Leśniczy Teofil Krygowski

Poszukujemy rodziny Teofila Krygowskiego, tzn. jego żony, dzieci, rodzeństwa,
rodziców i dziadków.
Możliwe, że rodzina Baczyńskich pochodziła z Błażowej, Borku Wielkiego lub
okolicy (patrz linia błażowska), może warto tam szukać informacji? Ale może ktoś
z Państwa coś o nich wie?
Leśniczy Teofil Krygowski z Lwowa
Teofil Krygowski, ur. 05.04.1863 r. w Torskiem w powiecie zaleszczyckim (15 km na
północ od Zaleszczyk), zm. 07.02.1935 r. w Wybranowce położonej w obwodzie
Lwowskim: 49°33' 24°13', 42 km na południe od Lwowa, przy linii kolejowej do
Stanisławowa. Syn Edwarda Krygowskiego i Michaliny z d. Michała Baczyńskiego
i Józefy Tomaszewskiej (nie znamy ich pochodzenia). Jego młodszymi siostrami są:
Józefa Eleonora Krygowska, ur. 08.02.1867, Zofia Krygowska, ur. 04.06.1868,
Marianna Krygowska, ur. 25.07.1869 – wszystkie urodziły się w parafii Delatyn, ale
nie znamy jeszcze nazwy miejscowości.
Do szkoły powszechnej uczęszczał w Zaleszczykach, do szkoły realnej w
Czerniowcach i Stanisławowie. Po odbyciu dłuższej praktyki leśnej w Jahłonowie
objął posadę leśniczego w Horodnicy.
W r. 1887 złożył niższy egzamin lasowy. Wg Sprawozdania Wydziału Krajowego
o Krajowej Szkole Gospodarstwa lasowego we Lwowie za rok 1893 Teofil odbywał
wakacyjną praktykę w Brodach (1893) z zasiłkiem na utrzymanie udzielonym przez
Wysoki Wydział Krajowy. W r. 1894 ukończył Krajową Szkołę Gospodarstwa
Lasowego we Lwowie i otrzymał posadę w Bilczu Złotem, z której jednak po roku
zrezygnował. Mając bowiem szczególne zamiłowanie do działu urządzeniowego
jako syntezy nauki leśnictwa, wykonał pierwszą pracę urządzeniową w Hołhoczach
k. Podhajec, pod kierunkiem prof. Zygmunta Demianowskiego, po czym przez 3 lata
pracował samodzielnie nad urządzeniem lasów w Radziechowie.
W r. 1898 złożył wyższy egzamin państwowy na samoistnego gospodarza
lasowego. Przez krótki czas pracował także jako taksator przy urządzeniu lasów
państwowych w Bułgarii, uzyskując w r. 1913 upoważnienie do wykonywania
samodzielnie urządzenia gospodarstwa w lasach bułgarskich podległych
administracji państwowej. Dzięki temu miał możność poznania znacznej ilości lasów
w różnych częściach Bułgarii.
W r. 1915 Moskale wywieźli go do guberni Permskiej. Udało mu się tam uzyskać
posadę w biurze urządzenia lasów państwowych, gdzie pracował do końca 1917
roku. W czasie pobytu w Rosji zapoznał się ze stanem leśnictwa rosyjskiego i z
różnymi sposobami urządzenia pierwotnych i wielkich kompleksów leśnych.
Po powrocie z Rosji w r. 1918 mimo ofiarowywania mu bardzo rentownych posad
wolał jednak w ciągu dalszym pozostać przy urządzeniu lasów i pracę tego rodzaju
prowadził do końca życia z wielkim zamiłowaniem, sumiennością i poczuciem
odpowiedzialności oraz przekonaniem o jej ważności i ogólnym państwowym
znaczeniu. W ciągu swojej 50-letniej działalności zdołał on wykonać około 100
planów urządzenia gospodarstwa lasowego przeważnie w większych majątkach
leśnych i to planów mających na celu rzeczywiste podniesienie gospodarstwa
lasowego a nie tylko planów oznaczenia etatu lub tzw. planów eksploatacyjnych,
których był bezwzględnym wrogiem. Idee swoje, których się trzymał w praktyce
urządzeniowej, podkreślał śmiało i szczerze w dyskusjach na zebraniach a także
i piórem bronił ich słuszności i wartości. Szczególnie jasno i mocno uwypuklił ten
zdrowy kierunek celów urządzania lasów w swojej pracy p.t. "Krótki zarys
urządzenia gospodarstwa lasowego". Została ona w roku 1924 wydana we Lwowie
nakładem Spółdzielni Leśników. W przypisach do książki jest wzmianka, że autor
miał wtedy już za sobą 20 letnią praktykę.
W dowód uznania jego wybitnej działalności zawodowej i zasług na polu
leśnictwa Rada Wydziału Rolniczo-Lasowego Politechniki Lwowskiej nadała mu w r.
1926 tytuł inżyniera leśnika.
Ale i praca społeczna zwłaszcza w Polskiem Tow. Leśnem była, można
powiedzieć, niemal wykładnikiem jego życia. Należał do najstarszych czynnych
członków Towarzystwa, pracując przez długi szereg lat jako członek Wydziału,
a w ostatnich latach jako członek komisji Rewizyjnej Towarzystwa. Na posiedzenia
przyjeżdżał pilnie, nieraz z bardzo daleka, nie żałując kosztów i trudów, by służyć
w każdej ważniejszej sprawie Swoją radą i doświadczeniem. Mimo że w ostatnim
kwartale 1934 r. zapadł poważnie na zdrowiu, wziął on jeszcze udział w grudniu
ubiegłego roku w Ogólnym Zebraniu Delegatów Towarzystwa w Warszawie, dając
tym niestety już ostatni wymowny dowód swego ofiarnego i tradycyjnego
przywiązania do Towarzystwa.
Teofil był także członkiem Lwowskiej Spółdzielni Leśników, a jako prawdziwy
miłośnik drzew należał również do Pol. Towarzystwa Dendrologicznego (w latach
1928-1930 wg Rocznika PTD, nr 57 z roku 2009 „Okruchy historii Polskiego
Towarzystwa Dendrologicznego”, J. Dolatowski, A. Prokopiv i B.J. Szmitt) . (Źródło:
S. Wierdak [Sylwan, R.52:1936]) Pisał kilka artykułów, np. Sylwan:1924, str. 9 "Naniesienie zdjęć busolowych", Sylwan:1925, str. 91 - "W trosce o dobro lasu".
A w wcześniejszych zeszytach Sylwanu od marca do grudnia 1922 i od stycznia do
czerwca 1923 roku drukowano odcinkami interesujący jego artykuł pt.: “Echa
z praktyki i teorii urządzenia gospodarstwa lasowego”. Mieszkał we Lwowie przy
ul. Piekarskiej 45 (około roku 1924), później przy ul Piekarniczej 33/95. (Księga
Adresowa Małopolski 1935-1936).