Wieloletnie badania wczesnego, interceptywnego leczenia zgryzu

Przeglądy, streszczenia
Tom 7, nr 4, 2011
Reviews and abstracts
Volume 7, no 4, 2011
Wieloletnie badania wczesnego, interceptywnego leczenia
zgryzu krzyżowego przedniego w uzębieniu mlecznym
A follow-up study of early interceptive treatment of primary
anterior crossbites
Ge YS, Liu J, Guo X, Han JL.
European Journal of Orthodontics 2011; 33: 551-7
W populacji chińskiej wady zgryzu III klasy są
rozpoznawane w dość wysokim odsetku wynoszącym
od 8,3 do 13%. Wczesną formą tych nieprawidłowości
ujawniającą się w uzębieniu mlecznym może być zgryz
krzyżowy przedni. U niektórych dzieci zgryz krzyżowy
przedni ulega samoistnej korekcie, jeszcze w uzębieniu
mlecznym lub mieszanym, u innych powinien być leczony,
bo nasila się w miarę wzrostu pacjenta. W tej wadzie
zgryzu rozróżnienie między dziećmi wymagającymi
i nie wymagającymi wczesnego leczenia jest możliwe
przy zastosowaniu opracowanego przez Nagaharę i wsp.
wskaźnika mlecznego (DI), obliczonego na podstawie wzoru:
DI = 0,58 x długość przedniego dołu czaszki + 1,31 x tylna
wysokość twarzy – 0,76 x położenie Porionu – 2,02 x Wits – 70,28.
Ujemne wartości tego wskaźnika wskazują na
prawdopodobną, spontaniczną korektę zgryzu krzyżowego przedniego, a dodatnie wartości sugerują potrzebę
leczenia tej wady już w uzębieniu mlecznym. Do wczesnego,
interceptywnego leczenia zgryzu krzyżowego stosowane
są ruchome aparaty płytowe ze sprężynami, czynnościowe
aparaty dwuszczękowe, opaski elastyczne na żuchwę, oraz
proste aparaty stałe.
Autorzy tej pracy, leczenie mlecznego przedniego zgryzu
krzyżowego prowadzili u 46 dzieci z pełnym uzębieniem
mlecznym, u których ujemny nagryz poziomy występował
w obrębie wszystkich siekaczy i dolnych kłów, a wskaźnik
mleczny (DI) był większy od 0. W terapii tych pacjentów
stosowano akrylowe tylne nakładki zgryzowe, klejone
na drugie mleczne dolne zęby trzonowe, oraz aparat
stały cienkołukowy 2x4. Po okresie aktywnego leczenia,
który średnio wynosił 6 miesięcy, u wszystkich uzyskano
prawidłowy nagryz poziomy, a następnie prowadzono
u nich obserwację rozwoju zgryzu przez okres około 6 lat. Po
tym czasie u większości z nich utrzymywał się prawidłowy
nagryz poziomy. Ci badani zostali zaliczeni do grupy
stabilnej (n=35). U pozostałych dzieci, zakwalifikowanych
do grupy niestabilnej (n=11) ponownie pojawił się ujemny
nagryz poziomy lub zgryz tête’a têt w obrębie siekaczy.
Autorzy na podstawie analiz cefalogramów bocznych
oceniali wczesną i odległą skuteczność zastosowanej
terapii w obu grupach.
Wyniki przedstawiono w postaci opisu morfologii
części twarzowej czaszki i uzębienia przed leczeniem (T0),
po leczeniu (T1) i po okresie obserwacji (T2). Badacze
ustalali również efekty lecznicze (T0-T1) oraz różnice
w budowie części twarzowej czaszki między dziećmi grupy
stabilnej i niestabilnej.
Morfologia części twarzowej czaszki i uzębienia w czasie:
T0 – w grupie niestabilnej całkowita długość żuchwy,
kąty wysunięcia żuchwy względem podstawy czaszki
oraz kąt między długą osią górnego siekacza a przednim
dołem czaszki były istotnie większe, a kąt ANB mniejszy
w porównaniu z grupą stabilną. Długość trzonu, oraz
wysokość gałęzi żuchwy w obu grupach były podobne.
T1 - między grupą stabilną a niestabilną statystycznie
istotne różnice w budowie analizowanych struktur
dotyczyły długości całkowitej żuchwy, oraz kąta żuchwy,
które były większe w grupie niestabilnej. U tych badanych
kąt ANB miał natomiast wartość istotnie mniejszą
w porównaniu z grupą stabilną.
T2 - w grupie niestabilnej, w stosunku do stabilnej,
statystycznie istotnie większe wartości miał kąt wysunięcia
żuchwy względem podstawy czaszki i kąt żuchwy, a mniejsze
kąt ANB, kąt nachylenia gałęzi żuchwy do podstawy czaszki,
kąt nachylenia dolnego siekacza oraz długość szczęki.
T0-T1 - zmiany lecznicze dotyczyły kąta ANB, którego
wartość zwiększała się w obu grupach ale statystycznie
istotnie bardziej w grupie niestabilnej, oraz kąta nachylenia
górnego siekacza do podstawy czaszki, który wzrastał
u wszystkich badanych ale o istotnie statystycznie mniejszą
wartość w grupie niestabilnej.
Zaprezentowane przez autorów wyniki badań wykazały, że:
1. Nakładki zgryzowe na dolnych mlecznych trzonowcach
w połączeniu z aparatem stałym 2x4 spełniają
wymogi wczesnego interceptywnego leczenia zgryzu
krzyżowego przedniego w uzębieniu mlecznym.
2. Ujemny nagryz poziomy występujący u pacjentów
z grupy niestabilnej zależy od krótkiej szczęki,
zwiększonego kąta żuchwy, doprzedniej pozycji
żuchwy w stosunku do podstawy czaszki. Pacjenci
tej grupy mają wiele cech szkieletowych wad zgryzu
III klasy i niekorzystny wzorzec wzrostu.
Opracowała: dr n. med. Agnieszka Machorowska-Pieniążek
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
214