Przemówienie przewodniczącego Rady Europejskiej

PL
RADA EUROPEJSKA
PRZEWODNICZĄCY
Bruksela, 1 marca 2012 r.
(OR. en)
EUCO 36/12
PRESSE 85
PR PCE 30
Przemówienie
przewodniczącego Rady Europejskiej Hermana Van Rompuya
z okazji reelekcji
Czuję się zaszczycony, Ŝe wszyscy Państwo zdecydowali się powierzyć mi ponownie
mandat przewodniczącego Rady Europejskiej.
Z przyjemnością go przyjmuję. SłuŜenie Europie w tym decydującym momencie to
zadanie zaszczytne, ale teŜ bardzo odpowiedzialne. Chciałbym wszystkim Państwu
podziękować za pokładane we mnie zaufanie. UwaŜam je za dowód aprobaty dla
dotychczasowego trybu naszej współpracy.
Dziękuję równieŜ za zaproszenie mnie do przewodniczenia szczytom państw strefy euro.
Zaproszenie to przyjmuję. Jestem szczególnie wdzięczny Helle Thorning-Schmidt i JeanClaude'owi Junckerowi za konsultowanie się z Państwem w ostatnich tygodniach i za
przewodniczenie obecnej debacie, która doprowadziła do mojej reelekcji.
Jako Ŝe stanowisko pełnoetatowego Przewodniczącego Rady Europejskiej istnieje niewiele
dłuŜej niŜ dwa lata, mam nadzieję, Ŝe pozwolą mi Państwo – pomiędzy tymi dwiema
kadencjami – podzielić się z Państwem przemyśleniami na temat roli przewodniczącego.
Będę się przy tym opierał na moich doświadczeniach i spoglądał w przyszłość.
Zacznę oczywiście od kryzysu zadłuŜeniowego, który wybuchł niedługo po objęciu przeze
mnie urzędu. Nadawał on kształt naszej pracy i funkcji, którą sprawuję. Starałem się jak
najlepiej wykorzystać ciągłość tego mandatu, co pozwoliło nam utrzymać właściwy
kierunek w tych trudnych warunkach.
W pewnym sensie odgrywam rolę straŜnika zaufania: mam wzmacniać wzajemne
zrozumienie przy tym stole, mając na uwadze, Ŝe naszym wspólnym zadaniem jest
utrzymanie zaufania obywateli do Unii Europejskiej.
PRASA
Dirk De Backer - rzecznik przewodniczącego - ( +32 (0)2 281 9768 - +32 (0)497 59 99 19
Jesús Carmona - zastępca rzecznika przewodniczącego - ( +32 (0)2 281 9548 / 5150 - +32 (0)475 65 32 15
[email protected] http://www.consilium.europa.eu/
EUCO 36/12
1
PL
Spójrzmy wstecz: kiedy zostałem wybrany po raz pierwszy, jeden z kolegów zapytał mnie
pół Ŝartem pół serio, co będę robił pomiędzy czterema posiedzeniami Rady
przewidzianymi w Traktacie! Teraz to przynajmniej wiemy … Moja funkcja została
zdefiniowana przede wszystkim dzięki biegowi wydarzeń, a konkretnie przez kryzys
zadłuŜeniowy.
Kryzys był bezprecedensowy, zarówno jeśli chodzi o jego nasilenie, jak i rozmiary.
Musieliśmy naprawiać nasz okręt w trakcie szkwału. Trzeba było podjąć radykalne
decyzje. Staraliśmy się dotrzeć do źródła kryzysu. Wszyscy ograniczaliśmy zadłuŜenie
i deficyty w swoich krajach. Sprawialiśmy, by nasze gospodarki stawały się bardziej
konkurencyjne. Pomagaliśmy sobie nawzajem i utrzymywaliśmy jedność. Niektórzy
z naszych byłych kolegów postawili nasz wspólny europejski interes – a w perspektywie
długofalowej równieŜ interes swojego kraju – ponad popularność wśród rodaków, nawet za
cenę odejścia ze stanowiska. Ich odwaga i polityczna mądrość zasługują na nasz szacunek.
W trakcie naszych działań zdaliśmy sobie sprawę, jak bardzo staliśmy się zaleŜni od siebie
nawzajem – teraz stanowi to dla nas cenną lekcję. To była długa droga – od
przewodniczenia grupie zadaniowej ds. zarządzania gospodarczego, o co poprosili mnie
Państwo dwa lata temu, do traktatu ustanawiającego pakt fiskalny, który podpiszemy jutro.
Unia Europejska posiada teraz lepsze narzędzia do zwalczania kryzysu i do zapobiegania
podobnym sytuacjom w przyszłości.
Stawiając czoła wszystkim tym wyzwaniom, musieliśmy równieŜ zmienić metody pracy
Unii. PosłuŜyło to nie tylko doraźnym celom dotyczącym opanowania kryzysu, ale teŜ –
jestem o tym przekonany – pozwoli Unii w przyszłości osiągać swoje polityczne cele.
Jako straŜnik jedności 27 państw członkowskich nieustannie zabiegałem o to, aby
wszystkie one były zaangaŜowane – cała dwudziestka siódemka, nawet wtedy, gdy była
mowa o kwestiach dotyczących siedemnastki naleŜącej do strefy euro – i o to, by były
zaangaŜowane wszystkie instytucje. Moim celem jest wypracowywanie decyzji, które
kaŜdy z nas moŜe popierać i bronić ich w państwie, które reprezentuje. Aby było to
moŜliwe, potrzeba czasu, a takŜe – co nawet waŜniejsze – zaufania.
Pracowałem nad tym, by ustanowić relacje oparte na zaufaniu z Wami wszystkimi,
równieŜ w waszych stolicach; z podmiotami instytucyjnymi w Brukseli, zwłaszcza
z przewodniczącym Komisji; a takŜe z naszymi partnerami na całym świecie.
Jako przewodniczący uwaŜam za swój obowiązek umoŜliwić Radzie Europejskiej, by
odgrywała przynaleŜną jej rolę w określaniu ogólnych wytycznych politycznych i priorytetów
Unii. Chcę to robić, stymulując naszą pracę, torując drogę dla spójności i porozumienia.
A takŜe na naszym szczeblu – troszcząc się o reprezentowanie Unii na zewnątrz, na przykład
na forum grup G-8 i G-20.
W czasie mojej kolejnej kadencji zamierzam pozostać wiernym mojemu stylowi
i metodom pracy.Zawsze działałem w duchu Traktatu i nie zaprzestanę tego. Jak wiecie,
jestem przede wszystkim nastawiony na wyniki. Skorzystam z ciągłości mego mandatu
i dołoŜę wszelkich starań, by decyzje uzgodnione przy tym stole przyniosły owoce –
byśmy wszyscy sprostali naszym indywidualnym i zbiorowym zobowiązaniom.
Spójrzmy w przyszłość: nie zdziwi to chyba nikogo, Ŝe najwyŜszym priorytetem
pozostanie dla mnie gospodarka. Nasza gospodarka to naszą lina ratownicza. Bez silnej
bazy gospodarczej nasze modele społeczne i nasze państwa opiekuńcze będą zagroŜone
i nie będziemy mogli się liczyć na arenie światowej.
EUCO 36/12
2
PL
JuŜ teraz zbieramy pierwsze plony naszej pracy na rzecz stabilizacji strefy euro, na
przykład w postaci niŜszych stóp procentowych. Ale to wciąŜ za mało. Musimy razem
sprowadzić Europę na ścieŜkę wzrostu strukturalnego i wyŜszego zatrudnienia.
SpoŜytkować cały potencjał naszego wielkiego rynku. Wykorzystać centralny budŜet UE
do zwiększenia konkurencyjności i zatrudnienia. Inwestować w innowacje, kształcenie
i ekotechnologie, równolegle z ograniczaniem deficytów.
Musimy zapewnić optymistyczne perspektywy dla zatrudnienia i dobrobytu – uczciwie
i sprawiedliwie. Musimy przekonać ludzi w całej Europie, Ŝe ich poświęcenia w tych
latach kryzysu nie idą na darmo, Ŝe przynoszą rezultaty, Ŝe dzięki nim strefa euro wyjdzie
z trudności silniejsza: musi to być przedmiotem naszej największej troski. To nasz jedyny
sposób na zdobycie serc i umysłów Europejczyków.
Nie moŜna dopuścić, by taki kryzys kiedykolwiek się powtórzył. Takie dziedzictwo
musimy po sobie pozostawić. Słowo „Europa” od dawna symbolizowało nadzieję, pokój
i dobrobyt. W czasie obecnego kryzysu ten symbol poddawany jest bezlitosnej próbie.
Moim i naszym zadaniem jest sprawienie, by Europa znowu stała się ucieleśnieniem
nadziei. Nadziei na lepszą przyszłość dla nas wszystkich.
Nie zapominajmy, Ŝe właśnie ze względu na swój niezrównany dobrobyt i swoją stabilność
nasz kontynent zachowuje swoją pełną siłę przyciągania. Do Unii wkrótce dołączy
Chorwacja, a Serbia podjęła odwaŜne decyzje, by uzyskać status państwa kandydującego.
Powołanie Bałkanów Zachodnich do uczestnictwa w Unii Europejskiej jest kwestią
niezwykle mi bliską. W ramach realnie dostępnych środków musimy działać razem, gdy
tylko nasze interesy i wartości – zwłaszcza wartości demokratyczne – są zagroŜone, przede
wszystkim w naszym sąsiedztwie. Na tym zasadza się nasza wiarygodność.
Wydarzenia arabskiej wiosny dowodzą, Ŝe te ambicje są podzielane na całym świecie.
Zdecydowane działania Europy w Libii pokazały, Ŝe potrafimy zmieniać rzeczywistość
W odniesieniu do ośrodków konfliktu i zawieruchy, takich jak Syria czy Iran, stoimy –
cała dwudziestka siódemka – na wspólnym stanowisku, a nawet przejmujemy inicjatywę.
TakŜe tutaj Europa musi pozostać symbolem nadziei.
To zaszczyt móc kontynuować prace dla Europy w tym decydującym momencie.
Niektórzy mówią, Ŝe ten kryzys podkopuje naszą Unię. Ja przy tym stole jestem
świadkiem czegoś innego: poczucia wspólnej odpowiedzialności, politycznej determinacji,
by nadal wspólnie kroczyć obraną drogą.
Wiem, Ŝe wszyscy podzielacie moje głębokie przekonanie, Ŝe nie ma odwrotu od euro
i Unii. Są wsparciem i ucieleśnieniem ideałów pokojowego, dostatniego
i demokratycznego kontynentu. Naszym obowiązkiem jest prowadzić dalej to historyczne
przedsięwzięcie.
________________
EUCO 36/12
3
PL