Mit o Demeter

Mit o Demeter
Demeter była boginią urodzaju, dzięki której ziemia wydawała plony.
Niczym matka troszczyła się o to, by ludzie i zwierzęta mieli pożywienie. Miała
ona córkę o imieniu Persefona, która pewnego dnia zaginęła. Zrozpaczona
matka nie mogła nigdzie jej odnaleźć – ani łące, ani nad brzegiem morza, gdzie
często lubiła się bawić. Szukając po całym świecie swego dziecka, bogini
urodzaju zaniedbała swoje obowiązki, rośliny przestały rosnąć, wydawać
owoce, na ziemi zapanował głód. Persefony jednak w świecie żywych już nie
było. Została porwana przez Hadesa, władcę Krainy Umarłych. Zeus,
najważniejszy ze wszystkich bogów, widząc wielki smutek Demeter, ale także
tragedię ludzką, zwrócił się do swego brata Hadesa, panującego w podziemnym
świecie, by uwolnił Persefonę. Mimo to mroczny bóg wiedząc, że sytuacja na
ziemi jest trudna nie chciał wypuścić dziewczyny, która stała się jego małżonką.
Zjadła ona owoc granatu, którego czerwone i cierpkie ziarna posiadały moc
łączącą zakochanych na wieki już od momentu zaślubin. Persefona więc, nie
mogła opuścić na zawsze ponurej krainy swego męża. Każdego roku wracała
tam na trzy miesiące, w tym czasie ziemia pustoszała, rośliny zamierały. Jednak,
gdy powracała do swej matki Demeter, wraz z jej pojawieniem się przyroda
budziła się do życia, wraz z nią wyłaniały się po zimowych miesiącach trawy
i kwiaty. Wszystko wokół wyrażało ogromną radość matki z powrotu dziecka.
Dlaczego zima spóźniła się w tym roku? Co się stało z Persefoną? Może gdzieś
zabłądziła? A może porwał ją inny z bogów? W kilku zdaniach spróbuj napisać
mitologiczne wytłumaczenie tego dziwnego stanu przyrody…