Szanowni Państwo, przesyłam informację o uczestnictwie dr

Szanowni Państwo, przesyłam informację o uczestnictwie dr Aleksandry Łukaszewicz Alcaraz, Dyrektorki Mediateki i Kierowniczki Zakładu Przedmiotów Teoretycznych, w Konferencji „Estetyka jako narracja i metanarracja”, zorganizowanej przez Zakład Estetyki Uniwersytetu Gdańskiego i Polskie Towarzystwo Estetyczne. Konferencja odbyła się w dniach 27-­‐28 września 2012 na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego. Została ona poświęcona refleksji nad estetyką jako narracją i metanarracją, ponieważ współcześnie estetyka nie ogranicza się do wąskiego spectrum jej tradycyjnych zagadnień i zainteresowań, a przeciwnie, znakiem ostatnich dekad jest postępujące zjawisko estetyzacji życia, w wyniku czego gwałtownie rozszerza się sfera przedmiotów zainteresowania tej dyscypliny. W konsekwencji rozwija się również wewnętrzna różnorodność nurtów teoretycznych ujęć tak nowych obszarów refleksji estetycznej, jak i jej tradycyjnych zagadnień. Ta polifoniczność estetyki często przedstawiana bywa jako jej słabość, kiedy wskazuje się na brak zgody co do fundamentalnych zagadnień i podstawowych pojęć czy też brak wspólnej i uznanej powszechnie metody etc. Może się ona jednak również jawić jako wartość, ujawnia bowiem możliwą jednoczesną prawomocność wielu narracji. Niezależnie od tej rozwijającej się wielości, wciąż, jak się zdaje, w mocy pozostaje hipotetyczna możliwość sformułowania syntetycznej koncepcji estetyki lub jej uniwersalnej narracji; być może, to sama estetyka może stać się metanarracją całej, wyłaniającej się współcześnie, formacji kulturowej. Na konferencji skierowanej do estetyków, filozofów sztuki, a także do historyków i krytyków sztuki, literaturoznawców, artystów, a ponadto do antropologów i kulturoznawców, socjologów, politologów, pedagogów i psychologów, dr Aleksandra Łukaszewicz Alcaraz reprezentowała Akademię Sztuki w Szczecinie wystąpieniem pt. Wizualneparole. Epistolografia filmowa – o „Korespondencji(cjach)” pomiędzy Jose Luis Guerinem i Jonasem Mekasem. W swojej prezentacji dr Łukaszewicz Alcaraz wyszła od faktu, że znaczna część komunikacji przenosi się obecnie w obszar wizualny, podlegając postępującemu upraszczaniu poprzez ikonografię i symbole używane jako narzędzia do skracania, ułatwiania, uatrakcyjniania komunikatów. Nie jest to jednak los tylko komunikacji wizualnej; komunikacja werbalna tak samo jest upraszczana – można się zacząć tu zastanawiać, czy nie wracamy do języka sygnałów, wcześniejszej formy języka, o którym obszernie pisał G. H. Mead. Istnieje jednak obszar, w którym komunikacja wizualna nie podlega prymitywizacji, ale pozostaje na tym samym poziomie co wyrafinowana komunikacja językowa. Jest nim obszar filmu artystycznego, z którego warto przytoczyć projekt „Korespondencja(e)”, zrealizowany przez Centrum Kultury Współczesnej w Barcelonie (CCCB), ponieważ został w nim wspaniale wykorzystany i przedstawiony komunikacyjny charakter filmu. Analiza filmowych listów Jose Luis Guerina, hiszpańskiego filmowca i Jonasa Mekasa, jednej z najważniejszych postaci w tzw. Nowym Amerykańskim Kinie posłużyła dr Łukaszewicz Alcaraz jako przykład wizualny na rzecz konieczności podejścia do filmu jako do mowy wizualnej/audiowizualnej (parole). Taka postawa zmusza nas dalej do rozpatrywania również samej komunikacji w kontekście estetycznym. Wystąpienie dr Łukaszewicz Alcaraz, zostało przyjęte z dużym zainteresowaniem zarówno ze względu na materiał badawczy, jak i proponowane ujęcie. Możemy również oczekiwać jego publikacji w materiałach pokonferencyjnych.