Zapomniany słownik Tadeusza Lehra

Zapomniany słownik Tadeusza Lehra-Spławińskiego jako ważny tekst kultury
Wystąpienie będzie poświęcone
słownikowi rozpoczętemu, a nie ukończonemu,
który wydaje się bardzo ciekawy z punktu widzenia historii polskiej leksykografii.
W roku 1935 z inicjatywy warszawskiej księgarni wydawniczej Trzaski, Everta
i Michalskiego profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego – Tadeusz Lehr-Spawiński rozpoczął
prace nad Nowym słownikiem języka polskiego. Słownik zaczął się ukazywać w roku 1938.
W roku 1939 zdążono wydać drugi tom słownika i na tym niestety publikacja, opracowana
do litery Ł, została zakończona.
Obecnie opracowanie jest bardzo słabo znane i rzadko omawiane w syntetycznych
ujęciach dziejów polskiej leksykografii. Dostępnych egzemplarzy słownika jest stosunkowo
niewiele i są w różnym stanie.
Publikacja zaś wydaje się ciekawa i ważna z kilku powodów. Po pierwsze, jest to
pierwsze opracowanie krakowsko-warszawskie, po drugie zaś – ważniejsze – słownik
przedstawia interesującą koncepcję leksykograficzną z jednej strony nawiązującą wyraźnie
do polskiego dziedzictwa słownikarskiego w zakresie słowników ogólnych, z drugiej
zaś świadomie wprowadza metodologiczne innowacje, których genezy należy upatrywać
zarówno w
zainteresowaniach naukowych redaktora, jak środowiska naukowego,
w którym działał, i w ówczesnym stanie polskiego językoznawstwa.
Ponadto przy okazji omawiania słownika poruszone zostanę ogólniejsze kwestie
metodologiczne z zakresu metaleksykografii, dotyczące takich m.in. zagadnień:
•
co to znaczy, że słownik jest tekstem kultury,
•
jakie czynniki należy brać pod uwagę, rozpatrując słownik jako tekst kultury.
Powyższe kwestie zostaną także wzięte pod uwagę przy rozpatrywaniu roli słownika
T. Lehra-Spławińskiego na tle dziejów polskiej leksykografii, recepcji słownika oraz śladów
kultury, jakie w tymże słowniku odnajdujemy.