Błonnik wskazany dla diabetyków

Błonnik
wskazany
dla diabetyków
Wysoki poziom tłuszczów we krwi (trójglicerydów) u starszych kobiet wskazuje na duże prawdopodobieństwo wystąpienia udaru mózgu.
Stwierdzono, że stężenie triglicerydów jest silniejszym czynnikiem ryzyka udaru niedokrwiennego niż poziom cholesterolu. Wysoki poziom trójglicerydów może stanowić większe zagrożenie niż lipoproteiny niskiej gęstości, mówią naukowcy z
Albert Einstein College of Medicine przy Yeshiva University.
Podczas gdy od dawna wiadomo, że podwyższony poziom
trójglicerydów wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób serca i miażdżycy, do ostatnich badań nie było jasne, jak jak te lipidowe biomarkery są związane z ryzykiem udarów.
Odkryto, że wysokie stężenie trójglicerydów było istotnie
związane z udarami. Kobiety mające najwyższy poziom trójglicerydów prawie dwa razy częściej cierpią na udar niedokrwienny, niż kobiety o najniższym poziomie trójglicerydów.
Czynniki, które przyczyniają się do wysokiego poziomu trójglicerydów, to otyłość, niekontrolowana cukrzyca, nadmierne
spożywanie alkoholu, wysokokaloryczna dieta, niedoczynność
tarczycy i choroby nerek.
Uważa się również, że zakłócony rytm dobowy może spowodować niebezpieczny wzrost poziomu trójglicerydów, zwiększając tym samym prawdopodobieństwo wystąpienia udaru
mózgu.
Jednym z elementów postępowania w cukrzycy typu 2, jest leczenie żywieniowe. Ma ono na celu poprawę kontroli poziomu
glukozy w surowicy krwi, profilu lipidowego oraz ciśnienia tętniczego, a w efekcie zmniejszenie ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego.
Kliniczne znaczenie spożywania błonnika pokarmowego,
którego obecność w produktach pokarmowych zmniejsza ich
indeks glikemiczny, jest w tym zakresie niejasne. Dlatego celem
naukowców z Medical University of South Carolina, USA, była
odpowiedź na pytanie czy spożywanie błonnika pokarmowego
może wpływać na poziom hemoglobiny glikowanej HbA1c oraz
stężenie glukozy na czczo u chorych na cukrzycę typu 2.
Autorzy pracy przeprowadzili meta-analizę randomizowanych badań dotyczących znaczenia przyjmowania błonnika w
postępowaniu w cukrzycy typu 2, opublikowanych w latach
1980-2010. Kryteria włączenia do meta-analizy spełniło 15 badań. Oceny stężenia glukozy na czczo dokonano na grupie 400
chorych, natomiast analizę poziomu hemoglobiny glikowanej
wykonano na grupie 324 pacjentów.
Wyniki badania wykazały, że u pacjentów, którym zalecono przyjmowanie większych ilości błonnika pokarmowego w
dziennej diecie średnio o 18g/dobę, doszło do istotnie większego spadku stężenia glukozy na czczo o 0.85mmol/L, czyli 15,32
mg/dl w porównaniu z chorymi przyjmującymi placebo. Podobnie w tej grupie chorych naukowcy zaobserwowali o 0,26%
większy spadek poziomu glikowanej hemoglobiny HbA1c niż w
grupie z placebo.
Autorzy podkreślają, że choć spadek hemoglobiny glikowanej nie jest imponujący, to długotrwałe stosowanie błonnika
pokarmowego może mieć większe znaczenie i stanowić element
uzupełniający farmakoterapię cukrzycy typu 2. Co więcej, modyfikacja stylu życia, polegająca na zwiększeniu konsumpcji
błonnika, może być znacznie łatwiejsza do wprowadzenia niż
wysiłek fizyczny czy znacznie ograniczona dieta. W zasadzie
sprowadza się ona do spożywania większej ilości warzyw.
Zdaniem naukowców z Medical University of South Carolina, dzięki właściwościom błonnika pokarmowego, obniżającym tak poziom glukozy na czczo, jak i hemoglobiny glikowanej HbA1c, świadczącej o poprawnej kontroli cukrzycy, zwiększone jego spożywanie wraz z modyfikacją stylu życia i farmakoterapią może w dłuższej perspektywie okazać się bardzo korzystne dla chorych na cukrzycę typu 2.
oprac. J. W.
oprac. E. W.
Wysoki poziom tłuszczów
to ryzyko udaru
23