Projekt UE “Transformacja” Obcy przybysze i postępy

Projekt UE “Transformacja”
Obcy przybysze i postępy romanizacji
Do upowszechniania rzymskich zwyczajów i cywilizacji przyczyniali się przede wszystkim ludzie handlu i żołnierze legionów.
Duże znaczenie rzymskich kupców w procesie romanizacji
rysuje się nad wyraz dobitnie w Noricum. Istniejące już za
Cezara ścisłe związki handlowe między królestwem Noricum a
państwem rzymskim doprowadziły w połowie I w. p.n.e. do powstania w Karyntii rzymskiego osiedla kupieckiego w Magda-
lensbergu (A). Przedstawiciele północnoitalskich domów kupieckich mieli tam swoje własne kantory. Za panowania Klaudiusza zostały one przeniesione do nowozałożonego niedaleko,
rzymskiego miasta Virunum (Zollfeld, A).
Oprócz dużych domów kupieckich także mniejsi handlarze z
Italii sięgali swą działalnością aż do północnej granicy cesarstwa w Noricum.
Tłumaczenie tekstu nagrobka
Publiusza Tenacjusza Essimnusa, handlarza winem:
Bóstwom Podziemnym.
Publiuszowi Tenacjuszowi
Essimnusowi, handlarzowi
winem z miasta Iulia Tridentum, zmarłemu w wieku 57
lat.
P(ubliusz) Tenacjusz Paternus wystawił (nagrobek)
swemu ukochanemu ojcu.
Magdalensberg (A). Kupieckie osiedle rzymskie
Tak zwany „Młodzieniec z Magdalensbergu“ – dar wotywny przedstawicieli dwóch akwilejskich
domów kupieckich
Inskrypcja nagrobna z Passau (D)
handlarza winem z Trydentu
Mocny wpływ italskich rodzin kupieckich, także po powstaniu prowincji Noricum, uwidacznia się m.in. w tym, że
to przeważnie spośród członków tych
rodzin aż do pierwszej połowy II w. rekrutowali się urzędnicy i członkowie rad
miejskich w położonych korzystnie pod
względem komunikacyjnym noryckich
municypiach.
Miejsca znalezisk napisów wzmiankujących Barbiuszów
z rodziny kupców akwilejskich
Na proces romanizacji miejscowej ludności granicznych prowincji północnej części cesarstwa długotrwały wpływ wywierało też
wojsko. Z jednej strony obozy wojskowe za sprawą siły nabywczej żołnierzy miały wobec miejscowych dużą siłę przyciągania,
z drugiej zaś po ukończeniu służby wojskowej pewna część weteranów osiedlała się w pobliżu ich byłych kwater.
W obrębie wojska szczególna rola w tym procesie przypadła legionom, a to dlatego, że składały się one wyłącznie z obywateli
rzymskich. I tak, przede wszystkim w pierwszej połowie I w. n.e.
Miejsca znalezisk napisów wzmiankujących członków
osiadłej w Virunum gałęzi italskiej rodziny Sabiniuszów
większość legionistów przybywała z Italii lub z mocno już wtedy
zromanizowanych prowincji. Przykładem mogą służyć legiony
stacjonujące w Moguncji (D) między 43 i 70 r. n.e. W świeżo
sformowanym legionie XXII Primigenia (■) prawie trzy czwarte
żołnierzy pochodziło z Północnej Italii, reszta natomiast głównie
z południowej części obecnej Francji. Wraz z legionem IV Macedonica (●), który przed skierowaniem do Moguncji stacjonował w Hiszpanii, przybyli nad Ren żołnierze urodzeni na Półwyspie Iberyjskim i w Południowej Francji.
Lugo
Mailand
La Almunia
Vienne
Brixen
Turin
Bologna
Toulouse
Fréjus
Béziers
Cordoba
Miejsca pochodzenia legionistów stacjonujących w Moguncji od 43 do 70 r. n.e.
12