Tytuł IV ŚRODKI SPOŁECZNEGO PRZEKAZU, W

Tytuł IV
ŚRODKI SPOŁECZNEGO PRZEKAZU, W Szczególności KSIĄŻKI
Kan. 822 - § 1. W wypełnianiu swojej funkcji, pasterze Kościoła, korzystając z
prawa przysługującego Kościołowi, powinni posługiwać się środkami społecznego
przekazu.
§ 2. Pasterze ci mają pouczać wiernych, że spoczywa na nich obowiązek
podejmowania współpracy zmierzającej do tego, by użycie środków społecznego
przekazu przepoić duchem ludzkim i chrześcijańskim.
§ 3. Wszyscy wierni, w szczególności zaś ci, którzy mają jakiś udział w
organizowaniu lub użyciu środków społecznego przekazu, powinni się starać
świadczyć pomoc pasterskiej działalności, tak żeby Kościół mógł także poprzez te
środki skutecznie wypełniać swoją misję.
Kan. 823 - § 1. Dla zachowania nieskazitelności wiary i obyczajów, pasterze
Kościoła posiadają prawo i są zobowiązani czuwać, by wiara i obyczaje wiernych nie
doznały uszczerbku przez słowo pisane lub użycie środków społecznego przekazu.
Przysługuje im również prawo domagania się, aby przedkładano do wcześniejszej
oceny to, co ma być wydane przez wiernych na piśmie, a dotyczy wiary lub
obyczajów, a także odrzucania pism przynoszących szkodę prawdziwej wierze lub
dobrym obyczajom.
§ 2. Obowiązek i prawo, o których w § 1, należą do biskupów, zarówno
poszczególnych, jak i zebranych na synodach lub Konferencjach Episkopatu - w
odniesieniu do wiernych powierzonych ich pieczy. Natomiast należą do najwyższej
władzy kościelnej - gdy idzie o cały Lud Boży.
Kan. 824 - § 1. Jeśli inaczej nie postanawia się, ordynariuszem miejsca,
którego należy prosić o zezwolenie lub aprobatę na wydanie książek według
kanonów niniejszego tytułu, jest własny ordynariusz miejscowy autora albo
ordynariusz miejsca wydawania książek.
§ 2. Cokolwiek w kanonach tego tytułu postanawia się o książkach, należy
stosować także do wszelkiego rodzaju pism przeznaczonych do publicznego
rozpowszechniania, chyba że co innego jest stwierdzone.
Kan. 825 - § 1. Księgi Pisma świętego wolno wydawać tylko za aprobatą
Stolicy Apostolskiej lub Konferencji Episkopatu. Również do wydania ich tłumaczeń
na języki narodowe wymagana jest aprobata tej samej władzy oraz zaopatrzenie ich
w konieczne i wystarczające wyjaśnienia.
§ 2. Tłumaczenia Pisma świętego, zaopatrzone w odpowiednie wyjaśnienia,
katolicy mogą za zezwoleniem Konferencji Episkopatu przygotowywać i wydawać
wspólnie z braćmi odłączonymi.
Kan. 826 - § 1. Gdy idzie o księgi liturgiczne, należy zachować przepisy kan.
838.
§ 2. Na ponowne wydanie ksiąg liturgicznych lub ich tłumaczeń na język
narodowy, bądź ich części, konieczne jest potwierdzenie zgodności z wydaniem
zatwierdzonym przez ordynariusza miejsca wydania.
§ 3. Modlitewniki do publicznego lub prywatnego użytku wiernych mogą być
wydawane tylko za zezwoleniem ordynariusza miejsca.
Kan. 827 - § 1. Katechizmy oraz inne pisma służące do katechizacji lub ich
przekłady wymagają aprobaty ordynariusza miejsca, z zachowaniem przepisu kan.
775, § 2.
§ 2. Tylko te książki z zakresu Pisma świętego, teologii, prawa kanonicznego,
historii Kościoła oraz innych gałęzi wiedzy religijnej lub moralnej, które zostały
wydane za aprobatą kompetentnej władzy kościelnej albo potem zostały przez nią
zatwierdzone, mogą być używane jako podręczniki w szkołach podstawowych,
średnich lub wyższych.
§ 3. Zaleca się, aby książki zawierające treść, o której w § 2, chociaż nie są
używane jako podręczniki, jak również pisma o treści szczególnie dotyczącej religii
lub dobrych obyczajów, zostały poddane osądowi ordynariusza miejsca.
§ 4. W kościołach lub kaplicach nie można wystawiać, sprzedawać lub
rozdawać książek czy innych pism, traktujących o sprawach religii lub obyczajów,
jeśli nie zostały wydane za zezwoleniem kompetentnej władzy kościelnej albo nie
były przez nią potem zaaprobowane.
Kan. 828 - Zbiory dekretów albo aktów, wydane przez jakąś władzę
kościelną, mogą być ponownie wydane tylko po uzyskaniu zgody tejże władzy i z
zachowaniem warunków przez nią przepisanych.
Kan. 829 - Aprobata jakiegoś dzieła lub zezwolenie na jego wydanie dotyczy
tekstu oryginalnego, nie zaś jego nowych wydań lub przekładów.
Kan. 830 - § 1. Przy zachowaniu prawa każdego ordynariusza miejsca do
powierzania oceny książek osobom przez niego zatwierdzonym, Konferencja
Episkopatu może sporządzić listę cenzorów odznaczających się odpowiednią wiedzą
oraz zdrową nauką i roztropnością, aby byli do dyspozycji kurii diecezjalnych, albo
ustanowić komisję cenzorów, z którą mogliby się konsultować ordynariusze miejsca.
§ 2. Odrzucając wszelki wzgląd na osobę, cenzor w wypełnianiu swojej
funkcji winien mieć na uwadze tylko naukę Kościoła o wierze i obyczajach,
przedstawianą przez Nauczycielski Urząd Kościoła.
§ 3. Swoją opinię cenzor winien wydać na piśmie. Jeśli jest przychylna,
ordynariusz, zgodnie z własnym roztropnym osądem, udziela zezwolenia na
wydanie, zaznaczając swoje nazwisko, datę i miejsce udzielonego zezwolenia. W
wypadku odmówienia zezwolenia ordynariusz przedstawia autorowi dzieła powody
odmowy.
Kan. 831 - § 1. W dziennikach, czasopismach lub periodykach, które
wyraźnie atakują religię lub dobre obyczaje, wierni mogą coś zamieszczać jedynie
dla słusznej i uzasadnionej przyczyny. Duchowni i członkowie instytutów zakonnych
mogą to czynić jedynie za zgodą ordynariusza miejsca.
§ 2. Do Konferencji Episkopatu należy wydanie przepisów określających
warunki, jakie winny być wypełnione, aby duchowni oraz członkowie instytutów
zakonnych mogli brać udział w programach radiowych lub telewizyjnych dotyczących
nauki katolickiej lub obyczajów.
Kan. 832 - Członkowie instytutów zakonnych, aby mogli wydawać książki,
traktujące o religii lub obyczajach, potrzebują także zezwolenia swojego wyższego
przełożonego, zgodnie z konstytucjami.