Kształcenie i wychowanie młodzieży o życiu seksualnym - beata-vita

Kształcenie i wychowanie młodzieży o życiu seksualnym
„Art. 4. 1. Do programów nauczania szkolnego wprowadza się wiedzę o życiu seksualnym
człowieka, o zasadach świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny,
życia w fazie prenatalnej oraz metodach i środkach świadomej prokreacji”[Ustawa z dnia 7 stycznia
1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17,
poz. 78, z późn. zm.)]
Stosownie do art. 4 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, Minister Edukacji Narodowej
zorganizował warunki realizacji w szkołach zajęć edukacyjnych: Wychowanie do życia w
rodzinie.
Podstawa programowa Wychowania do życia w rodzinie, która od roku szkolnego 2009/2010
jest stopniowo wprowadzana do kolejnych klas poszczególnych typów szkół, określona
została w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie
podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego
w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2009 r. Nr 4, poz. 17).
Realizacja treści programowych przedmiotu Wychowanie do życia w rodzinie stanowi spójną
całość z pozostałymi działaniami wychowawczymi i profilaktycznymi prowadzonymi przez
szkoły, w szczególności dotyczącymi wspierania wychowawczej roli rodziny, promowania
integralnego ujęcia ludzkiej seksualności, kształtowania postaw prorodzinnych, prozdrowotnych i
prospołecznych.
Zawarte w podstawie programowej tego przedmiotu treści nauczania gwarantują pluralizm
opinii, szanują różnice światopoglądowe, są rzetelne i zgodne z aktualnym stanem wiedzy.
Zaplanowane treści nauczania dotyczące wiedzy o życiu seksualnym, o zasadach świadomego
i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartościach rodziny, życia w fazie prenatalnej oraz
o metodach i środkach świadomej prokreacji pozwolą uczniom poznać i zrozumieć złożoność
problematyki nie tylko w aspekcie naukowym, lecz również społecznym, kulturowym
i etycznym.
Podstawa programowa zajęć Wychowanie do życia w rodzinie określa szeroko rozumianą
edukację prorodzinną, obejmując także tematykę dotyczącą nowoczesnych metod planowania
rodziny (w tym środków zapobiegania ciąży) oraz chorób przenoszonych drogą płciową (w
tym HIV/AIDS), jak też sposobów zabezpieczania się przed nimi.
Treści nauczania z tego zakresu umieszczone zostały w nowej podstawie programowej
w wielu obszarach kształcenia, oprócz przedmiotu Wychowanie do życia w rodzinie również
w przedmiotach: przyroda, biologia, wychowanie fizyczne i etyka. Duże znaczenie ma
edukacja prozdrowotna.
Nauczyciele prowadzący w poszczególnych typach szkół zajęcia z zakresu wychowania do
życia w rodzinie, przekazują pełną i rzetelną wiedzę, dostosowując ją do poziomu rozwoju
ucznia i integrując działania szkoły i rodziców.
Programy nauczania dopuszczone do użytku w danej szkole przez dyrektora szkoły muszą
być zgodne z treściami podstawy programowej kształcenia ogólnego.
Sposób realizacji przedmiotu Wychowanie do życia w rodzinie określa rozporządzenie
Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 sierpnia 1999 r. w sprawie sposobu nauczania
szkolnego oraz zakresu treści dotyczących wiedzy o życiu seksualnym człowieka, o zasadach
świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny, życia w fazie prenatalnej
oraz metodach i środkach świadomej prokreacji zawartych w podstawie programowej
kształcenia ogólnego (Dz. U. Nr 67, poz. 756, z późn. zm.). Rozporządzenie to zostało
znowelizowane 10 sierpnia 2009 r. , a zmiany weszły w życie w dniu 1 września 2009 r.
Wprowadzone w wyżej wymienionym rozporządzeniu zmiany wynikają z konieczności
dostosowania przepisów do zmienionej podstawy programowej kształcenia ogólnego
w poszczególnych typach szkół oraz uzyskania optymalnej frekwencji uczniów na zajęciach.
Zachowane zostaje prawo rodziców i pełnoletnich uczniów do niewyrażenia zgody na udział
w zajęciach. Uczniowie mają obowiązek uczęszczania na zajęcia edukacyjne Wychowanie do
życia w rodzinie, jeżeli ich rodzice, opiekunowie prawni bądź sami pełnoletni uczniowie nie
zgłoszą dyrektorowi szkoły w formie pisemnej rezygnacji z udziału w zajęciach.
W szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych liczba godzin zajęć
edukacyjnych Wychowanie do życia w rodzinie nie może być mniejsza niż w szkole
publicznej danego typu.
Realizacja treści programowych zajęć Wychowanie do życia w rodzinie w połączeniu
z działaniami wychowawczymi i profilaktycznymi szkoły zmierza do jak najlepszego
przygotowania dzieci i młodzieży do dorosłego życia oraz podejmowania w przyszłości ról
małżeńskich i rodzicielskich.
Nadrzędnym celem zajęć Wychowanie do życia w rodzinie jest stworzenie uczniom
warunków sprzyjających poznaniu siebie, wzmocnieniu poczucia własnej wartości oraz
zdobyciu rzetelnej wiedzy.
Korzystanie uczennic w ciąży z indywidualnego programu lub toku nauki odbywa się na
podstawie rozporządzenia Minister Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 19 grudnia 2001 r. w
sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz
organizacji indywidualnego programu lub toku nauki (Dz. U. z 2002 r. Nr 3, poz. 28).
Z wnioskiem do dyrektora szkoły o udzielenie zezwolenia na indywidualny program lub tok
nauki mogą wystąpić:
1) uczeń - z tym, że uczeń niepełnoletni za zgodą rodziców lub prawnych opiekunów;
2) rodzice lub prawni opiekunowie niepełnoletniego ucznia;
3) wychowawca klasy lub nauczyciel prowadzący zajęcia edukacyjne, których dotyczy wniosek - za
zgodą rodziców lub prawnych opiekunów albo pełnoletniego ucznia.
Uczeń realizujący indywidualny tok nauki może uczęszczać na wybrane zajęcia edukacyjne
do danej klasy lub do klasy programowo wyższej, w tej lub innej szkole, na wybrane zajęcia
edukacyjne w szkole wyższego stopnia albo realizować program w całości lub w części
we własnym zakresie. Uczeń realizujący indywidualny tok nauki jest klasyfikowany na podstawie
egzaminu klasyfikacyjnego.
Wszyscy potrzebujący uczniowie, a uczennice w ciąży w szczególności, powinni otrzymać
pomoc psychologiczno-pedagogiczną na terenie szkoły lub w poradni psychologicznopedagogicznej.
Zasady i formy tej pomocy reguluje rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7
stycznia 2003 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy
psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.
U. Nr 11, poz. 114) oraz rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 11 grudnia
2002 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni
psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz. U. z 2003 r.
Nr 5, poz. 46).