Nr wniosku: 146538, nr raportu: 13609. Kierownik (z rap.): dr

Nr wniosku: 146538, nr raportu: 13609. Kierownik (z rap.): dr Mirosław Wyczesany
Obecnie wiemy już całkiem dużo o tym, jak mózg rozpoznaje w otaczającym świecie wszystko to, co jest dla nas ważne i
poruszające. Wiemy, że ważne, emocjonalne bodźce są w szczególny sposób przetwarzane przez mózg. Całkiem dobrze
znamy struktury, które aktywują się, gdy widzimy coś przyjemnego, czy tez – przeciwnie – strasznego. Nadal jednak
niewiele wiemy o tym, gdzie w mózgu rodzi się to szczególne uczucie, które nazywamy emocją. Temu właśnie
poświęcony był nasz projekt. Mózg to niezwykle skomplikowana „maszyna”, składająca się z wielu struktur. Obserwując,
jak komunikują się one ze sobą podczas przeżywania emocji, staraliśmy się rozwikłać choć część tajemnicy
emocjonalnych przeżyć. Używaliśmy do tego przede wszystkim elektroencefalografii (EEG), która obrazuje wyładowania
neuronów, aktywujących się w korze mózgowej. Oprócz tego, używaliśmy tez skanera rezonansu magnetycznego, który
choć nie potrafi śledzić komunikacji między obszarami mózgu, pozwala na bardzo dokładną lokalizację struktur, które w
danym momencie są szczególnie aktywne. Analizując, jakie emocje wywołują u naszych osób badanych sytuacje
eksperymentalne, oraz łącząc to z zarejestrowaną aktywnością kory, analizowaliśmy, które struktury w sposób
powtarzalny wiążą się z podobnymi przeżyciami emocjonalnymi. Co więcej, staraliśmy się zrozumieć jak i kiedy
struktury te komunikują się ze sobą. Chcieliśmy tez sprawdzić, co powoduje, że nasz nastrój w tak dużym stopniu wpływa
na to, jak postrzegamy różne sytuacje i wydarzenia. I co sprawia, że osobom pogrążonym w depresji wszystko wydaje się
smutniejsze i straszniejsze. Nasze wyniki pokazały, które struktury zaangażowane są w „produkowanie” naszego nastroju,
który subiektywnie odczuwamy. Wiemy, że są to m.in. okolice styku kory ciemieniowej i skroniowej w prawej półkuli
mózgu, zakręt obręczy schowany głęboko między półkule czy też fragment mózgu położony zaraz nad oczodołami. Udało
nam się zarejestrować, w jaki sposób kora przedczołowa, najbardziej rozwinięta u człowieka część mózgu, sprawuje – w
zależności od nastroju - kontrolę nad wieloma innymi strukturami i jaką drogą „zawiaduje' innymi częściami mózgu,
sterując procesami percepcji i uwagi.