11 stycznia 2011 odbyło się spotkanie dotyczące realizacji

11 stycznia 2011 odbyło się spotkanie dotyczące realizacji programu tutorskiego
w Gimnazjum w Siechnicach. Celem spotkania była rozmowa o tym, co się udaje,
o potrzebach i możliwościach wsparcia i o warunkach kontynuacji programu.
Uczestnicy spotkania:
1. Cezary Szeligiewicz - dyrektor Gimnazjum
2. Artur Kaliszczak- wicedyrektor Gimnazjum
3. Mariusz Budzyński - opiekun merytoryczny i konsultant tutorów
4. Ewa Drozd - koordynatorka projektu
5. Katarzyna Czyż - konsultantka tutorów
6. Marta Smyda- konsultantka tutorów
7. Renata Zych - liderka zespołu tutorskiego
8. Barbara Solarek – pełnomocnik burmistrza ds. oświaty
Na spotkanie nie przybył zaproszony Stanisław Łopatowski- wiceburmistrz Siechnic, gdyż
zatrzymały go obowiązki służbowe.
Przebieg spotkania:
Ewa Drozd powitała obecnych i przypomniała, że w gimnazjum realizowany jest
program wzmocnienia funkcji wychowawczej szkoły Towarzystwa Edukacji Otwartej
i Kolegium Tutorów a także przypomniała kilka podstawowych informacji o
programie
i dotychczasowym działaniu.
Jest to początek zmiany systemu wychowawczego szkoły. Na razie uzupełnianego o
pracę metodą tutorską z uczniami klas pierwszych.
W pozostałych klasach funkcjonuje tradycyjny system wychowawczy.
Całość procesu obejmuje budowanie relacji z uczniem, odkrywanie jego potrzeb
rozwojowych i uzgadnianie możliwości zmian, planowanie
i realizowanie indywidualnego planu rozwoju, rozwiązywanie konkretnych
problemów, podejmowanie wyzwań z wykorzystaniem rozpoznanych zasobów i
wzbogacaniem ich, wreszcie podsumowanie współpracy, wyciągnięcie wniosków,
przekazanie sobie informacji zwrotnej i określenie planów na przyszłość.
Teraz realizujemy etap budowania relacji, uczenia się czym jest tutoring, uczenia
się siebie nawzajem i uczenia się funkcjonowania w nowej relacji
z uczniem. Celem tego etapu jest:
1.Nawiązanie kontaktu służącego rozwojowi, współpracy, zaufania, poczucia
bezpieczeństwa i akceptacji
2.Wzmocnienie zaangażowania ucznia i budowanie jego poczucia wpływu
i odpowiedzialności za swój rozwój
3.Sformułowanie celów i zasad współpracy
4.Diagnozowanie i określanie potrzeb rozwojowych
Nauczyciele od sierpnia uczestniczyli w pięciu 8 godzinnych szkoleniach, które
dotyczyły: Wprowadzenia w tutoring, porozumienia bez przemocy
i komunikacji w relacji z uczniem a także zarządzania talentami. Przed nami
jeszcze szkolenia w zakresie pracy na zasobach i ustalania celów, uczenia się
i motywowania uczniów, asertywności i rozwiązywania konfliktów, kreatywności i
twórczości oraz kierowania procesem zmiany.
Prowadząca zaprosiła do dyskusji wokół zagadnień:
Jaka jest dynamika procesu (jak często udaje się spotykać z uczniami, w jakim
czasie, sporadycznie, systematycznie, w określonym czasie, tutorzy
i uczniowie nie mogą się rozstać……
Jaki jest klimat spotkań i wokół projektu (co myślą, mówią uczniowie, nauczyciele…
może rodzice)
Co buduje i wzmacnia relacje tutorskie, co daje nam satysfakcję, co uznajemy za
sukces,(jakie działania, sytuacje, emocje, odkrycia…..
Co osłabia proces, przeszkadza, utrudnia – co warto przedyskutować, zmienić,
zmodyfikować- jakiego wsparcia i kto może udzielić w realizacji podejmowanych
działań.
 Refleksje dotyczące realizacji programu:
Atutem jest wprowadzenie metody we wszystkich klasach pierwszych, co dało szansę
na wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa uczniów w nowej szkole,
w nowych warunkach uczenia się i pomoc w procesie adaptacji (pedagodzy zgłaszali
problem niedojrzałości emocjonalnej uczniów z rocznika 1997- rocznik powodziowy).
Dla uczniów klas pierwszych tuto ring jest naturalnie związany z „wejściem” do
gimnazjum. Uczniowie często zgłaszają się z prośbą o pomoc zarówno do tutora jak i
do wychowawcy. Tutorzy uczestniczyli w spotkaniach z rodzicami.
Wartością docenianą przez tutorów i podopiecznych jest odejście od przymusu. W
spotkaniach tutorskich uczestniczy około 80% uczniów (trudniej chłopcom przekonać
się do nich).
Na razie spotkania odbywają się jeszcze w grupach, czasem w parach
i indywidualnie. Uczniowie mają potrzebę rozmowy, dopominają się
o kontakt z tutorem (choroba nauczyciela- co się stało?) , czasem zostają
w szkole dłużej niż przewidziany czas spotkania.
Nauczyciele doceniają możliwość bliższego kontaktu z uczniami. Uczniowie chętnie
prezentują i wciągają nauczycieli w „swój świat” . Nauczyciele częściej posługują się
słowami „moi uczniowie”.
Zespół nauczycieli-tutorów bardzo się zintegrował, do czego przyczynia się
prowadzenie parami jednej klasy (w jednej sytuacji w trójkę) i często bieżące
omawianie spraw uczniowskich a także współpraca i lepsze poznawanie się podczas
szkoleń. Zmniejszyła się potrzeba zainteresowania pedagoga szkolnego wieloma
uczniami (zastępuje je kontakt z tutorem). Zauważane
i sygnalizowane przez specjalistów jest inne (od dawna sugerowane) podejście do
uczniów (faktycznie a nie deklaratywnie podmiotowe). W szkole obserwuje się dobry
klimat wokół tutoringu. Nauczyciele obserwują i doceniają zmiany zachowań i postaw
uczniów (lepiej się z nimi pracuje..).
Zgłaszane problemy
tutorzy zgłaszają problemy z organizacją czasu na spotkania- trudność ze zgraniem
czasu ucznia i nauczyciela, konieczność dojazdu do domu po lekcjach – godziny
przyjazdu gimbusów, niewielka ilość wolnego czasu uczniów z powodu udziału
uczniów w dodatkowych zajęciach itp.
Rekomendacje dla tutorów
Systematycznie, w różnorodny sposób zachęcać uczniów do spotkań indywidualnych.
Wzmacniać rangę spotkania mistrz-uczeń w kontekście wymiany doświadczeń i
wspólnego uczenia się.
Rozpatrzyć możliwość zmiany organizacji pracy szkoły (dodatkowej godziny
tutorskiej) lub zaproponować i zadbać o uzyskanie zgody nauczycieli na spotkania z
uczniami podczas niektórych lekcji.
Stopniowo przygotowywać się do przejmowania zadań wychowawcy klasowego
między innymi poprzez nawiązanie kontaktu z rodzicami
i organizowanie spotkań trzech podmiotów wychowawczych (uczeń -rodzic-tutor)
Wnioski i propozycje w realizacji projektu
Poszerzyć kolejne zaplanowane spotkanie zespołu o udział uczniów
i wysłuchanie ich opinii
Zaprosić (zgoda dyrekcji Gimnazjum) dr. Marię Sitko do rozszerzenia zakresu badań
nad funkcjonowaniem metody tutorskiej o badania w Gimnazjum
w Siechnicach (możliwość badań porównawczych gdyż jest to jedyna szkoła poza
środowiskiem wielkomiejskim, program jest realizowany we Wrocławiu, w Gnieźnie i
w Poznaniu).
 Podjąć działania sprzyjające zorganizowaniu w maju seminarium dotyczącego
realizacji metody tutorskiej z udziałem m.in. dyrektorów szkół
w gminie, radnych z komisji oświatowej i władz gminnych, rodziców
i przedstawicieli społeczności lokalnej.
Opracowanie: Ewa Drozd