TAJEMNICE ŚWIATŁA

TAJEMNICE ŚWIATŁA
na podstawie punktu 21 Listu Apostolskiego
Jana Pawła II "ROSARIUM VIRGINIS MARIAE"
1.
2.
3.
4.
5.
Chrzest Jezusa w Jordanie
Objawienie Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej
Jezus głosi Królestwo BoŜe i wzywa do nawrócenia
Przemienienie Jezusa na górze Tabor
Ustanowienie Eucharystii
Przechodząc od dzieciństwa i Ŝycia w Nazarecie do Ŝycia publicznego Jezusa kontemplacja
prowadzi nas do tych tajemnic, które ze specjalnego tytułu nazwać moŜna 'tajemnicami
światła'. W rzeczywistości całe misterium Chrystusa jest światłem. On jest "światłością
świata" (J 8, 12). Jednak ten wymiar wyłania się szczególnie w latach Ŝycia publicznego,
kiedy głosi On Ewangelię Królestwa. KaŜda z tych tajemnic jest objawieniem Królestwa,
które juŜ nadeszło w samej Osobie Jezusa. Pragnąc wskazać wspólnocie chrześcijańskiej
pięć znamiennych momentów - tajemnic 'pełnych światłości' - tej fazy Ŝycia Chrystusa,
uwaŜam, Ŝe słusznie moŜna by za nie uznać:
1. Chrzest Jezusa w Jordanie
Tajemnicą światła jest przede wszystkim chrzest w Jordanie. Tutaj, gdy Jezus schodzi do wody - jako niewinny,
który czyni siebie 'grzechem' za nas (por. 2 Kor 5, 21) - otwierają się niebiosa i głos Ojca ogłasza Go Synem
umiłowanym (por. Mt 3, 17 i par.), a Duch Święty zstępuje na Niego, by powołać Go do przyszłej misji.;
2. Objawienie Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej
Tajemnicą światła jest początek znaków w Kanie (por. J 8, 1-12), gdy Chrystus, przemieniając wodę w wino, dzięki
interwencji Maryi, pierwszej z wierzących, otwiera serca uczniów na wiarę.;
3. Jezus głosi Królestwo BoŜe i wzywa do nawrócenia
Tajemnicą światła jest nauczanie Jezusa, w czasie którego głosi On nadejście Królestwa BoŜego i wzywa do
nawrócenia (por. Mk 1, 15), odpuszczając grzechy tym, którzy zbliŜali się do Niego z ufnością (por. Mk 2, 3- 13; Łk 7,
47-48), dając początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam będzie realizował aŜ do skończenia świata, szczególnie
poprzez powierzony Kościołowi Sakrament Pojednania.;
4. Przemienienie Jezusa na górze Tabor
Tajemnicą światła w pełnym tego słowa znaczeniu jest dalej przemienienie, które według tradycji miało miejsce na
górze Tabor. Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem
Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali (por. Łk 9, 35 i par.) i przygotowuje do przeŜycia z Nim bolesnego momentu
męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do Ŝycia przemienionego przez Ducha Świętego.;
5. Ustanowienie Eucharystii
Tajemnicą światła jest wreszcie ustanowienie Eucharystii, w której Chrystus ze swym Ciałem i Krwią pod postaciami
chleba i wina staje się pokarmem, dając « aŜ do końca » świadectwo swej miłości do ludzi (J13, 50), dla których
zbawienia złoŜy siebie samego w ofierze.
W tych tajemnicach, z wyjątkiem Kany, obecność Maryi pozostaje ukryta w tle. Ewangelie wspominają zaledwie
kilka razy o Jej przygodnej obecności w jednym czy drugim momencie nauczania Jezusa (por. Mk 3, 31-35; J 2, 12)
i nic nie mówią, czy była w Wieczerniku w czasie ustanowienia Eucharystii. Jednak rola, jaką pełni w Kanie, widoczna
jest w jakiś sposób w całej drodze Chrystusa. Objawienie, które w czasie chrztu w Jordanie dał o Nim bezpośrednio
Ojciec, a które w Janie Chrzcicielu odbiło się echem, w Kanie znajdujemy na Jej ustach i staje się ono wielkim
macierzyńskim napomnieniem, skierowanym przez Nią do Kościoła wszystkich czasów: "Zróbcie wszystko, cokolwiek
wam powie" (J 2, 5). Jest to napomnienie, które dobrze wprowadza w słowa i znaki Chrystusa w czasie Jego Ŝycia
publicznego, stanowiąc maryjne tło dla wszystkich 'tajemnic światła'.
Tajemnice światła
Taje mni ca I
C hrze st Pa na Jez usa w Jo r da nie
W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, gdy wyszedł z wody,
ujrzał otwierające się niebiosa i Ducha zstępującego Nań jak gołębica. I dał się słyszeć głos: "Tyś jest mój Syn ukochany,
w Tobie mam upodobanie" (por. Mk 1, 9-11).
Gdy Jezus schodził do wody jako niewinny, czyniąc siebie za nas "grzechem" (por. 2 Kor 5, 21), gdy otwarły się niebiosa i dał
się słyszeć głos z nieba, został uchylony rąbek tajemnicy, której światło ujawnia, na początku Ŝycia publicznego, więź Jezusa
z Ojcem.
Medytując nad tą tajemnicą, rozwaŜmy, jakie światło daje innym nasze Ŝycie i jak wiara w Chrystusa, otrzymana podczas
chrztu, rozprasza w nas mroki ziemskiej pielgrzymki.
Taje mni ca II
We sele w Ka ni e Gal ile jskie j
Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej. I była tam Matka Jezusowa. Zaproszono teŜ na wesele Jezusa i Jego
uczniów. (...) I w Kanie Galilejskiej uczynił Jezus pierwszy znak, i objawił swoją chwałę. I uwierzyli weń uczniowie Jego (por. J
2, 1-11).
Przemieniając, na prośbę swej Matki, wodę w wino, ujawnił Jezus swoją moc nad materią. To wystarczyło, by ten cud stał się
dla uczniów światłem, dzięki któremu ich umysły i serca otwarły się na wiarę w Jezusa.
RozwaŜając tę tajemnicę, nauczmy się widzieć obecność Boga w codziennych wydarzeniach i w świetle wiary odczytywać je
jako wyzwanie, które Bóg nam stawia.
Taje mni ca III
G ło sz e nie Kr óle stwa B oŜeg o
Po uwięzieniu Jana Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię BoŜą, mówiąc: "Nadszedł juŜ czas, zbliŜa się królestwo BoŜe,
nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię" (por. Mk 1, 14-15).
Ile światła BoŜego ujawniło się w wezwaniu, jakie Jezus kierował do spotkanych ludzi, by się nawrócili i uzyskali odpuszczenie
grzechów, bo zbliŜa się królestwo BoŜe!
Przedziwna tajemnica miłosierdzia, która realizowana będzie przez Pana Jezusa aŜ do skończenia świata przez sakrament
pojednania powierzony Kościołowi, jest światłem dla kaŜdego, kto zabłąka się w mroku świata, by nie tracił nadziei, by wołał: "
Jezu, ufam Tobie!".
Taje mni ca I V
Prze mi e nie ni e na gó rze Ta bor
Jezus zabrał ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, jego brata, i wyprowadził ich na wysoką górę na osobności. I został przemieniony
wobec nich, i zajaśniało Jego oblicze jak słońce, szaty zaś Jego stały się białe jak światło (...), a z obłoku odezwał się głos: "To
jest mój Syn umiłowany, w Nim mam upodobanie, Jego słuchajcie..." (por. Mt 17, 1-13).
Jaka chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa! Apostołowie są pełni zachwytu, a Ojciec niebieski wzywa ich do
posłuszeństwa. Przypomną to sobie dopiero po dniach męki i śmierci Jezusa, kiedy radować się będą chwałą zmartwychwstania
swego Mistrza.
Kontemplując oblicze Chrystusa, zachowajmy w duszy Jego wizerunek w dniach zwątpienia i próby, by mocą Ducha Świętego
dotrwać do zwycięstwa dobra nad złem.
Taje mni ca V
U sta now ie nie E uc har y stii
Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i odmówiwszy dziękczynną modlitwę połamał go i rzekł: "To jest Ciało
moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę". Podobnie po wieczerzy wziął kielich i powiedział: "Ten kielich jest Nowym
Przymierzem we Krwi mojej. Ile razy będziecie z niego pić, czyńcie to na moją pamiątkę". Ilekroć bowiem spoŜywacie ten chleb
i pijecie z tego kielicha, głosicie śmierć Pana do czasu, aŜ On przyjdzie (por. 1 Kor 11, 23-26).
Ustanowienie Eucharystii rzuca światło na tajemnicę niezwykłej miłości, którą Chrystus do końca nas umiłował, dając Siebie
jako pokarm dla naszej duszy.
Jak na taką miłość mamy odpowiedzieć? Jak i kogo zachęcić do udziału we Mszy św. i częstej Komunii św.? Kogo jeszcze
mamy zbliŜyć do Chrystusa?
Oprac. biskup Roman Andrzejewski