D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Raciborzu

Sygn. akt I C 1005/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 września 2015 roku
Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny
w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Marzena Korzonek
Protokolant: st. sekr. sądowy Helena Chrubasik
po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 roku w Raciborzu
na rozprawie
sprawy z powództwa: H. C.
przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda H. C. kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,
II. oddala powództwo w pozostałym zakresie,
III. zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda H. C. kwotę 1.347,40 zł (jeden tysiąc trzysta
czterdzieści siedem 40/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 1005/14
UZASADNIENIE
Powód H. C. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. (dalej: (...) S.A.) na jego rzecz kwoty 5.000
zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia; nadto
wnosząc o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów
opłaty od pełnomocnictwa.
Uzasadniając powództwo powód podał, że uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, w wyniku którego doznał
pęknięcia kręgu th11, urazu kręgosłupa szyjnego, urazu klatki piersiowej. Pomimo upływu ponad 2 lat od wypadku
powód H. C. nadal odczuwa dolegliwości bólowe kręgosłupa nasilające się w trakcie wykonywania prac fizycznych,
bóle i zawroty głowy, zakłócenia pamięci, zaburzenia koncentracji, problemy ze snem. Nadto odczuwa dyskomfort
psychiczny oraz silny lęk przed jazdą samochodem.
Sprawca wypadku objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w pozwanej spółce. Pozwana uznała swoją
odpowiedzialność w sprawie. Decyzją z dnia 24 grudnia 2013 roku pozwana przyznała powodowi kwotę 2000 zł
tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i kwotę 50 zł tytułem ryczałtu za koszty leczenia.
W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami procesu,
w tym kosztami zastępstwa procesowego. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez
ubezpieczonego, jednakże w jej ocenie kwota 2.000 zł wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego w pełni
rekompensuje poniesioną przez powoda krzywdę.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 19 września 2012 roku miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego obrażeń ciała doznał H.
C.. W chwili zdarzenia pojazd sprawcy posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy
pojazdów mechanicznych w (...) S.A.
Okoliczność bezsporna.
Po wypadku H. C. udał się do domu, w czym pomagał mu syn. Następnego dnia odczuwał bóle klatki piersiowej, nie
mógł skręcać głowy. W Szpitalu (...) w R., po wykonaniu badań, stwierdzono uszkodzenia ciała w postaci: skręcenia
kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, skręcenia kręgosłupa szyjnego. H. C. leczył się w poradni ortopedycznej, korzystał
także z prywatnej rehabilitacji. Przez około miesiąc nosił gorset ortopedyczny. Stosował leki przeciwbólowe i maść
(...). Kontrolne badanie RTG odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa wykazało olbrzymie zmiany zwyrodnieniowe
odcinka szyjnego i lędźwiowego po przebytych dyskopatiach (bez związku z wypadkiem) oraz podejrzenie złamania
kręgu (...). Kolejne badanie RTG w dniu 29 października 2013 roku wykluczyło złamanie. Leczenie i rehabilitację
zakończono w dniu 3 grudnia 2013 roku.
H. C. po wypadku z dnia 19 września 2012 roku odczuwał lęk przed jazdą samochodem. Obecnie w dalszym ciągu
odczuwa lęk przed podróżami samochodem, nie wyjeżdża w dłuższe trasy, pokonuje jedynie drobne odcinki. Przed
wypadkiem uprawiał ogródek, obecnie może wykonywać jedynie drobne prace w ograniczonym zakresie (niemożność
wykonywania skłonów). Leczy się neurologicznie. H. C. nadal odczuwa ból nogi i bóle w klatce piersiowej, odczuwa
skurcze rąk, ma zaburzenia równowagi i koncentracji.
Dowód: dokumentacja medyczna k. 13-21, zeznania powoda H. C. k. 59, opinia biegłego sądowego ortopedytraumatologa S. M. k. 77-81.
W następstwie obrażeń doznanych w wypadku w dniu 19 września 2012 roku H. C. w chwili obecnej cierpi na
dyskretny, trwały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu, w obrębie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego (przewlekły,
okresowy zespół bólowy, nieistotne ograniczenia ruchowe, utrwalone neurologicznie objawy ubytkowe bez ostrych
objawów korzeniowych). Stały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu H. C. oceniany zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym
lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania
o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. 2002, nr 234, poz. 1974 z późn. zm.) wynosi według pozycji 94
(urazowe zespoły korzonkowe - bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane): w odcinku szyjnym po uwzględnieniu
wcześniejszych schorzeń samoistnych 1%, a w odcinku lędźwiowo-krzyżowym po uwzględnieniu wcześniejszych
schorzeń – 2%. Łącznie stały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu H. C. wynosi 3%. Nie przewiduje się w przyszłości
pogorszenia stanu zdrowia H. C. z powodu obrażeń powypadkowych.
Dowód: opinia biegłego sądowego ortopedy-traumatologa S. M. k. 77-81.
Pismem z dnia 19 września 2012 roku H. C. zgłosił szkodę (...) S.A. Pismem z dnia dnia 17 grudnia 2013 roku (...)
S.A. poinformowała o braku dokumentacji niezbędnej do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela. Decyzją z dnia
24 grudnia 2013 roku (...) S.A przyznała mu kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i kwotę
50 zł tytułem ryczałtu za koszty leczenia.
Dowód: dokumentacja k. 22-26, pisma k. 4-6 akt szkodowych nr (...)
Stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanych powyżej dowodów z dokumentów, których
prawdziwości strony nie kwestionowały, pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii S. M., zeznań powoda
H. C.. Część stanu faktycznego była bezsporna, tak zatem nie wymagała dowodu.
Opinię biegłego sądowego S. M. Sąd ocenił przez pryzmat zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy biegłego,
podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków.
W ocenie Sądu Rejonowego opinia powyższa jest logiczna, nie zawiera sprzeczności z zasadami wiedzy powszechnej,
treść opinii wskazuje na wysoki merytoryczny poziom biegłego. Nie budzą również wątpliwości wyrażone w opinii
wnioski, które są stanowcze i należycie uzasadnione.
Sąd dał wiarę zeznaniom powoda H. C., albowiem zeznania te były szczere, spontaniczne i korespondowały z
pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo w przeważającej części jest zasadne.
Zasada odpowiedzialności pozwanej nie była sporna. Pozwana przyjęła na siebie odpowiedzialność za skutki wypadku,
któremu uległ powód, co jest bezsporne.
Instytucję zadośćuczynienia normuje przepis art. 445 k.c., zgodnie z którym zadośćuczynienie stanowi formę
rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej określanej również jako krzywda, która przejawia się w
ujemnych doznaniach, cierpieniach fizycznych i psychicznych wywołanych uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia
(art. 445 § 1 k.c.). Uszkodzenie ciała to naruszenie integralności cielesnej pozostawiające ślady zewnętrzne lub
wewnętrzne, natomiast rozstrój zdrowia to inne postaci zakłócenia funkcjonowania organizmu. Tak więc przesłanką
żądania zadośćuczynienia jest uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia.
Powód w rezultacie zdarzenia doznał uszkodzeń ciała szczegółowo opisanych w części ustalającej. Ponieważ celem
zadośćuczynienia jest złagodzenie doznanych cierpień, Sąd przystępując do oceny zasadności takiego roszczenia
analizował i zwrócił w szczególności uwagę na: rozmiar fizycznych i psychicznych cierpień powoda i ich ewentualnych
następstw, czas ich trwania, dolegliwości bólowe, okres leczenia, ujemne skutki zdrowotne na przyszłość, zaburzenia
w funkcjonowaniu organizmu.
Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda związany z wypadkiem wynosi 3%. Powód cierpi na dyskretny, trwały
powypadkowy uszczerbek na zdrowiu, w obrębie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego - przewlekły, okresowy
zespół bólowy, nieistotne ograniczenia ruchowe, utrwalone neurologicznie objawy ubytkowe bez ostrych objawów
korzeniowych.
Instytucja zadośćuczynienia służy zrekompensowaniu niewymiernych pojęć takich jak ból i poczucie krzywdy.
Wszelkie dolegliwości fizyczne i psychiczne mają charakter subiektywny i tylko sam zainteresowany może je
zrelacjonować. Podlegają one oczywiście weryfikacji z uwzględnieniem wiedzy medycznej i zasad doświadczenia
życiowego. Sąd przy miarkowaniu kwoty zadośćuczynienia miał na względzie okoliczność, że powód odczuwa
dolegliwości bólowe i jego leczenie nie zakończyło się pełnym wyzdrowieniem, nadal odczuwa bowiem ból nogi i
bóle w klatce piersiowej, odczuwa skurcze rąk, ma zaburzenia równowagi i koncentracji. Ponadto powód doznaje
ograniczeń życiowych co do poruszania się, ponieważ od czasu wypadku nie prowadzi on samochodu na dłuższych
trasach, wtedy jeździ z nim syn. Niewątpliwie jest to ograniczenie dla powoda, ponieważ z powodu strachu sam porusza
się samochodem jedynie w pobliżu miejscu zamieszkania, na krótkich odcinkach. Jednocześnie jak Sąd ustalił- powód
musiał zrezygnować z intensywniejszych prac w ogrodzie, ponieważ nie może się schylać, co mogło stanowić ważną
aktywność powoda na emeryturze.
Zasądzając zadośćuczynienie Sąd baczył, by świadczenie miało ekonomicznie odczuwalną wartość, było odpowiednie
do wyrządzonej krzywdy, a jednocześnie mieściło się w rozsądnych granicach i odpowiadało aktualnym warunkom
i stopie społeczeństwa. Biorąc pod uwagę powyższe jak również rozmiar i zakres wyrządzonej krzywdy Sąd uznał
roszczenie powoda o zadośćuczynienie za zasadne do kwoty 5.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia
2014 roku do dnia zapłaty.
Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania przez powoda odsetek ustawowych od dnia 28 grudnia 2013 roku,
albowiem zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny (vide: wyrok SN z dnia 18 listopada 2009 roku, sygn. akt
II CSK 257/2009), który Sąd w pełni podziela, świadczenie powinno zostać spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w
którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności
ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia było możliwe (art. 817 § 2 k.c.) tj. od dnia 17 grudnia 2013 roku – pismo
o braku dokumentacji niezbędnej do ustalenia odpowiedzialności pozwanej (k. 25).
O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 100 zd. 2 k.p.c. zgodnie z którym, sąd może jednak włożyć na jedną ze stron
obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo
gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W niniejszej sprawie powód
w przeważającej części wygrał proces, albowiem Sąd oddalił powództwo tylko co do żądania odsetek ustawowych od
dnia 28 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty, zasądzając je od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty. Tak zatem
kosztami postępowania w kwocie 1.347,40 zł obciążono pozwaną. Na powyższe składają się: 250 zł tytułem opłaty od
pozwu, 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 480,40 zł tytułem
kosztów opinii biegłego.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.