strona tytułowa_ ECTS_ 02_13:14

Transkrypt

Krakowska Akademia
im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Informator ECTS
na rok akademicki 2013/2014
ARCHITEKTURA
II STOPIEŃ STUDIÓW - STUDIA MAGISTERSKIE
INFORMACJE O WYDZIALE
Wydział Architektury i Sztuk Pieknych
ul. Lipowa 4, 30-702 Kraków
tel/fax: + 48 12 257 14 02
e-mail: [email protected]
WŁADZE WYDZIAŁU:
Dziekan: prof. dr hab. Stanisław Hryń
Prodziekan: dr inŜ. arch. Artur Jasiński
Koordynatorzy wydziałowi ECTS:
doc. dr inŜ. arch. Katarzyna Banasik Petri
Redakcja informatora ECTS:
doc. dr inŜ. arch. Katarzyna Banasik Petri
e-mail: [email protected]
INFORMACJE O PROGRAMACH STUDIÓW I
PRZYZNAWANYCH DYPLOMACH
PODSTAWOWE INFORMACJE O STUDIACH I KONCEPCJA KSZTAŁCENIA
Kierunek:
ARCHITEKTURA
Studia II stopnia stacjonarne - 1,5 roku (3 semestry)
Wydział Architektury i Sztuk Pięknych na Kierunku Architektura kształci studentów na poziomie
studiów wyŜszych, stacjonarnych, w systemie dwustopniowym, studiów I stopnia - studia inŜynierskie
trwające trzy i pół roku (7 semestrów), oraz studiów II stopnia - studia magisterskie trwające półtora
roku ( 3 semestry ).
Studia drugiego stopnia na kierunku Architektura skierowane są do osób, które uzyskały tytuł inŜyniera
architekta i zamierzają kontynuować studia uzupełniające. Absolwent po ukończeniu studiów II
stopnia, zakończonych Egzaminem Dyplomowym otrzymuje tytuł zawodowy magistra inŜyniera
architekta (mgr inŜ. arch.). Dyplom umoŜliwia absolwentowi rozpoczęcie samodzielnej zawodowej
kariery architektonicznej w biurach projektowych na stanowiskach asystentów projektantów, w
urzędach administracji i wykonawstwie, z moŜliwością uzyskania uprawnień z zakresu wykonawstwa,
z perspektywą (po odbyciu dodatkowych niezbędnych praktyk), uzyskania niezbędnych uprawnień
projektowych i członkostwa w Izbie Architektonicznej. Kwalifikacje, które posiada pozwalają do
podjęcia pracy badawczej, dalszego podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych oraz są
przygotowani do kontynuowania edukacji na studiach trzeciego stopnia (doktoranckich).
1
Studia drugiego stopnia zostały pomyślane jako wyŜszy etap kształcenia studentów - absolwentów –
studentów
pierwszego
stopnia.
Program
nauczania
na
studiach
drugiego
stopnia
został
skonstruowany pod kątem przekazania absolwentowi poszerzonej - w stosunku do studiów
pierwszego stopnia - wiedzy, dotyczącej projektowania architektonicznego i urbanistycznego, ochrony
zabytków oraz planowania przestrzennego ze szczególnym uwzględnieniem nowoczesnych koncepcji
teoretycznych i osiągnięć w dziedzinie architektury i urbanistyki w ostatnich latach.
Ilość godzin w poszczególnych grupach przedmiotów (ogólne, kierunkowe) wynika z obowiązujących
standardów nauczania dla kierunku Architektura zawartych w Rozporzędzeniu Ministra Nauki i
Szkolnictwa WyŜszego z dnia 29 września 2011 r. Studia II stopnia odbywają się w pełnym wymiarze
godzin określonym w programie studiów, realizowane w systemie punktacji ECTS w wymiarze 90
punktów. Proces nauczania uwzględnia teoretyczne i praktyczne aspekty kształcenia w równym
stopniu. Od pierwszego semestru student ma możliwość wyboru w ramach przedmiotu projektowania
architektonicznego problematyki zadań projektowych i nauczycieli prowadzących przedmiot
Przedmioty projektowe realizowane są w formie pracowni mistrzowskich prowadzonych przez
wybranych architektów z odpowiednim dorobkiem naukowym, projektowym i realizacyjnym. Istnieje
moŜliwość w czasie trwania 2 semestru podjęcia jednosemestralnych studiów na innej uczelni w
ramach programu ERASMUS lub innych międzynarodowych programów realizowanych na Kierunku
Architektury.
Studia drugiego stopnia kończą się Egzaminem Dyplomowym złożonym z obrony wykonywanego w
trakcie trzeciego semestru projektu dyplomowego i egzaminem teoretycznym z zakresu programu
studiów II stopnia i przyznaniem tytułu magistra inŜyniera architekta.
Notyfikacja dyplomów zgodnie z art. 21(7) dyrektywy 2005/36/WE
Z przyjemnością informujemy, Ŝe Komisja Europejska i państwa członkowskie UE pozytywnie oceniły i
zaaprobowały wniosek notyfikacyjny dotyczący kierunku Architektura na Wydziale Architektury i Sztuk
Pięknych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Odpowiedni Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej ukaŜe się w czerwcu 2013 roku, i od tej chwili dyplomy absolwentów Architektury
naszego
Wydziału
będą
automatycznie
uznawane
we
wszystkich
krajach
UE.
Tym samym nasza Uczelnia stała się pierwszą w Polsce niepubliczną uczelnią wyŜszą, której dyplom
architektury uzyskał notyfikacje unijną. Prawo to uzyskało jak dotąd tylko 8 wydziałów architektury w
Polsce.
2
STRUKTURA PROGRAMU WRAZ Z LICZBĄ PUNKTÓW ECTS
Wszystkie przedmioty na kierunku "Architektura" są obowiązkowe
L.P.
PRZEDMIOT
SEMESTR
GODZINY
PUNKTY
ECTS
1.
Projektowanie architektoniczne
I, II
210
24
2.
Projektowanie architektoniczne - seminarium
dyplomowe
III
120
20
3.
Zespoły mieszkaniowe
I
45
4
4.
Projektowanie śródmieść
II
60
6
5.
Projektowanie urbanistyczne: przestrzeń publiczna
II
30
2
6.
Zaawansowana teoria urbanistyki, struktura miasta i
jej znaczenia
II
30
2
7.
Miasta cywilizacji informacyjnej - nowe wyzwania
III
30
2
8.
Architektura krajobrazu i terenów zielonych
I
60
4
9.
Ochrona zabytków
I
60
3
10.
Planowanie przestrzenne i regionalne
I
30
2
11.
Ekologia i ochrona środowiska
I
15
1
12.
ZrównowaŜony rozwój a inwestycje
II
15
1
13.
Konstrukcje budowlane
I, III
75
4
14.
Światło w architekturze
I
15
1
15.
Warsztaty modelarskie
I, II, III
45
3
16.
Rzeźba
II
30
1
17.
Fizyka budowli
III
15
1
18.
Historia architektury polskiej
II
45
3
19.
Architektura współczesna i krytyka architektoniczna
II, III
45
4
20.
Język obcy - poziom B2+
III
30
2
1005
90
Razem:
3
RAMOWY PLAN STUDIÓW
GRUPY PRZEDMIOTÓW, LICZBA GODZIN I PUNKTÓW ECTS
TREŚCI KSZTAŁCENIA
Godziny
GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH
GRUPA TREŚCI OGÓLNYCH
RAZEM
930
30
960
% GODZIN
ECTS
88
2
90
96,88 %
3,13 %
100 %
GRUPY PRZEDMIOTÓW WG. STANDARDÓW KSZTAŁCENIA
SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA
Godziny
ECTS
A. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH
Treści kształcenia w zakresie:
930
88
1. Podstaw projektowania architektonicznego
330
44
1. Projektowanie architektoniczne
210
23
120
20
15
1
195
16
4. Zespoły mieszkaniowe
45
4
5. Projektowanie śródmieść
60
6
6. Projektowanie urbanistyczne: przestrzeń publiczna
30
2
30
2
30
2
120
7
60
4
60
3
4. Planowania przestrzennego i regionalnego
60
4
11. Planowanie przestrzenne i regionalne
30
2
12. Ekologia i ochrona środowiska
15
1
13. ZrównowaŜony rozwój a inwestycje
15
1
2.
dyplomowe
3. Architektura obiektów teatralnych i widowiskowych
2. Projektowania urbanistycznego
7.
Zaawansowana teoria urbanistyki, struktura miasta i
jej znaczenia
8. Miasta cywilizacji informacyjnej - nowe wyzwania
3. Ochrony zabytków
9. Architektura krajobrazu i terenów zielonych
10. Ochrona zabytków
4
SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA
Godziny
ECTS
195
10
14. Konstrukcje budowlane
75
4
15. Światło w architekturze
15
1
16. Warsztaty modelarskie
45
3
17. Rzeźba
30
1
18. Fizyka budowli
30
1
90
7
19. Historia architektury polskiej
45
3
20. Architektura współczesna i krytyka architektoniczna
45
4
30
2
30
2
5. Technologia
6. Kontekst
B. GRUPA TREŚCI OGÓLNYCH
kształcenia w zakresie:
Treści
21. Język obcy - poziom B2+
5
SZCZEGÓŁOWY PLAN STUDIÓW STACJONARNYCH
WG. POSZCZEGÓLNYCH SEMESTRÓW
Obowiązuje studentów rozpoczynających naukę w roku akademickim 2012/2013
PROGRAM STUDIÓW
KIERUNEK: ARCHITEKTURA I URBANISTYKA
Dostosowany do standardu kształcenia wg Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa WyŜszego z dnia 29 września 2011 r.
STUDIA II STOPNIA - MAGISTERSKIE
ROK I, SEMESTR I
FORMUŁA ZAJĘĆ (ilość
L.P.
godzin)
PRZEDMIOT
Wykłady
1.
Projektowanie architektoniczne - Studio 3
2.
3.
4.
5.
Architektura obiektów teatralnych i
widowiskowych
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Achitektura krajobrazu i terenów zielonych
12.
Achitektura krajobrazu i terenów zielonych
13.
15
14.
Ochrona zabytków
15
15.
Ochrona zabytków
Ćwiczenia
FORMA ZALICZENIA
Egzamin Zaliczenie
15
90
30
10
1
x
1
15
x
1
15
x
1
x
1
15
x
1
45
x
4
15
x
45
2
x
2
x
1
x
45
6
x
1
15
120
1
x
15
RAZEM:
x
x
30
PUNKTY
ECTS
300
3
1
x
2
11
30
PROGRAM STUDIÓW
ROK I, SEMESTR II
godzin)
L.P.
FORMA ZALICZENIA
PRZEDMIOT
Wykłady
Ćwiczenia
1.
2.
3.
4.
5.
Projektowanie urbanistyczne: przestrzeń
publiczna
6.
Projektowanie urbanistyczne: przestrzeń
publiczna
7.
Zaawansowana teoria urbanistyki, struktura
miasta i jej znaczenia
30
8.
15
9.
15
10.
11.
Architektura współczesna i krytyka
architektoniczna
12.
architektoniczna
15
13.
Rzeźba
30
14.
15
Egzamin Zaliczenie
15
90
15
45
15
7
x
10
x
2
x
4
1
x
x
240
1
1
x
2
x
1
x
1
x
4
1
2
x
15
120
2
x
30
RAZEM:
x
x
15
PUNKTY
ECTS
1
x
1
10
30
PROGRAM STUDIÓW
ROK II, SEMESTR III
godzin)
L.P.
FORMA ZALICZENIA
PRZEDMIOT
Wykłady
Ćwiczenia
Egzamin Zaliczenie
PUNKTY
ECTS
1.
dyplomowe
120
x
20
2.
architektoniczna
15
x
2
3.
Fizyka budowli
x
1
4.
15
x
2
5.
15
x
1
6.
Język obcy - poziom B2+
30
7.
Miasta cywilizacji informacyjnej - nowe wyzwania
30
x
30
RAZEM:
60
8
195
1
2
x
2
6
30
SPIS PRZEDMIOTÓW:
SEMESTR I :
1.
Projektowanie architektoniczne – Studio 3
wykład
2.
Projektowanie architektoniczne– Studio 3
ćwiczenia
3.
wykład
4.
ćwiczenia
5.
Architektura obiektów teatralnych i widowiskowych
wykład
6.
ćwiczenia
7.
ćwiczenia
8.
wykład
9.
ćwiczenia
10.
ćwiczenia
11.
wykład
12.
ćwiczenia
13.
wykład
14.
Ochrona zabytków
wykład
15.
Ochrona zabytków
ćwiczenia
16.
wykład
17.
ćwiczenia
18.
wykład
19.
ćwiczenia
20.
wykład
21.
ćwiczenia
22.
Zaawansowana teoria urbanistyki, struktura miasta i jej znaczenia wykład
23.
24.
wykład
25.
ćwiczenia
26.
wykład
27.
ćwiczenia
28.
Rzeźba
ćwiczenia
29.
ćwiczenia
SEMESTR II :
9
konwersatorium
SEMESTR III :
30.
Projektowanie architektoniczne – seminarium dyplomowe
ćwiczenia
31.
ćwiczenia
32.
Fizyka budowli
wykład
33.
ćwiczenia
34.
ćwiczenia
35.
Język obcy – poziom B2+
ćwiczenia
36.
Miasta cywilizacji informacyjnej – nowe wyzwania
wykład
10
2.
PROJEKTOWANIE ARCHITEKTONICZNE
STOPIEŃ, IMIĘ I NAZWISKO:
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
ILOŚĆ PUNKTÓW ECTS:
WARUNKI WSTĘPNE:
GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA:
TYP PRZEDMIOTU:
dr Artur Jasiński
ćwiczenia
II stopnia
90
zimowy
1
10
nie ma warunków wstępnych
Podstawowe
Obowiązkowy do zaliczenia semestru / roku studiów
CELE PRZEDMIOTU:
Kształcenie umiejętności w zakresie:
• rozumienia projektu jako procesu dochodzenia do rozwiązań ostatecznych poprzez fazy
projektowe, uwzględnianie czynników poza projektowych (formalno-prawnych,
budŜetowych itp.)
• roli architekta jako koordynatora działań po stronie zespołu projektowego
• współpracy z Inwestorem na etapie programowania inwestycji
• współpracy z projektantami branŜowymi na etapie programowania inwestycji
• określania programu ramowego – koncepcja
• określania programu ostatecznego – dokumentacja projektowa
• etapy uściślania programu i załoŜeń projektowych – metody i strategia dochodzenie do
rozwiązań programowo – funkcjonalnych
• opracowania projektowe zamykające poszczególne etapy prac nad projektem
ZAMIERZONE EFEKTY KSZTAŁCENIA:
WIEDZA: student poznaje zasady i standardy projektowe dla skomplikowanych funkcjonalnie
obiektów wyposaŜonych w nowoczesne instalacje
UMIEJĘTNOŚCI: student zdobywa umiejętności w zakresie przekształcenia programu
funkcjonalno-uŜytkowe w projekt koncepcyjny a takŜe zdobywa umiejętność posługiwania się
technikami prezentacyjnymi
KOMPETENCJE / POSTAWY: student przygotowywany jest do pełnienia samodzielnej funkcji
lidera zespołu projektowego, a takŜe kształtowane są prospołeczne i proekologiczne postawy
architekta związane z jego osobistą odpowiedzialnością za rezultat pracy
METODY DYDAKTYCZNE:
Ćwiczenia projektowe z wykorzystaniem techniki CAD i modelowania fizycznego,
• Seminaria grupowe,
• Korekty indywidualne,
• Symulacja procesu rozwoju projektu rozumianego jako zespołu czynników wpływających na
rozwiązania na poszczególnych etapach poprzez dwufazowe opracowywanie projektu: - faza
11
wstępna (studium, prekoncepcja), - faza ostateczna - projekt koncepcyjny programowo –
funkcjonalny.
Treści kształcenia:
Przekazanie studentom poszerzonych warsztatowych umiejętności tworzenia
kompozycji architektonicznej w większych skalach, dostosowanych do zaawansowanych
studiów 2 stopnia: kompozycji obiektów uŜyteczności publicznej i sportu, budynków bankowobiurowych, parków technologicznych, zespołów biurowo-badawczych, obiektów handlowych i
przemysłowych o duŜych skalach. Przekazanie podstawowych pojęć pozwalających na
prowadzenie analizy funkcjonalnej, formalnej i semantycznej dzieła architektonicznego.
Ćwiczenie projektowe, temat ćwiczenia do wyboru z zestawu zaproponowanego przez
prowadzącego (skala 1:200, 1:100)..
FORMA I WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU:
Zaliczenie (złoŜenie projektu semestralnego w dwóch częściach-etapach (jw.),
składającego się z części rysunkowej i opisowej: cz. 1 – zeszyt w formacie A3 + zapis na CD,
synteza załoŜeń, moŜliwych wariantów, cz.2 – projekt ostateczny)
Na zakończenie semestru zorganizowana zostanie publiczna prezentacja i obrona projektu,
zakończona dyskusja i oceną.
OBCIĄśENIA PRACĄ STUDENTA:
Forma aktywności
Średnia liczba godzin na
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe – wykłady i korekty
90
Przygotowanie i analiza materiałów do projektowania
20
Praca nad projektem: studia, warianty, optymalizacja
105
Przygotowanie prezentacji graficznej wraz z
wizualizacjami komputerowymi
80
Przygotowanie i uczestnictwo w publicznej obronie i dyskusji
Sumaryczna liczba punktów ECTS 10
5
300
Instrukcja do tej tabelki: przyjmuje się, Ŝe 1 ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy
wymaganej od studenta dla osiągnięcia załoŜonych efektów kształcenia. Jeśli przedmiotowi Państwa
przypisano np. 3 pkt. ECTS, to oznacza, Ŝe naleŜy zasugerować studentowi liczbę godzin
przeznaczonych na jego aktywność związaną z danym przedmiotem.
12
TREŚCI MERYTORYCZNE PRZEDMIOTU:
Zadanie projektowe:
Zadaniem w I semestrze jest opracowanie projektu urbanistyczno- architektonicznego
obiektu uŜyteczności publicznej – Parku Technologicznego Krakowskiej Akademii im.
Andrzeja Frycza Modrzewskiego – zlokalizowanego na działce przy ulicy Herlinga
Grudzińskiego o powierzchni łącznej ok. 2 ha. Projekt naleŜy opracować zgodnie z
wytycznymi projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego "Zabłocie”, który
dostępny jest na stronie internetowej Biura Planowania Urzędu Miasta Krakowa.
Park Technologiczny ma być komercyjnym obiektem nowej generacji – ośrodkiem
innowacyjności w obszarze multimediów (grafika i animacja 3D, technologie mobilne, branŜe
związane z rozwojem Internetu etc.) prowadzonym w oparciu o zasady rynkowe, otwartym
zarówno dla najemców – firm specjalizujących się w rozwoju technologii cyfrowych jak i (w
ograniczonym zakresie) dla mieszkańców miasta, którzy będą mogli korzystać z jego ofert
usług ogólno-dostępnych.
Obiekt naleŜy rozwiązać w podziale na 4 strefy:
• usług ogólnodostępnych, połoŜonych na parterze
• części biurowej (funkcje wiodące) dostępnej tylko dla najemców
• zaplecza technicznego dostępnego tylko dla uprawnionych osób
• garaŜy podziemnych dostępnych tylko dla najemców
Program projektu i zagospodarowanie działki moŜe być uzupełnione o elementy dodatkowe,
zarówno wskazane w wytycznych programowych, jak i wybrane przez projektanta.
Zadanie projektowe polegać będzie na rozwiązaniu problemów związanych z
kompozycją urbanistyczną, powiązaniem z sąsiednimi obszarami miasta i prawidłową obsługą
komunikacyjną i parkingową - w skali urbanistycznej oraz rozwiązaniu funkcji i formy obiektu w
skali architektonicznej. Bryła budynku powinna zostać harmonijnie wpisana w jego istniejące
sąsiedztwo, uwzględniając kontekst krajobrazowy. NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na
zagospodarowanie terenu wokół budynku, w podziale na strefy wejścia, ogólnodostępnej
zieleni urządzonej i ew. strefy rekreacyjnej przeznaczonej wyłącznie dla najemców
powierzchni komercyjnych w budynku. NaleŜy zapewnić miejsca parkingowe: ogólnodostępne, na poziomie terenu dla klientów Parku i zamknięte, objęte systemem kontroli
budynku, zlokalizowane w garaŜach/garaŜu podziemnym pod budynkiem.
Ponadto, na zajęciach modelarskich, grupa studentów wykona wspólnie model matkę
w skali 1:500 dla zobrazowania otoczenia projektowanego budynku.
Program:
• Program obiektu w formie wytycznych jest w załączeniu.
Forma zaliczenia:
•zaliczenie (złoŜenie projektu semestralnego w dwóch częściach-etapach (jw.), składającego
się z części rysunkowej i opisowej:
• cz. 1 – zeszyt w formacie A3 + zapis na CD, analiza uwarunkowań, inspiracje,
synteza załoŜeń, moŜliwych wariantów,
• cz.2 – projekt ostateczny
Zakres opracowania projektu ostatecznego:
Projekt naleŜy opracować na planszach, w technice trwałej, dowolnej. Format plansz
naleŜy ustalić jako identyczny dla całej prezentacji projektu, jako wielokrotność formatu A -4
13
np. A1 (841 x 594 mm). Zaleca się poziomy format prezentacji. Dopuszcza się zarówno
rysunek kreślony odręcznie jak i opracowany komputerowo.
Minimalny zakres opracowania projektowego to:
• sytuacja wraz z kontekstem urbanistycznym w skali 1:500, pokazująca bryły obiektów wraz
ze światłocieniem, rozwiązania dojść, dojazdów i parkingów, zieleń istniejącą i projektowaną
oraz podstawowe rzędne projektowanego terenu podane w m npm
• rzuty wszystkich kondygnacji w skali 1:200
• min. 2 charakterystyczne przekroje w skali 1:200
• elewacje w skali 1:200
• fragment elewacji w skali 1:50 (widok i przekrój fragmentu fasady)
• wizualizacje obiektu i wnętrza min. 3
• model roboczy do wstawienia w model matkę w skali 1:500
• poŜądane: szkice ideowe i kompozycyjne, analizy urbanistyczne (schematy
powiązań widokowych, blokowe schematy zieleni i zabudowy), schematy funkcjonalne,
fotografie modeli roboczych, detale itp. Na rysunkach naleŜy opisać funkcje i wielkości
pomieszczeń oraz podstawowe wymiary (osie konstrukcyjne) i poziomy. NaleŜy przedstawić
stałe elementy wyposaŜenia wnętrz tj. meble stałe i sprzęty sanitarne.
UWAGA: Projekt naleŜy przekazać takŜe w formie CD. Proszę pamiętać aby dla własnych
potrzeb (potfolio) archiwizować sobie wszystkie przekazywane projekty, szkice, fotografie z
modeli etc.
WYKAZ LITERATURY PODSTAWOWEJ I UZUPEŁNIAJĄCEJ OBOWIĄZUJĄCEJ DO
ZALICZENIA PRZEDMIOTU:
Literatura podstawowa:
• Ghirardo Diane, Architektura po moderniźmie, Wydawnictwo VIA, Totuń-Wrocław 1999,
• Kucza-Kuczyński Konrad, Zawód architekt: o etyce zawodowej i moralności
architektury,Politechnika Warszawska, Warszawa 2004,
• Cullen Gordon, Obraz miasta- wydanie skrócone, Ośrodek Brama Grodzka, Lublin 2011,
• Krier Leon, Architektura Wspólnoty, Słowo/obraz/terytoria, Gdańsk 2011,
• Lynch Kevin, Obraz miasta, Wydawnictwo Archivolta, Kraków 2011,
• Norberg–Schulz Christian, Znaczenie w Architekturze Zachodu, wyd. Murator, Warszawa
1999,
• Giedon J. Przestrzeń, Czas i Architektura, PWN Warszawa 1968,
• śórawski J., O budowie formy architektonicznej, w: Wybór pism etycznych, Universitas,
Kraków 2008,
• Heidegger Martin, Budować, Mieszkać, Myśleć, Czytelnik, Warszawa 1977.
• Alexander Christopher, Język wzorców: miasta, budynki, konstrukcje, Gdańsk 2008.
• Zumtor Peter, Myślenie architekturą, Krakter, Kraków 2010,
• Ingarden Krzysztof, Estetyczne uzasadnienie funkcji przedstawiania w architekturze (praca
doktorska, PK, 1986/7),
• Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, PWN, Warszawa 1956,
14
• Palladio, Cztery księgi o architekturze, PWN Warszawa 1955,
• Vignola, O pięciu porządkach w architekturze, PWN Warszawa 1955,
• Thoenes C., Architectural Theory. From the Renaissance to the Present, Taschen 2003,
• Gehl Jan, śycie między budynkami, Wydawnictwo RAM, kraków 2010.
• Gössel P., Leuthäuser G., Architecture in the Twentieth Century, Taschen,
• Jenks Charles, Ruch nowoczesny w architekturze, WAiF, 1987,
• Neufert Ernst, Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego, Arkady, 2000,
• Pevsner Nicolaus, Historia architektury europejskiej, Arkady 1979-1980.
• Meyer-Bohe, Budownictwo dla osób starszych i niepełnosprawnych, Arkady 1998.
• Twarowski Mieczysław, Słońce w architekturze, Arkady 1996.
• Mielczarek Z., Nowoczesne konstrukcje w budownictwie ogólnym, Arkady,
• Zalecane czasopisma: Architektura-Murator, Architektura i Biznes, Detail, El Croquis,
Cassabella.
Literatura uzupełniajaca:
• Adler David (edit.), Metric Handbook – Planning and Design Data, Architectural Press,
Oxford 1999.
• Bahamon Alejandro., Sketch_Plan_Build, World Class Architects Show How it is Done,
HarperCollins 2005.
• Błądek Zenon, Hotele, programowanie, projektowanie, wyposaŜenie, Palladium Sc, Poznań
2001.
• Futagawa Y., GA Contemporary Architecture – Sports, EDITA Tokyo 2007.
• Hascher R., Office buildings – A Design Manual, Birkhauser 2002.
• Jodido P., Architecture Now! Tomy 1 – 6, Taschen, Paris- London-Tokyo 2001-09
• Jałowiecki B., Szczepański M., Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej, Scholar,
Warszawa 2006,
• Majer A. Socjologia i przestrzeń miejska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010
• Zdzisław Arct, Projektowanie architektoniczne zakładów przemysłowych, Arkady 1984,
• Zalecana kwerenda literatury i czasopism fachowych w zakresie:
• architektura budynków biurowych i obiektów uŜyteczności publicznej, ze
szczególnym uwzględnieniem parków technologicznych, inkubatorów
przedsiębiorczości, obiektów badawczych.
• projektowanie obiektów uŜyteczności publicznej w otwartym krajobrazie
15
3.
KONSTRUKCJE BUDOWLANE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
prof. zw. dr hab. inŜ.. Krzysztof Dyduch
wykłady
II stopnia
30
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
• Przedstawienie zasad doboru materiałów i rozwiązań konstrukcyjnych z warunków
spełnienia stanów granicznych i odporności ogniowej projektowanych konstrukcji.
• podanie uwarunkowań w kształtowaniu struktur i ustrojów budowlanych w obiektach.
Zastosowanie spręŜenia w konstrukcjach z betonu i konstrukcjach stalowych
WIEDZA: Student, który zaliczył przedmiot, posiada podstawową wiedzę z zakresu
kształtowania struktur konstrukcyjnych w projektowaniu architektonicznym
UMIEJĘTNOŚCI: Student, który zaliczył przedmiot uzyskał podstawowe kompendium wiedzy
z zakresu stosowanych materiałów i równoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych
KOMPETENCJE / POSTAWY: Student, który zaliczył przedmiot moŜe czynnie uczestniczyć w
kształtowaniu struktur konstrukcyjnych w architekturze
METODY DYDAKTYCZNE:
Wykład autorski wspomagany metodami audiowizualnymi z wykorzystaniem najnowszej
literatury światowej. Przedstawienie studentom kserokopii materiałów wykładowych
stanowiących pierwszą wersję ksiąŜki pt. „Konstrukcje budowlane dla architektów
Egzamin ustny. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej będzie gruntowna znajomość
materiałów wykładowych oraz zreferowanie wybranego problemu szczegółowego z podanej
literatury podstawowej i uzupełniającej
16
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe
30
Przygotowanie do zajęć
-
Przygotowanie do egzaminu
10
40
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
Rodzaje obciąŜeń w konstrukcjach budowlanych
Stany graniczne w projektowaniu konstrukcji budowlanych
Odporność ogniowa konstrukcji budowlanych.
Kształtowanie konstrukcyjne ustrojów nośnych z Ŝelbetu.
Beton spręŜony w kształtowaniu konstrukcji i architektury.
Fundamenty bezpośrednie i pośrednie w projektowaniu obiektów
budowlanych. Fundamenty głębokie – konstrukcja i uwarunkowania.
Stropy Ŝelbetowe i stropy spręŜone.
Konstrukcje metalowe w budownictwie – przykłady rozwiązań
konstrukcyjnych i uwarunkowania.
Stalowe wsporniki i przekrycia duŜych rozpiętości.
MoŜliwości kształtowania i współczesna realizacja w rozwiązaniach
architektonicznych konstrukcji drewnianych.
Zagadnienia konstrukcyjne w rewaloryzacji i odbudowie budowli
zabytkowych.
Przykłady wzmocnień konstrukcji budowlanych.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
4 godz.
4 godz.
2 godz.
4 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
• Borusiewicz Władysław „Konstrukcje budowlane dla architektów” Arkady. Warszawa 1978
• Borusiewicz Władysław „Naukowe podstawy projektowania układów konstrukcyjnych.
Wybrane zagadnienia”. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa – Kraków 1989
• Bródka Jan z zespołem autorów „Przekrycia strukturalne” Arkady. Warszawa 1985
• Pierzchlewicz J., Jarmontowicz R. „Budynki murowane” Arkady. 1994
• Mielczarek Z. „Budownictwo drewniane” Arkady. 1994
• Lubiński M., śółtowski W. „Konstrukcje metalowe, część II. Obiekty budowlane” Arkady. 2006
Warszawa
17
• Starosolski W. „Konstrukcje Ŝelbetowe” wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2/Tom II,
Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2007
• Zalewski W. “Niektóre formy konstrukcyjne powstałe w okresie lat 1950-1690” Biuletyn
Techniczny BSPTBP. Nr 4,5/1961
• Kaczurin J.W. „Teoria konstrukcji wiszących”. Arkady. Warszawa 1965
• Przewłocki S. „Kształtowanie geometryczne konstrukcji powłokowych” Arkady. Warszawa
1969
• Torroja Eduardo „Les structures architecturales. Leur conception- leur realisation” Editions
Eyrolles. Paris 1971
• Ackermann Kurt “Tragwerke in der Konstruktiven architektur” Deutsche Verlags – Anstaldt.
1988 Stuttgart
• Walther Rene, Treleani Julien “Construire en beton. Synthese pour architects” Presses
polytechniques et universitaires romandes. 1993 Lausanne
• Muttoni Aurelio „L’art des structures. Une untroduction au fonctionnement des structures en
architectures”. Presses polytechniques et universitaires romandes. 2005 Lausanne
18
4.
KONSTRUKCJE BUDOWLANE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
prof. zw. dr hab. inŜ.. Krzysztof Dyduch
ćwiczenia
II stopnia
30
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Przykłady obliczeniowe i konstrukcyjne w analizie rozwiązań konstrukcyjnych w architekturze
przy spełnieniu wymogów stanów granicznych nośności, uŜytkowalności i ognioodporności
WIEDZA: Student, który zaliczył przedmiot, posiada podstawową wiedzę z zakresu
kształtowania struktur konstrukcyjnych w projektowaniu architektonicznym
UMIEJĘTNOŚCI: Student, który zaliczył przedmiot uzyskał praktyczne dodatkowe
umiejętności
z zakresu weryfikacji materiałowych i wyboru konstrukcji
KOMPETENCJE / POSTAWY: Student, który zaliczył przedmiot moŜe czynnie uczestniczyć w
kształtowaniu struktur konstrukcyjnych w architekturze
METODY DYDAKTYCZNE:
Ćwiczenia z przykładów autora przedmiotu i z bogatej literatury krajowej i zagranicznej.
Kserokopię materiałów otrzymują studenci od wykładowcy.
Zaliczenie ustne. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej będzie gruntowna znajomość
przerabianych materiałów oraz zreferowanie wybranego problemu szczegółowego z podanej
literatury podstawowej i zagranicznej
19
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe
30
Przygotowanie do zajęć
10
-
35
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
Zasada zestawień obciąŜeń na słupy w 4 kondygnacyjnym budynku
o Ŝelbetowych stropach płyta- słup.
Określenie parcia gruntu na budowlę zagłębioną 6 m od poziomu
terenu i wypór wody na płytę denną.
Określenie wytrzymałości betonu w istniejącej konstrukcji.
Przykład wymiarowania zbrojenia w belce Ŝelbetowej w strefie zginania
i w strefach przypodporowych.
Omówienie wytycznych projektowych wybranych elementów
Ŝelbetowych w klasach odporności ogniowej R30- R240.
Przykład obliczeń maksymalnych momentów i sił poprzecznych w
wybranych przęsłach Ŝelbetowej belki wieloprzęsłowej.
Przykład obliczeń statycznych i zbrojenia w płytach pracujących
dwukierunkowo.
Przykład obliczeń Ŝelbetowego stropu płyta- słup o rozpiętości 8 m.
Przykład obliczenia wyboczenia i zmienności równowagi w czasie w
Ŝelbetowych słupach.
Minimalne zbrojenie w belkach, w płytach, w ścianach Ŝelbetowych.
Przykład obliczeniowy Ŝelbetowej belki spręŜonej z analizą stanu
napręŜeń i odkształceń.
Przykłady określenia i rozmieszczenia ilości odwiertów w gruncie pod
fundamenty.
Przykłady zbrojenia określonych fundamentów
Obliczenie nośności i ugięć belki stalowej.
Omówienie przykładów rozwiązań konstrukcji cięgnowych dachów
wiszących.
Określenie nośności połączeń elementów stalowych na nity, śruby
i spawy.
Analiza stalowych dźwigarów spręŜonych na przykładzie hali
„Oliwia” w Oliwie.
Omówienie zasad połączeń elementów drewnianych.
Wybrane przykłady zastosowania konstrukcji drewnianych w Polsce.
20
1 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
1 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
1 godz.
2 godz.
1 godz.
2 godz.
1 godz.
1 godz.
1 godz.
2 godz.
1 godz.
2 godz.
• Borusiewicz Władysław „Konstrukcje budowlane dla architektów” Arkady. Warszawa 1978
• Borusiewicz Władysław „Naukowe podstawy projektowania układów konstrukcyjnych.
Wybrane zagadnienia”. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa – Kraków 1989
• Bródka Jan z zespołem autorów „Przekrycia strukturalne” Arkady. Warszawa 1985
• Pierzchlewicz J., Jarmontowicz R. „Budynki murowane” Arkady. 1994
• Mielczarek Z. „Budownictwo drewniane” Arkady. 1994
• Lubiński M., śółtowski W. „Konstrukcje metalowe, część II. Obiekty budowlane” Arkady. 2006
Warszawa
• Starosolski W. „Konstrukcje Ŝelbetowe” wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2/Tom II,
Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2007
• Zalewski W. “Niektóre formy konstrukcyjne powstałe w okresie lat 1950-1690” Biuletyn
Techniczny BSPTBP. Nr 4,5/1961
• Kaczurin J.W. „Teoria konstrukcji wiszących”. Arkady. Warszawa 1965
• Przewłocki S. „Kształtowanie geometryczne konstrukcji powłokowych” Arkady. Warszawa
1969
• Torroja Eduardo „Les structures architecturales. Leur conception- leur realisation” Editions
Eyrolles. Paris 1971
• Ackermann Kurt “Tragwerke in der Konstruktiven architektur” Deutsche Verlags – Anstaldt.
1988 Stuttgart
• Walther Rene, Treleani Julien “Construire en beton. Synthese pour architects” Presses
polytechniques et universitaires romandes. 1993 Lausanne
• Muttoni Aurelio „L’art des structures. Une untroduction au fonctionnement des structures en
architectures”. Presses polytechniques et universitaires romandes. 2005 Lausanne
21
7.
WARSZTATY MODELARSKIE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
mgr. inŜ. arch. Stanisław Chmielek
ćwiczenia
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem nauczania przedmiotu jest praktyczne zapoznanie studentów z zasadami organizacji
warsztatu modelarskiego oraz przekazanie im podstawowych informacji na temat budowy
modeli architektonicznych oraz ich wykorzystania w procesie projektowania i prezentacji
projektu architektonicznego w jego róŜnych etapach.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: zna podstawowe zasady obowiązujące przy
budowie i klasyfikacji modeli architektonicznych.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi zbudować prosty model
architektoniczny posługując się podstawowymi materiałami i narzędziami.
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: świadomie posługuje się
modelem architektonicznym w procesie prezentacji własnych prac projektowych.
METODY DYDAKTYCZNE:
Omówienie przykładów modeli architektonicznych w formie wykładu, ćwiczenia praktyczne.
Warsztaty modelarskie są przedmiotem warsztatowym w procesie kształcenia
architektonicznego. W przypadku kaŜdego semestru studiów realizowane są indywidualne
potrzeby związane z prezentacją projektów studenckich w formie modelu
22
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe - ćwiczenia
15
Przygotowanie się do zajęć, lektury - analiza
przykładów pod kątem wykorzystania we własnym
modelu / materiały i technologia wykonania /
5
-
Przygotowanie inwentaryzacji do modelu kursowego
/ mapa, pomiary inwentaryzacyjne, dokumentacja fotograficzna /
10
30
Omówienie przykładów i ćwiczenia praktyczne.
Tematy warsztatowe:
• praktyczne ćwiczenia polegające na budowie modeli roboczych wg. przygotowanej
dokumentacji / ćwiczenia klauzurowe, sprawdzające umiejętności /
• Budowa modelu "matki" oraz modelu indywidualnego w ramach modelowego wspomagania
projektowania - kompozycja.
• Zasady organizacji pracowni modelarskiej.
• Zasady prowadzenia prac pod kątem BHP.
• Prezentacja modeli architektonicznych - omówienie przykładów pod kątem warsztatowym.
• Zasady przygotowania dokumentacji architektonicznej pod kątem prac modelarskich.
• Zasady doboru: zakresu, skali, dokładności oraz materiałów do wykonania modelu.
• Zasady i metody obróbki i łączenia podstawowych materiałów uŜywanych przy budowie
modeli architektonicznych.
• Omówienie nowych technologii w modelowaniu architektonicznym.
Literatura podstawowa i uzupełniająca:
• brak literatury. Podstawowe informacje na temat przedmiotu student otrzymuje w postaci
wykładu autorskiego.
23
8.
PLANOWANIE PRZESTRZENNE I REGIONALNE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
prof. dr hab. Andrzej WyŜykowski
wykłady
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z problematyką kształtowania i realizacji polityki
przestrzennej państwa oraz z problematyką zaawansowanej teorii kształtowania przestrzeni
miast. Student powinien uzyskać niezbędne informacje dotyczące problemów planowania
przestrzennego i regionalnego.
WIEDZA: zakłada się, Ŝe student, który zaliczy przedmiot, posiądzie podstawowe
wiadomości z zakresu rozumienia zagadnień dotyczących funkcjonowania państwa w
zakresie realizacji jego polityki przestrzennej. Szczególnym zadaniem jest poznanie zasad
tworzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i w
konsekwencji przygotowywania miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego..
UMIEJĘTNOŚCI: zakłada się, Ŝe student, który zaliczy przedmiot, pogłębi umiejętności
wyraŜania się językiem profesjonalnym w określaniu charakteru opracowań planistycznych,
pogłębi umiejętności analizowania obszarów urbanistycznych i wyciągania
naleŜytych
wniosków
KOMPETENCJE / POSTAWY: zakłada się, Ŝe student, który zaliczył przedmiot, przyjmie
w swoich przyszłych działaniach zawodowych postawę etyczną w stosunku do zastanego
kontekstu kulturowego i naturalnego, będzie uwraŜliwiony na środowiskowe uwarunkowania i
zasady zrównowaŜonego rozwoju..
METODY DYDAKTYCZNE:
Przyjęta metoda dydaktyczna wyraŜona formą wykładów i ćwiczeń opisuje sposób
realizacji i celów kształcenia poprzez omawianie zagadnień teoretycznych i praktycznych,
prezentacje multimedialne, omawianie konkretnych przypadków miejscowych planów biorąc
na warsztat doświadczenia krakowskie. Wykłady są ilustrowane przykładami zaczerpniętymi z
doświadczeń zawodowych autora jako projektanta, i urzędnika miejskiego.
24
Zaliczenie przedmiotu na podstawie sprawdzianu z nabytej wiedzy przygotowanego w formie
egzaminu , na podstawie zaangaŜowania studenta w zajęcia i ogólnej postawy.
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe, np. konwersatorium, wykład
15
Przygotowanie się do zajęć, lektury
5
Przygotowanie się do egzaminu
10
Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji
-
Inne formy Sumaryczna liczba punktów ECTS 1
30
• Planowanie przestrzenne a strategie rozwoju.
• Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
• Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.
• Kraków. Strategia rozwoju miasta. Wizja, cele strategiczne, cele operacyjne, programy
sektorowe.
• Procesy rewitalizacji. Lokalny program rewitalizacji Krakowa.
• Jan Maciej Chmielewski: Teoria urbanistyki w projektowaniu i planowaniu miast
(Oficyna Wydawnicza Politechniiki Warszawskiej. 2005 r.)
• Uzupełniająca: - Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. z dnia 10 maja 2003 r.)
25
9.
PLANOWANIE PRZESTRZENNE I REGIONALNE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
ćwiczenia
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z problematyką kształtowania i realizacji polityki
przestrzennej państwa oraz z problematyką zaawansowanej teorii kształtowania przestrzeni
miast. Student powinien uzyskać niezbędne informacje dotyczące problemów planowania
przestrzennego i regionalnego.
WIEDZA: zakłada się, Ŝe student, który zaliczy przedmiot, posiądzie podstawowe
wiadomości z zakresu rozumienia zagadnień dotyczących funkcjonowania państwa w
zakresie realizacji jego polityki przestrzennej. Szczególnym zadaniem jest poznanie zasad
tworzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i w
konsekwencji przygotowywania miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego.
UMIEJĘTNOŚCI: zakłada się, Ŝe student, który zaliczy przedmiot, pogłębi umiejętności
wyraŜania się językiem profesjonalnym w określaniu charakteru opracowań planistycznych,
pogłębi umiejętności analizowania obszarów urbanistycznych i wyciągania
naleŜytych
wniosków
KOMPETENCJE / POSTAWY: zakłada się, Ŝe student, który zaliczył przedmiot, przyjmie
w swoich przyszłych działaniach zawodowych postawę etyczną w stosunku do zastanego
kontekstu kulturowego i naturalnego, będzie uwraŜliwiony na środowiskowe uwarunkowania i
zasady zrównowaŜonego rozwoju..
METODY DYDAKTYCZNE:
Przyjęta metoda dydaktyczna wyraŜona formą wykładów i ćwiczeń opisuje sposób realizacji i
celów kształcenia poprzez omawianie zagadnień teoretycznych i praktycznych, prezentacje
multimedialne, omawianie konkretnych przypadków miejscowych planów biorąc na warsztat
doświadczenia krakowskie. Ćwiczenia polegają na permanentnym dialogu prowadzącego ze
studentami i obejmują róŜnorodne formy dyskusji nad prezentowanymi przykładami,
wykorzystując doświadczenia zawodowe wykładowcy jako projektanta i urzędnika miejskiego.
26
Zaliczenie przedmiotu na podstawie sprawdzianu z nabytej wiedzy przygotowanego w formie
eseju oraz prezentacji planu urbanistycznego dla przykładowo wybranego fragmentu miasta
objętego miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ocenia sie równieŜ stopień
zaangaŜowania studenta w zajęcia i ogólną postawę.
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
-
10
30
• Planowanie przestrzenne a strategie rozwoju.
• Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
• Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.
• Kraków. Strategia rozwoju miasta.
• Jan Maciej Chmielewski: Teoria urbanistyki w projektowaniu i planowaniu miast
(Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. 2005 r.)
• Uzupełniająca: - Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. z dnia 10 maja 2003 r.)
27
11.
ARCHITEKTURA KRAJOBRAZU I TERENÓW ZIELONYCH
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
dr inŜ. arch. Michał Uruszczak
wykłady
II stopnia
15
zimowy
1
2
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem zajęć jest dostarczenie wiedzy na temat zasad postępowania projektowego w
krajobrazie, przyjmując za teren badań obszar małego miasta lub dzielnicy większego.
Stosując metodę jednostek i wnętrz architektoniczno-krajobrazowych student dokonuje
stopniowej analizy opracowanego obszaru.
WIEDZA: Student który zaliczył przedmiot posiada wiedzę z zakresu: kartografii historycznej,
historii urbanistyki w Polsce, urbanistycznych tendencji współczesnych (w tym projektów
niezrealizowanych) Posiada wiedzę z zakresu stosowania metody JARK-WAK w krajobrazie.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot potrafi: scharakteryzować urbanistyczne
cechy miasta, wskazać przedział historyczny dostepnych materiałów kartograficznych,
opracowac analizę w zakresie jednostek i wnętrz architektoniczno-krajobrazowych dotycząca
miast i regionów zurbanizowanych
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: projektuje krajobraz, potrafi
tego dokonać w oparciu o szczegółową analizę historyczną, terenową
METODY DYDAKTYCZNE:
Wykład prowadzony jako informacyjny (30%) problemowy (40%) i konwersatoryjny (30%)
Egzamin pisemny w oparciu o wykłady. Test z połoŜeniem nacisku na pytania
Proporcja pytań otwartych do problemowych wynosi 60% do 40%
28
otwarte.
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe, konwersatorium, wykład
20
15
15
10
Inne formy
–
60
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Przedmiot architektury krajobrazu
Historia architektury krajobrazu i projektowanie ogrodów Polsce
Zagadnienia historii kartografii w Polsce
Zagadnienia historii urbanistyki w Polsce
Metoda jednostek i wnętrz architektoniczno krajobrazowych
Określanie zasobu, praca w terenie
Waloryzowanie danego terenu, prace w oparciu o inwentaryzację
Wskazanie wytycznych projektowych
Zasady opracowywania poszczególnych jednostek : ukształtowania,
pokrycia, historycznych. Zasady waloryzacji i tworzenia wytycznych
projektowych
Praca w skali architektonicznej, w zakresie wnętrz
architektoniczno - krajobrazowych WAK
Praca nad zestawieniem poszczególnych analiz projektowych,
umiejętność łączenia wszystkich jednostek
1 godz
1 godz
1,5 godz
1,5 godz
1,5 godz
1 godz
1 godz
1 godz
2 godz
1 godz
2 godz
• Janusz Bogdanowski "Metoda jednostek i wnętzrz architektoniczno-krajobrazowych w
studiach i projektowaniu" Kraków 1994
• Janusz Bogdanowski "Problemy metodologiczne rewaloryzacji urbanistyczno-krajobrazowej
miasta zabytkowego na przykładzie krakowskiego Kazimierza" Warszawa 1982
• Zygmunt Novak "Planowanie regionalne i udział w nim architekta" Kraków 1979
29
13.
EKOLOGIA I OCHRONOA ŚRODOWISKA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
prof. dr hab. arch. Stanisław Juchnowicz
wykłady
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Nabycie wiedzy inspirującej twórczość w zakresie urbanistyki i architektury z uwzględnieniem
zasad zrównowaŜonego (trwałego) rozwoju.
WIEDZA: Po zaliczeniu przedmiotu student winien posiadać wiedzę w zakresie podstaw
ochrony środowiska i ekologii miasta oraz podstawowych zasad filozofii zrównowaŜonego
rozwoju
UMIEJĘTNOŚCI: Po zaliczeniu przedmiotu student winien posiadać umiejętność
zastosowania zdobytej wiedzy do proekologicznego projektowania i kształtowania
elementów struktury urbanistycznej miasta w zadaniu dydaktycznym polegającym na
opracowaniu raportu o stanie środowiska wybranej jednostki osadniczej.
KOMPETENCJE / POSTAWY: Po zaliczeniu przedmiotu student winien posiadać
świadomość poszerzania i aktualizacji wiedzy w zakresie ochrony środowiska i stosowania
zasad zrównowaŜonego rozwoju w projektowaniu urbanistycznym i architektonicznym.
METODY DYDAKTYCZNE:
Omówienie zagadnień teoretycznych dot. zasad zrównowaŜonego rozwoju i kształtowania
środowiska. Dostarczene studentom podręcznika dot. ekologii miasta i innej literatury
pomocniczej przy pomocy której, student po przez analizę stanu środowiska wybranego prze
siebie
miasta przedstawia konkretny raport o występujących w nim podstawowych
problemach ekologicznych. Raport ten jest referowny podczas konwersatorium za pomocą
prezentacji multimedialnej
Egzamin, którego podstawą jest opracowany raport i wykazane w nim umiejętności
problemowego ujęcia zagadnień i sposobu prezentacji oraz umiejętność i trafność odpowiedzi
na zadane pytania dot. problemów w przedstawionym raporcie i wykazanego zasobu wiedzy
30
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
5
5
Inne formy
–
30
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Wstęp: Pojęcie zrównowaŜonego rozwoju, urbanizacja i rozwój miast. Pojęcie ekologii
miasta - 3 godz.
Klimat miasta: jakość powietrza atmosferycznego, wilgotność powietrza,
promieniowanie. Czynniki klimatotwórcze obszarów zurbanizowanych. Miasto wyspą
ciepła. Mikroklimat miasta w zaleŜności od wielkości miasta i jego połoŜenia- 1 godz.
Gleby miejskie: Formy przekształceń, Ŝycie biologiczne, fauna glebowa -1 godz.
Hydrologia i hydrografia obszarów zurbanizowanych: Akweny wodne w obszarach
zurbanizowanych -1.5 godz.
BioróŜnorodność obszarów duŜych aglomeracji: Fauna i flora obszarów
zurbanizowanych. Ochrona bioróŜnorodności w obszarach zurbanizowanych 1.5 godz.
Zieleń a zdrowie człowieka: Wpływ roślinności na warunki klimatyczne, na tłumienie
hałasu, na czystość powietrza, na jakość środowiska -1.5 godz.
Miasto jako układ ekologiczny: Modele ekosystemu miasta, funkcjonowanie
ekosystemu miasta - 2 godz.
Ekorozwój obszarów zurbanizowanych: ZrównowaŜony rozwój miast i jego zasady 1.5 godz.
Doskonalenie funkcjonowania ekosystemu miasta: Miasto zielone, wiszące trawniki pnącza i ich wykorzystanie na terenach zurbanizowanych. Roślinność dachów
domów, hal handlowych i przemysłowych. Poprawa gospodarki energetycznej,
gospodarka odpadowa - 1.5 godz.
Prezentacja nowych miast realizowanych w oparciu o współczesne technologie i
moŜliwości stosowania odnawialnych źródeł energii - 2 godz.
31
•
Henryk Zimny "Ekologia Miasta" Warszawa 2005r. stron 233 wraz z bibliografią źródłową.
•
"Wyzwania zrównowaŜonego rozwoju w Polsce" Dzieło zbiorowe redakcja naukowa - Jakub
Kronenberg,
Tomasz
Bergier,
Kraków
2010r.
Fundacja
Sędzimira
.
Stron
413.
Literatura uzupełniająca:
•
"Our common future - The world commission on environment and development" raport pod
przewodnictwem Gro Harlem Bruntland, Oxford University Press, Oxford, New York 1987r.
1988r. 1999r. Stron 400.
•
Informacje z internetu.
32
14.
OCHRONA ZABYTKÓW
prof. dr hab. Bonawentura Maciej Pawlicki
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
wykłady
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z podstawami warsztatowymi
konserwacji zabytkowych obiektów architektury oraz pogłębianiem wiedzy w zakresie
współczesnych problemów ochrony, opieki i rewaloryzacji obiektów i zespołów zabytkowych
oraz dzieł architektury i urbanistyki wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i
Natury. Zaprezentowane w czasie wykładu przykłady prac rewaloryzacyjnych pozwolą określić
podstawowe cele kształcenia: tj. dostarczenie wzorców wybitnych osiągnięć w tej rozwojowej
dziedzinie naukowej oraz zdobycie wiedzy związanej z opracowywaniem i przygotowywaniem
dokumentacji programowych i realizacyjnych niezbędnych w pracach konserwatorskich jako
przyszłego konserwatora zabytków architektury.
WIEDZA: Student, który zaliczył przedmiot zdobywa umiejetność samodzielnej oceny potrzeb
rewaloryzacyjnych zabytkowych dzieł architektury, a takŜe umiejętność ocen prawnych
zakresu i sposobu realizacji zadań w swietle ustawodawstwa krajowego i unormowań prawa
Unijnego.
UMIEJĘTNOŚCI: Student poznaje tajniki samodzielnej analizy, interpretacji i weryfikacji
rozlicznych sytuacji problemowych w zakresie zagadnień rewaloryzacyjnych dóbr kultury i
natury.
KOMPETENCJE / POSTAWY: Student, który zaliczył przedmiot nabywa kompetencje
samodzielnej analizy, ocen i interpretacji oraz umiejętność wyszukiwania najlepszych
przykładów rozwiązań projektowych i realizacyjnych,
pozwalających rozwiązywać
skomplikowane sytuacje problemowe w dziedzinie konserwacji i rewaloryzacji zabytków.
METODY DYDAKTYCZNE:
Jednym ze sposobów realizacji wykładu i celów kształcenia jest omówienie zagadnień
prawnych w dziedzinie ochrony i opieki dziedzictwa kultury, z zastosowaniem prezentacji
multimedialnych, wraz z omówieniem najwartościowszych przypadków i sposobów
rozwiązywania kazusów. Do programu wprowadzono podsumowujacą dyskusję dydaktyczną,
jak równieŜ prezentowanie problemów w formie projekcji filmowych, wykładów plenerowych z
pokazem realizacji najlepszych rozwiazań.
33
Egzamin pisemny przeprowadzony z końcem semestru posiada charakter sonaŜowych pytań
dotyczących zagadnień teoretycznych i praktycznych, a ich ocena stanowi proporcjonalny 50
% udział końcowej oceny referatów wykonywanych w formie esejów będących formą
aliczenia wykładów.
Forma aktywności
zrealizowanie aktywności
15
5
5
5
Inne formy
–
30
1. Zabytkoznawstwo i konserwatorstwo. Systemy wartościowania dzieł sztuki.
2. Ustawa o zabytkach i opiece nad zabytkami, Instytucje i organizacje nadzorujące prace
konserwatorskie. Prawo autorskie. Etyka zawodu konserwatora zabytków.
3. Nauka i technika w zadaniach konserwacji i rewaloryzacji zabytków. Metodologia działań
konserwatorskich. Problematyka konserwatorska w zespołach architektonicznych i
urbanistycznych, w zespołach zieleni i krajobrazu.
4. Tradycyjne techniki i technologie w konserwacji zabytków architektury. Tradycyjne
rzemiosło budowlane w odnowieniu elementów budowli, konstrukcji i infrastruktury. Tradycyjne
materiały w budownictwie, eksploatacja obiektów zabytkowych.
5. Studia i badania terenowe architektoniczno-konserwatorskie. Odczytywanie faz
rozwojowych budowli zabytkowej. Wnioski i postulaty konserwatorskie.
6. Problemy techniczno-technologiczne rewaloryzacji i adaptacji obiektów i zespołów
zabytkowych.
7. Wybrane przykłady integracji form współczesnych w środowisku zabytkowym.
34
• Ustawa z 23 lipca 2003 r. O ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, (dz. U. z dnia 17
września 2003 r.)
• Borusiewicz, W., Konserwacja zabytków budownictwa murowanego, wyd. Arkady, Warszawa
1985.
• Majewski, A., Wawel, dzieje i konserwacja, Warszawa 1993.
• Pawlicki, B., M., Strategia konserwacji zabytków architektury w Polsce, Kraków 1993.
• Pawlicki, B. M. Techniki budowlane w kompleksach zabytkowych, Kraków-Zamość 2011
• Barbacci, A., Konserwacja zabytków we Włoszech, Rzym 1956.
• Frycz, J., Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795-1918,
Warszawa 1975.
• Kalinowski, W., Raport o stanie i potrzebach ewidencji dóbr kultury w Polsce, Warszawa
1977.
• Małachowicz, E., Ochrona środowiska kulturowego,.1-2, Warszawa 1988.
• Ochrona i konserwacja dóbr kultury w Polsce 1944 - 1989, uwarunkowania polityczne i
społeczne (praca zbiorowa pod red. A. Tomaszewskiego), Warszawa 1996.
• Ochrona i konserwacja zabytków, Biuletyn Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych
Ministerstwa Kultury, nr 1 - 13, Warszawa 1989 – 2002.
• Pruszyński, J., Ochrona Zabytków w Polsce – geneza, organizacja, prawo, Warszawa 1989.
35
17.
PROJEKTOWANIE ARCHITEKTONICZNE – STUDIO 3
dr Artur Jasiński
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
ćwiczenia
II stopnia
90
letni
1
10
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
• rozumienia projektu jako procesu dochodzenia do rozwiązań ostatecznych poprzez fazy
projektowe, uwzględnianie czynników poza projektowych (formalno-prawnych, budŜetowych
itp.)
• roli architekta jako koordynatora działań po stronie zespołu projektowego
• współpracy z Inwestorem na etapie programowania inwestycji
• współpracy z projektantami branŜowymi na etapie programowania inwestycji
• określania programu ramowego – koncepcja
• określania programu ostatecznego – dokumentacja Projektów
• etapy uściślania programu i załoŜeń projektowych – metody i strategia dochodzenie do
rozwiązań programowo – funkcjonalnych
• opracowania projektowe zamykające poszczególne etapy prac nad projektem
WIEDZA: student poznaje zasady i standardy projektowe dla skomplikowanych funkcjonalnie
obiektów wyposaŜonych w nowoczesne instalacje
UMIEJĘTNOŚCI: student zdobywa umiejętności w zakresie przekształcenia programu
funkcjonalno-uŜytkowe w projekt koncepcyjny a takŜe zdobywa umiejętność posługiwania się
technikami prezentacyjnymi
KOMPETENCJE / POSTAWY: student przygotowywany jest do pełnienia samodzielnej funkcji
lidera zespołu projektowego, a takŜe kształtowane są prospołeczne i proekologiczne postawy
architekta związane z jego osobistą odpowiedzialnością za rezultat pracy.
METODY DYDAKTYCZNE:
• Ćwiczenia projektowe z wykorzystaniem techniki CAD i modelowania fizycznego,
• Seminaria grupowe
• Korekty indywidualne,
• Symulacja procesu rozwoju projektu rozumianego jako zespołu czynników wpływających na
rozwiązania na poszczególnych etapach poprzez dwufazowe opracowywanie projektu: - faza
wstępna (studium, prekoncepcja), - faza ostateczna - projekt koncepcyjny programowo –
funkcjonalny.
36
Przekazanie studentom poszerzonych warsztatowych umiejętności tworzenia
kompozycji architektonicznej w większych skalach, dostosowanych do zaawansowanych
studiów 2 stopnia: kompozycji obiektów uŜyteczności publicznej i sportu, o ustrojach
konstrukcyjnych posiadających duŜe rozpiętości i o duŜych skalach. Przekazanie
podstawowych pojęć pozwalających na prowadzenie analizy funkcjonalnej, formalnej i
semantycznej dzieła architektonicznego.
Ćwiczenie projektowe, temat ćwiczenia do wyboru z zestawu zaproponowanego przez
prowadzącego (skala 1:200, 1:100).
Zaliczenie (złoŜenie projektu semestralnego w dwóch częściach-etapach (jw.),
składającego się z części rysunkowej i opisowej: cz. 1 – zeszyt w formacie A3 + zapis na CD,
synteza załoŜeń, moŜliwych wariantów, cz.2 – projekt ostateczny)
Na zakończenie semestru zorganizowana zostanie publiczna prezentacja i obrona
projektu, zakończona publiczną dyskusja i oceną.
Forma aktywności
zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe – wykłady i korekty
90
Przygotowanie i analiza materiałów do projektowania
30
Praca nad projektem: studia, warianty, optymalizacja
90
Przygotowanie prezentacji graficznej wraz z
wizualizacjami komputerowymi
85
Przygotowanie i uczestnictwo w publicznej obronie i dyskusji
5
300
Zadanie projektowe
Zadaniem w II semestrze jest opracowanie projektu Sali sportowo-widowiskowej
zlokalizowanej na działce wybranej przez Studenta. Lokalizacja Sali moŜe zostać
zaproponowana w Krakowie, lub innej miejscowości, na działce o powierzchni około 2 ha,
połoŜonej w eksponowanym miejscu i dogodnie skomunikowanej z centrum miasta.
37
Zadanie projektowe polegać będzie na rozwiązaniu problemów związanych z
kompozycją urbanistyczną i prawidłową obsługą komunikacyjną i parkingową - w skali
urbanistycznej oraz rozwiązaniu funkcji i formy obiektu w skali architektonicznej, ze
szczególną uwagą poświęconą zagadnieniom konstrukcji i przekryć o duŜych rozpiętościach.
Forma architektoniczna Sali ma stanowić znak przestrzenny, preferowane będą
rozwiązania nowoczesne, o dynamicznej i ekspresyjnej architekturze.
Ponadto, na zajęciach modelarskich, grupa studentów wykona wspólnie model matkę
w skali 1:500 dla zobrazowania otoczenia projektowanego budynku.
Program
Program obiektu w formie wytycznych jest w załączeniu.
Forma zaliczenia:
• Cz. 1. – ocena za warsztaty i obecności na wykładach
• Cz.2 – ocena za projekt ostateczny
Zakres opracowania projektu ostatecznego:
Projekt naleŜy opracować na planszach rolowanych, w technice trwałej, dowolnej.
Format plansz naleŜy ustalić jako identyczny dla całej prezentacji projektu, jako wielokrotność
formatu A -4 np. A1 (841 x 594 mm). Dopuszcza się zarówno rysunek kreślony odręcznie jak i
opracowany komputerowo.
Minimalny zakres opracowania projektowego to:
•
sytuacja wraz z kontekstem urbanistycznym w skali 1:1000, pokazująca bryły
obiektów wraz ze światłocieniem, rozwiązania dojść, dojazdów i parkingów, a w
szczególności powiązanie z zewnętrznym układem ulicznym, zieleń istniejącą i
projektowaną oraz podstawowe rzędne projektowanego terenu podane w m npm.
•
rzuty wszystkich kondygnacji w skali 1:200
•
min. 2 charakterystyczne przekroje w skali 1:200
•
elewacje w skali 1:200
•
fragment elewacji w skali 1:50 (widok i przekrój fragmentu fasady)
•
wizualizacje obiektu i wnętrza min. 3
•
model roboczy w skali 1:1000
•
poŜądane: szkice ideowe i kompozycyjne, analizy urbanistyczne (schematy powiązań
widokowych, blokowe schematy zieleni i zabudowy), schematy funkcjonalne,
fotografie modeli roboczych, detale itp. Na rysunkach naleŜy opisać funkcje i
wielkości pomieszczeń oraz podstawowe wymiary (osie konstrukcyjne) i poziomy.
NaleŜy przedstawić stałe elementy wyposaŜenia wnętrz tj. meble stałe i sprzęty
sanitarne.
UWAGA: Projekt naleŜy przekazać takŜe w zeszytu A4 z rysunkami A3 złoŜonymi do formatu
A4 oraz w formie zapisu elektronicznego na CD. Proszę pamiętać aby dla własnych potrzeb
(potfolio) archiwizować sobie wszystkie przekazywane projekty, szkice, fotografie z modeli etc.
Przypominam o konieczności regularnej pracy i uczestnictwa w zajęciach – dotyczy to
zarówno ćwiczeń jak i wykładów. 3 nieusprawiedliwione nieobecności powodować będzie brak
moŜliwości uzyskania zaliczenia.
Obowiązkowe normy i przepisy:
Warunki techniczne dla budynków i ich usytuowania – rozporządzenie Ministra
Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 roku z późniejszymi zmianami ( Dz. U. Nr 109, poz.
1156).
38
• Evers B., Architectural theory from the renaissance to the present, Taschen,
• Contemporary World Architecture, Phaidon,
• Krier Rob, Town spaces, Birkhäuser, 2003,
• Sumień Tadeusz, Forma miasta, kontekst i anatomia, Agencja Wydawnicza IGPiK, 1992,
1999,
• śórawski J., O budowie formy architektonicznej,
• Heidegger Martin, Budować, Mieszkać, Myśleć,
• Frampton Kenneth, Technology, Place & Architecture - the Jerusalem Seminar in
Architecture, Rizzoli, 1998,
• Rosenblum N., Historia fotografii światowej, Wyd. Baturo Grafis Projekt, Bielsko – Biała
2005,
39
Cassabella.
Oxford 1999.
HarperCollins 2005.
• Zabłocki Wojciech, Architektura, BOSZ 2007.
• Budownictwo urządzeń sportowych – Arkady 1961.
• Zalecana kwerenda literatury i czasopism fachowych w zakresie:
• architektura budynków sportowych, hal wielofunkcyjnych, hal kongresowych, kin i
teatrów
• budynki ikoniczne,
• konstrukcje o wielkich rozpiętościach
40
19.
PROJEKTOWANIE ŚRÓDMIEŚĆ
prof. dr hab. arch. Stanisław Juchnowicz,
prof. dr hab. inŜ. arch. ElŜbieta Karczmarska,
mgr inŜ. arch. Sebastian Chwedeczko
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
ćwiczenia
II stopnia
45
letni
1
4
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Nabycie umiejętności przebudowy istniejących obszarów śródmiejskich jak
projektowania centrów miast i ośrodków usługowych dla społeczności lokalnych.
równieŜ
WIEDZA: Zaliczenie przedmiotu pozwoli studentom na poznanie róŜnorodnych problemów
związanych z funkcjonowaniem centrum miasta reprezentującym najczęściej cechy wielu epok
historycznych w konfrontacji
z problemami współczesności. Przekazana wiedza jest
niezbędna do podjęcia zadań projektowych dotyczących realizacji nowych centrów miejskich,
ich przebudowy i rozwoju.
UMIEJĘTNOŚCI: Studenci zdobywają i rozwijają umiejętności pozwalające na twórcze
rozwijanie swoich talentów w dziele tworzenia nowych wartości przestrzennych i kulturowych
w najcenniejszych obszarach struktury przestrzennej miast i osiedli
KOMPETENCJE / POSTAWY: Studenci nabywają świadomość waŜności tematyki dotyczącej
przyszłości centrów miejskich. Uzmysławiają sobie potrzebę współpracy z przedstawicielami
wielu dyscyplin związanych z kształtowaniem i rozwojem centów. Studenci zdobywają
równieŜ świadomość potrzeby dalszych studiów o charakterze interdyscyplinarnym
dotyczących rozwoju miast.
METODY DYDAKTYCZNE:
Ćwiczenia projektowe prowadzone są w grupach ok. 10 osobowych. Zajęcia polegają na
korekcie przedstawianych przez studentów projektów i studiów przez prowadzącego, oraz
dyskusji nad problemami związanymi z tematyką pracy. W trakcie ćwiczeń obowiązują
okresowe przeglądy prac i ich ocena
41
Ocena projektu końcowego (70%). Ocena prac podczas przeglądów i konwersatoriów (30%)
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe, ćwiczenia, konwersatorium, przeglądy
50
Studia Obszarów Śródmiejskich wybranych do projektowania
centrów miast
40
Przygotowanie do zajęć z projektowania. Studia wybranych materiałów
30
Przygotowanie projektów końcowych do oceny (tekst, prace graficzne)
60
Inne formy
–
180
1.
Studia wybranego do projektowania miasta dotyczące jego rozwoju, ukształtowania
obszaru śródmiejskiego i centrum. Kontakty z Biurami Planowania Przestrzennego w
terenie, wykonanie inwentaryzacji, studiów historycznych rozwoju miasta i innych.ocena przejściowa.
30 godz.
2.
Analiza kilku wybranych przez studentów zrealizowanych projektów centrów miast o
podobnym charakterze i zbliŜonej skali. Studia te stanowią inspirację twórczą do
wykonywanego projektu. Łącznie z prezentacją.
30 godz.
3.
Projekt ukształtowania przestrzennego centrum na tle koncepcji rozwoju miasta
60 godz.
• S. Juchnowicz „Śródmieścia miast polskich – studia nad ukształtowaniem i rozwojem
centrów” Wydawnictwo PAN Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wrocław, Warszawa, Kraków,
Gdańsk 1971.
42
• S. Juchnowicz „ Śródmieścia Stanów Zjednoczonych A.P. na tle problemów
komunikacyjnych” publikacja PAN Kwartalnik Architektury i Urbanistyki T, VIII zeszyt 3-4 1963.
• M. Nowakowski „Centrum miasta” Arkady Warszawa 1990
• M. Łowicki „Współczesna Agora, wybrane problemy kształtowania ośrodków usługowych dla
małych społeczności lokalnych” Politechnika Krakowska Kraków 2003-2004
• M. Carmona T. Oc. S. Tisdell „Public spacer, Urban spacer, the dimension of Urban design”
Architectural Press 2003
• Fundacja Partnerstwo dla Środowiska “Project for public spaces inc. Wydanie polskie pt. „
Jak przetworzyć miejsce” podręcznik kreowania udanych przestrzeni publicznych, Kraków
2009
• E. Karczmarska „ Uzdrowisko i jego przestrzeń społeczna” Zeszyty naukowe Politechniki
Krakowskiej seria Architektura nr 47, Kraków 2002
• W. Czarnecki „Planowanie miast i osiedli” T. III, Krajobraz i tereny zielone. Poznań 1968.
43
20.
PROJEKTOWANIE URBANISTYCZNE: PRZESTRZEN
PUBLICZNA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
wykłady
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem zajęć jest wprowadzenie studentów w problematykę rozumienia przestrzeni miejskiej w
jej aspektach: programowo-funkcjonalnych, przestrzenno-estetycznych i społecznych.
Studenci powinni mieć świadomość, Ŝe kaŜda działalność stricte architektoniczna, ma swoje
miejsce w konkretnej przestrzeni miejskiej, rozumianej jako kontekst Miasta.
WIEDZA: poznanie kryteriów oceny jakości przestrzeni miejskiej pod względem
funkcjonalnym, estetycznym, uŜytkowym i kulturowym z uwzględnieniem czynników
społecznych, zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu z uwzględnieniem osób
niepełnosprawnych oraz poznanie procesów dokonywania przekształceń w strukturze miasta.
UMIEJĘTNOŚCI: pogłębienie umiejętności wyraŜania się językiem profesjonalnym w
określaniu charakteru analizowanej przestrzeni, - pogłębienie umiejętności wykonywania
zadań badawczych oraz podejmowania właściwej metody dochodzenia do rozwiązania
zadanego problemu.
KOMPETENCJE / POSTAWY: Przyjęcie postawy etycznej w stosunku do zastanego
kontekstu kulturowego i naturalnego, rozbudzenie wraŜliwości na środowiskowe
uwarunkowania.
METODY DYDAKTYCZNE:
Wykłady dotyczą teoretycznych rozwaŜań nad funkcją i rolą przestrzeni publicznych w
mieście. Wykłady są ilustrowane przykładami zaczerpniętymi z doświadczeń
zawodowych prowadzącego jako projektanta, naukowca i urzędnika miejskiego.
Zaliczenie przedmiotu na podstawie sprawdzianu z nabytej wiedzy w formie eseju, na
podstawie zaangaŜowania studenta i jego ogólnej postawy
44
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
5
5
30
• Obraz miasta i jego elementy (ścieŜki, krawędzie, rejony, węzły, punkty
orientacyjne)
• Parter Miasta- rozumienie znaczenia i funkcji przestrzeni publicznej.
• Przestrzenie publiczne Krakowa. Kontekst miejsca i standardy jakości.
• Projekty i realizacje miejskich przestrzeni publicznych sponsorowane przez Miasto.
• Kraków - warunki sprawnego funkcjonowania Miasta. wieloletni Plan Inwestycyjny.
• Kryteria oceny przestrzeni publicznej. Projekt zagospodarowania Placu przed
Muzeum Narodowym
• Niepełnosprawni w przestrzeni miejskiej. Pokonywanie barier architektonicznych.
• Przekryte przestrzenie publiczne.
• Przestrzeń bezpieczna.
• Etyka i prawo autorskie
45
• Christopher Aleksander: Jezyk wzorców - A Pattern Language - miasta, budynki,
konstrukcje (GWP, Gdańsk 2008)
• Jan Maciej Chmielewski: Teoria Urbanistyki w projektowaniu i planowaniu miast
(Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2005)
• Jan Gehl: śycie między budynkami. UŜytkowanie przestrzeni publicznych
(Wydawnictwa RAM)
• Fundacja Partnerstwo dla Środowiska: Jak przetworzyć Miejsce. Podręcznik
kreowania udanych przestrzeni publicznych.
• INTEGRACJA: Dostosowanie budynków uŜyteczności publicznej - teoria i narzędzia
• INTEGRACJA: jw. Budynki mieszkalne.
• PRZESTRZEŃ BEZPIECZNA. Urbanistyczne i architektoniczne uwarunkowania
kształtowania przestrzeni miejskiej dla zwiększenia bezpieczeństwa mieszkańców.
(KOiRZU IPU WA PK 2005)
• Kevin Lynch: The Imageof the City (The MIT Press)
• Miasto w Mieście. Problemy kompozycji (IPU PK, 2004)
• Przestrzeń publiczna jako element tworzący miejskie społeczności
(Międzyuczelniane Zeszyty Naukowe nr. 11/2006 URBANISTA pod redakcją
Sławomira Gzella).
• Przestrzeń publiczna w miejskim środowisku zamieszkania (Czasopismo
Techniczne PK 2-A/2010)
• Rem Koolhaas, Bruce Mau: S, L, XL (Monacelli Press)
• Steen Eiler Rasmussen:Odczuwanie Architektury ("Murator" sp.z o. o. Warszawa
1999)
• Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. z dnia 10 maja 2003 r.)
46
21.
PROJEKTOWANIE URBANISTYCZNE: PRZESTRZEN
PUBLICZNA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
ćwiczenia
II stopnia
15
zimowy
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem zajęć jest wprowadzenie studentów w problematykę rozumienia przestrzeni miejskiej w
jej aspektach: programowo-funkcjonalnych, przestrzenno-estetycznych i społecznych.
Studenci powinni mieć świadomość, Ŝe kaŜda działalność stricte architektoniczna, ma swoje
miejsce w konkretnej przestrzeni miejskiej, rozumianej jako kontekst Miasta.
WIEDZA: poznanie kryteriów oceny jakości przestrzeni miejskiej pod względem
funkcjonalnym, estetycznym, uŜytkowym i kulturowym z uwzględnieniem czynników
społecznych, zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu z uwzględnieniem osób
niepełnosprawnych oraz poznanie procesów dokonywania przekształceń w strukturze
miasta.
UMIEJĘTNOŚCI: pogłębienie umiejętności wyraŜania się językiem profesjonalnym w
określaniu charakteru analizowanej przestrzeni, - pogłębienie umiejętności wykonywania
zadań badawczych oraz podejmowania właściwej metody dochodzenia do rozwiązania
zadanego problemu.
KOMPETENCJE / POSTAWY: Przyjęcie postawy etycznej w stosunku do zastanego
kontekstu kulturowego i naturalnego, rozbudzenie wraŜliwości na środowiskowe
uwarunkowania.
METODY DYDAKTYCZNE:
Ćwiczenia polegają na permanentnym dialogu prowadzącego ze studentami.
Ćwiczenia obejmują koncepcję wybranego wnętrza urbanistycznego, jego analizę pod
względem kryteriów przestrzenno-estetycznych, programowo-funkcjonalnych i społecznych,
oraz przedłoŜenie , zgodnie z programem uŜytkowym, propozycji poprawy jakości przestrzeni
publicznej. Ćwiczenia kończą się prezentacją w Power-point pokazania metodologii pracy i jej
finalnego rezultatu.
47
Zaliczenie przedmiotu na podstawie sprawdzianu z nabytej wiedzy w formie eseju, na
podstawie zaangaŜowania studenta i jego ogólnej postawy
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
-
10
30
• Obraz miasta i jego elementy (ścieŜki, krawędzie, rejony, węzły, punkty orientacyjne)
• Parter Miasta- rozumienie znaczenia i funkcji przestrzeni publicznej.
• Przestrzenie publiczne Krakowa. Kontekst miejsca i standardy jakości.
• Projekty i realizacje miejskich przestrzeni publicznych sponsorowane przez Miasto.
• Kraków - warunki sprawnego funkcjonowania Miasta. wieloletni Plan Inwestycyjny.
•Kryteria oceny przestrzeni publicznej. Projekt zagospodarowania Placu przed Muzeum
Narodowym
• Niepełnosprawni w przestrzeni miejskiej. Pokonywanie barier architektonicznych.
• Przekryte przestrzenie publiczne.
• Przestrzeń bezpieczna.
• Etyka i prawo autorskie
48
• Christopher Aleksander: Jezyk wzorców - A Pattern Language - miasta, budynki,
konstrukcje (GWP, Gdańsk 2008)
• Jan Maciej Chmielewski: Teoria Urbanistyki w projektowaniu i planowaniu miast
(Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2005)
• Jan Gehl: śycie między budynkami. UŜytkowanie przestrzeni publicznych
(Wydawnictwa RAM)
• Fundacja Partnerstwo dla Środowiska: Jak przetworzyć Miejsce. Podrecznik
kreowania udanych przestrzeni publicznych.
• INTEGRACJA: Dostosowanie budynków uŜyteczności publicznej - teoria i narzędzia
• INTEGRACJA: jw. Budynki mieszkalne.
• PRZESTRZEŃ BEZPIECZNA. Urbanistyczne i architektoniczne uwarunkowania
kształtowania przestrzeni miejskiej dla zwiększenia bezpieczeństwa mieszkańców.
(KOiRZU IPU WA PK 2005)
• Kevin Lynch: The Imageof the City (The MIT Press)
• Miasto w Mieście. Problemy kompozycji (IPU PK, 2004)
• Przestrzeń publiczna jako element tworzący miejskie społeczności
(Międzyuczelniane Zeszyty Naukowe nr. 11/2006 URBANISTA pod redakcją
Sławomira Gzella).
• Przestrzeń publiczna w miejskim środowisku zamieszkania (Czasopismo
Techniczne PK 2-A/2010)
• Rem Koolhaas, Bruce Mau: S, L, XL (Monacelli Press)
• Steen Eiler Rasmussen: Odczuwanie Architektury ("Murator" sp.z o. o. Warszawa
1999)
• Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. z dnia 10 maja 2003 r.)
49
23.
ZRÓWNOWAśONY ROZWÓJ A INWESTYCJE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
mgr inŜ. Jan Zabierzewski
konwersatorium
II stopnia
15
letni
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
•
•
•
•
•
•
•
•
przedstawienie podstaw zrównowaŜenia rozwoju, terminologii, podstaw prawnych,
uwarunkowań rozwoju społeczeństwa zrównowaŜonego,
pokazanie relacji motorów zmian i ich wpływu na przyszłość świata
określenie roli architekta i inŜyniera jako koordynatorów wdraŜania rozwiązań
zrównowaŜonych oraz współpracy z Inwestorem na etapie programowania inwestycji
przygotowanie do wdraŜania jakości rozwiązań zrównowaŜonych w ujęciu
praktycznym i systemowym ISO
przedstawienie potencjalnych moŜliwości aplikowania konkretnych rozwiązań
zrównowaŜonych w projektowaniu budynków, infrastruktury i planowaniu
urbanistycznym
przedstawienie moŜliwości finansowania procesu inwestycyjnego rozwiązań
zrównowaŜonych w Polsce: Fundusze Unijne, dokumenty aplikacyjne z Oceną
Oddziaływania na Środowisko, Analiza kosztów i korzyści w procesie analizy
wykonalności projektu,
zapoznanie z systemami ratingowych Breeam i LEED i innymi, z korzyściami
płynącymi z zaawansowanego modelowania dynamicznego budynków oraz uŜywania
platformy BIM
przedstawienie zasad wyboru metody oceny zrównowaŜenia i rozumienia oceny
zrównowaŜenia projektu metodą SPeAR i Integrated Resource Management (IRM)
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: rozumie podstawy prawne i definicje
zrównowaŜenia, rozpoznaje motory zmian i ich wpływ na spólczesny świat, zna przykłady
rozwiązań zrówniowaŜonych w budynkach, infrastrukturze i urbanistyce jak równieŜ zna
przykłady projektów, które zakończyły się niepowodzeniem w aspekcie zrównowaŜenia;
definiuje rolę architekta w procesie inwestycyjnym i jego moŜliwości wpływania na
zrównowaŜenie rozwiazań, zna konkretne rozwiązania techniczne jak równieŜ metody oceny
zrównowaŜenia, scharakteryzuje systemy ratingowe wymienia kryteria oceny zrównowaŜenia,
zrelacjonuje aspekty zapewnienia jakości w projektach zrównowaŜonych.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje sposób ujęcia aspektów
zrównowaŜenia w podstawowych aktach prawnych, interpretuje wpływ motorów zmian na
50
świat teraz i w przyszłości, wyszukuje projekty mogące stanowić przykład projektów dobrze
zrównowaŜonych , samodzielnie wybierze metodę oceny zrównowaŜenia odpowiednią dla
danego projektu, potrafi ustalić hierarchię działań w procesie projektowania wiodącą do
projettowania zrównowaŜonego w podstawowych obszarach, oceni moŜliwości zastosowania
rozwiązań zrównowaŜonych w zaleŜnosci od stadium projektu,
przedstawi strukturę
Funduszy Unijnych i podstawowe zasady aplikowania o nie
KOMPETENCJE / POSTAWY student, który zaliczył
przedmiot:
analizuje
poziom
zrównowaŜenia projektów z jakimi się styka, interpretuje jakie postawy i działani,a mimo
pozorów, nie prowadzą do zrównowaŜenia projektów, wykorzysta róŜne metody oceny
zrównowaŜenia,w swojej pracy będzie mógł dąŜyć do moŜliwie najwyŜszejjakości
produktu,zweryfikuje podstawowe czynniki prowadzące do sukcesu projektów inwestycyjnych,
oceni interesy stron projektu inwestycyjnego we wprowadzaniu rozwiązań zrównowaŜonych.
METODY DYDAKTYCZNE:
Omawianie zagadnień teoretycznych zrównowaŜenia - przesłanek i skutków,
zastosowanie teorii w praktycznych przykładach inwestycji w budynkach, infrastrukturze i
urbanistyce , konwersatorium prowadzone z wykorzystaniem prezentacji PowerPoint oraz
fimów, omawianie przypadków niepowodzenia projektów zrównowaŜonych, rozwiązywanie
kazusów społeczeństw, które z powodu ich braku zrównowaŜenia upadły, dyskusje
dydaktyczne.
Strona intenetowa z materiałami z konserwatorium (oraz materiałami dodatkowymi dla
chętnych) dostępna dla studentów
Osoby obecna na wszystkich zajęciach otrzymają zaliczenie z oceną bardzo dobrą.
Osoby które nie były obecne na zajęciach będą uczestniczyć w egzaminie pisemnym: 30
pytań, test jednokrotnego wyboru prawidłowej (lub najpełniej odpowiadającej na pytanie)
odpowiedzi spośród 4 moŜliwości. Ocen zaleŜna od punktacji: 10p i poniŜej= ndst, 11-14p =
dst, 15-18p = dst+, 19-22p = db; 23-26p = db+, 27-30p = bdb. W przypadku nieobecności na
jednych tylko zajęciach - moŜliwy egzamin ustny z tego materiału
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe, ćwiczenia, konwersatorium, wykład
15
5
10
–
Inne formy
–
30
51
Tematy wykładów:
1.
3h WSTĘP I MOTORY ZMIAN - Wykład wprowadzający, terminologia, definicje,
podstawy prawne zrównowaŜenia w Polsce. Społeczeństwa zrównowaŜone i
niezrównowaŜone: przyczyny sukcesów i poraŜek na przykładzie kultury nordyckiej na
Grenlandii i społeczności na Wyspie Wielkanocnej.(1,5h)
Motory zmian we współczesnym świecie: zmiany klimatu, woda, demografia,
urbanizacja, energia, zmiany polityczne. Projekcja: " Did you know?"
2.
3h MIERZENIE ZRÓWNOWAśENIA, NARZĘDZIA PROJEKTOWE- Metody mierzenia
zrównowaŜonego rozwoju – metodologie- rodzaje: metody jakościowe i ilościowe;
oprogramowania SPeAR, IRM, , systemy ratingowe budynków Beeam,
LEED,GreenStar, Code for Sustainable Homes (CfSH; porównanie systemów, róŜnice
i podobieństwa; narzędzia projektowe: korzyści z modelowania dynamicznego
budynków, platforma BIM, rola inŜyniera.
3.
3h JAKOŚĆ; BUDYNKI ZRÓWNOWAśONE. Jakość jako motor zrównowaŜenia(1h),
Strategia projektowania budynków zrównowaŜonych. Miejsce inzyniera w procesie
projektowania architektonicznego buynków. Przykłady projektów budynków
zrównowaŜonych: rozwiązania. Budynki zrównowaŜone -przyczyny poraŜki na
przykładzie budynku Parlamentu Brytyjskiego Portcullis. Dodatek:Budynek Akademii
Nauk w LA, Kalifornia.
4.
3h OOŚ, CBA, ZRÓWNOWAśONE PROJEKTY URBANISYTYCZNE- Ocena
Oddziaływania na Środowisko (informacja + materiały do samodzielnego zapoznania
się), Analiza kosztów i korzyści jako element Studium Wykonalności (informacja)(1h),
Miasta nad rzekami: Przykłady miast polskich i zrównowaŜonej strategii rozwoju
miasta wzdłuŜ rzeki (Londyn). przykłady zrównowaŜonych projektów
urbanistycznych: Bradford, Manchester, Projekt SKRA w Warszawie - przykład
poraŜki. Dodatki: projekt terenów olimpijskich Londyn 2012, film "Engineers are cool".
5.
3h FUNDUSZE UE, ZRÓWNOWAśONA INFRASTRUKTURA- Fundusze Unijne w
Polsce a zrównowaŜenie(1h). Przykłady zrównowaŜonych projektów
infrastrukturalnych. Tunel w Sydney - przykład poraŜki w dziedzinie zrównowaŜenia,
przyczyny. Zmiany klimatu: co robią inni?: na przykładzie Nowego Jorku,
Holandii,Hong Kongu.Podsumowanie konwersatorium.
52
• Koncepcja rozwoju zrównowaŜonego i trwałego Polski / Barbara Piontek. Warszawa :
Wydaw. Naukowe PWN, 2002. – Rozdział:I; II i V p.3. oraz Aneks
• Indicators for Sustainable Development – Polish Experiences / Tadeusz Borys WarszawaBiałystok Wydawnictwo Ekonomia I Środowisko 2005
• ZrównowaŜony rozwój obszarów górskich / koordynator projektu Andrzej Hałasiewicz ; aut.
zdj. Agnieszka Cyron [et al.] ; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. WyŜywienia i
Rolnictwa. Warszawa : [2007].
• ZrównowaŜony rozwój - program na jutro / Stefan Kozłowski.
Wydawnictwo "Abrys", 2008
Poznań ; Warszawa :
• ZrównowaŜony rozwój : pod red. Andrzeja Papuzińskiego. Bydgoszcz : 2005. Artykuły:
•
Zdzisławy Piątek
•
Zbigniewa Bukowskiego
•
Grzegorza Kaczmarka
•
Marty Strumińskiej
•
Aleksandry CiŜmowskiej
• Zarządzanie zrównowaŜonym rozwojem : Agenda 21 w Polsce - 10 lat po Rio / pod red.
Tadeusza Borysa. Białystok : Wydaw. Ekonomia i Środowisko, cop. 2003.
• Sustainability 21 Conference : Helsinki, 5 and 6 November 1999 / European Consultative
Forum on the Environment and Sustainable Development. - Luxembourg : Office for Official
Publications of the European Communities ; - Lanham, MD : Bernan Associates [distributor],
2000.
• Architecture of change : sustainability and humanity in the built environment / ed. Kristin
Feireiss, Lukas Feireiss. - Berlin : Gestalten, 2008
;
• Sustainable architecture : European directives and building design / Brian Edwards. - Oxford
- Boston : Architectural Press, 1999.
• Sustainable architecture : hightech housing / Arian Mostaedi. - Barcelona : Carles Broto &
Josep M. Minguet, 2003
• Sustainability at the cutting edge : emerging technologies for low energy buildings / Peter F.
Smith. - Oxford : Architectural Press, 2007.
• Sustainable architecture in Japan : the green buildings of Nikken Sekkei / introduction by Eiji
Maki and William A. McDonough ; edited by Anna Ray-Jones. - Chichester, West Sussex ; New York : Wiley-Academy, 2000
• The sustainable design handbook China : high environmental quality cities and buildings /
ed. Serge Salat. - Paris : Centre Scientifique et Technique du Batiment, 2006.
• Sustainable development : national aspirations, local implementation / edited by Jennifer Hill,
Alan Terry and Wendy Woodland. - Aldershot ; - Burlington : Ashgate, 2006
• Sustainable Development and Infrastructure Systems / ed. Arpad Horvath and H. Scott
Matthews. - New York : ASCE, 2004
• Sustainable healthcare architecture / Robin Guenther, Gail Vittori. - Hoboken, N.J. : John
Wiley & Sons, 2008.
53
• Sustainable management of tropical forest in Central Africa : in search of excellence / ed. by
Isabelle Amsallem [i in.]. - Rome : FA0, 2003.
• Sustainable practices in the built environment / edited by Craig A. Langston and Grace K.C.
Ding. - Oxford ; - Boston : Butterworth-Heinemann, 2001.
• Sustainable rural development: What is the role of the agri-food sector? / Ed. by Martin
Petrick and Gertrud Buchenrieder. - Halle (Saale) : Leibniz-Institut fur Agrarentwicklung in
Mittel- und Osteuropa, 2007
• Sustainable solar housing / ed. Robert Hastings, Maria Wall. - London : Earthscan, 2007.
• Sustainable urbanism : urban design with nature / [ed. by] Douglas Farr. - Hoboken : John
Wiley & Sons, cop. 2008.
• ZrównowaŜone zarządzanie obszarami poprzemysłowymi / red. Jan Kudełko, Joanna
Kulczycka, Herbert Wirth ; Euromines Europejskie Stowarzyszenie Przemysłu Wydobywczego
Rud Metali i Kopalin UŜytecznych, Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami
Mineralnymi i Energią, Centrum Badawczo-Projektowe Miedzi Cuprum. Ośrodek BadawczoRozwojowy. Kraków : 2005.
• ZrównowaŜone gospodarowanie energią i odpadami w aspekcie zmian klimatu / pod red.
Janiny Zbierskiej ; [aut. Andrzej Bartoszkiewicz et al.]. Poznań : 2008..
• ZrównowaŜony rozwój lokalny : red. nauk. Paweł Mickiewicz, Wojciech Gotkiewicz ;
Stowarzyszenie Naukowe - Instytut Gospodarki i Rynku, Zachodniopomorski Uniwersytet
Technologiczny. Wydział Ekonomiczny. Szczecin : 2009.
• ZrównowaŜony rozwój osiedli i zespołów mieszkaniowych w strukturze miasta : Hanka
Zaniewska [et al.] ; Instytut Rozwoju Miast. Kraków : 2008.
• ZrównowaŜony rozwój turystyki / red. nauk. Stanisław Wodejko. Warszawa : 2008.
• ZrównowaŜony rozwój w budownictwie = pod red. Andrzeja Łapko, Mirosława Broniewicza,
Jolanty Anny Prusiel ; [PAN. Komitet InŜynierii Lądowej i Wodnej]. Białystok : 2008.
• Trwały rozwój polskich miast nowym wyzwaniem dla planowania i zarządzania przestrzenią :
praca zbiorowa = A sustainable development of Polish cities as a new challange to spatial
planning and management / pod red.: Ewa Heczko-Hyłowa ; Politechnika Krakowska im.
Tadeusza Kościuszki. Kraków : PK, 2001.
• ZrównowaŜony rozwój w budownictwie = Sustainable development in building industry :
praca zbiorowa / pod red. Andrzeja Łapko, Mirosława Broniewicza, Jolanty Anny Prusiel ;
[Polska Akademia Nauk. Komitet InŜynierii Lądowej i Wodnej]. Białystok : Wydawnictwo
Politechniki Białostockiej, 2008.
• Czynniki zrównowaŜonego rozwoju gospodarczo-przestrzennego / Tadeusz Pałaszewski ;
Szkoła WyŜsza im. Pawła Włodkowica w Płocku. Płock : Wydaw. Naukowe Novum, 2001.
• Raport o stanie świata : o postępie w budowie zrównowaŜonego społeczeństwa / Gary
Gardner [et al.] ; z ang. przeł. Eugeniusz MoŜejko. Warszawa : KsiąŜka i Wiedza, cop. 2004.
• Sustainable design : the science of sustainability and green engineering / Daniel Vallero and
Chris Brasier. Hoboken : John Wiley & Sons, Inc., cop. 200
54
24.
HISTORIA ARCHITEKTURY POLSKIEJ
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
prof. nadzw. dr hab. Tomasz Węcławowicz
ćwiczenia
II stopnia
15
letni
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Poznanie pojęć, problemów i metod słuŜących interpretacji dzieła architektury. Zrozumienie
relacji miedzy architekturą dawną a nowo-projektowaną
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: potrafi analizowac architekturę historyczną w
kontekscie
uniwersalnych kategorii (witruwiańskich), zasad kompozycji przestrzennej
wynikajacych z funkcji, konstrukcji i postaw ideowych w kolejnych epokach historycznokulturowych.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje przemiany w kulturze
artystycznej w perspektywie historycznej, posiada umiejętność dokonywania porównań
między nimi. Potrafi w sposób krytyczny omówić wybrane dzieło architektury, pokazać
ewentualne analogie między współczesnym rozumieniem niektórych idei artystycznych, a ich
tradycją. Potrafi wykorzystać wiedzę historyczną w praktyce projektowej i konserwatorskiej
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: ma świadomość dziedzictwa
historycznego, konieczności jego poznania, jest świadomy przemian postaw tworców,
krytyków. Ma potrzebę poszerzania i uaktualniania swej wiedzy o dziejach architektury,
zachowuje krytycyzm wobec pozyskiwanych informacji. Jest skłonny do podjęcia ogólnej
dyskusji na tematy związane zarówno ze architekturą dawną jak i z wspólczesnymi
realizacjami.
METODY DYDAKTYCZNE:
Omawianie zagadnień teoretycznych. Prezentacja wybranych dzieł architektury polskiej i
powszechnej na przezroczach, filmach DVD oraz omawianie zagadnień z nimi związanych..
Dyskusja dydaktyczna przy wybranych dziełach architektury Krakowa (in situ)
Test zaliczeniowy tzw. typu otwartego. 50% pytań dotyczy wiedzy teoretycznej a 50% pytań to
przezrocza przedstawiające wybrane dzieła architektury, które naleŜy skomentować w
zakresie problematyki omawianej na wykladach
55
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
10
–
30
• Pojęcie zabytku, przestrzeni historycznej, krajobrazu kulturowego (2 godz.),
• Treści materialne i niematerialne dzieła architektury i krajobrazu architektonicznego (4 godz.)
• Metody interpretacji dzieła architektury (4 godz.).
• Dzieło architektury i architektoniczny krajobraz jako tekst kultury(4 godz.)
• Ch. Norbert-Schulz, Znaczenia w architekturze Zachodu, Warszawa 1999,
• W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć. Sztuka, piękno, forma, twórczość, odtwórczość,
przeŜycie estetyczne, Warszawa (kilka wydań od 1976 do 1982),
• E. Wysocka, M. Konopka, (red.), Polskie regiony, Ciechanów-Warszawa 1997,
• Z. Zuziak, J. Purchla, K. Broński, (red.), Miasto historyczne. Potencjał dziedzictwa, Kraków
1997.
• R. Barthes, Mit i znak, Warszawa 1972,
• U. Eco, PejzaŜ semiotyczny, Warszawa 1971,
• J. Hani, Symbolika świątyni chrześcijańskiej, Kraków 1994,
• J. T. Królikowski, Elementy semiotyczne dzieła architektury, „Studia Semiotyczne” VIII, 1976,
165-181,
• M. Porębski, Ikonosfera, Warszawa 1972.
56
26. ARCHITEKTURA WSPÓŁCZESNA I KRYTYKA
ARCHITEKTONICZNA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
dr. inŜ. arch. Barbara Stec
wykłady
II stopnia
15
letni
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem nauczania przedmiotu na wykładach jest przekazanie studentom wiedzy na
temat współczesnych teorii i idei architektonicznych na podstawie tekstów i realizacji
architektonicznych. Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do projektowania i
wyborów twórczych ze świadomością istniejącego kontekstu kultury architektonicznej.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: definiuje, opisuje, rozpoznaje, scharakteryzuje,
skrytykuje idee, projekty i realizacje architektoniczne
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje, interpretuje projekt i realizację
architektoniczną, podejmie dyskusję na tematy współczesnej architektury
KOMPETENCJE / POSTAWY student, który zaliczył przedmiot: analizuje, interpretuje dzieło
architektury, ocenia wartość i znaczenie projektu i realizacji architektonicznej.
METODY DYDAKTYCZNE:
Wykłady obejmują prezentację oryginalnych tekstów wybitnych architektów i
teoretyków architektury, filozofów kultury z komentarzem, prezentację i krytykę dzieł
architektury, związanych z określoną postawa twórczą
Warunkiem zaliczenia wykładów są prawidłowe odpowiedzi na pytania podczas
egzaminu ustnego lub pisemnego. Pytania dotyczą tematyki wykładów
57
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe, ćwiczenia, konwersatorium, wykład
15
10
5
–
Inne formy
–
30
Treści wykładów są związane z waŜnymi współczesnymi kierunkami i ideami
architektonicznymi, obejmują analizę oryginalnych tekstów Le Corbusiera, Petera Zumthora,
Gillesa Deleuze'a, Alejandro Araveny i innych. Treścią ćwiczeń jest osobista wizyta studialna
w określonej realizacji architektonicznej i opisanie jest w sposób krytyczny.
• Le Corbusier, L'Esprit de la verite, Ou en est l'architecture?, Lespace indicible
• G. Deleuze, Le Pli. Leibniz et le baroque,
• P.Zumthor, Mysleć architekturą,
• J. Rajchman, Constructions,
• Y. Hasegawa, Kazuyo Se3jima + Ryue Nishizawa SANAA,
• A.Aravena, Progettare e costruire, Milano 2007
58
27. ARCHITEKTURA WSPÓŁCZESNA I KRYTYKA
ARCHITEKTONICZNA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
dr. inŜ. arch. Barbara Stec
ćwiczenia
II stopnia
15
letni
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem nauczania przedmiotu na ćwiczeniach jest doskonalenie metod krytyki
współczesnej teorii i idei architektonicznych realizacji, rozwinięcie umiejętności publicznego,
pisemnego prezentowania i krytykowania projektów i realizacji architektonicznych
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: definiuje, opisuje, rozpoznaje, scharakteryzuje,
skrytykuje idee, projekty i realizacje architektoniczne
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: analizuje, interpretuje projekt i realizację
architektoniczną, samodzielnie napisze tekst krytyczny na temat projektu i realizacji
architektury
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: analizuje, interpretuje dzieło
architektury, ocenia wartość i znaczenie projektu i realizacji architektonicznej
METODY DYDAKTYCZNE:
Kształcenie odbywa się przez omawiania zagadnień architektonicznych, prezentację
przez studentów autorskich tekstów krytycznych na temat wybranych zagadnień i realizacji
architektonicznych, wspólne oglądanie dostępnych realizacji architektury, dyskusje na ich
temat, omawianie współczesnych wydarzeń architektonicznych.
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz
pozytywna ocena pisemnych prac semestralnych
59
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe, ćwiczenia
15
5
–
10
Inne formy
–
30
Treści wykładów są związane z waŜnymi współczesnymi kierunkami i ideami
architektonicznymi, obejmują analizę oryginalnych tekstów Le Corbusiera, Petera Zumthora,
Gillesa Deleuze'a, Alejandro Araveny i innych. Treścią ćwiczeń jest osobista wizyta studialna
w określonej realizacji architektonicznej i opisanie jest w sposób krytyczny.
• Le Corbusier, L'Esprit de la verite, Ou en est l'architecture?, Lespace indicible
• G. Deleuze, Le Pli. Leibniz et le baroque,
• P.Zumthor, Mysleć architekturą,
• J. Rajchman, Constructions,
• Y. Hasegawa, Kazuyo Se3jima + Ryue Nishizawa SANAA,
• A.Aravena, Progettare e costruire, Milano 2007
60
29.
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
ćwiczenia
II stopnia
15
letni
1
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
METODY DYDAKTYCZNE:
achitektonicznego. W przypadku kaŜdego semestru studiów realizowane są indywidualne
61
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
-
10
30
Tematy warsztatowe:
62
30.
SEMINARIUM DYPLOMOWE
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
dr Artur Jasiński
ćwiczenia
II stopnia
120
zimowy
2
20
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
•
rozumienia projektu jako procesu dochodzenia do rozwiązań ostatecznych poprzez
fazy projektowe, uwzględnianie czynników poza projektowych (formalno-prawnych,
budŜetowych itp.)
•
roli architekta jako koordynatora działań po stronie zespołu projektowego
•
studialnych analiz i prac przedprojektowych
•
określania programu ramowego – koncepcja
•
określania programu ostatecznego – dokumentacja projektowa
•
etapy uściślania programu i załoŜeń projektowych – metody i strategia dochodzenie
do rozwiązań programowo – funkcjonalnych
•
opracowania projektowe zamykające poszczególne etapy prac nad projektem
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot: posiada wiedzę odpowiednią do dokonania
samodzielnych badań i analiz, a następnie stworzenia pracy projektowej uwzględniającej
zarówno wyniki własnych badań, jak i poziom wspólczesnej wiedzy dotyczącej projektowania
architektonicznego i urbanistycznego. Student poznaje zasady i standardy projektowe dla
skomplikowanych funkcjonalnie obiektów wyposazonych w nowoczesne instalacje.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: posiada umiejętność pracy badawczej,
syntezy jej rezultatów w formie projektu oraz umiejętność prezentacji projektu z
wykorzystaniem technik opisowych, graficznych i wizualizacyjnych.
Student przedstawi samodzielnie opracowaną pracę studialną, opracuje programfunkcjonalno-uŜytkowy, w drugiej części seminarium student zdobywa umiejętności w zakresie
przekształcenia programu funkcjonalno-uŜtkowe w projekt koncepcyjny a takŜe zdobywa
umiejętność posługiwania się technikami prezentacyjnymi.
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: dokonał samodzielnej
syntezy uwarunkowań projektu, opracował i obronił publicznie swój projekt. Student
przygotowywany jest do pełnienia samodzielnej fiunkcji lidera zespołu projektowego, a takŜe
kształtowane są prospołeczne i proekologiczne postawy architekta związane z jego osobistą
odpowiedzialnością za rezultat pracy.
Ogólne: Student przygotowywany jest do rozpoczęcia samodzielnej praktyki projektowej w
oparciu o realia warsztatu zawodowego architektów.
63
METODY DYDAKTYCZNE:
Praca nad przygotowaniem części studialnej:
•
Seminaria grupowe,
•
Korekty indywidualne,
•
Symulacja procesu rozwoju projektu rozumianego jako zespołu czynników
wpływających na rozwiązania na poszczególnych etapach poprzez dwufazowe
opracowywanie projektu: - faza wstępna (studium, prekoncepcja), - faza ostateczna projekt koncepcyjny programowo – funkcjonalny.
Przekazanie studentom poszerzonych warsztatowych umiejętności samodzielnego
tworzenia kompozycji architektonicznej w większych skalach, dostosowanych do
zaawansowanych studiów 2 stopnia i wybranego tematu pracy dyplomowej z podkreśleniem
miastotwórczej roli projektowanych obiektów i kształtowania prawidłowej relacji z zastanym
kontekstem - kulturowym bądź naturalnym. Kształtowanie odpowiedzialności społecznej i
świadomości ekologicznej projektanta. Przekazanie podstawowych pojęć pozwalających na
samodzielne prowadzenie analizy funkcjonalnej, formalnej i semantycznej dzieła
architektonicznego.
•
•
•
Projekt dyplomowy zostanie opracowany w dwóch częściach studialnej - opisowej i z
części rysunkowej + zapis na CD).
Projekt będzie opiniowany przez Promotora i opatrzony Recenzja przez wybranego
Recenzenta.
Na zakończenie semestru zorganizowana zostanie publiczna prezentacja i obrona
projektu dyplomowego, zakończona dyskusja i oceną.
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
90
Przygotowanie do zajęć, lektury, zbieranie i analizowanie
materiałów wyjściowych
60
Przygotowanie części opisowej pracy
80
Praca nad projektem, studia, warianty, optymalizacja
200
Przygotowanie prezentacji graficznej pracy w tym rysunków
wizualizacyjnych
120
Przygotowanie do publicznej prezentacji i obrony pracy
10
560
64
Zadanie projektowe:
Zadaniem w semestrze 3 jest opracowanie projektu dyplomowego budynku wraz z
otoczeniem lub załoŜenia urbanistycznego, którego częścią jest wybrany budynek. W
wypadku lokalizacji w mieście naleŜy zwrócić uwagę na właściwe powiązania przestrzenne i
funkcjonalne o miastotwórczym charakterze, w wypadku lokalizacji pozamiejskich na
odpowiednie związki krajobrazowe i właściwą integrację funkcjonalną i przestrzenną
obiektu ze środowiskiem naturalnym. Integralną częścią pracy dyplomowej jest opracowanie
pisemnej pracy studialnej w formie eseju, prezentującej m.in. załoŜenia, kontekst i ideę
projektu.
Wybór tematu pracy dyplomowej naleŜy do Autora i podlega uzgodnieniu z
Promotorem. Zaleca się aby wybór tematu projektu dyplomowego dotyczył obiektu średniej
wielkości (tj. kilku tysięcy m2 powierzchni uŜytkowej), i średniej skali komplikacji funkcjonalnej
(np. zespoły mieszkaniowo-usługowe, plomby urbanistyczne, galerie, muzea, obiekty
sportowe, usługowe, uŜyteczności publicznej) połoŜonego na konkretnej, znanej Autorowi
działce. Projekt obiektu (w tym jego funkcja i jego forma) powinien umoŜliwić zaprezentowanie
przez Autora indywidualnych i twórczych rozwiązań architektonicznych a takŜe wykazać
znajomość warsztatu projektowego i techniki budowlanej. Autor powinien zgromadzić we
własnym zakresie odpowiednie materiały wyjściowe niezbędne do opracowania projektu:
podkłady mapowe, dokumentację fotograficzną działki i jej otoczenia, uwarunkowania
planistyczne, analizy i wytyczne programowe, bibliografię etc.
.
• Ghirardo Diane, Architektura po moderniźmie, Wydawnictwo VIA, Totuń-Wrocław 1999,
• Kucza-Kuczyński Konrad, Zawód architekt: o etyce zawodowej i moralności
Politechnika Warszawska, Warszawa 2004,
architektury,
• Cullen Gordon, Obraz miasta- wydanie skrócone, Ośrodek Brama Grodzka, Lublin 2011,
• Krier Leon, Architektura Wspólnoty, Słowo/obraz/terytoria, Gdańsk 2011,
• Lynch Kevin, Obraz miasta, Wydawnictwo Archivolta, Kraków 2011,
1999,
• śórawski J., O budowie formy architektonicznej, w: Wybór pism etycznych, Universitas,
Kraków 2008,
• Heidegger Martin, Budować, Mieszkać, Myśleć, Czytelnik, Warszawa 1977.
65
• Zumtor Peter, Myślenie architekturą, Krakter, Kraków 2010,
• Gehl Jan, śycie między budynkami, Wydawnictwo RAM, kraków 2010.
Cassabella.
Oxford 1999.
HarperCollins 2005.
• Błądek Zenon, Hotele, programowanie, projektowanie, wyposaŜenie, Palladium Sc, Poznań
2001.
• Hascher R., Office buildings – A Design Manual, Birkhauser 2002.
• Jałowiecki B., Szczepański M., Miasto i przestrzeń w perspektywie socjologicznej, Scholar,
Warszawa 2006,
• Majer A. Socjologia i przestrzeń miejska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010
• Zalecana kwerenda literatury i czasopism fachowych:
• nowoczesne i energiooszczędne technologie w budownictwie
• teoria typologia i praktyka w zakresie przedmiotu pracy dyplomowej
66
31.
ARCHITEKTURA WSPÓŁCZESNA I KRYTYKA
ARCHITEKTONICZNA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
dr Sebastian Stankiewicz
ćwiczenia
II stopnia
15
zimowy
2
2
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Celem zajęć jest dostarczenie wiedzy na temat róŜnych perspektyw ujmowania
rozwoju głównych nurtów w sztuce i architekturze XX i XXI w., rozwinięcie umiejętności
analizy języka artystycznego i architektonicznego oraz uwraŜliwienie na wzajemne relacje
między sztukami - w duŜej mierze - wizualnymi a architekturą.
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot posiada wiedzę na temat głównych pojęć i zjawisk
filozoficzno - estetyczno - artystycznych, które kształtują obraz świata sztuki i architektury w
XX i XXI w. Potrafi stosować tę wiedzę w praktyce, przy analizie wybranych przykładów
architektury i sztuki. Ponadto, student potrafi dostrzec wzajemne związki architektury i sztuki,
objaśniać zmiany rozwojowe w szerszym kulturowo-społecznym kontekście.
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot: potrafi identyfikować cechy głównych
nurtów sztuki i architektury XX i XXI w.; analizuje wybrane problemy w perspektywie
kulturowo-społecznej; posiada umiejętność swobodnego dokonywania porównań między nimi,
umie wskazać na twórców kierunków i wyjaśniać procesy rozwojowe; potrafi rozpoznawać i
analizować procesy krytyczne zachodzące w II poł. XX oraz w XXI w
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot: jest świadomy konieczności
stałego uaktualniania wiedzy, zachowuje krytycyzm i skłonność do weryfikowania
pozyskiwanych informacji, jest otwarty na poglądy innych i skłonny do podjęcia dyskusji na
tematy związane z tradycją historii sztuki i historii architektury
METODY DYDAKTYCZNE:
Ćwiczenia w analizowaniu dzieł architektury i sztuki w oparciu o prezentacje multimedialne.
Elementy wykładu i konwersatorium będące uzupełnieniem części ćwiczeniowej.
67
Obecność na zajęciach, udział w dyskusjach oraz zaliczenie testu końcowego.
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe: ćwiczenia
15
15
15
5
50
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Podstawowe kategorie sztuki XX w. – Wielka Awangarda, neoawangarda,
postmodernizm
2 godz.
Modernizm, postmodernizm, późny modernizm – pojawienie się strategii
krytycznych w architekturze i sztuce XX w.
2 godz.
Architektura jako Gesamtkunstwerk – związki sztuki i architektury w
środowiskach Bauhausu, grupy De Stijl oraz francuskich purystów
2 godz.
Architektura jako wynik analiz składni języka sztuk plastycznych –
przemiany postaw artystycznych radzieckiego konstruktywizmu
2 godz.
Analiza relacji radzieckiego konstruktywizmu z dekonstruktywizmem
architektonicznym
2 godz.
Ćwiczenie się w analizie wybranych przykładów współczesnych dzieł
sztuki oraz współczesnej architektury
3 godz.
„Doświadczenie zmysłowe”, „miasto” oraz „kwestie społeczne” na przykładzie
dwóch biennale: biennale sztuki i biennale architektury w Wenecji
2 godz.
68
• Jenks Ch., Ruch nowoczesny w architekturze, WAiF, 1987
• Naylor G., Bauhaus, WAiF, Warszawa 1988
• Tołłoczko T. i Z., W kręgu architektury konstruktywistycznej, neokonstuktywistycznej i
dekonstruktywicznej, PAN, Warszawa 1999
• Turowski A., Budowniczowie świata, Universitas, Kraków 2000
Turowski A., W kręgu konstruktywizmu, WAiF, Warszawa 1979
• Wilkoszewska K., Wariacje na postmodernizm, Universitas, Kraków 2000
• Art Now! Tomy 1-3, Taschen, 2002-2010
• Gössel P., Leuthäuser G., Architecture in the Twentieth Century, Taschen 1991
• Jodido P., Architecture Now! Tomy 1 – 7, Taschen, 2001-10
69
34.
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW:
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
ćwiczenia
II stopnia
15
zimowy
2
1
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
METODY DYDAKTYCZNE:
architektonicznego. W przypadku kaŜdego semestru studiów realizowane są indywidualne
70
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
15
5
-
10
30
Tematy warsztatowe:
71
36.
MIASTA CYWILIZACJI INFORMACYJNEJ – NOWE WYZWANIA
FORMUŁA ZAJĘĆ:
TYP STUDIÓW:
LICZBA GODZIN:
STUDIA STACJONARNE
SEMESTR:
ROK STUDIÓW: `
WARUNKI WSTĘPNE:
TYP PRZEDMIOTU:
prof. nadzw. dr hab. Anna Palej
wykłady
II stopnia
30
zimowy
2
2
Podstawowe
CELE PRZEDMIOTU:
Przekazanie wiedzy na temat: wpływu Technologii Informacji na przekształcanie się
środowiska fizycznego i społecznego w miastach oraz róŜnorodnych strategii kształtowania i
rehabilitacji struktur miejskich, odpowiadających potrzebom i aspiracjom współczesnego
człowieka.
Doskonalenie umiejętności w zakresie korzystania z literatury fachowej, a takŜe dokonywania
doboru oraz oceny projektów i realizacji, słuŜących jako źródło inspiracji, w celu wypracowania
własnej, czytelnej filozofii projektowej i właściwych metod prezentacji koncepcji na róŜnych
etapach jej rozwoju
WIEDZA: student, który zaliczył przedmiot potrafi:
• omówić podstawowe kierunki przemian, jakie dokonują we wszystkich niemal dziedzinach
Ŝycia miejskiego w warunkach cywilizacji informacyjnej;
• opisać cechy tkanki miejskiej w róŜnych okresach historycznych oraz scharakteryzować
główne postawy w projektowaniu urbanistycznym XX i początków XXI wieku.
Będzie takŜe znał:
• podstawowe potrzeby człowieka (w tym grup szczególnego uprzywilejowania), odnoszące
się do środowiska miejskiego
•zasady projektowania zrównowaŜonego, odnoszące się takŜe do komfortu psychicznego
mieszkańców miast w tym do poczucia bezpieczeństwa, toŜsamości i identyfikacji
UMIEJĘTNOŚCI: student, który zaliczył przedmiot potrafi przeprowadzać (posiłkując się
zdobytą wiedzą) wielowątkową analizę urbanistyczną, pomocną w formułowaniu
odpowiedzialnych wytycznych do zadań projektowych o duŜym stopniu złoŜoności. WykaŜe
teŜ bardziej zaawansowane moŜliwości warsztatowe i prezentacyjne oraz zdolności do
swobodnego korzystania z literatury
KOMPETENCJE / POSTAWY: student, który zaliczył przedmiot jest świadomy konieczności
ustawicznego poszerzania wiedzy, a takŜe rozwijania umiejętności budowania wyrazistych i
uzasadnionych koncepcji projektowych, dla których punktem wyjścia są potrzeby człowieka i
potrzeby miejsca, wynikające z jego wartości kuturowych i przyrodniczych. Jest teŜ
przygotowany do profesjonalnej dyskusji - do obrony swoich racji z jednej strony, a do ich
weryfikowania pod wpływem przekonujących argumentów z drugiej
72
METODY DYDAKTYCZNE:
Zajęcia obejmują 22 godziny wykładu multimedialnego w ujęciu problemowym oraz 8 godzin
konwersatorium, na które składają się problemowe prezentacje studenckie i wspólne
omawianie przedstawianych zagadnień.
Przedmiot zaliczany jest na podstawie indywidualnych prezentacji studenckich 80% oraz
umiejętności uczestniczenia w dyskusji na poziomie profesjonalnym 20%.
Forma aktywności
zrealizowanie
aktywności
Godziny kontaktowe: ćwiczenia
30
10
-
15
55
1.
Współczesna problematyka przestrzenna miast i jej historyczne tło: zjawisko zanikania
ciągłości przestrzeni publicznych w miastach - przyczyny i metody przeciwdziałania;
przypomnienie organizacji przestrzennej miast europejskich w róŜnych okresach
historycznych (2 godz.).
2.
Podejście do przestrzeni miejskiej w projektowaniu urbanistycznym XX wieku
(2godz.):kierunki europejskie (funkcjonalizm, humanizm, strukturalizm, formalizm
/
neoracjnalizm) oraz kierunki, które wyrosły na bazie amerykańskiego pragmatyzmu
(kataliza urbanistyczna, Nowy Urbanizm).
3.
Wpływ Technologii Informacji na zmiany w charakterze struktury przestrzennej i
kontaktów społecznych w miastach: miasto informacyjne i jego dwuwarstwowość;
miasta globalne - miasta dualne; Edge Cities, "miejsca trzecie", ekonomika obecności
(2 godz.).
4.
Modele historyczne i ich rola we współczesnej praktyce projektowej (2 godz.):
przykłady stosowania dawnych zasad i ich adaptacja do nowych czasów ('pokoje i
korytarze miasta;, 'tkanka i monumenty'; 'róŜnorodność w jedności'; 'ściany,
73
sklepienie i podłoga przestrzeni publicznych', 'relacje pomiędzy obiektami';
'kontrolowane sekwencje przestrzeni publicznych'; 'Ŝyjące mosty').
5.
Przyszłość miast - wybrane aspekty bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego:
rosnąca role obrazu we współczesnej rzeczywistości miejskiej - 'uwodzenie estetyką'
a 'estetyka uwodzenia'; koncepcje agromiejskie jako przedsięwzięcia wspomagające
bezpieczeństwo i zrównowaŜony rozwój miast (2 godz.).
6.
'Małe Rzeczy - Wielkie Idee': mikroarchitektura jako odpowiedź na rosnącą
świadomość estetyczną i ekologiczną społeczeństwa oraz kurczące się zasoby wolnej
przestrzeni w miastach (2 godz.).
7.
Typy układów mieszkań i współczesnych gospodarstw domowych oraz standardy
powierzchniowe dla zabudowy miejskiej (2 godz.)
8.
'Miejskie gniazdo' oraz zadania Edukacji Środowiskowej: potrzeby przestrzenne dzieci
miejskich w róŜnych okresach rozwojowych; świat wirtualny i jego moŜliwości
edukacyjno wychowawcze; prezentacja ruchu "Architekci w szkołach" (2 godz.).
9.
Zabudowa mieszkaniowa czy wolnostojący blok: omówienia na przykładach wad i
zalet głównych typów elementów, budujących tkankę miejską (2 godz.).
10.
Granica pomiędzy domeną prywatną i publiczną jako waŜne miejsce w Ŝyciu miejskich
społeczeństw (2 godz.).
11.
Rola elementów przyrodniczych w przestrzeniach miasta oraz główne zasady
projektowania zrównowaŜonego i 'zielonej architektury' (2 godz.).
12.
Indywidualne prezentacje studenckie i dyskusje seminaryjne: tematy do wyboru z
przygotowanej listy problemów lub zaproponowane przez studentów, związane z
szeroko pojętym kształtowaniem przestrzeni publicznych w miastach (8 godz.)
• Anna Palej, Miasta cywilizacji informacyjnej. Poszukiwanie równowagi pomiędzy światem
fizycznym a światem wirtualnym, Monografia 294, Wydawnictwo Politechniki
Krakowskiej, Kraków 2003
• Elementy analizy urbanistycznej - praca zbiorowa, Program TEMPUS JEN-3533,
Wydawnictwo PK, Kraków 2000
• Anna Palej, Wpływ technologii i gospodarki informacyjnej na miasta – najwaŜniejsze
współczesne kierunki badań, „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”, Tom XLIX, Zeszyt 14/2004, Warszawska Drukarnia Naukowa PAN, Warszawa 2006
• Alvin Toffler, Szok przyszłości, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 1998
• John Naisbitt, Megatrendy, Wydawnictwo Zysk i S-ka 1997
74

strona tytułowa_ ECTS_ 02_13:14

Transkrypt

Podobne dokumenty

AUDYT BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY rok akademicki 2015/2016

Sylabus przedmiotu - Syjon

Sylabus przedmiotu

zasady uznawania okresu studiów zrealizowanego za granicą

KARTA PRZEDMIOTU

Technologie informacyjne - Wydział Biologiczno

FA-18 Szkolenie BHP z elementami ergonomii

Hodowla zwierząt towarzyszących i wolno żyjących

WH.IHS-0196 - Instytut Historii Sztuki UJ

Arkusz opisu przedmiotu do Katalogu przedmiotów ECTS