D - Sąd Apelacyjny w Białymstoku

Sygn. akt II AKa 31/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 kwietnia 2015 r.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie
Przewodniczący
SSA Piotr Sławomir Niedzielak (spr.)
Sędziowie
SSA Andrzej Ulitko
SSA Jerzy Szczurewski
Protokolant
Monika Zuzga
przy udziale Małgorzaty Gasińskiej-Werpachowskiej - Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku
po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 r. sprawy:
1. K. G. s. Z. oskarżonego z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4
§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne
2. E. Z. oskarżonego z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych
od wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach
z dnia 31 października 2014 r. sygn. akt II K 32/14
I. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Suwałkach;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. C. S. kwotę 738 zł, w tym 138 zł należnego podatku VAT, tytułem
wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego K. G. w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
K. G. został oskarżony o to, że:
I. w okresie od początku 2005 r. do stycznia 2007 r. w W. i A., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi
dostawcami z terenu W., kurierami przewożącymi narkotyki z W. do A. w osobach E. Z. i A. S. oraz odbiorcami z terenu
A. w osobach P. A. i K. B. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw
związanych z uczestnictwem w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, tj. o czyn z art. 258
§ 1 kk;
II. w bliżej nieustalonych dniach, w okresie od początku 2005 r. do stycznia 2007 r. w A. i W., działając wspólnie i
w porozumieniu z nieustalonymi dostawcami z terenu W., kurierami przewożącymi narkotyki z W. do A. w osobach
E. Z. i A. S. oraz odbiorcami z terenu A. w osobach P. A. i K. B., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,
uczyniwszy sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie
znacznymi ilościami substancji psychotropowych i środków odurzających w ten sposób, że co najmniej raz w tygodniu
przywoził osobiście przez okres 2-3 miesięcy, a następnie przesyłał w paczkach nadawanych za pośrednictwem poczty
bądź przekazywanych poprzez kierowców (...) obsługujących połączenie na trasie W. – A. narkotyki w ilości łącznie nie
mniej niż 30 kg amfetaminy wartości około 600.000 zł, nie mniej niż 40 kg ziela konopi (marihuany) wartości około
800.000 zł oraz tabletek ekstazy w ilości nie mniej niż 100.000 sztuk wartości około 1.000.000 zł w celu ich dalszej
dystrybucji, łącznej wartości nie mniej niż 2.400.000 zł, tj. o czyn z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o
przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z dn. 19 września 2005 r.) w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 12 kk;
III. w bliżej nieustalonym okresie w 2005 r. w A., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego
zamiaru, wbrew przepisom ustawy oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wielokrotnie udzielał przez okres 2
– 3 miesięcy nieustalonym osobom środków odurzających w postaci ziela konopi (marihuany) łącznie co najmniej
10 gramów, amfetaminy łącznie co najmniej 10 gramów oraz tabletek ekstazy w ilości 100 sztuk za bliżej nieustaloną
kwotę nie mniejszą niż 1.600 złotych, tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z dn. 19 września 2005 r.) w zw. z art. 12 kk.
Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2011r. w sprawie II K 107/10:
I. oskarżonego K. G. uniewinnił od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I, II i III aktu oskarżenia;
II. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. C. S. kwotę 1.033,20 zł brutto tytułem obrony
z urzędu oskarżonego w postępowaniu sądowym;
III. kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.
Na skutek apelacji prokuratora, Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym wyrokiem z dnia 29 września
2011 r., sygn. akt II AKa132/11 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w Suwałkach.
W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 7 maja 2013 roku, sygn.
akt II K 82/11:
I. oskarżonego K. G. uznał za winnego tego, że w okresie od początku 2005r. do stycznia 2007r. w W. i A., działając
wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi i nieustalonymi dostawcami z terenu W., ustalonymi kurierami przewożącymi
narkotyki z W. do A. (w tym z Ł. P.) oraz odbiorcami z terenu A. (tj. P. A. i drugą ustaloną osobą) brał udział w
zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnienie przestępstw związanych z uczestnictwem w obrocie
środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, tj. popełnienia czynu z art. 258 §1 k.k. i za to na mocy art.
258 §1 k.k. skazał go na karę 1 roku 6 miesięcy pozbawienia wolności;
II. oskarżonego K. G. uznał za winnego tego, że w bliżej nieustalonych dniach w okresie od początku 2005r. do
stycznia 2007r. w A. i W., działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi i nieustalonymi dostawcami z terenu W.,
ustalonymi kurierami przewożącymi narkotyki z W. do A. (w tym z Ł. P.) oraz odbiorcami z terenu A. (tj. P. A. i drugą
ustaloną osobą), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, uczyniwszy sobie z popełniania przestępstwa stałe źródło
dochodu, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych i środków
odurzających w ten sposób, że co najmniej raz w miesiącu przywoził osobiście lub przesyłał w paczkach nadawanych
za pośrednictwem Poczty bądź przekazywanych poprzez kierowców (...) obsługujących połączenie na trasie W.-A.
narkotyki – łącznie w ilości nie mniejszej niż: - 3 kg amfetaminy (wartości nie mniejszej niż 54.000 zł), - 5,6 kg
ziela konopi /marihuany/ (wartości nie mniejszej niż 100.800 zł) oraz - nie mniej niż 14.000 sztuk tabletek ekstazy
(wartości nie mniejszej niż 42.000 zł) – łącznej wartości nie mniejszej niż 196.800 zł, w celu ich dalszej dystrybucji,
tj. popełnienia czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii /tekst jednolity Dz.
U. z 2012r., poz. 124/ w zw. z art. 65 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca
2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii /tekst jednolity Dz. U. z 2012r., poz. 124/ w zw. z art. 65 §1 k.k. w zw. z art. 12
k.k. skazał go na karę 4 /czterech/ lat pozbawienia wolności oraz w zw. z art. 33 §3 k.k. na karę 300 /trzystu/ stawek
dziennych grzywny, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 50 /pięćdziesięciu/ zł.;
III. oskarżonego K. G. uniewinnił od popełnienia czynu zarzucanego w pkt III aktu oskarżenia i kosztami procesu w
tej części obciążył Skarb Państwa;
IV. na mocy art. 85 kk, art. 86 §1 kk orzekł wobec oskarżonego K. G. jako łączną karę 4 /czterech/ lat 6 /sześciu/
miesięcy pozbawienia wolności;
V. na mocy art. 45 §1 kk orzekł wobec oskarżonego K. G. środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści
majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 196.800 zł.;
VI. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. C. S. kwotę 3.542,40 zł tytułem obrony
oskarżonego w postępowaniu przed Sądem I instancji;
VII. zwolnił oskarżonego K. G. w części skazującej od opłaty i pozostałych kosztów sądowych.
Na skutek apelacji prokuratora i obrońcy oskarżonego, Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym
wyrokiem z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt II AKa 204/13 zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
I. 1. uchylił rozstrzygnięcie z pkt. IV o karze łącznej;
2. uniewinnił oskarżonego K. G. od czynu przypisanego mu w pkt. I części dyspozytywnej wyroku i kosztami procesu
w sprawie w tym zakresie obciążył Skarb Państwa;
3. uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej czynów zarzuconych oskarżonemu w pkt II i III aktu oskarżenia i w
tym zakresie sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Suwałkach;
II. utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w pkt VI.
Sąd Okręgowy w Suwałkach, postanowieniem z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt II Ko 101/14 połączył z przedmiotową
sprawą przeciwko K. G. sprawę przeciwko E. Z., z uwagi na ich łączność przedmiotowo –podmiotową (k.1685).
E. Z. został oskarżony o to, że w bliżej nieustalonych dniach w okresie od początku 2005 r. do czerwca 2007 r. w
A. i W., wspólnie i w porozumieniu z S. Z., K. G., A. S., P. A., K. B. i innymi osobami, działając czynem ciągłym, w
krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy
sobie z popełniania przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisów ustawy, brał udział w obrocie znacznymi
ilościami substancji psychotropowych i środków odurzających w ten sposób, że wielokrotnie wysyłał z W. przesyłki z
narkotykami a także osobiście przewoził część z nich do A. w ilości łącznie nie mniej niż 7 tyś tabletek extasy, 30 kg
marihuany i 30 kg amfetaminy, w celu ich dalszej dystrybucji,
tj. o czyn określony w art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (…) w zb. z art. 59
ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 §1 kk.
Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt II K 32/14 uznał:
I. oskarżonego K. G. – w ramach pierwszego z zarzucanych mu czynów – za winnego tego, że w bliżej nieustalonych
dniach w okresie od początku 2005r. do stycznia 2007r. w A. i W., działając wspólnie i w porozumieniu z
nieustalonymi i ustalonymi dostawcami z terenu W., ustalonymi kurierami przewożącymi narkotyki z W. do A. w
osobie między innymi E. Z. oraz ustalonymi odbiorcami z terenu A., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełniania przestępstwa stałe
źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych i
środków odurzających w ten sposób, że przywoził osobiście przez okres 2-3 miesięcy, a następnie przysyłał w paczkach
nadawanych za pośrednictwem poczty bądź przekazywanych przez kierowców (...) obsługujących połączenie na trasie
W.-A. narkotyki w ilości łącznie nie mniej niż 30 kg amfetaminy wartości około 600.000 zł, nie mniej niż 40 kg ziela
konopi (marihuany) wartości około 800.000 zł oraz tabletek ekstazy w ilości nie mniej niż 100.000 sztuk wartości
około 1.000.000 zł w celu ich dalszej dystrybucji, tj. popełnienia czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o
przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, w zw. z art. 65 §1 kk i za to na mocy art. 56 ust. 3
ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 §1 kk
skazał go na karę 5 /pięciu/ lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny 200 /dwustu/ stawek dziennych, przyjmując
jedną stawkę za równoważną kwocie 100 /stu/ zł.
II. oskarżonego K. G. za winnego popełnienia drugiego z zarzucanych mu czynów i za to na mocy art. art. 59 ust. 1
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk skazał go na karę 1 /jednego / roku
pozbawienia wolności.
III. na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego K. G. karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;
IV. oskarżonego E. Z. – w ramach zarzucanego mu czynu – za winnego tego, że w bliżej nieustalonych dniach w
okresie od początku 2005 r. do stycznia 2007 r., z pominięciem okresu od końca maja do końca sierpnia 2006 roku,
w A. i W., wspólnie i w porozumieniu z K. G. oraz innymi ustalonymi osobami, działając czynem ciągłym, w krótkich
odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z
popełniania przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznymi ilościami
substancji psychotropowych i środków odurzających w ten sposób, że wielokrotnie uczestniczył w wysyłaniu z W.
przesyłek z narkotykami, a także osobiście przewoził część z nich do A., w ilości łącznie nie mniej niż 100.000 sztuk
tabletek extasy, 40 kg marihuany i 30 kg amfetaminy, w celu ich dalszej dystrybucji tj. popełnienia czynu z art. 56 ust.
3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w zw. z art. 4 § 1 kk, w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65
§1 kk i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w zw. z art. 4 § 1 kk,
w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 §1 kk skazał go na karę 3 /trzech/ lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny 100 /
stu/ stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 100 /stu/ zł.
V. na mocy art. 45 §1 kk orzekł wobec oskarżonego K. G. oraz oskarżonego E. Z. solidarnie środek karny w postaci
przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 2.400.000 zł.
VI. na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego E. Z. kary pozbawienia wolności zaliczył okres
rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 9 stycznia 2014 roku do dnia 27 marca 2014 roku oraz od dnia 7 kwietnia
2014 roku do dnia 8 lipca 23014 roku.
VII. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. C. S. kwotę 1.476,00 zł tytułem wynagrodzenia
za obronę z urzędu oskarżonego K. G..
VIII. zwolnił oskarżonych K. G. oraz E. Z. od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych, przejmując je na
rachunek Skarbu Państwa.
Wyrok ten zaskarżyli obrońcy obydwu oskarżonych.
Obrońca oskarżonego K. G., na podstawie art. 425 § 1 i 2 kpk oraz art. 444 kpk zaskarżył wyrok, w części dotyczącej
w/w oskarżonego, w całości:
Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk oraz 438 pkt 2 i 4 kpk wyrokowi powyższemu zarzucił:
1. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku w zaskarżonej jego części, a mianowicie art.
4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk i art. 424 § 1 kpk, polegającą na jednostronnej ocenie wyjaśnień
oskarżonego i na podstawie takiej ich oceny uznaniu ich za niewiarygodne, dokonywaniu wybiórczej i jednostronnej
oceny dowodów zebranych w niniejszej sprawie, bezkrytycznej i jednostronnej ocenie dowodów przemawiających
przeciwko oskarżonemu, oparciu orzeczenia o winie oskarżonego jedynie na podstawie dowodów uznanych przez
Sąd za obciążające go, wyprowadzaniu z całokształtu materiału dowodowego wniosków dowolnych i wynikających
z nieuprawnionych domniemań, czynionych wbrew treści zebranych dowodów i sprzecznych z zasadami logicznego
myślenia, a także z ustalonymi w praktyce sądowej regułami oceny dowodów, z jednoczesnym pominięciem nie
dających się usunąć wątpliwości, co do udziału oskarżonego w zarzucanych mu czynach i nieuwzględnieniu dowodów
korzystnych dla oskarżonego bez należytego uzasadnienia oraz ustaleniu wysokości korzyści majątkowej osiągniętej
z popełnienia przestępstwa na podstawie nieuprawnionych kryteriów - co doprowadziło do uznania oskarżonego
winnym przypisanych mu przestępstw - bez dostatecznych podstaw dowodowych ku temu;
2. rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu za przypisane mu przestępstwa
oraz grzywny i orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego przepadku równowartości korzyści majątkowej
osiągniętej z popełnienia przestępstwa w wysokości 2. 400 000 zł, wynikającej z nieuwzględnienia w należyty
sposób dyrektyw sądowego wymiaru kary, młodego wieku oskarżonego i stopnia jego winy, a także nadmiernego
uwzględnienia wymogów wynikających z zasady prewencji ogólnej i nieuwzględnienia w odpowiedni sposób
wymogów wynikających z zasady prewencji szczególnej co doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu kary
nadmiernie surowej.
Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 2 k.p.k. wniósł:
o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez uniewinnienie oskarżonego K. G. od popełnienia przypisanych mu w
punkcie I i II wyroku czynów, względnie wydatne złagodzenie kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu
oraz wymierzonej mu grzywny i orzeczonego środka karnego,
ewentualnie
o uchylenie wyroku w zaskarżonej jego części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Obrońca oskarżonego E. Z., na podstawie art. 444 kpk zaskarżył wyrok, w części dotyczącej w/w oskarżonego, w
całości:
Na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 i 3 kpk powyższemu wyrokowi zarzucił:
1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku a mianowicie art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410
kpk, art.440 kpk:
a) poprzez oparcie ustaleń faktycznych tylko na tych fragmentach materiału dowodowego, które uzasadniały
przypisane winyE. Z. z pominięciem dowodów korzystnych dla oskarżonego, ponadto sprzeczną z zasadami
prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego,
przeprowadzoną z naruszeniem zasady swobodnej oceny, w szczególności w zakresie dotyczącym zeznań świadków
w tym świadka anonimowego oraz wyjaśnień oskarżonych, co w konsekwencji doprowadziło do wadliwych ustaleń i
wydania rażąco niesprawiedliwego orzeczenia,
b) dowolne, nie mające oparcia w dowodach, uznanie, żeE. Z. działając wspólnie i w porozumieniu z K. G. wprowadzili
do obrotu narkotyki w ilości nie mniej niż 100.000 sztuk tabletek extasy, 40 kg marihuany i 30 kg amfetaminy,
osiągając korzyść majątkową w kwocie 2.400.000 zł,
2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na
przyjęciu, iż E. Z. w okresie przyjętym przez Sąd I instancji uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji
psychotropowych i środków odurzających podczas gdy dowody przeprowadzone w sprawie nie uprawniają do
przyjęcia takiego wniosku.
Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 437 § 1 i 2 kpk wniósł o uniewinnienieE. Z.od popełnienia zarzucanego
mu czynu względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego
rozpoznania.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Wywiedzione apelacje musiały prowadzić do uchylenia wyroku w odniesieniu do obydwu oskarżonych w całości i
przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Suwałkach. Obrońcy oskarżonych nie mylą się bowiem, co do tego, że
wyrok jest dotknięty naruszeniem prawa procesowego, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk i art. 424 § 1 pkt 1 kpk w
zakresie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń dotyczących ilości i wartości środków odurzających i substancji
psychotropowych stanowiących przedmiot przypisanych oskarżonym przestępstw.
Należy podnieść, że pomimo, iż sprawa w odniesieniu do oskarżonego K. G. była rozpoznawana przez Sąd I instancji
już po raz trzeci, Sąd Okręgowy nadal nie był w stanie wywiązać się w należyty sposób z obowiązków określonych w
wyżej wskazanych przepisach ustawy procesowej. Nie sposób też nie zauważyć, że poprzedni z wydanych przez Sąd
Okręgowy wyroków uchylono generalnie z uwagi na wystąpienie uchybień w zbliżonym, co obecnie zakresie.
Trzeba przy tym podkreślić, że Sąd odwoławczy nie może wymagać od Sądu Okręgowego określonej treści ustaleń
faktycznych, niemniej ma nie tylko prawo, ale i obowiązek oczekiwać określonego, zgodnego z ustawą procesową,
sposobu ich dokonania.
Tymczasem Sąd meriti w zakresie ustaleń dotyczących ilości substancji psychotropowych i środków odurzających
stanowiących przedmiot obrotu i udzielenia poprzestał jedynie na przytoczeniu, ocenionych zresztą zasadnie, jako
wiarygodne zeznań świadka Ł. Ł. i świadka anonimowego. Poza rozważaniami Sądu I instancji pozostała natomiast
okoliczność, iż nie są one w pełni jednolite, tak w zakresie okresu, jak i częstotliwości dostarczania narkotyków.
Sąd Okręgowy abstrahował również od faktu, że świadek anonimowy wskazywał, że częstotliwość dostarczania
narkotyków, w okresie, który obejmowała jego relacja, zmieniała się. Sąd meriti przeszedł ponadto do porządku
dziennego nad tym, iż świadek anonimowy określał ilość amfetaminy i marihuany, która miała być przedmiotem
drugiego z przypisanych oskarżonemu K. G. podając wyłącznie przedział wagowy, którego dolna granica była niższa
od przypisanej oskarżonemu. Sąd Okręgowy nie zastanowił się również nad tym, iż zeznania świadka anonimowego w
zakresie łącznej ilości dostarczonych narkotyków mają wyłącznie przymiot dokonanej przez świadka oceny, de facto,
oderwanej od informacji pierwotnych, co do ich poszczególnych partii i częstotliwości dostarczania, które pochodziły
od P. A., o czym zeznawał również Ł. Ł.. Wreszcie nie sposób nie zauważyć, że oskarżonym przypisano obrót taką samą
ilością narkotyków, pomimo, że E. Z. działał aż o trzy miesiące krócej niż K. G., gdyż od końca maja do końca sierpnia
2006 r. był pozbawiony wolności.
Całość sygnalizowanych kwestii nie została w ogóle przez Sąd Okręgowy przeanalizowana, o czym świadczy dobitnie
treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w którym nie przedstawiono żadnego rozumowania w przedmiotowym
zakresie. Jest zaś oczywistym, że mogły one mieć wpływ na treść wyroku i Sąd meriti miał obowiązek jasno
i przekonywująco wykazać, w odniesieniu do treści przeprowadzonych dowodów, dlaczego oskarżonym należało
przypisać takie a nie inne ilości narkotyków.
Zaskarżony wyrok, już tylko z tego powodu nie ma przymiotu swobodnego i nie mógł się ostać.
Niezależnie od powyższego należy podkreślić, iż Sąd Okręgowy nie wykazał w wymagany przez ustawę procesową
sposób, również wartości narkotyków będących przedmiotem przypisanych oskarżonym czynów. W tej mierze
uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera jakichkolwiek rozważań, pomimo, że treść przeprowadzonych
dowodów, uwzględniając w tym materiały niejawne, nie ma jednolitej wymowy, a zatem w/w okoliczności tym
bardziej wymagały skrupulatnego i rzeczowego dowiedzenia, w tym z uwzględnieniem aspektu, iż wskazywana przez
zasadnicze źródła dowodowe wartość poszczególnych narkotyków dotyczy nierzadko handlu wtórnego w stosunku do
przypisanego oskarżonym.
Nie trzeba przy tym przekonywać, że ustalenia faktyczne w całym, wyżej omówionym zakresie przekładają się wprost
nie tylko na ocenę stopnia społecznej szkodliwości zachowania oskarżonych, a przez to na orzeczenie o karze, ale
również na rozstrzygnięcie w przedmiocie przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa,
które aktualnie jawi się jako jednoznacznie dowolne.
Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny był zmuszony uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Suwałkach. Sąd Apelacyjny nie miał bowiem podstaw do wydania
orzeczenia reformatoryjnego, gdyż wobec uchylenia się przez Sąd Okręgowy od wyjaśnienia podstaw faktycznych
przypisania w wyżej omówionym zakresie, miałoby ono walor pierwotnego orzeczenia w przedmiocie procesu, a zatem
z samej istoty układu procesowego byłoby pozbawione kontroli instancyjnej.
W opisanym stanie rzeczy ustosunkowywanie się do zarzutów apelacji obrońców oskarżonych w pozostałym zakresie
byłoby przedwczesne.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy, niezależnie od konieczności wyeliminowania całości
sygnalizowanych wyżej uchybień, powinien rozważyć również kwestię, czy okoliczności sprawy dają podstawy
do przyjęcia, iż obydwa zarzucane oskarżonemu K. G. czyny, jako sprowadzające się do prowadzenia, zarówno
hurtowego, jak i detalicznego, procederu nielegalnego rozprowadzania narkotyków, zostały podjęte w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, a zatem stanowiły jeden czyn ciągły w rozumieniu art. 12 kk, co z pewnością nie prowadziłoby
do wydania orzeczenia surowszego niż uchylone.
Należy ponadto zaznaczyć, że z treści zaskarżonego wyroku wynika, że przepadek równowartości korzyści majątkowej
orzeczono wyłącznie w zakresie przypisania z pkt I i IV jego części dyspozytywnej, co nie może być bez wpływu dla
dalszego postępowania, w związku z art. 443 kpk.
Nie sposób przy tym nie zauważyć, iż ustalenie, że E. Z. działał aż o trzy miesiące krócej niż K. G. również nie
powinno być bez znaczenia dla kształtu rozstrzygnięcia w przedmiocie przepadku równowartości korzyści majątkowej
osiągniętej z przestępstwa.
Z tych wszystkich względów na podstawie art. 437 § 2 kpk Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.
O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu orzeczono na podstawie art. 618 § 1 pkt 11
kpk oraz § 14 ust. 2 pkt 5 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163,
poz.1348 z późn. zm.).
PN/at