Przewodnik dla studentów II roku

Transkrypt

WARSZAWSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY
PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY
DLA STUDENTÓW II ROKU
I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Kierunek AUDIOFONOLOGIA
Rok Akademicki 2013 / 2014
Opracowanie edytorskie i druk:
Oficyna Wydawnicza Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Zam. ..... / 2013
nakład 50 egz.
tel. (22) 5720 327
e-mail: [email protected]
www.oficynawydawnicza.wum.edu.pl
Spis treści
.
WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO..........3
.
PODZIAŁ ROKU AKADEMICKIEGO 2013/2014.........................................4
3.
SKŁAD ZARZĄDU SAMORZĄDU STUDENTÓW WUM
W KADENCJI 2012-2014.................................................................................5
4.
Plan studiów na rok akademicki 2013/2014.................................6
5.
JĘZYK OBCY (do wyboru język angielski, francuski, niemiecki lub rosyjski)......... 9
6.
WYCHOWANIE FIZYCZNE...........................................................................11
7.
INFORMATYKA I TECHNOLOGIE INFORMACYJNE...............................13
8.
METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH...................................................15
9.
PSYCHOLOGIA...............................................................................................16
0. DEMOGRAFIA.................................................................................................17
. EPIDEMIOLOGIA............................................................................................18
. Nadzór Sanitarno-Epidemiologiczny..........................................20
3. ORGANIZACJA RATOWNICTWA MEDYCZNEGO....................................22
14. ŻYWIENIE CZŁOWIEKA...............................................................................23
15. ELEMENTY NAUKI O JĘZYKU....................................................................25
6. FONETYKA I FONOLOGIA JĘZYKA POLSKIEGO....................................26
17. Kultura żywego słowa........................................................................27
8. Rozwój mowy dziecka...........................................................................29
9. Metody wspomagające komunikację...........................................30
0. Wprowadzenie do neuropsychologii...........................................31
. BIOLOGICZNE PODSTAWY ZACHOWANIA..............................................34
. PSYCHOLOGIA OSÓB Z WADĄ SŁUCHU..................................................35
3. Wprowadzenie do Akustyki...............................................................36
24. Wprowadzenie do psychoakustyki...............................................38
25. BIOSTATYSTYKA...........................................................................................40
6. MIĘDZYNARODOWE PROBLEMY ZDROWIA..........................................41
27. PODSTAWY JĘZYKA MIGOWEGO..............................................................42
8. Wprowadzenie do logopedii..............................................................43
9. METODY BADANIA NARZĄDU SŁUCHU I PROCESU
KOMUNIKATYWNEGO.................................................................................45
30. OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ............................................46
3. Elementy nauki o języku....................................................................47
KIERUNEK AUDIOFONOLOGIA
RAMOWY PROGRAM PRAKTYKI DLA STUDENTÓW
II ROKU AUDIOFONOLOGII
Po drugim roku studiów obowiązuje studentów 4 tygodniowa (20 dni roboczych)
praktyka zawodowa w tym 2 tygodnie z protetyki słuchu oraz 2 tygodnie rehabilitacji
słuchu równowagi i mowy.
Termin, miejsce oraz harmonogram należy ustalić z Kierownikiem/Dyrektorem
odpowiedniego ośrodka lub osobą wyznaczoną.
Opiekunem praktyki są odpowiednie osoby wyznaczone przez kierowników jednostek.
Nieobecność studenta w pracy może być usprawiedliwiona jedynie formalnym
zwolnieniem lekarskim. Choroba dłuższa niż 1 tydzień powoduje konieczność przedłużenia
praktyki o odpowiedni okres czasu.
Odbycie praktyk potwierdza opiekun a praktykę zalicza Kierownik/Dyrektor jednostki.
Celem praktyki jest:
Zdobycie umiejętności prowadzenia diagnostyki dla pacjentów w procedurze
dopasowywania aparatów słuchowych, wykonywania wkładek usznych, i kontroli ustawień
aparatów słuchowych. Zaznajomienie z aparaturą służącą do kontroli ustawień aparatów
słuchowych i ich dopasowania.
Poznanie zasad i udział w prowadzeniu treningu słuchowego oraz rehabilitacji mowy
u osób korzystających z aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego. Udział w terapii
habituacyjnej szumów usznych.
Poznanie zasad i udział w rehabilitacji zaburzeń równowagi i zawrotów głowy.
WŁADZE WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO
REKTOR – prof. dr hab. MAREK KRAWCZYK
Prorektorzy
PROREKTOR ds. DYDAKTYCZNO–WYCHOWAWCZYCH
– prof. dr hab. MAREK KULUS
PROREKTOR ds. NAUKI I WSPÓŁPRACY Z ZAGRANICĄ
– prof. dr hab. SŁAWOMIR MAJEWSKI
PROREKTOR ds. KLINICZNYCH, INWESTYCJI i współpracy z regionem
– prof. dr hab. SŁAWOMIR NAZAREWSKI
PROREKTOR ds. KADR – prof. dr hab. RENATA GÓRSKA
DZIEKAN I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
– prof. dr hab. MIROSŁAW WIELGOŚ
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. I / II/ III r.
– prof. dr hab. Barbara Górnicka
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. IV / V / VI r.
– prof. dr hab. Krzysztof Zieniewicz
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. studiów licencjackich
– prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. Przewodów Doktorskich
– dr hab. Paweł Włodarski
Prodziekan I Wydziału Lekarskiego ds. Nauki
– prof. dr hab. Krzysztof Filipiak
WŁADZE UCZELNI urzędują w budynku przy ul. Żwirki i Wigury 61.
Przewodniczący Rady Pedagogicznej II r. – dr n. med. Magdalena Lachowska
Kierownik dziekanatu – mgr Joanna Kwiatkowska, tel. (22) 57 20 208,
fax (22) 57 20 266, pok. 208.
SEKRETARIAT I WYDZIAŁU LEKARSKIEGO
Sprawy studenckie II r. studiów p. Iwona Dybowska, pok. 213 c, przyjmuje w poniedziałek,
wtorek, czwartek, piątek w godz. 1030–1500, tel. (22) 5720 262, fax: (22) 5720 266.
SEKCJA SPRAW BYTOWYCH STUDENTÓW tel. (22) 57 20 814, 57 20 815.
Przychodnia dla studentów WUM: Niepubliczny ZOZ Centrum Medyczne WUM
ul. Banacha 1 a, tel. (22) 599 18 01, 02-03.
PODZIAŁ ROKU AKADEMICKIEGO 2013/2014
Na podstawie Zarządzenia nr 11/2013 Rektora WUM z dnia 21 lutego 2013 r. oraz Zarządzenia
nr 61/2013 Retora WUM z dnia 24 lipca 2013 r.
SEMESTR ZIMOWY
30.09.2013 22.12.2013
zajęcia dydaktyczne
23.12.2013 06.01.2014
wakacje zimowe
07.01.2014 26.01.2014
27.01.2014 02.02.2014
sesja egzaminacyjna zimowa
03.02.2014 09.02.2014
przerwa semestralna
10.02.2014 16.02.2014
sesja poprawkowa
12 tygodni
3 tygodnie
SEMESTR LETNI
17.02.2014 19.04.2014
20.04.2014 27.04.2014
wakacje wielkanocne
28.04.2014 07.06.2014
08.06.2014 29.06.2014
sesja egzaminacyjna letnia
01.09.2014 07.09.2014
sesja poprawkowa
9 tygodni
6 tygodni
Warszawski Uniwersytet Medyczny
SAMORZĄD
STUDENTÓW
SKŁAD ZARZĄDU
SAMORZĄDU
STUDENTÓW
WUM W KADENCJIul.2012-2014
Oczki 5, pok. 307
02-007 Warszawa
tel./faks: +48 22 62 88 306
SkųadZarzČduSamorzČduStudentówWUMwkadencji2012Ͳ2014:
PrzewodniczČcy
TomaszZawadzki,Vrok,IWLkieruneklekarski,
Tel.Kom.:510Ͳ051Ͳ468
WiceprzewodniczČcy
1.MarcinWojciechowski,IrokdrugiegostopniaWNOZ,
2.PiotrSobieraj,VIrok,IWLkieruneklekarski,
WiceprzewodniczČcy,PrzewodniczČcyKomisjiDydaktyki
MaciejPawliszewski,Vrok,IWLkieruneklekarski,
PrzewodniczČcyKomisjiInformacjiiPromocji
MarcinWojciechowski,IrokdrugiegostopniaWNOZ,
PrzewodniczČcyKomisjiKultury
MichaųGontkiewicz,VIrok,IWLkieruneklekarski
PrzewodniczČcaKomisjiSportuiTurystyki
EwaSzymczyk,IVrokkieruneklekarski,
Sekretarz
MartaPieŷkowska,IIIrok,zdrowiepubliczne,
Wiħcejinformacjinastroniehttp://www.samorzad.wum.edu.pl/
Przedmiot nazwa (ID)
1,0
2,0
11 Demografia (19227)
Elementy nauki o języku
12
(19228)
1,0
1,0
Metody wspomagające
komunikację (19236)
Międzynarodowe problemy
zdrowia (19237)
16
17
2013-10-21 14:25:37
2,0
Metodologia badań naukowych
(19234)
15
13
2,0
1,0
10 Biostatystyka (19226)
2,0
2,0
Biologiczne podstawy
zachowania (19225)
9
14 Kultura żywego słowa (19233)
2,0
Wprowadzenie do
psychoakustyki (19248)
8
Informatyka i technologie
informacyjne (19231)
7,0
4,0
Wprowadzenie do akustyki
(19245)
6
Wprowadzenie do logopedii
(19246)
3,0
Psychologia osób z wadą
słuchu (19243)
5
7
9,0
Metody badania narządu
4 słuchu i procesu
komunikatywnego (19235)
3,0
3,0
3,0
Fonetyka i fonologia języka
polskiego (19230)
Se-
Forma
1
2
2
2
1
1
2
1
1
2
c
1
1
c
c
1
1
zal
zal
zal
zal
zal
zal
zal
zal
zal
egz
egz
egz
egz
egz
egz
egz
egz
ECTS zwł. mestr zalicz.
3 Język (19232)
2
1 Epidemiologia (19229)
Lp
Na
Rok studiów: 2
Zakład Epidemiologii(2M8)
Katedra i Klinika Otolaryngologii(1WF)
Zakład Dydaktyki i Efektów Kształcenia(NZD)
Zakład Informatyki Medycznej i
Telemedycyny(1MF)
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka(NZME)
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka(NZME)
Studium Języków Obcych(S1)
Nazwa Jednostki
liczba studentów ogółem: 32
1/2
15,0
15,0
45,0
30,0
30,0
30,0
15,0
15,0
30,0
30,0
90,0
60,0
30,0
120,0
60,0
30,0
30,0
suma
15.0
15.0
30.0
30.0
8.0
15.0
15.0
15.0
30.0
15.0
45.0
30.0
30.0
60.0
15.0
15.0
wyk
20.0
sem
15.0
22.0
15.0
15.0
45.0
10.0
60.0
60.0
15.0
15.0
ćwicz
zaj
prak
Wymiar godz. obowiązujący studenta
w tym wieczorowych: 1
sam
2,00
sem ćwicz
zaj
prak
Liczba grup w jednostce
wyk
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
wyk
10
10
10
10
10
10
zaj
prak
AM\beata.krawczyk
20
10
20
10
10
sem ćwicz
Min. liczba student. w grupie
Warszawa, dnia 2013-10-21 r.
I Wydział Lekarski, Audiofonologia - 3 letnie studia I stopnia stacjonarne i niestacjonarne (d. wieczorowe)
Plan studiów w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym
Rok akademicki: 2013/2014
Przedmiot nazwa (ID)
Na
Se-
1,0
2,0
1,0
1,0
23 Rozwój mowy dziecka (19244)
Wprowadzenie do
24
neuropsychologii (19247)
25 Wychowanie fizyczne (19249)
26 Żywienie człowieka (19250)
2
c
2
2
1
2013-10-21 14:25:37
Podpis Dziekana
Utworzono na podstawie wersji: 2013-10-02 13:48 (au_s_s1)
60,0
1,0
22 Psychologia (19242)
4,0
Podstawy języka migowego
(19241)
21
c
2
1,0
Organizacja ratownictwa
medycznego (19240)
20
2
2
1,0
Ochrona własności
intelektualnej (19239)
Razem:
Forma
zal
zal
zal
zal
zal
zal
zal
zal
zal
ECTS zwł. mestr zalicz.
19
Nadzór
18 sanitarno-epidemiologiczny
(19238)
Lp
Zakład Medycyny Zapobiegawczej i
Higieny(1M31)
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu(S3)
Studium Medycyny Katastrof(S2)
Komisja Bioetyczna(AKBE)
Zakład Medycyny Zapobiegawczej i
Higieny(1M31)
Nazwa Jednostki
2/2
872,0
15,0
30,0
30,0
15,0
15,0
60,0
15,0
2,0
15,0
suma
470,0
5.0
30.0
15.0
15.0
15.0
2.0
5.0
wyk
10.0
30.0
60.0
10.0
ćwicz
20,0 382,0
sem
zaj
prak
Wymiar godz. obowiązujący studenta
sam
sem ćwicz
zaj
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
c. kurs
zaj
prak
AM\beata.krawczyk
10
20
10
10
sem ćwicz
Min. liczba student. w grupie
wyk
Akceptacja Rektora
prak
Liczba grup w jednostce
wyk
JĘZYK OBCY (do wyboru język angielski, francuski, niemiecki lub rosyjski)
10
WYCHOWANIE FIZYCZNE
STUDIUM WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU WUM
02-091 Warszawa, ul. Żwirki i Wigury 81A, tel.: 5720-528; 5720-529
Kierownik Studium: mgr Jerzy Chrzanowski
Przyjmuje: wtorek 1100–1300; czwartek 1030–1200
Sekretariat Studium czynny w sprawach studenckich: poniedziałek, wtorek, czwartek, piątek
w godz. 900–1500 środa dniem bez interesanta, e-mail: [email protected],
Zastępca kierownika ds. dydaktycznych: mgr Bożena Glinkowska
Przyjmuje: poniedziałek 1000–1200; czwartek 1000–1200
Roczny wymiar zajęć: 30 godzin ćwiczeń w semestrze letnim
CEL NAUCZANIA I ZAKRES PRZEDMIOTU
Kultura fizyczna, jako ogół uznawanych wartości i utrwalonych zachowań w odniesieniu do ludzkiego ciała, harmonijny rozwój organizmu, wzmacnianie układu ruchowego – stabilizacja budowy
ciała, stymulacja układu krążeniowo – oddechowego i nerwowego, hartowanie organizmu na bodźce
fizyczne i psychiczne (m.in. odporność na stres), zapoznanie z zasadami i metodologią programów
profilaktycznych w stopniu umożliwiającym czynny udział w ich projektowaniu, wdrażaniu i realizacji.
PROGRAM NAUCZANIA
Zadaniem przedmiotu jest tworzenie warunków do doskonalenia sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych studenta w nawiązaniu do jego możliwości fizycznych i zdrowotnych oraz wyposażenie w wiedzę z zakresu kultury fizycznej i wybranych zagadnień z fizjologii wysiłku sportowego
i rehabilitacji ruchowej. Rozwój cech motorycznych: siły, szybkości, wytrzymałości, koordynacji
ruchowej, zwinności i gibkości. Studenci mają możliwość wyboru preferowanych przez siebie zajęć:
atletyka siłowa, biegi terenowe, Cuba Latino, fitness, pływanie, piłka nożna, piłka siatkowa, koszykówka, jazda konna, judo, joga, karate, korfbal, kulturystyka, Latino Ladies, Miecz Tai Chi, nordic
walking, Pilates, rehabilitacja dla studentów ze zwolnieniem lekarskim, samoobrona, siłownia, stretching, Tai Chi, taniec brzucha, Włócznia Tai Chi, wspinaczka, zajęcia dla osób z nadwagą. Poznanie
nowych i atrakcyjnych form aktywności ruchowej, w tym „sportów całego życia” (indywidualnych
i zespołowych), zapewniających aktywne uczestnictwo w kulturze fizycznej.
METODY ORGANIZACJI PRACY
Ćwiczenia – zajęcia praktyczne, na które, każdy student ma obowiązek zapisania się drogą elektroniczną, poprzez Internet, po zapoznaniu się z Ogólnymi Zasadami Rejestracji na Zajęcia z Wychowania Fizycznego!!! Zajęcia praktyczne w semestrze letnim, odbywają się przez 15 tygodni dydaktycznych w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
Studenci mogą wybrać interesującą ich formę zajęć, aktualny plan, wykaz obiektów oraz system
zapisów – za pośrednictwem strony internetowej: www.swfis.superhost.pl/zapisy/
FORMY KONTROLI I OCENA WYNIKÓW NAUCZANIA
1. Student przestrzega regulamin obiektu, w którym odbywają się ćwiczenia z wychowania fizycznego i posiada regulaminowy strój sportowy.
2. Studenci zwolnieni przez lekarza z zajęć wychowania fizycznego ze względu na stan zdrowia
są obowiązani zgodnie z kwalifikacją lekarską uczestniczyć w zajęciach rehabilitacji ruchowej
w Studium Wychowania Fizycznego WUM.
3. Podstawowym kryterium zaliczenia przedmiotu przez studenta jest 100% frekwencja na zajęciach, oraz zaliczenie sprawdzianów w wybranych dyscyplinach rekreacyjno-sportowych.
11
PIŚMIENNICTWO OBOWIĄZKOWE
Zgodne z programem nauczania wybranej dyscypliny sportowej lub rekreacyjnej – prezentowane
na pierwszych zajęciach.
STUDENCKIE KOŁO NAUKOWE TeleZdrowie
Opiekun Koła: mgr Bożena Glinkowska
Członkowie Koła zajmują się szerzeniem wiedzy na temat Telezdrowia I Telemedycyny jako
nowej formy opieki zdrowotnej (w tym telerehabilitacji, telepielęgniarstwa i innych),
propagowaniem i wdrażaniem systemów telemedycznych w polskim systemie ochrony zdrowia,
zgłębianiem wiedzy na temat zagadnień cybermedycyny, rzeczywistości wirtualnej, technologii zdalnego nadzoru nad pacjentami dziedzin pokrewnych, współpracą naukową ze stowarzyszeniami działającymi w telemedycynie, poznawaniem tajników pracy badawczej i klinicznej z wykorzystaniem
technologii informacyjnych i udział w takiej pracy.
12
INFORMATYKA I TECHNOLOGIE INFORMACYJNE
Zakład Informatyki Medycznej i Telemedycyny
SP CSK WUM, Blok „E“ II piętro, 02-097 Warszawa, ul. Banacha 1A, tel./fax 658-29-97,
e-mail: [email protected], http://www.wum.edu.pl
Kierownik Zakładu – prof. dr hab. Robert Rudowski
Godziny przyjęć: pon., czw. – godz. 10.00–12.00
Osoba odpowiedzialna za nauczanie – lek. med. Tomasz Koziński
Wymiar godzin przedmiotu:
• Semestr – 3,
• Wykłady – 8 godz. (miejsce wykładów podane w oddzielnym ogłoszeniu),
• Ćwiczenia – 22 godz. (pracownie Zakładu, SP CSK WUM, ul. Banacha 1A, blok „E”,
II piętro).
Cel nauczania:
Celem zajęć z informatyki medycznej jest:
a) wprowadzenie studentów do tematyki informatyki i technologii informacyjnych,
b) zapoznanie ich z typowymi programami znajdującymi zastosowanie w medycynie i praktyce
lekarskiej: arkusz kalkulacyjny i podstawy obliczeń statystycznych, budowa bazy danych
pacjentów, program obsługi przychodni lekarskiej. Ponadto zakres ćwiczeń obejmuje sieć
Internet (poczta elektroniczna, wyszukiwanie literatury w bazie Medline, zasoby medyczne
dostępne przez WWW), a także systemy obrazowania i obróbkę obrazów oraz konstrukcję
algorytmów klinicznych (protokołów).
Organizacja nauczania:
Wykłady odbywają się na początku semestru. Ćwiczenia prowadzone są raz w tygodniu. Rozpoczynają się krótkim wprowadzeniem do tematu, z użyciem rzutnika obrazu komputerowego i tablicy,
po którym następuje część praktyczna polegająca na samodzielnej pracy z komputerem. Regulamin
zajęć jest dostępny w laboratorium komputerowym.
Forma zaliczenia przedmiotu:
Zaliczenie na podstawie testu przeprowadzonego na ostatnich zajęciach obejmującego materiał
wykładów (teoria) i ćwiczeń (praktyka).
Tematyka zajęć: (30 godz.)
Tematyka wykładów: (8 godz.) (4 x 2 godz.)
1. Wprowadzenie. Komputery i sieci komputerowe. Podstawowe pojęcia: dane, informacja, wiedza.
2. Elektroniczna historia choroby (EHC). Dane medyczne. Historia choroby i cele jej stosowania.
Przykłady EHC. Porównanie historii choroby papierowej i elektronicznej. Wprowadzenie i prezentacja danych.
3. Systemy komputerowe dla różnych szczebli opieki zdrowotnej (gabinet lekarski, przychodnia,
szpital). Standardy przesyłania danych medycznych tekstowych (HL7) i obrazowych (DICOM).
Systemy przetwarzania sygnałów biologicznych.
4. Telemedycyna i e-zdrowie. Rola Internetu.
13
Tematy ćwiczeń: (22 godz.) (7 x 3 godz.+ 1 godz)
1. Internet – e-mail, www, zasoby medyczne w Internecie Baza bibliograficzna Medline (3 godz.).
2. Arkusz kalkulacyjny + podstawy obliczeń statystycznych (3 godz.).
3. Budowa bazy danych pacjentów (3 godz.).
4. Program do obsługi gabinetu/przychodni lekarskiej (3 godz.).
5. Systemy obrazowania i składowania dokumentów (PACS) oraz standard DICOM. (3 godz.).
6. Obróbka obrazów przy użyciu programów graficznych. (3 godz.).
7. Komputerowe metody porównania i weryfikacji jakości różnych sygnałów dźwiękowych
(3 godz.).
8. Zaliczenie ćwiczeń i test teoretyczny z materiału wykładowego. (1 godz.).
Koło naukowe:
Przy Zakładzie istnieje Studenckie Koło Naukowe Informatyki i Telemedycyny działające w kilku grupach problemowych. Studenci uczą się pisania własnych programów, korzystania z medycznych zasobów Internetu oraz bazy Medline.
Literatura obowiązkowa:
Podręcznik „Informatyka Medyczna” pod red. R. Rudowskiego, PWN, Warszawa 2003.
Literatura zalecana:
1. Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna 2000 (Red. M. Nałęcz), t.7. Systemy komputerowe
i teleinformatyczne w służbie zdrowia (Red. E. Kącki, J.L. Kulikowski, A. Nowakowski,
2. E. Waniewski). Exit, Warszawa 2002.
Pisma „Chip”, „PC Kurier”, „Internet”.
14
METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH
Zakład Dydaktyki i Efektów Kształcenia
02-004 Warszawa, ul. Oczki 4, tel. (22) 622 96 78, fax (22) 622 96 79
p.o. Kierownika: dr Henryk Rebandel
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. przyr. Henryk Rebandel
Liczba godzin zajęć
Wykłady – 30 godz.
Seminaria – 15 godz.
Forma zaliczenia zajęć – na podstawie obecności oraz aktywności na zajęciach.
Cel nauczania
Zapoznanie studentów z zasadami projektowania i prowadzenia prac badawczych o różnym charakterze formalnym, ogólnymi zasadami opracowania wyników badań, zasadami pisania publikacji
naukowych oraz przygotowania prezentacji naukowych, zasadami korzystania z literatury naukowej
oraz innych źródeł informacji.
Regulamin zajęć
Studenci zobowiązani są do uczestniczenia w zajęciach zgodnie z podanym terminarzem i na zasadach określonych w Regulaminie Studiów.
Ramowy program zajęć
Przepisy i ogólne zasady funkcjonowania uczelni akademickiej, ustawa „Prawo o szkolnictwie
wyższym”, Statut uczelni, przepisy, terminarz i zasady postępowania podczas kończenia studiów licencjackich,
Badania na człowieku – eksperyment kliniczny, przesiewowe badania ludzi, problemy deontologiczne w odniesieniu do badań na materiale ludzkim, rola Komisji Bioetycznych;
Prezentacja ustna i plakat naukowy – rodzaje prezentacji, zasady ich przygotowania oraz wygłaszania, zasady przygotowania materiałów ilustracyjnych, forma i ogólne zasady projektowania
plakatu naukowego, najczęściej popełniane błędy.
Badanie zjawisk przyrodniczych – cel poznania,, obserwacja i eksperyment, ogólne zasady dokonywania pomiarów, powtarzalność i odtwarzalność wyników badań, przygotowanie planu i protokołu
eksperymentu, ogólne zasady zbierania danych.
Typy danych i metody ich pozyskiwania, układ zbieranego materiału, podstawy statystycznej
analizy danych.
Badania populacyjne i badania ankietowe – ogólne zasady konstrukcji kwestionariusza, zasady
zbierania danych, ograniczenia interpretacji wyników, popełniane błędy.
Praca licencjacka – układ i konstrukcja pracy licencjackiej, zasady techniczne pisania pracy.
Publikowanie – cel, miejsce i forma publikacji, układ i zasady konstrukcji pracy, zasady opracowania dokumentacji wyników do zamieszczenia w publikacji, zasady cytowania prac innych ludzi,
prawa autorskie, problem i definicja plagiatu, błędy popełniane podczas pisania prac.
Literatura zalecana
. Dusza J., Gortat G., Leśniewski A., 1998; Podstawy miernictwa, Oficyna PW; (rozdz. 3 i 4).
. Gondko R., Zgirski A., Adamska M.; 2001, „Biostatystyka w zadaniach”, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego; wydanie II.
3. Łomnicki A.; 2002, „Wprowadzenie do statystyki dla przyrodników”, PWN, wydanie II.
4. Szewczyk K., 1994, „Etyka i deontologia lekarska”, Kraków.
15
PSYCHOLOGIA
Katedra i Klinika Otolaryngologii
02-097 Warszawa ul. Banacha 1 A, tel. (22) 599 25 21
Kierownik Katedry i Kliniki prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
Odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Agnieszka Sternak
Przedmiot obejmuje 30 godzin wykładów.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi z zakresu psychologii rozwojowej i psychologii zdrowia.
Tematy wykładów
Wprowadzenie do psychologii jako nauki interdyscyplinarnej. Psychologia zdrowia. Psychologiczne determinanty zdrowia i choroby. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania, a choroby somatyczne. Miejsce pomocy psychologicznej w systemie opieki zdrowotnej. Kompetencje
komunikacyjne i kontakt kliniczny. Komunikacja: lekarz- pacjent- rodzina. Praca z rodziną chorego
somatycznie. Psychologia rozwojowa. Zaburzenia wczesnodziecięce. Wybrane narzędzia i metody
diagnostyczne.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrze zimowym wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Zasady i forma oceny wyników nauczania
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział we wszystkich zajęciach oraz zdanie kolokwium, które odbędzie się na ostatnim wykładzie.
Literatura
1.Louise B. A., Ilg F.L., Baker, S.M. (2007) „Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat”. Warszawa: GWP.
2. Przetacznik – Gierowska M., Tyszkowa M. (1999), „Psychologia rozwoju człowieka” tom 1, 2
– wybrane fragmenty.
3. Sheridan Ch.L., Radmacher S.A. (1998) „Psychologia zdrowia”, Warszawa: PTP.
4. Strelau J., red. (2005). „Psychologia. Podręcznik akademicki” tom 2,3. Gdańsk: GWP.
5. Treść wykładów.
6. Turner J. S., Helms D.B. (1999) „Rozwój człowieka”, Warszawa, WSIP, wybrane przez wykładowcę fragmenty.
16
DEMOGRAFIA
Zakład Epidemiologii Instytutu Medycyny Społecznej
02-007 Warszawa, ul. Oczki 3, tel. (22) 629-02-43
Kierownik Zakładu: dr n. med. Maria Mularczyk-Bal
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. hum. Cecylia Łabanowska
Godziny przyjęć w sprawach studenckich: wtorki, czwartki 1300–1400.
Cel nauczania
Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu demografii, ukazanie wybranych teorii
demograficznych oraz przedstawienie współczesnych problemów demograficznych.
Program wykładów
1. Demografia jako nauka o rozwoju ludności. Podstawowe pojęcia i definicje. Ludność świata.
Typy teorii demograficznych: maltuzjanizm, teorie optimum zaludnienia.
2.Ludność Polski. Zmiany w strukturze i liczebności ludności. Ruchy migracyjne w Polsce.
3. Rozwój demograficzny. Przyrost naturalny i jego uwarunkowania.
4. Zmiany demograficzne i teorie je wyjaśniające. Przejście demograficzne.
5. Sytuacja demograficzna Polski na tle innych krajów Europy. Zmiany w zakresie tworzenia i struktury rodziny.
6. Zmiany demograficzne a zdrowie. Transformacja epidemiologiczna a demograficzna w Polsce.
7. Starzenie się ludności. Skutki społeczne. Zagrożenia wynikające ze starzenia się populacji.
Zasady zaliczenia przedmiotu
Zajęcia kończą się kolokwium testowym z zagadnień omawianych na wykładach, którego wyniki
stanowią podstawę zaliczenia przedmiotu.
Zalecana literatura
1. M. Kędelski, J. Parandysz, „Demografia”, Poznań 2006.
2. M. Okólski, „Demografia zmiany społecznej”, Scholar 2004.
17
EPIDEMIOLOGIA
18
19
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
prowadzącej zajęcia:
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
Osoby odpowiedzialnej
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Łączna liczba godzin
Liczba godzin:
Liczba punktów ECTS
Metody dydaktyczne
(organizacja zajęć)
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Audiofonologia
Rok studiów drugi,
semestr letni
Stacjonarne
Nadzór Sanitarno-Epidemiologiczny
Obowiązkowy
Studia stacjonarne, I stopnia
Język polski
Zakład Medycyny Zapobiegawczej i Higieny Instytutu Medycyny Społecznej
Ul. Oczki 3, 02-007 Warszawa
prof. dr hab. n. med. Longina Kłosiewicz-Latoszek
dr n. med. Patryk Tarka
Wykłady, ćwiczenia
15 godzin
wykłady:
ćwiczenia:
seminaria:
5h
10 h
2,0 pkt ECTS (godziny kontaktowe 15 h, czas na zapoznanie z lekturami 25 h, przygotowanie do zaliczenia 20 h)
• Podające: ustna prezentacja wprowadzająca w tematykę zajęć.
• Programowane: medyczne bazy danych (np. WHO), biblioteki (np.WUM).
• Praktyczne: analiza przypadków, zajęcia laboratoryjne.
• Problemowe: analiza przypadków.
1. Regulacje prawne dotyczące struktury i zadań Inspekcji Sanitarnej.
2. Zadania poszczególnych komórek PIS.
3. Zasady organizacji nadzoru nad higieną: środowiska, pracy w zakładach pracy,
radiacyjną, w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych, szkołach wyższych oraz w ośrodkach wypoczynku, zdrowotnymi żywności i żywienia, wypoczynku i rekreacji, placówkach medycznych.
4. Regulacje prawne w nadzorze nad zakażeniami szpitalnymi.
5. Ekspozycja zawodowa – zasady bezpiecznej pracy.
Opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu zagrożeń biologicznych
na stanowisku pracownika medycznego oraz ich przeciwdziałaniu, profilaktyki
po narażeniu na czynniki biologiczne, zapobiegania ekspozycjom zawodowym
na materiał potencjalnie zakaźny.
1. Poznanie roli i zadań Inspekcji Sanitarnej w zapobieganiu szerzenia się zakażeń
szpitalnych oraz zagrożeń fizycznych i chemicznych w placówkach medycznych i niemedycznych.
2. Poznanie teoretycznych podstaw nadzoru sanitarno – epidemiologicznego w Polsce.
3. Zdobycie umiejętność wdrażania zasad w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zakażeniom szpitalnym oraz innych chorób spowodowanych czynnikami
fizycznymi i chemicznymi występującymi w placówkach medycznych.
4. Przekazanie informacji na temat profilaktyki poekspozycyjnej i zasad postępowania po skaleczeniu ostrym narzędziem zanieczyszczonym materiałem biologicznym pochodzącym od pacjenta, oraz dezynfekcji higienicznej rąk pracowników medycznych.
5. Poznanie regulacji prawnych dotyczących odpowiedzialności szpitala, gabinetu
w zakresie zakażeń szpitalnych.
20
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
– zna strukturę organizacyjną służb sanitarno-epidemiologicznych, wymienić zabezpieczenia sanitarne funkcjonujące w Unii Europejskiej,
– potrafi wskazać choroby spowodowane zanieczyszczeniem środowiska naturalnego i sposoby zapobiegania tym chorobom,
– potrafi wskazać czynniki niebezpieczne w środowisku pracy,
– zna zasady współpracy z Państwową Inspekcją Sanitarną,
– zna zasady postępowania poekspozycyjnego po ekspozycji na materiał biologiczny pochodzący od pacjenta oraz metody,
– potrafi wymienić obowiązujące regulacje prawne dotyczące zakażeń szpitalnych,
– zna zasady organizacji nadzoru nad higieną: środowiska, pracy w zakładach
pracy, radiacyjną, w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych, szkołach wyższych oraz w ośrodkach wypoczynku, zdrowotnymi żywności i żywienia, wypoczynku i rekreacji oraz placówkach medycznych.
- w zakresie umiejętności – potrafi przedstawić działania profilaktyczne i prozdrowotne,
student:
– potrafi wskazać zagrożenia biologiczne i chemiczne w środowisku pracy i metody zapobiegania im,
– potrafi właściwe przeprowadzić higieniczną dezynfekcję rąk.
- w zakresie kompetencji – posiada umiejętność współpracy z innymi członkami zespołu terapeutycznego
personalno-społecznych
oraz z Państwową Inspekcją Sanitarną w zakresie kontroli nad placówkami medycznymi.
Metody oceny pracy
Zaliczenie zajęć odbywa się na podstawie:
studenta (forma
• 100% udziału w zajęciach,
i warunki zaliczenia
• aktywnego udziału w zajęciach,
przedmiotu)
• uzyskania pozytywnej oceny prac objętych tymi zajęciami.
Literatura
1. Kanclerski K., Kuszewski K., Tadeusiak B. i wsp.: Wybrane zasady ochrony
obowiązkowa:
pracowników medycznych przed zawodowymi zagrożeniami biologicznymi
– PZH/PZWL, Warszawa 2001.
2. Wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia dotyczące higieny rąk personelu medycznego z 2009 roku.
3. Lejbrandt E., Tymoczko A. Higiena w placówkach medycznych. Fachowy poradnik dl osób zarządzających placówkami medycznymi oraz lekarzy. Wydawnictwo Verlag Dashöfer.
Literatura
Czasopisma:
uzupełniająca:
1. Czasopismo Polskiego Towarzystwa Zakażeń Szpitalnych „Zakażenia”
Koło naukowe
Studenckie Koło Higieny i Profilaktyki
Regulamin:
• Rozkład zajęć podany jest na tablicy informacyjnej Zakładu.
• Zajęcia prowadzone są w formie wykładów i ćwiczeń.
• Przed przestąpieniem do seminariów studenci powinni zapoznać się z zalecaną
literaturą.
• Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest odrobienie nieobecności na indywidualnie określonych zasadach.
21
ORGANIZACJA RATOWNICTWA MEDYCZNEGO
STUDIUM MEDYCYNY KATASTROF
02-091 Warszawa, ul. Żwirki i Wigury 81a. Tel. (22) 572-05-36, 572-05-45;
e-mail: [email protected]
Kierownik Zakładu: Ppłk dr n. med. Witold Pawłowski
Odpowiedzialny za dydaktykę: dr n. med. Witold Pawłowski
Godziny przyjęć w sprawach studenckich: środa i czwartek 1100–1300.
Zajęcia odbywają się w Studium Medycyny Katastrof sala nr 12.
Roczny wymiar wykładów: 15 godzin. dla II roku studiów lic. kierunek: Audiofonologia – I WL.
Cel nauczania i zakres przedmiotu
Celem nauczania jest
– wprowadzenie studentów w zagadnienia organizacji i działania systemu ratownictwa Medycznego na terytorium RP;
– przedstawienie zasad planowania i organizacji akcji ratunkowej na przykładzie wybranej
katastrofy.
PROGRAM NAUCZANIA
Tematy wykładów
1. System organizacji współczesnego ratownictwa zintegrowanego. Podstawy prawne funkcjonowania systemu ratownictwa medycznego na terytorium RP.
2. Organizacja i planowanie systemu Ratownictwa Medycznego oraz jego miejsce w Krajowym
Systemie Ratowniczo-Gaśniczym.
3. Tematyka Ratownictwa Medycznego w akcjach ratowniczych różnego typu.
Procedury ratownicze. Ratownictwo lekarskie i przedlekarskie, pierwsza pomoc.
4. Rola i zadania wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego oraz centrum powiadamiania
ratunkowego.
5. Koordynacja działań poszczególnych jednostek systemu oraz współpraca organów administracji
publicznej z jednostkami systemu z innych województw.
6. Wyposażenie podmiotów ratowniczych w sprzęt do udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy.
7. Elementy składowe systemu ratowniczego – przeznaczenie, możliwości wykorzystania i zasady
użycia.
ZASADY I METODY OCENY WYNIKÓW
Lista obecności sprawdzana jest na każdym wykładzie na początku i na końcu zajęć.
Zajęcia objęte programem nauczania kończą się zaliczeniem na podstawie obecności
na wykładach.
LITERATURA ZALECANA
1. Fiedor P., Pawłowski W.: „Medycyna katastrof – kompendium edukacyjno-szkoleniowe” Oficyna
Wydawnicza WUM Warszawa 2011
2. Kowalczyk M., Rump S., Kołaciński Z., „Medycyna katastrof Chemicznych” PZWL Warszawa 2004.
3. „Medycyna ratunkowa i katastrof” – Podręcznik dla studentów uczelni medycznych” Pod red.
Naukową Andrzeja Zawadzkiego, PZWL, Warszawa 2006.
4. „Medycyna wypadków w transporcie” pod red. Krzysztofa Klukowskiego. PZWL Warszawa 2005.
22
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Audiofonologia
II rok,
semestr letni
Stacjonarne/niestacjonarne
ŻYWIENIE CZŁOWIEKA
Obowiązkowy ogólny
Zaawansowany
Język polski
Zakład Medycyny Zapobiegawczej i Higieny Instytutu Medycyny Społecznej
Ul. Oczki 3, 02-007 Warszawa
prof. dr hab. n. med. Longina Kłosiewicz-Latoszek
lek. Anna Ziółkowska
Ćwiczenia
15
wykłady: 5
ćwiczenia: 10
1 pkt
Godziny kontaktowe – 15 h
Czas na zapoznanie z literaturą – 10 h
Przygotowanie do zaliczenia – 5 h.
seminaria:
Wykłady:
1. Zasady prawidłowego żywienia.
2. Normy żywienia.
3. Składniki odżywcze i ich rola w organizmie.
4. Zaburzenia odżywiania.
Ćwiczenia: analiza przypadków z wykorzystaniem posiadanej bazy komputerowej
i sprzętu diagnostycznego; przedstawienie i analiza przypadków klinicznych.
1. Produkt spożywczy i jego wartość odżywcza.
2. Ocena sposobu żywienia.
3. Ocena zapotrzebowania na energię.
4. Metody monitorowania stanu odżywienia.
5. Zasady postępowania dietetycznego w profilaktyce chorób powstających na tle
wadliwego żywienia.
Wiedza i umiejętności z zakresu chemii, biologii, patofizjologii i fizjologii człowieka. Znajomość biochemii i fizjologii żywienia.
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze znaczeniem żywienia w zachowaniu prawidłowego stanu zdrowia oraz zasad motywowania pacjentów do prozdrowotnego stylu życia.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
– zna zasady żywienia ludzi zdrowych oraz metod oceny stanu odżywienia;
– zna metody oceny stanu zdrowia jednostki i populacji;
– zna zasady motywowania pacjentów do prozdrowotnych zachowań;
- w zakresie umiejętności Umie udzielić porady dietetycznej. Udziela porady w kwestii przestrzegania zalestudent:
ceń terapeutycznych i prozdrowotnego trybu życia. Potrafi wyszukać informacje
dotyczące roli żywienia w w/w stanach w literaturze naukowej.
23
- w zakresie kompetencji
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
Literatura
obowiązkowa:
Literatura
uzupełniająca:
Koło naukowe
Regulamin:
–
–
–
–
–
przygotowuje się sumiennie do każdych zajęć
samodzielnie poszukuje źródeł wiedzy i je doskonali
promuje prozdrowotny styl życia w środowisku, w którym przebywa
aktywnie uczestniczy w programach profilaktycznych
ma świadomość ważności zachowania w sposób profesjonalny i przestrzegania
zasad etyki zawodowej
– posiada nawyk i umiejętność stałego dokształcania się
– podejmuje współpracę z odpowiednimi organami urzędów państwowych i społecznych w zakresie ochrony zdrowia i środowiska człowieka
Ocenianie formujące: aktywne uczestnictwo w zajęciach, dyskusja podczas zajęć;
rozwiązywanie zadań w małych grupach, analiza materiałów/problemu podczas zajęć, ćwiczenia praktyczne
Ocenianie podsumowujące: zaliczenie kolokwium pisemnego (pytania opisowe
z zakresu obowiązującego materiału; za prawidłową odpowiedź można uzyskać
2 punkty; do zaliczenia przedmiotu trzeba uzyskać min. 60% punktów)
1. „Środowiskowe czynniki zdrowia w zarysie” – skrypt dla studentów pod red.
L. Kłosiewicz-Latoszek i H. Kirschnera, WUM Warszawa 2008
2. „Żywienie człowieka zdrowego i chorego” pod. red. J. Hasika i J. Gawęckiego,
PWN, Warszawa 2005 (wybrane rozdziały)
Książki:
1. „Żywność z zdrowie i prawo” pod. red. H. Gertig i G. Dudy, PZWL, Warszawa
2004.
2. „Kompendium wiedzy o żywności, żywieniu i zdrowiu” pod. red. J. Gawęckiego i T. Mossor – Pietraszewskiej, PWN, Warszawa 2004.
3. „Modern nutrition in health and disease” pod. red. ME Skills iwsp., LWW, 10th
edition.
Czasopisma:
1. Problemy Higieny i Epidemiologii.
Studenckie Koło Higieny i Profilaktyki
• Rozkład zajęć podany jest na tablicy informacyjnej Zakładu.
• Zajęcia prowadzone są w formie seminariów i ćwiczeń.
• Przed przestąpieniem do seminariów studenci powinni zapoznać się z zalecaną
literaturą.
• Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Nieobecność należy odrobić z dowolną grupą po uprzednim ustaleniu z dr A. Ziółkowską. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest odrobienie nieobecności na indywidualnie określonych zasadach.
• Termin kolokwium pisemnego uzgadniany jest z opiekunem grupy po zakończeniu zajęć.
24
ELEMENTY NAUKI O JĘZYKU
www.otolaryngology.pl
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. hum. Katarzyna Bieńkowska-Robak
Przedmiot obejmuje:
15 godz. wykładów,
15 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy o języku polskim i wykształcenie
umiejętności poprawnego posługiwania się nim w praktyce zawodowej.
Tematy wykładów
Podstawowe pojęcia i terminologia dotycząca języka. Jednostki języka. Błędy językowe. Relacje semantyczne. Neologizmy. Związki frazeologiczne. Podstawowe informacje z zakresu słowotwórstwa: temat, formant, morfemy, afiksy, derywaty. Język polski jako język fleksyjny; oboczności
w temacie fleksyjnym. Podział części mowy. Składnia – podstawowe pojęcia; części zdania. Rodzaje
zdań. Związki składniowe.
Tematy ćwiczeń
Powtórzenie części mowy i odmiany. Omówienie wyjątków. Powtórzenie części zdania i ich
określanie. Rozbiór zdań złożonych podrzędnie i współrzędnie.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium z materiału wykładowego oraz kolokwium z materiału przerobionego na ćwiczeniach. Kolokwia odbędą się na ostatnich zajęciach.
Literatura obowiązkowa
1. Grzegorczykowa R., Laskowski R., Wróbel H. (red.) „Gramatyka współczesnego języka polskiego”, Warszawa 1998.
2. Dubisz S., „Nauka o języku dla polonistów”, Warszawa 1994.
3. Grzegorczykowa R., „Wykłady z polskiej składni”, Warszawa 1996.
Literatura zalecana
1. Klemensiewicz Z. „Zarys składni polskiej”, Warszawa 1963.
2. Świdziński M. „Elementy gramatyki opisowej języka polskiego”, Warszawa 1997.
3. Bańko M. „Wykład z fleksji”, Warszawa 2002.
4. Dunaj B. „Zarys morfologii współczesnej polszczyzny”, Kraków 1979.
25
FONETYKA I FONOLOGIA JĘZYKA POLSKIEGO
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. hum. Katarzyna Bieńkowska-Robak
Przedmiot obejmuje:
15 godz. wykładów,
15 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z z charakterystyką poszczególnych głosek języka
polskiego, ich klasyfikacją oraz zjawiskami fonetycznymi zachodzącymi podczas mówienia.
Tematy wykładów
Spółgłoski właściwe w wygłosie absolutnym. Głoski miękkie i zmiękczone. Geminaty. Asymilacje
(upodobnienia) głoskowe we współczesnej polszczyźnie. Poprawność wymowy. Fonologiczna funkcja
akcentu. Typy opozycji fonologicznych. Inwentarz fonemów współczesnego języka polskiego.
Tematy ćwiczeń
Charakterystyka spółgłosek. Charakterystyka niespółgłosek (samogłosek i glajdów). Transkrypcja fonetyczna. Zapis fonetyczny zaburzonej wymowy.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie egzaminu obejmującego materiał z wykładów
i ćwiczeń. Egzamin odbędzie się w sesji zimowej.
1. D. Ostaszewska, J. Tambor, „Podstawowe wiadomości z fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego”, Katowice 1990.
2. B. Wierzchowska, „Opis fonetyczny języka polskiego”, Warszawa 1967.
3. B. Wierzchowska, „Fonetyka i fonologia języka polskiego”, Wrocław 1980.
4. M. Wiśniewski, „Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego”, Toruń 1997.
Literatura zalecana
1. M. Dłuska, „Fonetyka polska”, cz. I, Warszawa-Kraków 1981.
2. D. Kopcińska, „Gramatyka opisowa języka polskiego”. Materiały i opracowania, Warszawa 1993.
26
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Audiofonologia
II rok studiów, semestr letni
Stacjonarne
Kultura żywego słowa
wykłady
wykładowy
Język polski
prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
dr n. hum. Katarzyna Pardej
wykłady
30 h
wykłady: 30 h
ćwiczenia: —-
seminaria: —-
Metody podające w formie wykładu informacyjnego z wykorzystaniem
techniki multimedialnej i innych pomocy dydaktycznych, metody problemowe
i aktywizujące w formie wykładu konwersatoryjnego z uwzględnieniem analizy
i interpretacji tekstu mówionego i pisanego.
—Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy o języku
polskim jako środku społecznego komunikowania się, wykształcenie właściwego
stosunku do języka ojczystego oraz umiejętności posługiwania się nim.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Student posiada wiedzę dotyczącą języka, jego pochodzenia i funkcji; wie
czym charakteryzuje się język mówiony i pisany; zna zasady poprawnej deklamacji;
zna kody językowe; zna mechanizmy i fizjologię procesu mówienia i oddychania;
wie, w jaki sposób dbać o higienę głosu; zna normy wymawianiowe i jej
odmiany; zna prawidłową technikę artykulacji głosek polskich; zna współczesne
tendencje akcentuacyjne w języku polskim; wie, jakie znaczenie ma intonowanie
i modulowanie na percepcję wypowiedzi; student ma wiedzę na temat frazy, pauzy
i akcentu oraz zna techniki wypowiadania tekstu.
- w zakresie umiejętności
Student potrafi wskazać funkcje języka i omówić jego pochodzenie; potrafi
student:
określić różne odmiany polszczyzny i dokonać analizy tekstu mówionego i pisanego;
umie określić typ kodu językowego; umiejętnie wykorzystuje ćwiczenia oddechowe
do wydłużania fazy wydechowej; umie dbać o narząd mowy i właściwie posługiwać
się nim podczas artykulacji; potrafi zastosować prawidłową technikę realizacji
samogłosek i spółgłosek polskich; umie wygłaszać teksty z uwzględnieniem cech
prozodycznych mowy.
Student kształtuje swoją świadomość dotyczącą nośności głosu i wykorzystuje
personalno-społecznych zdobytą wiedzę podczas wykonywania zawodu audiologa. Student jest wrażliwy
na wielorakie problemy związane z formą brzmieniową wypowiedzi i ma
świadomość roli wartości polszczyzny w codziennym funkcjonowaniu oraz jej
wpływ na integralny jej rozwój jednostki.
27
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
Literatura
obowiązkowa:
Literatura
uzupełniająca:
Koło naukowe
Regulamin:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdanie kolokwium z materiału
wykładowego.
Kram Jerzy, Zarys kultury żywego słowa, Warszawa 1995.
Markowski Andrzej (red.), Nowy słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa
2000.
3. Pardej Katarzyna, Wariantywność fonetyczna u dzieci wiejskich z gminy Rzeczyca, województwo łódzkie, Kraków 2011.
Książki:
. Aitchison Jean, Ziarna mowy. Początki i rozwój języka, Warszawa 2002.
. Kotlarczyk Mieczysław, Sztuka żywego słowa, Lublin 2010.
3. Kucała Marian, Twoja mowa Cię zdradza, Kraków 1994.
4. Mikuta Marian, Kultura żywego słowa, Częstochowa 2001.
5. Skorek Ewa Małgorzata, Samogłoski. Profilaktyka, diagnoza, korekta, Kraków 2000.
6. Skorek Ewa Małgorzata, Ćwiczenia w wymowie samogłosek nosowych, Kraków 2000.
7. Skupnik-Kurowska Jadwiga, Wyrazistość mowy scenicznej. Wybór tekstów
do ćwiczeń, Kraków 1990.
8. Toczyska Bogumiła, Głośno i wyraźnie, Gdańsk 2007.
9. Toczyska Bogumiła, Łamańce z dedykacją czyli makaka ma Kama, Gdańsk 2009.
0. Toczyska Bogumiła, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 2010.
. Tomasello Michael, Kulturowe źródła ludzkiego poznania, Warszawa 2002.
Czasopisma:
. Mazur Krystyna, W zamęcie mowy scenicznej, „Życie Warszawy” 4-5.10.1997.
. Pardej Katarzyna, Wpływ dyskursu na konstruowanie opowiadań przez dzieci
w wieku od dwóch do dziesięciu lat, „Poradnik Językowy” 2009, z. 8.
3. Pardej Katarzyna, Życie ludności wiejskiej. Teksty gwarowe z gminy Rzeczyca
w powiecie tomaszowskim, „Język Polski” 2009, z.4-5.
4. Podracki Jerzy, Nowości w polskich normach akcentowania, „Polonistyka”
1994, z. 5.
5. Rocławski Bronisław, Co należy zmienić w „Prawidłach poprawnej wymowy
polskiej”, „Logopedia” 1973, nr 11.
nie
Obowiązuje regulamin studiów na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym
.
.
28
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
osoby odpowiedzialnej
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Audiofonologia
II
2
Stacjonarne
Rozwój mowy dziecka
Język polski
prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk
dr n. hum. Katarzyna Bieńkowska
wykłady
15
wykłady:
15
ćwiczenia:
-
seminaria:
-
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Podająca z elementami poglądowej.
Zaliczenie przedmiotów: „Elementy nauki o języku”, „Fonetyka i fonologia języka
polskiego”.
Zapoznanie studentów z rozwojem mowy dziecka, normą i patologią w tym zakresie.
Wie, jakie czynniki warunkują i wpływają na rozwój mowy. Zna etapy rozwoju
mowy. Wie, jakie zaburzenia występują w rozwoju mowy u dzieci. Zna specyfikę
rozwoju mowy u dziecka z wadą słuchu.
Umie scharakteryzować poszczególne etapy rozwoju mowy dziecka oraz
student:
system fonologiczny dziecka.
Rozumie, że określone zachowania językowe dzieci związane są z rozwojem,
personalno-społecznych a nie stanowią patologii. Wie, że należy odpowiednio traktować dzieci z zaburzeniami
mowy, nie wolno ich prześladować.
Metody oceny pracy
Obecność na wykładach. Kolokwium z materiału prezentowanego na wykładach
studenta (forma i warunki i utrwalonego poprzez studiowanie literatury.
zaliczenia przedmiotu)
Literatura
. Bieńkowska K. (2012). Jak dzieci uczą się mówić. Warszawa.
obowiązkowa:
. Kaczmarek L. (1988). Nasze dziecko uczy się mowy. Lublin.
3. Ligęza M. (1999). Podstawy rozwoju języka i mowy dzieci w: Gałkowski T.,
Jastrzębowska G. (red.) Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole.
Literatura
uzupełniająca:
Książki:
. Bouvet D. (1996). Mowa dziecka. Wychowanie dwujęzykowe dziecka niesłyszącego. Warszawa.
. Löwe A. (1981). Mamo, naucz mnie rozumieć. Warszawa.
Czasopisma:
Koło naukowe
Regulamin:
29
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Audiofonologia
II
2
Stacjonarne
Metody wspomagające komunikację
Język polski
wykłady
15
wykłady:
15
ćwiczenia:
-
seminaria:
-
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
student:
Metody oceny pracy
studenta (forma
przedmiotu)
Literatura
obowiązkowa:
Literatura
uzupełniająca:
Podająca z elementami poglądowej.
Zaliczenie przedmiotu „Elementy nauki o języku”.
Zapoznanie studentów z alternatywnymi i wspomagającymi metodami komunikacji.
Zna istotę alternatywnych i wspomagających metod komunikacji. Wie, jaki jest
cel używania tych metod.
Umie scharakteryzować najczęściej stosowane w Polsce metody komunikacji
alternatywnej.
Rozumie, że porozumiewanie się pozawerbalne jest równoprawnym sposobem
komunikacji, podobnie jak mowa dźwiękowa. Wie, że używanie takich metod
w komunikacji nie umniejsza wartości człowieka.
Obecność na wykładach. Kolokwium z materiału prezentowanego na wykładach
i utrwalonego podczas studiowania zalecanej literatury.
.
Błeszyński J.J. (red.) (2006). Alternatywne i wspomagające metody komunikacji. Kraków.
Książki:
. Piszczek M. (red.) (2002). Przewodnik dla nauczycieli uczniów upośledzonych
umysłowo w stopniu znacznym i umiarkowanym. Warszawa.
. Piszczek M. (red.) (1997). Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Warszawa.
Czasopisma:
Koło naukowe
Regulamin:
30
Formularz opisu przedmiotu (formularz sylabusa) – dotyczy studiów I i II stopnia
A. Informacje ogólne
Nazwa pola
Nazwa przedmiotu
Treść
Jednostka prowadząca
Jednostka, dla której
przedmiot jest oferowany
Kod przedmiotu
Kod ERASMUS
Przyporządkowanie
do grupy przedmiotów
Cykl dydaktyczny,
w którym przedmiot jest
realizowany
Skrócony opis przedmiotu
Klinika Neurochirurgii SP CSK ul. Banacha 1a
I Wydział Lekarski, kierunek Audiofonologia, rok II
Forma (y)/typ (y) zajęć
Pełny opis przedmiotu
Wymagania
wstępne
Wymagania
formalne
Założenia
wstępne
Efekty uczenia się
Wprowadzenie do neuropsychologii
Semestr letni 2012/2013
Zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami neuropsychologii
klinicznej oraz typowymi metodami stosowanymi w diagnozie dysfunkcji
poznawczych. Wprowadzenie w tematykę zaburzeń neurologicznych
i neurochirurgicznych. Prezentacja najważniejszych zagadnień z zakresu
neuropsychologii klinicznej.
wykład
Neuropsychologia kliniczna to dziedzina nauki, która znajduje coraz to
szersze zastosowanie w dzisiejszym świecie: zwiększa się liczba osób dotkniętych
chorobami OUN, a także tych doświadczających urazów-czaszkowo-mózgowych
(np. w przebiegu wypadków komunikacyjnych). Właśnie do nich kierowane
są najróżniejsze interwencje neuropsychologiczne, które mają na celu nie tylko
diagnozę zaburzeń ale i ich rehabilitację w celu poprawy jakości życia. Wykład
ma za zadanie zapoznać studentów z ogólnymi zagadnieniami neuropsychologii
klinicznej, wprowadzić pojęcia podstawowe, a także ukazać wykorzystanie
tej wiedzy w praktyce. Wykłady poświęcone są na przybliżenie studentom
podstawowych wiadomości z zakresu anatomii OUN, ale także jego uszkodzeń,
omawiają również szczegółowo różnorodne kategorie zaburzeń funkcjonowania
człowieka. Zapoznają studentów z takimi zagadnieniami jak pamięć, uwaga,
afazja. W czasie zajęć prezentowane są również filmy, które mają poszerzyć
zdobytą już wiedzę, a także przedstawić pewne zjawiska w praktyce.
Student, aby poznać tematykę, powinien uczestniczyć w wykładach
i zapoznać się z literaturą podstawową.
Wcześniejsze zaliczenie psychologii ogólnej.
Posiadanie przez studentów wstępnej wiedzy z zakresu psychologii ogólnej
oraz biologicznych mechanizmów zachowania się człowieka.
Wiedza – znajomość podstawowych pojęć dotyczących neuropsychologii
klinicznej (zarówno diagnozy jaki i rehabilitacji) oraz wiedza nt. funkcjonowania
w społeczeństwie osób z uszkodzeniami mózgu (również z zakresu jakości życia
pacjenta). Znajomość struktur OUN. Umiejętności – wskazania jaką rolę pełnią
w funkcjonowaniu mózgu poszczególne struktury. Umiejętność stworzenia
całościowego obrazu zaburzeń pacjenta, synteza objawów w zespoły dysfunkcji
oraz ocena charakterystycznych cech zachowań człowieka wskazujących
na konieczność konsultacji neurologicznej.
Punkty ECTS
3
Metody i kryteria oceniania
Dwa zaliczenie pisemne w formie testu, w połowie semestru i na jego
zakończenie.
Sposób zaliczenia
Zaliczenie bez oceny
31
Rodzaj przedmiotu
Sposób realizacji
przedmiotu
Język wykładowy
Literatura
Praktyki zawodowe
w ramach przedmiotu
Imię i nazwisko
koordynatora przedmiotu
Prowadzący zajęcia
Uwagi
wykład
W sali
Język polski
1. Domańska, Ł., Borkowska, A.R., Podstawy neuropsychologii klinicznej.
Lublin 2008.
2. Herzyk, A., Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej. Warszawa 2012.
3. Sacks, O., Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem. Poznań 2008.
4. Walsh, K., Darby,D., Jak rozumiec uszkodzenia mózgu. Podstawy diagnozy
neuropsychologicznej. Warszawa 2001.
5. Walsh, K., Neuropsychologia kliniczna. Gdańsk 2008.
brak
Mgr Alicja Gleinert i mgr Marta Szantroch
B. Informacje szczegółowe
Nazwa pola
Imię i nazwisko
wykładowcy (prowadzącego
zajęcia/grupę zajęciową)
Stopień/tytuł naukowy
Forma dydaktyczna zajęć
Efekty uczenia się
zdefiniowane dla danej
formy dydaktycznej zajęć
w ramach przedmiotu
Metody i kryteria
oceniania dla danej
w ramach przedmiotu*
Sposób zaliczenia dla danej
w ramach przedmiotu
Zakres tematów
Treść
Alicja Gleinert i Marta Szantroch
mgr
Wstęp do neuropsychologii.
Metody badań w neurologii.
Wybrane zagadnienia z neuroanatomii.
Wybrane zagadnienia z neurologii i neurogeriatrii (np. padaczka, otępienie).
Wybrane zagadnienia z neurochirurgii: urazy mózgu i ich konsekwencje dla
funkcjonowania pacjenta; charakterystyka guzów mózgu i wodogłowia.
Organizacja funkcjonalna mózgu.
Płaty czołowe – funkcje i zaburzenia neuropsychologiczne.
Płaty skroniowe – funkcje i zaburzenia neuropsychologiczne.
Zaliczenie pisemne. Film uzupełniający poprzednie zajęcia. Dyskusja.
Płaty ciemieniowe – funkcje i zaburzenia neuropsychologiczne.
Płaty potyliczne – funkcje i zaburzenia neuropsychologiczne.
Neurorehabilitacja pacjentów z uszkodzeniem OUN. Zagadnienia plastyczności
mózgu.
Podstawy diagnoza neuropsychologicznej. Omówienie metod badania funkcji
poznawczych.
32
Zakres tematów
Metody dydaktyczne
Zaliczenie pisemne. Film uzupełniający poprzednie zajęcia. Dyskusja.
Uwaga: poszczególne tematy mogą być omawiane na więcej niż jednych zajęciach.
Wykład wsparty prezentacją multimedialną (z filmami przestawiającymi ciekawe przypadki i teorie neuropsychologiczne).
Literatura
Limit miejsc w grupie
Terminy odbywania zajęć
Miejsce odbywania zajęć
33
BIOLOGICZNE PODSTAWY ZACHOWANIA
02-097 Warszawa, ul. Banacha 1 A, tel. (22) 599 25 21
Kierownik Katedry i Kliniki: prof. dr hab. med. Kazimierz Niemczyk
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi z zakresu psychologii
ewolucji zachowania, naukami behawioralnymi.
Tematyka wykładów:
Podstawowe wiadomości o naukach behawioralnych. Elementy teorii etologicznej. Konflikt „nature vs nurture”. Psychologia eksperymentalna. Budowa i funkcje układu nerwowego. Podstawowe
wiadomości dotyczące budowy i funkcji mózgu. Zaburzenia przewodnictwa neuronalnego.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział we wszystkich zajęciach oraz zdanie kolokwium, które odbędzie się na ostatnim wykładzie.
Literatura
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział we wszystkich zajęciach oraz zdanie kolokwium,
1. Bragdon A.D. (2003) „Kiedy mózg pracuje inaczej”. Gdańsk: GWP.
2. Sadowski B. (2001) „Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt”. Warszawa: PWN.
3. Sadowski B., Chmurzyński J. (1998) „Biologiczne mechanizmy zachowania”. Warszawa: PWN
4. Strelau J. red. (2005) „Psychologia. Podręcznik akademicki”. Gdańsk: GWP.
5. Suchowierska M., Ostaszewski P., Bąbel P. (2010) „Analiza zachowania od A do Z”. Gdańsk: GWP.
34
PSYCHOLOGIA OSÓB Z WADĄ SŁUCHU
Kierownik Katedry i Kliniki: prof. dr hab. n. med. Kazimierz Niemczyk
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi z zakresu psychologii osób
głuchych i słabosłyszących.
Tematy wykładów
Wprowadzenie do psychologii społecznej. Anatomia małych grup. Tożsamość kulturowa i wyznaczniki przynależności grupowej. Problemy subkultury. Psychologia poznawcza osób głuchych
i słabo słyszących. Role społeczne osób z problemem niedosłuchu. Pozycja osoby z wadą słuchu
w rodzinie w oparciu o teorie systemowe. Psychologia kliniczna osób głuchych i słabo słyszących.
Znaczenie wczesnej diagnostyki. Rola treningu i rehabilitacji. Społeczno – emocjonalne uwarunkowania prawidłowego i patologicznego modelu adaptacji.
Organizacja zajęć
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział we wszystkich zajęciach oraz zdanie kolokwium, Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział we wszystkich zajęciach oraz zdanie
egzaminu, który odbędzie się w sesji zimowej.
Literatura
1. Bartnikowska U. (2010). „Sytuacja społeczna i rodzinna słyszących dzieci niesłyszących rodziców”. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne AKAPIT.
2. Gałkowski T., Kunicka-Kaiser I. i Smoleńska J. (1989) „Psychologia dziecka głuchego”, Warszawa: PWN, wydanie III.
3.Lane H. (1993) Czy istnieje psychologia głuchych? „Audiofonologia”, 5, 109-136.
4. Pawlak Z., Bujnowska A., Pawlak A. (red.) (2010), „Edukacyjne i rehabilitacyjne konteksty rozwoju osób z niepełnosprawnością w różnych okresach życia”. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
5. Prillwitz S. (1996). „Język, komunikacja i zdolności poznawcze niesłyszących”. Warszawa. WSiP.
7. Wójcik M. (2008), „Wybrane aspekty społecznego funkcjonowania młodzieży niesłyszącej i słabo słyszącej”. Kraków: Wydawnictwo IMPULS.
8. Wójcik M. (red.) (2010), „Edukacja i rehabilitacja osób z wadą słuchu – wyzwania współczesności”. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne AKAPIT.
35
Wprowadzenie do Akustyki
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka Wydziału Nauki o Zdrowiu
Sekretariat: Warszawa, ul. Chałubińskiego 5 tel. 22 628 78 46
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Jacek Przybylski
Odpowiedzialny za przedmiot: mgr Tomasz Siedlecki
Zajęcia obejmują 30 godz. wykładów i 20 godz. zajęć seminaryjnych i 10 godz. ćwiczeń.
PROGRAM NAUCZANIA
Celami nauczania jest ukazanie studentom roli akustyki w wyjaśnianiu i właściwym interpretowaniu procesów falowych.
Tematy wykładów obejmują:
• Drgania i fale, drgania harmoniczne, energia drgań, różnica faz, ruch falowy, parametry
pola akustycznego, mechanizm powstawania dźwięku, fala sinusoidalna, energia fali i natężenie fali.
• Drgania wymuszone i rezonans, Drgania złożone, twierdzenie Fouriera, widmo, przykłady
drgań. Mody drgań i ich częstotliwości,
• Fale sprężyste, fale sferyczne, prędkość propagacji w ciałach stałych i cieczach, Fale podłużne i poprzeczne, energia ruchu drgającego, impedancja akustyczna, prędkość grupowa
i fazowa, dyspersja. Zjawisko Dopplera.
• Fale w ośrodkach nieciągłych, odbicie fal i załamanie, współczynnik odbicia. Linie transmisyjne dla fal dźwiękowych, Pomiary Impedancji akustycznej.
• Natężenie dźwięku, próg słyszalności, skala decybeli, izofony, efekt maskowania. Ucho
wewnętrzne i komórki słuchowe.
• Promieniowanie źródła dźwięku. Drgania strun, słupów powietrza, prętów, membrany, płyty,
mody drgań.
• Aparatura pomiarowa: detektory drgań, przetworniki piezoelektryczne, interferometria
laserowa.
• Akustyka instrumentów muzycznych. Barwa dźwięku i widmo drgań.
• Biofizyka słyszenia – drgania błony podstawnej, skalowanie głośności, filtry słuchowe,
pasmo krytyczne, percepcja wysokości tonu. Emisje otoakustyczne.
• Ultradźwięki i ich zastosowania, ultrasonografia, typy prezentacji.
• Fale nieliniowe i zjawiska nieliniowe – solitony i fale wodne.
• Akustyka pomieszczeń.
Seminaria
• Drgania – Warunek Rezonansu, przypadek dwóch strun.
• Fale stojące w rurach, w strunach, Impedancja akustyczna.
• Fizyka instrumentów: Analiza Fouriera dźwięku struny gitary.
• Metoda Dopplera a przepływy krwi
• Filtry akustyczne a fale wędrujące – ucho wewnętrzne.
• Akustyka pomieszczeń.
Ćwiczenia
• Pomiary akustyczne i audiometr.
• Pomiary ultradźwiękowe i ultrasonograf.
• Dopplerowskie Detektory przepływu.
• Pomiar prędkości rozchodzenia się fal.
36
ORGANIZACJA ZAJĘĆ
Zajęcia odbędą się w semestrze zimowym wg planu ogłoszonego przez Dziekanat.
ZASADY I FORMA OCENY WYNIKÓW NAUCZANIA
Zajęcia kończą się egzaminem testowym, do którego dopuszczeni zostają studenci którzy zaliczyli
ćwiczenia i seminaria.
Literatura zalecana
Rozdziały w podręcznikach akademickich dobrane indywidualnie do poszczególnych tematów.
Zalecane podręczniki:
. Edward Ozimek „Dźwięk i jego percepcja. Aspekty fizyczne i psychoakustyczne” PWN 2002.
. F.C Crawford „Fale” PWN.
3. Cz. Basztura „Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej” PWN.
37
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Audiofonologia
II rok studiów licencjackich
Semestr letni
Stacjonarne
Wprowadzenie do psychoakustyki
wykłady i ćwiczenia
podstawowy
Język polski
Katedra i Klinika Otolaryngologii WUM
prof. dr hab. Med. Kazimierz Niemczyk
dr n. med. Jacek Sokołowski
wykłady, ćwiczenia
30
wykłady:
15
ćwiczenia:
15
seminaria:
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Wykłady z opcją interaktywną oraz ćwiczenia interaktywne.
Podstawowa znajomość matematyki, fizyki i akustyki.
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami
i zasadami percepcji słuchowej.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Student posiada wiedzę na temat:
• Istoty dźwięku oraz budowy i funkcjonowania układu słuchowego.
• Percepcji głośności sygnału. Skalowania głośności. Kodowania głośności.
• Rozdzielczości częstotliwościowej. Koncepcji wstęg krytycznych. Psychofizycznych krzywych strojenia. Przetwarzania sygnałów w układzie słuchowym.
• Percepcji wysokości dźwięku. Percepcji wysokości w muzyce. Przestrzennej
percepcja dźwięków. Słuchowej oceny odległości.
• Percepcji barwy i identyfikacja obiektów. Percepcji rytmu. Ogólnych zasad
organizacji percepcyjnej. Percepcji mowy. Modeli percepcji mowy. Wpływu
zakłóceń na zrozumiałość mowy.
• Zastosowanie badań psychoakustycznych do kompensowaniu ubytku słuchu,
projektowaniu aparatów słuchowych, implantów ślimakowych., psychoakustycznych aspektów odtwarzaniu dźwięków.
- w zakresie umiejętności Student potrafi przeprowadzić i zinterpretować audiometryczne próby nadprogowe.
student:
Student potrafi współpracować z lekarzem otolaryngologiem i audiologiem.
Jest świadomy odpowiedzialności za podejmowane działania diagnostycznoterapeutyczne.
Metody oceny pracy
Warunkiem zaliczenia są: aktywny udział we wszystkich zajęciach i zdanie
studenta (forma
kolokwium. Egzamin odbędzie się w sesji letniej i będzie w formie testowej.
Egzamin obejmuje materiał prezentowany na wykładach i ćwiczeniach.
przedmiotu)
38
Literatura
obowiązkowa:
1. „Wprowadzenie do psychologii słyszenia” B. C. j. Moore, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999.
2. „Otorynolaryngologia praktyczna”. Red. G. Janczewski. Via Media 2005.
Literatura
uzupełniająca:
Koło naukowe
Regulamin:
Książki:
Czasopisma:
nie
Obowiązuje regulamin studiów na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym
39
BIOSTATYSTYKA
Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka Wydziału Nauki o Zdrowiu
Ul. Chałubińskiego 5, IV p. tel./fax (22) 628-78-46, 628-63-34
Kierownik Zakładu: prof. nadzw. dr hab. n. med. Jacek Przybylski
godziny przyjęć w sprawach studenckich: środa. w godz. 1100–1200.
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: dr Maria Sobol
godziny przyjęć pon. 1000–1100 Zakład Biofizyki i Fizjologii Człowieka pok 17.
Roczny wymiar godzin 15 wykłady. Wykłady wg planu podanego przez Dziekanat.
PROGRAM NAUCZANIA
Celem nauczania przedmiotu jest zapoznanie studentów ze sposobami opracowywania wyników
naukowych. Wprowadzone i omówione zostaną podstawowe procedury stosowane w analizie statystycznej służące do opracowania danych w naukach biomedycznych.
W oparciu o wybrane prace doświadczalne przedyskutowany zostanie wybór właściwego doboru
metod statystycznych oraz interpretacji wyników.
Tematy wykładów
Definicje i podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa.
Podstawowe statystyki. Rozkłady zmiennych, pojęcie mocy testu, błędów I i II rodzaju, poziom
istotności. Modele statystyczne w badaniach biostatystycznych.
Organizacja zajęć
Czas trwania wykładu – 2 x 45 min (7 pierwszych wykładów) i 1 x 45 min (ostatni wykład).
Zasady i formy oceniania wyników
Studenci przystępują do kolokwium sprawdzającego. Zdanie kolokwium jest warunkiem zaliczenia przedmiotu.
Zalecane podręczniki
1. A. Stanisz „Biostatystyka”.
2. C. Watała „Biostatystyka – wykorzystanie metod statystycznych w pracy badawczej w naukach
biomedycznych”.
40
MIĘDZYNARODOWE PROBLEMY ZDROWIA
Zakład Epidemiologii Instytutu Medycyny Społecznej
02-007 Warszawa, ul. Oczki 3, tel. (22) 629-02-43
Kierownik Zakładu: dr n. med. Maria Mularczyk-Bal
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. med. Maria Mularczyk-Bal
Przyjęcia studentów: sekretariat dydaktyczny: poniedziałek – piątek: godz. 1000–1400.
Nauczanie przedmiotu obejmuje 15 godzin wykładów.
Cel nauczania
Zapoznanie się ze stanem zdrowia społeczności międzynarodowej i wariantami światowej opieki
zdrowotnej.
Tematyka wykładów
1. Zagrożenie zdrowia ludności różnych kręgów kulturowych w świetle działania przeważających
szkodliwości zewnętrznych.
2. Obraz zagrożeń zdrowotnych pod kątem występowania chorób o zróżnicowanej etiologii.
3. Przemiany w częstości i przebiegu głównych chorób współczesności.
4. Podstawy zwalczania chorób o dominującej etiologii zakaźnej i niezakaźnej.
5. Międzynarodowe programy zwalczania chorób: zdrowie dla wszystkich w XXI wieku.
6. Zwalczanie chorób i międzynarodowej znaczeniu społecznym: AIDS, gruźlicy, zimnicy i innych.
7.Lokalne programy zdrowotne: Narodowy Program Zdrowia, Zdrowi Ludzie 2010 i inne.
8. Trwała osnowa ochrony zdrowia: zasady międzynarodowej opieki zdrowotnej.
Zasady zaliczenia przedmiotu
Zajęcia kończą się kolokwium testowym z zagadnień omawianych na wykładach. Wyniki kolokwium stanowią podstawę zaliczenia przedmiotu.
Zalecana literatura
Wybrane artykuły z bieżącego piśmiennictwa medycznego.
41
PODSTAWY JĘZYKA MIGOWEGO
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. hum. Katarzyna Wereszka
Przedmiot obejmuje 60 godz. ćwiczeń.
Program nauczania
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z daktylografią i ze znakami ideograficznymi obejmującymi podstawowy zakres języka miganego.
Tematy ćwiczeń:
Podstawowe wiadomości o języku miganym. Daktylografia, znaki ideograficzne, klasyczny język
migowy – definicje i cechy. Znaki daktylograficzne: alfabet palcowy, znaki pojęć liczbowych, znaki
uzupełniające daktylografię. Znaki ideograficzne. Ćwiczenia w praktycznym wykorzystaniu poznanego materiału.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrach zimowym i letnim wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność i aktywność na zajęciach, wykazanie się wiedzą
praktyczną z zakresu poznawanych treści. Forma zaliczenia ustna. Zaliczenie odbędzie się na ostatnich zajęciach.
1. Szczepankowski B., „Język migany w szkole” 1. Warszawa WSiP, 2001.
2. Szczepankowski B., Podstawy języka migowego. Podręcznik dla nauczycieli, Warszawa WSiP, 1994.
3. Szczepankowski B., Kossakowska B., Wasilewska T. M., „Język migany pierwsze kroki”, wyd.
INFOPRESS, Olsztyn 2001.
Literatura uzupełniająca
1. Henzel J. K. „Słownik polskiego języka miganego”, Olsztyn, Wyd. OFFER, 1981.
42
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów,
semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Audiofonologia
II
1i2
Stacjonarne
Wprowadzenie do logopedii
Język polski
Wykłady i ćwiczenia
90
wykłady:
45
ćwiczenia:
45
seminaria:
-
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Podająca, poglądowa, praktycznego działania.
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z problematyką profilaktyki logopedycznej, diagnozy
i terapii oraz metodyki logopedycznej ze szczególnym uwzględnieniem pracy
z dzieckiem z wadą słuchu.
Zaliczenie przedmiotów: „Elementy nauki o języku”, „Fonetyka i fonologia
języka polskiego”.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Zna istotę i cele teorii i praktyki logopedycznej. Wie, na czym polega
profilaktyka logopedyczna. Zna zasady i przebieg diagnozy logopedycznej. Zna
metody stosowane w terapii logopedycznej. Wie, na czym polega współpraca
logopedy z innymi specjalistami i z rodzicami dziecka. Wie, na czym polega
specyfika pracy logopedycznej z dzieckiem z wadą słuchu.
- w zakresie umiejętności Umie zbadać sprawność narządów artykulacyjnych. Umie przeprowadzić orientastudent:
cyjne badanie słuchu. Umie przygotować i przeprowadzić ćwiczenia przygotowujące do mówienia. Umie zaplanować przebieg terapii zaburzonej głoski.
Rozumie potrzebę prowadzenia badań przesiewowych słuchu i mowy.
Metody oceny pracy
Obecność na wykładach i ćwiczeniach. Egzamin w sesji egzaminacyjnej
studenta (forma
z materiału prezentowanego na wykładach i przerobionego na ćwiczeniach
utrwalonego podczas samodzielnego studiowania literatury fachowej.
przedmiotu)
43
Literatura
obowiązkowa:
.
.
3.
4.
Literatura
uzupełniająca:
Demel G. (1987). Elementy logopedii. Warszawa.
Demel G. (1994). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa.
Gałkowski T., Tarkowski Z., Zalewski T. (red.) (1993). Diagnoza i terapia zaburzeń mowy. Wydawnictwo UMCS. Lublin.
Gunia G. 2006. Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy.
Kraków. Wyd. Impuls.
Książki:
. Bieńkowska K. (2012). Czy mogę już iść do szkoły? Diagnoza gotowości szkolnej dziecka z uszkodzonym narządem słuchu. Zeszyt 3 i 4. Radom.
. Bieńkowska K. (2012). Kwestionariusz obrazkowy do badania artykulacji. Radom.
3. Billewicz G., Zioło B. (2001). Kwestionariusz badania mowy. Kraków.
4. Emiluta-Rozya D. (1994). Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym. Warszawa.
5. Rocławski B. (red.) (1993). Opieka logopedyczna od poczęcia. Gdańsk.
6. Rocławski B. (1994). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk.
7. Rodak H. (1994). Terapia dziecka z wadą wymowy. Warszawa.
8. Skorek E. M. (2001). Oblicza wad wymowy. Warszawa.
Czasopisma:
Koło naukowe
Regulamin:
44
METODY BADANIA NARZĄDU SŁUCHU
I PROCESU KOMUNIKATYWNEGO
Odpowiedzialna za dydaktykę: dr n. med. Magdalena Lachowska
Przedmiot obejmuje 60 godzin wykładów i 60 ćwiczeń.
Program nauczania
Celem nauczania jest zapoznanie studentów z urządzeniami i procedurami badań oceniających
funkcjonowanie narządu słuchu, głosu, mowy i równowagi.
Tematyka Wykładów i Ćwiczeń
Metodyka badań audiologicznych, Metody diagnostyki otoneurologicznej. Metody badania głosu
i mowy. Metodyka oceny postępów rehabilitacji procesu komunikatywnego.
Badania behawioralne i obiektywne u małych dzieci. Audiometria tonalna, mowy, próby nadprogowe – technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Audiometria impedancyjna – aspekty techniczne, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Słuchowe potencjały wywołane – aspekty techniczne,
zastosowanie kliniczne, interpretacja. Otoemisja akustyczna – podstawy fizjologiczne, zastosowanie
kliniczne. Badania śródoperacyjne funkcjonowania implantu ślimakowego (EABR, NRT) Monitorowanie narządu słuchu oraz nerwu twarzowego w operacjach otologicznych. Elektronystagmografia
– technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Posturografia – protokoły badawcze i ich podstawy
fizjologiczne. Analiza akustyczna głosu. Stroboskopia- technika, zastosowanie kliniczne, interpretacja. Protokoły badawcze, w testach TAPS i MAIS. Spirometria, rynomanometria i rynometria akustyczna. Olfaktometria. Badania czynnościowe w otolaryngologii rezonansem magnetycznym i PET.
Ćwiczenia
Obejmują zajęcia praktyczne w pracowniach audiologicznych, protetycznej, foniatrycznych otoneurologicznych, ustawiania implantów ślimakowych, badania czynnościowego dróg oddechowych
i olfaktometrii.
Organizacja zajęć
Zajęcia odbędą się w semestrze zimowym i letnim wg planu ogłoszonego przez Dziekana.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na wszystkich wykładach i ćwiczeniach, aktywny udział w zajęciach oraz zdanie egzaminu. Ćwiczenia kończą się egzaminem praktycznym ze
znajomości teorii badań w audiofonologii i ich wykonania, który odbędzie się pod koniec semestru
letniego. Egzamin teoretyczny z przedmiotu odbędzie się w sesji letniej w formie testowej. Ostateczna ocena z egzaminu jest oceną z egzaminu teoretycznego i praktycznego.
1. „Otorynolaryngologia praktyczna”. red. G. Janczewski. Via Media 2005.
2. „Audiologia Kliniczna” red. M. Śliwińska Kowalska. Mediton 2006.
3. „Foniatria Kliniczna” red. A. Pruszewicz. PZWL 1992.
Literatura zalecana
1. „Audiofonologia” – czasopismo wyd. Polski Komitet Audiofoniologii.
45
OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Osoba odpowiedzialna za dydaktykę: mgr Rafał Kittel
Wymiar godzin: 2 godz. (wykład)
Zajęcia odbywają się w semestrze letnim.
Założenia i cele przedmiotu
Celem wykładu jest przekazanie studentom wiedzy o prawach jakie mogą im przysługiwać w odniesieniu do będących ich dziełem odkryć i publikacji naukowych oraz o sposobach zabezpieczenia
i dochodzenia tych praw. Ponadto studenci powinni wynieść z zajęć wiedzę o zasadach korzystania
z cudzego dorobku naukowego ze szczególnym uwzględnieniem regulacji dotyczących ewentualnej
odpowiedzialności za popełnienie plagiatu.
Treści merytoryczne przedmiotu:
Wykład dotyczy regulacji prawnych z zakresu prawa autorskiego oraz prawa wynalazczego.
Omówione zostaną zagadnienia dotyczące norm i uregulowań prawnych, których przedmiotem jest
zapewnienie ochrony twórczości naukowej, literackiej i artystycznej oraz przepisy zapewniające
uprawnienia majątkowe i osobiste autora do stworzonego przezeń dzieła.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na wykładzie.
Zasady uzyskania wpisu w indeksie zostaną ustalone po wykładzie.
Literatura obowiązkowa:
1. Ustawa z 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych Dz. U. z 2000 r. nr 80
poz. 904 z późniejszymi zmianami.
2. Ustawa z 30 czerwca 2000 Prawo Własności przemysłowej Dz. U. 2003 r. nr 119 poz. 1117
z późniejszymi zmianami.
Literatura uzupełniająca:
1. Prawo własności intelektualnej; pod red. Joanny Wieńczyło-Chlabicz, Warszawa 2009.
2. Prawo autorskie i prawa pokrewne; Rafał Golat, Warszawa 2010.
46
Kierunek:
Specjalność:
Rok studiów, semestr:
Tryb studiów:
Nazwa przedmiotu:
Typ przedmiotu:
Poziom przedmiotu
Język wykładowy:
Nazwa jednostki
dydaktycznej
Imię i nazwisko
Kierownika Zakładu
Imię i nazwisko
za dydaktykę:
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin:
Audifonologia
rok II, semestr 1
Stacjonarne
Elementy nauki o języku
Język polski
Wykłady i ćwiczenia
30
wykłady:
15
ćwiczenia:
15
seminaria:
-
Metody dydaktyczne
Wymagania wstępne
Cele kształcenia
Podająca z elementami poglądowej, praktycznego działania
Nie ma
Zapoznanie studenta z podstawami wiedzy o języku polskim i wykształcenie
umiejętności poprawnego posługiwania się nim w praktyce.
Efekty kształcenia
- w zakresie wiedzy
student:
Zna: podstawowe pojęcia i terminologię dotyczącą języka, jednostki języka,
relacje semantyczne, podstawowe zagadnienia z zakresu słowotwórstwa, fleksji,
składni, związki składniowe.
Umie odmieniać wyrazy, wyodrębnia poszczególne części składowe wyrazów
student:
i zna ich funkcje, zna części mowy i zdania, umie dokonać analizy składniowej
zdań, rozpoznaje różne rodzaje zdań, umie określać relacje semantyczne, rozpoznaje
związki frazeologiczne.
Rozumie, że powinien dbać o kulturę języka, którym się posługuje i pracować
personalno-społecznych nad jego rozwojem. Zna treść ustawy o języku polskim.
Metody oceny pracy
Obecność na wykładach i ćwiczeniach. Aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach.
studenta (forma i warunki Kolokwium z materiału przerobionego w ramach przedmiotu i utrwalonego podczas
zaliczenia przedmiotu)
studiowania literatury tematu.
Literatura
. Grzegorczykowa R., Laskowski R., Wróbel H. (red.) (1998). Gramatyka współobowiązkowa:
czesnego języka polskiego. Warszawa.
. Dubisz S. (1994). Nauka o języku dla polonistów. Warszawa.
3. Grzegorczykowa R. (1996). Wykłady z polskiej składni. Warszawa.
47
Literatura
uzupełniająca:
Książki:
. Klemensiewicz Z. (1963). Zarys składni polskiej. Warszawa.
. Świdziński M. (1997). Elementy gramatyki opisowej języka polskiego. Warszawa.
3. Bańko M. (2002). Wykłady z fleksji. Warszawa.
4. Dunaj B. (1979). Zarys morfologii współczesnej polszczyzny. Kraków.
Czasopisma: -
Koło naukowe
Regulamin:
48

Przewodnik dla studentów II roku

Transkrypt

Podobne dokumenty

Psychologia pracy i organizacji I - Psychologia UJ

WH.IHS-0196 - Instytut Historii Sztuki UJ

Nasze dziecko 82

Spis treści wykładów z Chemii Organicznej (I rok Biotechnologii) * 1

Przewodnik dla studentów I roku

Gdy słucham co mi mówisz

przewodnik dydaktyczny - Warszawski Uniwersytet Medyczny

Etyka środowiskowa1