mężczyzna koszulki

Sygn. akt III K 245/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 kwietnia 2016 r.
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie Wydział III Karny
w składzie:
Przewodniczący – SSR Maciej Jabłoński
Protokolant – stażysta Magdalena Mazurkiewicz
Prokurator – Krzysztof Szczerba
po rozpoznaniu w dniach: 10.03.2016r., 15.04.2016r.
sprawy:
M. H. – s. N. i G., ur. (...) w R.
oskarżonego o to, że:
w dniu (...) w W. przy ul. (...) ze sklepu (...) Sp. z o.o. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci jednej
sztuki koszulki T-shirt (...), czym działał na szkodę sklepu (...) Sp. z o.o. powodując straty w kwicie 499 złotych, przy
czym czynu tego dopuścił się po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawiania wolności będąc uprzednio skazany
za umyślne przestępstwo podobne w okresie ostatnich 5 lat,
tj. o czyn art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
orzeka:
I. Oskarżonego M. H. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierza
mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.
II. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet kary okres zatrzymania od (...) do (...)
III. na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodu rzeczowego wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych
na k. 62 pod poz. 1 poprzez zniszczenie.
IV. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. T.. wynagrodzenie za obronę z urzędu w kwocie 504 złote plus VAT.
V. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od opłaty, a koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu
Państwa.
Sygn. akt III K 245/15
UZASADNIENIE
Wyroku z dnia 15 kwietnia 2016 roku
Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił
następujący stan faktyczny:
M. H. w dniu (...) roku udał się do sklepu (...) mieszczącego się przy Alejach (...) w W. z zamiarem kradzieży, w
tym celu wziął ze sobą cążki, które miały służyć mu do zerwania zabezpieczenia. M. H. do sklepu (...) wszedł około
godziny (...). Następnie udał się do działu z koszulkami, wziął ze stolika trzy koszulki typu t-shirt, dwie czarne i
jedną białą, następnie udał się z nimi do przymierzalni znajdującej się na drugim końcu sklepu. Cążkami uszkodził
zabezpieczenia czarnej koszulki, którą następnie schował pod spodnie. W przymierzalni uszkodził również drugą
koszulkę, demontując klipsy, co spowodowało jej rozerwanie.
Około godziny (...) M. H. wyszedł z przymierzalni niosąc ze sobą dwie koszulki w ręku – białą i czarną. Później odłożył
je na stoliku z którego je zabrał. Po czym udał się do wyjścia. Po przekroczeniu przez M. H. linii bramek, bramki
włączyły się i pracownicy ochrony J. M. i R. N. (1) zatrzymali go. Pracownik ochrony R. N. (1) stwierdził, że jednej
czarnej koszulki brakuje, zaś jedna pozostawiona na stoliku przez M. H. jest uszkodzona i nie posiada zabezpieczenia
w postaci dwóch klipsów. Po dokonaniu kontroli M. H. ujawniono brakujący towar w postaci jednej koszulki t-shirt o
numerze (...) o wartości 499 zł, którą M. H. miał schowaną w spodniach za pasem. Na miejsce pracownicy ochrony
wezwali policję. M. H. został zatrzymany.
M. H. popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu kary 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu
Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 17.11.2009r., w sprawie o sygn. akt V K 422/09, którą
odbył w okresie od (...) do (...)
W wyniku prowadzonego postępowania Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. postanowieniem z dnia (...) umorzył
postępowanie karne wobec M. H. w zakresie czynu z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na podstawie art. 17 §
1 pkt. 10 k.p.k.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:
Wyjaśnień oskarżonego (k.48-49, k.202), zeznania świadka T. K. (k.28, k.203), zeznania świadka J. M. (k.58-59,
k.203), zeznania świadka R. N. (1) (k.204), protokół zatrzymania osoby (k.2, 11-12, 54-56), protokół przeszukania
(k.5-7), protokół oględzin (k.23-24, 50), wykaz dowodów rzeczowych (k.62), karta karna (k.69-70), odpis wyroku i
pismo (k.83-85), opinie (k.194, 216), pismo (k.217).
Oskarżony M. H. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego w dniu (...)roku przyznał się do
popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż zaboru koszulki o wartości ok. 500 złotych dokonał w sklepie (...)
w W. przy Alejach (...) w dniu (...) Wyjaśnił, że wchodząc do sklepu miał zamiar dokonania zaboru, w tym celu wziął
ze sobą cążki, które miały służyć do usunięcia zabezpieczeń. Dodał, że ze sklepu wziął 3 sztuki koszulek 2 czarne i 1
białą każda o wartości około 500 zł. Następnie podał, że w przymierzalni uszkodził zabezpieczenia cążkami, na jednej
koszulce, którą schował pod spodnie, zaś drugą koszulkę uszkodził demontując klipsy i powodując jej rozerwanie. W
związku z tym że w przymierzalni wisiały również inne koszulki, pozostawione przez innych klientów lecz inne niż
te które wziął ze sobą, postanowił, wziąć z jedną z nich żeby zgadzały się dokładnie sztuki i łącznie odłożył 3 sztuki,
na to samo miejsce. Następnie udał się do wyjścia, gdy przechodził przez bramki, zaczęły piszczeć. Nadmienił, że po
chwili został ujęty przez pracowników ochrony. Pracownicy zapytali czy ma koszulkę, on powiedział, że ma i wyjął ją
ze spodni Dodał, że czynu tego dokonał gdyż miał kilka dni wolnych, nie miał pracy i nie zarabiał pieniędzy. (k.48-49).
Na rozprawie w dniu (...) M. H. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa złożenia
wyjaśnień. Odpowiadał na pytania. Na pytanie obrońcy podniósł, że pracował oficjalnie na umowę o pracę, dodał, że
jak wszedł do sklepu nie patrzył na ceny i nie wiedział jakiej wartości jest koszulka którą zabrał, nadmienił, że nie wie
po co wyniósł tą koszulkę i co chciał z nią zrobić (k.202).
Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego:
W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na obdarzenie ich walorem wiarygodności w zakresie w jakim
przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, i wyjaśnił, że wchodząc do sklepu (...) mieszczącego się przy Al.
(...) w W. miał zamiar dokonania zaboru, w tym celu wziął ze sobą cążki, które miały służyć do usunięcia zabezpieczeń,
że ze sklepu wziął 3 sztuki koszulek 2 czarne i 1 białą każda o wartości około 500 zł, że w przymierzalni uszkodził
zabezpieczenia cążkami, na jednej koszulce, którą schował pod spodnie, zaś drugą koszulkę uszkodził demontując
klipsy i powodując jej rozerwanie, że następnie udał się do wyjścia, gdy przechodził przez bramki, zaczęły piszczeć, że
czynu tego dokonał gdyż miał kilka dni wolnych, nie miał pracy i nie zarabiał pieniędzy. W tym zakresie wyjaśnienia
oskarżonego są zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym i zebranym materiałem dowodowym. Natomiast
nie zasługują na uznanie za wiarygodne twierdzenia oskarżonego, że po wejściu do sklepu nie patrzył na ceny i nie
wiedział jakiej wartości jest koszulka którą zabiera, że nie wiedział po co ją wyniósł ze sklepu i co chciał z nią zrobić. W
tym zakresie należało uznać, że są one nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Skoro oskarżony
przyznał się, że wchodząc do sklepu miał zamiar dokonania zaboru i w tym celu miał przy sobie cążki, za pomocą
których miał usunąć zabezpieczenia z przedmiotu zaboru - koszulki, to zupełnie nielogiczne jest aby nie wiedział po
co ją wyniósł i co chciał z nią później zrobić. Natomiast odnośnie ceny koszulki, to zgodnie z zeznaniami pracownika
ochrony R. N. (2), na każdej koszulce znajduje się metka na której jest napisana cena, zatem twierdzenie oskarżonego,
że nie wiedział jakiej wartości jest koszulka również nie zasługuje na obdarzenie wiarą, ponieważ stanowi nieudolną
próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej.
Sąd obdarzył wiarą zeznania R. N. (1), który jest pracownikiem ochrony w sklepie (...) przy Al. (...) w W. i w dniu
(...) roku pracował razem z J. M.. Zeznał, że około godziny (...).na monitoringu zauważył M. H., który wziął ze stolika
trzy koszulki typu t-shirt, dwie czarne i jedną białą a następnie udaje się z nimi do przymierzalni na drugim końcu
sklepu. Dalej zeznał, że około godziny (...) mężczyzna opuścił przymierzalnię niosąc dwie koszulki w ręku białą i czarną.
Następnie odłożył je na stolik z którego je wziął i udał się do wyjścia. Dalej zeznał, że po przekroczeniu przez M. H. linii
bramek, bramki włączyły się i wówczas został on zatrzymany w celu sprawdzenia powodu włączenia bramek. Okazało
się, że brakuje czarnej koszulki, a druga jest uszkodzona. Świadek nadmienił, że w trakcie kontroli zatrzymanego
mężczyzny pracownik ochrony – J. M. ujawnił brakujący towar w postaci jednej koszulki t-shirt o numerze (...) o
wartości 499 złotych, który M. H. miał schowany w spodniach za pasem. Zeznania świadka są pełne, jasne i zgodne z
zebranym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności z nagraniem z monitoringu i zeznaniami J. M..
Z zeznaniami R. N. (1) korespondują zeznania drugiego pracownika ochrony, który brał udział w zdarzeniu z udziałem
oskarżonego w dniu (...) roku – J. M.. Świadek zeznał, że w dniu zdarzenia, około godz. (...) został poinformowany przez
dowódcę zmiany, że w sklepie znajduje się złodziej. Wobec tego udał się niezwłocznie za linię bramek i czekał. Dalej
zeznał, że około godziny (...)przez bramki które zasygnalizowały dźwiękowo przechodził M. H.. Dodał, że podszedł do
mężczyzny, przedstawił się i poprosił, żeby poszedł z nim do pomieszczenia sklepu – ochrony. Zeznał, że mężczyzna
poproszony żeby wyjął rzeczy które zabrał ze sklepu, wyjął spod spodni koszulkę czarną o wartości 499 złotych. Na
miejscu M. H. przyznał się do zaboru koszulki za 499 złotych oraz wskazał miejsce ukrycia klipsów, które znajdowały
się w przymierzalni. Następnie została wezwana policja i M. H. został zatrzymany. Sąd również nie znalazł powodu,
aby odmówić wiary zeznaniom świadka, albowiem jego zeznania były rzeczowe i jasne, zaś świadek jest osobą obcą
dla oskarżonego i nie miał powodów żeby zeznawać na jego niekorzyść.
Sąd uznał również za wiarygodne zeznania T. K. – funkcjonariusza policji, który brał udział w interwencji w dniu(...)
zeznania świadka Sąd uznał za rzeczowe i jasne, nadto świadek zeznawał na okoliczność przeprowadzanych czynności
służbowych.
W ocenie Sądu za pełną, jasną i spójną należało uznać opinię sądowo – psychiatryczną dotyczące oskarżonego.
W opinii sądowo – psychiatrycznej sporządzonej w dniu (...) roku biegli lekarze psychiatrzy J. S. i G. W. nie
stwierdzili u M. H. choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani też zespołu psychoorganicznego otępiennego.
Rozpoznali natomiast osobowość nieprawidłową, nadużywanie alkoholu oraz używanie środków psychoaktywnych.
We wnioskach biegli podnieśli, że stan psychiczny M. H. w odniesieniu do czynu objętego aktem oskarżenia nie
ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i zdolności pokierowania swoim postępowaniem (k.194).
Wskazać należy, iż opinia została sporządzona w sposób rzetelny i przez osoby posiadające szczególną wiedzę.
Sąd również obdarzył wiarą opinię dotyczącą oskarżonego z Aresztu Śledczego W. – B.. Z opinii tej wynika, iż
przebieg procesu resocjalizacji M. H. przebiega poprawnie. Zachowanie i postawa skazanego w trakcie izolacji
penitencjarnej ocenione zostały na stabilne i poprawne. Skazany w kontakcie z przełożonymi przyjmuje postawę
regulaminową, relacje ze współosadzonymi układa prawidłowo, kilkukrotnie nagradzany regulaminowo, nie był
karany dyscyplinarnie. Nie deklaruje udziału w podkulturze przestępczej, nadto deklaruje krytyczny stosunek do
popełnionych czynów oraz życia przed osadzeniem (k.216). Sąd nie znalazł powodu aby odmówić wiary przedmiotowej
opinii albowiem jest ona rzeczowa i jasna oraz została sporządzona przez uprawnioną osobę w ramach przewidzianych
przez przepisy prawa kompetencji, zaś jej treść czy autentyczność nie były także kwestionowane przez żadną zez stron
postępowania.
Z dokumentu w postaci pisma pokrzywdzonego (...) sp. z o. o. z dnia (...) wynika, iż wartość przedmiotu przestępstwa,
którego dopuścił się oskarżony tj. koszulki o symbolu (...) wynosiła 499 zł i nie była objęta żadną promocją.
Natomiast z odpisu wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 17.11.2009r., sygn. akt
V K 422/09 wynika, iż oskarżony przedmiotowe przestępstwo popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu kary 5 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności orzeczonej w/w wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie, którą
odbył w okresie od (...). do (...)
Sąd również obdarzył wiarą pozostałe dokumenty zgromadzone w niniejszej sprawie w postaci: protokołów
zatrzymania (k.2, 11-12, 54-56), protokołu przeszukania (k.5-7), protokołu oględzin (k.23-24, 50), wykazu dowodów
rzeczowych (k.62). Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione osoby bądź organy w ramach przewidzianych
przez przepisy prawa kompetencji.
Sąd Rejonowy zważył co następuje:
Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy i opierając się na przeprowadzonych wyżej rozważaniach
stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę
do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu i jego wina nie budzi wątpliwości.
Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanego mu czynu.
W niniejszej sprawie występują wszystkie przesłanki pozwalające przypisać oskarżonemu winę a jednocześnie nie
występuje żadna z okoliczności ją wyłączających.
W oparciu o tak ocenione dowody Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie
oskarżenia wyczerpującego dyspozycję art. 278 § § 1 k.k..
Zachowanie się sprawcy przestępstwa z art. 278 § 1 kk polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu
przywłaszczenia. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią
władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie
jej we własne władanie przez sprawcę. Zgodnie z dominującą w polskiej doktrynie i orzecznictwie teorią zawładnięcia
skutek następuje w momencie zawładnięcia rzeczą przez sprawcę, tj. w chwili, gdy sprawca objął ją w swoje posiadanie
(por. wyrok SN z 21 stycznia 1985 r., II KR 311/84, OSNPG 1985, nr 8, poz. 110). Dla zrealizowania znamienia skutku
przestępstwa kradzieży muszą więc zostać przesądzone łącznie dwa elementy. Po pierwsze, fakt pozbawienia przez
sprawcę osoby uprawnionej władztwa nad rzeczą. Po drugie, objęcie tej rzeczy przez sprawcę we władanie.
Oskarżony M. H. działał umyślnie. Przestępstwo określone w art. 278 § 1 k.k. należy do kategorii tzw. przestępstw
kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest
przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Konieczne jest zatem działanie sprawcy z tzw. dolus coloratus. Celem
działania sprawcy musi być włączenie rzeczy do majątku sprawcy, objęcie jej w posiadanie lub postępowanie z nią jak
z własną. Oskarżony wchodząc do sklepu (...) miał już zamiar dokonania zaboru, w tym celu posiadał przy sobie cążki,
a następnie wziął ze stolika trzy koszulki i udał się z nimi do przymierzalni gdzie jedną z nich po uprzednim zdjęciu
przy pomocy cążek klipsów zabezpieczających schował do spodni, wychodząc z przymierzalni dwie koszulki odłożył na
miejsce z którego je wziął i udał się do wyjścia, po przekroczeniu bramek, uruchomiły się i po interwencji pracowników
ochrony okazało się, że M. H. ma w spodniach koszulkę o wartości 499 złotych. W tym miejscu należy wskazać, iż
czyn oskarżonego nie stanowi wykroczenia określonego w art. 119 § 1 Kodeksu wykroczeń, który stanowi, podlega
krze ten kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego
wynagrodzenia. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 września 2015r. (Dz. krótkich. 2015,
poz. 1385) minimalne wynagrodzenie za pracę od dnia 01 stycznia 2016r. wynosi 1850 złotych. Zatem graniczna
wartość rzeczy, której zabór stanowiłby wykroczenie a nie przestępstwo wynosi 462,50 zł. Tymczasem wartość rzeczy
którą zabrał oskarżony wynosiła 499zł.
Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd kierował się kryteriami wymienionymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., a zatem
swoim uznaniem, granicami przewidzianymi przez ustawę i uznał, iż wyważoną, sprawiedliwą a zarazem adekwatną
do stopnia społecznej szkodliwości będzie dla oskarżonego M. H. za zarzucony mu czyn kara trzech miesięcy
pozbawienia wolności. W ocenie Sądu tylko kara bezwarunkowego pozbawienia wolności w określonym w wyroku
rozmiarze spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze w stosunku do oskarżonego, zwłaszcza, że dotychczasowy
tryb życia przemawia za stosowaniem kary o charakterze izolacyjnym. Oskarżony był karany już za umyślne
przestępstwo podobne i wymierzono mu bezwzględną karę pozbawienia wolności. Oskarżony dał wyraz przekonaniu,
iż mimo resocjalizacji w warunkach więziennych nie potrafił dostosować swojego zachowania na wolności do
obowiązujących norm co przemawia za koniecznością dalszego wychowawczego oddziaływania na oskarżonego w
warunkach więziennych, a co winno dać gwarancję pozytywnej prognozy społecznej co do oskarżonego. Okres
pozbawienia wolności zabezpieczy społeczeństwo przed ponownym zamachem ze strony oskarżonego, który winien
sobie przez ten czas uzmysłowić nieopłacalność takich zachowań. Jednocześnie Sąd jako okoliczność obciążającą
potraktował uprzednią karalność oskarżonego. Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył przyznanie się oskarżonego
do zarzucanego mu czynu.
Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet kary okres zatrzymania od (...) do (...)
Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego wymienionego w wykazie dowodów
rzeczowych na. k. 62 pod poz. 1 jako służącego oskarżonemu do popełnienia przestępstwa poprzez zniszczenie.
Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. T. wynagrodzenie za obronę z urzędu w kwocie 504 zł plus VAT.
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty, a koszty postępowania przejął na rachunek Skarbu
Państwa mając na uwadze, iż obecnie oskarżony przebywa w areszcie.