Choroby zawodowe

Choroby zawodowe
Przepisy prawne dotyczące chorób zawodowych
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.)
– art. 235 KP – definicja choroby zawodowej – za chorobę zawodową uważa się chorobę,
wymienioną w wykazie chorób zawodowych , jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić
bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem
czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem
wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”.
1
– art. 235 KP – rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może
nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim
narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie
ustalonym w wykazie chorób zawodowych.
2
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych
(Dz. U. 2009r Nr 105, poz. 869 z późn. zm.)
Rozporządzenie określa:
1. wykaz chorób zawodowych;
2. okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do
rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu
zawodowym;
3. sposób i tryb postępowania dotyczący zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania
chorób zawodowych;
4. podmioty właściwe w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002r. w sprawie dokumentowania chorób
zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. 2002r Nr 132, poz. 1121 z późn. zm.)
Rozporządzenie określa:
wzór zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej;
wzór skierowania na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej;
wzór karty oceny narażenia zawodowego;
wzór orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu i o braku podstaw do rozpoznania choroby
zawodowej;
5. wzór karty stwierdzenia choroby zawodowej;
6. wzór zawiadomienia o skutkach choroby zawodowej.
1.
2.
3.
4.
Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie może nastąpić u pracownika lub
byłego pracownika, w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy
w takim narażeniu, nie później jednak niż w okresie, który został określony w wykazie chorób
zawodowych.
Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej u pracownika, u którego podejrzewa się chorobę
zawodową, dokonuje:
1. pracodawca zatrudniający pracownika, u którego podejrzewa się chorobę zawodową;
2. każdy lekarz (np. lekarz profilaktyk, lekarz rodzinny, lekarz stomatolog itp.);
3. pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy mogą wskazywać na taką
chorobę, przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem
lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną;
4. były pracownik (np. bezrobotny, niezatrudniony emeryt lub rencista ).
Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się:
1. właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu;
2. właściwemu inspektorowi pracy
▪ których właściwość ustala się według miejsca, w którym praca jest lub była wykonywana przez
pracownika, lub według krajowej siedziby pracodawcy w przypadku, gdy dokumentacja dotycząca
narażenia zawodowego jest gromadzona w tej siedzibie.
Rozpoznanie choroby zawodowej :
▪ rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika/byłego pracownika dokonuje lekarz orzecznik,
zatrudniony w jednostce orzeczniczej.
Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
1. poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy;
2. kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych);
3. poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie
i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych
zakaźnych i pasożytniczych;
4. podmioty lecznicze, w których nastąpiła hospitalizacja - w zakresie rozpoznawania chorób
zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów
choroby.
▪ jeżeli pracownik/były pracownik nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego, ma prawo złożyć
wniosek o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego w jednostce orzeczniczej II stopnia.
Jednostkami orzeczniczymi II stopnia (odwoławczymi):
▪ od orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych I stopnia są
instytuty badawcze w dziedzinie medycyny pracy. Orzeczenie lekarskie wydane przez jednostkę
orzeczniczą II stopnia jest ostateczne.
Stwierdzenie choroby zawodowej:
1. postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej lub braku podstaw
do stwierdzenia choroby zawodowej u pracownika/byłego pracownika przeprowadza właściwy
państwowy inspektor sanitarny.
2. właściwy państwowy inspektor sanitarny na podstawie zgromadzonego materiału
dowodowego wydaje decyzję administracyjną o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku
podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
3. jeżeli strony postępowania nie zgadzają się z treścią decyzji, mają prawo złożyć odwołanie do
organu wyższego stopnia.
W przypadku odwołania od decyzji właściwego Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego
organem wyższego stopnia jest właściwy Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny. Na decyzję
wydaną przez organ drugiej instancji strony postępowania mogą wnieść skargę do właściwego Sądu
Administracyjnego.