F1_Grzech zazdrości

F 1 SEMINARIUM O WALCE DUCHOWEJ-Grzech zazdrości
Do wszystkich rozważań zapraszaj Ducha Świętego Wspomożyciela, Ducha Prawdy i Miłości.
KKK 2539 – Zazdrość to smutek doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nadmierne
pragnienie przywłaszczenie go sobie, nawet w sposób niewłaściwy.
„Jest złym niepokojem nietolerującym, by ktoś miał to czego ja nie mam.” Papież Franciszek.
Zazdrość jest pretensją, chce mieć prawo wyłączności, chce być pierwsza w sercu, życiu towarzyskim i
publicznym. Jest buntem przeciw darom Boga, Jego zrządzeniom i Opatrzności. Jest wynikiem braku
zgody na to co człowiek otrzymał. Jej oznaką jest niezadowolenie i ciągłe narzekanie na swój los.
Korzeń zazdrości, źródło to pominięcie, przekonanie, że jest się okradzionym z miłości (zazwyczaj
wypływa to z dzieciństwa np. rodzice poświęcali mi mniej czasu niż bratu, który był chorowity). Skutkuje
to katastrofalnie negatywną wizją samego siebie. Powoduje chroniczny brak miłości względem siebie.
Rodzi się poczucie ciągłego braku, swoistego głodu – głodu szczęścia. Człowiek szuka swojej wartości
w aprobacie innych. Zazdrosny zbudowany jest z braku tego czym obfitują ludzie.
Nieuchwytnym (nieuznawanym) korzeniem zazdrości jest BAŁWOCHWALSTWO, nieliczenie się z
Bogiem. Jest bardzo wyraźnym znakiem zerwania przymierza z Bogiem, mimo, iż osoba na zewnątrz
jest religijna. Bóg jest dla osoby zazdrosnej najmniej ważny, jest dla niej parawanem swoich własnych
celów. Jest sygnałem duchowej niewiary w Boga jako Boga. Nie wierzy, że tylko Bóg daje pokój,
zaspokojenie, integrację swojej osoby, a nie druga osoba, dobra doczesne lub duchowe.
Skutki zazdrości:
Smutek, gorycz, zawiść, pragnienie śmierci: samobójstwo, zabójstwo, zabijanie słowem- plotki, obmowy,
zawsze prowadzi do tego przed czym chce uchronić – prowadzi do utraty,
Gal 5,21 „Zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już
zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, Królestwa Bożego nie odziedziczą
Cechy zazdrości w odniesieniu do osoby:
- uczuciowa fascynacja, smutek, ciągłe uczucie niezadowolenia z relacji, brak szczęścia w relacji,
poczucie zagrożenia utraty tej osoby, niepokój, nieustanne łaknienie obecności osoby z którą jestem w
relacji a jednocześnie nieufność, podejrzliwość,
- nadopiekuńczość, chęć władania kimś, próba osaczenia kogoś, narzucanie się, nieustanne deklaracje
przyjaźni, miłości (słowne, sms, maile), ciągłe dopytywanie się o czyjeś zdrowie, natroska o czyjeś stany
emocjonalne, lub wybuchy gniewu, że ktoś zrobił coś bez mojej woli, podjął decyzje bez mojej wiedzy,
narzucanie swoich opinii i złość jeśli ktoś nie myśli i nie robi tego co ja – wszystko interpretuje się jako
symptom utraty kogoś,
- czujna podejrzliwość – człowiek sprawdza tego kogo kocha, podejrzewa zdradę, analizuje fakty,
doszukuje się spisku, ma obsesję na punkcie niedoceniania siebie – „ja tak się poświęcam, tak go
kocham a on mnie chce zostawić”,
- złość i drażliwość. Interpretowanie wydarzeń, słów pod kątem utraty kogoś, co prowadzi do złości,
drażliwości, opryskliwość, zgryźliwość, chęć dogryzienia tej osobie. Prowadzenie wewnętrznych
dialogów z tą osobą aby nie dać się zaskoczyć, aby być „górą”, „Udawanie miłości ze złością w zębach”,
- uzależnienie od przedmiotu zazdrości (osoby, przymiotu, dóbr) ,obsesyjne pragnienie posiadania
kogoś prowadzące nawet do pragnienia śmierci osoby lub swojej (aby ją ukarać). Ponieważ duma nie
pozwala do przyznania się do obsesji pragnienia kogoś zamienia się w nienawiść, agresję. Furia
uczuciowa im bardziej ukrywana na zewnątrz tym mocniej przeradza się w nienawiść.
- wycofanie – udawanie, że osoba jest nikim, pomniejszanie jej roli, pozorowanie, że mi na niej w ogóle
nie zależy, arogancja , bezczelność, lekceważący sposób rozmowy z nią, dawanie do zrozumienia, że
ta osoba jest nikim (jest to już przejaw nienawiści).
Mechanizmy zazdrości:
- mechanizm nieustannego porównywania, sprawdzania: ja, ludzie, sytuacje ciągle podlegają mierzeniu,
ocenie.
- wymuszanie wierności w sposób obsesyjny, sprawdzanie i domaganie się tej wierności,
- manipulowanie uczuciami innych, a to dawanie nadziei, a to rezygnacja, odrzucanie, a to deklaracje
wierności przyjaźni, a to podejrzliwość.
Dzień 1 1Sm 18,1 – 29. 19,1; 4 – 6; 10 – 11. 31,4 Po modlitwie do Ducha Świętego przyjrzę
się grzechowi zazdrości, jak opanował i działał w sercu Saula, zobaczę jego korzeń, przejawy,
mechanizmy, zobaczę do czego doprowadził króla.
Podziękuję Bogu za to co odkryłam (em), i skieruję do Niego taką modlitwę jaka rodzi się teraz w moim
sercu.
Dzień 2 Po modlitwie do Ducha Świętego rozważę co zazdrość czyniła w sercach Mk 15,10.
Dz13,44-51. Będę prosić Boga o prawdę o mnie aby przypomniał mi sytuacje mojej zazdrości, o kogoś,
o coś materialnego, o talenty, o dary duchowe, itp. Wypiszę je w zeszycie.
Dzień 3 - 4 Po modlitwie do Ducha Św prosząc o otwarcie i szczerość przeanalizuję sytuacje
moich zazdrości - kogo lub co postawiłam na miejscu Boga, i zapiszę wnioski:
- o kogo jestem zazdrosna (y), za kim się uganiam, o kogo zabiegam nie zważając na siebie,
z kim chcę być w relacji ale udaję, że mi na nim nie zależy?
- komu zazdroszczę i czego zazdroszczę, dlaczego pewnych ludzi nie znoszę, denerwują mnie,
dlaczego niektórych atakuję, czego się lękam?
- jak przejawia się moja zazdrość, w jakich słowach, reakcjach(może rozczarowanie, opuszczenie,
oszukanie, poniżenie, odepchnięcie, zlekceważenie, niepokój, złość, depresja, wściekłość, itp.) ?
- czy jest we mnie żal, smutek, może gorycz z mojego życia?
Podziękuję Bogu, że daje mi być szczerym przed sobą i przed NIM, i raduje się moją szczerością.
Powierzę Mu to wszystko czego się dowiedziałam o sobie.
Dzień 5 „Ktoś kto jest pod wpływem zawiści i zazdrości zabija, jak mówi apostoł Jan, >kto
nienawidzi brata swego jest zabójcą<”, „plotki dzielą wspólnotę, są bronią diabła” - Papież Franciszek
Po modlitwie do Ducha Św rozważę Jk 3,6.14; 4,1-3; 1J 3,15 przyjrzę się sobie we wspólnocie, w
Kościele:
- Czy zdarza mi się obmawiać, szemrać na braci i siostry we wspólnocie, w parafii ?
- umniejszać ich posługę lub posługę innych wspólnot ?
-zniechęcać innych do działania w jakimś dobru?
- życzyć drugiemu niepowodzenia w działaniu ?
- kpić, być szyderczym ?
- doszukiwać się złych intencji w postępowaniu bliźniego ?
- smucić się z sukcesu bliźniego a radować z upadku?
- czy łatwo i z zadowoleniem ganię słowa, czyny, cnoty bliźnich ?
- czy krytykując sposób realizacji jakiegoś dzieła, staram się zrobić coś aby ten sposób poprawić teraz
lub w przyszłości?
W modlitwie wyrzeknę się ducha zazdrości, będę błogosławić siostrom, braciom ze wspólnoty lub z
innych środowisk, które mi Bóg wskazał. Będę prosić za moją wspólnotę aby zazdrość nie gościła w
naszych sercach.
Dzień 6 Po gorliwej modlitwie do Ducha Św będę prosić Boga o to by pokazał mi korzeń,
źródło mojej zazdrości. Kiedy i w jakiej albo w jakich sytuacjach doświadczyłam (em) opuszczenia,
pominięcia mojej osoby, że spowodowało to mój BRAK, brak miłości, brak szczęścia, spowodowało to
poczucie mojej nicości.
Będę prosić Boga aby przyszedł do tej sytuacji, aby mnie objął swymi ramionami, aby mnie przytulił,
bym doświadczyła Jego opieki, czułości, OBECNOŚCI, która wypełnia każdy brak bo jest PEŁNIĄ.
Przeproszę za zerwanie przymierza z NIM i poproszę abym w momentach pokusy zazdrości potrafił (a)
stawiać sobie JEGO przed oczy i na pierwszym miejscu.
Rozważania w oparciu o:
M. Zawada OCD „Siedem pieczęci zła”, Ks. A. Zwoliński „Zazdrość” , Pelanowski A. OSPPE Rekolekcje Zazdrość
Homilia papieża Franciszka 2014.01.23 http://kosciol.wiara.pl/Papiez-Zazdrosc-zawisc-i-plotki