docPROGNOZA
download 
Reklamacja Transkrypt
PROGNOZA
PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO ustaleń projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej północną część osiedla Sokołów Autor: dr Grzegorz Synowiec Wrocław, marzec 2013 SPIS TREŚCI: I. II. PODSTAWA PRAWNA OPRACOWANIA PROGNOZY....................... 3 MATERIAŁY WYJŚCIOWE, METODA PRZYJĘTA W OPRACOWANIU................................................................................... 3 III. OCENA STANU I FUNKCJONOWANIA ŚRODOWISKA..................... 6 1. 2. 3. Charakterystyka środowiska przyrodniczego............................................................... 6 Stan środowiska.......................................................................................................... 12 Uwarunkowania ekofizjograficzne............................................................................. 16 IV. ANALIZA USTALEŃ MIEJSCOWEGO PLANU .................................. 18 1. Ustalenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego............... 18 2. Analiza i ocena wpływu rozwiązań funkcjonalno-przestrzennych na środowisko .... 23 3. Analiza i ocena wpływu na poszczególne komponenty środowisk we wzajemnym powiązaniu.......................................................................................................................... 27 V. PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ OGRANICZAJĄCYCH NEGATYWNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO ORAZ ROZWIĄZAŃ ALTERNATYWNYCH ............................................................................ 30 VI. METODY ANALIZY REALIZACJI POSTANOWIEŃ PROJEKTU PLANU ...................................................................................................... 30 VII. PROGNOZA ZMIAN ŚRODOWISKA W WYNIKU REALIZACJI USTALEŃ MIEJSCOWEGO PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO................................................................................ 31 1. Przyjęte założenia....................................................................................................... 31 2. Prognoza skutków wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko przyrodnicze...................................................................... 32 3. Oddziaływanie MPZP poza obszarem opracowania .................................................. 34 Środowiskowe skutki zaniechania realizacji ustaleń planu.................................... 35 4. VIII. STRESZCZENIE .................................................................................... 35 SPIS ZAŁĄCZNIKÓW GRAFICZNYCH: 1. Rysunek prognozy oddziaływania na środowisko ustaleń projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej północną część osiedla Sokołów, w skali 1:1000 2 I. PODSTAWA PRAWNA OPRACOWANIA PROGNOZY Projekt planu opracowany został w oparciu o uchwałą nr XIV/236/07 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 27 czerwca 2007 roku w sprawie przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej północną część osiedla Sokołów. Podstawą prawną opracowania prognozy oddziaływania na środowisko ustaleń projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (MPZP) stanowią: ⇒ Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późniejszymi zmianami). ⇒ Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późniejszymi zmianami). Prognoza oddziaływania na środowisko dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ma na celu dokonanie oceny skutków realizacji ustaleń planu w odniesieniu do poszczególnych komponentów środowiska przyrodniczego, wskazanie potencjalnie uciążliwych lub korzystnych dla środowiska ustaleń urbanistycznych i powinna stanowić integralna cześć opracowania planu i podawać rozwiązanie poprawiające istniejący i planowany sposób zagospodarowania. II. MATERIAŁY WYJŚCIOWE, W OPRACOWANIU METODA PRZYJĘTA Przy sporządzaniu Prognozy wykorzystano następujące materiały: 1. Projekt uchwały Rady Miasta Łodzi w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej północną część osiedla Sokołów, SoftGis, Wrocław, 2013; 2. Rysunek projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej północną część osiedla Sokołów w skali 1:1000, SoftGis, Wrocław, 2013; 3. Opracowanie ekofizjograficzne dla potrzeb miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej północną część osiedla Sokołów, SoftGis, Wrocław, 2012; 4. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Łodzi, Łódź, 2010 r. Obowiązek sporządzenia Prognozy, a także jej ogólny zakres, wynika z ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (art. 46 - 53). Zgodnie z nim prognoza powinna: - określać, analizować i oceniać istniejący stan środowiska oraz potencjalne zmiany tego stanu w przypadku braku realizacji projektowanego dokumentu, stan środowiska na obszarach objętych przewidywanym znaczącym oddziaływaniem, istniejące problemy ochrony środowiska istotne z punktu widzenia realizacji 3 - projektowanego dokumentu, w szczególności dotyczące obszarów podlegających ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, cele ochrony środowiska ustanowione na szczeblu międzynarodowym, wspólnotowym i krajowym, istotne z punktu widzenia projektowanego dokumentu, oraz sposoby, w jakich te cele i inne problemy środowiska zostały uwzględnione podczas opracowywania dokumentu, przewidywane znaczące oddziaływania, w tym oddziaływania bezpośrednie, pośrednie, wtórne, skumulowane, krótkoterminowe, średnioterminowe i długoterminowe, stałe i chwilowe oraz pozytywne i negatywne, na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz integralność tego obszaru, a także na środowisko, a w szczególności na: różnorodność biologiczną, ludzi, zwierzęta, rośliny, wodę, powietrze, powierzchnię ziemi, krajobraz, klimat, zasoby naturalne, zabytki, dobra materialne z uwzględnieniem zależności między tymi elementami środowiska i między oddziaływaniami na te elementy; przedstawia rozwiązania mające na celu zapobieganie, ograniczanie lub kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko, mogących być rezultatem realizacji projektowanego dokumentu, w szczególności na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz integralność tego obszaru, a także biorąc pod uwagę cele i geograficzny zasięg dokumentu oraz cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz integralność tego obszaru - rozwiązania alternatywne do rozwiązań zawartych w projektowanym dokumencie wraz z uzasadnieniem ich wyboru oraz opis metod dokonania oceny prowadzącej do tego wyboru albo wyjaśnienie braku rozwiązań alternatywnych, w tym wskazania napotkanych trudności wynikających z niedostatków techniki lub luk we współczesnej wiedzy. Zakres merytoryczny prognozy jest bardzo szeroki i obejmuje kompleks zagadnień związanych z problematyką ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego i kulturowego, ochroną zdrowia mieszkańców i zasobów naturalnych, kształtowaniem i ochroną walorów krajobrazowych. W trakcie sporządzania prognozy przeanalizowano rozwiązania funkcjonalnoprzestrzenne i pozostałe ustalenia projektu planu pod kątem ich zgodności z uwarunkowaniami określonymi w opracowaniu ekofizjograficznym oraz pod kątem ochrony walorów środowiska kulturowego. Analizie poddano również ustalenia projektu planu dotyczące warunków zagospodarowania terenu. Podjęto również próbę oceny stanu i funkcjonowania środowiska, jego walorów i zasobów, określonych w opracowaniu ekofizjograficznym. Oddziaływanie na środowisko przyrodnicze i zabytki zainwestowania przewidzianego projektem planu miejscowego oceniano, posługując się następującymi kryteriami: ⇒ charakterem zmian (bardzo korzystne, korzystne, niekorzystne, niepożądane, bez znaczenia), ⇒ intensywności przekształceń (nieistotne, nieznaczne, zauważalne, duże, zupełne), ⇒ bezpośredniości oddziaływania (bezpośrednie, pośrednie, wtórne, skumulowane), ⇒ okresu trwania oddziaływania (długoterminowe, średnioterminowe, krótkoterminowe), ⇒ częstotliwości oddziaływanie (stałe, okresowe, epizodyczne), ⇒ zasięgu oddziaływania (miejscowe, lokalne, ponadlokalne, regionalne, ponadregionalne), ⇒ trwałości przekształceń (nieodwracalne, częściowo odwracalne, odwracalne, możliwe do rewaloryzacji). 4 Załącznikiem do tekstu Prognozy jest mapa w skali planu (1:1000). 5 III. OCENA STANU I FUNKCJONOWANIA ŚRODOWISKA 1. Charakterystyka środowiska przyrodniczego Położenie geograficzne i administracyjne Łódź, zgodnie z regionalizacją fizyczno-geograficzną Polski J. Kondrackiego, położona jest na obszarze podprowincji Niziny Środkowopolskie, na granicy dwóch makroregionów: Wzniesień Południowo – Mazowieckich na wschodzie i Nizin Południowo – Wielkopolskich na zachodzie. Północne obrzeża miasta graniczą z trzecim makroregionem: Niziną Środkowo – Mazowiecką. Obszar objęty opracowaniem znajduje się w północno – zachodniej części miasta Łodzi, w dzielnicy Bałuty w obrębie osiedla Sokołów. Granice obszaru opracowanie wyznacza: od zachodu przebieg granicy miasta Łódź, od wschodu przebieg linii kolejowej w kierunku Zgierza oraz ul. Krajowa, od północy przebieg ul. Liściastej i granicy miasta Łodzi w rejonie Lasu Chełmy, a od południa przebieg ul. Samopomocy, ul. Marzanny i zasięg doliny Sokołówki. Budowa geologiczna i rzeźba terenu Pod względem geologicznym obszar objęty opracowanie znajduje się na styku jednostek tektonicznych Polski, tzw. antyklinorium środkowopolskiego oraz mezozoicznego synklinorium szczecińsko – łódzko – miechowskiego. Obszar opracowania znajduje się w obrębie jednostki geologicznej niższego rzędu należącej do niecki szczecińsko – łódzko – miechowskiej: niecki łódzkiej. Wgłębna budowa geologiczna ma wpływ na zasoby wód podziemnych na tym obszarze oraz determinuje rzeźbę wielkoskalową, jednak o rzeźbie terenu decydują utwory czwartorzędowe związane ze zlodowaceniami (środkowopolskim i okresem peryglacjalnym związanym ze zlodowaceniem północnopolskim). Obszar objęty planem znajduje się w obrębie Wzniesień Łódzkich, które są rozcinane przez doliny Sokołówki i Aniołówki. Dominującym utworem geologicznym są piaski i żwiry pochodzenia peryglacjalnego. Podrzędnie w części wschodniej występują gliny zwałowe. W dolinach rzek Sokołówki i Aniołówki znajdują się utwory rzeczne pochodzenia holoceńskiego oraz namuły organiczne związane z akumulacja na terenach podmokłych. U podnóża wzniesień morenowych w części wschodniej oznaczono osady deluwialne. W części południowo – zachodniej znajdują się osady piaszczysto – żwirowe związane z akumulacja glacifluwialną w postaci moren czołowych i ozów. Warunki geotechniczne Z punktu widzenia właściwości geotechnicznych gruntów należy stwierdzić, że są one w przeważającej części przydatne do zabudowy i posiadają korzystne właściwości fizyko – mechaniczne. Dominujące utwory piaszczysto – żwirowe związane z warunkami peryglacjalnymi maja korzystne parametry ściśliwości i wytrzymałości do posadowienia zabudowy. Ograniczeniem w zagospodarowaniu charakteryzują się utwory gliniaste, a przede wszystkim utwory piaszczyste i mułki związane z dolinami rzek, jak również utwory deluwialne i namuły organiczne. Tereny te charakteryzują się stosunkowo płytko położonym zwierciadłem wód gruntowych oraz podatnością na odkształcenia plastyczne. W utworach gliniastych, mułkach i namułach mogą występować wody zawieszone obniżające ich wytrzymałość. Z kolei piaski rzeczne często znajdują się w stanie sypkim, co również utrudnia posadowienie zabudowy. 6 Ponadto ograniczenia w zagospodarowaniu pod zabudowę wynikają także z rzeźby terenu. Znaczne obszary objęte opracowanie stanowią płaskie lub lekko pofałdowane powierzchnie wysoczyznowy. Są one jednak rozcinane przez doliny rzeczne gdzie nie należy lokalizować zabudowy ze względu na niekorzystne warunki geotechniczne gruntów jak i dynamikę rzeźby na krawędziach dolin, jak i walory krajobrazowe i przyrodnicze. Dodatkowym czynnikiem jest także zagrożenie tych terenów zalaniem przez wody powodziowe. Topoklimat Wg regionalizacji rolniczo-klimatycznej Polski, R. Gumińskiego obszar Łodzi zaliczony został do „dzielnicy łódzkiej”. Warunki klimatyczne miasta, podobnie jak całej Polski środkowej, kształtowane są w wyniku ścierania się w ciągu roku głównie mas powietrza polarno-morskiego (atlantyckiego) oraz mas powietrza kontynentalnego (azjatyckiego). Stąd też wynika typowa dla klimatu Polski przejściowość, wyrażająca się częstą zmianą stanów pogodowych i występowaniem sześciu pór roku. Pod względem naturalnych warunków klimatycznych obszar Łodzi wykazuje charakterystyczne dla Niżu Polskiego cechy pośrednie między strefą oddziaływania wpływów oceanicznych od zachodu i kontynentalnych od wschodu. Dodatkowym czynnikiem wyodrębniającym Łódź z terenów sąsiednich pod względem klimatycznym jest położenie w obrębie i u podnóża Wzniesień Łódzkich. Przejawia się to większą ilością cech oceanicznych. Cechą obszaru Łodzi jest niewielkie zróżnicowanie temperatury powietrza — średnia roczna 7,5ºC. Miesiącem najchłodniejszym jest styczeń (średnia temperatura poniżej –3ºC opadająca w niektórych latach do –1,2ºC). Miesiącem najcieplejszym jest lipiec (średnia temperatura 17,5 - 18,0ºC), ale w poszczególnych latach może to być czerwiec lub sierpień, w których średnie temperatury osiągają 21ºC. Generalnie największa zmienność średnich miesięcznych temperatur przypada na styczeń, luty i marzec, najmniejsza na późne lato i wczesną jesień. Dominujące kierunki wiatru to te z sektora zachodniego, choć lokalnie obserwuje się także dominacje wiatru z kierunków wschodnich. Na obszarach otwartych warunki termiczne uzależnione od położenie względem rzeźby terenu. Na obszarach wysoczyznowych występują większe amplitudy temperatury zwłaszcza na obszarach pozbawionych lasów. Natomiast rejonach dolinnych obserwujemy inwersje temperatury w warunkach pogody antycyklonalnej zarówno w warunkach zimowych jak i letnich. Obszary leśne wpływają na łagodzenie kontrastów temperaturowych i wprowadzają do powietrza liczne aerozole o korzystnych dla ludzi właściwościach. Obecność dolin rzecznych i możliwość występowania inwersji temperatury sprzyja kumulacji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych. Dlatego ważne jest, aby nie wprowadzać dużych ilości tych substancji do atmosfery zwłaszcza w okresach grzewczych. Wody powierzchniowe Łódź z uwagi na wododziałowe położenie posiada dość liczną sieć cieków wodnych, które jednak są stosunkowo ubogie, jeśli chodzi o przepływy gdyż znajdują się blisko stref źródliskowych. Cieki wodne odpływają radialnie z rejonu Wzniesień Łódzkich i stanowią dopływy Bzury, Pilicy i Neru. Na obszarze objętym planem znajduje się jeden ciek wodny stanowiący element dorzecza Bzury. Jest to rzeka Sokolówka. Sokołówka to lewy dopływ Bzury. Przepływ rzeki pojawia się u wylotu jej krytego kanału w rejonie ul. Centralnej. Koryto rzeki o ogólnej długości 13 047 m jest od km 11+717 do km 10+460 ujęte w kryty kanał, a od ujścia rzeki Brzozy na km 6+300 uregulowane i otwarte aż do ujścia do Bzury na północ od Sokołowa. Przepływ średni rzeki wynosi 0,17 m3/s, zaś powierzchnia zlewni - 44,5 km2 W początkowym odcinku Sokołówka przepływa na terenie Parku Mickiewicza przez dwa zbiorniki wodne, trzeci znajduje się przy 7 linii kolejowej. Rzeka Sokołówka jako pierwsza w województwie posiada opracowany program rewitalizacji i renaturyzacji mający prowadzić do przywrócenia naturalnego przebiegu cieku i zagospodarowania doliny. Za przyrodniczo najcenniejsze uważa się obszary doliny rzeki w jej dolnym biegu, poniżej osiedla Liściasta B, a także część zlewni w górnym biegu na terenie Lasu Łagiewnickiego (ul. Kasztelańska i okolice). Tab. 1. Zbiorniki na rz. Sokołówce i jej dopływach. Zbiornik Szczecińska Pabianka Żabieniec Teresy Zgierska Park Mickiewicza Staw dolny Park Mickiewicza Staw górny Folwarczna Lokalizacja powyżej ul. Szczecińskiej poniżej torów PKP przy ul. Żabieniec powyżej al. Włókniarzy poniżej ul. Zgierskiej powyżej ul. Zgierskiej Powierzchnia [ha] 1,9 1,5 1,0 0,4 Funkcja widokowy retencyjny widokowy retencyjny retencyjny widokowy retencyjny widokowy retencyjny widokowy retencyjny 1,2 1,1 Uwagi planowany istniejący planowany istniejący nowy istniejący nowy istniejący w parku 1,6 widokowy retencyjny istniejący w parku 0,1 retencyjny techniczny retencyjny rekreacyjny retencyjny istniejący widokowy retencyjny widokowy retencyjny retencyjny techniczny staw obok cieku istniejący Wasiaka powyżej ul. Kryzysowej Fiołkowa (zespół wzdłuż ul. 5 zbiorników) Fiołkowej 1,8 Liściasta dolny na rz. Brzozie 0,3 Liściasta górny na rz. Brzozie 0,7 Al. Włókniarzy na rz. Brzozie 0,8 Bema na rz. Brzozie 0,1 0,3 planowany planowany istniejący istniejący istniejący Wody podziemne Na terenie miasta ze względu na budowę geologiczna występują znaczne zasoby wód podziemnych, należące do w następujących poziomach wodonośnych, a zarazem użytkowych: dolnokredowym, górnokredowym, trzeciorzędowym i czwartorzędowym. Każdy z nich jest poziomem odrębnym, jakkolwiek nie izolowanym. Łódź należy nieomal w całości do jednego z polskich regionów hydrogeologicznych – niecki łódzkiej. Niezależnie od podziału kraju na te regiony A. Kleczkowski wydzielił nowe jednostki w postaci głównych zbiorników wód podziemnych (GZWP), nadając im nazwy hydrogeologicznostrukturalne. Wydzielenie tych jednostek miało na celu m.in. ochronę wód podziemnych. 8 Ochronie tej powinny podlegać przede wszystkim najważniejsze i najsilniej zagrożone obszary zasilania GZWP. W tym celu wyodrębnione zostały w ich granicach obszary wymagające najwyższej ochrony (ONO) i wymagające wysokiej ochrony (OWO). Na terenie Łodzi występują w części następujące Główne Zbiorniki Wód Podziemnych: 1) czwartorzędowy (nr 403), do którego wchodzą wschodnie tereny miasta. Jest to zbiornik międzymorenowych wód porowych. Powierzchnia zbiornika noszącego nazwę Brzeziny – Lipce Reymontowskie wynosi 726 km2, a strefą OWO objętych jest 517 km2, 2) kredowy (nr 401) – Niecka Łódzka o powierzchni 1875 km2 – zbiornik wód szczelinowo – porowych, górno i dolnokredowych, obejmujący nieomal cały obszar miasta, z wyjątkiem wschodnich obrzeży. Zbiornik w części objęty jest ochroną. Strefa ONO wynosi 311 km2, a OWO – 600 km2, 3) jurajskie – tzn. zbiornik Koluszki – Tomaszów (nr 404) wkraczający minimalnie we wschodnie granice Łodzi i zbiornik Stryków (nr 402), sięgający na północno – wschodnie obrzeża miasta. Są to zbiorniki wód szczelinowo – krasowych. Ich powierzchnia wynosi odpowiednio – 1109 i 260 km2. Zbiornik Stryków jest w całości objęty strefą OWO, natomiast do OWO należy 87 km2 powierzchni zbiornika nr 404, a 300 km2 do strefy ONO. Gleby Skałami macierzystymi gleb obszaru Łodzi są utwory polodowcowe — fluwioglacjalne i zwałowe oraz w mniejszym zakresie — aluwialne, deluwialne, eoliczne i organogeniczne. Wśród tych osadów wyraźnie dominują utwory piaszczyste, zawierające od 0 do 20% części spławialnych i ponad 50% frakcji piaskowych. Drugie miejsce pod względem udziału w powierzchni użytków rolnych zajmują gleby wytworzone z glin. Gleby wytworzone z glin i piasków naglinowych zajmują środkową część miasta w formie pasa rozciągającego się i jednocześnie zwężającego z południa ku północy. W południowej części tego pasa, wyspowo, rozmieszczone są gleby wytworzone z piasków luźnych oraz z piasków słabo gliniastych i gliniastych. Te ostatnie utwory zajmują większe obszary na wschodnich i zachodnich obrzeżach miasta, na których lokalnie występują także gleby wytworzone z glin i piasków naglinowych oraz małe powierzchnie gleb (północnowschodnia część miasta) wytworzonych z pyłów, przeważnie wodnego pochodzenia. Gleby organogeniczne (torfowe, murszowe, część mułowych) zajmują obniżenia terenowe, głównie w dzielnicach Górna i Polesie. Szata roślinna i świat zwierzęcy Flora naczyniowa Łodzi obejmuje 1130 gatunki roślin, w tym 701 spontaneofitów (w tym 430 antropofitów), 92 archeofity, 83 kenofity i 107 diafitów. W obrębie miasta liczba gatunków występujących na określonym terenie waha się od 95 na obszarach zwartej zabudowy w centrum do 325 na terenach kolejowo-magazynowych. Analiza rozmieszczenia gatunków na terenie miasta pozwoliła na wyróżnienie ich 5 typów: skrajne urbanofile — gatunki występujące w strefach wewnętrznej miejskiej lub zewnętrznej miejskiej, a nieobecne w strefie rolniczo-leśnej, umiarkowane urbanofile — gatunki mogące występować we wszystkich strefach, lecz rozmieszczone głównie w strefach wewnętrznej miejskiej lub zewnętrznej miejskiej, umiarkowane urbanofoby — gatunki mogące występować we wszystkich strefach, lecz rozmieszczone głównie w strefie rolniczo-leśnej, 9 skrajne urbanofoby — gatunki występujące w strefie rolniczo-leśnej, a nieobecne w strefach miejskiej wewnętrznej i miejskiej zewnętrznej, gatunki urbanineutralne — gatunki rozmieszczone mniej więcej równomiernie we wszystkich strefach. Prowadzone badania pozwoliły stwierdzić obecność w mieście ponad 1200 gatunków owadów, w tym: 82 pluskwiaków, 177 błonkówek, 517 motyli i innych. Jeszcze w 1960 r. wykazywano w wodach Bzury i Neru oraz łódzkich stawów 14 pospolitych gatunków ryb. Obniżanie się wielkości przepływów i zanieczyszczenie rzek spowodowały obecność w rz. Ner już tylko 4 gatunków z równoczesnym spadkiem ich biomasy. W rz. Olechówce jedynym zachowanym gatunkiem jest ciernik (Gasterosteus aculeatus). Ewenementem charakterystycznym dla centralnie położonego Parku im. 3 Maja jest obecność kumaka nizinnego (Bombina bombina). W obszarach leśnych występują też piaskówka (Bufo calamita), ropucha szara (Bufo bufo) i zielona (Bufo viridis), żaba jeziorkowa (Rana lessonae) i żaba śmieszka (Rana ridibunda). W rejonie Teofilowa obserwowano traszki zwyczajne (Triturus vulgaris) i grzebieniaste (Triturus cristatus). Najpospolitszym łódzkim płazem jest żaba trawna (Rana temporaria). Ostatnim — bardzo rzadko już spotykanym gadem jest w Łodzi (Las Łagiewnicki) padalec (Anquis fragilis). Na obszarze tego lasu występowały jeszcze do połowy XX w. zaskroniec (Natrix natrix) i żmija zygzakowata (Vipera berus). Najlepiej poznaną grupą zwierząt w Łodzi są ptaki. Stwierdzono występowanie 153 ich gatunków, w tym 110 gniazdujących. Największa ilość gatunków występuje w obszarach peryferyjnych — a to ze względu na różnorodność występujących tam siedlisk. Tylko w Lesie Łagiewnickim stwierdzono gniazdowanie 82 gatunków, łącznie z tak już rzadkimi jak jastrząb (Accipiter gentilis) i myszołów (Buteo buteo). Gatunków zmniejszających swą liczebność jest tam aż 26 (np. kuropatwa - Perdix perdix, skowronek - Alauda arvensis, czajka – Vanellus vanellus i dzięcioł średni - Dendrocopos medius). W latach osiemdziesiątych istniały na tym obszarze ostatnie 3 gniazda bociana. Na obszarze miasta obserwuje się występowanie jeszcze 33 gatunków ssaków, w tym zadomowionego w ostatnich latach (Las Łagiewnicki) dzika (Sus scrofa). Tereny leśne Na terenie opracowania znajdują się niewielkie kompleksy leśne głownie w dolinie Sokołówki oraz w części północnej jako fragment Lasu Chełmy (Okręglik), którego większa część znajduje się na terenie Zgierza. Cechy opisanego Lasu Łagiewnickiego w dużej mierze spotkać można także w lasach na terenie opracowania oczywiście uwzględniając powierzchnie i stopień antropopresji. Las Chełmy jest w większym stopniu przekształcony przez człowieka. W części wschodniej przeważają młodniki sosnowe, w części zachodniej zachowały się starodrzewia tworzące różne typy zbiorowisk leśnych, od borów i lasów łęgowych w dolinie rzecznej. Ewenementem jest występowanie w runie rośliny górskiej - kokoryczki okółkowej. W lesie Chełmy spotyka się dorodne okazy jodły, sosny i dębu. Zieleń miejska W pobliżu obszaru opracowania znajduje się Las Łagiewnicki i jego otulina, które włączone zostały w granice Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich (utworzonego rozporządzeniem Wojewodów Łódzkiego i Skierniewickiego z dnia 31 grudnia 1996 r.). Na obszarze objętym planem z skład roślinności wysokiej wchodzą m. in. następujące gatunki drzew: brzoza brodawkowata, dąb szypułkowy, grab pospolity, robinia 10 biała, jesion wyniosły, kasztanowiec zwyczajny, klon jesionolistny, klon pospolity, klon jawor, lipa drobnolistna, lipa szerokolistna, olsza szara, sosna, świerk pospolity, topola czarna, topola biała, modrzew, wiąz pospolity. Obszary chronione Na terenie planu znajdują się obszary o dużych walorach przyrodniczych, a także krajobrazowych. W obszarze opracowania znajdują się tereny objęte formą ochrony przyrody. Należy do nich: - zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Dolina Sokołówki” – który stanowi fragment doliny Sokołówki o dużych wartościach krajobrazowych i przyrodniczych. Na proponowanym do ochrony obszarze przeważa półotwarty krajobraz kulturowy – o dużej wartości estetycznej, z elementami krajobrazu naturalnego. Wzdłuż doliny zachowały się biocenozy półnaturalne i naturalne. Miejsca wyżej położone – zbocza doliny i krawędź wysoczyzny zajmują najczęściej uprawy rolne. Występujące wzdłuż Sokołówki szuwary, łąki, ziołorośla urozmaicone zadrzewieniami olszowymi i niewielkimi lasami wykazują przestrzenną ciągłość. Celem objęcia ochroną obszaru doliny Sokołówki zgodnie z uchwałą nr XCI/1600/10 Rady Miejskiej w Łodzi w sprawie ustanowienia zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Dolina Sokołówki” jest zachowanie i umocnienie jej funkcji przyrodniczej i społecznej polegającej na utrzymaniu korytarza ekologicznego łączącego „relikty naturalnej przyrody” na terenie miasta Łodzi z Lasem Helenowskim, za pośrednictwem doliny rz. Wrzącej. Dolina Sokołówki stanowi ostoje naturalnej i półnaturalnej przyrody (płaty higrofilnych lasów będących współcześnie bardzo rzadkim komponentem roślinności Łodzi oraz fitocenozy szuwarów, wilgotnych łąk i ziołorośli, które na terenie miasta są coraz rzadsze oraz obszaru występowania zwierzyny płowej, a także rzadkich w Łodzi ptaków: zimorodka, wilgi oraz czapli siwej). Na terenie planu znajduje się obszar proponowany do objęcia ochroną. Jest to: - proponowany obszar o szczególnych walorach krajobrazowych, który obejmuje fragment dorzecza dolnej Sokołówki, o dużych wartościach krajobrazowych. Przeważa na nim półotwarty krajobraz kulturowy – o dużej wartości estetycznej, z elementami krajobrazu naturalnego. Przestrzenny ład nadają mu wyraźnie zaznaczone w terenie doliny cieków rzecznych – Sokołówki i jej dopływów: Brzozy, Aniołówki wraz z Zimną Wodą oraz Wrzącej, oddzielone od siebie wysoczyznami. W dolinach zachowały się obszary o charakterze półnaturanym i naturalnym – lasy, szuwary, łąki, pastwiska, a na wysoczyznach tereny rolne – upraw okopowych, zbóż i odłogi. Do najważniejszych walorów krajobrazowych terenu należą: harmonijny krajobraz kulturowy z szerokimi panoramami rozciągającymi się ze skrzydeł dolin, występowanie fitocenoz naturalnych i półnaturalnych: grądu, olsu, łęgu, szuwarów, ziołorośli i łąk, które na znacznym obszarze wykazują przestrzenną ciągłość, starodrzew dębowy i lipowy na terenie byłego cmentarza ewangelickiego przy ul. Brukowej, stanowiska zakwitającego bluszczu, występowanie rzadkich w Łodzi ptaków: zimorodka, wilgi oraz czapli siwej. Celem wyznaczenia obszaru o szczególnych walorach krajobrazowych jest ochrona i odtworzenie wartości estetycznych oraz przyrodniczych cennego krajobrazu kulturowego i naturalnego o dużym zróżnicowaniu ekosystemów oraz znacznej wartości ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z wypoczynkiem, a także funkcją korytarzy ekologicznych. 11 Realizacja celów ochrony wymaga trwałego zachowania wartości przyrodniczych i krajobrazowych naturalnych i półnaturalnych ekosystemów leśnych, łąkowych, murawowych, wodno-błotnych, utrzymania agrobiocenoz w kulturze rolnej. Ochrona tych terenów powinna opierać się przede wszystkim na: o wspieraniu procesów sukcesji naturalnej prowadzącej do formowania ekosystemów leśnych o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku, o ochronie starodrzewia, o utrzymywaniu drożności korytarzy ekologicznych, o zachowaniu stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, o przeciwdziałaniu sukcesji (zarastaniu) łąk, pastwisk i muraw, o utrzymaniu trwałych użytków zielonych, o ochronie zbiorowisk i zasiedlających je gatunków, o ochronie zadrzewień i zakrzywień, o utrzymywaniu i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych korytarzy ekologicznych, o zachowaniu i ochronie wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących), o ochronie i tworzeniu stref buforowych wokół zbiorników wodnych i wzdłuż cieków, o zachowaniu i odtwarzaniu korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą. 2. Stan środowiska Powietrze atmosferyczne Dopuszczalne wartości stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu, określone w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. (Dz. U. poz. 1031) przedstawiono w tabeli poniżej (tab. 2). Tabela 2. Poziomy dopuszczalne dla niektórych substancji w powietrzu, zróżnicowane ze względu na ochronę zdrowia ludzi i ochronę roślin, termin ich osiągnięcia, oznaczenie numeryczne tych substancji, okresy, dla których uśrednia się wyniki pomiarów, dopuszczalne częstości przekraczania tych poziomów oraz marginesy tolerancji Nazwa substancji Benzen Dwutlenek azotu Tlenki azotud) Dwutlenek siarki Okres uśredniania wyników pomiarów Poziom dopuszczalny substancji w powietrzu [µg/m3] Dopuszczalna Margines tolerancji częstość [µg/m3] przekraczania 2011 r. poziomu dopuszczalnego 2010 r. 2011 r. 2012 r. 2013 r. 2014 r. w roku kalendarzowymb) Termin osiągnięcia poziomów dopuszczaln ych rok kalendarzowy 5c) – – – – – – 2010 jedna godzina 200c) 18 razy – – – – – 2010 rok kalendarzowy rok kalendarzowy 40c) – – – – – – 30e) – – – – – – 2003 jedna godzina 24 godziny 350c) 125c) 24 razy 3 razy – – – – – – – – – – 2005 2005 12 2010 Ołówf) Pył zawieszony PM2,5 g) Pył zawieszony PM10 h) tlenek węgla rok kalendarzowy i pora zimowa (okres od 01 X do 31 III) rok kalendarzowy 20e) – – – – – – 0,5c) – – – – – – 25c), j) – 4 3 2 1 1 2015 20c), k) – – – – – – 2020 24 godziny 50c) 35 razy – – – – – 2005 rok kalendarzowy osiem godzin 40c) – – – – – – 2005 10 000c), i) – – – – – – 2005 rok kalendarzowy 2003 2005 Objaśnienia: a) W przypadku programów ochrony powietrza, o których mowa w art. 91 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, częstość przekraczania odnosi się do poziomu dopuszczalnego wraz z marginesem tolerancji. b) Poziom dopuszczalny ze względu na ochronę zdrowia ludzi. c) Suma dwutlenku azotu i tlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu. d) Poziom dopuszczalny ze względu na ochronę roślin. e) Suma metalu i jego związków w pyle zawieszonym PM10. f) Stężenie pyłu o średnicy aerodynamicznej ziaren do 2,5 µm (PM2,5) mierzone metodą wagową z separacją frakcji lub metodami uznanymi za równorzędne. g) Stężenie pyłu o średnicy aerodynamicznej ziaren do 10 µm (PM10) mierzone metodą wagową z separacją frakcji lub metodami uznanymi za równorzędne. h) Maksymalna średnia ośmiogodzinna, spośród średnich kroczących, obliczanych co godzinę z ośmiu średnich jednogodzinnych w ciągu doby. Każdą tak obliczoną średnią ośmiogodzinną przypisuje się dobie, w której się ona kończy; pierwszym okresem obliczeniowym dla każdej doby jest okres od godziny 1700 dnia poprzedniego do godziny 100 danego dnia; ostatnim okresem obliczeniowym dla każdej doby jest okres od godziny 1600 do 2400 tego dnia czasu środkowoeuropejskiego CET. i) Poziom dopuszczalny dla pyłu zawieszonego PM2,5 do osiągnięcia do dnia 1 stycznia 2015 r. (faza I). j) Poziom dopuszczalny dla pyłu zawieszonego PM2,5 do osiągnięcia do dnia 1 stycznia 2020 r. (faza II). Na obszarze objętym opracowaniem nie ma stałego punktu pomiaru stężenia zanieczyszczeń w atmosferze. Na podstawie pomiarów automatycznych i pasywnych prowadzonych na terenie miasta Łódź przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska można stwierdzić, że na obszarze opracowania nie występują przekroczenia dopuszczalnych średniorocznych stężeń substancji zanieczyszczających (dwutlenku siarki, tlenku azotu, tlenku węgla, pyłu zawieszonego, ozonu). Nie oznacza to bynajmniej, że nie notuje się lokalnie przekroczeń dopuszczalnych wartości godzinnych lub dobowych. Na podstawie pomiarów dokonano oceny przekroczeń dla poszczególnych stref. Dla aglomeracji łódzkiej odnotowano przekroczenia dla stężenia pyłu zawieszonego oraz ozonu. Na tej podstawie zaklasyfikowano aglomeracje do klasy C wymagającej sporządzenia programu ochrony powietrza. Program ochrony powietrza został wprowadzony przez Wojewodę Łódzkiego w 2005 roku (Dz. Urz. Nr 101, poz. 1004 z 11.04.2005). Istotnym źródłem zanieczyszczeń do atmosfery jest emisja komunikacyjna, której ograniczenie jest bardzo rudne i wykracza poza ramy opracowań planistycznych. W celu choć częściowego ograniczenia imisji związków azotu zaleca się kształtowanie terenów zieleni przyulicznej w tym zieleni wysokiej wzdłuż ciągów komunikacyjnych. Drzewa liściaste w okresie wegetacyjnym a istotnym elementem pochłaniającym zanieczyszczenia. 13 Klimat akustyczny Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 1 października 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Obowiązujące w Polsce kryterium oceny hałasu wprowadzone ww. Rozporządzeniem ustala dopuszczalny poziom hałasu LAeq wyrażony równoważnym poziomem dźwięku A w dB, który zależy zarówno od charakteru terenu jak i od rodzaju źródła hałasu, a także od pory doby. Tab. 3. Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne, wyrażone wskaźnikami LDWN i LN, które to wskaźniki mają zastosowanie do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony przed hałasem Rodzaj terenu Dopuszczalny długookresowy średni poziom dźwięku A w dB Pozostałe obiekty i Drogi lub linie kolejowe1) działalność będąca źródłem hałasu L N DWN L LN LDWN przedział czasu przedział czasu przedział czasu przedział czasu odniesienia odniesienia odniesienia odniesienia równy wszystkim dobom w równy wszystkim równy wszystkim równy wszystkim roku porom nocy dobom w roku porom nocy Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży2) 64 59 50 40 Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego Tereny zabudowy zagrodowej Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe2) Tereny mieszkaniowo-usługowe 68 59 55 45 Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców 68 60 55 45 Objaśnienia: 1) Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym i kolei linowych. Na klimat akustyczny wpływ ma głównie hałas komunikacyjny (drogowy, kolejowy). Hałas komunikacyjny można oceniać wg subiektywnej skali uciążliwości (opracowanej przez PZH). Dla niektórych terenów poziom dopuszczalny należy do kategorii o średniej, a nawet dużej uciążliwości. Tab. 3. Skala subiektywnej uciążliwości hałasu komunikacyjnego Uciążliwość mała średnia Laeq [dB] < 52 52...62 14 duża bardzo duża 63......70 > 70 W 2008 roku została opracowana dla miasta Łódź mapa akustyczna zgodnie z wytycznymi Prawa ochrony środowiska i dyrektywy unijnej. Analiza wartości hałasu na podstawie mapy akustycznej pokazuje, że obszar objęty opracowaniem znajduje się w zasięgu ponadnormatywnego hałasu dla wszystkich wyszczególnionych grup zarówno w porze dziennej jak i nocnej. Największe wartości hałasu występują wzdłuż głównych tras komunikacyjnych ul. Szczecińskiej oraz linii kolejowej. W odległości kilkunastu do kilkudziesięciu metrów od tych tras poziom hałasu osiąga wartość powyżej 75 dB, co świadczy o dużej uciążliwości. Większa część obszaru opracowania znajduje się w strefie zasięgu hałasu na poziomie 55-60 dB. Oznacza to przekroczenie standardów akustycznych dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, szkół, przedszkoli, domów opieki społecznej i szpitali. Pewne obszary wzdłuż tras komunikacyjnych mają także przekroczone normy dla zabudowy wielorodzinnej i pozostałych grup wyszczególnionych w tabeli. Z uwagi na niska intensywność zabudowy na obszarze objętym opracowaniem powierzchni gdzie następuje przekroczenie norm nie są wielkie. Jakość wód podziemnych i powierzchniowych Wstępna ocena statusu ekologicznego wód rzeki Sokołówki (K. Krawętek, P. Nowicka, J. Żelazna-Wieczorek, 2008), wskazuje na IV i V klasę czystości, natomiast zbiorniki na rzece klasyfikują się do III i IV klasy. Wody charakteryzują się silną eutrofią. Na odcinkach rzecznych są α-mezo-polisaprobowe do α-mezosaprobowych (Van Dam 1994), natomiast zbiorniki są nieco mniej obciążone materią organiczną a ich wody klasyfikują się jako α-mezosaprobowe do β-α-mezosaprobowych (Hofmann 1994). W celu poprawy jakości wody oraz warunków retencji w zlewni oraz utworzenia nowych terenów rekreacyjno - wypoczynkowych planowane jest utworzenie wielu akwenów – stawów retencyjnych zlokalizowanych w miejscu dawnych, istniejących przed laty naturalnych zbiorników wodnych na odcinku między ul. Zgierską i Szczecińską. Stawy podniosą walory krajobrazowe okolicy i poprawią mikroklimat na znacznym obszarze. Ich brzegi zostaną zadrzewione, a na utworzonych wysepkach może żyć ptactwo wodne. Wzdłuż brzegów rzeki przewiduje się utworzenie kilkunastokilometrowych ścieżek rowerowych. Promieniowanie elektromagnetyczne Dopuszczalne poziomy elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, dla pól stałych oraz zmiennych o częstotliwości 50 Hz i o częstotliwości od 0,001 do 300 000 MHz zostały określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. z dnia 14 listopada 2003 r.). Linie 110 kV są źródłami pola elektromagnetycznego mogącego powodować przekroczenie wartości dopuszczalnych na terenach zamieszkałych. Największa wartość natężenia pola elektrycznego, jaka może wystąpić pod linią lub w jej pobliżu nie powinna przekraczać 3 kV/m. Szacuje się, że granica strefy, w obrębie, której nie dopuszcza się do stałego przebywania ludzi wynosi 14 m od osi linii (mierząc na poziomie 1,8 m npt. lub 1,6 m od krawędzi balkonu, tarasu, dachu albo ściany budynku mieszkalnego). Ostatecznie jednak o zachowaniu norm rozstrzygać powinny stosowne pomiary. Prawo ochrony środowiska ustala obowiązek uzyskania pozwolenia na emitowanie pól elektromagnetycznych przez linie i stacje elektroenergetyczne o napięciu znamionowym 110 kV lub wyższym, oraz przez instalacje radiokomunikacyjne (telefonia komórkowa), 15 radionawigacyjne i radiolokacyjne, których równoważna moc promieniowana izotropowo jest równa lub przekracza 15W, generujące pola o częstotliwościach od 30kHz do 30 GHz (Art. 180 pkt. 5 i art. 234 pkt. 2 wyżej powołanej ustawy). Innym potencjalnym źródłem emisji promieniowania elektromagnetycznego mogą być stacje bazowe telefonii komórkowej. Rozkład pola w terenie wokół stacji bazowych był przedmiotem pomiarów wykonywanych w wielu krajach i w różnych warunkach. Wyniki tych badań wskazują, że intensywność promieniowania MF wokół stacji bazowych jest bardzo niewielka i wynosi zwykle poniżej 1 mW/m2. W ocenie specjalistów, stacje bazowe telefonii komórkowej nie przedstawiają problemu z punktu widzenia oddziaływania na stan zdrowia ludności i na środowisko. Również w Polsce wykonano wiele pomiarów natężenia pól MF w otoczeniu stacji bazowych, zarówno zlokalizowanych na dachach budynków, jak i na specjalnych wieżach. Zmierzone wartości na zewnątrz budynków i w mieszkaniach wahały się w granicach 0,1 – 0,5 mW/m2 (0.0001 – 0.0005 W/m2), a więc 200 – 1000 razy mniej niż dopuszczalna w Polsce norma. Nawet na balkonach w budynkach zlokalizowanych naprzeciw stacji bazowych na dachu sąsiedniego budynku natężenie pola nie przekraczało 1 mW/m2 (0.001 W/m2). Tab. 4. Natężenia pól mikrofalowych 900 MHz i 1800 MHz w okolicy anten stacji bazowych telefonii komórkowej (na podstawie 10 protokółów pomiarowych wykonanych w Polsce). 3. Uwarunkowania ekofizjograficzne W planie zagospodarowania przestrzennego należy uwzględnić następujące ograniczenia i uwarunkowania: - - zaleca się nielokalizowanie przedsięwzięć powodujących lub mogących powodować znaczne obciążenie dla środowiska, w tym przekroczenia dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń środowiska, wymagających sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko; zaleca się wskazanie terenów mieszkaniowych i usługowych (edukacja, opieka społeczna, szpitale) objętych ochroną akustyczną; w przypadku lokalizacji zabudowy chronionej w zasięgu ponadnormatywnego hałasu zaleca się ekranowanie zabudową niewrażliwą na hałas, stosowanie materiałów budowlanych o podwyższonej dźwiękochłonności oraz odpowiednie rozplanowanie układu pomieszczeń mieszkalnych tak aby pomieszczenia mieszkalne były osłonięte 16 - - - - - - - przed hałasem (sypialnia od podwórka), a od strony ulicy lokalizowane pomieszczenia użytkowe (kuchnia, łazienka); zaleca się zakaz lokalizacji składowisk i zakładów utylizacji odpadów; wskazane jest wykorzystanie do ogrzewania budynków mieszkalnych kotłowni działających na proekologiczne paliwa oraz zastosowanie urządzeń o wysokiej sprawności i niskiej emisyjności, zaleca się wykorzystanie źródeł energii odnawialnej; w zakresie gospodarki ściekowej powinien obowiązywać zorganizowany sposób odprowadzania ścieków i pełnoprofilowe ich oczyszczanie; ze względu na ochronę GZWP nie powinno się odprowadzać nieoczyszczonych ścieków do wód powierzchniowych, wód gruntowych i gruntu; wody opadowe z nawierzchni terenów komunikacyjnych i utwardzonych, zanieczyszczone substancjami ropopochodnymi lub zawiesinami, powinny być podczyszczone na terenie inwestora, przed odprowadzeniem ich do odbiornika; zaleca się retencjonowanie czystych wód opadowych na terenach mieszkaniowych i wykorzystywanie ich do nawodnień terenów zieleni; zaleca się wzmocnienie zieleni przyulicznej z możliwością realizacji nasadzeń alejowych. W przypadku realizacji nowych ulic zaleca się nasadzenia o charakterze alejowym drzewami odpowiednimi dla warunków siedliskowych; dla terenów zabudowy powinno się określić minimalny udział powierzchni terenu biologicznie czynnego, na co najmniej, 25 % dla terenów usługowych i 30 - 50% dla terenów mieszkaniowych; zaleca się wykorzystanie części terenu planu na organizacje ogólnodostępnych terenów zieleni miejskiej (park); na terenach doliny Sokołówki i Aniołówki zaleca się kontynuacje działań renaturyzacyjnych; ochrona przed wodami powodziowymi 1% musi być rozwiązana w obrębie całej zlewni. Projektowane zagospodarowanie przestrzenne musi uwzględniać swobodny przepływ wód powodziowych. Tereny częściowo położone na terasie zalewowej. Obszar nie jest dostatecznie chroniony w przypadku wystąpienia wody katastrofalnej; kształtowanie układu funkcjonalno – przestrzennego musi uwzględniać zachowanie lokalnego systemu powiązań przyrodniczych i jego zewnętrznych połączeń; obowiązuje zachowanie istniejących cieków oraz otoczenie ich strefą obudowy biologicznej, zachowując niezabudowane pasy terenu. Układ cieków stanowi lokalny system powiązań przyrodniczych; wszystkie przemysłowe źródła emisji zanieczyszczeń powietrza i hałasu muszą posiadać aktualne decyzje „pozwolenie na emisję” lub „pozwolenie zintegrowane”. 17 IV. ANALIZA USTALEŃ MIEJSCOWEGO PLANU 1. Ustalenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Ustalenia planu znajdują się w czterech rozdziałach obejmujących: przepisy ogólne, ustalenia ogólne, ustalenia szczegółowe i przepisy przejściowe i końcowe. W ramach przepisów ogólnych i ustaleń ogólnych znajdują się ustalenia dotyczące definicji terminów specjalistycznych użytych w uchwale planu, mowa jest o oznaczeniach graficznych na rysunku planu oraz o przeznaczeniach terenów. Obowiązującymi ustaleniami planu na rysunku planu są oznaczenia graficzne pokazujące granice obszaru objętego planem, linie rozgraniczające, obowiązujące linie zabudowy, nieprzekraczalne linie zabudowy, obszar o szczególnych walorach krajobrazowych, strefa ścisłej ochrony i regulacji ekohydrologicznej, stanowiska archeologiczne, strefa ochrony konserwatorskoarcheologicznej, przeznaczenie terenów. Oznaczeniami wynikającymi z przepisów odrębnych są: granica zasięgu wód powodziowych o P=1 %, strefa ochrony sanitarnej cmentarza i zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Dolina Sokołówki”. Pozostałe oznaczenia mają charakter informacyjny. W zakresie ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego ustala się rodzaje terenów objętych ochroną przed hałasem: tereny oznaczone symbolami MN jako tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, ZD i ZP jako tereny przeznaczone pod funkcję rekreacyjno-wypoczynkową. Pozostałe tereny nie należą do terenów objętych ochroną akustyczną zgodnie z przepisami odrębnymi. Na terenie planu zakazuje się dokonywania makroniwelacji terenu, za wyjątkiem niwelacji niezbędnych do przeprowadzenia inwestycji infrastrukturalnych i drogowych, odprowadzania ścieków bezpośrednio do gruntu, cieków wodnych i rowów, za wyjątkiem niezanieczyszczonych wód opadowych i roztopowych, a także składowania odpadów i magazynowania złomu na wszystkich terenach. W planie zakazuje się lokalizacji przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (z dopuszczeniem odstępstwa od przyjętej zasady dla inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej i dróg publicznych). Natomiast dopuszcza się przedsięwzięcia mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko wykazała brak negatywnego wpływu i oddziaływania na środowisko, przedsięwzięcia dla których odstąpiono od sporządzenia oceny oddziaływania na środowisko (z dopuszczeniem odstępstwa od przyjętej zasady dla inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej i dróg publicznych). Nakazuje się ograniczenie uciążliwości dla środowiska poprzez stosowanie rozwiązań technicznych zmniejszających emisję zanieczyszczeń, hałasu, promieniowania, ograniczenia w zagospodarowaniu terenów zlokalizowanych w granicy zasięgu wód powodziowych P=1 %, ochronę terenów położonych w granicach strefy ścisłej ochrony i regulacji ekohydrologicznej (przez zakaz grodzenia terenu i lokalizacji obiektów kubaturowych oraz zagospodarowanie w sposób zabezpieczający sąsiednie tereny przed powodzią). Nakazuje się ochronę terenów położonych w granicach obszaru o szczególnych walorach krajobrazowych poprzez zakaz likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, z wyjątkiem działań wynikających z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub budowy, odbudowy, utrzymania i remontów lub napraw urządzeń wodnych, wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową i naprawą lub remontem urządzeń wodnych, dokonywania zmian stosunków wodnych, z wyjątkiem służących ochronie przyrody lub zrównoważonemu 18 wykorzystywaniu użytków rolnych i leśnych oraz racjonalnej gospodarce wodnej lub rybackiej, likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodnobłotnych). Zakazy te nie dotyczą wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa, prac wykonywanych na potrzeby ochrony przyrody, prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym oraz realizacji inwestycji celu publicznego. W zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków ustala się dla stanowisk archeologicznych obowiązek przeprowadzenie badań archeologicznych przed wydaniem pozwolenia na budowę, zgodnie z przepisami odrębnymi oraz uzyskanie pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na prowadzenie badań archeologicznych. Dla strefy ochrony konserwatorsko-archeologicznej obejmującej cały obszar objęty planem, obowiązuje prowadzenie nadzorów archeologicznych w trakcie trwania prac ziemnych przy inwestycjach, przy czym na prowadzenie nadzoru archeologicznego należy uzyskać pozwolenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W przypadku natrafienia podczas prac ziemnych na przedmiot o cechach zabytku, należy wstrzymać wszelkie roboty budowlane, teren udostępnić do badań archeologicznych, oznaczyć i zabezpieczyć przedmiot oraz miejsce jego odkrycia, a także powiadomić o tym fakcie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Ustala się również obowiązek uzgodnienia z Wojewódzkim Konserwatorem zabytków konieczności przeprowadzenia prac archeologicznych przy wszystkich inwestycjach liniowych dłuższych niż 20 m i szerszych niż 30 cm, wymagających prac ziemnych. W zakresie infrastruktury technicznej ustala się obsługę obszaru z sieci istniejących i projektowanych a realizację nowych sieci infrastruktury technicznej w liniach rozgraniczających dróg z możliwością odstępstwa od przyjętej zasady w sytuacji, gdy warunki terenowe, techniczne lub przesłanki ekonomiczne warunkują ich prowadzenie na innych terenach. Zaopatrzenie w wodę: na cele bytowo-gospodarcze, produkcyjne i przeciwpożarowe będzie odbywać się z ogólnodostępnej sieci wodociągowej. Zgodnie z ustaleniami planu ścieki mają być odprowadzane do głównej oczyszczalni ścieków poprzez ogólnodostępną sieć kanalizacji, a wody opadowe i roztopowe poprzez sieć kanalizacji deszczowej. Do czasu objęcia obszaru pełną obsługą miejskiej sieci kanalizacji sanitarnej, dopuszcza się kanalizację indywidualną i gromadzenie ścieków w zbiornikach bezodpływowych na działkach pod warunkiem zapewnienia okresowego wywozu zgromadzonych nieczystości do stacji zlewni ścieków. Każdorazowo po wybudowaniu w ulicy kanału sanitarnego obowiązuje podłączenie wszystkich działek zabudowanych do sieci i likwidacja zbiorników bezodpływowych nie później niż dwa lata od dnia przekazania nowo wybudowanej sieci kanalizacyjnej do eksploatacji. Natomiast dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami 70MN, 81MN, 82MN, 87MN, 89MN, 93MN, 96MN, 97MN, 100MN, 101MN i 54R obowiązuje odprowadzanie ścieków do projektowanych i istniejących sieci kanalizacji sanitarnej. Odbiornikami ścieków będą główne kolektory miejskie doprowadzające ścieki do głównej oczyszczalni ścieków. Rzeka Sokołówka to główny kierunek odprowadzania wód opadowych i roztopowych. Odprowadzane wody opadowe i roztopowe z terenów, na których mogło dojść do ich skażenia należy podczyścić do wartości dopuszczalnych przepisami odrębnymi. Dopuszcza się retencjonowanie niezanieczyszczonych wód opadowych na własnym terenie. Wyznacza się strefę ograniczenia zagospodarowania terenów, wynikającą z przebiegu sieci kanalizacyjnej. W zakresie zasilania w energię elektryczną ustala się podstawowe zasilanie w energię elektryczną z sieci napowietrzno-kablowych zasilanych ze stacji transformatorowo-rozdzielczych oraz wyznacza się strefy ograniczenia zagospodarowania terenów, wynikające z przebiegu napowietrznej sieci elektroenergetycznej. Na terenie planu dopuszcza się realizację sieci i urządzeń telekomunikacyjnych zgodnie z przepisami 19 odrębnymi. W zakresie zaopatrzenia w gaz ustala się zaopatrzenie z istniejących sieci gazowych oraz wyznacza się strefy ograniczenia zagospodarowania terenów, wynikające z przebiegu sieci gazowej. Umożliwia się zaopatrzenie w ciepło z miejskiej sieci ciepłowniczej poprzez dowiązanie się do sieci lub z ekologicznych źródeł ciepła z wykorzystaniem energii elektrycznej i odnawialnej, gazu i oleju opałowego lekkiego oraz niskoemisyjnych źródeł ciepła posiadających certyfikaty na „znak bezpieczeństwa ekologicznego”. W zakresie gospodarki odpadami komunalnymi ustala się obowiązek magazynowania odpadów komunalnych stałych w wyznaczonych miejscach w obrębie każdej nieruchomości oraz prowadzenie selektywnej zbiórki i odbierania odpadów komunalnych przez przedsiębiorców uprawnionych do ich odbioru, a następnie ich wywozu do miejsc odzysku lub składowania i unieszkodliwiania. Dodatkowo na obszarze planu obowiązuje zakaz: stosowania ogrodzeń z prefabrykatów betonowych od strony dróg publicznych i terenów zieleni naturalnej oraz ogrodzeń o wysokości większej niż 1,8 m (za wyjątkiem ogrodzeń mających pełnić funkcję ochrony przed hałasem). Plan ustala obowiązek stosowania ogrodzeń ażurowych dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Na terenach z dopuszczeniem zabudowy dopuszcza się tymczasowe obiekty budowlane (nie dotyczy to terenu 92U), obiekty małej architektury i drogi wewnętrzne. W ramach ustaleń szczegółowych ustala się przeznaczenia dla poszczególnych terenów. Tereny o symbolach 4MN, 5MN, 6MN, 67MN, 69MN, 70MN, 71MN, 76MN, 81MN, 82MN, 83MN, 85MN, 87MN, 89MN, 93MN, 96MN, 97MN, 100MN i 101MN przeznacza się na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, w formie zabudowy mieszkaniowej wolnostojącej. Jako przeznaczenie uzupełniające dopuszcza się usługi na powierzchni nie większej niż 30 % przeznaczonej pod funkcję mieszkaniową. W zakresie parametrów, wskaźników i zasad kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu ustala się maksymalną powierzchnię zabudowy na 30 % powierzchni działki, przy minimalnym udziale powierzchni terenu biologicznie czynnego na poziomie nie mniejszym niż 40-50 %. Wysokość budynków ustalono na nie więcej niż 10 m przy 2 kondygnacjach nadziemnych, w tym jedna w poddaszu użytkowym. Wskaźnik intensywności zabudowy nie większy niż 0,6. Dachy budynków mają być co najmniej dwuspadowe, o kącie nachylenia połaci od 30o do 45°. Dla terenu 67MN ustalono wielkość nowo wydzielonych działek nie mniejszą niż 3000 m2, a dla reszty terenów wielkość nowo wydzielonych działek nie mniejszą niż 1000 m2 . Na działce dopuszcza się realizację wyłącznie jednego budynku mieszkalnego. Dodatkowo dopuszcza się miejsca postojowe w formie garaży wbudowanych w bryły budynków lub garaży wolnostojących. Obsługa komunikacyjna ma odbywać się z przyległych dróg publicznych, z dróg zlokalizowanych poza obszarem planu oraz poprzez drogi wewnętrzne. Teren oznaczony na rysunku planu symbolem 92U przeznacza się na zabudowę usługową. Dopuszcza się realizację obiektów usługowych dla prowadzenia działalności w zakresie: handlu, gastronomii, nieuciążliwych usług rzemieślniczych. W zakresie parametrów, wskaźników i zasad kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu ustala się maksymalną powierzchnię zabudowy na 30 % powierzchni działki, przy minimalnym udziale powierzchni terenu biologicznie czynnego na poziomie nie mniejszym niż 50 %. Wysokość budynków ustalono na nie więcej niż 12 m przy 3 kondygnacjach nadziemnych, w tym jedna w poddaszu użytkowym. Wskaźnik intensywności zabudowy nie większy niż 0,9. Dachy budynków mogą być płaskie lub o kącie nachylenia połaci od 30o do 45°. Ustalono wielkość nowo wydzielonych działek nie mniejszą niż 3000 m2. Dodatkowo 20 dopuszcza się miejsca postojowe w formie placów postojowych. Obsługa komunikacyjna ma odbywać się z drogi znajdującej się poza granicą obszaru objętego planem. Teren oznaczony na rysunku planu symbolem 86UP przeznacza się na zabudowę usług publicznych. W zakresie parametrów, wskaźników i zasad kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu ustala się maksymalną powierzchnię zabudowy na 50 % powierzchni działki, przy minimalnym udziale powierzchni terenu biologicznie czynnego na poziomie nie mniejszym niż 30 %. Wysokość budynków ustalono na nie więcej niż 12 m. Liczba kondygnacji nie większa niż 3, w tym poddasze użytkowe. Wskaźnik intensywności zabudowy nie większy niż 1,5. Dachy budynków mogą być płaskie lub o kącie nachylenia połaci od 30o do 45°. Ustalono wielkość nowo wydzielonych działek nie mniejszą niż 2000 m2. Dodatkowo dopuszcza się miejsca postojowe w formie garaży wbudowanych w bryły budynków, garaży wolnostojących i wiat oraz placów postojowych. Obsługa komunikacyjna ma odbywać się z przyległej drogi publicznej znajdującej się poza granicę obszaru objętego planem. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 98ZD i 107ZD przeznacza się pod ogrody działkowe. Dopuszcza się zagospodarowanie terenów zgodnie z przepisami odrębnymi o rodzinnych ogrodach działkowych. W zakresie parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu ustala się maksymalną powierzchnię zabudowy obiektu kubaturowego w postaci altan i obiektów gospodarczych do 25 m2. Wysokość zabudowy ustalono na nie więcej niż 5 m przy dachach jednospadowych lub wielospadowych i 4 m przy dachach płaskich oraz liczbie kondygnacji równej 1. Dachy budynków mogą być płaskie lub o kącie nachylenia połaci nie większym niż 30°. Obsługa komunikacyjna ma odbywać się z przyległych dróg publicznych. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolem 47ZP i 53ZP przeznacza się na zieleń urządzoną. W tych terenach, powierzchnia terenu biologicznie czynnego nie może być w mniejsza niż 70 %. Dopuszcza się zachowanie istniejącej zabudowy z prawem wyłącznie do remontu. Jako przeznaczenie uzupełniające, dopuszcza się adaptacje istniejącej zabudowy na funkcje usługowe, wyłącznie pod usługi sportu i rekreacji, dydaktyki oraz usług związanych z obsługą funkcji przeznaczenia podstawowego. Ponadto dopuszcza się lokalizację ciągów pieszych i rowerowych, obiektów małej architektury oraz urządzeń sportowo-rekreacyjnych. Obsługa komunikacyjna ma się odbywać z przyległej drogi publicznej klasy zbiorczej. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 80ZI i 102ZI przeznacza się na zieleń nieurządzoną. Na tych terenach zakazuje się lokalizacji zabudowy kubaturowej. Dopuszcza się ciągi piesze i obiekty małej architektury. Ustala się powierzchnię terenu biologicznie czynnego nie mniejszą niż 90 % powierzchni terenu. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 7ZN, 8ZN, 13ZN, 15ZN, 18ZN, 19ZN, 22ZN, 24ZN, 28ZN, 31ZN, 32ZN, 35ZN, 36ZN, 37ZN, 41ZN, 42ZN, 46ZN, 58ZN, 59ZN, 61ZN, 72ZN, 75ZN i 79ZN przeznacza się na zieleń naturalną. Dopuszcza się lokalizację ciągów pieszych i obiektów małej architektury. Obowiązuje pozostawienie terenu w całości jako teren biologicznie czynny. Zakazuje się zabudowy kubaturowej i realizacji ogrodzeń. Na terenach 8ZN, 13ZN, 15ZN, 19ZN, 24ZN, 31ZN i 46ZN dopuszcza się zachowanie istniejącej zabudowy z prawem wyłącznie do remontu. Na terenach oznaczonych na rysunku planu symbolami 13ZN i 19ZN dopuszcza się lokalizację budynków, dla których zostały wydane ostateczne decyzje o pozwoleniu na budowę, z prawem wyłącznie do remontu. Ponadto na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 13 ZN dopuszcza się zachowanie istniejących ogrodzeń oraz realizację nowych ogrodzeń dla działek, dla których zostały wydane ostateczne decyzje o pozwoleniu na budowę. Na terenach 7ZN, 8ZN, 13ZN, 22ZN, 46ZN, 61ZN i 79ZN dopuszcza się 21 lokalizację podczyszczalni wód opadowych. Na terenie 8ZN dopuszcza się zachowanie istniejących dróg. Obsługa komunikacyjna ma odbywać się z przyległych dróg publicznych. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 9ZL, 25ZL, 27ZL, 29ZL, 30ZL, 38ZL, 39ZL, 43ZL, 44ZL, 45ZL, 48ZL, 50ZL, 52ZL, 55ZL, 56ZL, 62ZL, 64ZL, 65ZL, 77ZL, 91ZL, 95ZL, 99ZL i 108ZL przeznacza się na lasy. Dopuszcza się zagospodarowanie terenów zgodnie z przepisami odrębnymi. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 1ZLK, 3ZLK, 103ZLK, 104ZLK, 105ZLK i 106ZLK przeznacza się na lasy komunalne. Dopuszcza się zagospodarowanie terenów zgodnie z przepisami odrębnymi. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 54R, 57R, 63R i 66R plan przeznacza się na tereny upraw rolnych. Obowiązuje pozostawienie terenu w całości jako teren biologicznie czynny oraz zakaz grodzenia nieruchomości przyległych do terenów powierzchniowych w odległości nie mniejszej niż 4 m od granicy wody. Dopuszcza się realizację liniowych inwestycji celu publicznego, ciągów pieszych i rowerowych, a także urządzeń związanych z gospodarką wodną. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami 57R i 63R obowiązuje zakaz lokalizacji zabudowy kubaturowej. Na terenach 57R i 63R dopuszcza się zachowanie istniejącej zabudowy z prawem wyłącznie do remontu. Natomiast dla terenów 54R i 66R dopuszcza się rozbudowę istniejącej zabudowy zagrodowej, lokalizowanie nowej zabudowy zagrodowej, w przypadku wydzielenia nowego gospodarstwa rolnego o wielkości nie przekraczającej średnią wielkość gospodarstwa w gminie oraz przekształcanie istniejącej zabudowy dla funkcji agroturystyki. Wysokość budynków ustalono na nie więcej niż 10 m przy 2 kondygnacjach. Dachy budynków mają być co najmniej dwuspadowe, o kącie nachylenia połaci od 30o do 45° z obowiązkiem zachowania symetrii i jednakowych spadków głównych połaci. Dodatkowo dopuszcza się miejsca postojowe w formie garaży wolnostojących i placów postojowych. Obsługa komunikacyjna ma się odbywać z przyległych dróg publicznych. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 2WS, 10WS, 11WS, 12WS, 16WS, 17WS, 23WS, 33WS, 40WS, 49WS, 51WS, 60WS, 74WS, 78WS i 90WS przeznacza się na wody powierzchniowe. Zakazuje się grodzenia terenu w odległości mniejszej niż 4 m od granicy wody i obowiązek zapewnienia dostępu. Dopuszcza się możliwość budowy przepustów, mostów i urządzeń służących ochronie przeciwpowodziowej i urządzeń infrastruktury technicznej. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 14K, 34K i 73K przeznacza się na urządzenia infrastruktury technicznej – kanalizacja. Obsługa komunikacyjna ma się odbywać z przyległych dróg publicznych. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 20W i 21W przeznacza się na urządzenia infrastruktury technicznej – ujęcie wody. Obsługa komunikacyjna ma się odbywać z przyległych dróg. Ponadto linie rozgraniczające tereny stanowią granicę strefy bezpośredniej ochrony sanitarnej ujęcia wody. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 68E, 84E, 88E i 94E przeznacza się na urządzenia infrastruktury technicznej – energetyka. Obsługa komunikacyjna ma się odbywać z przyległej drogi klasy dojazdowej. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 1KD-GP 2/3 przeznacza się na drogę klasy głównej ruchu przyspieszonego i ustala się szerokość pasa drogowego zgodnie z rysunkiem planu. Dodatkowo ustala się obowiązek realizacji drogi dwóch rozdzielonych jezdniach po trzy pasy w każdej jezdni, możliwość realizacji drogowych obiektów inżynierskich oraz zakaz realizacji zjazdów z drogi. Teren oznaczony na rysunku planu symbolem 2KD-G 2/2 przeznacza się na drogę klasy głównej i ustala szerokość pasa drogowego zgodnie z rysunkiem planu. Dodatkowo ustala się obowiązek realizacji drogi o dwóch rozdzielonych jezdniach po dwa pasy w każdej 22 jezdni, możliwość realizacji drogowych obiektów inżynierskich, zakaz realizacji zjazdów z drogi, za wyjątkiem istniejących zjazdów dopuszczonych do utrzymania w planie. Ustala się obowiązek realizacji ścieżki rowerowej o szerokości nie mniejszej niż 2,5 m. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 3KD-Z 1/2 i 4KD-Z 1/2 przeznacza się na drogi klasy zbiorczej i ustala szerokość pasa drogowego zgodnie z rysunkiem planu. Dodatkowo ustala się drogi jednojezdniowe o dwóch pasach ruchu, możliwość realizacji drogowych obiektów inżynierskich, zakaz realizacji zjazdów z drogi, za wyjątkiem istniejących zjazdów dopuszczonych do utrzymania w planie. Ustala się obowiązek realizacji ścieżki rowerowej o szerokości nie mniejszej niż 2,5 m. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 5KDL 1/2 i 6KDL 1/2 przeznacza się na drogi klasy lokalnej i ustala szerokość pasa drogowego zgodnie z rysunkiem planu. Dodatkowo ustala się drogi jednojezdniowe o dwóch pasach ruchu. Ponadto ustala się możliwość realizacji ścieżki rowerowej o minimalnej szerokości 2,5 m. Wraz z realizacją drogi, należy dostosować napowietrzną sieć energetyczną średniego napięcia do parametrów realizowanej drogi, zgodnie z przepisami odrębnymi. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 7KD-D 1/2 – 19KD-D 1/2 przeznacza się na drogi klasy dojazdowej i ustala się szerokość pasa drogowego zgodnie z rysunkiem planu. Dodatkowo ustala się drogi jednojezdniowe o dwóch pasach ruchu. Ponadto dla drogi oznaczonej symbolem 17KD-D 1/2 ustala się obowiązek realizacji ścieżki rowerowej o minimalnej szerokości 2,5 m, natomiast dla pozostałych dróg klasy dojazdowej ustala się możliwość realizacji ścieżki rowerowej o szerokości nie mniejszej niż 1,5 m. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 20KD-PJ – 24KD-PJ przeznacza się na ciągi pieszo – jezdne i ustala się szerokość pasa drogowego zgodnie z rysunkiem planu. Ustala się obowiązek lokalizacji jezdni o dwóch pasach ruchu lub jezdni jednym pasie ruchu i szerokości zgodnie z rysunkiem planu. Tereny oznaczone na rysunku planu symbolami 25KD-PR – 28KD-PR przeznacza się na ciągi pieszo-rowerowe i ustala się szerokość w liniach rozgraniczających zgodnie z rysunkiem planu. Ustala się obowiązek utwardzenia terenu. W ramach przepisów przejściowych i końcowych określa się stawki procentowe służące pobraniu opłaty, a także termin wejścia w życie uchwały. 2. Analiza i ocena wpływu rozwiązań funkcjonalno-przestrzennych na środowisko ⇒ pod kątem zgodności z uwarunkowaniami określonymi w opracowaniu ekofizjograficznym Obszar objęty planem to tereny w niewielkim stopniu zainwestowane oraz obszary o pewnych walorach przyrodniczych i krajobrazowych, które powinny zostać zachowane. W celu uniknięcie dalszej degradacji środowiska i poprawy warunków zamieszkiwania w uwarunkowaniach ekofizjograficznych zaleca się nie lokalizowanie na obszarze planu przedsięwzięć powodujących lub mogących powodować znaczne obciążenie dla środowiska, w tym przekroczenia dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń środowiska, wymagających sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko. Z uwagi na rangę układu komunikacyjnego i stwierdzenia, że jest on głównym źródłem degradacji klimatu akustycznego, zaleca się objęcie ochroną akustyczną terenów mieszkaniowych. W tym celu należy dążyć do utrzymania na wskazanych terenach norm akustycznych wyznaczonych w przepisach odrębnych poprzez stosowanie wszelkich dostępnych rozwiązań przestrzennych jak i technicznych ograniczających emisje hałasu i jego rozprzestrzenienie (ekranowanie zabudową niewrażliwą na hałas, stosowanie materiałów budowlanych o podwyższonej dźwiękochłonności, odpowiednie rozplanowanie układu pomieszczeń mieszkalnych tak, aby pomieszczenia mieszkalne były osłonięte przed hałasem (sypialnia od podwórka), a od strony ulicy lokalizowane pomieszczenia użytkowe (kuchnia, łazienka). 23 Z uwagi na charakter zainwestowania i walory przyrodnicze doliny Sokołówki zaleca się wprowadzenie zakazu lokalizacji składowisk i zakładów utylizacji odpadów. W celu poprawy jakości powietrza atmosferycznego zaleca się wykorzystanie do ogrzewania budynków mieszkalnych z miejskiej sieci ciepłowniczej lub z ekologicznych źródeł ciepła z wykorzystaniem energii elektrycznej i odnawialnej, gazu i oleju opałowego lekkiego oraz niskoemisyjnych źródeł ciepła, a także wykorzystanie źródeł energii odnawialnej. W celu ochrony jakości wód powierzchniowych i podziemnych zaleca się wprowadzenie zorganizowanego sposobu odprowadzania ścieków i wód opadowych oraz pełnoprofilowego ich oczyszczania. Zgodnie z przepisami odrębnymi nie powinno dopuszczać się do odprowadzania nieoczyszczonych ścieków do wód powierzchniowych, wód gruntowych i gruntu. Na terenach mieszkaniowych i usługowych powinno się retencjonować czyste wody opadowe i wykorzystywać do nawodnień terenów zieleni. W celu poprawy walorów krajobrazowych oraz warunków bioklimatycznych zaleca się wzmocnienie zieleni przyulicznej z możliwością realizacji nasadzeń alejowych oraz wprowadzenie minimalnych udziałów powierzchni terenu biologicznie czynnego na terenach usługowych (25 %) i mieszkaniowych (30-50 %). Wskazanym działaniem jest także utworzenie publicznie dostępnych terenów zieleni nieurządzonej i zieleni naturalnej oraz dalsza renaturyzacja doliny Sokołówki, z zachowaniem i odbudową zbiorników wodnych, strefami obudowy biologicznej i odtworzeniem naturalnego przebiegu cieków wodnych. Plan zawiera ustalenia, które mogą doprowadzić do poprawy stanu środowiska, m.in. określa standardy akustyczne dla terenów mieszkaniowych i rekreacyjno-wypoczynkowych, wprowadza zakaz odprowadzania nieoczyszczonych ścieków do środowiska, nakazuje stosowanie proekologicznych i odnawialnych źródeł energii. Na terenach objętych planem nie dopuszcza się lokalizowania inwestycji mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Postulaty ekofizjograficzne o dużym udziale zieleni na terenach zainwestowanych zostały częściowo spełnione (30 % powierzchni terenu biologicznie czynnego na terenach usług publicznych, 40-50 % na terenach mieszkaniowych i 50 % na terenach usługowych). Ustalenia planu nakazują zaopatrzenie w ciepło z sieci ciepłowniczej lub z ekologicznych źródeł ciepła. Dopuszczają także wykorzystywanie jako czynnika grzewczego energii elektrycznej i odnawialnej. Lokalne kotłownie będą stanowić punktowe emitory wpływające na zanieczyszczenie powietrza, choć ograniczenie źródeł ciepła do proekologicznych i odnawialnych będzie wpływało korzystnie na zmniejszenie emisji zanieczyszczeń. W sprawie odprowadzania ścieków komunalnych i wód opadowych ustalenia planu nakazują odprowadzanie do sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Ponadto nakazują podczyszczanie zanieczyszczonych wód opadowych z terenów utwardzonych przed odprowadzeniem do odbiorników. Wody opadowe mogą być odprowadzane również powierzchniowo, przy zachowaniu standardów określonych w przepisach szczególnych. Na terenach dopuszcza się także retencjonowanie czystych wód opadowych. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Dolina Sokołowki oraz tereny leśne posiadają pewne walory krajobrazowe i przyrodnicze. Zgodnie z ustaleniami planu na obszarze objętym planem wprowadza się ochronę zieleni na terenach leśnych i zadrzewionych oraz ustala się obszary o szczególnych walorach krajobrazowych. W dolinie Sokołówki zapewniono także właściwą ochronę przeciwpowodziową i wprowadzona obudowę biologiczną cieku (strefa ścisłej ochrony i regulacji ekohydrologicznej). Tereny dolinne z lasami i zbiornikami wodnymi będą stanowić o walorach przyrodniczych i krajobrazowych tego terenu czyniąc go bardziej atrakcyjnym dla okolicznych mieszkańców. Będą stanowiły także tereny rekreacyjne. 24 Na terenie planu wprowadza się także ustalenia, których konsekwencja będzie pogorszenie stanu środowiska. Dotyczy to zwłaszcza terenów komunikacyjnych. W północnej części planu przebiegać będzie nowa droga główna ruchu przyspieszonego, która będzie uciążliwa głównie dla terenów kompleksów leśnych oraz dla mieszkańców zabudowy niskiej intensywności (jednorodzinnej). Droga główna (ul. Szczecińska) będzie stanowić uciążliwość dla terenów przyrodniczych, gdyż przecina objętą ochroną krajobrazową dolinę Sokołówki. ⇒ pod kątem rozwiązań eliminujących lub ograniczających negatywne wpływy na środowisko Ustalenia planu w zakresie zasad ochrony środowiska i przyrody wskazują tereny chronione przed hałasem. Ochronę wprowadzono zarówno dla terenów mieszkaniowych, jak i rekreacyjno-wypoczynkowych. Ponadto w granicy zasięgu wód powodziowych P=1% wprowadza się ograniczenia w zagospodarowaniu. W strefie ścisłej ochrony i regulacji ekohydrologicznej zakazuje się grodzenia terenu i lokalizacji obiektów kubaturowych oraz zagospodarowanie w sposób zabezpieczający sąsiednie tereny przed powodzią. Ochronie zgodnie z ustaleniami planu podlega także zieleń na gruntach leśnych i zadrzewionych. Ustalenia w zakresie ochrony środowiska zakazują zmian rzeźby terenu z wyjątkiem niezbędnych działań do przeprowadzenia inwestycji infrastrukturalnych i drogowych. Zakazuje się także odprowadzania ścieków i wód opadowych bezpośrednio do gruntu, cieków wodnych i rowów, za wyjątkiem niezanieczyszczonych wód opadowych i roztopowych oraz składowania odpadów i złomu. W działaniach inwestycyjnych nakazuje się minimalizację uciążliwości dla środowiska poprzez stosowanie rozwiązań technicznych ograniczających emisję zanieczyszczeń, hałasu, promieniowania. Zapisy odnoszące się pośrednio do zapewniania ochrony jakości środowiska przyrodniczego na tym obszarze znajdują się także w ustaleniach dotyczących infrastruktury technicznej. Odprowadzania ścieków komunalnych oraz wód opadowych z terenów utwardzonych ustalenia planu nakazują do sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz powierzchniowo przy spełnieniu warunków określonych w przepisach odrębnych. Realizacja zagospodarowanie na terenach niezainwestowanych powinna być poprzedzona realizacją sieci uzbrojenia technicznego, w tym głównie kanalizacji ściekowej i deszczowej. Wykonanie skutecznego systemu odprowadzania nieczystości z terenu planu jest szczególnie istotne z uwagi na położenie w obrębie głównego zbiornika wód podziemnych oraz sąsiedztwo cennej przyrodniczo doliny Sokołówki. Znaczna powierzchnia terenów utwardzonych oraz wprowadzenie funkcji uciążliwych dla środowiska gruntowo-wodnego może doprowadzić do wzrostu ilości zanieczyszczonych wód opadowych, które muszą zostać poddane procesowi podczyszczania. Rozbudowa układu komunikacyjnego spowoduje pojawienie się uciążliwości w postaci hałasu, emisji zanieczyszczeń powietrza, konieczności odprowadzania i podczyszczania wód opadowych. Z jednej strony rozbudowa i modernizacja tras komunikacyjnych może prowadzić do zmniejszenia hałasu (lepsza nawierzchnia, poprawa przepustowości), a z drugiej wzrost natężenia ruchu tranzytowego, może skutkować zwiększeniem hałasu i emisji komunikacyjnych. Również rozwój terenów mieszkaniowych może spowodować wzrost natężenie ruchu i relatywny wzrost ilości zanieczyszczeń. Niestety nie wprowadzono zapisu o lokalizacji w pasach drogowych zieleni przyulicznej lub zieleni izolacyjnej, która mogłaby w pewnym stopniu wpływać korzystnie na redukcje hałasu i wyłapywanie zanieczyszczeń komunikacyjnych. Na obszarze objętym planem tereny wrażliwe na hałas komunikacyjny to obszary przeznaczone na zabudowę mieszkaniową, i tereny rekreacyjno-sportowe. Ustalenia planu wprowadzają dla tych terenów standardy akustyczne, których dotrzymanie będzie zależało 25 od odległości zabudowy od uciążliwych tras komunikacyjnych oraz materiałów użytych do budowy (redukcja hałasu w pomieszczeniach), ale także stosowania aktywnych form ochrony przed hałasem (ekrany akustyczne). W ustaleniach planu znajduje się także nakaz zaopatrzenia w ciepło z miejskiej sieci ciepłowniczej lub z ekologicznych źródeł ciepła z wykorzystaniem energii elektrycznej i odnawialnej, gazu i oleju opałowego lekkiego oraz niskoemisyjnych źródeł ciepła. Zapisy te mogą skutecznie wpływać na ograniczenie emisji zanieczyszczeń. Na terenie planu znajdują się tereny o potencjalnym wysokim zagrożeniu promieniowaniem elektromagnetycznym (gpz, linie wysokiego napięcia). Linie wysokiego napięcia przebiegają w obrębie terenów mieszkaniowych, co może prowadzić do pojawienia się uciążliwości dla mieszkańców. Ustalenia planu oraz wykorzystanie przepisów szczególnych powinno zapewnić częściową ochronę środowiska, nie uchroni jednak przed uciążliwościami pochodzenia komunikacyjnego oraz bytowego (emisje niskie, ścieki, wody opadowe, odpady). ⇒ z punktu widzenia ochrony walorów środowiska przyrodniczego i kulturowego, zabytków oraz kształtowania walorów krajobrazowych Obszar objęty planem to tereny w niewielkim stopniu zainwestowane (usługi, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna). W przeważającej części są to jednak tereny o funkcji przyrodniczej położone w dolinie Sokołówki (część południowa) oraz w lesie Chełmy (część północna). Tereny zurbanizowane zajmują obszary pomiędzy tymi kompleksami zieleni. Walorami środowiska przyrodniczego są m.in. dolina rzeki Sokołówki z terenami leśnymi i zbiornikami wodnymi, objęta ochroną jako obszar o szczególnych walorach krajobrazowych. Dolina Sokołówki stanowi, także lokalny korytarz ekologiczny i objęta jest częściowo ochroną prawną w ramach zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Dolina Sokołówki”. Dolina Sokołówki stanowi także walor krajobrazowy, urozmaicają stosunkowo płaski teren naturalnymi krawędziami dolinnymi. Do walorów przyrodniczych można także zaliczyć istniejące tereny leśne i zadrzewienia, dobre gleby, powierzchnie terenu biologicznie czynnego i poprawny stan środowiska (z wyjątkiem klimatu akustycznego). Pewnym walorem krajobrazowym charakteryzuje się układ urbanistycznych osiedli mieszkaniowych zabudowy jednorodzinnej. Ustalenia planu będą prowadzić do niewielkiego wzrostu obszaru zabudowy, co nie powinno wpłynąć na zwiększenie emisji zanieczyszczeń powietrza, obniżenie poziom wód gruntowych czy kumulacji zanieczyszczeń w glebie. Renaturyzacja doliny Sokołówki powinna prowadzić do polepszenia się kondycji zieleni wysokiej i rozwoju nowych siedlisk, co w efekcie powinno przyczynić się do zwiększenia walorów przyrodniczych na tym obszarze. Dla terenów zabudowy mieszkaniowej i usługowej ustalono jednolite parametry wysokości zabudowy oraz kształty dachów, kolory elewacji czy rodzaje ogrodzeń, co przyczyni się do uporządkowania walorów krajobrazowych zabudowy. Część obszaru planu jest objęta strefą ochrony konserwatorsko-archeologicznej. Dla terenów zainwestowanych wprowadza się zapisy o udziale powierzchni terenu biologicznie czynnego nie wskazując jednak, jakie formy zieleni są preferowane lub zalecane. Dla poprawy walorów krajobrazowych wskazane byłoby określenie udziału zielni wysokiej na terenach zabudowy. Ukształtowanie ulic w formie alei znacznie podniosłoby walory krajobrazowe całego obszaru zabudowy zwłaszcza, że układ komunikacyjny zostanie dość istotnie rozbudowany. O walorach krajobrazowych obszaru planu decydować będzie 26 także jakość architektury, materiałów budowlanych i wykonawstwo, staranność zagospodarowania i utrzymanie porządku, co nie jest określane zapisem planu miejscowego. 3. Analiza i ocena wpływu na poszczególne komponenty środowisk we wzajemnym powiązaniu Wpływ na gleby i powierzchnię ziemi Tereny objęte planem to tereny częściowo zainwestowane (zabudowa mieszkaniowa, usługi, infrastruktura techniczna) oraz tereny zieleni leśnej, wód powierzchniowych, upraw rolnych i nieużytków. Wprowadzenie nowej zabudowy i rozbudowa układu komunikacyjnego spowoduje niewielkie ograniczenie powierzchni terenu biologicznie czynnego i zmniejszenie przestrzeni produkcyjnej gleb. Przekształceniu ulegnie rzeźba terenu w wyniku prowadzonych prac ziemnych przygotowujących tereny na posadowienie nowej zabudowy, a zwłaszcza w związku z budową nowych dróg. Ustalenia planu zakazują niwelacji terenu pod zabudowę, ale dopuszczają ją dla inwestycji drogowych i infrastrukturalnych. Będzie to szczególnie uciążliwe na terenach dolinnych oraz w miejscach kolizji przebiegu dróg z użytkami ekologicznymi. Rozwój komunikacji może spowodować możliwość pojawienia się lokalnych ognisk zanieczyszczeń gleb substancjami ropopochodnymi oraz osadami. Na niektórych obszarach zasadnym działaniem będzie wykonanie zabezpieczeń przeciwpowodziowych (wały). Wpływ na wody powierzchniowe i podziemne Oczyszczanie ścieków deszczowych z terenów dróg krajowych i wojewódzkich regulują przepisy szczególne. Ustalenia planu zobowiązują do podczyszczania ścieków z wszystkich terenów komunikacyjnych, dlatego zanieczyszczone wody opadowe i roztopowe z powierzchni ulic, parkingów czy placów manewrowych nie powinny zanieczyszczać wód powierzchniowych lub gruntów i wód gruntowych. Zabudowa i zabetonowanie części terenu oraz zarurowanie części rowów ogranicza możliwość zasilania wód gruntowych, a jednocześnie przyczynia się do zwiększenia przepływu w okolicznych ciekach, tym bardziej, że kierunek spływu wód opadowych ustalono do Sokołówki, co może być groźne w przypadku wystąpienia opadów nawalnych. Ustalenia planu zobowiązują do retencjonowania czystych wód opadowych i wykorzystania ich do nawadniania terenów zieleni, co zmniejszy ilość odprowadzanych ścieków deszczowych do wód powierzchniowych oraz poprawi bilans wód gruntowych, zapobiegając przesuszeniu gruntu. Istniejąca i planowana zabudowa oraz zabudowa w otoczeniu planu będzie wiązała się z przebywaniem na tym terenie dużej liczby osób (zamieszkiwanie, obiekty usługowe). Zabudowa mieszkaniowa i usługowa będzie źródłem znaczącej ilości ścieków komunalnych. Ustalenia planu określają sposób odprowadzania ścieków komunalnych siecią kanalizacyjną do głównej oczyszczalni ścieków, a ewentualna uciążliwość dla środowiska z tytułu odprowadzenia oczyszczonych ścieków może wystąpić w miejscu zrzutu z oczyszczalni do wód powierzchniowych. W obiektach, w których brak podłączenia do sieci kanalizacyjnej dopuszcza się jednak zbiorniki wybieralne, których nieprawidłowa eksploatacja może prowadzić do zanieczyszczenia wód podziemnych. Problem może być również z wcześniejszą realizacją sieci kanalizacyjnej, przed realizacją zabudowy. Wpływ na powietrze atmosferyczne Na obszarze objętym planem dopuszcza się zaopatrzenie w ciepło z sieci ciepłowniczej oraz lokalizację indywidualnych systemów grzewczych na terenach 27 mieszkaniowych i kotłowni na terenach produkcyjnych i usługowych. Stosowane urządzenia grzewcze mają być o wysokiej sprawności. Nakazuje się także wykorzystywanie odnawialnych (energia słoneczna) i proekologicznych źródeł energii. Mimo to rozwój terenów zurbanizowanych i wzrost natężenia ruchu może spowodować wzrost ilości emisji do atmosfery. W niesprzyjających warunkach atmosferycznych możliwe jest okresowe przekroczenie dopuszczalnych poziomów zanieczyszczeń powietrza, zwłaszcza w okresie grzewczym i w trakcie warunków inwersyjnych. Lokalne kotłownie na gaz, węgiel czy koks emitują, oprócz zanieczyszczeń, duże ilości dwutlenku węgla, co ma wpływ na globalne zmiany klimatyczne. Dodatkowym czynnikiem emitującym zanieczyszczenia do atmosfery jest ruch kołowy na istniejących i planowanych trasach komunikacyjnych. Rozwój terenów zurbanizowanych i rozbudowa układu komunikacyjnego może wpłynąć na zwiększenie natężenia ruchu, a przez to na wzrost emisji spalin. Planowane tereny zieleni naturalnej, nieurządzonej i urządzonej oraz istniejące tereny leśne będą jedynie częściowo redukować zanieczyszczenia powietrza i to jedynie w okresie wegetacyjnym. Wpływ na klimat akustyczny Obecnie, zgodnie z mapą akustyczną, niemal całe osiedle znajduje się w zasięgu ponadnormatywnego hałasu (wskaźnik LDWN = 55-60 dB), który narasta w kierunku al. Szczecińskiej i linii kolejowej, osiągając przy trasach poziom nawet do 75 dB. Oznacza to, że poziom hałasu przekracza wartości dopuszczalne dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej nawet do 15 dB (wskaźnik LDWN). Z uwagi na niską intensywność zabudowy na obszarze objętym opracowaniem powierzchni gdzie następuje przekroczenie norm nie są wielkie. Realizacja ustaleń planu, czyli budowa a potem użytkowanie zabudowy o charakterze usługowym i mieszkaniowo-usługowym, będzie generować dodatkowy ruch samochodowy (również ruch pojazdów dostawczych), co związane jest ze zwiększoną emisją hałasu i pogorszeniem standardu klimatu akustycznego wzdłuż ulic dojazdowych i lokalnych. Największym źródłem hałasu będzie ulica główna ruchu przyspieszonego oraz ul. Szczecińska w randze drogi głównej, przenoszące ruch tranzytowy oraz ulice zbiorcze i lokalne, która obsługują ruch międzyosiedlowy. Budowa nowych tras i rozbudowa istniejących wraz z rozwojem zabudowy na terenach sąsiednich, spowoduje znaczny wzrost natężenia ruchu i emisji hałasu komunikacyjnego. Dla zabudowy wprowadzono standardy akustyczne, ale ich dotrzymanie zależne będzie od działań inwestycyjnych prowadzonych w ramach terenów komunikacji. W rejonie zabudowy znajdującej się wzdłuż tras, gdzie notuje się największe przekroczenia dopuszczalnych norm, zaleca się wprowadzenie czynnych form ochrony akustycznej w postaci ekranów akustycznych, wałów ziemnych lub wielopiętrowej zieleni izolacyjnej. Wpływ na różnorodność biologiczną, świat roślinny i zwierzęcy Ustalenia planu określają minimalny udział powierzchni terenu biologicznie czynnego na poziomie 30-50 % powierzchni działki budowlanej, dla terenów zurbanizowanych. Znaczna powierzchnie planu stanowią tereny lasów, tereny zieleni naturalnej oraz tereny zieleni urządzonej i nieurządzonej, co sprawia, że powierzchnia terenu biologicznie czynnego na gruncie rodzimym jest duża w stosunku do powierzchni planu. Tereny te mają także pełnić funkcje rekreacyjne. Na terenie planu występują także tereny wód powierzchniowych (ciek i zbiorniki wodne) oraz tereny ogrodów działkowych. Tereny zieleni towarzyszącej zabudowie ukształtowane zostaną głównie w oparciu o gatunki roślin ozdobnych i odpornych na warunki miejskie, co będzie miało negatywny wpływ na różnorodność biologiczną obszaru, tym bardziej, że wykorzystane zostaną też gatunki obce, często inwazyjne, które stanowią zagrożenie dla rodzimej flory. Na terenach 28 leśnych i w dolinie Sokołówki można się spodziewać większego bogactwa roślin zielnych oraz siedlisk leśnych. Pozostawienie znacznych terenów leśnych w dolinie Sokołówki pozwoli zachować istniejący stan gatunków zwierzęcych. Zwartość terenów zieleni oraz brak ingerencji zabudowy przyczyni się do zachowania różnorodności gatunkowej fauny oraz nie ograniczy przestrzeni życiowej i bazy żywieniowej zwierzyny. Na terenach leśnych i dolinnych występować będą ptaki, gryzonie, pospolite gatunki owadów, ale także większa zwierzyna korzystająca z korytarza ekologicznego Sokołówki. Budowa drogi zbiorczej przez tereny dolinne powinna spełniać wymogi dotyczące zachowania siedlisk gatunków chronionych oraz umożliwiać migracje w korytarzu ekologicznych (przejścia dl zwierząt). Wpływ na klimat lokalny Istniejąca i planowane zabudowa będzie miała nieznaczny wpływ na modyfikację klimatu lokalnego, szczególnie w odniesieniu do zaburzeń pola wiatru oraz emisji ciepła. Zabudowa mieszkaniowa z dużym udziałem zieleni nie powinna ograniczać przewietrzania oraz nie będzie prowadzić do rozwoju miejskiej wyspy ciepła. Sąsiedztwo terenów leśnych będzie korzystnie wpływać na warunki bioklimatyczne. Dolina rzeczna będzie terenem inwersyjnym gdzie częściej będą występować warunki podwyższonej wilgotności powietrza i mgły. Istotne może to stać się w przypadku rozbudowy układu komunikacyjnego i może skutkować lokalnym pogorszeniem warunków drogowych w miejscu przekroczenia doliny. Wpływ na krajobraz, zabytki i zasoby naturalne Obszar objęty planem nie posiada wysokich walorów architektonicznych. Mimo to ustalenia planu w zakresie ukształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu zapewniają utrzymanie skali zabudowy (ograniczenie wysokości zabudowy), charakteru zabudowy (zabudowa jednorodzinna), kolorystyki. Stawarza to możliwość harmonijnego zagospodarowania całego obszaru, co korzystnie wpływa na walory krajobrazowe. Zachowanie terenów leśnych oraz układu doliny Sokołówki przyczynie się do utrzymania wysokich walorów krajobrazowych tego obszaru i podniesie prestiż zabudowy mieszkaniowej. Tereny przemysłowe nie zwiększą swojego zasięgu i pozostaną na obszarach już zajmowanych, co pozwoli zachować charakter osiedla. Rozwój terenów rekreacyjnych dodatkowo poprawi warunki zamieszkiwania w tej części miasta. Na obszarze objętym planem ustalenia planu zapewniają ochronę potencjalnych stanowisk archeologicznych, wprowadzając strefę ochrony konserwatorsko-archeologicznej. Wpływ na zdrowie ludzi Zachowanie istniejącej zabudowy oraz nieznaczna rozbudowa osiedla i układu komunikacyjnego zwiększy zasięg uciążliwości z tym związany (m.in. emisje zanieczyszczeń powietrza, emisje hałasu, ograniczenie powierzchni otwartych i terenów zieleni) i zwiększy także liczbę mieszkańców, które mogą być narażone na te uciążliwości. Zmiana warunków zamieszkiwania może mieć pewien wpływ na zdrowie ludzi. Wprawdzie o zdrowiu człowieka decyduje dużo innych uwarunkowań i osobnicza odporność na choroby, ale np. zaburzenie snu w wyniku uciążliwego hałasu, trwające przez długi czasu, może odbić się na kondycji zdrowotnej mieszkańców. Korzystnie na zdrowie mieszkańców powinno wpływać sąsiedztwo terenów leśnych ogrodów działkowych, zieleni naturalnej, które powinny być wolne od uciążliwości. Bardzo korzystnym zapisem jest także wprowadzenie standardów akustycznych dla terenów rekreacyjno – wypoczynkowych, które to standardy powinny być wyegzekwowane w trakcie realizacji inwestycji drogowych. 29 V. PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ OGRANICZAJĄCYCH NEGATYWNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO ORAZ ROZWIĄZAŃ ALTERNATYWNYCH W zapisie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego proponuje się uzupełnienie ustaleń o zapisy, które pozwolą na ograniczenie negatywnych oddziaływań realizacji planu na środowisko, dotyczące m.in.: wprowadzenia zieleni przyulicznej – nasadzenia alejowe lub szpalery oraz wprowadzenie zieleni izolacyjnej (wielopiętrowej) wzdłuż drogi głównej ruchu przyspieszonego, drogi głównej oraz dróg zbiorczych. Ustalenia analizowanego planu miejscowego są wynikiem kompromisu pomiędzy wymogami ochrony środowiska, a koniecznością rozwoju urbanistycznego i społecznoekonomicznego miasta. Zaprezentowane rozwiązania są zgodne z ustawodawstwem odrębnym i wykorzystują instrumenty planistyczne służące do zrównoważonego rozwoju terenów zurbanizowanych. Ustalenia planu, dotyczące lokalizacji infrastruktury komunikacyjnej, częściowo ingerują w tereny o wysokich walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Nowy układ komunikacyjny jest jednak niezbędny z punktu widzenia rozwoju przestrzennego tej części miasta. Ustalenia planu zawierają też wiele rozwiązań korzystnych dla środowiska na obszarach zurbanizowanych i zachowują znaczne obszary terenu biologicznie czynnego na terenach dolinnych i leśnych. VI. METODY ANALIZY PROJEKTU PLANU REALIZACJI POSTANOWIEŃ Przewidywane metody analizy realizacji postanowień projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod kątem wpływu na środowisko mogą się odnosić do: 1. oddziaływania projektowanego zagospodarowania terenu, 2. przestrzegania ustaleń dotyczących przeznaczenia terenu, ukształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu, ustaleń dotyczących wyposażenia w infrastrukturę techniczną, ochrony i kształtowania środowiska i ładu przestrzennego, ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków. Ad 1) W zakresie oddziaływania projektowanego zagospodarowania terenu na środowisko: - w odniesieniu do przedsięwzięć, dla których wydano decyzję o uwarunkowaniach środowiskowych, obowiązywać będzie monitoring środowiska w zakresie i metodach określonych w wydanej decyzji, - w odniesieniu do pozostałych terenów może to być monitoring państwowy środowiska, prowadzony przez odpowiednie organy administracji państwowej, powołane do badania stanu środowiska, - w przypadku skarg mieszkańców na uciążliwości prowadzonej działalności w oparciu o uchwalony plan, analizę realizacji mpzp i badanie skażenia środowiska powinien przeprowadzić odpowiedni organ administracji samorządowej. Ad. 2) W zakresie realizacji przestrzegania ustaleń mpzp powinny być okresowe przeglądy zainwestowania obszaru i realizacji mpzp, wykonywane przez administrację samorządową na potrzeby oceny prowadzonej polityki przestrzennej. Częstotliwość okresowych przeglądów powinna być zgodna z przepisami szczególnymi (ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). 30 VII. PROGNOZA ZMIAN ŚRODOWISKA W WYNIKU REALIZACJI USTALEŃ MIEJSCOWEGO PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO 1. Przyjęte założenia Przy sporządzaniu niniejszej prognozy przyjęto podstawowe założenie, że autorzy projektu MPZP uwzględnili wszystkie aspekty ochrony środowiska. Zapisy ustaleń projektu planu przygotowane zostały tak, by w możliwie maksymalnym stopniu ograniczyć negatywne oddziaływanie przyszłych aktywności na stan środowiska naturalnego i zdrowie mieszkańców. Szczegółowe lokalizacje nowych inwestycji muszą być ustalane z uwzględnieniem przepisów szczególnych, dotyczących m.in. ochrony środowiska, co stanowi dodatkowe zabezpieczenie przed potencjalną degradacją środowiska. W celu otrzymania metodologicznej przejrzystości prognozy oddziaływania ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko przyrodnicze dokonano klasyfikacji poszczególnych terenów pod kątem potencjalnych zagrożeń stanu środowiska, mogących wystąpić w wyniku realizacji planu. Określono również przewidywany zasięg oddziaływania, jego rodzaj oraz trwałość i odwracalność. Ponadto scharakteryzowano wpływ ustaleń MPZP oraz rodzaj oddziaływania na tereny przyległe do obszaru opracowania. Wydzielono cztery grupę, w ramach powyższej klasyfikacji, którą przedstawiono na załączonej mapie w skali 1:4000 oraz opisano w niniejszym tekście. A Tereny zieleni działkowej – 98ZD i 107ZD, tereny zieleni urządzonej – 47ZP i 53ZP, tereny zieleni nieurządzonej – 80ZI i 102ZI, tereny zieleni naturalnej – 7ZN, 8ZN, 13ZN, 15ZN, 18ZN, 19ZN, 22ZN, 24ZN, 28ZN, 31ZN, 32ZN, 35ZN, 36ZN, 37ZN, 41ZN, 42ZN, 46ZN, 58ZN, 59ZN, 61ZN, 72ZN, 75ZN i 79ZN, tereny lasów – 9ZL, 25ZL, 27ZL, 29ZL, 30ZL, 38ZL, 39ZL, 43ZL, 44ZL, 45ZL, 48ZL, 50ZL, 52ZL, 55ZL, 56ZL, 62ZL, 64ZL, 65ZL, 77ZL, 91ZL, 95ZL, 99ZL i 108ZL, tereny lasów komunalnych 1ZLK, 3ZLK, 103ZLK, 104ZLK, 105ZLK i 106ZLK, tereny upraw rolnych – 54R, 57R, 63R i 66R, tereny wód powierzchniowych – 2WS, 10WS, 11WS, 12WS, 16WS, 17WS, 23WS, 33WS, 40WS, 49WS, 51WS, 60WS, 74WS, 78WS i 90WS B Tereny na zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej – 4MN, 5MN, 6MN, 67MN, 69MN, 70MN, 71MN, 76MN, 81MN, 82MN, 83MN, 85MN, 87MN, 89MN, 93MN, 96MN, 97MN, 100MN i 101MN, tereny dróg klasy dojazdowej – 7KD-D 1/2 – 19KD-D 1/2, tereny ciągów pieszo – jezdnych – 20KD-PJ– 24KD-PJ, tereny ciągów pieszo – rowerowych – 25KD-PR – 28KD-PR. C Tereny zabudowy usługowej – 92U, teren usług publicznych – 86UP, tereny urządzeń infrastruktury technicznej – kanalizacja – 13K, 34K i 73K, tereny urządzeń infrastruktury technicznej – wodociągi – 20W i 21W, tereny urządzeń infrastruktury technicznej – energetyka – 68E, 84E, 88E i 94E, teren drogi klasy głównej – 2KD-G 2/2, tereny dróg klasy zbiorczej – 3KD-Z 1/2 i 4KD-Z 1/2, tereny dróg klasy lokalnej – 5KD-L 1/2 i 6KD-L 1/2. D Tereny drogi klasy głównej ruchu przyspieszonego – 1KD-GP 2/3. 31 2. Prognoza skutków wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko przyrodnicze Przyjęte i przedstawione powyżej założenia niniejszej prognozy opracowano w odniesieniu do wydzielonej grupy, oznaczonej na mapie „Prognozy ...” literami A, B, C, D. Przewiduje się następujące oddziaływanie ustaleń MPZP na środowisko przyrodnicze, krajobraz i zdrowie mieszkańców: A Tereny istniejącej zieleni działkowej, tereny zieleni urządzonej i nieurządzonej, tereny zieleni naturalnej, tereny lasów, tereny lasów komunalnych, tereny upraw rolnych i tereny wód powierzchniowych stanowią ostoje walorów przyrodniczych na obszarze planu. Tereny zieleni zapewniają korzystne oddziaływanie na tereny zurbanizowane i jednocześnie ograniczają skażenia środowiska oraz zachowują walory krajobrazowe i przyrodnicze. Tereny leśne oraz dolinne zapewniają właściwe warunki bioklimatyczne dla terenów mieszkaniowych. Dolina Sokołówki wraz z towarzyszącymi terenami leśnymi oraz zieleni naturalnej, zieleni urządzonej i zieleni nieurządzonej pełni funkcję ważnego korytarza ekologicznego na terenie miasta. Oddziaływanie planu na środowisko i krajobraz można ocenić w następujący sposób: pod względem charakteru – jako korzystne, pod względem intensywności przekształceń – jako nieznaczne, pod względem bezpośredniości oddziaływania – jako bezpośrednie, pod względem okresu trwania oddziaływania – jako długoterminowe, pod względem częstotliwości oddziaływania – jako stałe, pod względem zasięgu przestrzennego – jako lokalne, pod względem trwałości oddziaływania – jako odwracalne. B Tereny istniejącej i planowanej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny komunikacji (dróg klasy dojazdowej, ciągów pieszo – jezdnych, ciągów pieszo – rowerowych) będą miały nieznacznie uciążliwy wpływ na stan środowiska przyrodniczego. Istniejąca i planowana zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna jest i będzie źródłem emisji z systemów grzewczych oraz hałasu na drogach dojazdowych. Pewną rekompensatą dla środowiska przyrodniczego i krajobrazu jest przeznaczenie, co najmniej 40-50% powierzchni działek na powierzchnię biologicznie czynną, co wpływa korzystnie na walory krajobrazowe obszarów zabudowanych. Ustalenia planu wyczerpują dostępne zapisy dotyczące ograniczenia i wyeliminowania szkodliwych skutków zainwestowania. Dotyczy to szczególnie stosowania proekologicznych źródeł ciepła w gospodarstwach domowych, zaopatrzenia terenu w niezbędne media, w tym w sieć kanalizacyjną i wodociągową. Ustalenia planu nie dopuszczają do odprowadzania wód opadowych i roztopowych do gruntu oraz umożliwiają podczyszczanie zanieczyszczonych wód opadowych i roztopowych na terenach. Wszystkie tereny, na których może dojść do zanieczyszczenia wód opadowych i roztopowych muszą być utwardzone. Ponadto na terenach dopuszcza się retencjonowanie czystych wód opadowych z połaci dachowych. W okresie grzewczym może dochodzić do kumulacji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych pochodzący z indywidualnych palenisk domowych oraz z terenów komunikacji. Uciążliwości tego rodzaju nie będą jednak zbyt wysokie z uwagi na dobre warunki przewietrzania i duży udział zieleni oraz położenie poza terenami inwersyjnymi. Pewną uciążliwość dla terenów mieszkaniowych stanowi hałas komunikacyjny, dlatego zgodnie z przepisami odrębnymi, objęto tereny związane z pobytem ludzi ochroną akustyczną. Ustalenia planu w sposób prawidłowy i kompleksowy ograniczają uciążliwości terenów zainwestowania dla 32 środowiska przyrodniczego, kładąc nacisk na działania i zachowania proekologiczne w odniesieniu do środowiska wodnego, glebowego, powietrza atmosferycznego i krajobrazu. Oddziaływanie planu na środowisko i krajobraz można ocenić w następujący sposób: pod względem charakteru – jako potencjalnie niekorzystne, pod względem intensywności przekształceń – jako zauważalne, pod względem bezpośredniości oddziaływania – jako bezpośrednie, pod względem okresu trwania oddziaływania – jako długoterminowe, pod względem częstotliwości oddziaływania – jako stałe i okresowe, pod względem zasięgu przestrzennego – jako miejscowe, pod względem trwałości przekształceń – jako nieodwracalne. C Tereny planowanej zabudowy usługowej, usług publicznych oraz tereny infrastruktury technicznej (kanalizacja, wodociągi, energetyka) i komunikacji (dróg klasy głównej, dróg klasy zbiorczej i dróg klasy lokalnej) będą źródłem uciążliwości dla środowiska przyrodniczego (hałas komunikacyjny, emisje do atmosfery, konieczność odprowadzania zanieczyszczonych wód opadowych, produkcje znacznych ilości odpadów). Rozbudowa na tych terenach obiektów usługowych wpłynie na zmniejszenie powierzchni zieleni, ale istnieje możliwość wzbogacenia obiektów powierzchniami biologicznie czynnymi (zielone dachy, tarasy itp.), tak by udział powierzchni biologicznie czynnej na działce wynosił 30-50%. Zieleń korzystnie będzie wpływać na redukcję zanieczyszczeń środowiska i podniesienie walorów krajobrazowych terenu zainwestowanego. Obiekty usługowe będą generować dodatkowych ruch samochodowy, który jest głównym źródłem emisji zanieczyszczeń powietrza i hałasu. Ustalenia planu wykorzystują dostępne przepisami sposoby redukcji uciążliwości dla środowiska. Dotyczy to stosowania niskoemisyjnych źródeł energii cieplnej, podczyszczanie wód opadowych, odprowadzenie ścieków i wód opadowych do sieci kanalizacyjnych i sytuowania stacji bazowych telefonii komórkowej. Uciążliwość terenów komunikacji będzie częściowo neutralizowana przez obecność terenów zieleni. Niektóre drogi będą położone w sąsiedztwie terenów wartościowych przyrodniczo i krajobrazowo, dlatego należy zadbać o odpowiednie wykorzystanie zieleni przyulicznej. Oddziaływanie planu na środowisko i krajobraz można ocenić w następujący sposób: pod względem charakteru – jako niekorzystne, pod względem intensywności przekształceń – jako duże, pod względem bezpośredniości oddziaływania – jako bezpośrednie, pod względem okresu trwania oddziaływania – jako długoterminowe, pod względem częstotliwości oddziaływania – jako stałe i okresowe, pod względem zasięgu przestrzennego – jako lokalne, pod względem trwałości oddziaływania – jako nieodwracalne. D Tereny planowanej drogi klasy głównej ruchu przyspieszonego będą mieć negatywny wpływ na środowisko i będą stanowić główne źródło uciążliwości dla terenów zurbanizowanych i przyrodniczych. Układ komunikacyjny rozstanie rozbudowany o drogę o dużej przepustowości i uciążliwości. Budowa nowej trasy komunikacji samochodowej usprawni transport w tym rejonie, ale będzie także generować dodatkowy ruch pojazdów spalinowych. Zabetonowanie powierzchni ziemi pod tereny komunikacyjne spowoduje utratę wartości produkcyjnych części terenów, ograniczy zasilanie wodami opadowymi poziomów wód gruntowych, zwiększając ich bezpośredni odpływ do cieków powierzchniowych, zmniejszy powierzchnię biologicznie czynną (brak ustaleń odnośnie zieleni przyulicznej), przyczyni się do likwidacji zadrzewień oraz podsuszenia terenu, stanowić będzie barierę na trasach 33 migracyjnych zwierząt. Trasa o dużym natężeniu ruchu samochodowego stanowić będzie uciążliwe źródło emisji spalin, pogarszając stan atmosfery, gleby i kondycję zdrowotną zadrzewień w otoczeniu. Duże natężenie ruchu samochodowego bardzo negatywnie wpłynie na klimat akustyczny, podnosząc bardzo wydatnie poziom hałasu w środowisku i pogarszając warunki zamieszkiwania. Na szczęście w bezpośrednim otoczeniu drogi nie będzie obszarów zabudowy mieszkaniowej, a jedynie tereny rekreacyjne, które także podlegają ochronie przed hałasem, choć nie w takim stopniu jak tereny mieszkaniowe. Z punktu widzenia planowania przestrzennego w ustaleniach planu nie znalazły się żadne bezpośrednie odniesienia do ograniczenia hałasu. Dotyczy to zarówno sytuowania czynnych form ochrony przed hałasem, w postaci ekranów akustycznych, ale także rozwiązań technicznych (materiały budowlane, izolacyjne okna) czy przestrzennych (wprowadzenie zieleni izolacyjnej, odsuniecie linii zabudowy, wprowadzanie usług w rejony o najwyższej uciążliwości akustycznej). Niemniej jednak działania wymienione powyżej zostaną prawdopodobnie podjęte zgodnie z innymi przepisami odrębnymi. Wskazanym działaniem w celu ograniczenia imisji zanieczyszczeń oraz lepszych parametrów wilgotnościowych i temperaturowych na obszarach komunikacyjnych jest wprowadzanie zieleni w postaci szpalerów drzew, ciągów żywopłotów, skwerów, trawników. Ustalenia planu stwarzają możliwości do zrównoważonego kształtowania tych obszarów, choć bezpośrednio nie ograniczają ich uciążliwości i nie sugerują konkretnych rozwiązań przestrzennych. Zastosowanie przepisów odrębnych oraz dbałość o estetykę miasta powinny być skutecznych narzędziem do wyegzekwowania poprawy warunków funkcjonowania układu komunikacyjnego. Oddziaływanie planu na środowisko i krajobraz można ocenić w następujący sposób: pod względem charakteru – jako niepożądane, pod względem intensywności przekształceń – jako zupełne, pod względem bezpośredniości oddziaływania – jako bezpośrednie, pod względem okresu trwania oddziaływania – jako długoterminowe, pod względem częstotliwości oddziaływania – jako stałe, pod względem zasięgu przestrzennego – jako lokalne i ponadlokalne, pod względem trwałości oddziaływania – jako nieodwracalne. 3. Oddziaływanie MPZP poza obszarem opracowania Realizacja ustaleń planu będzie miała także pewien wpływ na środowisko poza obszarem opracowania planu. Nowe obiekty i tereny mieszkaniowo - usługowe będą generować dodatkowy ruch samochodowy, który będzie źródłem emisji hałasu i spalin wzdłuż tras dojazdowych do obszaru planu. Na tereny przyległe będzie ponadto oddziaływać emisja z zastosowanych systemów grzewczych (kotłownie, indywidualne systemy grzewcze). Intensywna zabudowa przyczyni się do zaburzenia przewietrzania i modyfikacji warunków klimatycznych na terenach przyległych, a wraz z zabudowanymi terenami w sąsiedztwie może spowodować powstanie lub pogłębienie efektu miejskiej wyspy ciepła. Ustalenia planu będą mieć wpływ na znaczne zwiększenie obciążenia środowiska ilością ścieków i odpadów komunalnych odprowadzanych z obszaru MPZP, zwiększonym zapotrzebowaniem na media (woda, energia elektryczna, gaz), z czym związane jest negatywne oddziaływanie na środowisko w miejscu ich utylizacji lub „produkcji”. Rozbudowa układu komunikacyjnego przyczyni się do wzrostu hałasu komunikacyjnego i zauważalnego pogorszenia klimatu akustycznego w tej części miasta. Korzystnym zjawiskiem dla przestrzeni miejskiej i środowiska przyrodniczego, częściowo neutralizującym negatywne skutki rozwoju terenów zurbanizowanych, jest 34 zachowanie terenów zieleni naturalnej i leśnej. Zieleń skutecznie wpływa na łagodzenie skutków miejskiej wyspy ciepła, jest miejscem odpoczynku dla mieszkańców, podnosi atrakcyjność krajobrazową terenów miejskich i pozytywnie wpływa na bilans wodny. Środowiskowe skutki zaniechania realizacji ustaleń planu W przypadku odstąpienia od realizacji niniejszego projektu MPZP można spodziewać się sukcesywnego przejmowania terenów niezabudowanych pod zabudowę mieszkaniowa i usługi, która będzie realizowana bez regulacji zawartych w planie, jedynie w oparciu o decyzję administracyjną. Może to wprowadzić chaos w zagospodarowaniu przestrzennym. Zagospodarowanie większości obszarów planu nie będzie możliwe bez rozbudowy układu komunikacyjnego oraz sieci infrastruktury technicznej. Brak tej ostatniej może powodować degradacje środowiska przyrodniczego doliny Sokołówki i pogorszenie jakości wód powierzchniowych. Nadmierna zabudowa terenów sąsiadujących z doliną będzie prowadziła do niszczenia siedlisk przyrodniczych i synantropizacji środowiska. Zaniechanie procesów renaturyzacyjnych w dolinie Sokołówki może prowadzić do utraty jej walorów przyrodniczych i krajobrazowych. 4. VIII. STRESZCZENIE Tereny objęte planem to tereny częściowo zainwestowane (zabudowa mieszkaniowa, usługi, infrastruktura techniczna) oraz tereny zieleni leśnej, wód powierzchniowych, upraw rolnych i nieużytków. W południowej części znajdują się tereny doliny Sokołówki z kompleksami leśnymi i obszarami cennymi przyrodniczo. W części północnej znajduje się fragment rozległego kompleksu leśnego - Las Chełmy, który znajduje się na granicy z miastem Zgierz. Na obszarze planu znajduje się obszar o szczególnych walorach krajobrazowych oraz zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Dolina Sokołowki”. Dolina Sokołówki jest przeznaczona do renaturyzacji i objęta jest ochroną ekohydrologiczną i przeciwpowodziową. W dolinie rzeki znajdują się zbiorniki wodne o charakterze rekreacyjnym i o funkcjach przyrodniczych. Stan środowiska na obszarze planu należy do dość dobrych (poza klimatem akustycznym); jest to obszar dobrze przewietrzany, nie występują na nim przekroczenia dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń w powietrzu i glebie, a wody rzeki Sokołówki zaliczane są do IV – V (wody niezadowalającej jakości), a w zbiornikach klasy III-IV. Hałas komunikacyjny przekracza miejscami dopuszczalny poziom o 15 dB. Plan zawiera ustalenia, które mogą doprowadzić do poprawy stanu środowiska, m.in. określa standardy akustyczne dla terenów mieszkaniowych i rekreacyjno-wypoczynkowych, wprowadza zakaz odprowadzania nieoczyszczonych ścieków do środowiska, nakazuje stosowanie proekologicznych i odnawialnych źródeł energii. Nie dopuszcza się lokalizowania inwestycji mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Na terenie planu wprowadza się także ustalenia, których konsekwencja będzie pogorszenie stanu środowiska. Dotyczy to zwłaszcza terenów komunikacyjnych. W północnej części planu przebiegać będzie nowa droga główna ruchu przyspieszonego, która będzie uciążliwa głównie dla mieszkańców zabudowy jednorodzinnej. Droga zbiorcza będzie stanowić natomiast uciążliwość dla terenów przyrodniczych, gdyż przecina objęta ochroną krajobrazową dolinę Sokołówki. Ustalenia planu w zakresie zasad ochrony środowiska i przyrody wskazują tereny chronione przed hałasem. Ochronę wprowadzono zarówno dla terenów mieszkaniowych, 35 usługowych jak i rekreacyjno-wypoczynkowych. Na obszarze planu znajdują się tereny o szczególnych walorach krajobrazowych oraz zespół przyrodniczo-krajobrazowych „Dolina Sokołówki”. Ponadto na terenie występowania wód powodziowych P=1% wprowadza się ograniczenia w zagospodarowaniu. W strefie ścisłej ochrony i regulacji ekohydrologicznej zakazuje się grodzenia terenu i lokalizacji obiektów kubaturowych oraz zagospodarowanie w sposób zabezpieczający sąsiednie tereny przed powodzią. Ochronie zgodnie z przepisami odrębnymi podlega także zieleń na gruntach leśnych i zadrzewionych. Ustalenia w zakresie ochrony środowiska zakazują zmian rzeźby terenu z wyjątkiem niezbędnych działań do przeprowadzenia inwestycji infrastrukturalnych i drogowych. Zakazuje się także odprowadzania ścieków i wód opadowych bezpośrednio do gruntu, cieków wodnych i rowów, za wyjątkiem niezanieczyszczonych wód opadowych i roztopowych oraz składowania odpadów i złomu. W działaniach inwestycyjnych nakazuje się minimalizację uciążliwości dla środowiska poprzez stosowanie rozwiązań technicznych ograniczających emisję zanieczyszczeń, hałasu, promieniowania. Zgodnie z metodyką prognozy wydzielono cztery grupy terenów o zróżnicowanym wpływie na środowisko przyrodnicze. W pierwszej grupie znalazły się tereny istniejącej zieleni działkowej, tereny zieleni naturalnej, tereny upraw rolnych, tereny lasów, lasów komunalnych i tereny wód powierzchniowych, które będą pozytywnie wpływać na walory przyrodnicze i środowiskowe obszaru planu. W drugiej grupie znalazły się tereny istniejącej i planowanej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny komunikacji (dróg klasy dojazdowej, ciągów pieszo – jezdnych, ciągów pieszo – rowerowych, które będą generować uciążliwości odnoszące się do jakości powietrza atmosferycznego oraz ograniczenia powierzchni terenu biologicznie czynnego. W grupie trzeciej znalazły się tereny planowanej zabudowy usługowej, usług publicznych oraz tereny infrastruktury technicznej (kanalizacja, wodociągi, energetyka) i komunikacji (dróg klasy głównej, dróg klasy zbiorczej, dróg klasy lokalnej), które będą generować uciążliwości akustyczne, dla jakości powietrza atmosferycznego, ograniczenia powierzchni terenu biologicznie czynnego, zagrożenia dla wód gruntowych i gruntu oraz zagrożenie promieniowaniem elektromagnetycznym. W czwartej grupie znalazły się tereny planowanej drogi klasy głównej ruchu przyspieszonego, które będą stanowić główne źródło uciążliwości dla terenów zurbanizowanych i przyrodniczych – kompleksów leśnych. Przejawić się to będzie emisją hałasu, spalin, koniecznością odprowadzenia i podczyszczenia wód opadowych, zagrożeniem dla gleb i wód gruntowych, ograniczeniem powierzchni biologicznie czynnej, przecięciem terenów wartościowych krajobrazowo. Plan zapewnia zachowanie potencjalnych stanowisk archeologicznych dzięki wprowadzeniu strefy ochrony konserwatorsko-archeologicznej. Projekt planu częściowo uwzględnia ograniczenia i uwarunkowania ekofizjograficzne, a także istniejące ustawodawstwo szczególne, co jednak nie eliminuje wszystkich uciążliwości planowanego zagospodarowania, szczególnie związanych z degradacją klimatu akustycznego oraz zanieczyszczeniem powietrza. 36
