1 Katecheza VIII: Ks. Jacek Kempa. Ewangeliczne motywacje

Katecheza VIII: Ks. Jacek Kempa. Ewangeliczne motywacje politycznych zaangażowań chrześcijan.
Przedmiotem tej konferencji będzie rozważanie nauk Jezusa pod tzw. kątem „politycznym”.
Refleksji zostaną poddane cztery fragmenty z Ewangelii św. Mateusza, w których autor próbuje
odnaleźć wskazówki dotyczące naszego zaangażowania w życie polityczne.
1. Sąd Ostateczny (Mt 25, 31-46). Definitywne wezwanie do zaangażowanie dla dobra
bliźniego.
W centrum nauki o Sądzie Ostatecznym jest sprawa królestwa Bożego i jego najważniejsze
prawo, prawo miłości Boga i człowieka. Służba bliźniemu jest służbą samemu Bogu. Bóg utożsamia się
z bliźnimi. Co to oznacza? Bóg przychodzi nie w jakiejś rzeczy, ale staje przede mną w bliźnim,
potrzebującym mojego zaangażowania dla jego dobra. Ta nauka każe nam się zastanowić, jak dobrze
i skutecznie służyć dobru wszystkich, nie pomijając oczywiście dobra jednostki. Człowiek nie żyje sam,
ale żyje w konkretnej wspólnocie, w różnych relacjach społecznych, dlatego też miłość bliźniego
w perspektywie społecznej domaga się zasady sprawiedliwości. Potrzebuje szczegółowych rozwiązań
służących sprawiedliwości. Tak zaczyna się działalność polityczna. Wyrasta ona ze zrywu serca by
służyć bliźniemu, by ostatecznie odpowiedzieć na wołanie Boga.
2. Osiem błogosławieństw (Mt 5, 1-12). Program maksymalistyczny.
Osiem błogosławieństw ogłoszonych przez Jezusa, jest programem życia chrześcijanina.
Bogactwo tych słów można także odczytać poprzez wymiar polityczny. One wszystkie mówią
o wielkim zaangażowaniu w życie innych ludzi. Ich głęboka prawda, wielkość, ale też wielki trud w ich
realizacji potrafią nas zachwycić. Choć są czasami trudne do zrealizowania, to przecież w głębi serca
człowiek ma tęsknotę za tym co wielkie, wręcz idealne. Program Królestwa Bożego, jest właśnie takim
programem wielkich ideałów. Czy można uprawiać politykę i być: ubogim w duchu, cichym,
miłosiernym i czystego serca? Codzienność podpowiada nam, że nie można tak uprawiać polityki.
Natomiast nauka Jezusa nie pozwala nam zrezygnować z wielkich ideałów. Tylko zachowanie
wewnętrznej postawy ubóstwa i cichości daje siłę do zwalczania w sobie egoizmu i pychy. Co więcej
taka właśnie postawa umożliwia skuteczną służbę społeczeństwu dla dobra wspólnego. Nauka Jezusa
nie gwarantuje szybkiego sukcesu, ale uczy gdzie jest prawda, a w zaangażowaniu politycznym musi
chodzić o prawdę, jej odkrywanie nadaje sens życiu, także temu politycznemu.
3. Przypowieść o chwaście, ziarnku gorczycy i zaczynie (Mt 13, 24-35). Reguła wzrostu
i cierpienia dla sprawy Bożej.
1
Przypowieści o ziarnku gorczycy i zaczynie mówią nam o mocy Królestwa Bożego, które zaczyna
się niepozornie, ale potrafi przemieniać cały świat. Mówią o wielkich perspektywach naszych zadań.
Nasza wiara wyrosła nie tylko dzięki naszej współpracy z łaską, ale także dzięki zaangażowaniu innych
ludzi. Teraz mogę dawać ten dar dalej. Liczy się szczerość zaangażowania dla Ewangelii. Jest to
absolutnie prosty mechanizm politycznej siły chrześcijańskiego orędzia. Trzeba też mieć świadomość,
że to zaangażowanie pociągnie za sobą wzięcie krzyża na siebie. I tu odnosi się przypowieść
o chwaście. W nas samych i wokół nas jest wiele zła i często w porywie chwili, emocji chcemy go
szybko wyrwać, zniszczyć. Taka reakcja może jednak wyrządzić szkodę. Dlatego powinniśmy znieść
krzyż, znieść istnienie zła w świecie, w cierpliwości. Ponieważ rozróżnienie na to, co dobre i na to, co
złe, to nie to samo co rozróżnienie „na złych i dobrych”. Tu chodzi przede wszystkim o dobro
człowieka i nie można go poświęcać w imię „abstrakcyjnego” dobra.
Jak dwuznaczne mogą być motywacje naszych czynów w życiu codziennym, widać to na forum
społecznym. Problem ten nabiera nowych rozmiarów: jak rozpoznać motywacje innych, nie
krzywdząc nikogo? Jak rozpoznać, co służy sprawie Bożej? Na tego typu dylematy jest jedna
odpowiedź Jezusa: pozostawić sąd samemu Bogu. W polityce naszym zadaniem jest szczere
zaangażowanie w przemienianie tego świata w myśl Ewangelii, nawet za cenę narażania się na
krytykę ze strony innych. Ewangelia Jezusowa nakazuje nam wierzyć, iż świat polityki powinien być
przestrzenią poszukiwania dobra wspólnego, mimo różnic w ocenie zjawisk czy w budowaniu
programów.
4. Sprawa podatku dla Cezara (Mt 22, 15-22). Także polityka jest obszarem podległym Bogu.
Jezusowi zależy na prawdziwej czci Boga i wynikającej z niej właściwej postawie wobec bliźniego.
W warunkach demokracji, w naszych czasach władza wyrasta z mandatu społecznego,
z zaangażowania osób tworzących daną społeczność. Inaczej to było w czasach cesarzy rzymskich,
gdzie „dać Cezarowi co do niego należy”, mogło oznaczać po prostu, „zwrócić jego własność”. Dziś,
„dla Cezara, co do niego należy”, oznacza, że nie oddajemy komuś obcemu, ale budujemy wspólnie
jakąś wartość i mamy w niej też udział. Co ważne, dla ucznia Jezusa liczy się najpierw „dać Bogu, co
do Niego należy”, czyli służyć społeczeństwu przy zachowaniu norm moralnych wyrastających
z chrześcijaństwa. Warto pamiętać, że ten słynny cytat Jezusowy nie może być traktowany jako
uzasadnienie idei rozdziału sfery religijnej i państwowej, ale jako zachęta dla nas, by przysługujące
nam prawo do udziału w żuciu publicznym, było realizowane zgodnie z wymogami Ewangelii.
2