Kancelaria NG przegląd orzecznictwa 02.2011

PRZEGLĄD ORZECZNICTWA
NUMER 2/2011
Nowosielski Gotkowicz i Partnerzy
Adwokaci i Radcy Prawni
2011-02-28
1.
SPRAWY CYWILNE
1.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt I CSK 261/10
Z dniem upadłości zobowiązanie dewelopera wynikające z umowy przedwstępnej przekształciło się
automatycznie w zobowiązanie pieniężne zgodnie z art. 32 § 2 prawa upadłościowego z 1934 r. Syndyk
nie mógł więc sprzedać lokalu Teresie S., gdyż taka była wola wierzycieli. Może ona najwyżej żądać
zwrotu pieniędzy wpłaconych na jego nabycie.
KOMENTARZ KANCELARII NG
Komentowane orzeczenie obrazuje, jak daleko idące skutki może spowodować ogłoszenie upadłości
dewelopera – zwłaszcza w sytuacji, w której strony nie zdążyły wcześniej sfinalizować definitywnej
umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Sąd Najwyższy wskazał, że w takim przypadku nie można już
domagać się od syndyka zawarcia umowy przyrzeczonej, albowiem wynikające z umowy
przedwstępnej zobowiązanie upadłego uległo przekształceniu w zobowiązanie pieniężne (art. 32 § 2
dawnego prawa upadłościowego). Analogiczne konsekwencje ogłoszenia upadłości przewiduje również
art. 91 aktualnie obowiązującej ustawy – prawo upadłościowe i naprawcze.
2.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt V CSK 258/10
Nabywca prawa użytkowania wieczystego wnosi opłatę roczną za korzystanie z gruntu w wysokości
ustalonej dla jego poprzednika. Można ją podwyższyć tylko po uprzednim wypowiedzeniu w sposób i w
terminach wskazanych w ustawie o gospodarce nieruchomościami.
KOMENTARZ KANCELARII NG
W powyższym wyroku Sąd Najwyższy podkreślił, że podwyższenie opłaty rocznej za użytkowanie
wieczyste jest skuteczne tylko wtedy, gdy nastąpiło ono przy zachowaniu procedury przewidzianej w
art. 77 – 81 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W szczególności konieczne jest, aby organ
zamierzający zaktualizować opłatę wypowiedział jej dotychczasową wysokość na piśmie. Jeżeli zatem –
tak jak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie – nowy użytkownik wieczysty otrzymał jedynie
zawiadomienie o podwyższeniu opłaty, to uznać należy, iż w dalszym ciągu wiąże go opłata w
wysokości ustalonej dla poprzednika.
2.
SPRAWY GOSPODARCZE
3.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt III CZP 130/10
Wspólnik spółki cywilnej nie jest legitymowany do dochodzenia wierzytelności (należności) wchodzącej
w skład majątku wspólnego wspólników tej spółki. Powodami z takich sprawach muszą być wszyscy
wspólnicy.
KOMENTARZ KANCELARII NG
Wskazany wyrok jest kolejnym dowodem na to, jak wielką wagę w procesie cywilnym należy
przykładać do kwestii natury formalnej, w tym do odpowiedniego oznaczenia w pozwie stron
postępowania. Dotyczy to w szczególności postępowania w sprawach gospodarczych. Nawet pozornie
nieistotne uchybienia w tym zakresie mogą doprowadzić do przegrania sprawy, i to nawet wówczas,
gdy w świetle przepisów prawa materialnego powództwo zasługiwałoby na uwzględnienie.
4.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt V CSK 213/10
Oddanie w dzierżawę czy najem zorganizowanej części firmy nie oznacza, iż przedsiębiorca nie
prowadzi tego jej elementu. Nabywca przedsiębiorstwa odpowiada za długi związane z jego
prowadzeniem. Odpowiedzialność tę ponosi także nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
KOMENTARZ KANCELARII NG
strona 2 z 4
Należy pamiętać o tym, że nabywca przedsiębiorstwa odpowiada solidarnie ze zbywcą za zobowiązania
związane z jego prowadzeniem. W powyższym wyroku Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż zasada ta znajduje
zastosowanie również wtedy, gdy nabycie nie dotyczy całego przedsiębiorstwa, lecz jedynie jego
zorganizowanej części.
5.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt IV CSK 335/10
Członek zarządu spółki z o.o. nie odpowiada wobec jej wierzyciela za to, czego ten i tak by nie odzyskał
mimo zgłoszenia upadłości na czas.
KOMENTARZ KANCELARII NG
W sprawie, w której zapadł powyższy wyrok, istotne było ustalenie, kiedy i w jakim zakresie członek
zarządu spółki z o.o. może odpowiadać za zobowiązania tej spółki. Odpowiedzialność ta powstaje m.in.
wtedy, gdy egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna, zaś członek zarządu nie zgłosił w
odpowiednim czasie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Sąd Najwyższy podkreślił jednak, iż nie
dotyczy to sytuacji, w której nawet pomimo zgłoszenia takiego wniosku przez członka zarządu
wierzyciel nie zdołałby wyegzekwować swoich należności od spółki.
6.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt V CSK 286/10
Podczas sprzedaży udziałów w spółce z o.o. wolno określić ich ilość jako procent w stosunku do całości
kapitału zakładowego przedsiębiorstwa. Wolą stron mogło być nabycie oprócz konkretnej ilości
udziałów, także udziału w niepodzielnym udziale.
KOMENTARZ KANCELARII NG
W powyższym wyroku Sąd Najwyższy wskazał, iż umowy zawierane na gruncie Kodeksu spółek
handlowych należy interpretować zgodnie z zasadami określonymi w art. 65 Kodeksu cywilnego.
Przepis ten nakazuje m.in. badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej
dosłownym brzmieniu. Zastosowanie tej reguły w przedmiotowej sprawie doprowadziło Sąd Najwyższy
do wniosku, że w pełni dopuszczalne jest określenie liczby sprzedawanych udziałów spółki z o.o.
również w sposób procentowy (w stosunku do całego kapitału zakładowego), a nie – jak ma to miejsce
zazwyczaj – wyłącznie w sposób ilościowy.
3.
SPRAWY ADMINISTRACYJNE
7.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 10 lutego 2011 roku
w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 816/10
Nie występuje bezpośrednia zależność, odpowiadająca wypracowanej przez orzecznictwo definicji
zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., pomiędzy zakończeniem postępowania o
wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia a procesem
planistycznym w tym znaczeniu, że wyłącznym warunkiem wydania decyzji środowiskowej jest
uprzednie zakończenie procedury planistycznej prowadzącej do zmiany obowiązującego planu. Dotyczy
to zwłaszcza sytuacji, gdy obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przeznacza
teren, dla którego ma być wydana decyzja środowiskowa, na realizację inwestycji zgodnych z jego
zapisami.
KOMENTARZ KANCELARII NG
Komentowane orzeczenie może być interesujące z punktu widzenia inwestorów realizujących
przedsięwzięcia, dla których wymagane jest uzyskanie tzw. decyzji środowiskowej. W orzeczeniu tym
Sąd potwierdził, że decyzja środowiskowa nie przesądza o legalności podejmowanej inwestycji, jak
również nie uprawnia do rozpoczęcia konkretnych robót, a stanowi jedynie etap procesu
inwestycyjnego. Konsekwencją powyższego jest to, że decyzja ta może być wydana niezależnie od
toczącej się procedury uchwalania lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Co za tym idzie, trwająca procedura planistyczna nie uzasadnia zawieszenia postępowania o wydanie
decyzji środowiskowej.
strona 3 z 4
Przegląd
orzecznictwa
przygotował
Zespół
Kancelarii
Nowosielski
Gotkowicz
i Partnerzy – Adwokaci i Radcy Prawni Targ Drzewny 3/7, 80 – 886 Gdańsk, e-mail:
[email protected], strona internetowa: www.ng.gda.pl
strona 4 z 4