Pamietnik gimnazjalisty 2 - Zespół Szkół nr 2 im. ks. prof. Józefa

PAMIĘTNIK
GIMNAZJALISTY
wydanie nr 2
16.11.- 30.11.2014
Gimnazjum nr 51
16.11.2014; 20:35
Siadam przed kominkiem. Ogień bucha wszystkimi możliwymi odcieniami
czerwieni. Płomienie iskrzą się i mienią pomarańczową barwą. W ręku
trzymam jeszcze gorącą czekoladę. Kończę książkę . Przerzucam ostatnią
stronę i …. koniec. Odkładam ją i nie mogę pogodzić się z zakończeniem.
Rozmyślam nad bohaterami i ich losem, co gdyby ona skończyła się inaczej.
Nagle w głowie pojawiają się setki myśli. Ale jedna przewija się ciągle
natarczywie, aż do zwariowania. Jest to jeden z cytatów ks. prof.. Józefa
Tischnera, który brzmi „Powołaniem człowieka jest tworzenie dobra”.
Przewija się często, gdy przechodzę szkolnym korytarzem. Zastanawiam się
wtedy dlaczego pojawia się teraz w moich myślach, tak nagle,
nieoczekiwanie. Czym jest powołanie? Czym ono jest? Te myśli plączą się.
Powołanie jak dla mnie wezwanie do służby. Mogę je dostrzegać w
różnoraki sposób np.: być dobrym uczniem, pomagającym innym. Człowiek
moim zdaniem jest osobą myślącą . Często jednak ludzie, których spotykam
są ignorantami na ludzką niedolę , kłamcami nieprzyznającymi się do
błędów. A to my osoby obdarzone tak wielkim darem, jakim jest możliwość
sterowania własnymi emocjami, czynami , zadajemy ból innej osobie. Tak
naprawdę zadaję sobie pytanie czy czasami nie jesteśmy potworami w
ludzkiej skórze. Bezmyślnymi robotami wykonującymi monotonne czyny,
ruchy, gadającymi jak nakręcone maszyny.
Dla mnie tworzenie dobra to tworzenie własnej osobowości. Pomaganie
ludziom w znajdowaniu jej we własnym życiu. A także budowanie
swojego życia na wierze w Boga i wierze w człowieka. Jak łatwo jest w to
zwątpić. Jakże ważny jest drugi człowiek wyciągający do nas ręce. Ja ten
cytat na pewno będę sobie tłumaczyć tak - moim powołaniem jest być
dobrym człowiekiem, czyli takim, który dba o wszystkich żyjących na tym
świecie. Nie odwraca się od innych. Nie udaje niewidomego , na cierpienie
ludzkości. Daję świadectwo dobroci i radości . Jednym z takich gestów,
który nic nie kosztuje jest np.: podanie chusteczki płaczącemu,
uśmiechnięcie się do osoby przechodzącej obok. Jak niewiele trzeba, by
podarować drugiemu człowiekowi dobro. Czasami warto ściągnąć maski
nienawiści, zazdrości, pogardy, na pewno świat będzie wtedy, choć
odrobinę bardziej kolorowy. A nie szary z masami pełnych burzowych
chmur.
18.11.2014; 21:47
Wysiadam z tramwaju. Przechodzę na drugą stronę ulicy. Siadam na
murku, jednego ze sklepów. Wokół mnie mnóstwo ludzi. Słyszę odgłosy ich
oddechu, tupot butów i ten charakterystyczny szum tłumu. Dochodzi
osiemnasta, a oni dalej biegną nie zwalniając tępa. Biegną nie widząc, nie
słysząc, są obojętni wobec tego, co się wokół nich dzieje. Gdzieś obok płacze
dziecko, umiera babcia, dziadek, Ukraina toczy wojnę, ale dla tego tłumu
nie ma to znaczenia. Przecież, każdy ma swoje problemy. Przychodzi mi na
myśl Ksiądz Józef Tischner i jego słowa, że „powołaniem człowieka jest
tworzenie dobra”. Wstaję, idę wyprostowana wśród tych, co udają
odważnych. Idę i nie boję się prawdy i okrucieństwa świata, idę, by przyjąć
to, co los mi zgotował. Za autorytet mam wspaniałego Profesora, Księdza a
przede wszystkim człowieka -Józefa Tischnera i nawet wtedy, gdy upadam
to wiem, że nigdy nie jest za późno, by wzbić się ponad siebie i zacząć
wszystko od nowa.
21.11.2014; 21:11
Zamykam oczy. Ze zmęczenia również, ale pragnę sięgnąć pamięcią wstecz.
Rok 2000, czerwiec- dowiaduję się o śmierci ks. Józefa Tischnera. W sercu
czuję dziwne ukłucie. W lipcu biorę ślub. Od roku 1999 pracuję w
gimnazjum nr 51. Nie mam jeszcze świadomości, iż w 2003 r. patronem
naszej szkoły zostanie ks. prof. Józef Tischner. Na motto wybrane zostają
słowa: „Powołaniem człowieka jest tworzenie dobra”. Tischner pisał:
„Może i masz rację, ale jakie z tego dobro”. A moja ulubiona sentencja:
„Bądź dobry jak chleb”. Dobro i człowiek. Dobro, które jest udziałem
człowieka. A człowiek ? Człowiek jest i pozostanie zawsze tajemnicą.
Ale to właśnie człowiek był Tischnerowi najbliższy. Mówił o człowieku
najboleśniejszą prawdę, ale zarazem najgłębszą i najprawdziwszą. Po to
wszystko, aby ustrzec go przed samym sobą, przed manowcami. Dotykał
ran człowieka, a tym samym doświadczał bliskości Boga. Nigdy nie
odwracał się plecami; patrzył w oczy człowieka, przenikał duszę. Kochał
człowieka w jego niepojętej nędzy. Dlatego Jego filozofia zaważyła na
moim powołaniu i wciąż dzień po dniu dopełnia to powołanie. Pragnę być
blisko, blisko tych, których mi powierzono; dotykam ran. Mam nadzieję,
że choć odrobinę mi się to udaje. A jak zmrużę oczy, widzę Jego wyraźnie
zarysowaną sylwetkę i uśmiech na twarzy, ciepły, serdeczny, że pomimo
wszystko warto żyć, warto cierpieć i kochać, a wtedy jesteśmy przecież
najbliżej Boga samego. „Nie umiem dziękować Ci Panie, bo małe są moje
słowa, zechciej przyjąć moje milczenie i naucz mnie życiem dziękować”.
25.11.2014; 00:24
Za oknami jest już ciemno. Tylko ja nie mogę zasnąć. Rozmyślam nad
dzisiejszym dniem, nad tym, co mnie czeka w przyszłości. Spoglądam przez
okno- latarnia rozświetla pustą jesienną uliczkę, chodniki przysypane
złotymi liśćmi sprawiają, że krajobraz ten jest bajkowy, a zarazem bardzo
tajemniczy i ponury.
Do głowy przychodzą mi różne myśli. Jedną z nich jest cytat księdza
Tischnera „Bycie sobą nie może być zbudowane tylko na aktach
bohaterstwa. Jestem sobą także w moim grzechu, w mojej skończoności, w
mojej winie! „.
Zaczynam myśleć i zastanawiać się nad nim. Sądzę, że mówiąc nie
raz o byciu sobą zapominam, że przecież każde moje zachowanie,czy to
dobre, czy to złe odzwierciedla moją osobowość. Często spoglądam na
innych ludzi i bycie sobą nabiera zupełnie innego znaczenia, gdy chcę
pokazać, że to tylko pozytywne cechy mojego charakteru.
WYJĄTKOWOŚCIĄ jest BYCIE SOBĄ,
posiadanie własnego zdania, bycie asertywnym
(…) Za chwilę znów spoglądam za okno i oglądam pędzące chmury,
które zapowiadają już pogodę na równie mroźny, jesienny dzień. (…)
Kładę się spać ze świadomością, że jestem wyjątkowym człowiekiem.
29.11.2014; 20:23
Jeżeli będziesz dobry,
wtedy i twoje uczynki będą dobre.
Bo dobre drzewo rodzi dobre owoce.
ks. prof. Józef Tischner