pobierz

INWAZYJNA CHOROBA
MENINGOKOKOWA
ICHM
ICHM jest to zespół cięŜkich zakaŜeń inwazyjnych
takich, jak:
• zapalenie opon mózgowo rdzeniowych
• posocznicy
wywołane przez bakterie Neisserie meningitidis
gram (-).
z grupy
Szczepy Neisseria meningitidis
WyróŜniamy 13 grup serologicznych:
A, B, C, D, X, Y, Z, W135, 29E, H, I, K, L
z których:
A, B, C, Y, W135
odpowiadają za większość zachorowań
ZAKAśENIA MENINGOKOKOWE
ZakaŜenia meningokokowe mogą występować:
sporadycznie,
w postaci ognisk epidemicznych lub epidemii
REZERWUAR
Człowiek, zarówno chory, jak i bez objawowy
nosiciel.
Nosicielstwo w populacji wynosi około 10%,
najwyŜsze jest w grupie dzieci starszych i
młodzieŜy (wynosi ok. 20 – 37%).
Kolonizuje jamę nosowo- gardłową
DROGI ZAKAśENIA
Do zakaŜenia dochodzi drogą kropelkową
przez kontakt bezpośredni lub pośredni z
chorym lub nosicielem:
kaszel,
kichanie,
uŜywanie wspólnych naczyń,
pocałunki.
GRUPY RYZYKA
Na zakaŜenia meningokokami naraŜeni są ludzie, których organizm jest
osłabiony infekcjami (np. grypa), wysiłkiem fizycznym, stresem lub
długotrwałym odchudzaniem się.
Na zakaŜenie meningokokami naraŜeni są wszyscy, niezaleŜnie od
wieku i płci.
Najczęściej ICHM rozwija się w następujących grupach pacjentów:
dzieci od 1 do 5 roku Ŝycia,
młodzieŜ od 11 do 24 roku Ŝycia (dyskoteki, kluby, kina, głębokie pocałunki),
osoby przebywające w duŜych skupiskach (akademiki, domy dziecka,
przedszkola, koszary, więzienia),
osoby przebywające w złych warunkach socjalnych (zbyt zatłoczone mieszkania
i domy)
OBRAZ KLINICZNY
Okres wylęgania ICHM wynosi od 2 do 10 dni,
najczęściej 3 – 4 dni.
U najmłodszych dzieci zakaŜenie moŜe mieć
przebieg
bardzo
szybki
(piorunujący)
doprowadzając do zgonu nawet po kilku
godzinach.
OBRAZ KLINICZNY
OBJAWY INWAZYJNE CHOROBY MENINGOKOKOWEJ:
gorączka 39,5oC;
plamy na skórze o charakterze wybroczyn
(wysypka krwotoczna – występuje u ok. 10 – 50 % chorych.
Tzw. „test szklanki” pozwala wyróŜnić wybroczyny skórne, które nie ustępują
pod wpływem nacisku)
sztywność karku;
światłowstręt;
ból głowy;
bóle stawowe;
drgawki (nagle skurcze mięsni).
LECZENIE
Z uwagi na dynamikę rozwijających się objawów ICHM
oraz fakt, Ŝe zakaŜenie Neisseria meningitidis jest
groźne dla chorego oraz stanowi potencjalne zagroŜenie
epidemiczne, leczenie powinno być wdroŜone jak
najszybciej.
Leczenie musi być prowadzone w warunkach
szpitalnych,
obejmować
antybiotykoterapię
oraz
postępowanie objawowe.
CHEMIOPROFILAKTYKA
Chemioprofilaktyka
jest niezbędnym elementem w zapobieganiu
rozprzestrzeniania się zakaŜenia
menigokokami.
CHEMIOPROFILAKTYKA
W przypadku ICHM chemioprofilaktyka jest zalecana:
osobom zamieszkującym razem z chorym w domu w okresie 7 dni przed
wystąpieniem zakaŜenia,
osobom będącym w kontakcie intymnym z chorym (głębokie pocałunki)
w okresie 7 dnia przed wystąpieniem zakaŜenia,
uczniom śpiącym w tej samej sali sypialnej, co chory,
studentom dzielącym kuchnię z chorym w jednym akademiku,
Ŝołnierzom w koszarach,
osobom mającym krótki kontakt z chorym, jeśli miały one bezpośredni
kontakt z wydzielinami chorego z dróg oddechowych tuŜ przed i w czasie
przyjmowania chorego do szpitala,
osobom przeprowadzającym resuscytację usta – usta, odsysanie i
inkubację.
IMMUNOPROFILAKTYKA
Podstawową i najlepszą metodą zapobiegania
zakaŜeniom menigokokowym
jest immunoprofilaktyka czynna polegająca na stosowaniu
szczepień ochronnych.
STATYSTYKA
W Polsce:
w 2008r. zachorowały 373 osoby, zmarło 30.
w 2009r. zachorowało 296 osób, zmarło 27.
w 2010r. zachorowało 222 chorych, zmarło 13.