Zaproszenie studenci Muzeum Kinematografii

P O K A Z
P R E M I E R O W Y
A u t o r
f i l m u
Janusz Szewczyk
Tel. 609 560 941 / [email protected]
P I E K Ł O
N I E B A
[ HELL DERIVES FROM HEAVEN ]
Muzyka
W o k a l
- prezentacja prac studentów
K. Brzeziński, J. Boś, A. Marcol, K. Krok, S. Goleniak, A. Musiołek,
R. Szymański, M. Kacperczyk, A. Kmiecik, D. Zbrojewski,
P. Orliński, R. Okoński
Maja Magda Urbańczyk, Jacek Partyka
Akordeon
Zbigniew Ignaszewski
Perkusja
Radosław Bolewski
Amplifikowane obiekty
Jacek Partyka
15 grudnia 2009 [wtorek] godz. 18:00
ANIMACJA
Jacek Partyka
kino “Kinematograf”, Łódź, pl. Zwycięstwa 1
90-312 Łódź, pl. Zwycięstwa 1, tel. 674 09 57, tel/fax 674 90 06
e-mail: [email protected], http://www.kinomuzeum.pl
A
rchetypiczna, mirrorowa macewa osadzona na brzegu oceanu jest miejscem spotkań
ANIOŁA i CZŁOWIEKA PATEFONU. Świat skąpany w akwarystyczo surrealistycznej
materii obrazu jest miejscem dramatu dla pragnień i oczekiwań pary. Pantomimiczna
miłosna gra pary otulonej erotycznymi zabiegami staje się płaszczyzną serwującą
podstęp kryjący się za ostrymi nożycami, tnącymi słabe więzi pomiędzy niedoszłymi
kochankami. Świat dla tego, który zaufał i który okupił to życiem dobiegł końca.
Ale nie o zawiedzioną bądź fałszywą miłość tu chodzi. Porażka naznaczona śmiercią staje
się osnową, na której przędą się inne światy i stają się glebą, na której wyrastają kolejne
zdarzenia. Z czeluści kosmicznej orchidei, przeistoczonej ze źródła dźwięku, wyłania się
oto ARTYSTA BLIŹNIAK. Ten nowy bohater pokonać musi drogę, niosąc bagaż swojego
antenata. Podwójna postać artysty maluje na piasku, czerpiąc farbę z cyfrowych
pojemników. Skutki działań twórczych są niewidoczne. Przez jedną chwilę CZŁOWIEK
PATEFON jawi się na końcu pędzla w kropli farby. Ta krótka retrospekcja przywołuje czas
ostatnich dźwięków gramofonu. Kropla upada na piasek, a dzięki niej otrzymujemy
kolejne zaproszenie do podróży. W podróży
tej napotykamy na wrota prowadzące do scenariusz, reżyseria, scenografia, animacja,
krainy ryb z uwięzionymi płetwami, które efekty specjalne, montaż.
pod naporem pędzla rozlewają się niczym
akwarela. Ryby są nośnikiem przeżytych
zdarzeń, a na ich łuskach dokonuje się projekcja dramatu obecnych i przyszłych
bohaterów. Złapane na haczyk nie umkną przeznaczeniu, rozwadniając swą egzystencję
w odmętach oceanu. Kolejne drzwi prowadzą do miasta utkanego mrocznymi zaułkami,
przez które ARTYSTA BLIŹNIAK wchodząc spotyka tłum papierowych klonów.
Przechodząc poprzez kolejne bramy jak przez poczekalnie wita tych, którzy byli jego
towarzyszami podróży. Spotkanie z Kogutem przypłaca utratą połowy ego. Kogut,
któremu przypisano rolę kolekcjonera-czyściciela towarzyszy ARTYŚCIE BLIŹNIAKOWI
w wędrówce nad brzeg oceanu. Piaszczysta plaża rozciąga się w oddali. Widnieje na niej
wodno-szklany kadłub okrętu bez takielunku i żagli, a w nim jak w kapsule, jak w czasie
niedokończonym, ulokowani są i zalani szkła masą bohaterowie, w wiecznym spoczynku
oczekujący komendy „oddać cumy”.
A
J a n u s z S z e w c z y k
rtysta zajmujący się głównie mediami elektronicznymi, grafiką i animacją komputerową. Ważnym elementem aktywności zawodowej jest dydaktyka realizowana w obszarach
animacji oraz interaktywnych multimediów, wykładanych na uczelniach artystycznych.
Dzieła artysty, najczęściej wykonywane techniką cyfrową, wystawiane są także w formie wydruków, jako grafiki komputerowe. Na wystawach twórca pokazuje także animacje na
ekranach LCD lub w formie projekcji multimedialnej. Mimo cyfrowego charakteru prac początkiem jest zwykle odręczny rysunek, będący niejako punktem wyjścia dla dalszych
cyfrowych zabiegów. Większość prac ma charakter surrealistyczny, światy wykreowane przez artystę posiadają specyficzną nadrealną poetykę. Ważną ich cechą jest narracyjność,
która ujawnia się także w tytułach nadawanych przez autora. Głównym motywem pozostaje zwykle człowiek, prawie zawsze pojawiają się wśród innych rekwizytów motywy
antropomorficzne – głowa, ręce, dłonie, usta. Nie mają one jednak charakteru jednostkowego, nie są wizerunkiem konkretnej osoby, a raczej metaforą, znakiem odnoszącym nas do
treści symbolicznych. Narracyjno-symbolicznemu traktowaniu dzieła towarzyszy specyficzna forma przedstawienia. W warstwie kolorystycznej prace są zwykle stonowane, widać
dążenie do harmonii i sublimacji. Jest jeszcze coś, co w sposób szczególny łączy prace autora z tradycją dawnej sztuki. Mimo cyfrowego charakteru posiadają one malarskie efekty, a
jednym z nich jest „leonardowskie” sfumato. To zamglenie, nieostrość widzenia buduje nastrój i podkreśla symboliczny charakter wirtualnych „rzeczywistości” wykreowanych przez
artystę.