Podgląd - Parafia św. Franciszka z Asyżu w Prażmowie

WYPŁYŃ
NA GŁĘBIĘ
Gazetka parafialna
ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl
Nr konta 87 800 2000 400 371 953 202 600 01
2 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
16 marca
135’14
LITURGIA SŁOWA
Czytanie I: Rdz 12,1-4a * Ps 33 * Czytanie II: 2Tm 1,8b-10
Ewangelia: Mt 17,1-9
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził
ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz
Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A
oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli
chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla
Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok
świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do
nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie
widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc:
Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie.
OTO CZŁOWIEK
Pan Jezus często używa w odniesieniu do siebie określenia „Syn
Człowieczy”. W języku aramejskim to sformułowanie: ben-‘adam, nawiązuje do
prarodzica i można je również tłumaczyć jako syn Adama. (Adam znaczy
człowiek). Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na Krzyżu dla naszego
zbawienia – mówimy w głównej prawdzie wiary. To w człowieczeństwie Jezusa
objawia się Jego Bóstwo. Widzimy to wyraźnie w dzisiejszej Ewangelii. Jeszcze
niejako na progu Wielkiego Postu, po przeżyciach z pustyni Judzkiej i
konfrontacji człowieczeństwa Jezusa z kusicielem, jesteśmy dzisiaj na górze
Tabor, by wyznać wiarę w Bóstwo Chrystusa. Sam Bóg Ojciec daje świadectwo
o tej prawdzie, mówiąc do nas: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam
upodobanie, Jego słuchajcie!”.
Istnieje głęboki związek pomiędzy niedzielą kuszenia i dzisiejszą
niedzielą Przemienienia. Walka z szatanem w swej istocie, to przede wszystkim
jeszcze głębsze zjednoczenie z Chrystusem, bo tylko w Nim jest nasza moc i
nasze zwycięstwo. Dlatego w tym świętym czasie wpatrujemy się w umęczone
Oblicze Pana Jezusa. Słowa Boga Ojca „Jego słuchajcie” dotyczą szczególnie
właśnie tego momentu – zbawczego cierpienia. W takiej bowiem sytuacji pojawia
się pokusa wzmocniona wieloma pytaniami: „Czy naprawdę Jezus jest Bogiem?
Dlaczego Bóg dopuszcza do tak jaskrawego triumfu zła i skrajnej
niesprawiedliwości?” Te problemy wracają boleśnie w naszym życiu, gdy sami
doświadczamy podobnych sytuacji. I wówczas wraca przesłanie z Taboru: „Jego
słuchajcie!”, to znaczy: „szukaj odpowiedzi w Moim Synu umiłowanym, który za
ciebie cierpiał i dla ciebie umarł”. Na górze Tabor uczniowie widząc cud
Przemienienia upadli na twarz i wyznali wiarę, oddając pokłon Bogu.
W ikonografii chrześcijańskiej dla podkreślenie Bóstwa Chrystusa,
przedstawiano postać Zbawiciela nie tylko z jaśniejącym nimbem wokół głowy,
ale cała postać otoczona była swoistym tłem w kształcie migdału (wł. mandrola) jak widać to w scenie Przemienienia ilustrującej Ewangelię. Można powiedzieć,
że Przemienienie z góry Tabor jest kluczem do zrozumienia poniżenia z Kalwarii.
Gdy patrzymy na cierpienie Chrystusa, pamiętając o Jego Bóstwie i słysząc głos:
„Jego słuchajcie” wtedy dotykamy najgłębszej tajemnicy naszej wiary, którą św.
Paweł zawarł w tym niesamowitym zdaniu: „On, istniejąc w postaci Bożej, nie
skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego
siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w
zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się
posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej” (Flp 2, 6-8)
W bardzo pięknym i głębokim studium na temat
obrazu św. Brata Alberta „Ecce Homo” ks. Grzegorz Ryś tak
pisze: „Jeśli popatrzymy na obraz „Ecce Homo”, to
zobaczymy, że malując postać Pana Jezusa Brat Albert także
poddał ją schematowi migdała. Widać to zwłaszcza z lewej
strony, gdzie płaszcz jest przedłużony delikatną kreską, która
jest tak pociągnięta, że natychmiast mamy skojarzenie z
migdałem – postać Jezusa została wpisana w migdał /…/ To,
co Brat Albert chce powiedzieć przywołując formę migdała,
jest genialne. Mówi mniej więcej tak: „Oto umęczony Człowiek (Ecce Homo!),
ale w tym Człowieku kryje się tajemnica; jest nią godność Boska. Spotykamy tu
nie tylko Człowieka. Spotykamy tu Boga. Mówi o tym fragment Ewangelii
Janowej, zawierający dialog Piłata z Jezusem: „My mamy Prawo, a według
Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym". Gdy Piłat
2
usłyszał te słowa, uląkł się jeszcze bardziej. Wszedł znów do Pretorium i zapytał
Jezusa: ‘Skąd Ty jesteś?’ Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi”(J 19, 7-9) /Ecce
Homo, Kraków 2007, 43/.
Jezus nie odpowiada, Jezus się nie tłumaczy, Jezus milczy. Gdy
pamiętamy słowa Boga Ojca „Jego słuchajcie”, to w odniesieniu do tej sceny
jesteśmy wezwani, by słuchać milczenia Chrystusa, by trwać w adoracji i
uwielbieniu poniżonego, cierpiącego Zbawiciela. Jesteśmy zaproszeni w to
wielkie milczenie Słowa Wcielonego, by usłyszeć bicie Jego Serca.
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
NA WIELKI POST 2014 ROKU
Czym zatem jest ubóstwo, którym Jezus nas wyzwala i ubogaca? Jest nim właśnie
sposób, w jaki Jezus nas kocha, w jaki staje się naszym bliźnim, niczym Dobry
Samarytanin, który pochyla się nad półżywym człowiekiem, porzuconym na
skraju drogi (por. Łk 10,25 nn). Tym, co daje nam prawdziwą wolność,
prawdziwe zbawienie i prawdziwe szczęście, jest Jego miłość współczująca,
tkliwa i współuczestnicząca. Chrystus ubogaca nas swoim ubóstwem przez to, że
staje się ciałem, bierze na siebie nasze słabości, nasze grzechy, udzielając nam
nieskończonego miłosierdzia Bożego. Ubóstwo Chrystusa jest Jego największym
bogactwem: Jezus jest bogaty swoim bezgranicznym zaufaniem do Boga Ojca,
swoim bezustannym zawierzeniem Ojcu, bo zawsze szuka tylko Jego woli i Jego
chwały. Jest bogaty niczym dziecko, które czuje się kochane, samo kocha swoich
rodziców i ani na chwilę nie wątpi w ich miłość i czułość. Bogactwo Jezusa
polega na tym, że jest Synem. Jedyna w swoim rodzaju więź z Ojcem to
najwyższy przywilej tego ubogiego Mesjasza. Jezus wzywa nas, byśmy wzięli na
siebie Jego „słodkie jarzmo”, to znaczy byśmy wzbogacili się Jego „bogatym
ubóstwem” albo „ubogim bogactwem”, byśmy wraz z Nim mieli udział w Jego
Duchu synowskim i braterskim, stali się synami w Synu, braćmi w pierworodnym
Bracie (por. Rz 8,29). Znane jest powiedzenie, że jedyny prawdziwy smutek to nie
być świętym (L. Bloy); moglibyśmy też powiedzieć, że istnieje jedna tylko
prawdziwa nędza: nie żyć jak synowie Boga i bracia Chrystusa.
2. Nasze świadectwo
Moglibyśmy pomyśleć, że taka „droga” ubóstwa była odpowiednia dla
Jezusa, my natomiast, którzy przychodzimy po Nim, możemy zbawić świat
odpowiednimi środkami ludzkimi. Tak nie jest. W każdym czasie i miejscu
Bóg nadal zbawia ludzi i świat poprzez ubóstwo Chrystusa, bo On staje się
ubogi w sakramentach, w Słowie i w swoim Kościele, który jest ludem
ubogich. Bogactwo Boga nie może się udzielać poprzez nasze bogactwo,
ale zawsze i wyłącznie poprzez nasze ubóstwo, osobiste i wspólnotowe,
czerpiące moc z Ducha Chrystusa. Na wzór naszego Nauczyciela jesteśmy
jako chrześcijanie powołani do tego, aby dostrzegać różne rodzaje nędzy
trapiącej naszych braci, dotykać ich dłonią, brać je na swoje barki i starać
3
się je łagodzić przez konkretne działania. Nędza to nie to samo co ubóstwo;
nędza to ubóstwo bez wiary w przyszłość, bez solidarności, bez nadziei.
Możemy wyróżnić trzy typy nędzy. Są to: nędza materialna, nędza moralna
i nędza duchowa. Nędza materialna to ta, którą potocznie nazywa się biedą,
i która dotyka osoby żyjące w warunkach niegodnych ludzkich istot,
pozbawione podstawowych praw i dóbr pierwszej potrzeby, takich jak
żywność, woda, higiena, praca, szanse na rozwój i postęp kulturowy.
W obliczu takiej nędzy Kościół spieszy ze swoją posługą, ze swoją
diakonią, by zaspokajać potrzeby i leczyć rany oszpecające oblicze
ludzkości. W ubogich i w ostatnich widzimy bowiem oblicze Chrystusa;
miłując ubogich i pomagając im, miłujemy Chrystusa i Jemu służymy.
Nasze działanie zmierza także do tego, aby na świecie przestano deptać
ludzką godność, by zaniechano dyskryminacji i nadużyć, które w wielu
przypadkach leżą u źródeł nędzy. Kiedy władza, luksus i pieniądz urastają
do rangi idoli, stawia się je ponad nakazem sprawiedliwego podziału
zasobów. Trzeba zatem, aby ludzkie sumienia nawróciły się na drogę
sprawiedliwości, równości, powściągliwości i dzielenia się dobrami. (cdn)
Z OGŁOSZEŃ
 Dzisiaj Gorzkie Żale z nauką pasyjną o godz. 1715.
 Dzieci klas III, które przygotowują się do Komunii rocznicowej będą
miały spotkanie w piątek po Drodze Krzyżowej o godz. 1600 .
 W środę 19 marca Uroczystość św. Józefa. Uroczysta Msza św.
z poświęceniem obrazu św. Józefa odbędzie się o godz. 1700. Zapraszam
wszystkich czcicieli wielkiego Patrona Kościoła.
 Spotkanie dla rodziców dzieci komunijnych odbędzie się w czwartek
o godz. 1800 w kościele.
 Przypominamy, że dzisiaj o godz. 1900 w Białym Dworku odbędzie się
projekcja filmu o św. Józefie. Wstęp wolny.
 Dzisiaj – w II Niedzielę Wielkiego Postu – przeprowadzana jest w całej Polsce
zbiórka ofiar do puszek na dzieło pomocy „Ad Gentes”. Dzięki naszym
ofiarom misjonarze będą mogli kontynuować budowy kościołów, sal
katechetycznych, szkół i przychodni medycznych. Tysiące dzieci otrzymają
dostęp do edukacji, a także posiłek. Dzięki naszym rodakom – misjonarzom z
Polski – nadzieja na lepsze jutro zagości w sercach wielu ludzi.
 Dziękuję mieszkańcom WOLI PRAŻMOWSKIEJ – części drugiej za
posprzątanie kościoła i złożoną ofiarę. Proszę mieszkańców WILCZEJ
WÓLKI o przygotowanie kościoła na przyszłą niedzielę.
Msze święte w tym tygodniu:
Poniedziałek - 700; Wtorek - 1700; środa - 1700; Czwartek - 1700;
Piątek - 1700, Sobota - 1700
4