Dylatacje w okładzinach ceramicznych {APP:TITLE}

Dylatacje w okładzinach ceramicznych
Różne rodzaje dylatacji
Autor: Ceresit
Autor: Ceresit
Podczas planowania dylatacji należy uwzględnić obciążenia działające na posadzkę,
powierzchnię, kształt i konstrukcję powierzchni.
Rodzaje dylatacji:
• konstrukcyjne − przebiegają zawsze przez wszystkie warstwy konstrukcji i są niezależne od budowy
samej podłogi;
• brzegowe − oddzielają jastrych od elementów pionowych, przecinają warstwę wierzchnią;
• strefowe – wykonuje się je, gdy prace okładzinowe będą prowadzone na dużych powierzchniach oraz
w systemach ogrzewania podłogowego.
Dylatacje należy zaplanować w miejscach styku podłoży lub posadzek wykonanych z różnych
materiałów, o różnej konstrukcji bądź grubości.
Rozkład dylatacji
Projektując układ dylatacji, należy uwzględnić lokalizację istniejących w podłożu dotychczasowych
szczelin. Dylatacje w okładzinach z płytek ceramicznych są niezbędne u zbiegu płaszczyzn ścian
i podłóg, na stykach podłoży lub posadzek wykonanych z różnych materiałów, przy dużych
powierzchniach oraz w miejscu szczelin przebiegających przez cały budynek.
Zalecana szerokość dylatacji brzegowych to 10 mm, wykonuje się je najczęściej ze styropianu.
W pomieszczeniach o regularnym (prostokątnym) kształcie zaleca się, żeby powierzchnia
niezdylatowana nie była większa niż 20 m² i jednocześnie odległość między dylatacjami nie
przekraczała 5 m. Zdylatowane pole powinno mieć kształt możliwie najbardziej zbliżony do kwadratu,
a proporcja boków pola prostokątnego nie powinna przekraczać stosunku 2:1. Szerokość dylatacji
pośrednich nie powinna być mniejsza niż 10 mm. Muszą one przechodzić przez całą grubość jastrychu
i być odwzorowane w okładzinie. Do ich wykonania można stosować specjalne profile dylatacyjne.
W przypadku dużych powierzchni ściennych należy przewidzieć dylatacje kompensujące rozszerzenia
termiczne płytek. W tym celu jedną ze spoin trzeba wypełnić trwale plastyczną masą, np. silikonem.
Spoiny skrajne na styku przecinających się płaszczyzn (np. ściana–ściana, ściana–posadzka) również
należy wypełnić trwale plastycznym materiałem. Masa uszczelniająca powinna przylegać tylko do
dwóch płaszczyzn, w przeciwnym przypadku może dojść do jej uszkodzenia w razie zmian szerokości
spoiny. Podparcie masy może być wykonane przez zastosowanie elastycznej wkładki z tworzywa
sztucznego (poliuretan, polietylen) w postaci wałka.
Dokładna wielkość pól dylatacyjnych w okładzinach ceramicznych opisana jest w Instrukcji Techniki
Budowlanej (Część B: Roboty wykończeniowe. Zeszyt 5. Okładziny i posadzki z płytek ceramicznych,
rok wydania: 2014).
© 2013 Henkel Polska sp. z o.o.