY JĘZYKA MIGOWEGO..............................................................33
8. WPROWADZENIE DO LOGOPEDII..............................................................34
9. METODY BADANIA NARZĄDU SŁUCHU I PROCESU
KOMUNIKATYWNEGO.................................................................................36
KIERUNEK ZDROWIE PUBLICZNE
SPECJALNOŚĆ AUDIOFONOLOGIA
RAMOWY PROGRAM PRAKTYKI DLA STUDENTÓW
II ROKU AUDIOFONOLOGII
Po drugim roku studiów obowiązuje studentów 4 tygodniowa (20 dni roboczych) praktyka
zawodowa w tym 2 tygodnie z protetyki słuchu oraz 2 tygodnie rehabilitacji słuchu równowagi
i mowy.
Termin, miejsce oraz harmonogram należy ustalić z Kierownikiem/Dyrektorem odpowiedniego
ośrodka lub osobą wyznaczoną.
Opiekunem praktyki są odpowiednie osoby wyznaczone przez kierowników jednostek.
Nieobecność studenta w pracy może być usprawiedliwiona jedynie formalnym zwolnieniem
lekarskim. Choroba dłuższa niż 1 tydzień powoduje konieczność przedłużenia praktyki o odpowiedni
okres czasu.
Odbycie praktyk potwierdza opiekun a praktykę zalicza Kierownik/Dyrektor jednostki.
Celem praktyki jest:
Zdobycie umiejętności prowadzenia diagnostyki dla pacjentów w procedurze dopasowywania
aparatów słuchowych, wykonywania wkładek usznych, i kontroli ustawień aparatów słuchowych.
Zaznajomienie z aparaturą służącą do kontroli ustawień aparatów słuchowych i ich dopasowania.
Poznanie zasad i udział w prowadzeniu treningu słuchowego oraz rehabilitacji mowy u osób
korzystających z aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego. Udział w terapii habituacyjnej
szumów usznych.
Poznanie zasad i udział w rehabilitacji zaburzeń równowagi i zawrotów głowy.
WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO
REKTOR – prof. dr hab. MAREK KRAWCZYK
PROREKTOR ds. DYDAKTYCZNO–WYCHOWAWCZYCH
– prof. dr hab. MAREK KULUS
PROREKTOR ds. NAUKI I WSPÓŁPRACY Z ZAGRANICĄ
– prof. dr hab. SŁAWOMIR MAJEWSKI
PROREKTOR ds. KLINICZNYCH, INWESTYCJI i współpracy z regionem
– dr hab. SŁAWOMIR NAZAREWSKI
PROREKTOR ds. KADR
– prof. dr hab. ANNA KAMIŃSKA
DZIEKAN I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
– prof. dr hab. MIROSŁAW WIELGOŚ
Prodziekan ds. I / II r.
– prof. dr hab. BARBARA GÓRNICKA
Prodziekan ds. III / IV r. – prof. dr hab. KAZIMIERZ NIEMCZYK
Prodziekan ds. V / VI r. – prof. dr hab. KRZYSZTOF ZIENIEWICZ
Prodziekan ds. przewodów doktorskich – prof. dr hab. CEZARY KOWALEWSKI
Prodziekan ds. studiów doktoranckich – prof. dr hab. PIOTR PRUSZCZYK
Prodziekan ds. Oddziału Stomatologicznego – prof. dr hab. RENATA GÓRSKA
Pełnomocnik Dziekana ds. nauczania Elektroradiologii
– dr hab. ANDRZEJ CIESZANOWSKI
Pełnomocnik Dziekana ds. nauczania Audiofonologii – dr hab. Krzysztof Morawski
Pełnomocnik Dziekana ds. nauczania Higieny Stomatologicznej
– dr hab. SYLWIA SŁOTWIŃSKA
Pełnomocnik Dziekana ds. nauczania Technik Dentystycznych
– prof. dr hab. LEOPOLD WAGNER
Przewodniczący Rady Pedagogicznej II r. – dr med. Anna Domeradzka-Kołodziej
Kierownik dziekanatu – mgr Joanna Kwiatkowska, tel. (022) 57 20 208,
fax (022) 57 20 266, pok. 208.
SEKRETARIAT I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Sprawy studenckie II r. studiów p. Iwona Dybowska, pok. 213 c, przyjmuje w poniedziałek, wtorek, czwartek, piątek w godz. 1030–1500, tel. (022) 5720 262, fax: (022) 5720 266.
SEKCJA SPRAW BYTOWYCH STUDENTÓW tel. (022) 57 20 814, 57 20 815.
WŁADZE UCZELNI urzędują na ul. Żwirki i Wigury 61.
Przychodnia dla studentów WUM: Niepubliczny ZOZ Centrum Medyczne WUM
ul. Banacha 1 a, tel. (022) 599 18 01, 02-03.
PODZIAŁ ROKU AKADEMICKIEGO 2010 / 2011
SEMESTR ZIMOWY
od dnia
do dnia
27.09.2010
19.12.2010
zajęcia dydaktyczne
20.12.2010
02.01.2011
wakacje zimowe
03.01.2011
23.01.2011
24.01.2011
30.01.2011
sesja egzaminacyjna zimowa
31.01.2011
06.02.2011
przerwa semestralna
07.02.2011
13.02.2011
sesja poprawkowa
12 tygodni
3 tygodnie
SEMESTR LETNI
od dnia
do dnia
14.02.2011
23.04.2011
24.04.2011
01.05.2011
wakacje wiosenne
02.05.2011
05.06.2011
06.06.2011
30.06.2011
sesja egzaminacyjna letnia
29.08.2011
04.09.2011
sesja poprawkowa
10 tygodni
5 tygodni
Warszawski Uniwersytet Medyczny
SAMORZĄD STUDENTÓW
SKŁAD ZARZĄDU SAMORZĄDU
STUDENTÓW WUM W KADENCJI 2010-2012
ul. Oczki 5, pok. 307
02-007 Warszawa
tel./faks: +48 22 62 88 306
Przewodniczący
Łukasz Marczak,
III rok, I WL kierunek lekarsko-dentystyczny,
Tel. Kom.: 509-030-298
E-mail: [email protected]
Wiceprzewodniczący
Przewodniczący Komisji Kultury
Marcin Sanocki,
IV rok, I WL kierunek lekarski,
Tel. Kom.: 503-090-746
Dominik Gałecki,
III rok, II WL kierunek lekarski,
Tel. Kom.: 606-666-799
Wiceprzewodniczący,
Przewodnicząca Komisji Sportu i Turystyki
Przewodniczący Komisji Dydaktyki
Filip Dąbrowski,
V rok, I WL kierunek lekarski,
Tel. Kom.: 605-288-485
Natalia Szyller,
IV rok, WF kierunek farmacja,
Tel. Kom.: 606-107-833
Przewodniczący Komisji Informacji i Promocji
Sekretarz
Wojciech Figura,
III rok, II WL kierunek lekarski,
Tel. Kom.: 609-344-009
Honorata Stachelek,
IV rok, I WL kierunek lekarski,
Tel. Kom.: 663-320-120
Demografia
Epidemiologia
Nadzór sanitarnoepidemiologiczny
Organizacja ratownictwa
medycznego
6.
7.
2
3
11. Elementy nauki o języku
Fonetyka i fonologia
języka polskiego
12.
1
1
1
1
3
1
10. Żywienie człowieka
9.
8.
Psychologia
2
2
Ochrona własności
intelektualnej
Informatyka i technologie
informacyjne
Metodologia badań
naukowych
5.
4.
3.
2.
3
1
2
1
Wychowanie fizyczne
Nazwa przedmiotu
Lp
1.
Plan studiów na rok akademicki 2010/2011
II Rok
1
1
2
2
2
1
1
1
2
1
2
c
4
Semestr (1
zimowy,
2 letni,
c oznacza
1 i 2)
egzamin
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
egzamin
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
5
Forma zaliczenia
30,0
30,0
15,0
15,0
15,0
15,0
30,0
15,0
45,0
30,0
2,0
30,0
6
Wymiar godzin
obowiązujących
studenta (maksymalny)
15,0
15,0
5,0
15,0
5,0
15,0
15,0
15,0
30,0
8,0
2,0
7
wyk
8
sem
w tym:
15,0
15,0
10,0
10,0
15,0
15,0
22,0
30,0
9
ćwicz
1WF
1WF
1 M31
S2
1 M31
2 M8
2 M8
1WF
NZD
1 MF
1S18
S3
12
Kod jednostki
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
14
wyk
Zakład Medycyny
Zapobiegawczej i Higieny
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
c. kurs
c. kurs
c. kurs
15
sem
10
10
10
10
10
10
10
20
16
ćwicz
Minimalna liczba
studentów w grupie
na zajęciach
Studium Medycyny Katastrof c. kurs
Studium Wychowania
Fizycznego i Sportu
Zakład Stomatologii
Zachowawczej
Zakład Informatyki
Medycznej i Telemedycyny
Zakład Dydaktyki i Efektów
Kształcenia
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Zakład Epidemiologii
Zakład Medycyny
Zapobiegawczej i Higieny
13
Jednostka dydaktyczna
prowadząca zajęcia
I Wydział Lekarski Audiofonologia – 3 letnie studia I stopnia stacjonarne i niestacjonarne (d. wieczorowe)
ECTS
26.
25.
24.
23.
22.
Międzynarodowe
problemy zdrowia
Podstawy języka
migowego
Wprowadzenie do
logopedii
Metody badania narządu
słuchu i procesu
komunikatywnego
Język obcy
21. Biostatystyka
20.
19.
18.
17.
16.
Metody wspomagające
komunikację
Wprowadzenie do
neuropsychologii
Biologiczne podstawy
zachowania
Psychologia osób z wadą
słuchu
Wprowadzenie do
akustyki
Wprowadzenie do
psychoakustyki
3
9
7
4
1
1
2
4
3
2
2
1
1
14. Rozwój mowy dziecka
15.
2
13. Kultura żywego słowa
c
c
c
c
1
1
1
1
1
1
2
2
2
2
egzamin
egzamin
egzamin
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
egzamin
egzamin
egzamin
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
zaliczenie
60,0
872,0
120,0
90,0
60,0
15,0
15,0
30,0
60,0
30,0
30,0
30,0
15,0
15,0
30,0
20,0
60,0
45,0
60,0
15,0
10,0
60,0
470,0 20,0 382,0
60,0
45,0
15,0
15,0
15,0
30,0
30,0
30,0
30,0
15,0
15,0
30,0
S1
1WF
1WF
1WF
2 M8
NZME
1WF
NZME
1WF
1WF
1WF
1WF
1WF
1WF
Studium Języków Obcych
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Zakład Biofizyki i Fizjologii
Człowieka
Katedra i Klinika
Otolaryngologii
Zakład Biofizyki i Fizjologii
Człowieka
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
20
I Wydział Lekarski Audiofonologia – 3 letnie studia I stopnia stacjonarne i niestacjonarne (d. wieczorowe)
Plan studiów na rok akademicki 2010/2011
II Rok
10
10
10
10
10
10
JĘZYK OBCY (język angielski)
Studium Języków Obcych WUM
02-109 Warszawa, ul. Księcia Trojdena 2 A (Centrum Dydaktyczne)
Tel.: (+48 22) 5720 863, Fax: (+48 22) 5720 864, E-mail: [email protected]
Odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Joanna Ciecierska
Godziny przyjęć w sprawach studenckich oraz dyżury lektorów podawane są do wiadomości
zainteresowanych na tablicy ogłoszeń w SJO.
Lektorat języka angielskiego trwa łącznie 120 h. Prowadzony jest na I oraz II roku studiów (po
30 h w semestrze zimowym i letnim) i kończy się egzaminem w sesji letniej II roku studiów.
Jest to lektorat języka specjalistycznego, prowadzony na poziomie średnio zaawansowanym oraz
zaawansowanym i opiera się na znajomości języka ogólnego wyniesionej ze szkoły średniej.
Celem nauczania jest wprowadzenie słownictwa specjalistycznego, powtórzenie struktur
gramatycznych oraz kształcenie sprawności językowych pozwalających na:
zrozumienie tekstów z dziedziny audiologii i foniatrii (artykuły popularno-naukowe i z czasopism
specjalistycznych) oraz instrukcji obsługi urządzeń specjalistycznych, zrozumienie wypowiedzi na
tematy specjalistyczne (nagrania audio i wideo), streszczenie/parafrazę tekstu specjalistycznego oraz
własną wypowiedź na tematy związane z wybranym kierunkiem studiów, komunikację z członkami
zespołu terapeutycznego, komunikację z pacjentami, opracowanie oraz przedstawienie plakatu
i prezentacji.
Wprowadzone zostaną również elementy nauki o języku oraz fonetyki i fonologii wybranego języka
obcego.
Tematy zajęć:
1. Anatomia ucha, twarzoczaszki, gardła, jamy ustnej, krtani i przełyku.
2. Specjalistyczna terminologia anatomiczna pochodzenia łacińskiego i greckiego oraz nazwy
stosowane w języku ogólnym. Opis położenia narządów, ich budowy, kształtu i rozmiaru.
3. Narząd słuchu i równowagi.
4. Opis mechanizmu czynności.
5. Zaburzenia słuchu.
6. Różnicowanie, przyczyny, badanie słuchu (rodzaje badań, przesiewowe badania słuchu,
polecenia dla pacjenta).
7. Aparaty słuchowe.
8. Rodzaje, rozumienie opisu działania, eksploatacji i konserwacji; dobieranie aparatu; objaśnienia
i instrukcje dla pacjenta.
9. Szumy uszne.
10.Opis dolegliwości przez pacjenta; przyczyny; leczenie.
11. Zaburzenia równowagi.
12.Przyczyny; zbieranie podstawowego wywiadu; zrozumienie opisu dolegliwości przez pacjenta;
testy (polecenia dla pacjenta).
13.Zaburzenia głosu.
14.Rodzaje; ćwiczenia rehabilitacyjne.
15.Zaburzenia mowy i płynności mowy.
16.Rodzaje; rozpoznawanie; leczenie; rehabilitacja.
17.Profilaktyka zaburzeń słuchu, głosu i mowy.
18.Zalecenia dla pacjentów; opracowanie materiałów informacyjnych.
19.Choroby zawodowe w audiologii i foniatrii.
20.Teksty specjalistyczne i popularno-informacyjne; wywiad i informacje dla pacjentów.
Zasady i formy oceny wyników nauczania
Podstawę zaliczenia każdego z semestrów stanowi systematyczny, aktywny udział w zajęciach,
pozytywne oceny ze sprawdzianów cząstkowych i pisemnego sprawdzianu końcowego oraz
przedstawienie plakatu lub prezentacji w oparciu o dodatkową samodzielną lekturę.
Końcowy egzamin ustny w sesji letniej II roku studiów składa się z przedstawienia przygotowanej
prezentacji, odpowiedzi na związane z nią pytania zadane przez egzaminatora oraz odpowiedzi na
pytanie wylosowane z zestawu tematów obejmujących dwa lata lektoratu.
Podręczniki
Materiały dydaktyczne opracowane przez lektorów.
10
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu WUM
02-109 Warszawa ul. Księcia Trojdena 2 tel. (022) 57 20 528, 529
Kierownik Studium: mgr Jerzy Chrzanowski
Przyjmuje: wtorek 1100–1230, środa 1030–1200.
Zastępca kierownika ds. dydaktycznych: mgr Bożena Glinkowska
Sekretariat Studium czynny codziennie w godz. 800–1500, e-mail: [email protected]
Godziny przyjęć studentów oraz dyżury nauczycieli wychowania fizycznego podane są do
wiadomości na tablicy informacyjnej Studium.
PROGRAM ZAJĘĆ
Zadaniem przedmiotu jest tworzenie warunków do doskonalenia sprawności fizycznej i umiejętności
ruchowych studenta w nawiązaniu do jego możliwości fizycznych i zdrowotnych oraz wyposażenie
w wiedzę z zakresu kultury fizycznej i wybranych zagadnień z fizjologii wysiłku sportowego
i rehabilitacji ruchowej.
Studenci mogą wybrać interesująca ich formę zajęć, aktualny plan, wykaz obiektów oraz system
zapisów jest dostępny na stronie:
www.swfis-wum.edu.pl
ZASADY I FORMY OCENY WYNIKÓW NAUCZANIA
1. Podstawowym kryterium oceny studenta jest frekwencja na zajęciach, zaliczenie sprawdzianu.
2. Studenci zwolnieni przez lekarza z prowadzonych zajęć ze względu na stan zdrowia są
obowiązani zgodnie z kwalifikacją lekarską uczestniczyć w zajęciach rehabilitacji ruchowej
określonego rodzaju schorzenia.
3. Student obowiązany jest do przestrzegania regulaminu obiektu w którym odbywają się
ćwiczenia z wychowania fizycznego. Na salach sportowych studenci obowiązani są posiadać
strój sportowy.
11
INFORMATYKA I TECHNOLOGIE INFORMACYJNE
Zakład Informatyki Medycznej i Telemedycyny
Adres i telefon: SP CSK WUM, Blok „E” II piętro 02-097 Warszawa, ul. Banacha 1 A,
tel./fax (022) 658-29-97, e-mail: [email protected], http://www.am.edu.pl
Kierownik Zakładu – prof. dr hab. Robert Rudowski. Godziny przyjęć: pon., czw. – godz. 1000 – 1200.
Osoba odpowiedzialna za nauczanie – lek. med. Tomasz Koziński.
Wymiar godzin przedmiotu:
• Semestr – III.
• Wykłady – 8 godz. (miejsce wykładów podane w oddzielnym ogłoszeniu).
• Ćwiczenia – 22 godz. (pracownie Zakładu, SP CSK WUM, ul. Banacha 1 A, blok „E”, II piętro).
Cel nauczania
Celem zajęć z informatyki medycznej jest:
a) wprowadzenie studentów do tematyki informatyki i technologii informacyjnych,
b) zapoznanie ich z typowymi programami znajdującymi zastosowanie w medycynie i praktyce lekarskiej:
arkusz kalkulacyjny i podstawy obliczeń statystycznych, budowa bazy danych pacjentów, program obsługi
przychodni lekarskiej. Ponadto zakres ćwiczeń obejmuje sieć Internet (poczta elektroniczna, wyszukiwanie
literatury w bazie Medline, zasoby medyczne dostępne przez WWW, tworzenie własnej strony), a także
systemy obrazowania i obróbkę obrazów oraz konstrukcję algorytmów klinicznych (protokołów).
Organizacja nauczania
Wykłady odbywają się na początku semestru. Ćwiczenia prowadzone są raz w tygodniu. Rozpoczynają
się krótkim wprowadzeniem do tematu, z użyciem rzutnika obrazu komputerowego i tablicy, po
którym następuje część praktyczna polegająca na samodzielnej pracy z komputerem. Regulamin
zajęć jest dostępny w laboratorium komputerowym.
Forma zaliczenia przedmiotu
Zaliczenie na podstawie testu przeprowadzonego na ostatnich zajęciach obejmującego materiał
wykładów (teoria) i ćwiczeń (praktyka).
Tematyka zajęć:
Tematyka wykładów:
1. Wprowadzenie. Komputery i sieci komputerowe. Podstawowe pojęcia: dane, informacja, wiedza.
2. Systemy komputerowe dla różnych szczebli opieki zdrowotnej (gabinet lekarski, przychodnia,
szpital). Standardy przesyłania danych medycznych tekstowych (HL7) i obrazowych (DICOM).
Systemy przetwarzania sygnałów biologicznych.
3. Telemedycyna i e-zdrowie. Rola Internetu.
Tematy ćwiczeń:
1. Internet – e-mail, www, zasoby medyczne w Internecie. Baza bibliograficzna Medline
2. Arkusz kalkulacyjny (3 godz.) + podstawy obliczeń statystycznych.
3. Budowa bazy danych pacjentów.
4. Program do obsługi gabinetu/przychodni lekarskiej.
5. Systemy obrazowania i składowania dokumentów (PACS) oraz standard DICOM.
6. Obróbka obrazów przy użyciu programów graficznych.
7. Algorytmy kliniczne (protokoły).
8. Pisanie aplikacji internetowych. Tworzenie własnej strony WWW.
Test teoretyczny z materiału wykładowego. (3 godz.).
Koło naukowe
Przy Zakładzie istnieje Studenckie Koło Naukowe Informatyki i Telemedycyny.
12
METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH
Zakład Dydaktyki i Efektów Kształcenia
02-004 Warszawa, ul. Oczki 4, tel. (0 22) 622 96 78, fax (0 22) 622 96 79
p.o. Kierownika: dr Henryk Rebandel
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. przyr. Henryk Rebandel
Liczba godzin zajęć
wykłady – 30 godz.
seminaria – 15 godz.
Forma zaliczenia zajęć – na podstawie obecności oraz aktywności na zajęciach.
Cel nauczania
Zapoznanie studentów z zasadami projektowania i prowadzenia prac badawczych o różnym
charakterze formalnym, ogólnymi zasadami opracowania wyników badań, zasadami pisania
publikacji naukowych oraz przygotowania prezentacji naukowych, zasadami korzystania z literatury
naukowej oraz innych źródeł informacji.
Regulamin zajęć
Studenci zobowiązani są do uczestniczenia w zajęciach zgodnie z podanym terminarzem i na
zasadach określonych w Regulaminie Studiów.
Ramowy program zajęć
Przepisy i ogólne zasady funkcjonowania uczelni akademickiej, ustawa „Prawo o szkolnictwie
wyższym”, Statut uczelni, przepisy, terminarz i zasady postępowania podczas kończenia studiów
licencjackich,
Badania na człowieku – eksperyment kliniczny, przesiewowe badania ludzi, problemy deontologiczne
w odniesieniu do badań na materiale ludzkim, rola Komisji Bioetycznych;
Prezentacja ustna i plakat naukowy – rodzaje prezentacji, zasady ich przygotowania oraz wygłaszania,
zasady przygotowania materiałów ilustracyjnych, forma i ogólne zasady projektowania plakatu
naukowego, najczęściej popełniane błędy.
Badanie zjawisk przyrodniczych – cel poznania,, obserwacja i eksperyment, ogólne zasady
dokonywania pomiarów, powtarzalność i odtwarzalność wyników badań, przygotowanie planu
i protokołu eksperymentu, ogólne zasady zbierania danych.
Typy danych i metody ich pozyskiwania, układ zbieranego materiału, podstawy statystycznej
analizy danych.
Badania populacyjne i badania ankietowe – ogólne zasady konstrukcji kwestionariusza, zasady
zbierania danych, ograniczenia interpretacji wyników, popełniane błędy.
Praca licencjacka – układ i konstrukcja pracy licencjackiej, zasady techniczne pisania pracy.
Publikowanie – cel, miejsce i forma publikacji, układ i zasady konstrukcji pracy, zasady opracowania
dokumentacji wyników do zamieszczenia w publikacji, zasady cytowania prac innych ludzi, prawa
autorskie, problem i definicja plagiatu, błędy popełniane podczas pisania prac.
Literatura zalecana
. Dusza J., Gortat G., Leśniewski A., 1998; Podstawy miernictwa, Oficyna PW; (rozdz. 3 i 4).
. Gondko R., Zgirski A., Adamska M.; 2001, „Biostatystyka w zadaniach”, Wydawnictwo
Uniwersytetu Łódzkiego; wydanie II.
3. Łomnicki A.; 2002, „Wprowadzenie do statystyki dla przyrodników”, PWN, wydanie II.
4. Szewczyk K., 1994, „Etyka i deontologia lekarska”, Kraków.
13
PSYCHOLOGIA
Katedra i Klinika Otolaryngologii
02-097 Warszawa ul. Banacha 1 A, tel. (022) 599 25 21
Kierownik Katedry i Kliniki prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
Odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Anna Konecka
Przedmiot obejmuje 30 godzin wykładów.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi z zakresu psychologii
rozwojowej i psychologii zdrowia.
Tematy wykładów
Teoria rozwoju psychicznego. Metody badawcze stosowane w psychologii rozwojowej. Zdrowie
psychiczne, normy i czynniki wpływające na jego stan. Funkcjonowanie człowieka chorego.
Proces adaptacji do choroby. Psychologiczne determinanty zdrowia i choroby. Relacje pracownik
medyczny- pacjent, trudności we współpracy.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrze zimowym wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Zasady i forma oceny wyników nauczania
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest egzamin, który odbędzie się w sesji zimowej.
Literatura obowiązkowa
1. Treść wykładów.
2. Strelau J., red. (2005) „Psychologia. Podręcznik akademicki” tom 2, 3.
3. Przetacznik-Gierowska M., Tyszkowa M. (1999), Psychologia rozwoju człowieka, tom 1.
4. Sheridan Ch. L., Radmacher S. A. Psychologia zdrowia. Polskie Towarzystwo Psychologiczne,
Warszawa 1998.
Literatura zalecana
1. Turner J. S., Helms D. B. (1999) „Rozwój człowieka”, Warszawa, WSIP, wybrane przez
wykładowców fragmenty.
2. Harwas-Napierała B., Trempała J. (2000)-Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2, Warszawa,
PWN.
3. Czerwińska-Jasiewicz M. (2005) „Rozwój psychiczny młodzieży a jej koncepcje dotyczące
własnego życia”. Warszawa, Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.
4. Inne polecone przez wykładowców opracowania.
14
DEMOGRAFIA
Zakład Epidemiologii Instytutu Medycyny Społecznej
02-007 Warszawa, ul. Oczki 3, tel. (022) 629-02-43
Kierownik Zakładu: dr n. med. Maria Mularczyk-Bal
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. hum. Cecylia Łabanowska
Godziny przyjęć w sprawach studenckich: wtorki, czwartki 1300–1400.
Cel nauczania
Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu demografii, ukazanie wybranych teorii
demograficznych oraz przedstawienie współczesnych problemów demograficznych.
Program wykładów
1. Demografia jako nauka o rozwoju ludności. Podstawowe pojęcia i definicje. Ludność świata.
Typy teorii demograficznych: maltuzjanizm, teorie optimum zaludnienia.
2.Ludność Polski. Zmiany w strukturze i liczebności ludności. Ruchy migracyjne w Polsce.
3. Rozwój demograficzny. Przyrost naturalny i jego uwarunkowania.
4. Zmiany demograficzne i teorie je wyjaśniające. Przejście demograficzne.
5. Sytuacja demograficzna Polski na tle innych krajów Europy. Zmiany w zakresie tworzenia
i struktury rodziny.
6. Zmiany demograficzne a zdrowie. Transformacja epidemiologiczna a demograficzna w Polsce.
7. Starzenie się ludności. Skutki społeczne. Zagrożenia wynikające ze starzenia się populacji.
Zasady zaliczenia przedmiotu
Zajęcia kończą się kolokwium testowym z zagadnień omawianych na wykładach, którego wyniki
stanowią podstawę zaliczenia przedmiotu.
Zalecana literatura
1. M. Kędelski, J. Parandysz, „Demografia”, Poznań 2006.
2. M. Okólski, „Demografia zmiany społecznej”, Scholar 2004.
15
EPIDEMIOLOGIA
ZAKŁAD EPIDEMIOLOGII INSTYTUTU MEDYCYNY SPOŁECZNEJ
02-007 Warszawa, ul. Oczki 3 tel. 629-02-43
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. med. Maria Mularczyk-Bal
Przyjęcia studentów: sekretariat dydaktyczny – poniedziałek – piątek: godz. 10-14
Nauczanie przedmiotu obejmuje 30 godzin zajęć: 15 godzin wykładów, 15 godzin ćwiczeń.
Celem nauczania jest wyjaśnienie pojęcia zdrowia zbiorowego, jego zasadniczych przejawów oraz
sposobu poznawania przyczyn chorób i źródeł ich zmian w czasie. Istotnym wątkiem jest ocena potrzeb zdrowotnych społeczeństwa oraz badanie przyczyn najczęstszych niedoborów zdrowia metodami populacyjnymi.
Tematyka wykładów
1. Wprowadzenie do epidemiologii. Podstawowe typy zjawisk epidemicznych: epidemie, pandemie, endemie. Strategia zapobiegania epidemiom.
2. Rola i miejsce epidemiologii w zdrowiu publicznym.
3. Pojęcia zdrowia i choroby. Uwarunkowania stanu zdrowia.
4. Ocena stanu zdrowia ludności w oparciu o dane z oficjalnej sprawozdawczości statystycznej:
liczba i przyczyny zgonów, rejestry chorób.
5. Sytuacja chorób zakaźnych w Polsce i na świecie. Proces epidemiczny, dochodzenie i nadzór
epidemiologiczny.
6. Rozpowszechnienie chorób przewlekłych: choroby układu krążenia, choroby nowotworowe
– czynniki ryzyka.
7. Zasady zintegrowanej działalności prozdrowotnej, profilaktycznej i leczniczej.
Tematy ćwiczeń
1. Dane epidemiologiczne jako podstawa oceny i prognozowania stanu zdrowia ludności. Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Trafność i rzetelność informacji
zawartych w kartach zgonu ze szczególnym zwróceniem uwagi na prawidłowy wybór i trafne
zakodowanie wyjściowej przyczyny zgonu.
2. Sytuacja epidemiologiczna chorób powszechnie występujących w kraju. Wykrywanie wczesnych stadiów chorób o znaczeniu społecznym. Ocena wartości diagnostycznych metod przesiewowych; ich trafność (czułość i swoistość) i powtarzalność.
3. Przykłady zwalczania chorób wśród ludności na podstawie schorzeń zakaźnych oraz innych
odstępstw od prawidłowego stanu zdrowia o znanej etiologii zewnątrzpochodnej.
4. Rola obserwacji klinicznych oraz epidemiologicznych badań przekrojowych w formułowaniu hipotez przyczynowych. Badania kliniczno-kontrolne i kohortowe w dociekaniu etiologii chorób.
5. Rola eksperymentu klinicznego (klinicznych badań kontrolowanych).
6. Podstawowe problemy planowania i interpretacji badań epidemiologicznych.
7. Krytyczne czytanie piśmiennictwa, umiejętność wychwytywania ewentualnych błędów oraz
źródła obciążeń błędów opublikowanych danych na podstawie wybranych artykułów.
Podstawą do zaliczenia zajęć jest obecność na wszystkich ćwiczeniach, czynne uczestnictwo w dyskusji. Zaliczenie jest warunkiem dopuszczenie do egzaminu testowego obejmującego tematykę wykładów i ćwiczeń. Forma zakończenia przedmiotu: egzamin testowy.
Zalecana literatura
1. W. Jędrychowski: Podstawy epidemiologii: Metody badań oraz materiały ćwiczeniowe. Wydaw.
Uniw. Jagiellońskiego. Kraków, 2002.
16
NADZÓR SANITARNO-EPIDEMIOLOGICZNY
ZAKŁAD MEDYCYNY ZAPOBIEGAWCZEJ I HIGIENY INSTYTUTU MEDYCYNY
SPOŁECZNEJ
02-007 Warszawa, Oczki 3, tel. 621-51-97
Kierownik Zakładu: Prof. dr hab. n. med. Longina Kłosiewicz-Latoszek tel. (022) 621-51-97.
Godziny przyjęć w sprawach studenckich: codziennie w godz. 1000–1300.
Odpowiedzialna za dydaktykę – dr inż. Irena Kosińska
Wymiar godzin: 5 godzin – wykłady, 10 godzin – ćwiczenia.
Zajęcia odbywają się na terenie Instytutu Medycyny Społecznej WUM, ul. Oczki 3 oraz na terenie
innych placówek naukowych.
PRZEDMIOT
Cele i zadania nadzoru sanitarno-epidemiologicznego. Organizacja Państwowej Inspekcji
Sanitarnej w Polsce. Kompatybilność prawa polskiego i Unii Europejskiej. Nadzór sanitarnoepidemiologiczny nad placówkami służby zdrowia. Problematyka zakażeń w służbie zdrowia.
Działania profilaktyczne i pro zdrowotne w polityce służb nadzoru sanitarno – epidemiologicznego
oraz organizacji rządowych pozarządowych.
Cel nauczania
Celem nauczania jest wskazanie, w jaki sposób sprawowany jest i jakie ma zadania nadzór sanitarnoepidemiologiczny nad placówkami służby zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem gabinetów
i pracowni, w których zatrudniony jest audiofonolog. Tematyka zajęć pozwala słuchaczom poznanie
mechanizmów, jakie prowadzą do ochrony zdrowia pracownika służby zdrowia na stanowisku pracy
oraz pacjenta, który korzysta z usług placówek służby zdrowia.
ZASADY I FORMA OCENY WYNIKÓW NAUCZANIA
Po zakończeniu zajęć – sprawdzian pisemny.
Warunkiem dopuszczenia do sprawdzianu jest obecność na ćwiczeniach.
LITERATURA OBOWIĄZKOWA
1. „Zarys medycyny środowiskowej” red. L. Kłosiewicz-Latoszek i H. Kirschner (skrypt).
Literatura zalecana
1. „Podstawy higieny” red. T. Marcinkowski.
2. „Aktualne problemy zdrowotne” red. H. Kirschner i J. Kopczyński.
3. „Medycyna zapobiegawcza i środowiskowa” red. Z. Jethon i A. Grzybowski.
4. „Higiena, profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych” red. J. T. Marcinkowski.
5. „Żywienie człowieka zdrowego i chorego” red. J. Hasik, J. Gawęcki.
6. „Bromatologia. Zarys nauki o żywności i żywieniu” red. H. Gertig i J. Przysławski.
17
ORGANIZACJA RATOWNICTWA MEDYCZNEGO
STUDIUM MEDYCYNY KATASTROF
02-109 Warszawa, ul. Księcia Trojdena 2. Tel. (022) 572-05-36, 572-05-45; Fax (022) 572-05-43
e-mail: [email protected]
Kierownik Zakładu: Ppłk lek. med. Witold Pawłowski
Odpowiedzialny za dydaktykę: lek. med. Witold Pawłowski
Godziny przyjęć w sprawach studenckich: wtorek i czwartek 1200–1400.
Zajęcia odbywają się w Studium Medycyny Katastrof.
Roczny wymiar wykładów: 15 godzin.
Cel nauczania i zakres przedmiotu
Celem nauczania jest
– wprowadzenie studentów w zagadnienia organizacji i działania systemu ratownictwa
Medycznego na terytorium RP;
– przedstawienie zasad planowania i organizacji akcji ratunkowej na przykładzie wybranej
katastrofy.
PROGRAM NAUCZANIA
Tematy wykładów
1. System organizacji współczesnego ratownictwa zintegrowanego. Podstawy prawne
funkcjonowania systemu ratownictwa medycznego na terytorium RP.
2. Organizacja i planowanie systemu Ratownictwa Medycznego oraz jego miejsce
w Krajowym Systemie Ratowniczo-Gaśniczym.
3. Tematyka Ratownictwa Medycznego w akcjach ratowniczych różnego typu.
Procedury ratownicze. Ratownictwo lekarskie i przedlekarskie, pierwsza pomoc.
4. Rola i zadania wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego oraz centrum
powiadamiania ratunkowego.
5. Koordynacja działań poszczególnych jednostek systemu oraz współpraca organów
administracji publicznej z jednostkami systemu z innych województw.
6. Wyposażenie podmiotów ratowniczych w sprzęt do udzielania kwalifikowanej
pierwszej pomocy.
7. Elementy składowe systemu ratowniczego – przeznaczenie, możliwości wykorzystania
i zasady użycia.
ZASADY I METODY OCENY WYNIKÓW
Lista obecności sprawdzana jest na każdym wykładzie na początku i na końcu zajęć.
Zajęcia objęte programem nauczania kończą się zaliczeniem na podstawie obecności na
wykładach.
LITERATURA ZALECANA
1. Kowalczyk M., Rump S., Kołaciński Z., „Medycyna katastrof Chemicznych” PZWL
Warszawa 2004.
2. „Medycyna ratunkowa i katastrof” – Podręcznik dla studentów uczelni medycznych” Pod red.
Naukową Andrzeja Zawadzkiego, PZWL, Warszawa 2006.
3. „Medycyna wypadków w transporcie” pod red. Krzysztofa Klukowskiego. PZWL Warszawa 2005.
18
ŻYWIENIE CZŁOWIEKA
ZAKŁAD MEDYCYNY ZAPOBIEGAWCZEJ I HIGIENY INSTYTUTU MEDYCYNY
SPOŁECZNEJ
02-007 Warszawa, Oczki 3, tel. 621-51-97
Kierownik Zakładu: Prof. dr hab. n. med. Longina Kłosiewicz-Latoszek tel. (022) 621-51-97.
Godziny przyjęć w sprawach studenckich: codziennie w godz. 1000–1300.
Odpowiedzialna za dydaktykę – dr n. med. D. Szostak-Węgierek
Wymiar godzin: 5 godzin – wykłady, 10 godzin – ćwiczenia.
Zajęcia odbywają się na terenie Instytutu Medycyny Społecznej WUM, ul. Oczki 3 oraz na terenie
innych placówek naukowych.
PRZEDMIOT
Normy żywienia. Wiedza o produktach spożywczych. Metody oceny sposobu żywienia. Ocena
podstawowej i całkowitej przemiany materii. Ocena stanu odżywienia. Zasady prawidłowego
żywienia. Zaburzenia odżywiania. Choroby związane z żywnością, żywieniem i odżywianiem. Zasady
postępowania dietetycznego w profilaktyce chorób powstających na tle wadliwego żywienia.
Cel nauczania
Celem nauczania jest przedstawienie znaczenia żywienia w zachowaniu prawidłowego stanu
zdrowia.
Po zakończeniu zajęć – sprawdzian pisemny.
Warunkiem dopuszczenia do sprawdzianu jest obecność na ćwiczeniach.
LITERATURA OBOWIĄZKOWA
1. „Zarys medycyny środowiskowej” red. L. Kłosiewicz-Latoszek i H. Kirschner (skrypt).
Literatura zalecana
1. „Podstawy higieny” red. T. Marcinkowski.
2. „Aktualne problemy zdrowotne” red. H. Kirschner i J. Kopczyński.
3. „Medycyna zapobiegawcza i środowiskowa” red. Z. Jethon i A. Grzybowski.
4. „Higiena, profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych” red. J. T. Marcinkowski.
5. „Żywienie człowieka zdrowego i chorego” red. J. Hasik, J. Gawęcki.
6. „Bromatologia. Zarys nauki o żywności i żywieniu” red. H. Gertig i J. Przysławski.
19
ELEMENTY NAUKI O JĘZYKU
www.otolaryngology.pl
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. hum. Katarzyna Bieńkowska-Robak
Przedmiot obejmuje:
15 godz. wykładów,
15 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy o języku polskim i wykształcenie
umiejętności poprawnego posługiwania się nim w praktyce zawodowej.
Tematy wykładów
Podstawowe pojęcia i terminologia dotycząca języka. Jednostki języka. Błędy językowe.
Relacje semantyczne. Neologizmy. Związki frazeologiczne. Podstawowe informacje z zakresu
słowotwórstwa: temat, formant, morfemy, afiksy, derywaty. Język polski jako język fleksyjny;
oboczności w temacie fleksyjnym. Podział części mowy. Składnia – podstawowe pojęcia; części
zdania. Rodzaje zdań. Związki składniowe.
Tematy ćwiczeń
Powtórzenie części mowy i odmiany. Omówienie wyjątków. Powtórzenie części zdania i ich
określanie. Rozbiór zdań złożonych podrzędnie i współrzędnie.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium z materiału wykładowego oraz kolokwium
z materiału przerobionego na ćwiczeniach. Kolokwia odbędą się na ostatnich zajęciach.
1. Grzegorczykowa R., Laskowski R., Wróbel H. (red.) „Gramatyka współczesnego języka
polskiego”, Warszawa 1998.
2. Dubisz S., „Nauka o języku dla polonistów”, Warszawa 1994.
3. Grzegorczykowa R., „Wykłady z polskiej składni”, Warszawa 1996.
Literatura zalecana
1. Klemensiewicz Z. „Zarys składni polskiej”, Warszawa 1963.
2. Świdziński M. „Elementy gramatyki opisowej języka polskiego”, Warszawa 1997.
3. Bańko M. „Wykład z fleksji”, Warszawa 2002.
4. Dunaj B. „Zarys morfologii współczesnej polszczyzny”, Kraków 1979.
20
FONETYKA I FONOLOGIA JĘZYKA POLSKIEGO
Przedmiot obejmuje:
15 godz. wykładów,
15 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z z charakterystyką poszczególnych głosek języka
polskiego, ich klasyfikacją oraz zjawiskami fonetycznymi zachodzącymi podczas mówienia.
Tematy wykładów
Spółgłoski właściwe w wygłosie absolutnym. Głoski miękkie i zmiękczone. Geminaty. Asymilacje
(upodobnienia) głoskowe we współczesnej polszczyźnie. Poprawność wymowy. Fonologiczna
funkcja akcentu. Typy opozycji fonologicznych. Inwentarz fonemów współczesnego języka
polskiego.
Tematy ćwiczeń
Charakterystyka spółgłosek. Charakterystyka niespółgłosek (samogłosek i glajdów). Transkrypcja
fonetyczna. Zapis fonetyczny zaburzonej wymowy.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie egzaminu obejmującego materiał z wykładów
i ćwiczeń. Egzamin odbędzie się w sesji zimowej.
1. D. Ostaszewska, J. Tambor, „Podstawowe wiadomości z fonetyki i fonologii współczesnego
języka polskiego”, Katowice 1990.
2. B. Wierzchowska, „Opis fonetyczny języka polskiego”, Warszawa 1967.
3. B. Wierzchowska, „Fonetyka i fonologia języka polskiego”, Wrocław 1980.
4. M. Wiśniewski, „Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego”, Toruń 1997.
Literatura zalecana
1. M. Dłuska, „Fonetyka polska”, cz. I, Warszawa-Kraków 1981.
2. D. Kopcińska, „Gramatyka opisowa języka polskiego”. Materiały i opracowania, Warszawa 1993.
21
KULTURA ŻYWEGO SŁOWA
Przedmiot obejmuje 30 godz. wykładów.
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy o języku polskim jako środku
społecznego komunikowania się, wykształcenie właściwego stosunku do języka ojczystego oraz
umiejętności poprawnego posługiwania się nim.
Tematy wykładów
Język, mowa, jej składniki i funkcje. Język a inne systemy kodowe. Mechanizm i fizjologia
mówienia. Technika oddychania w czasie mówienia. Prawidłowa technika artykulacji głosek
polskich. Zjawiska prozodyczne w języku polskim. Podstawowe wiadomości dotyczące emisji
głosu. Technika wygłaszania tekstu. Ćwiczenia dykcyjne.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrze letnim wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium z materiału wykładowego. Kolokwium
odbędzie się na ostatnich zajęciach.
1. Kram J., „Zarys kultury żywego słowa”, Warszawa 1995.
2. Pająk J., „Kultura języka – kultura żywego słowa”, [w:] Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red.),
„Logopedia. Pytania i odpowiedzi”, Opole 1999.
3. Wierzchowska B., „Wymowa polska”, Warszawa 1965.
Literatura zalecana
1. Toczyska B., „Elementarne ćwiczenia dykcji”, Gdańsk 2000.
2. Markowski R. (red.), „Nowy słownik poprawnej polszczyzny”, Warszawa 2002.
22
ROZWÓJ MOWY DZIECKA
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami na temat rozwoju
mowy u dziecka w normie rozwojowej i zaburzeniami rozwoju mowy.
Tematy wykładów
Czynniki warunkujące rozwój mowy. Rozwój mowy i jego etapy u dziecka bez zaburzeń. System
fonologiczny dziecka. Metody badania rozwoju mowy. Zaburzenia rozwoju mowy u dzieci.
Specyfika rozwoju mowy u dzieci z wadą słuchu.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium z materiału wykładowego. Kolokwium
odbędzie się na ostatnich zajęciach.
1. Harwas-Napierała B., Trempała J., Psychologia rozwoju człowieka tom 2, Warszawa 2004.
2. Kaczmarek L., Kształtowanie się mowy dziecka, Poznań 1953.
3. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy, Lublin 1988.
4.Ligęza M., Podstawy rozwoju języka i mowy dzieci [w:] Gałkowski T., Jastrzębowska G.,
Logopedia. Pytania i odpowiedzi, Opole 1999.
5. Styczek I., Logopedia, Warszawa 1983.
Literatura zalecana
1. Bouvet D., Mowa dziecka. Wychowanie dwujęzykowe dziecka niesłyszącego, Warszawa 1996
2.Löwe A., Mamo, naucz mnie rozumieć, Warszawa 1981.
3. Przetacznikowa M., Rozwój psychiczny dzieci i młodzieży, Warszawa 1967.
4. Vasta R., Haith M., Miller S.A., Psychologia dziecka, Warszawa 1995.
5. Wygotski L. S., Myślenie i mowa, Warszawa 1989.
23
METODY WSPOMAGAJĄCE KOMUNIKACJĘ
02-097 Warszawa, ul. Banacha 1 A, tel. (022) 599 25 21
Kierownik Katedry i Kliniki prof. dr hab. med. Kazimierz Niemczyk
Program nauczania
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z alternatywnymi i wspomagającymi metodami komunikacji:
metodą fonogestów, systemem Blissa, piktogramami i metodą Makaton.
Tematy ćwiczeń
Podstawowe wiadomości o alternatywnych i wspomagających sposobach porozumiewania się.
Przedstawienie i omówienie metody fonogestów, systemu Blissa, piktogramów i metody Makaton.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium obejmującego materiał prezentowany na
wykładach. Zaliczenie odbędzie się na ostatnich zajęciach.
Literatura obowiązkowa:
1. Błeszyński J. J. (red.), „Alternatywne i wspomagające metody komunikacji”, Kraków 2006.
Literatura uzupełniająca:
1. Dubalska T, Smoleńska J., „Słownik Makaton” [w:] Piszczek M., „Przewodnik dla nauczycieli uczniów
upośledzonych umysłowo w stopniu znacznym i umiarkowanym”, część II, Warszawa 2002.
2. Krakowiak K, Sękowska J., „Mówimy z fonogestami. Przewodnik dla rodziców i przyjaciół
dzieci z uszkodzonym słuchem”, Warszawa 1996.
3. Podeszewka M., „Wykorzystanie Piktogramów w uczeniu i terapii zachowania dzieci
autystycznych”, [w:] Piszczek M., Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami
niepełnosprawnymi, Warszawa 1997.
24
WPROWADZENIE DO NEUROPSYCHOLOGII
Katedra i Klinika Otolaryngologii WUM
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
Odpowiedzialny za dydaktykę: mgr Anna Konecka
(Klinika Neurochirurgii – SP CSK przy ul. Banacha) – przyjmuje w sprawach studenckich po
telefonicznym uzgodnieniu terminu, tel. (022) 599 22 44.
Zajęcia obejmują 30 godz. wykładów.
Program nauczania
Podczas zajęć studenci zapoznają się z zależnościami pomiędzy budową ośrodkowego układu
nerwowego, jego funkcjonowaniem a zachowaniem człowieka.
Tematy wykładów obejmują
I. Wybrane zagadnienia z zakresu anatomii czynnościowej o.u.n. – standardowy model organizacji
funkcjonalnej OUN: pojęcia wyższych funkcji poznawczych, specjalizacji półkulowej i asymetrii
funkcjonalnej mózgu. Diagnoza neuropsychologiczna. Definicje deficytów poznawczych.
Pojęcie syndromu objawów. Zaburzenia ogólnomózgowe i ogniskowe. Specyfika zaburzeń
korowych i podkorowych. Zespół dyskoneksji.
II. Czynniki modyfikujące standardowy model organizacji funkcjonalnej (grupy ryzyka; gradient
dojrzewania – okresy krytyczne); atypowy wzorzec organizacji funkcjonalnej OUN – pojęcie
neuroplastyczności. Lateralizacja – wskaźniki behawioralne w zestawieniu z wynikami
badań czynnościowych – wnioskowanie o dominacji półkulowej. Rozwojowe zaburzenia
funkcjonowania poznawczego (m.in. upośledzenie umysłowe, ADHD, SLI).
III.Neuropsychologia osób głuchych i słabosłyszących – wpływ deprywacji sensorycznej na profil
funkcjonowania poznawczego oraz kompetencję językową. Mechanizmy kompensacyjne.
Rekonstrukcje funkcjonalne (możliwości i ograniczenia).
Organizacja zajęć
Wykłady odbywać się będą w semestrze zimowym, wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Pozytywny wynik trzech kolokwiów (forma testu, pytania z jednokrotnym wyborem).
Literatura zalecana
. Herzyk A. (2005). „Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej”. Warszawa. SCHOLAR.
. Walsh K. (2001). „Jak rozumieć uszkodzenia mózgu. Podstawy diagnozy neuropsychologicznej”.
Warszawa. Wydawnictwo IPiN.
25
BIOLOGICZNE PODSTAWY ZACHOWANIA
Kierownik Katedry i Kliniki prof. dr hab. med. Kazimierz Niemczyk
ewolucji zachowania, naukami behawioralnymi.
Tematyka wykładów:
Podstawowe wiadomości o naukach behawioralnych. Psychologia eksperymentalna i etologia.
Podstawowe elementy teorii etologicznej. Struktura zachowań popędowych, konflikt popędów,
zachowanie przemieszczone.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium, które odbędzie się na ostatnim wykładzie.
Kolokwium obejmuje materiał prezentowany na wykładach.
2. Sadowski B., (2001) „Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt”. Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Sadowski B., Chmurzyński J. (1998) „Biologiczne mechanizmy zachowania” Warszawa: PWN.
Literatura zalecana
1. Strelau J., red. (2005) „Psychologia. Podręcznik akademicki”, tom 1.
26
PSYCHOLOGIA OSÓB Z WADĄ SŁUCHU
osób głuchych i słabosłyszących.
Tematy wykładów
Psychologia poznawcza osób głuchych i słabosłyszących., wpływy środowiskowe, nawyki poznawcze
oraz rola treningu i metod rehabilitacji. Psychologia kliniczna osób głuchych i słabosłyszących;
gradient czasowy a społeczno-emocjonalne uwarunkowania prawidłowego i patologicznego modelu
adaptacji. Problemy subkultury.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie egzaminu który, odbędzie się w sesji zimowej.
2. Gałkowski T., (1998) „Przestrzenne i ruchowe komunikacji z dziećmi głuchymi”, Warszawa,
Polski Komitet Audiofonologii.
3. Gałkowski T., Kunicka-Kaiser I. i Smoleńska J. (1989) „Psychologia dziecka głuchego”,
Warszawa, PWN, wyd. III.
4. Bouvet D. (1996) Mowa dziecka. „Wychowanie dwujęzykowe dziecka niesłyszącego”, Warszawa, WSiP.
5. Prillwitz S. (1996) Język, komunikacja i zdolności poznawcze niesłyszących. Warszawa. WSiP
6. Gałkowski T. (1994) Stan rehabilitacji oraz potrzeby osób z uszkodzonym słuchem. W:
S. Grabias (red.) „Głuchota a język”. Lublin: Uniwersytet Marii-Curie Skłodowskiej.
7.Lane H. (1993) Czy istnieje psychologia głuchych? „Audiofonologia”, 5, 109-136.
Literatura zalecana
1. Heiling K. Rozwój dzieci głuchych w perspektywie czasowej: poziom osiągnięć szkolnych
i procesy społeczne. „Audiofonologia” Tom XIX.
2. Jankowska H. (1992) „Rozwój czynności poznawczych u dzieci”, Warszawa, WSiP.
3. Kobosko J., (2000), Młodzież głucha i słysząca (chłopcy) i jej funkcjonowanie w sferze
emocjonalno-społecznej w świetle Testu Kolorów Maxa Luschera i innych badań- studium
porównawcze. „Audiofonologia” Tom XVIII.
4. Kobosko J., (2002) Chcę być z wami…- dzieci i młodzież z wadą słuchu w grupie ze słyszącymi
rówieśnikami. Materiały dla nauczycieli szkół powszechnych i integracyjnych. Warszawa,
Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek- Człowiekowi”.
5. Kobosko J., Kosmalowa J. (2000) Depresja a rodzina dziecka z głuchotą (niedosłuchem) prei perlingwalną. „Audiofonologia” Tom XVIII.
6. Kupisiewicz M., (1996) Intelektualna dojrzałość do uczenia się matematyki dzieci z wadą
słuchu. Warszawa, WSiP.
27
WPROWADZENIE DO AKUSTYKI
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka Wydziału Nauki O Zdrowiu
Sekretariat: Warszawa, ul. Chałubińskiego 5 (pok. 12) tel. 022 628 78 46
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Jacek Przybylski
Odpowiedzialny za przedmiot: mgr Tomasz Siedlecki – przyjmuje w Zakładzie Biofizyki
i Fizjologii Człowieka w środy od 10 do 12.
Zajęcia obejmują 30 godz. wykładów i 20 godz. zajęć seminaryjnych i 10 godz. ćwiczeń.
PROGRAM NAUCZANIA
Celami nauczania jest ukazanie studentom roli akustyki w wyjaśnianiu i właściwym interpretowaniu
procesów falowych zachodzących w układzie słuchowym i narządzie mowy człowieka.
Tematy wykładów obejmują
• Drgania i fale, drgania harmoniczne. Drgania wymuszone i rezonans, energia drgań, ruch falowy,.
• Drgania złożone, twierdzenie Fouriera, widmo, przykłady drgań. Mody drgań i ich częstotliwości.
• Drgania sprzężone, dudnienia, filtry, drgania wymuszone i rezonans w układach o wielu
stopniach swobody, analogia mechaniczno-elektryczna.
• Dźwięki a fale, układy zamknięte, fale stojące, fale w powietrzu i na strunie, drgania poprzeczne
na strunach, drgania strun, membran i słupów powietrza.
• Fale sprężyste, fale sferyczne, prędkość propagacji w ciałach stałych i cieczach. Fale podłużne
i poprzeczne, energia ruchu drgającego, impedancja akustyczna, prędkość grupowa i fazowa,
dyspersja.
• Fale w ośrodkach nieciągłych, odbicie fal i załamanie, współczynnik odbicia. Linie transmisyjne
dla fal dźwiękowych.
• Zjawiska akustyczne w uchu zewnętrznym i środkowym. Głośność dźwięku, izofony, próg
słyszalności, skala decybeli, izofony.
• Fale w uchu wewnętrznym, biofizyka słyszenia, wzmacniacz ślimakowy, efekt maskowania,
filtry słuchowe, pasmo krytyczne.
• Ultradźwięki i ich zastosowania.
• Zjawisko Dopplera i jego zastosowania.
• Aparatura pomiarowa: mikrofony, głośniki, detektory drgań, przetworniki piezoelektryczne,
interferometria.
• Promieniowanie źródła dźwięku, parametry pola akustycznego, kwadrupol i dipol akustyczny.
• Akustyka instrumentów muzycznych. Barwa dźwięku i widmo drgań.
• Zjawiska nieliniowe w akustyce – solitony.
• Emisje otoakustyczne.
Seminaria
• Akustyka muzyczna – interwały, skale, głosy.
• Układy drgające – warunek rezonansu, przypadek dwóch strun.
• Fale i ich propagacja, fale stojące w rurach, w strunach, Impedancja akustyczna.
• Akustyka instrumentów muzycznych: Analiza Fouriera dźwięku struny gitary.
• Analiza Fouriera dźwięków mowy.
• Metoda Dopplera a przepływy krwi.
• Filtry w uchu wewnętrznym, a fale wędrujące.
• Akustyka pomieszczeń.
• Metody diagnostyki akustycznej.
28
Ćwiczenia
• Pomiary akustyczne i audiometr, spektrogram mowy.
• Pomiary ultradźwiękowe i ultrasonograf
• Dopplerowskie Detektory przepływu
• Pomiar prędkości rozchodzenia się fal
ORGANIZACJA ZAJĘĆ
Obecność na ćwiczeniach i seminariach jest obowiązkowa. Przed seminarium studenci przygotowują
się do omówienia i prezentacji wskazanych wcześniej tematów , rozwiązują zadania domowe. Na
seminariach studenci: objaśniają prezentacje, rozwiązują zadania obliczeniowe, dokonują pomiarów
akustycznych i uczą się ich interpretacji. Zaliczenie danego seminarium jest proporcjonalne do
wkładu jaki student wniósł w przygotowanie prezentacji i rozwiązanie zadań.
Student powinien przygotować się do każdego ćwiczenia, dlatego sprawdzenie stopnia opanowania
materiału odbywa się w czasie każdych zajęć.
Zajęcia kończą się egzaminem testowym, do którego dopuszczeni zostają studenci którzy zaliczyli
ćwiczenia i seminaria.
Literatura zalecana
Rozdziały w podręcznikach akademickich dobrane indywidualnie do poszczególnych tematów.
Zalecane podręczniki:
1. Edward Ozimek „Dźwięk i jego percepcja. Aspekty fizyczne i psychoakustyczne” PWN 2002.
2. F. C Crawford „Fale” PWN.
3. Cz. Basztura „Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej” PWN.
4. F. Jaroszyk „Biofizyka” PZWL 2001.
29
WPROWADZENIE DO PSYCHOAKUSTYKI
Odpowiedzialny za dydaktykę: lek. Jacek Sokołowski
Przedmiot obejmuje 15 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zasadami percepcji
słuchowej.
Tematyka Wykładów i Ćwiczeń
Istota dźwięku oraz budowa i funkcjonowanie układu słuchowego. Percepcja głośności sygnału.
Skalowanie głośności. Kodowanie głośności. Rozdzielczość częstotliwościowa. Koncepcja wstęg
krytycznych. Psychofizyczne krzywe strojenia Przetwarzanie sygnałów w układzie słuchowym.
Percepcja wysokości dźwięku. Percepcja wysokości w muzyce. Przestrzenna percepcja dźwięków.
Słuchowa ocena odległości. Percepcja barwy i identyfikacja obiektów. Percepcja rytmu. Ogólne
zasady organizacji percepcyjnej. Percepcja mowy. Modele percepcji mowy Wpływ zakłóceń na
zrozumiałość mowy. Zastosowanie badań psychoakustycznych do kompensowania ubytku słuchu
projektowanie aparatów słuchowych, implanty ślimakowe. Psychoakustyczne aspekty odtwarzania
dźwięków
Ćwiczenia
Odbywają się w pracowniach audiologicznych i polegają na poznaniu praktycznym podstawowych
zasad psychoakustyki w audiologii klinicznej.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia są: aktywny udział we wszystkich zajęciach i zdanie kolokwium. Egzamin
odbędzie się w sesji letniej i będzie w formie testowej. Egzamin obejmuje materiał prezentowany
na wykładach i ćwiczeniach.
1. „Wprowadzenie do psychologii słyszenia” B. C. J. Moore, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999.
2. „Otorynolaryngologia praktyczna”. Red. G. Janczewski. Via Media 2005.
30
BIOSTATYSTYKA
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka Wydziału Nauki o Zdrowiu
Ul. Chałubińskiego 5, IV p. tel./fax (022) 628-78-46, 628-63-34
Kierownik Zakładu: prof. nadzw. dr hab. n. med. Jacek Przybylski
godziny przyjęć w sprawach studenckich: środa. w godz. 1100–1200.
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: dr Maria Sobol
godziny przyjęć pon. 1000–1100 Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka pok 17.
Roczny wymiar godzin 15 wykłady. Wykłady wg planu podanego przez Dziekanat.
PROGRAM NAUCZANIA
Celem nauczania przedmiotu jest zapoznanie studentów ze sposobami opracowywania wyników
naukowych. Wprowadzone i omówione zostaną podstawowe procedury stosowane w analizie
statystycznej służące do opracowania danych w naukach biomedycznych.
W oparciu o wybrane prace doświadczalne przedyskutowany zostanie wybór właściwego doboru
metod statystycznych oraz interpretacji wyników.
Tematy wykładów
Definicje i podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa.
Podstawowe statystyki. Rozkłady zmiennych, pojęcie mocy testu, błędów I i II rodzaju, poziom
istotności. Modele statystyczne w badaniach biostatystycznych.
Organizacja zajęć
Czas trwania wykładu – 2 x 45 min (7 pierwszych wykładów) i 1 x 45 min (ostatni wykład).
Zasady i formy oceniania wyników
Studenci przystępują do kolokwium sprawdzającego. Zdanie kolokwium jest warunkiem zaliczenia
przedmiotu.
Zalecane podręczniki
1. A. Stanisz „Biostatystyka”.
2. C. Watała „Biostatystyka – wykorzystanie metod statystycznych w pracy badawczej w naukach
biomedycznych”.
31
MIĘDZYNARODOWE PROBLEMY ZDROWIA
Zakład Epidemiologii Instytutu Medycyny Społecznej
02-007 Warszawa, ul. Oczki 3, tel. (022) 629-02-43
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. med. Maria Mularczyk-Bal
Przyjęcia studentów: sekretariat dydaktyczny: poniedziałek – piątek: godz. 1000–1400.
Nauczanie przedmiotu obejmuje 15 godzin wykładów.
Cel nauczania
Zapoznanie się ze stanem zdrowia społeczności międzynarodowej i wariantami światowej opieki
zdrowotnej.
Tematyka wykładów
1. Zagrożenie zdrowia ludności różnych kręgów kulturowych w świetle działania przeważających
szkodliwości zewnętrznych.
2. Obraz zagrożeń zdrowotnych pod kątem występowania chorób o zróżnicowanej etiologii.
3. Przemiany w częstości i przebiegu głównych chorób współczesności.
4. Podstawy zwalczania chorób o dominującej etiologii zakaźnej i niezakaźnej.
5. Międzynarodowe programy zwalczania chorób: zdrowie dla wszystkich w XXI wieku.
6. Zwalczanie chorób i międzynarodowej znaczeniu społecznym: AIDS, gruźlicy, zimnicy i innych.
7.Lokalne programy zdrowotne: Narodowy Program Zdrowia, Zdrowi Ludzie 2010 i inne.
8. Trwała osnowa ochrony zdrowia: zasady międzynarodowej opieki zdrowotnej.
Zasady zaliczenia przedmiotu
Zajęcia kończą się kolokwium testowym z zagadnień omawianych na wykładach. Wyniki kolokwium
stanowią podstawę zaliczenia przedmiotu.
Zalecana literatura
Wybrane artykuły z bieżącego piśmiennictwa medycznego.
32
PODSTAWY JĘZYKA MIGOWEGO
Odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Katarzyna Wereszka
Przedmiot obejmuje 60 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z daktylografią i ze znakami ideograficznymi obejmującymi
podstawowy zakres języka miganego.
Tematy ćwiczeń:
Podstawowe wiadomości o języku miganym. Daktylografia, znaki ideograficzne, klasyczny język
migowy – definicje i cechy. Znaki daktylograficzne: alfabet palcowy, znaki pojęć liczbowych,
znaki uzupełniające daktylografię. Znaki ideograficzne. Ćwiczenia w praktycznym wykorzystaniu
poznanego materiału.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrach zimowym i letnim wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność i aktywność na zajęciach, wykazanie się wiedzą
praktyczną z zakresu poznawanych treści. Forma zaliczenia ustna. Zaliczenie odbędzie się na
ostatnich zajęciach.
1. Szczepankowski B., „Język migany w szkole” 1. Warszawa WSiP, 2001.
2. Szczepankowski B., Podstawy języka migowego. Podręcznik dla nauczycieli, Warszawa WSiP, 1994.
3. Szczepankowski B., Kossakowska B., Wasilewska T. M., „Język migany pierwsze kroki”, wyd.
INFOPRESS, Olsztyn 2001.
Literatura uzupełniająca
1. Henzel J. K. „Słownik polskiego języka miganego”, Olsztyn, Wyd. OFFER, 1981.
33
WPROWADZENIE DO LOGOPEDII
Przedmiot obejmuje 45 godz. wykładów i 45 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z problematyką profilaktyki logopedycznej, diagnozą
i metodyką logopedyczną ze szczególnym uwzględnieniem pracy z dzieckiem z wadą słuchu.
Tematy wykładów
Logopedia jako nauka teoretyczna i praktyka pedagogiczna. Cele logopedii. Zasady obowiązujące
w logopedii. Współpraca logopedy z innymi specjalistami. Opieka logopedyczna od urodzenia,
w przedszkolu i szkole. Diagnoza logopedyczna. Metody pracy stosowane w terapii logopedycznej.
Warsztat pracy logopedy. Współpraca logopedy z rodziną dziecka. Metody wywoływania głosek.
Schemat jednostki terapeutycznej. Schemat terapii zaburzonej głoski na przykładzie głoski s.
Schemat terapii zaburzonej głoski „r”.
Tematy ćwiczeń
Prezentacja i omówienie narzędzi diagnostycznych do badania artykulacji, słuchu mownego, badania
mowy dzieci z wadą słuchu. Orientacyjne badanie słuchu. Badanie budowy i sprawności narządów
artykulacyjnych. Badanie mowy przesiewowe i całościowe. Praktyczne zastosowanie zdobytych
umiejętności w pracy z dzieckiem z wadą słuchu.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie egzaminu z materiału wykładowego oraz
ćwiczeniowego. Egzamin odbędzie się w sesji letniej.
1. G. Demel, „Elementy logopedii”, Warszawa 1987.
2. G. Demel, „Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola”, Warszawa 1994.
3. T. Gałkowski, G. Jastrzębowska [red.] Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki,
Opole 2003.
4. I. Styczek, „Logopedia”, Warszawa 1980.
5. D. Emiluta-Rozya, „Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym”, Warszawa 1994.
Literatura zalecana
1. G. Billewicz, B. Zioło, „Kwestionariusz badania mowy”, Kraków 2001.
2. W. Fedorowska, B. Wardowska, „Wywiad biologiczno-środowiskowy do wykrywania
wczesnych uwarunkowań rozwoju mowy”, Gdańsk 1992.
3.L. Kaczmarek, „Nasze dziecko uczy się mowy”, Lublin 1977.
4.L. Kaczmarek, „Kwestionariusz do ustalania zaburzeń mowy (dyslalii) u dzieci”, Poznań 1955.
5. B. Rocławski „Słuch fonemowy i fonetyczny”, Gdańsk 1994.
6. B. Rocławski [red.] „Opieka logopedyczna od poczęcia”, Gdańsk 1993.
34
7. H. Rodak, „Terapia dziecka z wadą wymowy”, Warszawa 1994.
8. I. Styczek, „Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego”, Warszawa 1984.
9. K. Kozłowska, „Pomagamy dzieciom z zaburzeniami mowy”. Podręczny poradnik
logopedyczny, Kielce 1996.
10. Sachajska, „Uczymy poprawnej wymowy”, Warszawa 1992.
11. E. M. Skorek, „Oblicza wad wymowy”, Warszawa 2001.
12. J. Wójtowiczowa, „Logopedyczny zbiór wyrazów”, Warszawa 2001.
35
METODY BADANIA NARZĄDU SŁUCHU
I PROCESU KOMUNIKATYWNEGO
Odpowiedzialny za dydaktykę: lek. Juliusz Piotrowski
Przedmiot obejmuje 60 godzin wykładów i 60 ćwiczeń.
Program nauczania
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z urządzeniami i procedurami badań oceniających
funkcjonowanie narządu słuchu, głosu, mowy i równowagi.
Tematyka Wykładów i Ćwiczeń
Metodyka badań audiologicznych, Metody diagnostyki otoneurologicznej. Metody badania głosu
i mowy. Metodyka oceny postępów rehabilitacji procesu komunikatywnego.
Badania behawioralne i obiektywne u małych dzieci. Audiometria tonalna, mowy, próby
nadprogowe – technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Audiometria impedancyjna – aspekty
techniczne, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Słuchowe potencjały wywołane – aspekty
techniczne, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Otoemisja akustyczna – podstawy fizjologiczne,
zastosowanie kliniczne. Badania śródoperacyjne funkcjonowania implantu ślimakowego (EABR,
NRT) Monitorowanie narządu słuchu oraz nerwu twarzowego w operacjach otologicznych.
Elektronystagmografia – technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Posturografia – protokoły
badawcze i ich podstawy fizjologiczne. Analiza akustyczna głosu. Stroboskopia- technika,
zastosowanie kliniczne, interpretacja. Protokoły badawcze, w testach TAPS i MAIS. Spirometria,
rynomanometria i rynometria akustyczna. Olfaktometria. Badania czynnościowe w otolaryngologii
rezonansem magnetycznym i PET.
Ćwiczenia
Obejmują zajęcia praktyczne w pracowniach audiologicznych, protetycznej, foniatrycznych
otoneurologicznych, ustawiania implantów ślimakowych, badania czynnościowego dróg
oddechowych i olfaktometrii.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrze zimowym i letnim wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Warunkiem zaliczenia są: aktywny udział we wszystkich zajęciach, ćwiczenia kończą się egzaminem
praktycznym dopuszczającym do egzaminu testowego. Egzamin odbędzie się w sesji letniej i będzie
w formie testowej. Egzamin obejmuje materiał prezentowany na wykładach i ćwiczeniach.
1. „Otorynolaryngologia praktyczna”. red. G. Janczewski. Via Media 2005.
2. „Audiologia Kliniczna” red. M. Śliwińska Kowalska. Mediton 2006.
3. „Foniatria Kliniczna” red. A. Pruszewicz. PZWL 1992.
Literatura zalecana
1. „Audiofonologia” – czasopismo wyd. Polski Komitet Audiofoniologii.
36

przewodnik dydaktyczny - Warszawski Uniwersytet Medyczny

Transkrypt

Podobne dokumenty

Tarnów, 7 czerwca 2013 r. Program ko

Nasze dziecko 82

Rozwój małego dziecka (od narodzin do 6

Przewodnik dla studentów II roku

w co warto inwestować w xxi wieku?

Znaczenie mowy w dojrzałości szkolnej i nauce

03 / 2014

Zagadnienia 2016