Spotkaliśmy się dzisiaj by pożegnać śp. Stanisława, który zakończył

Spotkaliśmy się dzisiaj by pożegnać śp. Stanisława, który zakończył swoje ziemskie pielgrzymowanie.
Trudno jest w kilku słowach wyrazić, to co pozostawił.
Większość z nas tu obecnych długo mogłaby wyliczać sprawy za które winniśmy mu wdzięczność. Był
dla nas nie tylko bliskim członkiem rodziny ale też spolegliwym przyjacielem, wzorem i
przewodnikiem.
Nie opuścił nigdy człowieka w potrzebie. Całe swoje życie poświęcił dążeniu do Prawdy, służbie
Kościołowi, Narodowi i po prostu ludziom. Zawsze przeciwstawiał się złu [powtarzając, że mniejsze
dobro jest początkiem zła.
Śp. Stanisław urodził się w 1925 roku w trudnych czasach waśni politycznych i przemian
gospodarczych. Młodość spędzona w tej atmosferze oraz czas okrutnej wojny zahartowały jego
ducha i uczyniły zeń człowieka godnego naśladowania.
Gdy w latach 1945 -1947 został powołany i oddelegowany w Bieszczady do obrony tamtejszej
ludności przed bandami UPA, nigdy nie zapomniał o wartości ludzkiego życia, troszcząc się każdym
biednym i bezbronnym człowiekiem.
- Za swą postawę, za odwagę i szlachetność otrzymał patent:
„Weterana Walk o wolność i niepodległość Ojczyzny”
- Awans na stopień podporucznika Wojska Polskiego oraz medal Manifestu PKWiN
Niewątpliwie Opatrzność Boża przeprowadziła go przez te trudne chwile.
Ś.p. Stanisław w 1949 roku pojął za żonę Mariannę z domu Kokosińska z którą przeżył całą resztę
swego życia. Wychowując córkę Alicję a później wnuki zaszczepił w nich swoją miłość do bliźniego.
Był osobą nietuzinkową. Zawsze uśmiechnięty, wesoły, miałeś dla każdego dobre słowo. Nie
potrafiłeś przejść obojętnie obok osoby potrzebującej pomocy. Bywało, że zapominał wtedy o sobie.
Wszyscy tutaj dzisiaj coś Tobie zawdzięczamy. Dlatego twierdzę, że nie odszedłeś – zmieniłeś tylko
adres zamieszkania. ….
Żegnamy Cię więc na chwilę Świętej Pamięci Stanisławie /
Żegnamy Cię - jako wzór mężczyzny, ojca, przyjaciela i patrioty