Stan umarłych

nadzieja.pl - brak - Stan umarłych
Stan umarłych
J 11,11-14 Jezus porównuje śmierć do snu. W Biblii śmierć jest porównana do snu
ponad pięćdziesiąt razy.
1Tes 4,15.16 Ci, którzy zasnęli w Chrystusie, powstaną w czasie jego powtórnego
przyjścia.
J 5,28.29 Będą dwa zmartwychwstania (do życia i do śmierci).
Rdz 2,7 Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi, tchnął w jego nozdrza dech
życia i wtedy człowiek stał się istotą żywą (duszą żyjącą). Bóg nie dał duszy
człowiekowi.
Koh 12,7 Ciało wraca do prochu, a duch wraca do Boga. Biblia nie naucza, że dusza
wraca do Boga, ale duch.
Hi 27,3 Duch jest tym samym, co Boży dech życia, albo jego moc.
Ps 146,3.4 Kiedy tchnienie albo duch wraca do Boga, giną myśli.
1Tm 6,16 Istoty ludzkie nie posiadają nieśmiertelności, posiada ją tylko Bóg.
Rz 2,7 Oczekujemy dnia, w którym otrzymamy nieśmiertelność. W Biblii słowo
dusza zostało użyte ponad 1600 razy, nigdzie jednak w sensie duszy
nieśmiertelnej.
1Kor 15,51-54 Otrzymamy nieśmiertelność, kiedy Jezus powróci.
Ps 115,17 Umarli nie oddają czci Bogu.
Dz 2,34 Dawid nie wstąpił do nieba w momencie śmierci, ale czeka na powrót
Jezusa i pierwsze zmartwychwstanie.
Ps 6,6 W grobie nie pamięta się o Bogu.
Koh 9,5 Umarli nic nie wiedzą.
Hi 19,25.26 Sprawiedliwi zostaną wzbudzeni i zobaczą Boga w dniu ostatecznym.
Ez 18,4 Dusza (osoba), która grzeszy, umrze.
strona 1 / 6
nadzieja.pl - brak - Stan umarłych
Rz 6,23 Zapłatą za grzech jest śmierć. Śmierć jest „nieobecnością” życia. Życie
wieczne jest darem Boga.
2Tm 4,7.8 Apostoł Paweł czekał na powrót Pana, aby otrzymać ostateczną
nagrodę.
Ap 22,12 Kiedy powróci Jezus, Jego ostateczna zapłata będzie z Nim.
NAJCZĘŚCIEJ STAWIANE PYTANIA DOTYCZĄCE ŚMIERCI:
Co rozumie Paweł przez wyrażenie: „dopóki przebywamy w ciele, jesteśmy
oddaleni od Pana”? 2Kor 5,6.8
W 2Kor 5,1-11 Paweł porównuje ziemskie, zniszczalne ciało, poddane chorobom,
słabościom i śmierci z chwalebnym, wiecznym i nieśmiertelnym ciałem, które Bóg
przygotował dla nas w niebie. Wyrażenie „wolelibyśmy raczej wyjść z ciała”
oznacza opuszczenie śmiertelnego ciała z jego ziemskimi słabościami. Wyrażenie
„zamieszkać z Panem” oznacza zamieszkanie w chwalebnym, nieśmiertelnym
ciele, które otrzymamy w czasie powtórnego przyjścia Jezusa. W 2Kor 5,4
znajdujemy odpowiedź — apostoł wyraża tęsknotę za tym dniem, aby „to, co
śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie”. To wyrażenie jest echem jego słów,
które napisał wcześniej — „to, co skażone musi przyoblec się w to, co nieskażone,
a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność” 1Kor 15,51-54. W 2 Kor.
rozdz. 5 oraz w 1 Kor. rozdz. 15 Paweł mówi, że tęskni za nieśmiertelnością, którą
otrzyma w czasie powtórnego przyjścia Jezusa (zob. 2Tm 4,6-8).
Jeżeli martwi śpią, jak mogła wróżka z Endor przyprowadzić proroka Samuela, aby
rozmawiał z królem Saulem? 1Sm 28,15
Należy podkreślić trzy ważne rzeczy w tej historii:
1. W całym Starym Testamencie znajdujemy wyraźne Boże polecenie, aby
spirytyści zostali wydaleni z ziemi Izraelitów i skazani na śmierć. Słowo Boże
demaskuje wszystkie rodzaje spirytualizmu i określa je jako dzieło demonów i siły
szatańskie (zob. Pwt 18,10-14; Iz 47,13.14).
2. Saul odrzucił wcześniej radę proroka Samuela. Poszukiwał Boga i nie otrzymał
odpowiedzi 1Sm 28,6. Poszukiwał wróżki z Endor, ponieważ nie otrzymał
odpowiedzi od Pana. Saul nie zobaczył Samuela. Zwróć szczególną uwagę na
stwierdzenie, które znajdujemy w Biblii — wróżka widziała „nadludzką istotę
wychodzącą z ziemi” (w. 13), a Saul „poznał”, że to był Samuel 1Sm 28,14.
Ponieważ „umarli nic nie wiedzą” (Koh 9,5), szatan urządza maskaradę, naśladując
zarówno kształt, jak igłosy zmarłych osób (patrz Ap 16,14).
3. Ostatecznym wynikiem wizyty Saula u wróżki w Endor nie była skrucha,
wyznanie grzechów i życie, ale rozpacz, zniechęcenie i śmierć 1Sm 28,16.20.21;
strona 2 / 6
nadzieja.pl - brak - Stan umarłych
31,3.4.9.10. Zwiedziony przez szatana, oddał swoją duszę demonom.
Czy Paweł nie zakłada, że człowiek po śmierci idzie bezpośrednio do nieba,
stwierdzając, że „śmierć jest zyskiem”, i że „pragnie rozstać się z życiem i być z
Chrystusem” Flp 1,21.23.
Biblia nie jest sprzeczna sama z sobą. Paweł nie mówi o pewnych rzeczach inaczej
w jednym miejscu, a inaczej w drugim. Apostoł jest logiczny. W czasie powtórnego
przyjścia Chrystusa sprawiedliwi umarli zostaną wzbudzeni, aby otrzymać wieczną
nagrodę 1Tes 4,16.17; 1Kor 15,51-54. W Flp 3,20.21 apostoł podkreśla, że nasza
„ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa,
który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała
swego”. Po raz kolejny wspomina, że marzy o powtórnym przyjściu Chrystusa.
Pisząc w tym samym rzymskim więzieniu do swojego przyjaciela, Tymoteusza,
apostoł oświadcza: „Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a
teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia
sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście jego”
2Tm 4,7.8. Paweł tęskni za powrotem Jezusa, kiedy będzie mógł zobaczyć swojego
Pana twarzą w twarz i zostanie wprowadzony do wieczności. Tak, śmierć jest
pokonana! Dla apostoła oznaczało to wyzwolenie z cierpienia, jakim jest noszenie
ciała, wyzwolenie z niewoli rzymskiego więzienia i uwolnienie od kuszenia szatana.
Dla Pawła śmierć była snem bez wymiaru czasowego. Następnym wydarzeniem po
zamknięciu oczu w śnie śmierci było dla niego rozstanie się z życiem i bycie z
Chrystusem. Ponieważ Paweł jest przekonany, że nie ma żadnej świadomości co do
czasu, jaki upływa między śmiercią i powtórnym przyjściem, śmierć oznacza dla
niego zamknięcie oczu, jak we śnie, i obudzenie się, aby już być na zawsze z
Panem.
W przypowieści o bogaczu i Łazarzu, bogacz natychmiast idzie do piekła, a Łazarz
do nieba. Jak wyjaśnić tę przypowieść, jeżeli umarli śpią? Łk 16,19-31
Ważne jest, by zwrócić uwagę, iż jest to przypowieść. Jest to piąta, ostatnia
przypowieść w tej serii: zgubiona owca, zgubiony grosz, zgubiony człowiek (Łk 15
rozdz.), nieuczciwy zarządca Łk 16,1-11. Przypowieści stosowano po to, aby uczyć
wielkich moralnych zasad. Wszystkie elementy przypowieści nie powinny być brane
dosłownie. Na przykład nie posiadamy wełny ani czterech kopyt, tak jak owca. Nie
jesteśmy metalem jak srebrna moneta. Główne pytanie w każdej przypowieści
dotyczy wielkich moralnych lekcji. Napotkamy na duże trudności, jeżeli będziemy
każdy szczegół przypowieści interpretować dosłownie, zamiast szukać lekcji, jakie
pragnął nauczyć Jezus. Załóżmy, że przypowieść o bogaczu i Łazarzu jest
dosłownym opowiadaniem. Czy ludzie rzeczywiście mogą prowadzić rozmowy
między niebem i piekłem? Czy ci w niebie mogą oglądać ludzi płonących w piekle?
Czy mogą słyszeć ich jęki? Czy dusze faktycznie posiadają palce i języki, jak zostało
to opisane w przypowieści? Abraham musiałby mieć olbrzymie łono, aby pomieścić
wszystkich ludzi, którzy się na nim znajdują. Dosłowna interpretacja przypowieści
powoduje olbrzymie problemy. Niebo byłoby okrutnym miejscem, gdybyśmy
strona 3 / 6
nadzieja.pl - brak - Stan umarłych
zawsze widzieli cierpiących przyjaciół. Dlaczego Jezus posłużył się takim
opowiadaniem? Jakich lekcji chciał nas nauczyć? Żydzi znali powszechnie historię,
opisującą śmierć jako przejście przez dolinę ciemności oraz pokazującą zbawienie
jako ucieczkę na bezpieczne łono Abrahama, a wieczną zagładę jako pójście na
zniszczenie. Jezus wykorzystał to, chcąc nauczyć trzech rzeczy. Po pierwsze, Żydzi
wierzyli, że bogactwo jest dowodem Bożej łaski, a ubóstwo oznaką Jego
niezadowolenia. W opowiadaniu tym bogacz, którego Żydzi uważali za
błogosławionego przez Boga, na końcu znalazł się w piekle, a biedny człowiek w
niebie. Jezus przedstawił zupełnie nieoczekiwane zakończenie.
1. Bogactwo zdobyte przez zachłanność, nieuczciwość lub uciskanie biednych nie
jest oznaką Bożej łaski.
2. Przypowieść wyraźnie informuje, że śmierć wszystko zamyka. Jezus wyraźnie
powiedział, że nie ma drugiej szansy po śmierci. Decyzje podjęte w czasie życia
określają naszą wieczną przyszłość.
3. Jezus zwrócił uwagę na to, że jeżeli faryzeusze odrzucili wyraźne nauki Bożego
Słowa odnośnie zbawienia, to odrzucą także tak potężny, nadnaturalny,
spektakularny cud, jakim jest wzbudzenie kogoś z martwych.
Żydzi zawsze prosili Jezusa o znak. Wkrótce dał im największy znak — wzbudził z
martwych Łazarza J 11,11-14.43.44. W rezultacie, Żydzi poczuli się zagrożeni i
zamierzali zamordować Łazarza J 12,1. Byli także bardzo wściekli na Jezusa — byli
tak zaślepieni, że spiskowali, aby również usunąć Jezusa. Czytali Biblię, a mieli na
oczach i sercu zasłonę 2Kor 3,14-16. Popełnili błąd nie rozumiejąc, że „wszystkie
pisma” dają świadectwo o Jezusie J 5,39. Kiedy Jezus zmartwychwzbudził Łazarza,
nie wierzyli. Jego słowa w Łk 16,31 miały proroczy wymiar. „Jeśli Mojżesza i
proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą”. Jakiż
apel! Jakież nagłe ostrzeżenie! Pismo jest naszym ostatecznym autorytetem. Jezus
wykorzystał popularne żydowskie opowiadanie, aby zilustrować potężną prawdę,
że cała Biblia cudownie się ze sobą zgadza.
Jakie znaczenie ma opis dusz pod ołtarzem, wołających donośnym głosem: „Kiedyż,
Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na
mieszkańcach ziemi?”, który znajdujemy w Ap 6,9-11?
Personifikacja jest powszechną metodą biblijną stosowaną przy opisywaniu
rzeczywistości językiem symbolicznym. Po zamordowaniu Abla przez Kaina, Pan
powiedział do Kaina: „Głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi” Rdz 4,1. Czy
krew Abla rzeczywiście wołała? Nie! Dosłownie, nie. Język wyraża tu Bożą wierność
i miłującą troskę o swojego męczennika Abla oraz odpowiedzialność Kaina za jego
grzeszny czyn. W Hbr 12,24 czytamy, że krew Jezusa „przemawia lepiej niż krew
Abla”, a oznacza to przebaczenie, łaskę i odkupienie. Z pewnością krew Jezusa nie
przemawia dosłownie. Język wyraża Boże poselstwo odkupienia. W szóstym
rozdziale Księgi Objawienia Bóg wyraźnie mówi, że nie zapomniał o swoich
strona 4 / 6
nadzieja.pl - brak - Stan umarłych
wiernych męczennikach w ciągu wieków. Ich krew symbolicznie woła do Boga o
osądzenie ich prześladowców i nagrodzenie wiernych wiecznością. W Biblii słowo
dusza często oznacza: osoba albo ludzie Rz 13,1 (BG); Ez 18,4 (BG); Dz 27,37.
Oznacza także życie (zob. Hbr 13,17; 1P 4,19; Mt 1,28). Dlatego Ap 6,9 można
przeczytać w ten sposób: życie tych ludzi, zamęczonych dla Jezusa, symbolicznie,
podobnie jak krew Abla, woła z ziemi o sprawiedliwość. Odbędzie się sąd
ostateczny i sam Bóg osądzi sprawiedliwie wszystkie rzeczy!
Czy dusza jest nieśmiertelna?
W Biblii słowo „dusza” zostało użyte około 1600 razy i ani razu nie zastosowano go
w kontekście „nieśmiertelna dusza”. Słowo śmiertelny oznacza poddany śmierci.
Słowo nieśmiertelny oznacza nie poddany śmierci. W Biblii wyraźnie stwierdzono:
„Dusza, która grzeszy, ta umrze” Ez 18,4 (BG). Jezus stwierdził, że zarówno ciało,
jak i dusza mogą zostać zniszczone w piekle Mt 1,28. Nieśmiertelność jest
atrybutem boskości. Tylko Bóg jest w naturalny sposób nieśmiertelny 1Tm 6,15.16.
Pierwsze kłamstwo szatana w ogrodzie Eden dotyczyło śmierci. Szatan stwierdził,
że skutkiem nieposłuszeństwa nie była śmierć, lecz życie. Powiedział: „Na pewno
nie umrzecie” Rdz 3,4. W Słowie Bożym czytamy, że „zapłatą za grzech jest
śmierć” Rz 6,23. Śmierć jest „nieobecnością” życia. Grzech nie powoduje
wiecznego życia w piekle, ale całkowite, zupełne wygnanie sprzed oblicza Bożego
przez unicestwienie. Słowo Boże jest jasne — człowiek jest śmiertelny Hi 4,17.
Czekamy na nieśmiertelność Rz 2,7. Sprawiedliwi otrzymają nieśmiertelność jako
dar od Pana w czasie Jego powtórnego przyjścia 1Kor 15,51-54. Grzesznicy także
otrzymają swoją wieczną nagrodę. „Gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć” Jk 1,15.
Wybór zatem jest pomiędzy wiecznym życiem i wieczną śmiercią.
Co miał na myśli Piotr, gdy mówił o Chrystusie głoszącym duchom w więzieniu? 1P
3,19
Aby zrozumieć ten tekst, należy przeczytać cały fragment 1P 3,18-22. W wierszu
18 jest mowa o tym, że Jezus, Boży Syn, który poniósł śmierć z powodu naszych
grzechów, został „przywrócony życiu” przez moc Ducha Świętego. Wiersz 19
dokonuje transpozycji i stwierdza, że przez tego samego Ducha Świętego Chrystus
przemawiał do duchów w więzieniu. Kiedy przemawiał do tych duchów w
więzieniu? Kim są duchy w więzieniu? Wiersz 20 mówi nam o tym! W dniach Noego
serca mężczyzn i kobiet były nieustannie złe. Były one w niewoli złych duchów. Ten
sam Duch Święty, który wzbudził Jezusa z fizycznej śmierci zwracał się w dniach
Noego do mężczyzn i kobiet owładniętych przez złe duchy dlatego, żeby tych,
którzy byli duchowo martwi, przywrócić do duchowego życia. Duch Chrystusowy
przemawiał przez proroka, głosząc ewangelię mężczyznom i kobietom będącym w
duchowych pułapkach 1P 1,1-12. Potężna moc Ducha otwiera więzienie grzechu po
to, aby uwolnić jeńców Iz 61,1. W 1P 3,21 jeszcze dokładniej wyjaśniono tę
ilustrację. Doświadczenie potopu jest porównane do chrztu. Tak samo jak Duch
Święty wzbudził Jezusa z martwych do życia, tak jak wprowadził On rodzinę Noego
do arki, zachowując ich od śmierci i prowadząc do życia, tak samo działa, budząc
strona 5 / 6
nadzieja.pl - brak - Stan umarłych
duchowe życie, przekonując mężczyzn i kobiety, które opanował grzech,
dostarczając mocy do zmiany życia, prowadzi ich przez wody chrztu. W dniach
Noego Duch prowadził mężczyzn i kobiety z śmierci do życia. Dzisiaj Duch wybawia
mężczyzn i kobiety z duchowych więzień prowadząc ich z śmierci do życia —
wszystko to z uwagi na potężną moc zmartwychwstałego Chrystusa.
Czego Biblia uczy na temat reinkarnacji?
Idea reinkarnacji jest zbudowana na dwóch założeniach, z których żadne nie jest
prawdziwe. Po pierwsze, człowiek oczyszcza siebie przez swoje własne
sprawiedliwe czyny. Po drugie, istnieje nieśmiertelna dusza, która żyje po śmierci
ciała. Biblia naucza, że zbawienie jest przez wiarę w Chrystusa Ef 2,8; Rz 3,24-31.
Śmierć jest snem aż do chwalebnego zmartwychwstania 1Tes 4,14.16; 1Kor
15,51.54. Nie ma drugiej szansy po śmierci Hbr 9,27. Teraz jest czas zbawienia
2Kor 6,2.
strona 6 / 6
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)