KOLEJNE SPRAWOZDANIEZ MEGAMISJI

SPRAWOZDANIE
Z REALIZACJI PROGRAMU MEGAMISJA
W OKRESIE OD
PAŹDZIERNIKA DO POŁOWY LISTOPADA
Wybrane linki do stron
Ogólnopolskiego Programu MegaMisja Fundacji Orange.
https://fundacja.orange.pl/o_programie_megamisja.php
https://megamisja.pl/2016/05/30/mega-swietlice-wybrane/
https://megamisja.pl/o-nas/
Uczniowie w czasie zajęć świtlicowych realizują kolejne etapy zadań , a relacje
wychowawcy i zdjęcia zamieszczane są na platformie MegaMisji.
Poniżej przedstawiamy materiał ukazujący pracę naszej świetlicy, który
znajduje się również na platformie MegaMisji. Każde wykonane zadanie jest
punktowane przez komisję.
Po zrealizowanych 3 etapach zebraliśmy 550 punktów i nagrody:
kreatywny zestaw plastyczny,
tablet.
Etap 2 - Dziecko w środowisku medialnym.
Zadanie 1- Przedstaw się Psotnikowi.
Relacja wychowawcy:
Co mogę o sobie powiedzieć innym? Pozornie łatwe zadanie, jednak prezentowanie
siebie w krótkiej wypowiedzi to nie lada wyzwanie. Wysłuchaliśmy dialogu Julki i Kuby i jak
zwykle postanowiliśmy pomóc Psotnikowi. Może powróci mu pamięć. W tym celu każde
z dzieci otrzymało „bojowe” zadanie. Na kartkach papieru narysowali słoneczka. Obok
promieni każdy pisał o sobie to co chce i może powiedzieć innym. Następnie dzieci
przedstawiały swoje prezentacje. Ponownie wysłuchaliśmy dialogu bliźniaków. Następnie
przeczytałam teksty z materiału „Prezentacje”, który wcześniej napisałam na dużym arkuszu
papieru. Dzieci starały się wskazać, które informacje są dobre, a których być nie powinno.
Posegregowane informacje zapisaliśmy w tabeli. Muszę powiedzieć, że w prezentacjach
własnych dzieci zawarły tylko pozytywne teksty o sobie. Należało to docenić. Ponieważ
Psotnik dalej miał kłopoty z pamięcią, skorzystaliśmy z propozycji Julki i Kuby. Dzieci po
obejrzeniu ników i awatarów same wymyślały sobie pseudonimy. Odgadywaliśmy obrazki,
jednak nie zawsze udawało się przyporządkować awatar do autora. Wnioski nasuwały się
same. Niki i awatary nie mówią wiele o nas, bo każdy może inaczej je interpretować. Ponadto
w ten sposób ukrywamy samych siebie. Na koniec wypisaliśmy czego nie wolno mówić
o sobie obcym, czy podawać w Internecie
Zadanie 2 - Akcja - komunikacja, czyli na ratunek Psotnikowi
Relacja wychowawcy:
Dzisiejsze zajęcia przypomniały uczniom istnienie różnych form komunikacji. Aby
komunikacja była efektywna musi przebiegać z poszanowaniem drugiej osoby.
Przeczytaliśmy dialogi Julki i Kuby. Przystąpiliśmy do pracy w grupach. Ze względu na
niewielką liczbę uczniów zespoły były 2- osobowe. Każdy zespól otrzymał zadanie.
Najciekawiej wypadły scenki przestawiające wypowiedzi ułożone wcześniej z rozsypanek.
Fajna zabawa była również, kiedy punktowaliśmy „zasady komunikacji”, wpisywaliśmy do
wcześniej przygotowanej tabeli: TAK lub NIE. Podsumowaliśmy jak można zwracać się do
kolegi a jak do osoby dorosłej.
Dzieci poprawnie wybierały formy.
Na koniec uczniowie przedstawiali niewerbalnie za pomocą ruchu i gestu rożne powiedzenia.
Zabawa się spodobała i zapewne do niej wrócimy.
Zadanie 3 - Szanowny Panie Psotniku, czyli jak zwracać się do
różnych osób.
Relacja wychowawcy:
Na poprzednich zajęciach umówiliśmy się z dziećmi, że będziemy
kontynuować zabawę w kalambury. Dzieci losowały hasła i próbowały je
przedstawiać gestami i rysunkiem. W ten sposób przypomnieliśmy sobie o sposobach
porozumiewania się . Utrwalaliśmy pojęcia: nadawca, odbiorca, komunikat formalny i
nieformalny. Taśma malarska przyklejona na podłodze pełniła rolę linii
komunikacyjnej. W trakcie zabawy pojawiały się trudności z trafnym odczytaniem
przedstawianych komunikatorów. Co się działo, gdy zaczęliśmy przekazywać
informację za pomocą dźwięków – trudno opisać. Miauczenia, kukurykania, hahania,
była pełna świetlica. Zastanawialiśmy się co zrobić, aby osoba z którą się
porozumiewamy właściwie zrozumiała treść przekazu. Dzieci doszły do wniosku, że
lepiej rozmawia im się z kolegami. Stwierdziły, że z dorosłymi trzeba rozmawiać
„inaczej”. Wszyscy byli zgodni co do tego, że aby komunikacja była dobra musi starać
się zarówno nadawca jak i odbiorca.
Etap 3 - Język mediów
Zadanie 1- Psotnik w telewizji
Relacja wychowawcy:
Temat telewizji to jest to, o czym bardzo chętnie dyskutowali świetliczanie.
Znają i oglądają różne programy. Wiedzą także, co najbardziej lubią oglądać ich
bliscy. Nieźle się w tym wszystkim orientują. Toteż na początek otrzymali zadanie
wyszukania informacji w Internecie na temat rodzajów programów telewizyjnych.
Potem przeczytaliśmy napisane wcześniej na tablicy zdania, a następnie w grupach
przyporządkowywali, które zdania mówią o tym, że telewizja służy dobrej zabawie – I
grupa. Druga – wybierała zdania mówiące o oglądaniu telewizji dla zdobycia wiedzy.
Nie było z tym żadnych problemów. Dzieci próbowały podawać cechy
charakterystyczne dla programu informacyjnego i rozrywkowego. Następnie
przerabialiśmy program informacyjny na talent show i odwrotnie. Na zakończenie
zajęć dzieci losowały karteczki z nazwami programów i przyczepiały odpowiednio
pod kartonikami z napisem: „Rozrywka” oraz „Informacja”. Potem ozdobiły kartoniki
i zawiesiły na tablicy. Myślę, że dzieci poznały zadania telewizji. Przypomnieliśmy
także o tym, aby wybierać z dużej oferty programów te, które nas interesują. Najlepiej,
aby zarówno bawiły nas jak i uczyły.
Zadanie 2 - Fakty, opinie i bliźniaki
Relacja wychowawcy:
Dzisiejsze zajęcia zrealizowaliśmy wg scenariusza. Dzieci wysłuchały najpierw
fragment audio buka „Przygody Tomka Sawyera”. Na kolorowych karteczkach
napisali co myślą o tej czytance. Następnie wyjaśniłam dzieciom pojęcie opinii oraz
faktów. Napisane przez uczniów zdania podzieliliśmy na takie właśnie grupy.
Oczywiście świetliczanom spodobała się zabawa w poszukiwaczy skarbów Tomka.
Odnalazły je bez problemu. W ocenie „skarbów” wyraźnie się różnili. Uświadomili
sobie, że każdy może mieć własne zdanie, inny gust. Ważne, by kulturalnie je wyrazić,
choć o gustach ponoć się nie dyskutuje.
Zadanie 3 - Psotnik i różne media
Relacja wychowawcy:
Zrealizowaliśmy kolejne zadanie –trzecie: „Psotnik i różne media”. Dzieci nie
mają problemu z rozpoznawaniem różnych środków przekazu. Bezbłędnie dopasowali
ilustracje do wypisanych na kartonie środków przekazu. Po odsłuchaniu fragmentu
transmisji meczu w radio i obejrzeniu z obrazem, wyszukiwały różnic, pokazywały za
pomocą gestów i symboli (ucho, oko) – jakimi zmysłami odbieramy poszczególne
środki przekazu. Oczywiście w złapaniu Psotnika pomogła nam Calineczka.
Uczniowie z zainteresowaniem wysłuchali bajki a następnie narysowali portrety
swojej Calineczki.Próbowaliśmy także narysować komiks. Pierwsze próby trochę
sprawiały nam problemu, ale w efekcie się udało
Następne relacje wkrótce!
Opiekun świetlicy: J. Zając