26 INFORMATOR PELPLIŃSKI ciąg dalszy ze str. 25

ciąg dalszy ze str. 25
Budynek główny datuje swoje istnienie jako posiadłości
ziemskiej od 1898 r. Okres po II wojnie światowej to czas zorganizowanego tutaj Domu Dziecka. 18 marca 1958 r. otwarty
zostaje oficjalnie Dom Pomocy Społecznej prowadzony przez
Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego. DPS jest powołany do życia jako placówka stacjonarna
dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Pierwszym kierownikiem zostaje siostra Ancylla Melech. Początkowo
zamieszkuje w nim 57 niepełnosprawnych chłopców. 26 kwietnia 1964 r chłopcy zostają przeniesieni do DPS w Pelplinie, a
w ich miejsce pojawiają się dziewczęta z okolic Gdańska. W
początkowej fazie swojej działalności Dom Pomocy Społecznej
jak i jego obejście było niewielkie i niezbyt okazałe. Pomimo
tak skromnych warunków siostry starały się i dbały najlepiej
jak mogły o zaspokojenie potrzeb dzieci. Panowała prawdziwie
rodzinna atmosfera. Czas upływał na modlitwie, nauce, pracy,
rekreacji.
Oczekiwany remont Domu rozpoczął się z początkiem 1967 r.
Istotnym krokiem było powstanie w latach 1978-1980 z inicjatywy
siostry Cypriany Łętowskiej pięknych tarasów, pralni i schodów
ewakuacyjnych. Kres systemu komunistycznego stał się polem do
rozwoju placówki dla następnej siostry dyrektor Ksawery Cyman.
Pierwszym krokiem było ogrodzenie obiektu okazałym płotem i
wyłożenie placu kostką przed budynkiem głównym. Następnie
sprowadzono figurkę Matki Boskiej. Modernizacja nabrała większego rozmachu z początkiem lat 90. Kolejnymi realizowanymi
przedsięwzięciami są: altanka ogrodowa (1992), nowy budynek
mieszkalny i sala gimnastyczna (1994), poświęcenie figurki
Najświętszego Serca Jezusa przed budynkiem głównym (1997),
tereny rekreacyjne, udogodnienia dla niepełnosprawnych – podjazdy dla wózków i windy, kaplica i kolejny dom rodzinny (2000
r.) oraz przestronna kuchnia (2003 r.).
Obecnie całość DPS w Bielawkach tworzy kompleks czterech
reprezentatywnych budynków: budynek główny (rozbudowa i
modernizacja do 2003 r.), Dom im. Sługi Bożej Matki Wincenty i
kaplica (od 2000 r.), Dom im. św. Józefa (od 1994 r.), sala gimnastyczno-rehabilitacyjna (od 1994 r.). Marzeniem jest budowa
sali rekreacyjno-muzycznej.
Całość obiektu to jednak nie tylko budynki. Stanowią one
jedynie część kompozycji większego krajobrazu. Obiekt zdaje
się być zanurzony w powodzi kwiatów i urokach różnorodnej
zieleni. Na terenie Domu znajduje się piękny park a w nim plac
zabaw, dwie fontanny, strumyk i oczko wodne z barwnie pływającymi w nim gatunkami rybek. Na wiosnę sadzone są kolejne
kobierce kwiatów, poprawia się stylistykę alejek spacerowych.
Zakwitają piękne okazy kaktusów hodowanych na terenie Domu
np. kaktus wielkanocny.
Dom posiada również gospodarstwo przydomowe wraz z
ogrodem warzywnym i sadem. Szczególnie teraz możemy cieszyć
się kontaktem z naturą, gdy budzi się do życia i dojrzewa do
swej pełnej okazałości. Dom ten jest swoistą oazą na pustyni
przyciągającą i urzekającą swym pięknem nie tylko „pielgrzymów”, lecz i tych, którzy potem stają się jego mieszkańcami
bądź częścią jego codziennego funkcjonowania.
Warto dodać, iż cały kompleks budynków otoczony jest
wspaniałym wieloletnim drzewostanem (lipy, kasztany, platan,
klon, buk, dąb, sosny, świerki, modrzewie). Obecnie park został
wzbogacony o nowe srebrne świerki, sosny koreańskie, tuje,
bzy, akacje, limby, jarzębiny, brzozy, magnolie, cisy, jałowce
oraz krzewy.
Próżno jest więc nam poszukiwać Raju skoro nie możemy
zobaczyć go właśnie tu, na Ziemi w zasięgu naszego wzroku...
W Domu przebywa obecnie 90 mieszkańców od 2 do 55 lat.
Ostatnimi czasy pojawiają się tu coraz młodsi mieszkańcy. W
marcu 2007 r. z inicjatywy siostry dyrektor Alicji Gacioch w
Domu pojawili się chłopcy i odtąd DPS w Bielawkach stał się
placówką koedukacyjną.
Życie w Domu oparte jest na systemie rodzinkowym zainicjowanym przez Sługę Bożą Matkę Wincentę Jadwigę Jaroszewską.
Program wychowawczy obejmuje 6 rodzinek, a w każdej z nich
od 13 do 15 podopiecznych. Każda rodzinka ma swoje odrębne
pomieszczenia, w których to jest sobie swoistym gospodarzem
odpowiedzialnym za wygląd pokoi, urządzeń, przedmiotów, mebli i zabawek. Pokoje są 1-, 2- lub 3-osobowe wraz z łazienkami,
jadalnią, wspólnym pokojem oraz pomieszczeniami gospodarczymi. Rodzinki posiadają swoich patronów i pełne troski opiekunki.
Mieszkańcy oprócz aktywnego uczestnictwa w codziennym funkcjonowaniu Domu, tj. sprzątaniu, przygotowywaniu do posiłków
czy wzajemnej pomocy w różnych czynnościach, uczęszczają
na terapię zajęciową, zajęcia z muzyki, korzystają z zabiegów
rehabilitacyjnych. Ponadto mieszkańcy w terapii poprzez pracę
wykonują czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa.
Dom stara się wykorzystywać i rozwijać zdolności mieszkańców – śpiewanie piosenek, przedstawienia teatralne, start
w zawodach sportowych. Udział w przeglądach twórczości osób
niepełnosprawnych uwieńczony jest licznymi sukcesami. Na terenie Domu odbywają się spotkania integracyjne i rekreacyjne
oraz wspólne zabawy z dziećmi z okolicznych Domów czy też
świętowanie urodzin swojego patrona na rodzince. W życiu
społeczności Domu jest również czas na spotkanie z Bogiem.
Mieszkańcy wraz ze swoimi opiekunkami i innymi pracownikami modlą się wspólnie w kaplicy bądź oddają się refleksji przy
figurce Pana Jezusa i Matki Bożej. Co tydzień odbywają się spotkania z klerykami prowadzącymi katechezę dla mieszkańców.
W niedzielnej Mszy św. uczestniczą mieszkańcy oraz wierni z
pobliskich domów.
Pasją Domu są wyjazdy. Corocznie mieszkańcy wraz z opiekunami wyjeżdżają na wczasy. Tradycją stały się wycieczki na
szlaki górskie i w tereny nadmorskie. Ponadto odbywają się
wyjazdy do kina, na koncerty, festiwale czy zawody sportowe.
Mieszkańcy oprócz tego, że czują się dowartościowani i potrzebni jako gospodarze Domu, potrafią cieszyć się ze spotkań
integracyjnych i bawić w najlepsze. Wszelkie wyjazdy dają im
wiele zadowolenia, pobudzają ich ciekawość, dostarczają wielu
wrażeń i pozostawiają niezatarte wspomnienia.
Dom dba, by panowała tutaj iście rodzinna atmosfera, pełna
dobroci, przyjaźni, życzliwości a przede wszystkim miłości.
Mieszkańcy czują się bezpiecznie, a uśmiech często gości na
ich twarzach.
Warto pamiętać, iż nad wszystkim czuwają zawsze siostry.
Każda z nich oprócz wzorowania się na postawie, działaniach,
wartościach Założycielki Zgromadzenia, Sługi Bożej Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej, wnosi część siebie do tego Domu
i jego mieszkańców. Klimat, jaki tworzy, ma charakter uniwersalny i niepowtarzalny. Kto raz przekroczy próg tego Domu, ten
będzie z radością do niego wracał bądź zabierze jego kawałek
w swoim sercu dokądkolwiek się uda...
W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat Domu zapraszamy osobiście bądź na stronę internetową www.bielawki.pl
Wydawca: Miejska Biblioteka Publiczna
Redaktor naczelny: Seweryn Brzeziński
Bogdan Solecki
im. Księdza Bernarda Sychty
w Pelplinie
Współpracują: Jerzy Serocki,
Janina Wilkos,
Zdzisław Waśniewski
Sekretarz redakcji: Agnieszka Badziong
Adres redakcji: ul. Sambora 5a
Foto: redakcja
83-130 Pelplin
tel. 058/ 536 33 43
e-mail: [email protected]
Wioletta Nemitz
Druk: „Bernardinum” Pelplin
Materiały można składać w formie elektronicznej do 15. każdego miesiąca. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmian, skrótów i niepublikowania
nadesłanych tekstów. Materiały nadesłane do redakcji są jej własnością. Za treść reklam i ogłoszeń redakcja nie odpowiada.
26 INFORMATOR PELPLIŃSKI