(26) I stopień. Psychologia kiniczna i społecznego niedostosowania

OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
Nazwa przedmiotu / modułu w języku polskim
2.
Psychologia kliniczna i społecznego niedostosowania
Nazwa przedmiotu / modułu w języku angielskim
4.
Clinical and social maladjustment psychology
Jednostka prowadząca przedmiot
Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Psychologii, Zakład Psychologii
Klinicznej i Zdrowia
Kod przedmiotu / modułu
5.
Rodzaj przedmiotu / modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
6.
obowiązkowy
Kierunek studiów
7.
Pedagogika / Resocjalizacja
Poziom studiów (I lub II stopień)
8.
I stopień
Rok studiów
9.
II rok
Semestr (zimowy lub letni)
10.
semestr zimowy
Forma zajęć i liczba godzin
11.
15 godzin wykładów, 15 godzin ćwiczeń
Imię, nazwisko, tytuł / stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
3.
12.
13.
C-1
C-2
C-3
C-4
C-5
14.
dr Hanna Makowska
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych
dla przedmiotu / modułu oraz zrealizowanych przedmiotów
Brak wymagań
Cele przedmiotu:
Dostarczenie wiedzy z zakresu psychologii klinicznej pomocnej w opisie i wyjaśnianiu
nieprzystosowawczych form zachowań dzieci i młodzieży.
Zapoznanie z wybranymi typologiami niedostosowania społecznego i narzędziami diagnozy.
Zapoznanie z psychospołecznymi mechanizmami rozwoju wybranych zaburzeń i niedostosowania
społecznego.
Kształtowanie umiejętności integrowania danych pochodzących z różnych systemów teoretycznych.
Uwrażliwienie na istotne zagadnienia etyczne związane z profilaktyką i pomocą psychologiczną w
obszarze zaburzeń zachowania, zaburzeń emocjonalnych i niedostosowania społecznego.
Zakładane efekty kształcenia:
EK_W_01 Zna i definiuje pojęcie normy, patologii, zaburzeń,
niedostosowania społecznego.
EK_W_02 Omawia etiologię wybranych zaburzeń i
niedostosowania społecznego. Zna czynniki
Symbole kierunkowych efektów kształcenia:
K_W02, K_W05, K_W13, K_W21,
K_U02, K_U13
K_K05
wpływające na ich rozwój.
EK_W_03 Zna psychospołeczne mechanizmy rozwoju
wybranych zaburzeń i niedostosowania
społecznego.
EK_U_01 Integruje dane na temat niedostosowania
społecznego i zaburzeń pochodzące z różnych
źródeł.
EK_K_01 Dostrzega istotne zagadnienia etyczne związane
z profilaktyką i pomocą dla osób z zaburzeniami i
niedostosowaniem społecznym.
15.
Treści programowe:
Wykład:
Przedmiot i rozwój psychologii klinicznej. Paradygmat patogeniczny i salutogeniczny w kształtowaniu
przedmiotu psychologii klinicznej.
Norma, klasyfikacje zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania.
Sposoby ujmowania niedostosowania społecznego. Niedostosowanie społeczne jako kategoria
teoretyczna.
Wybrane typologie niedostosowania społecznego. Przykładowe narzędzia stosowane w diagnozie
niedostosowania społecznego.
Zaburzenia w zachowaniu u dzieci i młodzieży. Rodzinne uwarunkowania zaburzeń zachowania
Zaburzenia lękowe u dzieci i młodzieży. Uwarunkowania zaburzeń lękowych.
Depresja u dzieci i młodzieży. Uwarunkowania i pomoc psychologiczna.
16.
Konwersatorium:
Rodzaje niedostosowania społecznego. Wykolejenie społeczne i zachowania przestępcze.
Uwarunkowania używania narkotyków przez dzieci i młodzież.
Analiza przypadku dziesięcioletniego chłopca z trudnościami w nauce i przejawami zachowań
agresywnych. Uwarunkowania i funkcje przejawianych zachowań agresywnych. Trudności w nauce i
problemy kontroli zachowania (impulsywność) jako predykatory przyszłych trudności adaptacyjnych.
Zachowania neurotyczno – lękowe. Zaburzenia na tle lękowym.
Zachowania psychopatyczne. Psychopaci w garniturach.
Osobowość antyspołeczna – charakterystyka, kryteria diagnostyczne.
Przyczyny niedostosowanie społecznego - społeczne uwarunkowania niedostosowania społecznego
Uwarunkowania i psychologiczne mechanizmy przemocy w rodzinie.
Psychospołeczne skutki przemocy wobec dzieci.
Podsumowanie i kolokwium zaliczeniowe.
Zalecana literatura (podręczniki)
Wykład:
Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. Psychologia zaburzeń. Gdańsk 2003.
Czabała J. Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa1997.
Cierpiałkowska L. Psychopatologia. Warszawa 2007.
Goodman R., Scott S. Psychiatria dzieci i młodzieży. Wrocław 2000.
Grzesiuk L. Psychoterapia. Warszawa 1994.
Kendall P., C. Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk 2004.
Kuberska – Gaca K., Gaca A. Profilaktyka niedostosowania społecznego w szkole. Warszawa 1986.
Pytka L. Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i
metodyczne. Warszawa 2001.
Rola J. Depresja u dzieci. Warszawa 2001.
Sęk H. (red.). Społeczna psychologia kliniczna. Warszawa 1993.
Sęk H. (red.). Psychologia kliniczna. Warszawa 2006, tom1 i 2.
Sillamy N. Słownik Psychologiczny. Warszawa 1989.
Urban B. Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży. Kraków 2000.
Wysocka E. Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa 2008.
Konwersatorium:
Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. Psychologia zaburzeń. Gdańsk 2003.
17.
18.
19.
Dimoff T., Carper S. Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki. Warszawa 1993.
Elliot J., Place M. Dzieci i młodzież w kłopocie. Warszawa 2000.
Hare R., D. Psychopaci są wśród nas. Kraków 2006.
Meyer R. Psychopatologia. Studia przypadków. Jeden przypadek – wiele teorii. Gdańsk 2003.
Pospiszyl I. Przemoc w rodzinie. Warszawa 1994.
Pospiszyl K., Żabczyńska E. Psychologia dziecka niedostosowanego społecznie. Warszawa 1981.
Seligman M. E. P., Walker E. F., Rosenhan D. L. Psychopatologia. Poznań 2003.
Szostak M. (red.). Kliniczne studia przypadków. Warszawa 1981.
Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu / modułu,
sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
wykład: zaliczenie
konwersatorium: kolokwium zaliczeniowe na ocenę
Język wykładowy
polski
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Godziny zajęć (według planu studiów) z nauczycielem:
- wykład
- konwersatorium
Praca własna studenta:
- przygotowanie do zajęć
- czytanie wskazanej literatury
- przygotowanie do kolokwium semestralnego
Suma godzin
Liczba punktów ECTS
Średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
15
15
10
10
10
60
2