UJ Ó ZEFA - Parafia św. Józefa Robotnika w Bodzanowie

KATECHIZM W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH
U
Co to jest modlitwa?
Modlitwa jest wzniesieniem duszy do Boga albo prośbą o odpowiednie dobra
skierowaną do Niego.
JÓZEFA
TYGODNIK
PARAFIALNY
Parafia św. Józefa Robotnika w Bodzanowie
Duszpasterstwo Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
Czy Bóg wzywa nas do modlitwy?
Bóg niestrudzenie wzywa wszystkie osoby do pełnego tajemnicy spotkania z
Nim. Modlitwa towarzyszy całej historii zbawienia jako wzajemne przyzywanie,
które dokonuje się między Bogiem a człowiekiem.
Jakie – według nauczania Jezusa – powinny być cechy modlitwy?
W swej nauce Jezus zaleca uczniom, by modlili się z czystym sercem, żywą i
wytrwałą wiarą i z synowskim oddaniem. Wzywa ich do czujności i zaprasza do
kierowania ich próśb do Boga w Jego imieniu. Sam Jezus Chrystus wysłuchuje
modlitw do Niego skierowanych.
UŚMIECHNIJ SIĘ
Dwu rozbitków znajduje się od kilku dni na morzu lala od lądu. Siedzą pełni
rozpaczy na paru deskach, które zostały im z rozbitej przez burzę łodzi. W pewnej wili jeden klęka i zaczyna głośno się modlić:
– Boże, byłem dotąd obrzydliwym niedowiarkiem. Jeśli mnie uratujesz, obiecuję
resztę mych dni poświęcić pokucie. Wstąpię do klasztoru i będę... Przerywa mu
drugi i klepiąc go po plecach, mówi:
– Przestań! Patrz, w oddali widać płynący ku nam statek.
Krawiec z Lubartowa otrzymuje od swej żydowskiej gminy wyznaniowej 300
rubli na zakup maszyny do szycia, by mógł zarobić na utrzymanie żony i dzieci.
Otrzymuje je jednak pod warunkiem, że zwróci je po czterech latach. Chowa
pieniądze do kieszeni i mówi:
– Jeśli będę jeszcze żył za cztery lata, to wasze szczęście, a jeśli umrę, to moje.
www.diecezja.opole.pl
Wydaje Parafia św. Józefa Robotnika, Bodzanów 66, 48-340 Głuchołazy,
tel. 077 439-56-65, kom. 600 911 651, e-mail: [email protected].
KONTO PARAFII: Bank Zachodni WBK S.A. 1 w Głuchołazach.
Nr 58 1090 2167 0000 0001 0124 3127.
www.parafia.bodzanow.oblaci.pl
32. NIEDZIELA ZWYKŁA: 07.11.2010
Nr 42 (374)
ISSN 1731-5565
KANCELARIA PARAFIALNA czynna: wtorki, g. 15.00 – 17.00, soboty g. 11.00 – 13.00.
BIBLIOTEKA CARITAS czynna we wtorki g. 16.00 – 18.00.
RÓŻANIEC ZA MŁODE POKOLENIE: poniedziałki, g. 16.30.
SŁOWO NA NIEDZIELĘ
Słowo Boże dzisiejszej niedzieli
zaprasza do refleksji nad naszym
zmartwychwstaniem.
Czytanie
z
Drugiej
Księgi
Machabejskiej przypomni nam słowa
braci męczenników, wskazujące na
wiarę w ostateczne zwycięstwo: ich
wskrzeszenie i życie wieczne. Warto w Bogu pokładać nadzieję, a nawet
cierpieć.
Słowa psalmu niech się staną i naszą modlitwą – pragnieniem bycia przy
Bogu zawsze.
To Bóg daje prawdziwą pociechę, nadzieję i utwierdzenie w dobrem – jak
zauważa święty Paweł w Drugim Liście do Tesaloniczan. To dzięki Bogu
rzeczywiście zwyciężamy, umocnieni i strzeżeni przez Niego.
Ewangelia zawiera słowa Jezusa Chrystusa, będące odpowiedzią na pytania
saduceuszy. Jezus uświadamia rozmówcom, że wiara w zmartwychwstanie
jest od zawsze obecna w narodzie wybranym. A życie wieczne odbiega od
naszych ziemskich wyobrażeń szczęścia. Życie dla Boga to jest życie
wieczne.
Modlitwy powszechne
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
32 NIEDZIELA ZWYKŁA: 07.11.2010
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Serdeczne Bóg zapłać! rodzinom, które w ramach swojego dyżuru przygotowały
świątynię do niedzieli. W przyszłą sobotę o godz. 9.00 proszę następujące rodziny: Ziubrzyński, Śnieżek Andrzej, Błauciak, Kurczewski, Biernat, Kuliś.
Za dzisiejsze ofiary na Kurię oraz seminaria w Opolu i Obrze w imieniu tych
instytucji składam serdeczne Bóg zapłać! Bóg zapłać także za ofiary składane na
poczet prac na nowym cmentarzu i na ogrzewanie.
We wtorek przypada rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, czyli kościoła katedralnego papieża, dlatego też bazylika ta nazywana jest „matką wszystkich
kościołów”.
W środę wspomnienie św. Leona Wielkiego, papieża z V wieku, którego zapamiętano jako gorliwego obrońcę jedności Kościoła.
W czwartek – we wspomnienie św. Marcina z Tours, biskupa - obchodzimy narodowe Święto Niepodległości. Pamiętajmy w modlitwach o tych, którzy za Polskę
niepodległą polegli, ale też i o tych, którzy w trudzie budowali i budują jej niepodległy byt. Msze św. w porządku niedzielnym: o godz. 8.00 i o 11.00 za Ojczyznę.
W czwartek odpust w Starym Lesie ku czci św. Marcina. Suma o godz. 12.00.
W piątek wspomnienie św. Jozafata, apostoła jedności Kościoła na polskich kresach wschodnich.
W sobotę – we wspomnienie świętych Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna, pierwszych męczenników Polski, których krew przyczyniła się do rozkwitu
chrześcijaństwa w naszej Ojczyźnie - przypada dzień fatimski. Od godz. 15.30
adoracja Najśw. Sakramentu i okazja do spowiedzi. O godz. 16.00 nabożeństwo
różańcowe z czytaniem próśb i podziękowań, a następnie, około g. 16.45, Msza
św.
ZAGADKI (rozwiązania składać w zakrystii)
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Który święty ma 3 pięty?
Co robił Pan Bóg przed stworzeniem świata?
Dlaczego wąż w raju najpierw kusił Ewę, a nie Adama?
Wchodzi do kościoła na głowie.
Co może uczynić człowiek, a nie może tego zrobić Pan Bóg?
Co w kościele kiedyś było zupełnie niepotrzebne?
Który święty chodził głową do góry?
Który święty ma ciepłe pięty?
Nie urodził się, a umarł.
Urodził się raz, a umarł dwa razy.
(Ze zbiorów o. J. Sadowskiego OMI
Poniedziałek
16.30
17.00
Wtorek
17.00
Środa
07.00
Czwartek
08.00
11.00
Piątek
17.00
Sobota
07.00
15.30
16.00
Niedziela
08.00
11.00
INTENCJE MSZALNE: 08 – 14.11.2010
08.11.2010 r.
Wypominki.
Rez. P. Owsiańska. (157)
09.11.2010 r.
W intencji Kamila w 18. urodziny. (88)
10.11.2010 r.
Za ++ Stefanię i Leona Szewczyk oraz ++ Zofię i Stanisława Majda.
(131)
11.11.2010 r.
Za + Józefa Landwójtowicza. (105)
Za Ojczyznę.
12.11.2010 r.
Rez. P. Kwiatkowska. (156)
13.11.2010 r.
Za + ojca Bronisława Sachadym i ++ z rodziny. (213)
Adoracja Najśw. Sakramentu.
Różaniec fatimski.
Msza św.:
- za czcicieli M. B. Fatimskiej,
- za chorych i cierpiących,
- w intencji dzieci, młodzieży, naszych rodzin i wszystkich Parafian,
- w poleconych intencjach.
14.11.2010 r.
Za ++ Marię Kiserę w 5 r. śmierci, Julię Szulc w 10 r. śmierci, Małgorzatę Halek w 2 r. śmierci i ++ z rodziny. (93)
W 50 r. ślubu Bronisławy i Michała Owsiańskich z podziękowaniem P.
Bogu za otrzymane łaski, z prośbą o dalszą opiekę. (150)
ISKRA BOŻA...
Każdy otrzymał coś od losu,
jakiś właściwy sobie talent,
taką dodatnią swoją cechę,
trzeba ją tylko w sobie znaleźć.
Ktoś może umie pięknie śpiewać,
świecić przykładem pośród tłumu,
posiada ręce, które leczą,
wie jak korzystać ma z rozumu.
Może to uśmiech dla bliźniego
albo pomocna komuś dłoń?
Trzeba to tylko odkryć w sobie,
poczuć i frontem stanąć doń.
Każdy ma w sobie coś wielkiego,
niektórzy mówią: iskra boża.
Połączmy w całość te iskierki,
niech się na wielki złożą pożar.
Stwórzmy z nich żywy miotacz ognia,
podpalmy skrzydła wszego zła.
Niech nie panoszy się po świecie,
razem wypalmy je do cna!
Ze zbiorów p. K. Cieleń.
Z kroniki klasztoru i parafii
Każdy ma prawo do pogrzebu
(29)
Z roku na rok coraz więcej par małżeńskich przeżywa dramat związany ze
śmiercią nienarodzonego jeszcze dziecka. Do niedawna prawie nikt im w tej
sytuacji nie pomagał. Teraz się to zmienia, ale zbyt wolno.
Od 5 – 10.11 przebywał u nas o. superior Rüth ze Strzegomia.
Od 6 – 10.11 o. Kister głosił rekolekcje w Głuchołazach dla uczniów szkoły gospodarstwa domowego.
W tradycji ludowej istniał kościelny
obrzęd, zwany pokropkiem, czyli pochówkiem dzieci martwo urodzonych
i nieochrzczonych. Jego istotnym elementem było pokropienie przez
księdza trumny wodą święconą. Nowe
regulacje
cywilne
i kościelne
sprawiają, że obyczaj ten odchodzi
w przeszłość.
14.11 W pokoju o. Meinecke położono nową podłogę.
15.11 Wykończono piec w kaplicy domowej.
18.11 Br. Jost przeprowadził się do Strzegomia z myślą, że po Bożym Narodzeniu będzie mógł wrócić.
20 – 30.11 Misja w Reigersdorf.
1 – 9.12 Misja w Dittmansdorf.
Podzwonne dla pokropka
5 – 7.12 O. rektor Schepers głosił triduum dla panien w Głuchołazach.
4.12 Spichlerz został uprzątnięty.
10.12 Rząd pozbawił o. rektora Schepersa prawa udzielania lekcji religii w szkole.
20.12 – 3.01 O. K. Schöfer spędził u nas swe wakacje.
15 – 22.12 O. Kister przeprowadził tydzień rodzinny w Steina.
8.12 Bracia Mintert i Fack złożyli śluby na trzy lata.
Przegląd ważniejszych prac duszpasterskich w 1935 r.
Misje: Glogau, Tatischau, Bochum, Reimke, Bolkr, Schmellewalde, Riegersdorf.
Tygodnie religijne: Riegerstorf, Dittmannsdorf, Langendorf, Steina, Dortmund,
Langendorf, Schmitsch, Grop Prause, Klein Strehlitz.
Tridua: Rokitnitz, Dortmund, Hombruck, Wischershöhon, Märkdorf, M-Bohrau,
Werne, Marten, Brambauer, Gerthe, Herne, Nette, Oberewing, Xentawa, Zülz,
Saara, Bischofswalde, , Zülz, Neuwalde, Dürrarnsdorf, Ziegenhals.
Rekolekcje: Schomberg, Essen-Borbeck, Albersdorf.
cdn.
Zwyczaj pokropka pochodził sprzed
Soboru Watykańskiego II (który odbył
się w latach 1962-1965), kiedy Kościół
nie przewidywał pełnej formy liturgicznej dla pochówku dzieci
nieochrzczonych. Utrzymał się jeszcze przez wiele lat po soborze. Bywało, że
to pokropienie następowało jakby chyłkiem, w zakrystii, a odprowadzenie
szczątków na cmentarz miało możliwie najskromniejszą oprawę.
Jeśli dziecko nie było jeszcze w pełni ukształtowane w łonie matki, czyli poronienie nastąpiło w pierwszych miesiącach ciąży, do niedawna o pochówku
w ogóle nie było mowy. Szpital, w którym kobieta roniła, nie wydawał zaświadczenia o zgonie dziecka, traktując „płód poroniony” jako odpad podlegający utylizacji. Gdyby więc nawet rodzina jakimś sposobem chciała pochować
szczątki, ani ksiądz, ani zakład pogrzebowy nie mieli prawnych podstaw do
pochówku.
Człowiek od poczęcia
Dzisiaj liczbę poronień w Polsce szacuje się na 40 tysięcy rocznie. Choć
w regulacjach prawnych nastąpiły zmiany, nieporównywalnie mniej jest pogrzebów dzieci poronionych. Ich liczba będzie zapewne stale rosła wraz
z upowszechnianiem się wiedzy na temat nowych przepisów i możliwości.
I w ogóle – nowego podejścia do zagadnienia śmierci dziecka przed przyjściem na świat.
To prosta konsekwencja od dawna głoszonego przez Kościół stanowiska
o naturalnej godności istoty ludzkiej od samego poczęcia. Logiczne jest, że
skoro mamy do czynienia z człowiekiem od stadium zarodka, to nie ma znaczenia, na jakim etapie życia nastąpiła śmierć. Zawsze jest to śmierć człowieka i w związku z tym należy mu się jakiś pogrzeb.
Zmiany następują powoli, bez napięć, jakie towarzyszą choćby prawnej regulacji metod zapłodnienia in vitro. Poronienia są zjawiskiem naturalnym, można rzec – nieuniknionym (niezależnie od tego, że pewna ich część następuje
w wyniku świadomej ingerencji człowieka). Nie trzeba być psychologiem, aby
dostrzec, jak ciężkim przeżyciem jest takie doświadczenie dla matki, a także
jej najbliższego otoczenia. Światli badacze i duszpasterze od dawna wskazywali, że niezależnie od tego, jak prawo traktowało „płody poronione”, wiele
kobiet w głębi duszy przeżywało poronienie podobnie jak utratę dziecka żywo
narodzonego. Tyle tylko, że nie mogło przeżyć tego rozstania w sposób przyjęty w naszej – i nie tylko naszej – kulturze, czyli przez uczestnictwo
w pogrzebie i żałobę.
Wybór, nie obowiązek
Obecne przepisy są jednoznaczne. Placówka opieki zdrowotnej, w której nastąpiło poronienie, ma obowiązek wydać dokument stwierdzający śmierć
dziecka – niezależnie od tego, jakie było zaawansowanie ciąży – ale tylko
wtedy, gdy rodzina zwróci się o takie zaświadczenie. Na tej samej zasadzie ma
też obowiązek w ciągu 48 godzin wydać szczątki dziecka, aby mogły zostać
pochowane.
Dokument wystawiony przez szpital jest dla urzędu stanu cywilnego podstawą
do wydania skróconego aktu urodzenia dziecka z adnotacją, że urodziło się
martwe. Stanowi on formalną podstawę do przeprowadzenia pochówku. Jeśli
rodzice bądź dalsza rodzina (a także – w przypadkach opisanych w przepisach
– osoby obce), zechcą przeprowadzić pogrzeb katolicki, co w Polsce jest właściwie regułą, natykają się na kolejne formalności. Jest ich jednak coraz mniej.
Nie istnieją jeszcze w tym względzie ścisłe regulacje dla całego Kościoła katolickiego. Kiedyś każdorazowo dla pochówku dziecka martwo urodzonego,
zatem nieochrzczonego, potrzebna była zgoda biskupa. Nie jest ona wymagana od czasu, kiedy Konferencja Episkopatu Polski zajęła stanowisko w tej
sprawie. Zgodnie z nim możliwy jest pogrzeb dziecka nieochrzczonego, jeśli
rodzice zamierzali je ochrzcić. W przypadku „płodów poronionych” interpretuje się tę dyrektywę tak, że jeśli rodzice proszą o katolicki pochówek dziecka
zmarłego przed porodem, można tę wolę traktować jako pragnienie chrztu dla
ich dziecka. Od kiedy zaś w grudniu 2006 roku minister zdrowia wydał nowe
rozporządzenie w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi,
poszczególni biskupi ordynariusze wydają własne instrukcje, dotyczące pochówku dzieci zmarłych przed porodem. Najbardziej szczegółowy dokument
wydał dotąd biskup kaliski, zobowiązując w nim proboszczów do wydzielenia
na cmentarzach specjalnych kwater dla tych dzieci i wskazując, że w takim
przypadku nie ma podstaw do odmowy urządzenia pochówku.
Warto przy tym pamiętać, że takie pożegnanie z dzieckiem zmarłym przed
porodem jest jedynie możliwością, a nie nakazem. Zgodnie ze stanowiskiem
Kościoła, nie uchybi powinnościom katolika ktoś, kto pozostawi martwy płód
w szpitalu, aby został spopielony, czy też na przykład dokona pochówku bez
udziału kapłana.
Warto wiedzieć
* Rodzice dziecka, bez względu na to, czy urodziło się ono martwe, czy zostało poronione, mogą pozostawić je w szpitalu lub zadecydować o odbiorze
zwłok i organizacji pochówku. Ani państwo, ani Kościół nie nakładają w tej
mierze na rodziców żadnych obowiązków.
* Na podstawie dokumentacji szpitalnej urząd stanu cywilnego wystawia akt,
który stanowi formalną podstawę do urządzenia pogrzebu. Jest on także nieodzowny przy występowaniu do ZUS o zasiłek pogrzebowy oraz macierzyński, którego wysokość i sposób wypłaty regulują właściwe przepisy.
* Prośba o pogrzeb katolicki dziecka zmarłego przed porodem jest równoznaczna z oznajmieniem woli, że rodzice zamierzali je ochrzcić. Przepisy kościelne zezwalają na pełen obrzęd pogrzebowy, z Mszą św. i obecnością kapłana na cmentarzu, według formularza przewidzianego dla dzieci zmarłych
przed chrztem. Nie może to być jednak Msza św. pogrzebowa, przewidziana
dla osób zmarłych po ukończeniu siódmego roku życia. Uczestnicy pogrzebu
modlą się głównie w intencji pogrążonych w smutku rodziców.
* Prawo kościelne nie robi różnicy pomiędzy poronieniami samoistnymi
a sprowokowanymi. Jeśli poronienie następuje w konsekwencji zażycia środków poronnych lub zewnętrznej interwencji np. lekarza ginekologa, sposób
postępowania jest taki sam, jak w przypadku poronienia samoistnego.
Zbigniew Żbikowski
Magazyn Familia, 03/2009, www.magazynfamilia.pl