Praca z tekstem i obrazkiem – wskazówki metodyczne

Praca z tekstem i obrazkiem
– wskazówki metodyczne
ZCDN, sierpień 2014 r.
Maria Twardowska
Plan spotkania
1. Aspekty opieki i wychowania w szkole – wykład.
2. Podręczniki i materiały edukacyjne, podstawa
programowa, programy nauczania – stan prawny po
1 września 2014 roku.
3. Kierunki polityki oświatowej państwa polskiego na
rok szkolny 2014/2015.
4. Oferta szkoleń ZCDN-u i instytucji wspierających
nauczyciela.
5. Praca z tekstem i obrazkiem – wskazówki
metodyczne.
Zaproszenie
• NBP – dni otwarte dla dzieci z przedszkola
(kontakt – pani Katarzyna Zwarzany,
695 419 212)
• Urząd Miasta, Wydział Utrzymania
Czystości i Porządku.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI
NARODOWEJ
z dnia 30 maja 2014 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie podstawy
programowej wychowania przedszkolnego
Załącznik nr 1 do rozporządzenia
• Katalog celów wychowania przedszkolnego
uzupełniono o kolejny punkt „przygotowanie
dzieci do posługiwania się językiem obcym
nowożytnym poprzez rozbudzanie ich
świadomości językowej i wrażliwości kulturowej
oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki
języków obcych na dalszych etapach
edukacyjnych”
• Nowy obszar pkt 16 – zawiera wykaz umiejętności
i wiadomości w zakresie posługiwania się
językiem obcym nowożytnym
„Zalecane warunki i sposoby
realizacji”
Stanowią integralną część załącznika nr 1 do
rozporządzenia MEN
(…) elementy nauki języka obcego były
wplątywane w czynności życia codziennego.
Nauka powinna odbywać się w formie zabawy,
śpiewania piosenek i recytowania wierszyków
powtarzanych w konkretnych sytuacjach
w wyraźnym powiązaniu z kontekstem,
np. wierszyk o myciu rąk przed obiadem (…).
Propozycja technik
pracy z uczniem
Jezz to forma codziennego powitania.
Uczniowie ustawieni są w kole i rytmicznie poruszają się
(rozgrzewka przy muzyce). Rozpoczynamy od taktu na
cztery: np. cztery razy klaszczą w dłonie (clap), cztery razy
tupią nogami o podłogę (stamp), cztery razy przytakują
głową (yes), cztery razy zaprzeczają głową (no) – dzieci
naśladują prowadzącego.
Sprawdzenie obecności
Prowadzący wypowiada swoje imię: Ja-dzia, dwa razy
tupiąc nogą i dwa razy klaszcząc w dłonie. Dzieci
powtarzają imię i ruch. Każdy wypowiada swoje imię
i wszyscy powtarzają.
Rozporządzenie
W rozporządzeniu doprecyzowano, że wyniki
analizy gotowości dziecka do podjęcia nauki
w szkole (diagnozy przedszkolnej) są
uwzględnione:
1) w przypadku dziecka nieposiadającego
orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego,
2) w przypadku dziecka posiadającego orzeczenie
o potrzebie kształcenia specjalnego
(s. 8 uzasadnienia)
Rozwój umysłowy dzieci
O pożytkach z pięknego czytania dzieciom, uważnego słuchania,
wspólnego oglądania obrazków i mądrego rozmawiania.
-
-
Zasady nauczania. Są to opisane normy, których warto
przestrzegać podczas procesu kształcenia (najważniejsze):
zasada poglądowości nauczania (słowo nie powinno
zastępować rzeczywistości),
dostosowania materiału nauczania do poziomu uczniów
(przystępność),
stopniowania trudności (rozpoczynamy od
nieskomplikowanych zadań/sytuacji łatwych do
zidentyfikowania przez dzieci),
trwałego przyswajania wiedzy (przedszkolak ma jeszcze
niewielką sprawność zapamiętywania dużych porcji
materiału, częstotliwość powtórzeń)
Ilustrowane opowiadania. Dorosły
opowiada – dzieci ilustrują
Metoda wspomagania rozwoju myślenia
oraz zdolności do skupiania uwagi
i zapamiętywania u dzieci od czwartego do
siódmego roku życia,
Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, Ewa Zielińska,
Małgorzata Skóra
Trzy schematy zajęć
• Ilustrowanie opowiadań kompletnych
• Uzupełnianie i kończenie opowiadań
niekompletnych
• Układanie własnych opowiadań
i ilustrowanie ich lub odwrotnie:
komponowanie obrazów i układanie
opowiadań
Ilustrowanie opowiadań kompletnych
Pomoce: karton(dywanik), sylwetki pomocne do
ilustrowania opowiadania
Przebieg: nauczyciel czyta opowiadanie.
W odpowiednich momentach milknie, aby dzieci
ułożyły sylwetkę stosownie do tego, co usłyszały,
(np. opowiadanie Poznajemy Julkę i jej rodzinę).
Po ułożeniu sytuacji dzieci rozmawiają o tym, co
usłyszały i ułożyły. Ułożony obrazek pomaga
wydobywać sens opowiadania, zachęca do
rozmawiania na temat.
Uzupełnianie i kończenie opowiadań
niekompletnych
• Nauczyciel czyta niekompletne
opowiadanie. Dzieci słuchają, wydobywają
sens i zaczynają układać obrazek.
Nauczyciel – Jak myślicie, co będzie dalej?
(np. W parku).
• Dzieci mogą uzupełniać luki
w opowiadaniu.
Układanie własnych opowiadań i ilustrowanie ich lub
odwrotnie: komponowanie obrazów i układanie opowiadań
• Rozmowa wprowadzająca, np. powiedz jak
sobie wyobrażasz wiejską zagrodę (lub o
swojej wizycie w warzywniaku)
• Weź kartkę, namaluj jakieś zwierzątko.
• Wybierz (z tacy) zwierzątka, które
mieszkają na wsi, nazwij je i dołóż do
twojego obrazka.
• Opowiedz o tym, co się dzieje na twoim
obrazku.
Technika zapamiętywania
Chcemy, aby uczniowie zapamiętali dany obraz, schemat.
Proponujemy uczniom pracę w grupach. Członkowie grupy
podchodzą na chwilę do nauczyciela, który pokazuje im
obraz każdego szlaczka oddzielnie (np. szlaczek złożony
z czterech elementów i z siedmiu elementów), ale tylko
przez 10 sekund.
Technika zapamiętywania
Uczniowie wracają do grupy i mówią pozostałym,
co widzieli, i podpowiadają (udzielają
wskazówek), na co mają zwrócić uwagę,
przyglądając się obrazowi. Uczniowie kolejno
podchodzą do nauczyciela, aby zapamiętać obraz
i przekazać grupie, co widzieli. Ćwiczenie kończy
się, gdy grupa umieści wszystkie detale na swoim
rysunku/schemacie lub uzna, że może
szczegółowo opowiedzieć to, co widziała na
obrazie.
Literatura
Wspomaganie dzieci w rozwoju do
skupienia uwagi i zapamiętywania,
Edyta Gruszczyk-Kolczyńska
Ilustrowane opowiadania. Dorosły
opowiada – dzieci ilustrują, Edyta
Gruszczyk-Kolczyńska, Ewa Zielińska,
Małgorzata Skóra
„Aby nauczać myślenia, trzeba najpierw
docenić myśl dziecka”
Robert Fisher
Życzę Państwu wytrwałości i sukcesów
w roku szkolnym 2014/2015
[email protected]