wersja do wydruku

List Pasterski na Wielki Post 2013
Wierzę w Ciebie, Boże żywy
w Trójcy Jedyny, Prawdziwy.
Drodzy Bracia i Siostry!
Szatan odważył się kusić Jezusa, Syna Bożego! Posłużył się tekstami Pisma Świętego, aby uwiarygodnić podstępne propozycje. Jezus zdecydowanie
odrzucił pokusy szatana. Św. Łukasz na początku opowiadania o kuszeniu Jezusa na pustyni umieszcza bardzo istotne wprowadzenie: Pełen Ducha Świętego,
powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu [Świętym] na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła (Łk 4, 1-2a). A więc Pan Jezus był pełen
Ducha Świętego. Także na pustyni Jezus przebywał w Duchu [Świętym]. Moc
Ducha Świętego była z Nim. Stąd usiłowania szatana musiały okazać się nieskuteczne.
Na początku Wielkiego Postu pragniemy jeszcze raz zrobić wszystko, aby
uwolnić się od złego wpływu szatana, a następnie prosić Boga o przebaczenie
grzechów z mocnym postanowieniem poprawy. Czy to jednak wystarczy? Czy
nie trzeba się najpierw zapytać: z czym pragnę rozpocząć tę walkę z szatanem?
Czy wystarczą same dobre chęci? Doświadczenie pokazuje, że często sprawdza
się przysłowie: dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane.
Aby przystąpić do skutecznej pracy w budowaniu dobra, spróbujmy odpowiedzieć najpierw na pytanie: kim jestem? Jakie są moje relacje do Boga, w
którego swoją wiarę wyznamy za chwilę słowami: Wierzę w Jednego Boga...
1. Wiara jest darem
Wiara należy do podstawowych słów religijnych. Jest postawą wobec Boga, który daje się człowiekowi poznać i wzywa do dialogu, przymierza oraz
współpracy. Wiara jest podjęciem dialogu z osobowym Bogiem, zaufaniem Mu
i powierzeniem Jego opiece naszego życia oraz jego losów.
Wiara jest darem Boga, a jednocześnie jest odpowiedzią na „Boże dotknięcie”. Wiara jest odpowiedzią na Boże Objawienie i posłusznym powierzeniem się Bogu (por.: Dei Verbum 2).
Pan Bóg na różne sposoby skłania człowieka do wiary. Zostawia bowiem
swoje ślady w świecie przyrody. Cały kosmos, a w nim także i człowiek jest
dziełem Boga Stwórcy.
Człowiek odkrywa także głos Boga w swoim sumieniu, które apeluje o
sprzeciw wobec zła i fałszu oraz wzywa do opowiadania się za dobrem i prawdą.
Do Boga prowadzi człowieka pragnienie szczęścia i piękna. Temu pragnieniu nic i nikt poza Bogiem nie jest w stanie wyjść w pełni naprzeciw. Tylko
2
Bóg jest największym dobrem, trwałym pięknem i obiektywnym sensem życia
człowieka.
Człowiek pragnie wiecznego i szczęśliwego trwania. Tylko Bóg, który
jest niekończącym się istnieniem, może dać człowiekowi udział w swoim
wiecznym życiu.
Bóg przybliżył się do ludzi w dziejach Izraela, przez nauczanie proroków,
zawierające Jego słowo, wolę i obietnice. Pan Bóg najpełniej objawił się w historii poprzez przyjście na świat Swego Jedynego Syna Jezusa Chrystusa, który
stał się człowiekiem. Jezus, Syn Boży i prawdziwy człowiek jest najdoskonalszym obrazem Boga Ojca. Jezus stał się naszym Rzecznikiem wobec Boga Ojca.
W słowach Jezusa, w Jego czynach, znakach, w uzdrowieniach, a przede
wszystkim w Jego cierpieniu i śmierci na krzyżu, Bóg ujawnił swoją bliskość
wobec człowieka, solidarność z cierpiącymi i zagubionymi oraz obciążonymi
grzechami.
Zaufać Jezusowi i przyjąć Go jako Nauczyciela oraz Zbawiciela, to uwierzyć w Boga, który jest Ojcem Chrystusa i wszystkich ludzi.
Najdoskonalszym wzorem wiary dla chrześcijan jest Najświętsza Maryja
Panna. Ona z wiarą przyjęła słowa Zwiastowania, zamysł Boży wobec siebie,
wyznaczający Jej miejsce w dziejach zbawienia.
2. Wiara jest zobowiązaniem
Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi do zaangażowania się. Staje się posłannictwem, misją, zadaniem do wypełnienia. Pozwala dostrzec własną odpowiedzialność i pomaga wypełnić powinności wobec najbliższych, Kościoła i
świata.
Ojciec Święty Benedykt XVI, w jednej z katechez mocno podkreśla apostolski charakter wiary. Wiara w Boga czyni nas nosicielami wartości, które
często nie pokrywają się z modą i opinią danej chwili. Chrześcijanin nie powinien lękać się zmierzania «pod prąd», aby żyć swoją wiarą, przeciwstawiając się
pokusie „dostosowania się”. W wielu naszych społeczeństwach Bóg stał się
«wielkim nieobecnym», a Jego miejsce zajęły liczne bożki, przede wszystkim
autonomiczne «ja». Jednocześnie pragnienie Boga nie wygasło, a ewangeliczne
orędzie nadal rozbrzmiewa poprzez słowa i dzieła wielu mężczyzn i kobiet wiary. Wszyscy jesteśmy wezwani, aby nieustraszenie kroczyć za Panem Jezusem
Chrystusem. Jest to droga niekiedy trudna, doznająca także prób i śmierci, lecz
otwierająca na życie, które można dostrzec w pełni jedynie oczyma wiary.
3. Gdy się wierzy, wiara rośnie i umacnia się
Ojciec Święty Benedykt XVI w Liście apostolskim ogłaszającym Rok
Wiary pisze: Tylko gdy się wierzy, wiara rośnie i umacnia się; nie ma innej możliwości posiadania pewności co do swego życia, jak tylko coraz bardziej powie-
3
rzając siebie w ręce tej miłości, którą odczuwa się jako coraz większą, ponieważ
swoje źródło ma w Bogu (PF 7).
Przeżywając Rok Wiary, powierzajmy się zatem coraz bardziej miłości
Bożej, aby rosła i umacniała się wiara w nas samych, naszych domach i rodzinach. Powierzajmy siebie i naszych najbliższych w ręce tej Miłości, która sprawia, że nasze życie chrześcijańskie już ma i nadal będzie miało najgłębszy sens
zamierzony przez Boga Stwórcę i Chrystusa Odkupiciela, zarówno w jego ziemskim wymiarze, jak i w wiecznym uczestnictwie w życiu Trójcy Przenajświętszej.
Powierzanie się Bożej Miłości niech dokonuje się przede wszystkim przez
systematyczne uczestnictwo we Mszy Świętej. Żyjemy na współczesnych pustyniach obojętności czy wręcz wrogości wobec Boga i Jego Kościoła, a także
wobec ludzi wierzących. Podobnie jak Chrystus przezwyciężył na pustyni kuszenie szatana dlatego, że był pełen Ducha Świętego, podobnie i każdy z nas
może przezwyciężyć kuszenie szatana w mocy Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy na chrzcie św. i w sakramencie bierzmowania. Codzienna modlitwa, a
zwłaszcza uczestniczenie we Mszy św. przynajmniej w każdą niedzielę, odnawia wiarę, pogłębia jedność z Bogiem. Możemy wówczas powiedzieć za św.
Pawłem: (...) Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? (Rz 8, 31). Należy dołożyć
wszelkich starań, by tak uporządkować obowiązki całego tygodnia, aby nie zabrakło w nim tego wyjątkowo osobistego spotkania z Bogiem we wspólnocie
Kościoła w Dniu Pańskim.
Posłuszni wskazaniom Ojca Świętego pragniemy w Roku Wiary odnowić
i pogłębić znajomość podstawowych prawd wiary. W tym celu, od II Niedzieli
Wielkiego Postu (czyli od następnej niedzieli), przed każdą Mszą św. niedzielną
będą głoszone krótkie katechezy wyjaśniające treść Wyznania Wiary (Credo),
które powtarzamy podczas Mszy św. Wyrażam głęboką nadzieję, że ta forma
katechezy, nie tylko pomoże wiernym Archidiecezji w głębszym wniknięciu w
pełnię tajemnicy zbawczej objawionej przez Boga, ale również zachęci do dalszej indywidualnej i rodzinnej lektury Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła
Katolickiego oraz Dokumentów Soboru Watykańskiego II. Te Księgi widzimy
wyłożone w naszych świątyniach. Znajdująca się obok płonąca lampka ma
przypominać, że nasza wiara musi być głęboko i trwale zakorzeniona sercem
oraz umysłem w Ewangelii Chrystusa i nauce Jego Kościoła.
W okresie Wielkiego Postu zachęcam do uczestniczenia w nabożeństwach
Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żalów. Podejmijmy także indywidualne postanowienia wielkopostne, zwłaszcza wstrzemięźliwość od alkoholu, nikotyny oraz
innych używek, które ograniczają naszą wolność. Niech uświęcone tradycją
praktyki pokutne, jakimi są: jałmużna, post i modlitwa, prowadzą nas do pojednania z Bogiem i z ludźmi.
4
Na dobre przeżycie Wielkiego Postu i przygotowanie się do Uroczystości
Zmartwychwstania Pańskiego niech Wam Bóg błogosławi: w Imię Ojca, i Syna
i Ducha Świętego. A m e n
Olsztyn, I Niedziela Wielkiego Postu 2013 r.
Abp Wojciech Ziemba
METROPOLITA WARMIŃSKI