IBPB-2-1/4511-206/15/DP

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPB-2-1/4511-206/15/DP
Data
2015.09.03
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych à Źródła
przychodów
Słowa kluczowe
koszt eksploatacyjny, pracownik, ryczałty, samochód
służbowy, świadczenie nieodpłatne
Istota interpretacji
Czy prawidłowe jest uznanie, że kwota ryczałtu za
korzystanie z samochodu służbowego do celów
prywatnych, która podlega doliczeniu Pracownikowi do
przychodu, określona w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie
obejmowała również Koszty Eksploatacji (koszt paliwa,
myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków
samochodowych)?
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja
podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20
czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa
podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra
Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji
przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach,
działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy
przedstawione we wniosku z 29 maja 2015 r. (data wpływu do Biura – 5 czerwca 2015 r.) o
wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od
osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania samochodu służbowego do
celów prywatnych:
§
w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa – jest
nieprawidłowe,
§
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji
przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku
dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wykorzystania
samochodu służbowego do celów prywatnych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca z siedzibą w M. jest rezydentem objętym nieograniczonym
obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do
używania dla konkretnej osoby należącej do kadry kierowniczej Wnioskodawcy, w tym:
członków zarządu, dyrektorów lub kierowników poszczególnych departamentów, ewentualnie
ich zastępców (dalej: „Pracownicy”). Samochody służbowe mają służyć Pracownikom przede
wszystkim do realizacji celów służbowych. Wnioskodawca zezwala również Pracownikom na
korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych,
jednak użytek ten nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu
udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.
Istota powierzonych Pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich
dużej dyspozycyjności. Charakter pracy Pracowników powoduje również, że często wykonują
oni obowiązki służbowe poza siedzibą Wnioskodawcy, udając się na nie bezpośrednio z
miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania). Możliwe jest, że
Pracownik wykonując obowiązki służbowe w danym dniu nie będzie ich wykonywał w ogóle
w siedzibie Wnioskodawcy, lecz poza nią. Samochody służbowe będące przedmiotem
niniejszego wniosku to pojazdy, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu
skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec
czego Wnioskodawca odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty podatku od
towarów i usług naliczonego (za wyjątkiem paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu
(dalej: „paliwo”), które do dnia 1 lipca 2015 r. nie podlegają odliczeniu). Koszty bieżącej
eksploatacji tych pojazdów, przez które Wnioskodawca rozumie: koszt paliwa, myjni, płynu
do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych (dalej: „Koszty Eksploatacji”),
rozliczane są przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych (dalej: „karty
służbowe”). Każdy wydatek związany z Kosztem Eksploatacyjnym można przypisać do danej
karty służbowej, a tym samym do danego Pracownika i przydzielonego mu samochodu
służbowego.
W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, Wnioskodawca jest w trakcie prac nad zmianami zawartych z Pracownikami
umów dotyczących zasad korzystania z samochodów służbowych. Pracownicy będą
zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone pojazdy: zabezpieczenia i utrzymania
samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych
eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania
przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej, a także
dbania o stan estetyczny samochodu. Ponadto, Pracownicy powinni przejawiać szczególną
troskę o zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą i zniszczeniem. Pracownicy będą ponosić
z tego tytułu materialną odpowiedzialność.
Wnioskodawca rozważa możliwość stosowania w zakresie korzystania przez
Pracowników z samochodów służbowych tzw. systemu oświadczeń. Zgodnie z założeniami
tego systemu, Pracownicy będą po upływie danego okresu rozliczeniowego/miesiąca
kalendarzowego składali oświadczenia, w których wskażą ilość dni wykorzystywania
samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w miesiącu do celów
prywatnych oraz ewentualnie wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych,
które zostały poniesione wyłącznie dla celów prywatnych (dalej „Wydatki Prywatne”). W
oświadczeniu potwierdzą również fakt dokonywania w danym miesiącu jazd służbowych.
Wnioskodawca będzie ponosić koszty nabycia towarów i usług związanych z
eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, czyli zarówno Koszty
Eksploatacji, jak i Wydatki Prywatne, na podstawie przedstawionych przez Pracowników
faktur (ewentualnie innych dowodów księgowych).
Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi na pytanie, które z opisanych wydatków będą
zawierały się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, a które będą stanowić przychód dla Pracownika, który
zostanie następnie opodatkowany.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy prawidłowe jest uznanie, że kwota ryczałtu za korzystanie z samochodu
służbowego do celów prywatnych, która podlega doliczeniu Pracownikowi do przychodu,
określona w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie
obejmowała również Koszty Eksploatacji.
Zdaniem Wnioskodawcy, kwota ryczałtu za korzystanie z samochodu służbowego do
celów prywatnych, która podlega doliczeniu Pracownikowi do przychodu, określona w art. 12
ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie obejmowała również
Koszty Eksploatacji.
Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że 1 stycznia 2015 r., na
podstawie ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej weszła w życie
nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzająca regulację
dotyczącą ryczałtowego określenia wartości przychodu, jaki uzyskuje Pracownik, jeśli w
ramach stosunku pracy umożliwiono mu używanie samochodu służbowego do celów
prywatnych.
Wnioskodawca stwierdził, że dotychczas, zgodnie z generalną zasadą, wartość
świadczenia w naturze, z którego korzystał Pracownik, ustalało się zgodnie z zasadami
wyznaczonymi w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (winno
być ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Obecnie, zgodnie z
wprowadzonymi do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustępami od
2a do 2c, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z
tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w
wysokości:
§
250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3, lub
§
400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Przy czym w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów
prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień
wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 opisanych wyżej kwot.
Ponadto, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania
samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem
pracownika jest różnica pomiędzy wskazanymi wartościami i odpłatnością ponoszoną przez
pracownika.
Wnioskodawca zaznaczył, że cytowany przepis wydaje się być jasnym w interpretacji.
Intencją ustawodawcy było uproszczenie dla celów podatkowych zasad obliczania wartości
świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, ze
względu na wielość problemów natury praktycznej związanych z obliczaniem wartości
takiego przychodu. Tym samym, ustawodawca wydaje się obejmować kwotą ryczałtu
wszystkie Koszty Eksploatacji związane z wykorzystaniem samochodów służbowych w
celach prywatnych. O intencji ustawodawcy świadczy także fakt, że regulacja została
wprowadzona ustawą „o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej”.
Niemniej jednak Wnioskodawca szuka potwierdzenia, czy dobrze interpretuje zapis
ustawy. Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z faktem, że ustawa nie wyraziła wprost, jakie
wydatki związane z wykorzystaniem samochodu służbowego do celów prywatnych zawarte
są w kwocie ryczałtu.
Wnioskodawca zwraca jednak uwagę na fakt, że przepis stanowi o „wykorzystaniu”
samochodu służbowego – nie wskazuje zatem na „prawo do wykorzystywania” tylko na jego
faktyczne „wykorzystywanie”. Niewątpliwie, aby korzystać z samochodu należy go
zatankować i ponosić inne niezbędne Koszty Eksploatacji. Trudno zatem wywodzić z tego
zapisu, iż np. paliwo stanowi dodatkowe – oprócz używania samochodu – świadczenie dla
Pracownika. Koszty Eksploatacji w opinii Wnioskodawcy stanowią nierozerwalny element
wykorzystywania samochodu i w związku z tym mieszczą się w dyspozycji znowelizowanych
przepisów.
Wnioskodawca wskazał, że podział jednego świadczenia – umożliwienia używania
samochodu służbowego w celach prywatnych, na wiele innych świadczeń (w tym używanie
samego pojazdu, koszt paliwa itp.), jest sztuczny i nieuzasadniony z ekonomicznego punktu
widzenia, skoro każde z tych jednostkowych świadczeń osobno nie ma dla potencjalnego
korzystającego żadnej praktycznej wartości.
Ponadto, cytowany przepis wprowadza określenie przychodu na zasadach ryczałtu.
Ryczałt z samej natury nie przewiduje ściśle określonych zasad kalkulowania jego wartości.
W rozpatrywanym przypadku cechą charakterystyczną ryczałtu jest określenie kwoty
przychodu, tj. 250 zł lub 400 zł na niezmienionym poziomie niezależnie od tego:
§
w jakim stopniu Pracownik faktycznie wykorzystuje samochód do celów prywatnych –
przychód jest taki sam bez względu na fakt, czy Pracownik odbył pojedynczą podróż do
celów prywatnych czy też podróżował w prywatnych celach przez cały miesiąc,
§
jaki samochód faktycznie wykorzystuje bez względu na jego cenę, markę, model (z
wyjątkiem pojemności silnika, która w omawianym przypadku decyduje o wysokości
przychodu),
§
jakie koszty eksploatacyjne związane są z używaniem samochodu (np. koszty paliwa itp.).
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ryczałt jest kwotą zróżnicowaną ze względu na
pojemność silnika samochodu, a nie ze względu na wartość samochodu. Wnioskodawca
zakłada więc, że skoro pojemność silnika wpływa bezpośrednio np. na zużycie paliwa, to fakt
zróżnicowania wartości ryczałtu ze względu na tę właściwość świadczy o tym, że
ustawodawca ujął w kwocie ryczałtu również paliwo. W przypadku przeciwnym, tzn. gdyby
pracodawca chciał uznać, że kwota ryczałtu obejmuje jedynie „zużycie” samochodu, należy
uznać, że zróżnicowałby kwotę ryczałtu od jego wartości.
Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że intencją ustawodawcy było uproszczenie
zasad kalkulowania świadczenia z tytułu używania samochodów służbowych do celów
prywatnych, z uwagi na trudności w określeniu wartości takiego świadczenia przez
podatników i niejednoznaczne przepisy. Konieczność wyodrębnienia wartości paliwa
zużywanego do podróży prywatnych oraz wydzielania innych kosztów eksploatacyjnych
zniekształca nowe regulacje wymuszając prowadzenie kolejnych ewidencji i zasad rozliczeń,
w ten sposób ponownie wprowadza chaos w metodyce kalkulowania takiego potencjalnego
świadczenia w postaci paliwa. Zdaniem Wnioskodawcy, przeczy to intencjom ustawodawcy.
Tym samym, Wnioskodawca uważa, że z literalnego brzmienia przepisu, jak również
intencji jego wprowadzenia i zasad logiki wynika, że kwota ryczałtu będzie obejmowała
Wydatki Eksploatacyjne związane z używaniem samochodu służbowego do celów
prywatnych.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:
Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej
jest jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób
fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia Kosztów Eksploatacji samochodu do kwoty
ryczałtu za korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych.
W pozostałym zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych
zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia. Również w zakresie podatku dochodowego od osób
prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w
art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.
z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego
rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz
dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru
podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15,
art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych
instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do
dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość
otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Art. 11 ust. 2a ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń
ustala się:
1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej
dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według
równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu
lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy
świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z
uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca
udostępnienia.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji
pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując więc wykładni gramatycznej, za
„nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które
się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem
należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem
(następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej
osoby, innego podmiotu.
Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie –
że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje
ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest
uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia
gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną
formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar
finansowy.
W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za
przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego
stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną
świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat
i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny
nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i
wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto
świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych
świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie
odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych
odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres
działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 12 ust. 2a cyt. ustawy wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia
przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów
prywatnych ustala się w wysokości:
1. 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 ;
2. 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Stosownie do art. 12 ust. 2b ww. ustawy w przypadku wykorzystywania samochodu
służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za
każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot
określonych w ust. 2a.
Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu
służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest
różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez
pracownika.
Powołane wyżej przepisy dotyczące wykorzystywania samochodu służbowego do
celów prywatnych weszły w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. a zostały wprowadzone ustawą
z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz.U. z 2014
r., poz. 1662).
W świetle powołanych przepisów wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia
przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów
prywatnych ustala się w wysokości 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika
do 1600 cm3 – co przy stawce podatkowej 18% oznacza kwotę 45 zł miesięcznego podatku,
natomiast 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3 – czyli
72 zł miesięcznego podatku. W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do
celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustalana będzie za każdy dzień
wykorzystywania samochodu do celów prywatnych – w wysokości 1/30 ww. kwot.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca
posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które są przydzielone do używania dla
konkretnej osoby należącej do kadry kierowniczej Wnioskodawcy, w tym członków zarządu,
dyrektorów lub kierowników poszczególnych departamentów, ewentualnie ich zastępców.
Samochody służbowe mają służyć Pracownikom przede wszystkim do realizacji celów
służbowych. Wnioskodawca zezwala również Pracownikom na korzystanie z przydzielonych
im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie może w
jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych
samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych. Koszty bieżącej eksploatacji
tych pojazdów, przez które Wnioskodawca rozumie: koszt paliwa, myjni, płynu do
spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych (dalej: „Koszty Eksploatacji”), rozliczane są
przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych (dalej: „karty służbowe”). Każdy
wydatek związany z Kosztem Eksploatacyjnym można przypisać do danej karty służbowej, a
tym samym do danego Pracownika i przydzielonego mu samochodu służbowego.
Wnioskodawca będzie ponosić koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją
samochodów służbowych przez Pracowników, czyli zarówno Koszty Eksploatacji, jak i
Wydatki Prywatne (wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, które zostały
poniesione wyłącznie dla celów prywatnych), na podstawie przedstawionych przez
Pracowników faktur (ewentualnie innych dowodów księgowych).
Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wartość świadczeń przewidziana w art. 12 ust.
2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie obejmowała całą wartość
świadczenia jakie będzie otrzymywał Pracownik w związku z możliwością korzystania z
samochodu służbowego do celów prywatnych a zatem również Koszty Eksploatacji, tj. koszt
paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że ryczałtowo określona wartość
przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy
wynikające z udostępnienia Pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych.
Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami,
podobnie jak w sytuacji gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to koszty zużytego
paliwa, opłat parkingowych czy opłat za przejazdy autostradą. Takie koszty nie mogą jednak
być uznawane za świadczenia objęte kwotą określoną w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca wskazał bowiem wyraźnie, że chodzi o
świadczenia związane z wykorzystaniem samochodu służbowego (czy z oddaniem do
używania – bezpłatnie – dla celów prywatnych) a nie wszelkie pochodne koszty związane z
używaniem.
Reasumując należy wskazać, że w przepisach podatkowych ustawodawca zapisał, że
wartość
pieniężna
nieodpłatnych
świadczeń
przysługująca
Pracownikom
z
tytułu
„wykorzystywania samochodu służbowego na potrzeby prywatne” wynosi odpowiednio 250
lub 400 zł. Zatem mając powyższe na uwadze, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku
zdarzenia przyszłego, ryczałtowo określona wartość przedmiotowego, nieodpłatnego
świadczenia
będzie
obejmowała
wyłącznie
koszty
Wnioskodawcy
wynikające
z
udostępnienia Pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z
tym również Koszty Eksploatacji, do których poniesienia Wnioskodawca będzie zobowiązany
niezależnie od tego czy Pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów
prywatnych czy też nie (koszt myjni, płynu do spryskiwaczy, kosmetyków samochodowych).
W sytuacji, gdy Wnioskodawca zdecyduje się dodatkowo pokrywać wydatki
Pracownika np. na paliwo wykorzystywane w innych celach niż służbowych, wówczas
wartość tego paliwa będzie stanowić opodatkowany przychód Pracownika ze stosunku pracy.
Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje zatem kosztów paliwa, w sytuacji
gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych Pracownika.
Odnosząc się do kwestii, że ryczałt jest liczony bez względu na jego wykorzystanie w
miesiącu przez Pracownika, należy zaznaczyć, że w przypadku wykorzystywania samochodu
służbowego do celów prywatnych tylko przez część miesiąca wartość nieodpłatnego
świadczenia ustala się zgodnie z art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, tj. za każdy dzień wykorzystywania samochodu służbowego do celów
prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w art. 11 ust. 2a ww. ustawy.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej uwzględnienia w
kwocie ryczałtu kosztów paliwa należało uznać za nieprawidłowe, w pozostałej zaś części
stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.