Serwis Informacyjny NR 08/2015 PFOZAiWN
Transkrypt
Serwis Informacyjny NR 08/2015 PFOZAiWN
www.oign-forum.org.pl Serwis Informacyjny NR 08/2015 PFOZAiWN OGÓLNOPOLSKIEJ IZBY GOSPODARKI NIERUCHOMOŚCIAMI I POLSKIEJ FEDERACJI ORGANIZACJI ZARZĄDCÓW, ADMNISTRATORÓW i WŁAŚCICIELI NIERUCHOMOŚCI 31 SIERPIEŃ 2015r. WYDAWCA: WOJEWÓDZKI OŚRODEK INFORMATYKI SP. Z O.O. w GDAŃSKU 80-355 GDAŃSK, UL. BENIOWSKIEGO 84 B S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Serwis Informacyjny Nr 8 Z 31 sierpnia 2015r. PFOZ AiWN 2015 S T R O N 58 OGÓLNOPOLSKIEJ IZBY GOSPODARKI NIERUCHOMOŚCIAMI I POLSKIEJ FEDERACJI ORGANIZACJI ZARZĄDCÓW, ADMINISTRATORÓW i WŁAŚCICIELI NIERUCHOMOŚCI 1/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Wydawca: Wojewódzki Ośrodek Informatyki Sp. z o.o. działający jako Biuro Obsługi PFOZAiWN i OIGN 80-355 Gdańsk, ul. Beniowskiego 84B Adres do korespondencji: 80-355 Gdańsk, ul. Beniowskiego 84B tel./fax 058 558 45 21 do 25 : 058 557 28 54 e-mail: [email protected] 2/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 SPIS TREŚCI: 1. Pytania i odpowiedzi………………………………………………………4-35 2. Społeczna Rada do Spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości – kodeks, zasady i standardy postępowania................................................................36-44 3. List do pani Premier Ewy Kopacz w sprawie Ustawy o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji wraz z listą sygnatariuszy z dn. 3 sierpnia 2015..45-45 4. Środki Unijne dla podmiotów publicznych................................................46-50 5. Informacje ZZ „Budowlani”, GUS o budownictwie oraz o Zespole Trójstronnym do spraw Budownictwa.......................................................51-55 6. Posiedzenie Trójstronnego Zespołu do spraw Budownictwa i Gospodarki Komunalnej..................................................................................................56-57 3/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Właściciel lokalu uporczywie nie płaci na rzecz wspólnoty. Nie chce opuścić lokalu. Co robić? Co otrzymuje nowy właściciel po kupieniu takiej nieruchomości z licytacji? Jak wyeksmitować ze sprzedanej nieruchomości poprzedniego właściciela? Odpowiedź Wspólnota w trybie procesu może żądać sprzedaży lokalu. Komornik ogłasza licytację. Właścicielowi nie przysługuje lokal zastępczy. Wykreślenie wszystkich hipotek obciążających nieruchomość i wprowadzenie nowego właściciela w posiadanie. Na podstawie prawomocnego wyroku sądu rejonowego przeprowadza komornik. Gmina ma zabezpieczyć lokal socjalny, lub pomieszczenie tymczasowe maksimum 6 miesięcy. Jakie warunki musi spełniać Przez pomieszczenie tymczasowe rozumie się pomieszczenie tymczasowe? pomieszczenie nadające się do zamieszkania, posiadające dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę i do ustępu, chociażby te urządzenia znajdowały się poza budynkiem, oświetlenie naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania, niezawilgocone przegrody budowlane oraz zapewniające możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków, zapewniające co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę i w miarę możności znajdujące się w tej samej lub pobliskiej miejscowości, w której dotychczas zamieszkiwały osoby przekwaterowane. Obowiązek tworzenia zasobów tymczasowych pomieszczeń, które przeznacza się na wynajem, spoczywa na gminie. Kto płaci za wymianę gniazdek Ustawa o ochronie praw lokatorów. Do elektrycznych w lokalach obowiązków wynajmującego należy, płaci za to komunalnych? najemca. Do obowiązków wynajmującego należy w szczególności: utrzymanie w należytym stanie,, porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń budynku służących do wspólnego użytku mieszkańców oraz jego otoczenia, dokonywanie napraw budynku, jego pomieszczeń i urządzeń, o których mowa w pkt 1, oraz przywrócenie poprzedniego stanu budynku uszkodzonego, niezależnie od przyczyn, z tym że najemcę obciąża obowiązek pokrycia strat powstałych z jego winy, dokonywanie napraw lokalu, napraw lub wymiany instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nieobciążającym najemcy, a zwłaszcza: 4/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie A co należy do obowiązków najemcy? Odpowiedź a) napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i ciepłej wody – bez armatury i wyposażenia, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, anteny zbiorczej – z wyjątkiem osprzętu, b) wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków. Najemcę obciąża naprawa i konserwacja: podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych, okien i drzwi, wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą, trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony, łącznie z ich wymianą, osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyłączeniem wymiany przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej, pieców węglowych i akumulacyjnych, łącznie z wymianą zużytych elementów, etażowego centralnego ogrzewania, a w przypadku gdy nie zostało zainstalowane na koszt wynajmującego, także jego wymiana, przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych aż do pionów zbiorczych, w tym niezwłoczne usuwanie ich niedrożności, innych elementów wyposażenia lokalu i pomieszczeń przynależnych przez: a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzeń tynków ścian i sufitów, b) malowanie drzwi i okien, wbudowanych mebli, urządzeń kuchennych, sanitarnych i 5/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy ustawa o ochronie praw lokatorów (bardzo stara umowa) wymaga aneksowania umowy? Czy właściciel lokalu może obciążyć np. rodziców służebnością osobistą.? Jakie są nadal obowiązki właściciela? Czy wspólnota może dochodzić naprawienia szkody w nieruchomości wspólnej spowodowanej przez właściciela? Jakie zapisy powinny wystąpić w uchwale zarządu wspólnoty odnośnie ustalenia operatora TV z dekoderem? Odpowiedź Podstawa prawna grzewczych. Nie wymaga jeśli jest to ten sam najemca i nie zmieniły się warunki najmu np. opłaty. Obowiązki ciążą nadal na właścicielu lokalu (powinno być w formie aktu notarialnego). Tak. Art. 51 § 1 Kodeksu wykroczeń. Naprawić szkodę ma osoba zamieszkująca nie właściciel. Zaskarżona uchwała mówiła jedynie o upoważnieniu zarządu wspólnoty do zawarcia umowy według oferty przedstawionej przez firmę (odbiór programów TV z dekoderem HD za cenę 31 zł miesięcznie). Uchwała nie określała żadnych przedmiotowo postanowień umowy, do zawarcia której upoważniła członków zarządu, w tym okresu obowiązywania, zasad wypowiedzenia, możliwości zastąpienia spółki innym operatorem. Tym samym członkowie wspólnoty zostali pozbawieni prawa do świadomego wyrażenia swojej woli, bo nie znali warunków umowy, na zawarcie której wyrazili zgodę. Jest to uchwała wymagająca zgody wszystkich właścicieli. Nie ingeruje w użytkowanie poszczególnych lokali. Czy naprawy balkonów Balkony są elementami konstrukcyjnymi wymagają środków wspólnoty? budynku. Ich naprawa nie można obciążać właściciela lokalu Jak wygląda odpowiedzialność Stanowią one część nieruchomości wspólnej. Art. 3 ust. 2 ustawy o własności. wspólnoty za wymianę okien Koszty obciążają wspólnotę. dachowych? Jak traktować piwnice przy Należy wliczyć do powierzchni użytkowej obliczaniu podatku od budynku. Gdy wysokość piwnicy jest mniejsza nieruchomości? niż 1,4 m należy nie uznawać jej za pow. podatkową, tylko 50% tej powierzchni. Czy można podjąć telepracę w Tak, można np. praca w stylu zadaniowym, tj. domu, ale ograniczyć kontrole kontrola realizacji konkretnych wymiernych pracodawcy(art. 67 § 3 k.p.)? zadań, lub konserwacji i naprawy powierzonego 6/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy pracodawca może kontrolować rozpoczęcie i zakończenie telepracy przez pracownika? Czy za niewpuszczenie pracodawcy na kontrolę w domu można ponieść karę i kto może prowadzić kontrolę? Jak zmieniło się opodatkowanie działek od 30.IV.br. Jeśli jest to działka pod lub w lesie? Jakie zmiany wprowadzono w kodeksie karnym? Czy będą kary w zawieszeniu? Jak wygląda realizacja Krajowego Programu Oczyszczania Ścieków Komunalnych? Odpowiedź Podstawa prawna sprzętu. Tak, może zależy od ustaleń w umowie z telepracownikiem. Tak, ale po złożeniu określonego oświadczenia pisemnego (tak jak aneks do umowy). Kontrolę może prowadzić tylko osoba upoważniona. Jest to nowelizacja prawa budowlanego. Nie wymagane jest pozwolenie na budowę dla domków o pow. do 35 m2 i zwolnienie dotyczyło podatku od nieruchomości nowy wyrok NSA ze stycznia precyzuje pojęcie altany Art. 2 pkt 9a ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W lesie obowiązuje podatek od nieruchomości. np. kary kombinowane. To jedna z najważniejszych zmian w kodeksie karnym, która weszła w życie. Nowela wprowadza priorytet stosowania kar wolnościowych i istotnie ogranicza możliwość stosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Zawiesić będzie można jedynie karę nieprzekraczającą roku więzienia (do tej pory do dwóch lat więzienia) i tylko wtedy, gdy w trakcie popełnienia czynszu sprawca nie był już skazany na karę pozbawienia wolności. Pierwszeństwo przed karami w zawiasach będą miały grzywny i ograniczenia wolności. Karę więzienia będzie można zastosować, dopiero gdy zasądzone wcześniej kary lub środki karne nie skutkowały. Dotyczy to przestępstw zagrożonych karą do pięciu lat więzienia. Dlatego wprowadzono kary kombinowane. Cały świat poszukuje kar nieizolacyjnych, ponieważ pozbawienie wolności jest bardzo drogie. Dąży się więc do większej ekonomizacji wymiaru sprawiedliwości – wskazuje prof. Brunon Hołyst, kryminolog z Uczelni Łazarskiego. Polska nie zdąży z dyrektywą ściekową. Wyrok WSA 22.IV.2013 Do końca czerwca 2015 r. Rada Ministrów miała przyjąć Krajowy Program Oczyszczania Ścieków Komunalnych (KPOŚK). Mimo że termin jego opracowania już raz został przesunięty (z grudnia 2014 r.), to i tym razem nie udało się do dotrzymać. Tymczasem to 7/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź właśnie w KPOŚK rząd powinien podać informacje nie tylko o zrealizowanych już inwestycjach (ilości położonych rur kanalizacyjnych i nowych oczyszczalni ścieków), ale także tych, które należy ukończyć przed godziną zero, czyli do 31 grudnia 2015 r. Wówczas minie czas, w którym Polska miała dostosować się do wymogów unijnej dyrektywy ściekowej. Ścieki utopią gminy. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej zebrał od gmin informacje, ile inwestycji Ściekowych (kanalizacji i oczyszczalni) jeszcze muszą zrealizować. Po ich analizie podzielił te zadania na priorytety (wg ważności inwestycji i pilności zapewnienia środków). W każdym wyodrębnił liczbę gmin (aglomeracji) i sumę funduszy, które są potrzebne. Priorytet I Aglomeracje, które w ramach zmian prawa będą musiały przeprowadzić dodatkowe inwestycje gwarantujące im spełnienie warunków dyrektywy ściekowej do 31 grudnia 2015 r. Liczba aglomeracji: 161. Potrzebne środki: 7,1 mld zł. Priorytet II Aglomeracje, które do 31 grudnia 2015 r. zamierzają zakończyć budowę nowej oczyszczalni ścieków i spełnią warunki dyrektywy Liczba aglomeracji:17. Potrzebne środki: 0,27 mld zł. Priorytet III Aglomeracje, które do 31 grudnia 2015 r. zamierzają spełnić warunki dyrektywy dotyczące jakości i wydajności oczyszczalni oraz zagwarantować wyposażenie w sieć kanalizacyjną Liczba aglomeracji: 363. Potrzebne Środki: 5,3 mld zł. Priorytet IV Aglomeracje, które poprzez realizację planowanych działań inwestycyjnych – po 31 grudnia 2015 r. - spełnią warunki dyrektywy ściekowej dotyczące jakości i wydajności oczyszczalni oraz zagwarantują wyposażenie w sieć kanalizacyjną 8/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź Liczba aglomeracji: 449. Potrzebne środki: 9,7 mld zł. Aglomeracje poza priorytetem. Aglomeracje, które nie spełniają warunków dyrektywy ściekowej, ale planują podejmowanie działań inwestycyjnych zbliżających je do wypełnienia wymogów dyrektywy, po 31 grudnia 2015 r. Liczba aglomeracji: 497. Potrzebne środki: 5,9 mld zł. Czy zmiana ceny Może, ale tylko wtedy gdy cena w dniu nieruchomości może orzekania jest inna niż w cenie zakupu. powodować odszkodowanie po Sąd Najwyższy jednak skargę oddalił w całości. zmianie planu Uzasadniając wyrok, wskazał, że sama zmiana zagospodarowania (deweloper wartości rzeczy, nawet znacząca, przeciwko Gmina Poznań)? spowodowana upływem czasu pomiędzy datą wystąpienia szkody a orzeczeniem sądowym, nie jest dostatecznym argumentem za przyjęciem innego terminu ustalenia wartości odszkodowania niż data orzeczenia. Wzrost lub spadek cen nieruchomości, jeżeli jest efektem swobodnej gry rynkowej, nie jest bowiem szczególną okolicznością wskazana w art. 363 § 2 k.c. -Mamy gospodarkę rynkową. Nie ma w niej rzeczy, których ceny są niezmienne na przestrzeni lat – stwierdziła w konkluzji sędzia Barbara Myszka. Co to jest upadłość Wpadłem w spiralę długów. Opłacałem kredyt konsumencka? drugim. Postępowanie dotyczące upadłości konsumenckiej obejmuje wyłącznie te osoby fizyczne, wobec których nie można ogłosić upadłości na zasadach ogólnych przewidzianych w ustawie – prawo upadłościowe i naprawcze. Należy bowiem mieć na uwadze, że na podstawie przepisów ogólnych prawa upadłościowego i naprawczego upadłość można ogłosić wobec osób fizycznych: prowadzących działalność gospodarczą, wspólników spółek osobowych ponoszących odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem. Na zasadach ogólnych można ogłosić tez upadłość osoby fizycznej, która zaprzestała działalności lub która przestała być wspólnikiem spółki osobowej, jeżeli od jej wykreślenia z 9/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Sądy przestaną nadużywać kary więzienia. Więcej do prac społecznych (nowelizacja Odpowiedź rejestru nie upłynął rok. Zatem powyżej wymienione osoby nie mogą skorzystać z przepisów o upadłości konsumenckiej i mogą jedynie złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości na zasadach ogólnych. Niestety ogólne postępowanie upadłościowe nie jest tak korzystne jak procedura przewidziana dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wniosek o ogłoszenie upadłości. Pismo wszczynające postępowanie upadłościowe względem osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej może złożyć tylko sam dłużnik – nie może tego dokonać jego wierzyciel. Co istotne, osoba nieprowadząca działalności gospodarczej może także złożyć stosowny wniosek, jeżeli jest zadłużona względem jednego wierzyciela (zgodnie z ogólnymi zasadami, aby złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, dłużnik powinien zalegać z płatnościami więcej niż jednemu podmiotowi). Wniosek o ogłoszenie upadłości należy złożyć do sądu upadłościowego (sądu rejonowego – wydziału gospodarczego). Opłata od wniosku o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej wynosi 30 zł (na zasadach ogólnych – 1 tys. zł). Wnioskodawca jest zobowiązany do wskazania spisu swojego majątku wraz z wyceną jego składników. Jest on również obowiązany do wymienienia swoich wierzycieli wraz z ich adresami i wysokością wierzytelności oraz terminami zapłaty. Sąd upadłościowy nie może ogłosić upadłości osoby fizycznej, jeżeli ta m.in.: umyślnie lub przez rażące niedbalstwo doprowadziła do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększyła swój stopień niewypłacalności, w okresie 10 lat przed dniem zgłoszenia wniosku, mając taki obowiązek, nie zgłosiła w terminie wniosku o ogłoszenie upadłości na zasadach ogólnych. Odwrócenie tendencji polegającej na nadużywaniu przez sądy kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej 10/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie kodeksu karnego) Odpowiedź wykonania oraz skłonienie sędziów do częstszego nakłaniania kar wolnościowych – ograniczenia wolności i grzywny – to główne cele wchodzącej dziś w życie nowelizacji kodeksu karnego (Dz. U. Z 2015 r. poz. 396). Mają one zostać osiągnięte dzięki następującym zmianom: Kara pozbawienia wolności: Jeżeli za czyn popełniony przez oskarżonego przewidziana jest kara pozbawienia wolności nieprzekraczająca ośmiu lat, sąd może zamiast niej orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności (art. 37a). Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności w wymiarze do lat pięciu i istnieje możliwość wyboru kary, sąd orzeka pozbawienie wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary (art. 58 § 1). Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą trzech lat albo łagodniejszą i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli: a) orzeka jednocześnie środek karny, przepadek lub środek kompensacyjny (np. nawiązkę), b) cele kary zostaną w ten sposób spełnione (art. 59). Kara ograniczenia wolności: Wydłużenie okresu, na jaki kara ta może być orzekana, z 12 miesięcy do dwóch lat (art. 34 § 1), Sąd orzekający karę ograniczenia wolności może m.in. (łącznie lub osobno): a) zobowiązać skazanego do wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne, b) zobowiązać skazanego do pozostawania w miejscu stałego pobytu lub innym wyznaczonym miejscu w systemie dozoru elektronicznego (SDE), c) zdecydować o potrącaniu na cel społeczny co miesiąc od 10% do 25% wynagrodzenia skazanego (art. 34 § 1a). 11/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź Podstawa prawna Kara mieszana: sąd w sprawie o występek zagrożony więzieniem może orzec karę ograniczenia wolności do dwóch lat i jednocześnie: karę pozbawienia wolności do trzech miesięcy – niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia, karę pozbawienia wolności do sześciu miesięcy, jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi co najmniej 10 lat. W takich przypadkach karę więzienia wykonuje się w pierwszej kolejności (art. 37b). Środki karne: Do katalogu środków karnych dodano: zakaz przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu (art. 39 pkt 2b), nakaz okresowego opuszczania lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym (art. 39 pkt 2e). Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności: Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku (do wczoraj dwóch lat), jeżeli: a) sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był już skazany na karę pozbawienia wolności, b) jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi skazanego do przestępstwa (art. 69 § 1). Okres próby wynosi minimalnie rok, a maksymalnie trzy lata (art. 70 § 1). Jeżeli zawiesza się karę wobec młodocianego lub sprawcy, który popełnił przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, okres próby wynosi od dwóch do pięciu lat (art. 70 § 2). Sąd, zawieszając wykonanie kary, będzie nakładał na skazanego 12/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź przynajmniej jeden obowiązek (m.in. przeproszenia pokrzywdzonego, informowania sądu lub prokuratora o przebiegu okresu próby). Do katalogu tych obowiązków dodano: a) poddanie się terapii uzależnień, b) poddanie się terapii, w szczególności psychoterapii lub psychoedukacji, c) uczestnictwo w oddziaływaniach korekcyjnoedukacyjnych, d) inne stosowane postępowanie, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa (art. 72 § 1). W sytuacji, gdy skazany w okresie próby będzie rażąco naruszał porządek prawny (w szczególności popełni przestępstwo innego rodzaju niż to, za które został skazany), sąd będzie mógł, ale nie będzie musiał zarządzić wykonanie kary. Odwieszenie kary będzie pozostawione do uznania sądu także wówczas, gdy skazany m.in. nie uiści grzywny, uchyla się od dozoru, nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych (art. 75 § 2). Zarządzając wykonanie kary, sąd będzie mógł skrócić orzeczona karę, nie więcej jednak niż o połowę. Podejmując taką decyzję, będzie brał pod uwagę dotychczasowy przebieg próby, a zwłaszcza wykonywanie przez skazanego nałożonych obowiązków (art. 75 § 3a). Sąd zamiast zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności będzie mógł zamienić ja na karę ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne albo karę grzywny. Kara ograniczenia wolności nie może trwać dłużej niż 2 lata, a grzywna nie może przekroczyć 810 stawek dziennych. Z takiego dobrodziejstwa nie będzie mógł skorzystać skazany, który nie wykonał obowiązku opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z 13/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź pokrzywdzonym lub nie naprawił szkody wyrządzonej przestępstwem (art. 75a § 1 i 2) Na czym polega reforma prawa Możliwość łączenia opieki nad dzieckiem z pracy? pracą zawodową. Najważniejsza trudność w łączeniu obowiązków zawodowych z opieką nad dziećmi (według rodziców) Sztywne godziny pracy niedostosowane do sytuacji rodzinnej – 16,4% Zbyt długi czas pracy – 15,2% Zmienność godzin pracy – 11,9% Wykonywanie obowiązków w godzinach nadliczbowych – 11,1% Brak wsparcia socjalnego ze strony pracodawcy – 9,8% Bariery w dostępie do żłobków i przedszkoli – 9,5% Konieczność wyjazdów służbowych – 5,6% Pozostałe – 4,8% Rozwiązania socjalne, których ze strony firmy najbardziej potrzebują zatrudnieni rodzice (według samych pracujących opiekunów) Pakiet medyczny dla całej rodziny – 92% Dofinansowanie wyprawki szkolnej – 86% Dofinansowanie rodzinnego odpoczynku – 84% Dofinansowanie zajęć edukacyjnych dla dzieci – 83% Dofinansowanie dodatkowej opieki medycznej dla kobiet w ciąży – 82% Możliwość uzgadniania godzin pracy. 66,8% rodziców nie ma żadnego wpływu na godziny swojej pracy (decyduje o tym wyłącznie pracodawca) 23,9% opiekunów uzgadnia swoje godziny pracy wspólnie z pracodawcą. 9,3% rodziców samodzielnie decyduje o swoich godzinach pracy. Rozwiązania organizacyjne najbardziej przyjazne pracującym rodzicom (według samych opiekunów) 87% planowanie urlopów wypoczynkowych z uwzględnieniem sytuacji rodzinnej pracowników. 87% dostosowanie godzin wykonywania pracy do sytuacji pracujących rodziców. 86% uwzględnianie w harmonogramach pracy sytuacji rodzinnej zatrudnionych. 14/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie NSA orzekł, że gminne jednostki organizacyjne mogą być Vat-owcem gdy prowadzą samodzielną działalność gospodarczą Odpowiedź 70% umożliwienie pracy zdalnej w domu w nagłych sytuacjach rodzinnych. Komentarze wskazują, że Gminy będą musiały skorygować Vat. Trybunał może orzec jak NSA Tak jak można było przewidywać, rzecznik generalny przychylił się do stanowiska gminy Wrocław i uznał, że jeśli przyjąć brak samodzielności gospodarczej, to gminne jednostki budżetowe nie spełniają warunków do uznania ich za odrębnych od gmin podatników VAT. Takie podejście jest w dużej mierze zbieżne z merytorycznym rozstrzygnięciem uchwały z 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 1/13), w której NSA uznał, że jednostki budżetowe nie spełniają kryterium samodzielności. Po wyroku trybunału NSA będzie musiał raz jeszcze to ocenić. Niemniej jednak wiele gmin już dokonało zmiany podejścia do rozliczeń VAT i konsoliduje swoje księgi podatkowe (w tym za okresy minione). Proces taki wymaga co prawda sporo pracy, ale jest to zadanie wykonalne. Co więcej, samorządy zaczynają dostrzegać wiele istotnych i wymiernych korzyści wynikających z nowego podejścia, jak np. możliwość prowadzenia wspólnej polityki podatkowej w ramach całej gminy, lepszą kontrolę/koordynację działań, zmniejszenie kosztów związanych z obsługą kontroli podatkowych, wyeliminowanie wątpliwości dotyczących odliczania VAT czy też skutków podatkowych transakcji pomiędzy poszczególnymi jednostkami. Gminy mogą być zmuszone skorygować VAT. Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości UE podzieli stanowisko rzecznika generalnego, to konsekwencje będą bardzo znaczące dla całego sektora samorządowego i nie tylko. Tym bardziej że rzecznik nie widzi przesłanek do ograniczenia skutków wyroku jedynie do przyszłych rozliczeń VAT. Będzie to oznaczać, że skorygowane będą musiały być dotychczasowe rozliczenia VAT sektora samorządowego, a zatem wysokość deklarowanego obrotu, kwot podatku do odliczenia, wysokość współczynnika VAT. Problemów z tym związanych będzie zapewne 15/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy dopuszczalna jest egzekucja przy środkach unijnych przeznaczonych na realizację projektu? Służebność przesyłu budzi dużo wątpliwości np. urządzeń wodno-kanalizacyjnych Odpowiedź wiele, ale w szczególności konieczne będzie zweryfikowanie zasadności otrzymanego dofinansowania unijnego w części dotyczącej VAT kwalifikowanego – w tym bowiem zakresie instytucje wdrażające mogą mieć bardzo restrykcyjne podejście. Zajęcie było możliwe. Pan Marek otrzymał dofinansowanie na zakup nowej linii technologicznej do swojej firmy. Na wykonawcę linii wybrano krajowego producenta, który podjął się wykonania linii w ciągu 24 miesięcy, stosownie do projektu technicznego będącego załącznikiem do umowy o dofinansowanie zawartej przez pana Marka. Linia składa się z całej serii maszyn, których wykonanie i montaż musi odbyć się etapami trwającymi po kilka miesięcy. Po wykonaniu I etapu linii oraz jej dostarczeniu i montażu wykonawca nie otrzymał zapłaty. Pan Marek zachował kwotę udostępnionej dotacji dla siebie na koncie bankowym i wyjaśnił, że ma dodatkowe nieprzewidziane wcześniej wydatki. Wykonawca wystąpił do sądu z pozwem o zapłatę i uzyskał tytuł wykonawczy, następnie skierował sprawę do komornika, który zajął rachunek bankowy dłużnika. Pomimo sprzeciwu pana Marka, który powoływał się na zakaz egzekucji ze środków pochodzących z dotacji, bank zrealizował zajęcie komornicze. Zakaz egzekucji nie obowiązywał, gdyż wierzytelność producenta linii powstała w związku z realizacja projektu. Zwrócić uwagę na właściwą umowę i czas zasiedzenia. Dla urządzeń przesyłowych wprowadzono w 2008 roku specjalną instytucję prawną – służebności przesyłu. Nie wystarczy bowiem uregulowanie stanu prawnego samych urządzeń. Ważne jest także wskazanie, w jaki sposób właściciel danej nieruchomości ma tolerować funkcjonowanie na swojej działce takich urządzeń i związane z nimi uciążliwości. A mogą to być drobne utrudnienia aż po radykalne ograniczenie możliwości zabudowy i zagospodarowania terenu. Przez pewien czas próbowano wykorzystywać tutaj formułę służebności gruntowych, jednakże okazała się niewystarczająca. Stąd nowa instytucja. 16/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czym grozi Polsce jednolita podstawa opodatkowania dochodu w Unii Europejskiej? Jak interpretować uchwałę SN na temat obowiązku ubezpieczenia z tytułu kontrahentów menadżerskich, a nie prowadzenia działalności gospodarczej? Odpowiedź Co do zasady służebność przesyłu ustanawiana jest na podstawie umowy (koniecznie w formie aktu notarialnego – dotyczy to zwłaszcza oświadczenia właściciela nieruchomości wyrażającego zgodę na ograniczenie jego prawa). W umowie takiej określa się zazwyczaj: prawo przedsiębiorcy przesyłowego do posadowienia na gruncie określonego urządzenia, prawo do remontów i usuwania awarii tego urządzenia, należne na rzecz właściciela nieruchomości wynagrodzenie. 17.VI.br. Ogłoszono nowy CIT dla opodatkowania wszystkich dochodów powstałych w UE. Jest możliwe, iż Polska mogłaby pobierać CIT od kwoty prawie trzy razy niższej, niż wynosi faktyczny dochód polskiej spółki (od 4,46 mln zł zamiast od 12 mln zł). - Wystarczy, aby jej poziom aktywów, zatrudnienia i obrotu był niższy od innych podmiotów z grupy – podkreśla Marcin Opiłowski. Z pierwotnych założeń projektu CCCTB wynika, że spółki wchodzące w skład grupy składałyby deklarację tylko w jednym państwie członkowskim i tylko tamtejszy fiskus mógłby weryfikować rozliczenia. Jak w takim wypadku niemieccy urzędnicy mają weryfikować dokumenty polskiej spółki? - pyta ekspert. Z drugiej strony – przyznaje – rezygnacja z tego pomysłu będzie oznaczać pozostawienie długiej listy różnic w interpretacjach prawa dokonanych przez urzędników poszczególnych krajów. Nie radzimy wchodzić w ten pomysł. Ale sprawa dotyczyła jednej ze spółek Skarbu Państwa. Aby ominąć ustawę kominową, firma podpisała kontrakty menadżerskie z samozatrudnionymi członkami zarządu. Czy w ten sposób oszukiwano ZUS? To prawda. Wielu płatników w taki sposób próbowało nie wywiązywać się z obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia osoby, a którą została zawarta umowa menadżerska. W takim przypadku ZUS musi zareagować i żądać zgłoszenia tej osoby do odpowiednich ubezpieczeń. Prawnicy twierdzą, że ZUS w nieuprawniony 17/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy oddanie nieruchomości w użyczenie zwalnia z płacenia podatku od nieruchomości? Pytania do Gminy czy ma zabezpieczyć dostawę wody? Czy decyduje o opiece zdrowotnej? Czy ma zadbać o lokalny transport? Odpowiedź Podstawa prawna sposób rozszerza krąg osób zobowiązanych do opłacania składek od umów menadżerskich. Czy nie dojdzie do kolejnych spraw sądowych? Nie zwalnia. Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał z kolei, że dla oceny rodzaju posiadania ma znaczenie, czy posiadacz objął rzecz w posiadanie z woli właściciela i na zasadach przez niego określonych, czy niezależnie lub nawet wbrew jego woli lub świadomości. „Objęcie rzeczy w posiadanie za zgoda właściciela, nawet tylko dorozumianą, i posiadanie jej w zakresie przez właściciela określonym lub tolerowanym, świadczy z reguły o posiadaniu zależnym” - wyjaśnił NSA, powołując się na postanowienie Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I CSK 360/11). Dodał, że choć użytkownik ani najemca lokalu nie może być podmiotem podatku od nieruchomości, to właściciel, który jest obciążony tą daniną, może przenieść jej ciężar ekonomiczny na najemcę, doliczając jej koszt do czynszu najmu. Mieszkam w małej miejscowości, w której od Art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z 8 marca 1990 r. kilku dni nie ma wody. Zastanawiam się, do o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. Z 2013 r. poz. 594 ze zm.) którego urzędu powinnam się zgłosić z żądaniem wyjaśnienia tej niedogodności. Czy wójt gminy będzie właściwym adresatem? Tak. Zgodnie z przepisami o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych tego samorządu. Na gminie więc ciąży obowiązek zapewnienia mieszkańcom wodociągów i zaopatrzenia ich w wodę, kanalizację, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwienia odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Każdy wójt wspólnie z radnymi powinien działać w tym kierunku, aby wszystkie z wymienionych wyżej obowiązków były wobec mieszkańców zrealizowane. Nie zawsze jednak gminę stać na realizację wszystkich tych zadań. Niemniej jednak w omawianej sprawie to gmina i podległa jej spółka powinny niezwłocznie 18/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź usunąć awarię związaną z brakiem bieżącej wody. Jeśli ta niedogodność trwa przez dłuższy czas, wójt powinien zapewnić mieszkańcom dostęp do wody np. z beczkowozów. W naszej gminie jest kilka wsi, a tylko jeden ośrodek zdrowia. Na dodatek lekarz pediatra przyjeżdża raz w tygodniu na kilka godzin i trzeba się do niego zapisywać z kilkutygodniowym wyprzedzeniem. Napisałam skargę do oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, ale nie przyniosło to żadnego rezultatu. Czy powinnam z tym problemem zwrócić się do gminy? Tak. W większości samorządów jest powołany kierownik kilku gminnych ośrodków zdrowotnych, który zajmuje się koordynacją i obsadą kadrową lekarzy w przychodniach. Jeśli jednak okazuje się, że mieszkańcy nie mają dostępu do właściwej opieki to z takim zastrzeżeniem trzeba zgłosić się do gminy radnych lub wójta. Trzeba przy tym pamiętać, że zaspokajanie potrzeb mieszkańców w zakresie ochrony zdrowia jest również zadaniem własnym gminy. W czasie przerwy wakacyjnej nie mam się czym dostać do gminy, bo komunikacja praktycznie nie funkcjonuje. Jeden autobus jedzie o godzinie 7 rano, ale wtedy urząd jest jeszcze nieczynny, a z powrotem dopiero o godzinie 18. Czy gmina powinna zadbać o zwiększenie częstotliwości przejazdu autobusów przez cały jej obszar? Tak. Samorząd gminny powinien zadbać o lokalny transport zbiorowy. A to oznacza, że mieszkańcy powinni mieć możliwość dostania się do większych miejscowości. Dlatego z wnioskiem o zwiększenie częstotliwości przejazdów lokalnych autobusów jak najbardziej można się zgłosić do gminy. Samorządy najczęściej do takiego transportu dopłacają, aby przewoźnicy obsługiwali również tereny mniej zaludnione, które są często dla nich nieopłacalne. Zadaniem własnym gminy jest także zapewnienie transportu dla uczniów w trakcie roku szkolnego, podobnie jak dostęp do bezpłatnej publicznej edukacji na jej terenie. Gmina powinna tak zorganizować sieć szkół, aby wszyscy uczniowie nie mieli zbyt dużych 19/58 Podstawa prawna Art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. Z 2013 r. poz. 594 ze zm.). art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. Z 2013 r. poz. 594 ze zm.). Art 17 ust. 2 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. Z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.). S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Dlaczego Gminy nie chcą naszych śmieci? Czy nieruchomość gruntowa Odpowiedź odległości do pokonania. Dla uczniów klas I-IV odległość nie powinna przekroczyć trzech kilometrów. W przypadku uczniów las V-VI szkół podstawowych i gimnazjum odległość nie powinna być większa niż cztery kilometry. Jeśli droga jest dłuższa, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu. Bezpłatny transport może też zapewnić, jeśli odległość jest mniejsza, o ile rodzice zwrócą się z takim wnioskiem. Muszą go jednak odpowiednio uzasadnić, np. tym, że droga biegnie przez las lub przez ruchliwą arterią. Przepisy są niejasne w zakresie tworzenia selektywności punktów zbiórki odpadów komunalnych. Za niektóre śmieci trzeba zapłacić. - Pobieramy opłaty za odpady budowlane. Koszt zostawienia u nas mebli to 5 lub 10 zł za sztukę, wanny czy okna 10 zł, a gruzu od 20 zł za pół metra sześciennego – wyjaśnia Aleksandra Surdykowska ze Stena Recykling. Dodaje, że stołeczny punkt odwiedza ok. 50 osób dziennie. Skąd te opóźnienia w realizacji ustawy? Tomasz Styś, ekspert Instytutu Sobieskiego wskazuje kilka przyczyn. Po pierwsze nowelizacja ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, przez niejednoznaczność zapisów, pozostawiła szerokie pole do interpretacji. Stąd w wielu gminach pojawił się pomysł PSZOK-ów mobilnych, czyli odbierania określonych rodzajów odpadów u źródła. Po drugie są duże różnice w sposobie gospodarowania odpadami między metropoliami i np. terenami wiejskimi. W wielu małych gminach tworzenie stacjonarnego PSZOK-u było po prostu nieefektywne ekonomicznie. Po trzecie zaś to rezultat braku doświadczenia i zestawu dobrych praktyk w czasie wprowadzenia reformy śmieciowej. W przepisach nie został określony konkretny termin powstania punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych, a jedynie obowiązek jego utworzenia. Gminy nie spieszą się z tworzeniem punktów zbiórki również dlatego, że za ich brak nie grozi im kara. WSA w Gdańsku potwierdził to stanowisko. 20/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie wraz z wniesionym budynkiem (w trakcie budowy) może być przedmiotem odrębnego opodatkowania? Odpowiedź Orzekł, że nieruchomość gruntowa wraz z wnoszonym budynkiem, pozwoleniem na budowę, umową z wykonawcą oraz listami intencyjnymi nie spełniają definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jest to zbiór elementów należących do tych samych właścicieli, ale niepełniących żadnej roli w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa – stwierdził sąd. Podkreślił, że przedsiębiorstwo z zasady zmierza do realizacji określonych zadań gospodarczych, natomiast trudno wskazać zadanie, do którego realizacji może się nadać niewykończony składnik, będący w trakcie budowy. Co to są spółdzielnie socjalne Poselski projekt zakłada też, że spółdzielnia (ustawa 27.IV.2007)? socjalna będzie mogła zatrudniać osoby realizujące kontrakty socjalne, na podstawie ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. Z 2015 r. poz. 163) oraz bezrobotnych, którzy mają ustalony III profil pomocy. -Dla osób, które przez wiele lat były nieaktywne zawodowo, podjęcie zatrudnienia w formule spółdzielni socjalnej jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Pozwala bowiem przywrócić nawyki pracy – komentuje Przemysław Piechocki, prezes Stowarzyszenia na rzecz Spółdzielni Socjalnych. Co więcej, zatrudnienie wspomnianej grupy osób będzie mogło być objęte dodatkowym finansowym wsparciem. Zgodnie z nowelizacja ich wynagrodzenie w okresie 12 miesięcy od podjęcia pracy będzie mogło być refundowane przez starostę na zasadach przewidzianych dla prac interwencyjnych. Aby otrzymywać zwrot pieniędzy, spółdzielnia socjalna będzie musiała podpisać umowę ze starostą właściwym ze względu na jej siedzibę. Co zrobić by zmienić Proponujemy jedno z dwóch rozwiązań: pełnomocnika Gminy w naszej 1 – prośba zarządu skierowana do Prezydenta. Wspólnocie? Zainteresować sprawą media lokalne. 2 – listy otwarty do Zarządu Miasta podpisany przez wszystkich właścicieli i najemców lokali w budynku podając konkretne fakty. Jaki przebieg ma mieć Pamiętaj, że zebranie prowadzi zarząd doroczne zebranie Wspólnoty? wspólnoty mieszkaniowej, chyba że we wspólnocie mieszkaniowej przyjęto praktykę, że na początku zebrania wybiera 21/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź się prowadzącego zebranie. Przedstawiciel gminy nie ma żadnych szczególnych praw. To przedstawiciel zarządu lub prowadzący zebranie realizuje porządek obrad i udziela głosu w ramach omawianych spraw. Prowadzący zebranie na początku zebrania ma obowiązek zażądać od przedstawiciela gminy dokumentu pełnomocnictwa, a w przypadku jego braku odmówić mu udziału w głosowaniu nad uchwałami i poprosić o opuszczenie miejsca zebrania. Jeżeli przedstawiciel gminy okaże pełnomocnictwo, prowadzący zebranie ma obowiązek ustalić tożsamość pełnomocnika. Należy sprawdzić tożsamość pełnomocnika z dowodu osobistego i porównać ją z danymi zawartymi w pełnomocnictwie. Jeżeli pełnomocnik nie przedstawi dowodu osobistego lub w inny sposób uniemożliwia identyfikację, należy odmówić mu udziału w głosowaniu nad uchwałami i poprosić o opuszczenie miejsca zebrania. Po sprawdzeniu tożsamości prowadzący zebranie powinien sprawdzić, czy pełnomocnik upoważniony jest do reprezentowania gminy na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej. Pełnomocnictwo może mieć bowiem bardzo różny zakres. Fakt, czy pełnomocnik działa w ramach udzielonego mu pełnomocnictwa, można stwierdzić tylko na podstawie treści tego dokumentu. Równie dobrze pełnomocnik może być bowiem uprawniony na przykład tylko do reprezentowania gminy przed zarządem lub tylko do czynności zwykłego zarządu. Nie wystarczy zatem, że pełnomocnik okaże jakiś dokument, z którego wynika, że został ustanowiony pełnomocnikiem gminy. Z dokumentu musi wynikać, że jest upoważniony do działania w imieniu gminy na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej (pełnomocnictwo szczególne). Istnieją dwa rodzaje pełnomocnictwa: pełnomocnictwo ogólne i pełnomocnictwo szczególne. Pełnomocnictwo ogólne upoważnia pełnomocnika tylko do dokonywania 22/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź Podstawa prawna czynności zwykłego zarządu. Nie należy wpuścić na zebranie pełnomocnika Gminy bez upoważnienia. Jakie pełnomocnictwo może Istnieją dwa rodzaje pełnomocnictwa: udzielić właściciel lokalu pełnomocnictwo ogólne i pełnomocnictwo (również Gmina) na zebraniu szczególne. Pełnomocnictwo ogólne upoważnia wspólnoty? pełnomocnika tylko do dokonywania czynności zwykłego zarządu. Do podejmowania czynności przekraczających zwykły zarząd (a więc podejmowania uchwał) potrzebne jest pełnomocnictwo szczególne. Czy członkowie zarządu Tak, ale uzasadniające nakład pracy. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi wspólnoty mogą żądać Wynagrodzenie to wchodzi w koszty zarządu 24.IV.br. wynagrodzenia za wykonywane nieruchomością wspólną czynności? Czy w ustawie o własności Nie ma przepisu że nie można zebrać głosów w Sąd Apelacyjny w W-wie 5.II.2013 lokali istnieje przepis gdy wyniku indywidualnego zbierania głosów. przeciwko uchwale wypowiedział się większościowy właściciel? Kto może wykazać, że członek O tym może decydować tylko zebranie zarządu wspólnoty pobiera za właścicieli, a wniosek może złożyć członek wysokie wynagrodzenie? wspólnoty i na nim ciąży zebranie dowodów. Jedna ze wspólnot podjęła Ustawa o „własności lokali” ogólnie określa uchwałę, że terenie ogrodzonej tylko, że właściciel lokalu ma prawo do części nieruchomości każdy współkorzystania z nieruchomości. Nie właściciel (lokal) ma prawo precyzuje, jak ma wyglądać współkorzystanie z parkować jeden pojazd. Czy rzeczy, w przypadku gdy udziały właścicieli wolno tak zrobić (do 3,5 tony)? lokali nie są równe. Co do zasady każdy właściciel lokalu może korzystać z całej nieruchomości. Wynika to z faktu, że co do zasady nie da się zróżnicować korzystania ze współwłasności, np. określić współkorzystania ze wspólnej klatki schodowej. Wspólnota nie ma uprawnień do ograniczania właścicielowi prawa do korzystania z całej nieruchomości. Wprowadzenie zasady ograniczenia wjazdu dla każdego do jednego pojazdu i w dodatku o określonej masie całkowitej w istocie rzeczy ogranicza prawa właścicieli lokali do korzystania z całej nieruchomości. Możliwość korzystania z całej nieruchomości polega między innymi na tym, że ktoś najmuje dwa, a nawet więcej miejsc parkingowych. Ograniczony może zostać w tym prawie tylko w ten sposób, że ktoś inny wcześniej zajmuje miejsca parkingowe. Należy też wskazać, że lokal użytkowy powoda 23/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź istniał od początku. Każdy, kto kupował lokal mieszkalny, wiedział, że na terenie wspólnoty będzie lokal użytkowy. Trzeba było licząc się z tym, że z lokalu użytkowego korzysta się inaczej niż z lokalu mieszkalnego. Jeżeli na terenie wspólnoty znajdują się lokale użytkowe, należy uwzględnić interesy również tych właścicieli, aby mogli oni w pełni z nich korzystać i swobodnie prowadzić działalność Obciążyć go większymi opłatami (nie od m2 powierzchni użytkowej) a np. od wielkości sprzedaży. Co zrobić by użytkownik prowadzący działalność gospodarczą mógł bez ograniczeń korzystać z nieruchomości wspólnej? Co obejmuje przegląd instalacji Właściciel budynku jest obowiązany do elektrycznej? dokonywania okresowych kontroli stanu sprawności technicznej urządzeń i instalacji elektrycznych w budynku. Stan sprawności technicznej urządzeń i instalacji elektrycznych w budynku powinien być kontrolowany tak, aby zapewnić właściwe ich funkcjonowanie. Instalacja elektryczna powinna w okresie jej użytkowania zapewniać możliwość bezpiecznego korzystania z odbiorników energii elektrycznej, zgodnego z ich przeznaczeniem i warunkami założonymi w projekcie tej instalacji. Właściciel budynku jest obowiązany do dokonywania okresowych kontroli stanu sprawności technicznej urządzeń i instalacji elektrycznych w budynku. Stan sprawności technicznej urządzeń i instalacji elektrycznych w budynku powinien być kontrolowany tak, aby zapewnić właściwe ich funkcjonowanie, w tym sprawność połączeń, osprzętu, sprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, uziemień oraz oporności izolacji przewodów. Niepoważne byłoby zatem przeprowadzenie przeglądu okresowego tylko dla instalacji elektrycznej w nieruchomości wspólnej i czekanie na przeprowadzenie przeglądów w lokalach przez ich właścicieli. Wiadomo, że przy takim podejściu do sprawy większość właścicieli tych przeglądów indywidualnych nie przeprowadzi, a zarządca nie będzie dysponował niezbędnym protokołem obejmującym przegląd całej instalacji w budynku. Zatem w konsekwencji obiekt budowlany nie będzie miał wykonanego 24/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Jaka część instalacji elektrycznej wchodzi w skład lokalu? Kogo można dopuścić do przeglądu instalacji elektrycznej? Odpowiedź niezbędnego przeglądu okresowego, a osobą odpowiedzialną za te sytuację będzie zarządca. Należy pamiętać, że przepisy ustawy o własności lokali nakazują właścicielom lokali na żądanie zarządu zezwolić na wstęp do lokali także w przypadku konieczności przeglądu instalacji. W praktyce prawo wstępu do lokalu realizowane jest najczęściej w ten sposób, że zarząd w ustnej rozmowie ustala z właścicielami lokali terminy, w których możliwy będzie wstęp do lokali, i na podstawie tak określonego terminarza umawia osobę z uprawnieniami, aby możliwe było racjonalne przeprowadzenie kontroli instalacji we wszystkich lokalach. W praktyce i orzecznictwie przyjmuje się, że w skład lokalu wchodzi instalacja elektryczna do indywidualnego licznika na wejściu do lokalu i za tą część odpowiada właściciel, a pozostała część instalacji w budynku stanowi nieruchomość wspólną i za tę część odpowiada wspólnota mieszkaniowa. Tylko te osoby, które posiadają kwalifikacje zawodowe. Osoba wykonująca przegląd musi posiadać kwalifikacje zawodowe wymagane przy świadczeniu usług oraz wykonywaniu napraw lub dozoru nad eksploatacją urządzeń i instalacji elektrycznych, co potwierdza świadectwem wydanym przez komisję kwalifikacyjne wydawane są na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Z uwagi na wymagany zakres wiedzy i jej poziom świadectwa kwalifikacyjne wydawane są na okres 5 lat. Osoby posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci energetycznych uprawnione są, na podstawie art. 62 ust. 5 ustawy Prawo budowlane, do dokonywania kontroli okresowej, co najmniej raz na 5 lat, polegającej na badaniu instalacji elektrycznej i piorunochronowej w zakresie stanu sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, oporności izolacji przewodów oraz uziemień 25/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź instalacji i aparatów. Ponadto przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych wymagają, stosownie do § 18 ust. 3, aby naprawa i konserwacja instalacji i odbiorników zasilanych energią elektryczną lokalu mieszkalnego była powierzona wyłącznie osobom posiadającym świadectwa kwalifikacyjne. Również § 55 tego rozporządzenia nakłada na właściciela budynku mieszkalnego, w zakresie właściwego utrzymania stanu technicznego instalacji elektrycznej, obowiązek zapewnienia realizacji napraw i wymian przez osoby posiadające kwalifikacje zawodowe wymagane przy świadczeniu usług oraz wykonywaniu napraw lub dozoru nad eksploatacją urządzeń i instalacji elektrycznych. Jak postąpić przy sprzedaży Zaciągnąć kredyt spłacany przez właścicieli wg strychu gdy uzyskane środki % własności. nie pokrywają kosztu remontu? Z chwilą ustanowienia odrębnej własności lokalu (strychu) i zawarcia umowy w formie aktu notarialnego stał się on kolejnym właścicielem lokalu we wspólnocie mieszkaniowej i od tego momentu jest zobowiązany ponosić wszelkie koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, w tym związane z zaciągniętym przez wspólnotę mieszkaniowa kredytem w wysokości jego udziału w nieruchomości wspólnej. Środki ze sprzedaży części nieruchomości wspólnej – strychu są środkami będącymi własnością wszystkich właścicieli, a zgodnie z ustawą o własności lokali w pierwszej kolejności mają posłużyć na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, np. na remont nieruchomości wspólnej. W przedmiotowej sprawie, sprzedając strych, wspólnota mieszkaniowa pozyskała tylko część środków niezbędnych na remont; aby pozyskać resztę, musiała zaciągnąć kredyt. Spłata kredytu obciąża wszystkich właścicieli lokali w wysokości ich udziałów w nieruchomości wspólnej, a także właściciela, który kupił od wspólnoty mieszkaniowej strych. Jak wygląda w praktyce nowy Kryterium wcześniejszego przejścia na projekt systemu emerytalnego? emeryturę uzależnione jest od przepracowanych lat. 26/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Na czym ma polegać reforma postępowania administracyjnego? Odpowiedź W pierwszym wariancie zakładamy, że osoba ta zaczęła pracować w wieku 20 lat i przeszła na emeryturę po 40 latach pracy, czyli jako 60latek (wariant 1). W drugim, że poszła do pracy 5,5 roku później i przechodzi na emeryturę w wieku 65,5 roku, czyli po przekroczeniu obecnej granicy wieku emerytalnego (wariant 2). W trzecim wariancie pokazujemy ubezpieczonego, który zaczął pracę w wieku 20 lat i pracował do ukończenia 65,5 roku (wariant 3). jaka stopa zastąpienia? Ubezpieczony, który przepracuje 40 lat (czyli będzie miał odprowadzone pełne składki za ten okres – co zdarza się rzadko), jeśli przejdzie na emeryturę w wieku 60 lat, będzie miał ja o ponad jedna piątą niższą, niż gdyby zrobił to po przekroczeniu obecnego wieku emerytalnego (65,5). I to przy takim samym stażu pracy. Jego stopa zastąpienia, czyli relacja emerytury do ostatniej pensji, wyniesie 36%. Podczas gdy u osoby, która zakończy pracę w obecnym wieku emerytalnym, a pracowała 40 lat, ta relacja będzie znacznie lepsza i wyniesie 44%. A co z trzecim przypadkiem? Gdyby nasz Kowalski pracował od 20 roku życia i miał 45,5 roku stażu, to jego stopa zastąpienia będzie najwyższa i wyniesie już 49%. 2174 wysokość przeciętnej emerytury w ZUS w 2014 r. 3182 wysokość przeciętnej emerytury w ZUS w 2014 wyliczonej wg starych zasad. Zawarcie ugody administracyjnej to odformalizowanie sposobu załatwienia sprawy. Obowiązkiem sądu powszechnego jest nakłanianie stron do ugodowego zakończenia sporu. Tymczasem w postępowaniu administracyjnym instytucja ta, jak dotąd, dość rzadko znajduje zastosowanie. Brak jest danych źródłowych obrazujących skalę tego zjawiska, niemniej wiele do myślenia daje informacja pochodząca z bazy orzecznictwa sądów administracyjnych (odnotowano jedynie 123 sprawy w przedmiocie zatwierdzenia ugody administracyjnej na ponad milion udostępnionych). Nie sądzę, żeby przeszkodą dla częstszego zawierania ugód był element władztwa administracyjnego występujący zawsze w relacjach: organ administracji – 27/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy za pomyłkę komornika (zamiast sąsiada sprzedał mój ciągnik) przysługuje mi odszkodowanie? Odpowiedź Podstawa prawna jednostka. Niewielka ilość ugód administracyjnych wynika raczej – jak można przypuszczać – ze zbytniego formalizmu towarzyszącego procedurze ugodowej. Odformalizowanie ugody niekoniecznie musi oznaczać przyspieszenie załatwienia sprawy. Może się okazać, że dochodzenie do ugody zabierze nawet więcej czasu, niż wydanie decyzji administracyjnej. Jednak nie czas trwania postępowania jest w tym przypadku wartością podstawową, lecz wyeliminowanie zaistniałego sporu oraz ryzyka wniseieniaskargi8 do sądu administracyjnego. Mówi się, że najgorsza ugoda jest lepsza niż najtrafniejszy wyrok i powiedzenie to oddaje w dużej mierze społeczne skutki polubownego załatwienia sporu. Oprócz zmniejszenia stopnia formalizmu,projektowana procedura ma umożliwić większe otwarcie. Chodziłoby tu o udział w postępowaniu zainteresowanych. Formuła ta znana była przepisom art. 9 i 11 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 22 marca 1928 r. Zespół zaproponował kilka przepisów, których celem jest umożliwienie zainteresowanym (niebędącym strona ani podmiotem na prawach strony) wyrażenie swojego stanowiska i dołączenie go do akt sprawy. Zdarzają się sytuacje, w których jakiś podmiot dysponuje interesem faktycznym (ekonomicznym, biznesowym lub zawodowym) w tym, by sprawa została rozstrzygnięta w określony sposób. W czasie egzekucji, która powinna być Art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 prowadzona w stosunku do mojego sąsiada, r. o komornikach sądowych i egzekucji komornik zarekwirował i sprzedał mój ciągnik (Dz. U. Z 2015 r. poz. 790). rolniczy. Czy mogę wystąpić o odszkodowanie? Tak. Osoba, która poniosła szkodę wskutek bezprawnych działań komornika, może ubiegać się o odszkodowanie. Komornik jest bowiem obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie, do zaistnienia odpowiedzialności odszkodowawczej komornika konieczne jest wykazanie ogólnych przesłanek 28/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy można złożyć skargę na komornika? Odpowiedź Podstawa prawna odpowiedzialności deliktowej, tj. szkody, zdarzenia ją wywołującego (bez względu na winę sprawcy) i związku przyczynowego. Poszkodowany musi zatem wykazać, na czym szkoda polega, a – dla zachowania terminów do dochodzenia jej naprawienia – kiedy powstała i kto jest za nią odpowiedzialny (por. wyrok z 20 listopada 2014 r., sygn. akt I ACa 467/14). Co ważne, solidarna odpowiedzialność wraz z komornikiem ponosi Skarb Państwa. Odszkodowania należy dochodzić w postępowaniu przed sądem cywilnym. Art. 767 § 1 i 2 ustawy z 17 listopada 1964 W trakcie czynności egzekucyjnych komornik zajął w mojej firmie elektronarzędzia należące r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. do moich pracowników. Informowałem go o tym, U. Z 2014 r. poz. 101 ze zm.) jednak mnie nie posłuchał i do dzisiaj nie chce zwrócić tych rzeczy. Czy można napisać na niego skargę? Tak. Jeżeli czynności komornika naruszają prawo, można bronić się przed ich skutkami poprzez złożenie skargi do sądu. Skarga przysługuje zarówno na czynności, które komornik wykonał (np. na zajęcie ruchomości, odebranie zajętej rzeczy), jak i na dopuszczone się przez niego zaniechania. Mogą one polegać na niedokonaniu czynności, do których był zobowiązany (np. niewydanie postanowienia o umorzeniu egzekucji). Skargę na czynności komornika może wnieść nie tylko dłużnik, ale także wierzyciel, na wniosek którego toczy się egzekucja. Takie uprawnienie przysługuje również osobom, których prawa zostały naruszone bądź zagrożone. W ten sposób można bronić się przede wszystkim, gdy komornik omyłkowo prowadzi egzekucję przeciwko osobie niebędącej dłużnikiem i nie chce umorzyć postępowania. Należy pamiętać, że na niektóre czynności komornika nie można wnieść skargi. Dzieje się tak, gdy są one zaskarżone na podstawie innego środka prawnego (np. zarzuty od planu podziału sumy egzekucyjnej). Uprawienie do wniesienia skargi mogą wyłączać również przepisy ustawy. Artykuł 870 § 1 zd. 3 k.p.c. stanowi chociażby,, że nie ma skargi na udzielenie przybicia podczas licytacji rzeczy ulegających szybkiemu zepsuciu. 29/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy po przegranej sprawie przed wszczęciem egzekucji mogę podarować nieruchomość córce? Czy wypłacenie nagrody lub premii jest jakoś uregulowane w przepisach? Odpowiedź Nie. Przegrałem sprawę o zapłatę wytoczona przez mojego byłego wspólnika. Nie zgadzam się z wyrokiem i nie zamierzam zapłacić mu ani złotówki. Na pewno będzie chciał uzyskać pieniądze przez komornika. Czy mogę jeszcze przed wszczęciem egzekucji darować nieruchomość córce? Nie. Takie zachowanie może zostać uznane za przestępstwo. Dłużnik, który w celu uniemożliwienia wykonania orzeczenia sądu udaremnia lub uszczupla zaspokojenie wierzyciela, może podlegać odpowiedzialności karnej z art. 300 § 2 k.k. Przestępcze zachowanie może polegać na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu innej osobie albo też niszczeniu składników majątku, które są już zajęte przez organ egzekucyjny bądź też istnieje duże prawdopodobieństwo, że ostaną one zajęte w najbliższej przyszłości. Karalne zachowanie może polegać również na rzeczywistym lub pozornym obciążaniu (np. oddanie w zastaw, obciążanie hipoteką) albo uszkadzaniu swojego dobytku po to, by komornik nie był zainteresowany ich zajęciem. Przykładem przestępstwa z art. 300 § 2 k.k. mogą być sprzedaż samochodu czy darowanie nieruchomości członkom rodziny. Fakt, że dłużnikowi grozi postępowanie egzekucyjne, nie oznacza, że w każdym przypadku ma on zakaz rozporządzania składnikami swojego majątku. Nie obowiązuje on, jeżeli mimo zbycia swoich rzeczy dłużnik posiada w dalszym ciągu dobytek, z którego będzie mógł w pełni zaspokoić wierzyciela. O ile bowiem kodeks pracy mówi, choć ogólnikowo, o nagrodach, to w ogóle nie wypowiada się w sprawie premii. Zasady ich przyznawania bywają zapisane w układach zbiorowych pracy, regulaminach wynagradzania lub wprost w umowach o pracę. Na ogół jednak prawo do premii obwarowane jest pewnymi warunkami – ponadprzeciętnymi wynikami w pracy czy nad wyraz sumiennym wypełnianiem obowiązków. W praktyce wyróżniamy dwa rodzaje premii: uznaniową i regulaminową. Uznaniowa niewiele różni się od nagrody – jej przyznanie zależy od woli pracodawcy. 30/58 Podstawa prawna Art. 300 § 2 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Z 1997 r. nr 88, poz. 553 ze zm.) S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź Natomiast premia regulaminowa (zapisana w regulaminie wynagradzania, układzie zbiorowym, umowie o pracę) na ogół bywa składnikiem wynagrodzenia, który z definicji się należy, jeśli pracownik wypełnia powierzone mu obowiązki. Taka premia może być jednak odebrana lub obniżona, jeśli pracownik ze swoich zadań się nie wywiązuje albo jeśli robi to źle. Jak uzyskać zaświadczenie do Zaświadczenie można uzyskać na różne przetargu o niezaleganiu ze sposoby składkami? Wniosek o zaświadczenie o niezaleganiu z płatnością składek można przesłać do odpowiedniego oddziału ZUS listownie, złożyć go osobiście lub też skorzystać z platformy usług elektronicznych ZUS (https://pue.zus.pl) Aby móc samodzielnie wygenerować zaświadczenie elektroniczne na PUE ZUS, płatnik składek musi posiadać bezpieczny podpis elektroniczny lub profil zaufany ePUAP Bez względu na formę złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia przedsiębiorca może otrzymać go listownie lub też odebrać samodzielnie w oddziale ZUS. Czy Ministerstwo Gospodarki Art. 43 projektowanego prawa o działalności ustaliło sprawiedliwie koszty gospodarczej – dopuszcza mediacje, jeśli mediacji – po równo dla obu strony wyraziły zgodę. stron? Ale nie mają pieniędzy. Czy władze cmentarza Nie. miejskiego mogą narzucić tylko Zarządca cmentarza miejskiego nie zgodził się wybrane zakłady pogrzebowe? wpuścić na teren nekropolii zakładu pogrzebowego, który wybraliśmy. W biurze przedstawiono nam listę firm dopuszczonych do usług pogrzebowych na tym cmentarzu i musieliśmy wybrać, choć już wcześniej umówiliśmy się z inną, w dodatku tańszą. Czy takie działanie jest zgodne z prawem – pyta pan Bogdan? Usługi związane z pochówkiem zmarłych muszą być świadczone w sposób ciągły, władzom cmentarza nie wolno narzucać rodzinie firmy, która ma się tym zająć. Obowiązuje bezwzględny zakaz ograniczania w świadczeniu tych usług, zwłaszcza poprzez określanie przez zarządców cmentarzy dyskryminacyjnych zasad korzystania z infrastruktury. Zarządca 31/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź cmentarza nie może ograniczać konkurencji na swoim terenie, nie wolno mu dopuszczać do kopania grobów tylko wybranych firm. Prawo antymonopolowe zakazuje wszelkich praktyk zakłócających interesy innych przedsiębiorców oraz praktyk, które szkodzą konsumentom. Zabronione jest zawieranie antykonkurencyjnych umów oraz nadużywanie pozycji dominującej. Czy zawsze muszę podać przy Nie. spłacie pożyczki tytuł zapłaty. W dalszej części e-maila czytelnik pisze, że po Był przypadek naliczenia otrzymaniu upomnienia skontaktował się z firmą odsetek za nieterminową i wyjaśnił sprawę źle zatytułowanego przelewu. wpłatę. W efekcie przedsiębiorstwo zaksięgowało wpłatę. Niemniej nie chce odstąpić od dochodzenia odsetek od zaległego świadczenia. - Czy mogę skutecznie się bronić – pyta pan Tomasz. Czy istnieją wyjątki dla Tak, są dwa wyjątki. opodatkowania w Polsce w państwie członkowskim zakończenia wysyłki wspólnotowego nabycia lub transportu (państwem tym jest Polska, towarów? jeżeli w Polsce zakończyła się wysyłka lub transport towarów), oraz w państwie członkowskim wydania numeru VAT UE, którym nabywca posłużył się w związku z daną transakcją (państwem tym jest Polska, jeżeli numerem VAT UE, którym posłużył się nabywca, jest polski numer VAT UE, czyli NIP poprzedzony przedrostkiem PL). Możliwe wyłączenia. Nie zawsze podanie przez nabywcę numeru VAT UE państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu skutkuje ustalaniem dodatkowego miejsca świadczenia WNT. Od zasady tej istnieją bowiem dwa wyjątki. Pierwszy ma zastosowanie, jeżeli nabywca udowodni (a w zasadzie – jest w stanie udowodnić), że WNT zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Drugi wyjątek może mieć miejsce jeżeli, nabywca udowodni (a w zasadzie jest w stanie udowodnić), że WNT zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa 32/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Czy odsetki za nieterminową płatność czynszu są opodatkowane jak sam czynsz? Odpowiedź członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII ustawy o VAT (art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Miejsca świadczenia WNT znajduje się na terytorium Polski. Rodzaj sytuacji. 1. Towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia znajdują się na terytorium kraju w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Podstawa prawna – Art. 25 ust. 1 ustawy o VAT. (Podstawa prawna – Art. 25 ust. 1 ustawy o VAT). 2. Towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się co prawda na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, lecz nabywca w związku z WNT podał polski numer VAT UE (tj. numer NIP poprzedzony kodem PL), a nie ma miejsca jedno z wyłączeń ustalania dodatkowego miejsca świadczenia (podstawa prawna – Art. 25 ust. 2 ustawy o VAT). 3. Towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się co prawda na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, lecz nabywca zobowiązany do podania polskiego numeru VAT UE (tj. numeru NIP poprzedzonego kodem PL) w związku z WNT nie podał żadnego numeru VAT UE (tj. numeru dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych) (podstawa prawna – Art. 26 ust. 1 pkt 2 w zw. Z art. 26 ust. 2 ustawy o VAT). Nie, ponieważ jest to dochód uboczny względem czynszu. W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Z 2014 r. poz. 121 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się 33/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei art. 10 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Z 2012 poz. 361 ze zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu PIT. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tych źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. Czy komornicy od swoich usług Do końca września 2015 Min Finansów z są zwolnienie z VAT-u? 30.VII.2014 Komornik prowadzi samodzielna działalność gospodarczą. Kto płaci VAT od laptopa? Przykład 1. Dostawy przez pięć lat. Firma zawiera umowę na dostawę w okresie 5 lat laptopów, tabletów, ale też innego sprzętu komputerowego. Strony zapisały, że w okresie trwania umowy wartość netto dostarczonych laptopów i tabletów przekroczy 20.000 zł. W lipcu 2015 r. nabywca złoży zamówienie, w ramach którego nabędzie laptopy o wartości 6.000 zł. Sprzedawca wskaże na odwrocie opodatkowanie, chociaż jeszcze próg nie został przekroczony, w październiku nabywca zamówi kolejne laptopy o wartości 12.222 zł. Sprzedawca postąpi jak przy pierwszej dostawie. W styczniu 2016 r. nabywca zamówi kolejne laptopy za łączną cenę netto 10.000 zł – sprzedawca znów wskaże nabywcę jako podatnika. Próg został przekroczony. Przykład 2. Korekta historyczna. Firma zawiera umowę na dostawę w ciągu 5 lat laptopów, tabletów i innego sprzętu komputerowego. Strony zapisały, że w okresie trwania umowy wartość netto dostarczanych laptopów i tabletów przekroczy 20.000 zł. W lipcu 2015 r. nabywca złoży zamówienie, w ramach którego nabędzie laptopy o wartości 6.000 zł. Sprzedawca wskaże na odwrotne opodatkowanie, chociaż jeszcze próg nie zostanie przekroczony. W październiku nabywca zamówi kolejne laptopy o wartości 34/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Pytanie Odpowiedź netto 12.000 zł. Sprzedawca postąpi jak przy pierwszej dostawie. W grudniu 2015 r. ze względu na nieporozumienia nabywca zerwie umowę i oświadczy, że nie będzie nabywał sprzętu od takiego dostawcy. W tej sytuacji dostawca musi skorygować sprzedaż lipca i października, wykazać VAT należny i zapłacić odsetki. Przykład 3. Całość czy nadwyżka. Firma zawiera umowę jak w poprzednich przykładach. W lipcu 2015 r. nabywca złoży zamówienie na laptopy o wartości 6.000 zł. Sprzedawca opodatkuje dostawę. W październiku nabywca zamówi kolejne laptopy o wartości 12.000 zł. Sprzedawca postąpi jak przy pierwszej dostawie. W styczniu 2016 r. nabywca zamówi kolejne laptopy za łączną cenę netto 10.000 zł. - sprzedawca wskaże nabywcę jako podatnika, gdyż zostanie przekroczony próg. Jednak w takiej sytuacji nabywca będzie miał wątpliwości, czy powinien opodatkować całe nabycie, czy tylko część, która jest wyższa niż 20.000 zł. Załącznik 11 do ustawy o VAT. 35/58 Podstawa prawna S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Społeczna Rada do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich Celem przyświecającym Kodeksowi jest promowanie najwyższych standardów etycznych wśród polskich mediatorów, budowanie wiarygodności zawodu mediatora wśród stron mediacji i szerokiej opinii publicznej, a także służenie pomocą mediatorom w rozstrzyganiu dylematów praktyki zawodowej. Ponieważ mediatorom powierzane są ważne, trudne a czasem bardzo bolesne sprawy, spoczywa na nich duży odpowiedzialność, aby nie zawieść zaufania stron. Jako że ze swej natury mediacja jest procesem płynnym i elastycznym, regulacje Kodeksu nie zmierzają do ograniczenia wolności i kreatywności mediatorów. Kodeks wyznaczy standardy ogólne, uznając specyfikę niektórych rodzajów mediacji. Rada zachęca organizacje zrzeszające mediatorów poszczególnych specjalności do refleksji nad praktyką uprawiania mediacji przez swych członków i — jeśli zajdzie taka potrzeba — tworzyły regulacje uwzględniające specyfikę danego typu mediacji. Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich jest ściśle powiązany ze Standardami Prowadzenia Mediacji i Postępowania Mediatora ogłoszonymi przez Radę w czerwcu 2006 roku. Jest naturalnym rozwinięciem i uzupełnieniem Standardów o wymiar etyczny pracy mediatora. Źródłem mocy Kodeksu są wartości etyczne leżące u podstaw tego zawodu. Mediatory pomagają stronom rozwiązać konflikt, nie stosując żadnej formy prymusu ani manipulacji. W swej pracy kierują się uczciwością, prawością, bezstronnością i dbałością o ryte lny, zgodny z regułami sztuki przebieg mediacji. Kodeks nie zastępuje prawa. Mediatory powinni znać i ściśle stosować się do przypisów prawnych, zwłaszcza tych, które odnoszą się do mediacji. Rada gorąco zachęca mediatorów prowadzących praktykę indywidualną, firmy świadczące usługi mediacyjne i organizacje grupujące mediatorów, aby dobrowolnie przyjmowały i stosowały lub zachęcały swych członków do stosowania Kodeksu. Rada będzie szeroko informować opinię publiczną o wszystkich, którzy zdecydowali się stosować Kodeks w swojej działalności mediacyjnej. 36/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 1. Zasady I. Mediator powinien prowadzić postępowanie mediacyjne w oparciu o zasadę samodzielności i autonomii stron konfliktu. II. Mediator powinien w swym postępowaniu kierować się przede wszystkim dobrem i interesami stron. III. Mediator powinien dbać o zapewnienie dobrowolności udziału stron w postępowaniu mediacyjnym. IV. Mediator powinien tak postępować, aby wszystkie strony sporu znały i rozumiały istotę procesu mediacji, rolę mediatora i warunki ewentualnego porozumienia. V. Mediator nie powinien podejmować się pomocy w rozwiązaniu konfliktu, gdy nie ma pełnego przekonania o swoich kompetencjach, które pozwolą mu prowadzić postępowanie rzetelnie. VI. Mediator nie powinien prowadzić postępowania mediacyjnego, jeśli nie jest w stanie zachować bezstronności lub usunąć wątpliwości co do swojej bezstronności. VII. Mediator powinien zachowywać poufność postępowania mediacyjnego, zarówno przed jego rozpoczęciem, w trakcie, jak i po jego zakończeniu. VIII. Mediator powinien unikać konfliktu interesów ze stronami i bezzwłocznie rozwiewać wszelkie wątpliwości co do tej kwestii. IX. Mediator nie powinien przyjmować żadnych korzyści od stron z wyjątkiem uzgodnionego wynagrodzenia. Nie powinien też czerpać korzyści z kierowania stron do innych specjalistów. X. Mediator w swojej działalności informacyjnej i marketingowej nie powinien wprowadzać w błąd stron i opinii publicznej co do swoich kwalifikacji, kompetencji, doświadczenia, zakresu usług i opłat. XI. Mediator powinien dostarczać stronom jasnych i jednoznacznych informacji co do swojego wynagrodzenia i wszelkich kosztów związanych z postępowaniem, w którym uczestniczą. XII. Mediator powinien pogłębiać swoje kompetencje zawodowe w celu jak najlepszego służenia uczestnikom mediacji. Warszawa, 19 maja 2008 37/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Standardy prowadzenia mediacji i postępowania mediatora uchwalone przez Radę w dniu 26 czerwca 2006 Przez mediację rozumie się dobrowolny i poufny proces, w którym fachowo przygotowana, niezależna i bezstronna osoba, za zgodą stron, pomaga im poradzić sobie z konfliktem. Mediacja pozwala jej uczestnikom określić kwestie sporne, zmniejszyć bariery komunikacyjne, opracować propozycje rozwiązań i, jeśli taka jest wola stron, zawrzeć wzajemnie satysfakcjonujące porozumienie. Powodzenie mediacji jako skutecznej metody rozwiązywania konfliktów zależy w dużym stopniu od profesjonalizmu mediatorów i wysokiego poziomu ich etyki zawodowej. Standardy mają charakter wytycznych i wskazówek dla mediatorów, nie są zaś źródłem prawa i nie mogą być podstawą do wysuwania roszczeń prawnych. Ich główne funkcje są następujące: służą jako pomoc w prowadzeniu praktyki mediacyjnej; zapewniają większe bezpieczeństwo stronom mediacji oraz samym mediatorom; zwiększają zaufanie społeczne do mediacji jako środka rozwiązywania konfliktów; pomagają kandydatom na mediatorów przy podejmowaniu decyzji o podjęciu się tej funkcji. 38/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Standard I Mediator dba o dobrowolność uczestniczenia w mediacji i zawierania porozumienia. A. Mediator nie zmusza stron ani do podjęcia mediacji, ani do osiągnięcia porozumienia. B. Przed rozpoczęciem mediacji strony uzyskują informację o możliwości wycofania się na każdym jej etapie oraz o możliwości wybrania innego mediatora. C. Mediator powinien być zaakceptowany przez strony. Standard II Mediator jest neutralny wobec przedmiotu sporu. Mediator nie narzuca stronom rozwiązań. Jest rzecznikiem rzetelnej procedury, sprzyjającej osiągnięciu dobrowolnego porozumienia. Standard III Mediator jest bezstronny wobec uczestników mediacji. A. Mediator nie przychyla się do racji żadnej ze stron; prowadzi mediację w taki sposób, aby ewentualna nierównowaga między stronami nie wpływała na przebieg mediacji ani na jej ostateczny rezultat. B. Jeśli mediator nie jest w stanie prowadzić mediacji w bezstronny sposób, jest zobowiązany do wycofania się z postępowania mediacyjnego. C. Mediator wystrzega się stronniczości lub okazywania uprzedzeń i oceniania stron ze względu na ich pochodzenie, wykształcenie, wiek, płeć lub zachowanie podczas mediacji. D. W związku z prowadzoną mediacją mediator nie nawiązuje takich relacji, które mogą budzić wątpliwości co do jego bezstronności, a w szczególności mediator nie daje stronom ani nie przyjmuje od stron żadnych prezentów lub innych korzyści, z wyłączeniem wynagrodzenia mediatora. E. Mediator nie podejmuje się mediacji lub wyłącza się z jej kontynuowania, jeżeli uzna, że istnieje konflikt interesów o charakterze profesjonalnym lub osobistym ze stronami lub ich pełnomocnikami. F. Mediator ujawnia stronom wszelkie z nimi związki o charakterze zawodowym lub prywatnym i uwzględnia ich stanowisko w tym zakresie. 39/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Standard IV Mediator dba o poufność mediacji. A. Zarówno mediacja, jak i jej przebieg i rezultaty są objęte tajemnicą. Mediator nie ujawnia nikomu informacji, które uzyskuje podczas prowadzenia mediacji, z wyjątkiem przestępstw wymienionych w art. 240 kodeksu karnego. B. Mediator lub ośrodek mediacyjny przechowuje dokumentację z mediacji w sposób respektujący zasadę poufności. Dokumentacja może obejmować pisemną zgodę stron na udział w mediacji, zarejestrowanie sprawy mediacyjnej, podstawowe dane uzyskane od stron (wraz z zapisem o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych w celu realizacji i postępowania mediacyjnego), deklarację przestrzegania zasady poufności przez osoby trzecie obecne na sesjach mediacyjnych, kopię porozumienia mediacyjnego i kopię protokołu z postępowania mediacyjnego przekazywanego do sądu, jeśli sąd skierował sprawę do mediacji. Inne sposoby gromadzenia dokumentacji z mediacji wymagają wyraźnej zgody stron. Standard V Mediator rzetelnie informuje strony o istocie i przebiegu mediacji. A. Przed rozpoczęciem postępowania mediacyjnego mediator przedstawia stronom zasady, przebieg, cele i możliwe rezultaty mediacji, a w szczególności: informuje strony, że jest bezstronny i neutralny; informuje strony, że ewentualne porozumienie zawarte w wyniku mediacji, będzie sprawdzone przez sąd pod kątem zgodności z prawem i zasadami współżycia społecznego (w przypadku nadania klauzuli wykonalności lub zatwierdzenia przez sąd); informuje strony o możliwości spotkań na osobności, a w szczególności wyjaśnia zasady przestrzegania poufności podczas tych spotkań; informuje strony o ewentualnej obecności innych osób podczas postępowania mediacyjnego i uzyskuje na to zgodę stron; opisuje swoje obowiązki, a w szczególności przestrzeganie zasady poufności; uprzedza strony, w jakich okolicznościach mediator może przerwać lub zakończyć postępowanie mediacyjne, oraz że strony mogą przerwać lub zakończyć mediację w dowolnym momencie. B. Mediator odbiera od stron zgodę na udział w postępowaniu mediacyjnym. C. Mediator informuje strony, że w trakcie postępowania mediacyjnego mogą 40/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 korzystać z wiedzy i porady specjalistów. D. Mediator wyraźnie odróżnia swoją rolę jako mediatora od innych ról zawodowych, które pełni i upewnia się, że strony są świadome tej różnicy. Standard VI Mediator dba o wysoki poziom swoich kwalifikacji zawodowych. Mediator stale pogłębia i doskonali swoje umiejętności, a także dba o wysoki poziom etyki zawodowej. Standard VII Mediator współpracuje z innymi specjalistami dla dobra postępowania mediacyjnego. A. Mediator może zaproponować stronom skorzystanie z pomocy odpowiedniego specjalisty. Decyzja o skorzystaniu z usług specjalisty pozostaje w rękach stron. B. W trakcie mediacji mediator nie wchodzi w rolę innego specjalisty, nawet pomimo posiadania wiedzy z danej dziedziny. C. Mediator, współpracując ze specjalistami, nie narusza zasady poufności. Standard VIII Przerwanie lub zakończenie postępowania mediacyjnego. A. Mediator przerywa lub kończy postępowanie mediacyjne przed zawarciem porozumienia, kiedy uzna, że co najmniej jedna strona postępowania nie jest zdolna do uczestniczenia w mediacji, lub z innego ważnego powodu, na przykład: - gdy strona z powodu swego stanu fizycznego lub psychicznego nie może efektywnie uczestniczyć w mediacji, na przykład jest pod wpływem alkoholu lub środków odurzających; - gdy strony chcą zawrzeć porozumienie, którego skutków nie są świadome; - gdy strony używają mediacji dla osiągnięcia nieuczciwych korzyści; - gdy mediator nabiera przekonania, że traci bezstronność. B. Mediacja może się zakończyć zawarciem porozumienia obejmującego całość sporu lub zawarciem porozumienia obejmującego część negocjowanych problemów. Zadaniem mediatora jest upewnienie się, czy strony wiedzą, jak 41/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 wprowadzić porozumienie w życie. W przypadku częściowego porozumienia mediator może zaproponować przedyskutowanie dostępnych procedur umożliwiających rozwiązanie pozostałych kwestii przy pomocy innych specjalistów. C. Mediacja może zostać przerwana zarówno przez strony, jak i przez mediatora. Mediator informuje strony o ich prawie do wycofania się z mediacji w dowolnym momencie z jakichkolwiek powodów. Przerwanie lub zakończenie mediacji przez mediatora następuje w szczególności, gdy: 1) mediator jest przekonany, że osiągnięcie porozumienia nie jest możliwe; 2) uczestnicy mediacji osiągną w ocenie mediatora impas nie do pokonania; mediator nie powinien przedłużać nieproduktywnej dyskusji, gdyż naraziłoby to strony na niepotrzebne koszty emocjonalne i finansowe; 3) strony nie mogą uczestniczyć w mediacji, nie są zdolne do mediacji lub nie chcą w autentyczny, zaangażowany sposób uczestniczyć w procesie mediacji. Jeśli inicjatywa przerwania mediacji wychodzi od mediatora, powinien on poinformować strony o możliwości profesjonalnej pomocy właściwej dla danego przypadku. Standard IX Mediator zapewnia stronom odpowiednie miejsce do prowadzenia mediacji. A. Miejsce prowadzenia mediacji powinno być neutralne i gwarantować stronom i mediatorowi poczucie bezpieczeństwa. B. Miejsce, w którym prowadzi się mediację, powinno posiadać co najmniej dwa pomieszczenia gwarantujące zachowanie prywatności stronom i poufności postępowania mediacyjnego. Powinno także zapewniać możliwość korzystania z podstawowych wygód. Standard X Mediator rzetelnie informuje o swoich usługach. A. Mediator promuje swoje usługi w sposób profesjonalny, uczciwy i godny. B. Mediator może informować o instytucji mediacji, o korzyściach z niej płynących oraz jej kosztach. Taka informacja powinna być rzetelna i wyczerpująca. Mediator jest odpowiedzialny za przestrzeganie tej zasady przez wszystkich reklamujących jego usługi i działających w jego imieniu. C. Mediator nie obiecuje ani nie gwarantuje osiągnięcia określonych wyników 42/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 postępowania mediacyjnego. D. Mediator rzetelnie informuje o swoich kwalifikacjach i o przynależności do stowarzyszeń, związków lub innych organizacji zawodowych oraz o funkcjach w nich pełnionych. Mediator może powoływać się na posiadane stopnie naukowe, certyfikaty i inne formy potwierdzonych kwalifikacji. E. Mediator powinien rozważyć możliwość ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej. Mazowieckie Centrum Arbitrażu i Mediacji przy Konfederacji Lewiatan ul. Zbyszka Cybulskiego 3 00-727 Warszawa tel.(+48) 22 55 99 900 fax (+48) 22 55 99 910 [email protected] www.konfederacjalewiatan.pl/ mediacje 43/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 KOSZTY Cennik W związku z postępowaniem mediacyjnym mediator pobiera: (a) opłatę mediacyjną. Opłatę uiszcza się na rachunek bankowy wskazany przez mediatora. Opłatę mediacyjną pobiera się z tytułu prowadzenia postępowania mediacyjnego: zryczałtowaną opłatę mediacyjną w kwocie 1500 zł plus VAT pobieraną od ze stron za 3 pierwsze godziny mediacji; godzinową opłatę mediacyjną w kwocie 150 zł plus VAT pobieraną od każdej ze stron - za każdą kolejną godzinę mediacji. Stawka godzinowa obejmuje przygotowanie mediatora do postępowania oraz czas podróży na posiedzenia mediacyjne, czas spędzony na rozmowach telefonicznych oraz czas niezbędny do przygotowania zakończenia postępowania. Gdy strony skierują do Centrum wniosek o zatwierdzenie ugody uprzednio wynegocjowanej i wypracowanej przez Strony, mediator pobiera jednorazowo opłatę 1500 zł plus VAT, niezależnie od wartości przedmiotu sporu. Strony mogą się umówić również w ten sposób, że jedna ze stron poniesie koszty całości postępowania mediacyjnego, co jednak nie ma wpływu na zasadę neutralności i bezstronności mediatora. Jeżeli w postępowaniu bierze udział ko-mediator, który może być wybrany zgodnie z postanowieniami klauzul 1.4 lub 1.5, opłata mediacyjna ulega podwojeniu. 12.6. W przypadku rezygnacji przez jedną ze stron z mediacji do pierwszego posiedzenia mediacyjnego, opłata mediacyjna podlega zwrotowi. Pobiera się zaliczki na wydatki związane z kosztami posiedzeń i sesji zamiejscowych, wynagrodzenia tłumaczy i ewentualnych biegłych. Wysokość zaliczki określa mediator, a wnoszą ją strony po połowie. W szczególnych przypadkach, gdy mediator bierze udział w postępowaniu na zasadach pro bono, Prezes Centrum, za zgodą Prezydenta Konfederacji Lewiatan, może zwolnić strony z całości lub części opłaty. 44/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 List do Pani Premier ( pełny tekst ): http://www.pifs.org.pl/pliki/CCF20150803.pdf 45/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Podmioty publiczne mogą liczyć na wsparcie, w zależności od rodzaju jednostki. Beneficjentami środków unijnych, którzy są wymienieni w dokumentach programów operacyjnych, mogą być zarówno podmioty prywatne, jak i publiczne. Wiele instytucji ma już za sobą doświadczenia w prowadzeniu działań projektów unijnych lub wzięcia w nich udziału. Uruchamiane właśnie poszczególne programy operacyjne centralne i regionalne oferują jednostkom publicznym szeroką gamę możliwości wsparcia swoich działań dotacjami unijnymi. Obok podmiotów prywatnych cała gama podmiotów publicznych może znaleźć wsparcie dla swoich działań. Podmioty te można pogrupować następująco: 2. Jednostki samorządu terytorialnego, ich związki i stowarzyszenia. 3. Jednostki organizacyjne jednostek samorządu terytorialnego posiadające osobowość prawną. 4. Jednostki sektora finansów publicznych. 5. Służby publiczne. 6. Instytucje integracji i pomocy społecznej. 7. Instytucje kultury i sportu. 8. Instytucje odpowiedzialne za gospodarkę wodną. 9. Instytucje rynku pracy. 10. Parki narodowe i krajobrazowe. 11. Zarządcy dróg. 12. Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe i jego jednostki organizacyjne. 13. Podmioty zarządzające infrastrukturą kolejową. 14. Jednostki rządowe i samorządowe ochrony środowiska. 15. Rządowe organizacje turystyczne. 16. Straż pożarna i służby ratownicze. 17. Urzędy morskie. 18. Wymiar sprawiedliwości. 19. Jednostki doradztwa rolniczego. 20. Instytucje ochrony zdrowia, w tym: publiczne zakłady opieki zdrowotnej oraz uzdrowiska. 21. Instytucje nauki i edukacji. 22. Jednostki Naukowe. 23. Ośrodki kształcenia dorosłych. 24. Przedszkola i instytucje opieki. 25. Szkoły i inne placówki oświatowe. 26. Uczelnie wyższe. 27. Konsorcja naukowo-przemysłowe. 28. Przedsiębiorstwa realizujące cele publiczne. 29. Przedsiębiorstwa świadczące usługi publicznego transportu zbiorowego. Jednostki publiczne mogą uzyskać wsparcie i pomoc w dwóch trybach uzyskania dofinansowania. Tryby wyboru projektów. Zacznijmy od podstawowych zasad, którymi muszą się kierować instytucje dokonujące wyboru projektów do uzyskania dofinansowania. Zgodnie z niedawno opublikowanymi wytycznymi w zakresie trybów wyboru projektów na lata 2014 – 2020 instytucje muszą przestrzegać następujących zasad: 46/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 przejrzystości – rozumianej jako zapewnienie dostępu do informacji związanych z przebiegiem wyboru projektów. Zasada ta jest realizowana co najmniej poprzez udzielenie na wniosek wnioskodawcy informacji o postępowaniu, jakie toczy się w odniesieniu do jego projektu; rzetelności – pojmowanej jako obowiązek zgodnej z ustanowionymi regułami oceny każdego projektu. Zasada ta jest realizowana co najmniej poprzez pisemne uzasadnienie wyniku oceny spełniania każdego z kryteriów, które zostało ocenione negatywnie oraz w przypadku kryterium punktowego nie przyznano maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów; bezstronności – definiowanej jako zakaz indywidualnych preferencji w ramach grup czy typów wnioskodawców dopuszczonych do ubiegania się o dofinansowanie. Zasada ta jest realizowana poprzez przygotowanie kryteriów w taki sposób, aby ich stosowanie podczas wyboru projektów uniemożliwiło zastosowanie indywidualnych preferencji o charakterze podmiotowym; równego dostępu do informacji o warunkach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania – należy je rozumieć jako obowiązek udostępnienia co najmniej na stronie internetowej właściwej instytucji informacji dotyczących procedury wyboru projektów oraz niezbędnych do przedłożenia wniosku o dofinansowanie. Zasada ta jest realizowana także poprzez udzielnie odpowiedzi na pytania w powyższym zakresie. Odpowiedzi te są udzielane indywidualnie, bez zbędnej zwłoki; równego traktowania wnioskodawców – zasada ta oznacza zakaz stosowania regulaminu konkursu, z wyłączeniem kryteriów, w sposób skutkujący faworyzowaniem poszczególnych wnioskodawców kosztem pozostałych. Wszelkie zmiany w warunkach prowadzenia konkursu inne niż wynikające ze zmiany przepisów powszechnie obowiązującego prawa, powinny mieć charakter zmian na korzyść wnioskodawców i być stosowane jednakowo wobec wszystkich wnioskodawców. WAŻNE Wszystkie podmioty publiczne mają szansę na otrzymanie dofinansowania swoich działań i wśród wspomnianych wcześniej osi priorytetowych i inteligentnych specjalizacji czekają na nie konkretne działania. Aby jednak uzyskać dofinansowanie dotacji w ramach środków europejskich, należy zaprezentować propozycje działań w formie projektów. PAMIĘTAJ Zgodnie z wytycznymi do nowych programów operacyjnych w ramach perspektywy finansowej Unii Europejskiej 2014 – 2020 do 30 listopada danego roku powinien pojawić się harmonogram na cały kolejny rok. Harmonogram jest więc raczej planem naborów i potem oczywiście może być odpowiednio aktualizowany. Na podstawie tych samych wytycznych wyróżnia się dwa tryby wyboru projektów dofinansowania. Mamy więc tryby: konkursowy, pozakonkursowy. Właściwa instytucja przesądza o zastosowaniu danego trybu wyboru projektów. Podstawowym trybem wyboru projektów jest tryb konkursowy, co oznacza, że jego zastosowanie jest rozważane w pierwszej kolejności. Jedynie w sytuacji, gdy 47/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 zastosowanie trybu konkursowego jest niecelowe lub nieefektywne, istnieje możliwość zastosowania trybu pozakonkursowego. Zasada trybu konkursowego. Podstawowym celem przeprowadzenia konkursu na dofinansowanie projektów jest wybór najodpowiedniejszej oferty przedstawionej do realizacji konkretnego działania. Aby tego dokonać, instytucje organizujące konkurs muszą przygotować odpowiedni regulamin konkursu. Regulamin konkursu i jego elementy. Regulamin musi być przejrzyście skonstruowany i zgodnie z wytycznymi, odpowiednio informować o zasadach prowadzonego konkursu. Musi wypełniać wymienione powyżej zasady prowadzenia konkursów. I tak, prawidłowy regulamin powinien zawierać: pełną nazwę i adres instytucji organizującej konkurs; prawidłowo określony przedmiot konkursu, w tym typy projektów podlegających dofinansowaniu. Dodatkowo w regulaminie zawarty jest syntetyczny opis typów projektów, które mogą uzyskać dofinansowanie; formę konkursu – informacja o9 tym, na jakie etapy został podzielony konkurs. Etapy mogą być wyróżniane ze względu na weryfikację poszczególnych grup kryteriów, np. weryfikacja formalna, a potem merytoryczna wniosków o dofinansowanie; termin, formę i miejsce składania wniosków o dofinansowanie oraz sposób uzupełniania w nich braków formalnych i poprawiania w nich oczywistych omyłek; a)dobrze jest pamiętać, że termin ten nie może być krótszy niż 7 dni, licząc od dnia rozpoczęcia naboru wniosków, b) forma – czyli dopuszczalne formy składania wniosków o dofinansowanie, tj. forma elektroniczna za pomocą przeznaczonych do tego systemów teleinformatycznych lub forma papierowa, np. złożenie wniosku w siedzibie danej instytucji lub nadanie w polskiej placówce pocztowej, miejsce – dokładny adres miejsca lub miejsc, w których możliwe będzie złożenie wniosku o dofinansowanie; wzór wniosku o dofinansowanie projektu – formularz, którym należy się posługiwać, lub wykaz informacji, których należy udzielić, ubiegając się o dofinansowanie projektu w ramach danego konkursu. Formularz lub wykaz informacji zawierają zwykle wskazówki pomocne wnioskodawcy odpowiednio przy jego wypełnianiu lub ich udzielaniu. Wzór wniosku o dofinansowanie ułatwia wnioskodawcy odniesienie się do kryteriów, których spełnieni będzie weryfikowane w trakcie oceny projektu; wzór umowy o dofinansowanie projektu – szablon umowy, która będzie zawierana z wnioskodawcami projektów wybranych do dofinansowania. Formularz umowy zawiera postanowienia wynikające z przepisów ustawy o finansach publicznych, określające elementy umowy o dofinansowanie. Wzór umowy musi uwzględniać prawa i obowiązki beneficjenta oraz właściwej instytucji udzielającej dofinansowania; formularz jest opracowany w formie elektronicznej lub papierowej; kryteria wyboru projektów wraz z podaniem ich znaczenia; kwotę przeznaczoną na dofinansowanie projektów w konkursie – wartość alokacji w PLN w ramach danego konkursu, która może zostać rozdysponowana na dofinansowanie projektów; maksymalny dopuszczalny poziom dofinansowania projektu lub 48/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 maksymalną dopuszczalną kwotę dofinansowania projektu – maksymalny poziom rozumiany jako % wydatków kwalifikowanych projektu, który może zostać objęty współfinansowaniem UE lub współfinansowaniem krajowym ze środków budżetu państwa, lub maksymalna kwota w PLN, jaka może zostać przeznaczona na dofinansowanie jednego projektu; środki odwoławcze przysługujące wnioskodawcy – informacja, że w przypadku negatywnej oceny projektu wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia protestu; sposób podania do publicznej wiadomości wyników konkursu – należy wskazać, że nastąpi to w określony sposób; formę i sposób udzielania wnioskodawcy wyjaśnień w kwestiach dotyczących konkursu; orientacyjny termin rozstrzygnięcia konkursu. Harmonogram konkursów. Aby umożliwić potencjalnym wnioskodawcom odpowiednie przygotowanie się do poszczególnych konkretnych konkursów, instytucje zobowiązane są do zamieszczania na swojej stronie internetowej oraz na portalu harmonogramu naborów wniosków o dofinansowanie w trybie konkursowym, których przeprowadzenie planowane jest na kolejne miesiące. Zgodnie z wytycznymi do 30 listopada danego roku powinien pojawić się harmonogram na cały kolejny rok. Harmonogram jest więc raczej planem naboru i potem oczywiście może być odpowiednio aktualizowany. Może to nastąpić w szczególności gdy: powstały oszczędności związane z niewykorzystaniem środków w ramach innych konkursów przeprowadzanych w ramach danego programu operacyjnego, przeniesiono środki na inne działania w ramach programu operacyjnego, wyczerpała się alokacja w ramach działania. Ocena złożonych projektów. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi trybów wyboru projektów rzetelnej i bezstronnej oceny spełniania kryteriów przez projekt dokonuje komisja oceny projektów, która jest powoływana przez właściwą instytucję. W skład tej komisji mogą wchodzić pracownicy właściwej instytucji, ale także eksperci zewnętrzni. Rozstrzygnięcie i finał konkursu. Rozstrzygnięcie konkursu następuje przez zatwierdzenie przez właściwą instytucję listy projektów przeznaczonych do dofinansowania i jest równoznaczne z uznaniem wyników dokonanej oceny projektów oraz podjęciem decyzji w zakresie wyboru do dofinansowania. Po takiej decyzji informacja o projektach wybranych do dofinansowania jest upubliczniana w formie listy, którą właściwa instytucja zamieszcza na swojej stronie internetowej oraz na portalu. Reguły trybu pozakonkursowego. Jak stanowią wytyczne, zastosowanie pozakonkursowego trybu wyboru projektów może nastąpić tylko przy zaistnieniu łącznie dwóch okoliczności: wnioskodawca danego projektu, ze względu na jego charakter lub cel, może być wyłącznie podmiot jednoznacznie określony przed złożeniem wniosku o dofinansowanie, dany projekt ma strategiczne znaczenie dla społeczo-gospodarczego rozwoju kraju lub regionu, lub obszaru objętego realizacja ZIT, lub dotyczy realizacji zadań publicznych. Zadania określone jako strategiczne są podstawowym kluczem w przypadku 49/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 wyboru tego trybu. Oznacza to, że zadanie wymienione w jednym z kluczowych dokumentów strategicznych dla kraju lub regionu mogą wypełnić instytucje o specyficznym charakterze i sposobie funkcjonowania. Nie oznacza to jednoznacznego wskazania na konkretne instytucje, ale charakter zadania dopasowany jest do specyfiki instytucji, której ewentualnie powierza się strategiczne zadanie w trybie pozakonkursowym. Wymiar strategiczny powinien być rozpatrywany w szczególności na poziomie: krajowego programu operacyjnego, w ramach którego mogą być finansowane przedsięwzięcia o znaczeniu strategicznym dla kraju lub poszczególnych regionów, ponadregionalnego programu operacyjnego, w ramach którego mogą być finansowane przedsięwzięcia o znaczeniu strategicznym dla makroregionu lub poszczególnych regionów wchodzących w jego skład, regionalnego programu operacyjnego, w ramach którego mogą być finansowane przedsięwzięcia o znaczeniu strategicznym dla regionu. Na podstawie zapisów wytycznych dotyczących trybu wyboru projektów projekty pozakonkursowe mogą mieć wyłącznie charakter: koncepcyjny i obejmować identyfikację, wypracowanie, testowanie oraz trwałe wdrożenie określonych rozwiązań przyczyniających się do zwiększenia efektywności polityk publicznych albo wdrożeniowy i obejmować świadczenie usług, m.in. rynku pracy, integracji społecznej, edukacji na rzecz ostatecznych odbiorców wsparcia. WAŻNE Tryb pozakonkursowy został wyznaczony jako jedyny tryb wyboru projektów w ramach działań pomocy technicznej, ze względu na fakt, że wnioskodawcami tych projektów będą jednoznacznie określone podmioty realizujące zadania publiczne, polegające na wypełnianiu obowiązków wynikających z ustawy. Zasady wyboru projektu. Wybór projektu w trybie pozakonkursowym obejmuje inne elementy niż w trybie konkursowym. Tryb pozakonkursowy nie oznacza, że automatycznie zgłoszony projekt dostaje dofinansowanie. Jest on także poddawany ocenie i dopiero po tym procesie następuje rozstrzygnięcie. Oto poszczególne etapy wyboru projektu w tym trybie: zgłoszenie projektu, identyfikacja projektu, wezwanie do złożenia wniosku o dofinansowanie, ocena projektu, rozstrzygnięcie w zakresie wyboru projektu do dofinansowania. 50/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Budowlani podnoszą kwalifikacje pracowników. Z inicjatywy Zarządców Zakładowych organizacji ZZ „budowlani” w Spółdzielni Mieszkaniowej „Bałtyk” w Gdyni oraz w Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, 11 lipca br. przeszkolono pracowników w zakresie uprawnień energetycznych. W szkoleniu uczestniczyło 21 osób, w tym znaczna część członków Związku Zawodowego „Budowlani”. Zakończyło się ono egzaminem kwalifikacyjnym z zakresu dozoru i eksploatacji urządzeń i instalacji elektrycznych, cieplnych i gazowych. Wszyscy uczestnicy szkolenia zdali egzamin celująco. Szkolenie i egzamin przeprowadził Ośrodek Kształcenia Zawodowego „ELPRO” Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie. Zorganizowano je m.in. dzięki zaangażowaniu przewodniczących Zarządców Zakładowych obu organizacji związkowych: Mirosława Karpińskiego i Mirosława Konkela oraz przewodniczących Komisji Rewizyjnych: Marka Gill i Wiesława gruba. Szkolenie było już piątą w ostatnich 25 latach inicjatywą tego typu, organizowaną przez Związek Zawodowy „Budowlani” w Spółdzielni Mieszkaniowej „Bałtyk” w Gdyni i Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Dzięki inicjatywie związkowców wielu pracowników podwyższało swoje kwalifikacje zawodowe i zdobywało wiedzę z zakresu przepisów prawa budowlanego i energetycznego. Organizatorzy otrzymali istotne wsparcie od pracodawców tj. prezesa Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej „Bałtyk” w Gdyni Sławomira Piechoty i prezesa Zarządu Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Wejherowie Andrzeja Onowszaka. GUS o kondycji budownictwa mieszkaniowego w I kwartale. Główny Urząd Statystyczny przedstawił dane na temat kondycji budownictwa mieszkaniowego. W I kwartale 2015 r. oddano do użytkowania 31715 mieszkań, tj. o 3847 (o 10,8%) mniej niż w I kwartale 2014 r. W budownictwie przeznaczonym na sprzedaż lub wynajem – mniej o 2018 mieszkań, spółdzielczym – o 768, indywidualnym – o 701 oraz społecznym czynszowym – o 430. Więcej mieszkań oddano do użytkowania w budownictwie komunalnym (o 58 mieszkań) oraz zakładowym (o 12 mieszkań). Jak co roku największy udział, stanowiący 61,3% w ogólnej liczbie oddanych do użytkowania mieszkań, mieli inwestorzy indywidualni, którzy w pierwszym kwartale 2015 r. przekazali 19634 mieszkania – o 3,8% mniej niż w analogicznym okresie ubiegłego roku. Przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkania wynosiła 107,9m2 i była o 3,1 m2 większa w stosunku do I kwartału 2014 r. w budownictwie indywidualnym wynosiła ona 137,9 m2, a w budownictwie spółdzielczym 60,3 m2 (odpowiednio o 0,1 m2 mniej i o 2,9 m2 więcej niż w I kwartale 2014 r.) Jak informuje Główny Urząd Statystyczny, przeciętny czas trwania budowy nowych budynków innych niż indywidualne wyniósł 22 miesiące (wobec 23,7 miesiąca przed rokiem). Wśród nowych budynków mieszkalnych przekazanych przez inwestorów innych niż indywidualni dominowały – pod względem kubatury – budynki mieszkalne czterokondygnacyjne (18,0% kubatury nowych budynków mieszkalnych zrealizowanych przez te grupę inwestorów), budynki pięciokondygnacyjne (15,5% kubatury) oraz budynki dwukondygnacyjne (12,8% kubatury). Mieszkania w budynkach czterokondygnacyjnych stanowiły 19,4% ogólnej liczby mieszkań oddanych do użytkowania w budownictwie innym niż indywidualne, w budynkach 51/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 pięciokondygnacyjnych – 16,0% a w budynkach dwukondygnacyjnych – 8,8%. Inwestorzy inni niż indywidualni budowli głównie budynki o trzech i więcej mieszkaniach (86,4% kubatury zrealizowanych przez nich nowych budynków mieszkalnych). Znajdowało się w nich 90,9% ogólnej liczby mieszkań oddanych do użytkowania przez tę grupę inwestorów. W pierwszych trzech miesiącach bieżącego roku spadła liczba rozpoczętych inwestycji w budownictwie mieszkaniowym. W I kwartale 2015 r. rozpoczęto budowę 31809 mieszkań, tj. o 423 mieszkania (o 1,3%) mniej niż w I kwartale 2014 r. Mniej mieszkań rozpoczęto też w budownictwie indywidualnym – 14887 mieszkań (wobec 1589 mieszkań w I kwartale 2014 r.), komunalnym – 56 mieszkań (wobec 458 mieszkań), społecznym czynszowym – 142 mieszkania (wobec 323 mieszkań) oraz zakładowym – 32 mieszkania (wobec 132 mieszkań). Więcej mieszkań rozpoczęto natomiast w budownictwie przeznaczonym na sprzedaż lub wynajem – 46397 mieszkań (wobec 15215 mieszkań) oraz spółdzielczym – 295 mieszkań (wobec 235 mieszkań). Szacuje się, że w końcu marca 2015 r. w budowie było 700 tys. mieszkań, tj. o 2.1% więcej niż w końcu marca 2014 r. Zwiększyła się liczba pozwoleń wydanych na budowę mieszkań, w tym w nowych budynkach mieszkalnych. W I kwartale 2015 r. wydano 14265 pozwoleń na budowę 38559 mieszkań przy czym 37189 mieszkań zrealizowanych będzie w 16395 nowych budynkach mieszkalnych (wobec 33281 mieszkań w I kwartale 2014 r.). Inwestorzy indywidualni otrzymali 13534 pozwolenia na budowę 16647 mieszkań w 14392 nowych budynkach mieszkalnych (wobec 14287 mieszkań w I kwartale 2014 r.). Patrząc na dane dotyczące pozwoleń wydanych na budowę mieszkań, w kolejnych kwartałach należy liczyć się ze wzrostem liczby budowanych mieszkań, a w następnych okresach – ze wzrostem liczby mieszkań oddanych do użytku. Zespół Trójstronny ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej znów działa. Po ponad dwuletniej przerwie, prace wznowił Zespół Trójstronny ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej, działający przy Ministrze Infrastruktury i Rozwoju. 17 lipca. W siedzibie MIiR spotkali się przedstawiciele partnerów społecznych – organizacji pracodawców i związków zawodowych działających w tych sektorach oraz przedstawiciele sześciu resortów: infrastruktury i rozwoju, pracy, gospodarki, finansów, środowiska oraz edukacji. Członków Zespołu powitał gospodarz spotkania, współprzewodniczący, reprezentujący stronę rządową Paweł Orłowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju. Minister Orłowski prowadził obrady wraz z współprzewodniczącymi ze strony pracodawców – Zbigniewem Janowskim i strony pracodawców – Waldemarem Mazanem. Minister Orłowski podkreślił, że resort infrastruktury z zadowoleniem przyjmuje wznowienie dialogu trójstronnego na szczeblu branżowym i liczy na to, że Zespół będzie koncentrował się na kluczowych problemach sektorów budownictwa i nieruchomości. Zbigniew janowski, przewodniczący Związku Zawodowego „Budowlani” przypomniał pokrótce dotychczasowe działania Zespołu. Zespół powstał po 11 latach zabiegów organizacji związkowych i organizacji pracodawców w 2006 roku, został reaktywowany w lipcu 2008 roku po raz pierwszy i obecnie wznowiono jego pracę po raz drugi. W trakcie prac poszerzono 52/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 pierwotny zakres działalności Zespołu o problematykę gospodarki komunalnej. Zgodnie z przyjętym regulaminem, celem powołania Zespołu Trójstronnego do Spraw Budownictwa i Gospodarki Komunalnej jest prowadzenie trójstronnego dialogu sektorowego w celu godzenia interesów stron i rozwiązywania problemów rynku pracy w sektorze budownictwa, nieruchomości, w tym problemów gospodarki przestrzennej, materiałów budowlanych i wyrobów budowlanych oraz gospodarki komunalnej rynku pracy. Zdaniem Zespołu jest wypracowanie wspólnego stanowiska w sprawach ważnych z punktu widzenia polityki państwa oraz interesów pracobiorców i pracodawców, w sprawach związanych z realizacją celów Zespołu. W pracach Zespołu biorą udział organizacje partnerów społecznych, działających w oparciu o ustawy o związkach pracodawców, związkach zawodowych i ustawy o rzemiośle, a także przedstawiciele 6 resortów. Nie oznacza to, że w posiedzeniach Zespołu nie uczestniczyły inne, nie będące partnerami społecznymi, ważne organizacje budownictwa. Zespół miał dobrą zasadę zapraszania ich przedstawicieli do dyskusji i zapewne tak będzie nadal. Podstawą działania Zespołu jest jego regulamin. Dotychczas Zespół zajmował się dość szeroką problematyką, obejmującą kwestie organizacji rynku budowlanego, nieruchomości, zamówień publicznych, bezpieczeństwa pracy, systemem kształcenia i potrzebami sektorów w zakresie kwalifikacji. Wszystko w kontekście funkcjonowania rynku pracy. Brak spotkań Zespołu Trójstronnego przez dwa lata nie oznaczał braku dialogu. Odbywał się on w formule dwustronnej, o czym świadczy choćby podpisanie porozumienia w sprawie minimalnej stawki kalkulacyjnej w budownictwie i nieruchomościach. Brak dialogu trójstronnego był jednak i jest widoczny. Ten brak jest niekorzystny nie tylko dla partnerów społecznych, ale także dla rządu. Waldemar Mazan, wiceprezes Konfederacji Budownictwa i Nieruchomości wyraził nadzieję, że Zespół będzie realnym forum dialogu trójstronnego – także w obszarze wykorzystywania efektów tego dialogu i wdrażania porozumień zawartych przez partnerów społecznych i stronę rządową. Do tej pory jest to słaba strona trójstronnego dialogu społecznego. W trakcie pierwszego, po przerwie, posiedzenia partnerzy omówili niezbędne zmiany w regulaminie funkcjonowania Zespołu oraz konsekwencje wprowadzenia nowej ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego. Informację na temat prac nad ustawą przedstawiła zastępca dyrektora Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego MpiPS Agata Oklińska. Z informacji tej wynika, że ustawa nie ma bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie dialogu trójstronnego na szczeblu branżowym, a jedynie daje Ministrowi Pracy możliwość powoływania nowych zespołów trójstronnych. Prezes Związku Pracodawców – Producentów Materiałów dla Budownictwa Ryszard Kowalski zwrócił uwagę na istotne słabości systemu dialogu trójstronnego. Po pierwsze, nie istnieje formalny mechanizm implementacji przez rząd porozumień zawartych w ramach tego dialogu. Po drugie, nie ma mechanizmu przenoszenia postulatów i stanowisk zespołu branżowego na poziom dialogu na szczeblu krajowym. Prezes Ryszard Kowalski uważa, że Zespół Trójstronny winien być jednocześnie stałym zespołem problemowym Rady Dialogu Społecznego. Wielu uczestników posiedzenia zgodziło się z tą opinią i zapowiedziało odpowiednie działania. 53/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Przewodniczący Sekretariatu Budownictwa i Przemysłu Drzewnego Zbigniew Majchrzak podkreślił, że choć nowa ustawa o dialogu jest rezultatem realnego dialogu, jest jednocześnie kompromisem stron, który nikogo do końca nie satysfakcjonuje. O wszystkim zadecyduje praktyka i wola stron, choć trzeba pamiętać o tym, że polski system polityczny nie sprzyja zwiększeniu roli partnerów społecznych w podejmowaniu ważnych decyzji. W dalszej części posiedzenia zebrani wysłuchali prezentacji zastępcy dyrektora Departamentu Rozwoju Kapitału Ludzkiego PARP Joanny Nowakowskiej, dotyczącej koncepcji powołania Sektorowej Rady kwalifikacji. Informację uzupełniła Paulina Mucha z Departamentu EFS MiR. Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości przygotowuje konkurs na projekty pilotażowe tworzenia Rad Kwalifikacji. Jednym z sektorów przewidzianych do pilotażu jest budownictwo i obsługa nieruchomości. Ten punkt został wprowadzony do porządku obrad na wniosek ZZ „Budowlani” i KBiN. Zespół Trójstronny kilkakrotnie zajmował się już problematyką kwalifikacji zawodowych w budownictwie. Obecnie powstaje szansa realizacji jednego z postulatów Zespołu i czynnego włączenia się partnerów społecznych w proces racjonalizacji kształcenia dla budownictwa zgodnie z rzeczywistymi potrzebami sektora. Koncepcję zakresu prac Rady zaprezentowali w dyskusji współprzewodniczący Zespołu Waldemar Mazan i sekretarz ZZ „Budowlani” Jakub Kus. Minister Paweł Orłowski podkreślił potrzebę włączenia funkcjonowania Rad Sektorowych w system nadzoru resortowego – a więc także wykorzystania ich potencjału przez instytucje rządowe. Partnerzy zgłosili szereg propozycji tematów do prac Zespołu Trójstronnego na kolejne posiedzenia. Przewodniczący Zbigniew Majchrzak zaproponował ponowne podjęcie tematu zamówień publicznych – także w kontekście :klauzul społecznych” wynikających z zapisów nowej dyrektywy Unii Europejskiej. Piotr Szczegot, reprezentujący Związek Rzemiosła Polskiego zaproponował zajęcie się problemem pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie przez osoby nieposiadające dyplomu inżyniera, a także procesem potwierdzania uprawnień w zawodach regulowanych. Konrad Płochocki reprezentujący Polski Związek Firm Deweloperskich zaproponował zajęcie się wpływem regulacji w zakresie zagospodarowania przestrzennego na koniunkturę na rynku budowlanym. Termin kolejnego posiedzenia Zespołu zostanie ustalony w trybie roboczym – jesienią 2015 r. Związek Zawodowy „Budowlani” w Zespole Trójstronnym ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej reprezentują: Zbigniew Janowski (współprzewodniczący), Krzysztof Antoniewicz i Jakub Kus. Dialog na nowo? W drugim tegorocznym numerze „Budowlanych” napisałem, że dialog „wychodzi na ulice”. Wydaje się, że teraz wraca „pod strzechy”. Wszystko bowiem wskazuje na to, że nowa ustawa o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego zostanie w najbliższych dniach podpisana przez prezydenta. Struktury dialogu trójstronnego na szczeblu centralnym nie działają od ponad dwóch lat. Złośliwi mówią wprawdzie, że okres ten w zasadzie niczym się nie różnił od tego, gdy Komisja Trójstronna spotykała się w pełnym składzie, ale jeśli tak jest naprawdę, to świadczy jedynie o bardzo kiepskiej kondycji dialogu trójstronnego w Polsce i potwierdza słuszność decyzji związków o zawieszeniu 54/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 udziału w pracach Komisji. Nieco inaczej jest w przypadku Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego. Niektóre z tych struktur praktycznie nie działały, ale były tez takie, w których udawało się rozwiązywać konkretne problemy w układzie trójstronnym – w formie kompromisu, a nie poprzez forsowanie jedynie słusznych rozwiązań narzucanych przez administrację rządową, czy samorządową. Były i są branżowe Zespoły Trójstronne. Jeden z nich Zespól trójstronny ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej właśnie wznowił działalność. Ale były też takie, które działalność zawiesiły tylko formalnie. I teraz po prostu wrócą do normalnej działalności. Dialog społeczny przez minione dwa lata istniał w układzie autonomicznym, czyli pomiędzy organizacjami zawodowymi. Są tacy, po obydwu stronach, którzy uważają, że tak powinno zostać, że nie ma sensu i nie ma o czym rozmawiać ze stroną rządową w układzie trójstronnym. Można pójść „polobbować”, coś uzgodnić z jednym, czy drugim ministrem. Ale spotykanie się w „trzy strony”, w sytuacji, w której większość reprezentantów strony rządowej nie rozumie pojęcia kompromisu? Po co? To prawda, polskie rządy i generalnie administracja rządowa z ogromnym trudem uczą się sztuki kompromisu. Z trudem akceptują prawdę, że dialog trójstronny jest ważny przede wszystkim dla nich, bo bez niego odrywają się od rzeczywistości rynku pracy. Ale – bardzo powoli, mozolnie – uczą się. Pierwszą, ważną „jaskółką” zmian jest nowa ustawa. Jest ona rozwiązaniem kompromisowym i pewnie dlatego wszystkie strony mają do niej uwagi i zastrzeżenia. My, w naszych branżach też, bo konsekwentnie pomija problemy dialogu sektorowego. Ale kompromis właśnie polega na tym, że żadna ze stron nie jest do końca zadowolona. Sytuacja „win – win”, gdy jednocześnie wygrywają wszystkie strony jest w gruncie rzeczy korporacyjnym, propagowanym mitem. Tort po podziale to zawsze kawałki toru, a jeden kawałek nie jest całym tortem. Nie można mieć wszystkiego. A jeśli tak – to na krótko. Bo „przegrani” - ci, których kosztem się wygrywa – zrobią wszystko, by zmienić rezultat gry. Kompromis jest trwalszy. Szkoda tylko, że kompromis w sprawach dialogu zawsze łatwiej osiągnąć w roku wyborczym. Ale dobre i to. Na prawdziwym dialogu trójstronnym najbardziej powinno zależeć władzy. Bo to właśnie on pozwala na rozłożenie odpowiedzialności za trudne decyzje. W Polsce to nie jest najsilniejszy argument, bo odpowiedzialność polityczna jest u nas dyskusyjna, a pamięć wyborców krótka. Ponadto w naszym kraju nie ma tradycji instytucjonalnego włączania partnerów społecznych w funkcjonowanie instytucji rynku pracy. Władza lubi mieć wszystko pod bezpośrednią kontrolą, a partnerzy mogą sobie co najwyżej coś skonsultować. Mamy nadzieję, że tym razem z trójstronnym dialogiem społecznym będzie inaczej, że nowe regulacje się sprawdzą i będą efektywne. Tutaj jednak wszystko zależy od woli stron. Bo papier jest tylko papierem. Nawet wtedy, gdy są to strony Dziennika Ustaw. Poczekamy, zobaczymy. Zbigniew Janowski 55/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 Posiedzenie Trójstronnego Zespołu ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej W dniu 17 lipca 2015 roku w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju, pod przewodnictwem p. Pawła Orłowskiego Podsekretarza Stanu w MIiR, odbyło się posiedzenie Trójstronnego Zespołu ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej. W spotkaniu udział wzięli członkowie Zespołu ze strony związków zawodowych, strony pracodawców i strony rządowej. Zagadnienia poruszane przez Zespół dotyczyły m.in.: zmian w Regulaminie Zespołu, zasad funkcjonowania Zespołu w kontekście wejścia w życie ustawy z dnia z dnia 25 czerwca 2015 r. o radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego, powołania Sektorowej Rady Kwalifikacji w budownictwie, propozycji tematów następnych posiedzeń zespołu. Do przedstawionego projektu Regulaminu Zespołu strony: pracownicza i pracodawców zgłosiły szereg uwag. Ustalono, że uwagi te przedstawione zostaną na piśmie, do Sekretariatu Zespołu. Pani Agata Oklińska, zastępca dyrektora Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego w MPiPS, przedstawiła informację nt. utworzenia Rady Dialogu Społecznego: rządowy projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego dotyczy w szczególności utworzenia Rady Dialogu Społecznego - jako forum trójstronnej współpracy strony pracowników, strony pracodawców i strony rządowej - w miejsce Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych. Ustawa jest wynikiem uzgodnień pomiędzy partnerami społecznymi a rządem. Na posiedzeniu Sejmu w dniu 25 czerwca 2015 r. ustawę uchwalono i przekazano do Senatu. W związku z wniesieniem 2 uwag o charakterze technicznym, ustawa wraca teraz do Sejmu. W toku dyskusji omówiono m.in. zasady działania obecnie funkcjonujących trójstronnych zespołów branżowych oraz zasady powoływania – niezależnych od Rady – zespołów do prowadzenia dialogu branżowego. Następnie Zastępca Dyrektora Departamentu Rozwoju Kapitału Ludzkiego PARP Pani Joanna Nowakowska przedstawiła prezentację poświeconą „Polskiemu Systemowi Rad ds. Kompetencji”, który zakłada powołanie Rady Programowej ds. Kompetencji odpowiedzialnej między innymi za inicjowanie zmian legislacyjnych w obszarze edukacji i jej dostosowania do potrzeb rynku pracy oraz animowanie organizacji branżowych, w zakresie powołania i działania 15 Sektorowych Rad ds. kompetencji. Do kompetencji rad należeć będzie m.in. przekazywanie informacji na temat specyficznych potrzeb danego sektora w obszarze kompetencji do partnerów społecznych dokonujących identyfikacji potrzeb rozwojowych przedsiębiorstw w danym sektorze. Rada Programowa ds. Kompetencji zostanie powołana, zarządzeniem, ministra właściwego ds., gospodarki. W jej skład będą wchodzili przedstawiciele: partnerów 56/58 S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8 społecznych, przedsiębiorców i organizacji przedsiębiorców, nauki i edukacji formalnej i pozaformalnej, kluczowych ministerstw /MEN, MNiSW, MG, MPiPS, MKiDN/. 57/58 ZINTEGROWANY SYSTEM INFORMATYCZNY WSPOMAGAJĄCY ZARZĄDZANIE NIERUCHOMOŚCIAMI Wojewódzki Ośrodek Informatyki 80-355 Gdańsk, ul. Beniowskiego 84 B tel/fax 58558 45 21 do 25 http://woi.com.pl/woi/index.php NALICZANIE I ROZLICZANIE NALEŻNOŚCI F - K SIZAN KONTA FINANSOWE KONTRAHENCI F-K BUDYNKU / WSPÓLNOTY WSPÓLNA BAZA DANYCH ROZLICZANIE MEDIÓW WINDYKACJA NALEŻNOŚCI TABELE SŁOWNIKI BUDYNKI MIESZKALNE i UŻYTKOWE ORAZ WŁASNE LOKALE WŁAŚCICIELE MIESZKALNE NAJEMCY UŻYTKOWE I WŁASNE EWIDENCJA WŁAŚCICIELI I NAJEMCÓW EWIDENCJA BUDYNKÓW I LOKALI DANE EKSPLOATACYJNE KASA I BANK FAKTUROWANIE USŁUG KADRY I PŁACE INNE POTRZEBNE DANE DOWOLNIE DEFINIOWANE DANE TECHNICZNE PRZEGLĄDY REMONTY AWARIE KONTROLE TECHNICZNE MATERIAŁÓWKA ŚRODKI TRWAŁE PRZEGLĄDY I KONTROLE TECHNICZNE REMONTY AWARIE