Esej_potega umyslu - Przedszkole Miejskie Nr 97 w Łodzi
Transkrypt
Esej_potega umyslu - Przedszkole Miejskie Nr 97 w Łodzi
Agnieszka Stobiecka Przedszkole Miejskie Nr 160, Łódź, ul. Marysińska 100a IX Festiwal Twórczości Małego Dziecka – konkurs na esej. Potęga umysłu naszych dzieci. Sposób myślenia przedszkolaka nie jest linearny i uporządkowany. Każde dziecko wraz z nabywaniem doświadczeń życiowych - myśli skojarzeniami i obrazami. Działania nauczyciela w przedszkolu i rodziców w domu zmuszają przedszkolaka do porządkowania procesów myślowych, przyczyniając się jednocześnie do myślenia ukierunkowanego, którego konsekwencją stają się działania kreatywne. Twórcze postępowanie dziecka jest więc wynikiem nieograniczonej dyrektywami - pracy mózgu. Zachęcenie dziecka do kreatywności w działaniu winno odbywać się etapami. Pierwszym z nich, moim zdaniem, jest przygotowanie - czyli sformułowanie problemu w sposób jak najbardziej jasny dla dziecka. Drugim etapem - jest sesja generowania pomysłów, w czasie której osoba dorosła prowadząc zajęcia powinna przestrzegać zasad: • braku jakiejkolwiek krytyki, • akceptacji wszystkich pomysłów, które nasuwają się młodemu badaczowi, • nauczenia dziecka korzystania z wszelkich inspiracji i skojarzeń. Kreatywność sprzyja rozwijaniu sprawności umysłowych takich jak: skojarzenia, logiczne powiązania, abstrahowanie, uogólnianie i wyobraźnia. Umiejętność samodzielnego działania jest równie ważna jak grupowa sprawność kreowania pomysłów. Pomysł rodzi pomysł i dlatego też prowadząc zajęcia z dziećmi musimy to my pedagodzy wykazać się maksymalną inwencją, chęcią działania i brakiem jakiegokolwiek strachu przed ewentualnymi pomysłami naszych wychowanków. Kreatywność dziecka nie może być oceniana w fazie pojawienia się pomysłów. Opiera się ona na spontanicznej grze skojarzeń, w której czasami wiązanie ze sobą różnych i pozornie niezależnych od siebie pojęć rodzi odkrycia. Tak jak w przypadku ludzi dorosłych, którzy starannie analizują problem, tworzą analogie, porównują – ich twórczość jest raczej zaplanowana, tak w przypadku małych dzieci proces kreatywności jest spontaniczny i nie ograniczony jakimikolwiek barierami. Dzieci posiadają wyobraźnię - czego konsekwencją są działania kreatywne, które w odpowiednio stworzonych warunkach przez nauczyciela i rodziców mogą stać się ich naturalną potrzebą. Różnica pomiędzy twórczością dorosłych, a twórczością dzieci polega przede wszystkim na bagażu doświadczeń i zdobytej wiedzy przez pierwszą wymienioną grupę. Osoby dorosłe nie muszą być kreatywne z wielu powodów: bo nie wykazują takiej chęci, bo w końcu z powodu ciągłych obowiązków i z braku siły stają się mniej twórczy. Dzieci natomiast, na skutek odpowiedniej edukacji i ukierunkowania - działają spontanicznie, czego efektem stają się działania kreatywne. Obserwując podopiecznych w przedszkolu można jedynie sporadycznie zauważyć spadek energii, zmęczenie, stres. Brak spowolnienia u nich aktywności pracy mózgu daje efekt ciągłego działania. Otwarty umysł dzieci pozwala osiągać im w świecie realnym kolejne szczeble wiedzy, a pozytywne myślenie, które nie jest źródłem zahamowań, barier i lęków - umożliwia im ciągły rozwój czego skutkiem jest kreatywność, której poświęcony jest ten esej. Jego konkluzją może być więc dyrektywa dla nas pedagogów: nie upierajmy się przy swojej dorosłości, bądźmy czasami jak dzieci, myślmy jak one, a może wtedy postrzeganie świata i przeróżnych sytuacji nas uelastyczni i sprzyjać będzie gotowości do kreatywnego działania. Agnieszka Stobiecka Wyrażam zgodę na publikację mojego eseju pt. „Potęga umysłu naszych dzieci” Agnieszka Stobiecka