Samotność dobra - Maciej Kowalczyk

Samotność dobra
Ludzie strasznie boją się
samotności. Najczęściej to samotność w relacji kobieta-facet. Uważana jest za
nowotwór cywilizacji, skazę odprysk nieudanych zakrętów życiowych. Samotność według naszej kultury jest
zła, nienormalna i jest inkubatorem nieszczęścia i zgryzoty. Spojrzenie ciasne jak szpara w zardzewiałych
drzwiach. A czy samotność może być pozytywna? W moim życiu było bardzo wiele czasu kiedy byłem sam,
może nawet trochę za dużo, ale to nie próba użalania się bo nigdy na nią nie narzekałem.
Samotność była dla mnie ciszą a kocham ciszę, była jak wejściem nocą do zimnego i spokojnego jeziora. W
tej ciszy myśli biegną inaczej, są skupione, uporządkowane pozbawione chaosu. Wiele naszych myśli jest jak
puszczona kaczka która odbija się od powierzchni i nie ma szansy trafić gdzieś głębiej. W tej samotności
można dostrzec więcej szczegółów. Pamiętam wiele takich chwil spędzonych między drzewami, w samotnym
mieszkaniu do którego wracałem, w samotnych wschodach i zachodach słońca. Bardziej pamiętam z nich
spokój który mnie wypełniał niż ubolewanie nad samotnością. Być może rzeczywiście brak mi piątej klepki ale
samotność jest jak dzikie zwierzę które trzeba oswoić i pokochać - może potem czuje się więcej i kocha
bardziej?
Czwartek 30 lipca 2015
Maciek Kowalczyk Blog - http://maciejkowalczyk.pl
Autor zdjęcia: https://www.flickr.com/photos/lauren_mckinnon/
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)